Δέκα χρόνια, τα οποία συνέπεσαν με την αναγέννηση της ομάδας, την επιστροφή της στους εγχώριους και Ευρωπαϊκούς τίτλους, αλλά και την καταξίωση της στη συνείδηση όλων, ως ένα σύνολο, το οποίο δεν παύει να μάχεται και αρνείται να χάσει.
Και όσο και αν το τελευταίο έτος αυτής της δεκαετίας, αφήνει πικρή γεύση, όλες οι όμορφες στιγμές που ζήσαμε, δεν μπορούν να σβήσουν, ενώ και το ερυθρόλευκο DNA που επιτάσσει ότι, ακόμα και αν πέσαμε, πρέπει να ξανασηκωθούμε, αφήνει μια χαραμάδα αισιοδοξίας για το μέλλον…
Εκείνος, που με την απόφαση του να ακολουθήσει το δύσκολο μονοπάτι, να αφήσει τη «σιγουριά» και «ασφάλεια» του Παναθηναϊκού, για το «άγνωστο» του αιώνιου αντιπάλου, μπόρεσε να γευτεί τελικά το γλυκό νέκταρ και να βρει την μπασκετική του Ιθάκη, μετά από μια δεκαετή Οδύσσεια…
Πλέον, στα 38 του, ετοιμάζεται να «ρίξει ένα ακόμα κάστρο», προσπερνώντας στην πρώτη θέση του πίνακα των σκόρερ της Euroleague, το Navarro.
Όλη η μπασκετική Ευρώπη υποκλίνεται σε αυτόν, που ακόμα και τώρα παραμένει ένας κορυφαίος, στον οποίο ο πανδαμάτωρ χρόνος έχει αφήσει λίγα σημάδια πάνω του και που ο μύθος του, αγώνα με τον αγώνα, γιγαντώνεται ολοένα και περισσότερο.
Αυτόν, λοιπόν, τον «υπερήρωα», που λες και είναι βγαλμένος από ταινία, δε δέχεται την ήττα, έχει καταρρίψει κάθε έννοια λογικής με την ικανότητα του στην crunch time και συνεχίζει ασταμάτητος, είχαμε και έχουμε την τύχη, την ευλογία θα έλεγα, να τον δούμε και να τον θαυμάσουμε, στα καλύτερα του χρόνια, φορώντας τα ερυθρόλευκα.
Με αφορμή αυτό το ρεκόρ, πολλά αφιερώματα έχουν γραφτεί ή πρόκειται να γραφούν, όμως καμιά φορά ακόμα και τα λόγια χάνουν την αξία τους, μπροστά στο μεγαλείο ενός τέτοιου παίκτη…
Ειδικά για εμάς, τους οπαδούς του Ολυμπιακού, που μας έχει κάνει να νιώσουμε μοναδικά συναισθήματα, ένα κείμενο για το Σπανούλη, δεν μπορεί να αποδώσει το πόσο ευγνώμονες νιώθουμε για αυτόν!
Ακόμα και αν το debate, για το κατά πόσο παραμένει αυτή τη στιγμή χρήσιμος στην ομάδα ή σύμφωνα με κάποιες λίγες φωνές αποτελεί «βαρίδι», έχει «ανάψει», νομίζω ότι η απάντηση είναι απλή και θα την καταλάβουμε, θα τη «νιώσουμε στο πετσί μας», όταν ο αρχηγός θα αποσυρθεί.
Αν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο και να αναρωτηθούμε τι θα μπορούσε να είχε πάει καλύτερα, όπως στο τραγούδι “Judgement of Heaven” των Iron Maiden, ποια θα ήταν η ετυμηγορία μας;
If you could live your life again, could you change a thing or leave it all the same? If you had the chance again, would you change the thing at all?
Αυτό που μπορώ να πω κατηγορηματικά, έστω και αν με κάποιο μαγικό τρόπο, δινόταν η δυνατότητα να ξαναγραφτεί η ιστορία του Σπανούλη στον Ολυμπιακό, είναι ότι δε θα ήθελα να αλλάξει το παραμικρό!
Οι στιγμές που μας έχει χαρίσει, η αγάπη και η αναγνώριση, που έχει εισπράξει, είναι ίσως η καλύτερη ανταμοιβή, ακόμα και από τα ρεκόρ, τις ατομικές διακρίσεις και τους τίτλους...
Ας τον απολαύσουμε, λοιπόν, για όσο βρίσκεται στα παρκέ και ας αφήσουμε το aftermath για τον … ιστορικό του μέλλοντος.
Εξάλλου, αμφιβάλλετε, ότι έχει και άλλα να δώσει, να γράψει με το δικό του, μοναδικό, τρόπο τον επίλογο στην καριέρα του;
Κρίνοντας από αυτά που έχουμε δει, ακόμα και πρόσφατα, νομίζω ότι κάτι ετοιμάζει, δεν είναι δυνατόν να έχει πει την τελευταία του κουβέντα!
Ας υποδεχθούμε, λοιπόν, τη νέα χρονιά, τη νέα δεκαετία, με 10 από τα χαρακτηριστικότερα clutch shots του Σπανούλη, στην Euroleague, με τα ερυθρόλευκα, από την προηγούμενη δεκαετία.
Δέκα χρόνια, δέκα σουτ, δέκα ομάδες! Φάσεις, που αγγίζουν τα όρια του μεταφυσικού, για τις οποίες οι αντίπαλοι θα τον θυμούνται πάντα με φόβο και δέος και εμείς, με τη βεβαιότητα ότι η μπάλα θα καταλήξει στο καλάθι…
Και για φινάλε, το βλέμμα στο αύριο. Ένας κύκλος κλείνει, ένας νέος ανοίγει... Αυτό που θέλω να ευχηθώ σε όλους σας, είναι καλή Ολυμπιακή χρονιά με υγεία και πολλές νίκες!
Και όσο και αν το τελευταίο έτος αυτής της δεκαετίας, αφήνει πικρή γεύση, όλες οι όμορφες στιγμές που ζήσαμε, δεν μπορούν να σβήσουν, ενώ και το ερυθρόλευκο DNA που επιτάσσει ότι, ακόμα και αν πέσαμε, πρέπει να ξανασηκωθούμε, αφήνει μια χαραμάδα αισιοδοξίας για το μέλλον…
Κοινός παρονομαστής, όλα αυτά τα χρόνια από το 2010 μέχρι και σήμερα, ο αναμορφωτής του Ολυμπιακού, ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του, ο θρύλος του Θρύλου… Φυσικά, ο Βασίλης Σπανούλης!
Πλέον, στα 38 του, ετοιμάζεται να «ρίξει ένα ακόμα κάστρο», προσπερνώντας στην πρώτη θέση του πίνακα των σκόρερ της Euroleague, το Navarro.
Όλη η μπασκετική Ευρώπη υποκλίνεται σε αυτόν, που ακόμα και τώρα παραμένει ένας κορυφαίος, στον οποίο ο πανδαμάτωρ χρόνος έχει αφήσει λίγα σημάδια πάνω του και που ο μύθος του, αγώνα με τον αγώνα, γιγαντώνεται ολοένα και περισσότερο.
Αυτόν, λοιπόν, τον «υπερήρωα», που λες και είναι βγαλμένος από ταινία, δε δέχεται την ήττα, έχει καταρρίψει κάθε έννοια λογικής με την ικανότητα του στην crunch time και συνεχίζει ασταμάτητος, είχαμε και έχουμε την τύχη, την ευλογία θα έλεγα, να τον δούμε και να τον θαυμάσουμε, στα καλύτερα του χρόνια, φορώντας τα ερυθρόλευκα.
Γιατί ο Kill Bill όχι μόνο έχει γράψει ένα σημαντικό κεφάλαιο, αλλά είναι ο ίδιος η ζωντανή ιστορία του Ολυμπιακού, το σύγχρονο «τοτέμ» του.
Με αφορμή αυτό το ρεκόρ, πολλά αφιερώματα έχουν γραφτεί ή πρόκειται να γραφούν, όμως καμιά φορά ακόμα και τα λόγια χάνουν την αξία τους, μπροστά στο μεγαλείο ενός τέτοιου παίκτη…
Ειδικά για εμάς, τους οπαδούς του Ολυμπιακού, που μας έχει κάνει να νιώσουμε μοναδικά συναισθήματα, ένα κείμενο για το Σπανούλη, δεν μπορεί να αποδώσει το πόσο ευγνώμονες νιώθουμε για αυτόν!
Αν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο και να αναρωτηθούμε τι θα μπορούσε να είχε πάει καλύτερα, όπως στο τραγούδι “Judgement of Heaven” των Iron Maiden, ποια θα ήταν η ετυμηγορία μας;
If you could live your life again, could you change a thing or leave it all the same? If you had the chance again, would you change the thing at all?
When you look back at your past, can you say that you are proud of what you've done? Are there times when you believe that the right you thought was wrong?
Αυτό που μπορώ να πω κατηγορηματικά, έστω και αν με κάποιο μαγικό τρόπο, δινόταν η δυνατότητα να ξαναγραφτεί η ιστορία του Σπανούλη στον Ολυμπιακό, είναι ότι δε θα ήθελα να αλλάξει το παραμικρό!
Οι στιγμές που μας έχει χαρίσει, η αγάπη και η αναγνώριση, που έχει εισπράξει, είναι ίσως η καλύτερη ανταμοιβή, ακόμα και από τα ρεκόρ, τις ατομικές διακρίσεις και τους τίτλους...
Ας τον απολαύσουμε, λοιπόν, για όσο βρίσκεται στα παρκέ και ας αφήσουμε το aftermath για τον … ιστορικό του μέλλοντος.
Εξάλλου, αμφιβάλλετε, ότι έχει και άλλα να δώσει, να γράψει με το δικό του, μοναδικό, τρόπο τον επίλογο στην καριέρα του;
Κρίνοντας από αυτά που έχουμε δει, ακόμα και πρόσφατα, νομίζω ότι κάτι ετοιμάζει, δεν είναι δυνατόν να έχει πει την τελευταία του κουβέντα!
Ας υποδεχθούμε, λοιπόν, τη νέα χρονιά, τη νέα δεκαετία, με 10 από τα χαρακτηριστικότερα clutch shots του Σπανούλη, στην Euroleague, με τα ερυθρόλευκα, από την προηγούμενη δεκαετία.
Και για φινάλε, το βλέμμα στο αύριο. Ένας κύκλος κλείνει, ένας νέος ανοίγει... Αυτό που θέλω να ευχηθώ σε όλους σας, είναι καλή Ολυμπιακή χρονιά με υγεία και πολλές νίκες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου