Ειδικά στο NBA, δίνεται μεγάλη βαρύτητα από όλα τα front offices για «χτίσιμο» του ρόστερ μέσω αυτού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα draft picks ανά διάφορες χρονικές περιόδους, έχουν «ανεβάσει» ομάδες και έχουν «κατεβάσει» άλλες! Ένα σωστό pick την κατάλληλη στιγμή, είναι ικανό να αλλάξει τη μοίρα ενός ολόκληρου οργανισμού (τελευταίο παράδειγμα ο Doncic).
Πολλές περιπτώσεις έχουν καταγραφεί στο παρελθόν, είτε με αποτυχημένα lottery picks και λανθασμένες επιλογές στις πρώτες θέσεις, είτε με second rounders και sleepers - λαχεία στο τέλος του πρώτου γύρου, που να επιβεβαιώνουν τον κανόνα, ότι από την ημέρα του draft και μετά, κανένας GM «δεν ξέρει τι ξημερώνει», καθώς τα πάντα μπορεί να συμβούν…
Όσοι ασχολείστε ενδελεχώς με το NBA, θα έχετε αφιερώσει χρόνο να διαβάσετε σε διάφορες σελίδες, κείμενα, τα οποία εξετάζουν, βάσει της μετέπειτα εξέλιξης κάθε παίκτη, το πώς θα έπρεπε να διαμορφωθεί η σειρά των draft picks σε παλαιότερες διαδικασίες, για να είναι πιο αντιπροσωπευτική της συνολικής τους καριέρας.
Όμως αυτό δε θα μας απασχολήσει, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή. Το θέμα που καταπιάνομαι, μετά από μια συζήτηση στο twitter, με το … Λιμνάνθρωπο Anthony Tassos, με αφορμή έναν αγαπημένο μου παίκτη, τον Kenny “Sky” Walker, είναι το «καταραμένο» draft του 1986, το οποίο όλα αυτά τα χρόνια έχει μείνει στην ιστορία, για αρνητικούς λόγους και αποτελεί μια κατηγορία μόνο του…
Όπως είπαμε, η βραδιά της διαδικασίας του draft είναι σαν την ημέρα των εκλογών, μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες και να βγουν τα τελικά αποτελέσματα, δηλαδή «κουφή»!
Κανείς, ωστόσο, δεν περίμενε ότι τόσο σύντομα και σε τέτοια έκταση σχεδόν όλες οι επιλογές του πρώτου γύρου στο draft του 1986, όχι μόνο θα αποδεικνύονταν αποτυχημένες, αλλά και ένα είδος κατάρας θα κυνηγούσε αρκετούς παίκτες, με προβλήματα τραυματισμών, τιμωρίες λόγω χρήσης ναρκωτικών και απρόσμενα ατυχήματα να κάνουν την εμφάνιση τους. Μέχρι και ο θάνατος καιροφυλακτούσε…
Στις 17/6/1986, λοιπόν, είχαμε μια επανάληψη του προ διετίας σκηνικού, με διαφορετικούς όμως πρωταγωνιστές και άλλη κατάληξη.
Να κάνω ένα μικρό flash back, για να σας θυμίσω ότι το 1984, στο νούμερο 1, είχε επιλεγεί ο center Olajuwon (Rockets) και ο Jordan έπεσε στην 3η θέση (Bulls), μία κίνηση που έμελλε να αλλάξει την ιστορία στο NBA...
Με αυτό για οδηγό, το 1986 οι Cavs επέλεξαν στο νούμερο 1 τον Brad Daugherty, ένα αέρινο center με πλαστικές κινήσεις, προσπερνώντας τον ... κρυπτονίτη του Air, όπως τον έλεγαν στις ΗΠΑ, το Len Bias!
Ο Red Auerbach, o θρύλος των Celtics, «έτριβε τα χέρια του», καθώς του δινόταν η ευκαιρία να προσθέσει στο γηρασμένο ρόστερ της ομάδας του, ένα αθλητικό swingman με πλούσια φυσικά προσόντα και μεγάλη έφεση στο σκοράρισμα… Όμως δεν ήξερε τι θα ακολουθούσε.
Δύο ημέρες μετά, στο πάρτι για να γιορτάσει το γεγονός, ο Bias βρέθηκε νεκρός από χρήση ναρκωτικών ουσιών, παραλίγο παρέα με το νούμερο 3 του draft τότε, τον Chris Washburn.
Η κοινή γνώμη στην Αμερική σοκαρίστηκε, μάλιστα ο Auerbach παραλλήλισε, με κάποιο ίχνος υπερβολής σίγουρα, το θάνατο του Bias με τη δολοφονία του JFK, για να καταδείξει σε πόσο μεγάλο βαθμό επηρεάστηκε το NBA.
Ήταν εκείνα τα χρόνια, που τα life bans, δηλαδή οι ισόβιες ποινές αποκλεισμού για παίκτες, οι οποίοι έκαναν χρήση ναρκωτικών, βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη.
Όμως το σοκ του αιφνίδιου θανάτου, ενός τόσο ταλαντούχου παίκτη, ήταν πρωτόγνωρο και θα έκανε χρόνια να ξεχαστεί, ειδικά στους Celtics, μέχρι μια άλλη τραγωδία, αυτή του χαμού του Reggie Lewis, λόγω συγκοπής καρδιάς, αναγκάσει τη Βοστώνη, να φορέσει ξανά μαύρα περιβραχιόνια…
Πριν κλείσω την παρένθεση, να θυμίσω στους παλιότερους, ότι, το 1990, ένας κολεγιακός αστέρας, ο Hank Gathers, του Loyola, είχε σωριαστεί στο παρκέ εν ώρα αγώνα, βρίσκοντας τραγικό θάνατο, σε άλλο ένα θλιβερό σκηνικό, το οποίο βύθισε σε πένθος τις ΗΠΑ.
Ας επανέλθουμε, ωστόσο, στο καταραμένο draft του 1986, αυτού που όπως λένε στο NBA, είναι το μοναδικό που οι επιλογές του δεύτερου γύρου, αποδείχθηκαν καλύτερες από του πρώτου!
Για να καταλάβετε περί τίνος μιλάμε, αρκεί να σας αναφέρω, πόσοι παίκτες αντιμετώπισαν προβλήματα με ναρκωτικά, με το νόμο και με τραυματισμούς, για να δικαιολογείται ο τίτλος του και να μη θεωρείται υπερβολικός.
Στον πρώτο γύρο, μόλις 5 παίκτες κατάφεραν να έχουν παρουσία πάνω από 10 χρόνια στο NBA, χωρίς ωστόσο να μπορούν να θεωρηθούν πρωτοκλασάτοι (Chuck Person, Ron Harper, John Salley, Dell Curry και ένας ακόμη γνωστός μας ο Scott Skiles).
Αντίθετα, το menu περιλάμβανε ταλέντα, τα οποία «νικήθηκαν» είτε από τον εθισμό τους (Washburn, Tarpley, Bedford), είτε από τραυματισμούς (Daugherty, Walker, Sabonis), είτε απλά αποδείχθηκαν κατώτεροι των προσδοκιών (Berry, Sellers, Buck Johnson)…
Μα για μισό λεπτό. Αυτοί δεν είναι γνωστοί μας; Σωστά μαντέψατε! Το draft του 1986, εκτός των άλλων, είχε πλούσια Ελληνική και «Ελληνική» παρουσία, καθώς πληθώρα παικτών που επελέγησαν, έχουν αγωνιστεί στην Α1. Σας παραθέτω μερικά ονόματα, για να διαπιστώσετε ότι έχουμε να κάνουμε με καθαρά δική μας υπόθεση:
Roy Tarpley, Brad Sellers, John Salley, Walter Berry, Scott Skiles, Buck Johnson, Johnny Rogers, Παναγιώτης Φασούλας, Anthony Bowie, Richard Relford, Conner Henry και Alexander Volkov!
Ναι, όλοι τους έχουν πέρασμα από Ελληνικές ομάδες.
Άφησα για το τέλος τον Ken Barlow, ως σύνδεση με την «κατάρα» του draft, γιατί είναι από αυτούς που κατάφερε να την «κερδίσει», βγαίνοντας ζωντανός από ένα σοβαρό τροχαίο δυστύχημα, το οποίο λίγο έλειψε να κοστίσει τη ζωή στο φίλο και συμπαίκτη του, στο Notre Dame, David Rivers! Πόσες μα πόσες συμπτώσεις…
Ωστόσο, η μοίρα δε φάνηκε το ίδιο γενναιόδωρη, με μια άλλη επιλογή του draft του 1986, το Mozart του μπάσκετ.
Και ο Drazen Petrovic είχε επιλεγεί στο νούμερο 60 της διαδικασίας μη καταφέρνοντας να ολοκληρώσει τη συμφωνία του, πέφτοντας και ο ίδιος, θύμα της άτυπης κατάρας, στο δικό του requiem.
Εκείνο το καλοκαίρι του 1993, η είδηση του θανάτου του έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία σε όλο τον κόσμο… Μετά τον αείμνηστο Fernando Martin, άλλος ένας κορυφαίος Ευρωπαίος παίκτης θα «χανόταν» στην άσφαλτο.
Όμως αρκετά με την κατάρα… Μα δεν υπήρξαν παίκτες, οι οποίοι να έκαναν αξιοπρεπή έστω καριέρα στο NBA, θα αναρωτηθείτε και με το δίκιο σας;
Η αλήθεια είναι ότι, ελάχιστοι κατάφεραν να σταθούν για πολλά χρόνια στο NBA, ώστε να θεωρούνται πρωταγωνιστές και τι ειρωνεία, ήταν όλοι τους επιλογές του δεύτερου γύρου…
Ενδεικτικά σας αναφέρω τα ονόματα των Mark Price (νούμερο 25), Dennis Rodman (27), Nate McMillan (30), Kevin Duckworth (33), Jeff Hornacek (46) και κάπου εδώ τελειώνει η λίστα!
Όσο παράξενο και αν ακούγεται, αυτοί ήταν οι παίκτες που κατάφεραν να ξεχωρίσουν σε βάθος χρόνου, περισώζοντας κάπως τη φήμη της συγκεκριμένης draft class...
Εκτός όσων προανέφερα, αρκετοί ακόμα αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν στην Ευρώπη, για να αγωνιστούν επαγγελματικά. Οι Kenny Walker (νούμερο 5 – Granollers), Harold Pressley (17 – Badalona), Lemone Lampley (38 – Stefanel), Pete Myers (120 – Scavolini) και Tim Kempton (124 – Limoges) είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα…
Από τότε έχουν περάσει 33 χρόνια, αλλά ο πρόσφατος θάνατος του Tarpley (9/1/2015) ήρθε να «ξεθάψει» από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, τις άσχημες αναμνήσεις από ένα draft, το οποίο μετά τα όσα ακολούθησαν, θα ήταν καλύτερα να μην είχε γίνει.
Ωστόσο, από την άλλη, τα αντανακλαστικά του NBA, ειδικά στην αντιμετώπιση περιστατικών χρήσης ναρκωτικών, αποδείχθηκαν γρήγορα και ήδη από τη δεκαετία του 90 και έπειτα, το φαινόμενο θα περιοριζόταν σε μεγάλο βαθμό, με τις περιπτώσεις παικτών που τιμωρήθηκαν να είναι μετρημένες.
Μία εξ αυτών είχαμε την τύχη να θαυμάσουμε στα Ελληνικά γήπεδα και αναφέρομαι φυσικά στο Mitchell Wiggins, ο οποίος μετά το τριετές ban του από τα γήπεδα του NBA, βρήκε την «Ιθάκη» του στο Σπόρτιγκ. Ευτυχώς, εκείνος ήταν στο draft του 1983, οπότε τίποτα περίεργο δεν τον έχει «βρει»!
Αυτή ήταν μια mini ανασκόπηση του «καταραμένου» draft του 1986. Όσο υπερβολική και αν φαίνεται αυτή η έκφραση, βρίσκει εφαρμογή, καθώς από μόνα τους, τόσα καταγεγραμμένα περιστατικά, θανάτων, τραυματισμών και άλλων προβλημάτων, συνιστούν κάτι παραπάνω από μία σύμπτωση.
Τουλάχιστον, ευτυχώς στην περίπτωση των επόμενων διαδικασιών draft, δεν αποδείχθηκε επαναλαμβανόμενη...
Πηγές:
https://www.basketball-reference.com/draft/NBA_1986.html
https://hoopshype.com/2011/06/15/bias-not-the-only-sad-story-in-cursed-86-draft/
https://www.bostonglobe.com/sports/celtics/2016/06/19/look-first-round-nba-draft/MWC68g5IF0MX6DoFGe7CEO/story.html
https://bleacherreport.com/articles/169255-turning-pages-back-in-time-the-tragedy-of-len-bias
* Οι φωτογραφίες είναι από τη συλλεκτική έκδοση "100 χρόνια μπάσκετ". Copyright: Τρίποντο
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα draft picks ανά διάφορες χρονικές περιόδους, έχουν «ανεβάσει» ομάδες και έχουν «κατεβάσει» άλλες! Ένα σωστό pick την κατάλληλη στιγμή, είναι ικανό να αλλάξει τη μοίρα ενός ολόκληρου οργανισμού (τελευταίο παράδειγμα ο Doncic).
Πολλές περιπτώσεις έχουν καταγραφεί στο παρελθόν, είτε με αποτυχημένα lottery picks και λανθασμένες επιλογές στις πρώτες θέσεις, είτε με second rounders και sleepers - λαχεία στο τέλος του πρώτου γύρου, που να επιβεβαιώνουν τον κανόνα, ότι από την ημέρα του draft και μετά, κανένας GM «δεν ξέρει τι ξημερώνει», καθώς τα πάντα μπορεί να συμβούν…
Όσοι ασχολείστε ενδελεχώς με το NBA, θα έχετε αφιερώσει χρόνο να διαβάσετε σε διάφορες σελίδες, κείμενα, τα οποία εξετάζουν, βάσει της μετέπειτα εξέλιξης κάθε παίκτη, το πώς θα έπρεπε να διαμορφωθεί η σειρά των draft picks σε παλαιότερες διαδικασίες, για να είναι πιο αντιπροσωπευτική της συνολικής τους καριέρας.
Όμως αυτό δε θα μας απασχολήσει, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή. Το θέμα που καταπιάνομαι, μετά από μια συζήτηση στο twitter, με το … Λιμνάνθρωπο Anthony Tassos, με αφορμή έναν αγαπημένο μου παίκτη, τον Kenny “Sky” Walker, είναι το «καταραμένο» draft του 1986, το οποίο όλα αυτά τα χρόνια έχει μείνει στην ιστορία, για αρνητικούς λόγους και αποτελεί μια κατηγορία μόνο του…
Όπως είπαμε, η βραδιά της διαδικασίας του draft είναι σαν την ημέρα των εκλογών, μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες και να βγουν τα τελικά αποτελέσματα, δηλαδή «κουφή»!
Στις 17/6/1986, λοιπόν, είχαμε μια επανάληψη του προ διετίας σκηνικού, με διαφορετικούς όμως πρωταγωνιστές και άλλη κατάληξη.
Να κάνω ένα μικρό flash back, για να σας θυμίσω ότι το 1984, στο νούμερο 1, είχε επιλεγεί ο center Olajuwon (Rockets) και ο Jordan έπεσε στην 3η θέση (Bulls), μία κίνηση που έμελλε να αλλάξει την ιστορία στο NBA...
Με αυτό για οδηγό, το 1986 οι Cavs επέλεξαν στο νούμερο 1 τον Brad Daugherty, ένα αέρινο center με πλαστικές κινήσεις, προσπερνώντας τον ... κρυπτονίτη του Air, όπως τον έλεγαν στις ΗΠΑ, το Len Bias!
Ο Red Auerbach, o θρύλος των Celtics, «έτριβε τα χέρια του», καθώς του δινόταν η ευκαιρία να προσθέσει στο γηρασμένο ρόστερ της ομάδας του, ένα αθλητικό swingman με πλούσια φυσικά προσόντα και μεγάλη έφεση στο σκοράρισμα… Όμως δεν ήξερε τι θα ακολουθούσε.
Δύο ημέρες μετά, στο πάρτι για να γιορτάσει το γεγονός, ο Bias βρέθηκε νεκρός από χρήση ναρκωτικών ουσιών, παραλίγο παρέα με το νούμερο 3 του draft τότε, τον Chris Washburn.
Ήταν εκείνα τα χρόνια, που τα life bans, δηλαδή οι ισόβιες ποινές αποκλεισμού για παίκτες, οι οποίοι έκαναν χρήση ναρκωτικών, βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη.
Όμως το σοκ του αιφνίδιου θανάτου, ενός τόσο ταλαντούχου παίκτη, ήταν πρωτόγνωρο και θα έκανε χρόνια να ξεχαστεί, ειδικά στους Celtics, μέχρι μια άλλη τραγωδία, αυτή του χαμού του Reggie Lewis, λόγω συγκοπής καρδιάς, αναγκάσει τη Βοστώνη, να φορέσει ξανά μαύρα περιβραχιόνια…
Πριν κλείσω την παρένθεση, να θυμίσω στους παλιότερους, ότι, το 1990, ένας κολεγιακός αστέρας, ο Hank Gathers, του Loyola, είχε σωριαστεί στο παρκέ εν ώρα αγώνα, βρίσκοντας τραγικό θάνατο, σε άλλο ένα θλιβερό σκηνικό, το οποίο βύθισε σε πένθος τις ΗΠΑ.
Ας επανέλθουμε, ωστόσο, στο καταραμένο draft του 1986, αυτού που όπως λένε στο NBA, είναι το μοναδικό που οι επιλογές του δεύτερου γύρου, αποδείχθηκαν καλύτερες από του πρώτου!
Για να καταλάβετε περί τίνος μιλάμε, αρκεί να σας αναφέρω, πόσοι παίκτες αντιμετώπισαν προβλήματα με ναρκωτικά, με το νόμο και με τραυματισμούς, για να δικαιολογείται ο τίτλος του και να μη θεωρείται υπερβολικός.
Στον πρώτο γύρο, μόλις 5 παίκτες κατάφεραν να έχουν παρουσία πάνω από 10 χρόνια στο NBA, χωρίς ωστόσο να μπορούν να θεωρηθούν πρωτοκλασάτοι (Chuck Person, Ron Harper, John Salley, Dell Curry και ένας ακόμη γνωστός μας ο Scott Skiles).
Μα για μισό λεπτό. Αυτοί δεν είναι γνωστοί μας; Σωστά μαντέψατε! Το draft του 1986, εκτός των άλλων, είχε πλούσια Ελληνική και «Ελληνική» παρουσία, καθώς πληθώρα παικτών που επελέγησαν, έχουν αγωνιστεί στην Α1. Σας παραθέτω μερικά ονόματα, για να διαπιστώσετε ότι έχουμε να κάνουμε με καθαρά δική μας υπόθεση:
Roy Tarpley, Brad Sellers, John Salley, Walter Berry, Scott Skiles, Buck Johnson, Johnny Rogers, Παναγιώτης Φασούλας, Anthony Bowie, Richard Relford, Conner Henry και Alexander Volkov!
Ωστόσο, η μοίρα δε φάνηκε το ίδιο γενναιόδωρη, με μια άλλη επιλογή του draft του 1986, το Mozart του μπάσκετ.
Και ο Drazen Petrovic είχε επιλεγεί στο νούμερο 60 της διαδικασίας μη καταφέρνοντας να ολοκληρώσει τη συμφωνία του, πέφτοντας και ο ίδιος, θύμα της άτυπης κατάρας, στο δικό του requiem.
Εκείνο το καλοκαίρι του 1993, η είδηση του θανάτου του έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία σε όλο τον κόσμο… Μετά τον αείμνηστο Fernando Martin, άλλος ένας κορυφαίος Ευρωπαίος παίκτης θα «χανόταν» στην άσφαλτο.
Η αλήθεια είναι ότι, ελάχιστοι κατάφεραν να σταθούν για πολλά χρόνια στο NBA, ώστε να θεωρούνται πρωταγωνιστές και τι ειρωνεία, ήταν όλοι τους επιλογές του δεύτερου γύρου…
Ενδεικτικά σας αναφέρω τα ονόματα των Mark Price (νούμερο 25), Dennis Rodman (27), Nate McMillan (30), Kevin Duckworth (33), Jeff Hornacek (46) και κάπου εδώ τελειώνει η λίστα!
Όσο παράξενο και αν ακούγεται, αυτοί ήταν οι παίκτες που κατάφεραν να ξεχωρίσουν σε βάθος χρόνου, περισώζοντας κάπως τη φήμη της συγκεκριμένης draft class...
Εκτός όσων προανέφερα, αρκετοί ακόμα αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν στην Ευρώπη, για να αγωνιστούν επαγγελματικά. Οι Kenny Walker (νούμερο 5 – Granollers), Harold Pressley (17 – Badalona), Lemone Lampley (38 – Stefanel), Pete Myers (120 – Scavolini) και Tim Kempton (124 – Limoges) είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα…
Ωστόσο, από την άλλη, τα αντανακλαστικά του NBA, ειδικά στην αντιμετώπιση περιστατικών χρήσης ναρκωτικών, αποδείχθηκαν γρήγορα και ήδη από τη δεκαετία του 90 και έπειτα, το φαινόμενο θα περιοριζόταν σε μεγάλο βαθμό, με τις περιπτώσεις παικτών που τιμωρήθηκαν να είναι μετρημένες.
Μία εξ αυτών είχαμε την τύχη να θαυμάσουμε στα Ελληνικά γήπεδα και αναφέρομαι φυσικά στο Mitchell Wiggins, ο οποίος μετά το τριετές ban του από τα γήπεδα του NBA, βρήκε την «Ιθάκη» του στο Σπόρτιγκ. Ευτυχώς, εκείνος ήταν στο draft του 1983, οπότε τίποτα περίεργο δεν τον έχει «βρει»!
Αυτή ήταν μια mini ανασκόπηση του «καταραμένου» draft του 1986. Όσο υπερβολική και αν φαίνεται αυτή η έκφραση, βρίσκει εφαρμογή, καθώς από μόνα τους, τόσα καταγεγραμμένα περιστατικά, θανάτων, τραυματισμών και άλλων προβλημάτων, συνιστούν κάτι παραπάνω από μία σύμπτωση.
Τουλάχιστον, ευτυχώς στην περίπτωση των επόμενων διαδικασιών draft, δεν αποδείχθηκε επαναλαμβανόμενη...
https://www.basketball-reference.com/draft/NBA_1986.html
https://hoopshype.com/2011/06/15/bias-not-the-only-sad-story-in-cursed-86-draft/
https://www.bostonglobe.com/sports/celtics/2016/06/19/look-first-round-nba-draft/MWC68g5IF0MX6DoFGe7CEO/story.html
https://bleacherreport.com/articles/169255-turning-pages-back-in-time-the-tragedy-of-len-bias
* Οι φωτογραφίες είναι από τη συλλεκτική έκδοση "100 χρόνια μπάσκετ". Copyright: Τρίποντο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου