Όπως τότε, με σημείο αναφοράς για την ομάδα, μια δύσκολη εκτός έδρας νίκη με τη Valencia (αποχώρησε αμέσως πριν από αυτόν τον αγώνα), έτσι και τώρα αναλαμβάνει τις τύχες των ερυθρόλευκων λίγο μετά από ένα εκτός έδρας θρίαμβο επί των Νυχτερίδων…
Ωστόσο, οι συνθήκες εντελώς διαφορετικές. Τότε ο Μπαρτζώκας, άφηνε στον αντικαταστάτη του ένα roster ποιοτικό και γεμάτο σε όλες τις θέσεις (έχω πολλάκις αναφέρει ότι αναλογικά του budget, η στελέχωση της σεζόν 2014 – 15, ίσως είναι η ιδανικότερη των τελευταίων ετών, με τους 6 ξένους να έχουν ρόλο και να προσφέρουν), ενώ τώρα παραλαμβάνει ένα σύνολο με κακοτεχνίες και μη αθλητικό, χωρίς την αίγλη του παρελθόντος.
Κοινός παρονομαστής για τον Μπαρτζώκα και στις δύο θητείες του, εκτός της δηλωμένης του αγάπης για την ομάδα, (ελπίζω ότι) θα αποτελεί η στροφή σε ένα πιο ελκυστικό μπάσκετ με έμφαση στην επίθεση (και μέσω της άμυνας) και επιτέλους ξανά οι σωστές επιλογές ξένων, ένας τομέας, που με εξαίρεση τη σεζόν 2016 – 17, μας έχει πληγώσει σε μεγάλο βαθμό…
Σε αυτό το κείμενο, δεν έχω σκοπό να αναφερθώ τις επιτυχίες του παρελθόντος, ούτε στη δεδομένα μεγάλη προσφορά του coach B στον Ολυμπιακό. Η διετία του χαρακτηρίστηκε με τη διατήρηση των πρωτείων στην Euroleague, στο αξέχαστο back2back και με τις καλύτερες, ίσως εμφανίσεις της ομάδας, από τα μέσα της δεκαετίας 90 και την πρώτη θητεία Ivkovic.
Η Nemesis του, αυτή που τελικά στοίχισε και τη θέση του, ήταν τα εντός των συνόρων derby με τον Παναθηναϊκό, στα οποία ωστόσο λόγω των ιδιαιτεροτήτων τους και των συνθηκών, που επικρατούν στην Ελλάδα, οι ευθύνες του τελικά, να είναι λιγότερες από όσες του έχουν καταλογιστεί από τους πολέμιους του.
Κανείς δεν μπορεί να πει, φυσικά, ότι ένα κομμάτι των αποτυχιών, ειδικά στους τελικούς του 2014, όπου η ομάδα κέρδισε το πλεονέκτημα έδρας για να το ξαναχάσει, δεν του αναλογεί, όμως όταν ένας προπονητής έχει να αντιμετωπίσει τόσους εξωγενείς παράγοντες, τόσο η αγωνιστική, όσο και η συναισθηματική διαχείριση, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση…
Μετά την παρουσία του στον Ολυμπιακό, ο Μπαρτζώκας, συνέχισε τις επιτυχίες, χτίζοντας ένα hot όνομα στην Ευρώπη και οδηγώντας τη Lokomotiv Kuban, εντελώς απρόσμενα, στο final4!
Σε εκείνη τη σεζόν απέδειξε ότι μπορεί να φτιάξει μια ομάδα από μηδενική, σχεδόν, βάση, χωρίς τεράστιο budget αποδεικνύοντας ότι το μερίδιο συμμετοχής του, στην πορεία του Ολυμπιακού προς το back2back, μόνο μικρό δεν ήταν και όχι αποτέλεσμα συγκυρίας.
Το καλοκαίρι του 2016, έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρα του, αποδεχόμενος την πρόταση της Barcelona να του παραδώσει τα «κλειδιά» της ομάδας και να διαδεχθεί τον Pascual.
Μάλλον εκ του αποτελέσματος, το timing δεν αποδείχθηκε το ιδανικότερο. Οι απαιτήσεις ήταν πολλές, η «ψυχοσύνθεση» του δεν ταίριαξε ιδιαίτερα με αυτή του GM De La Fuente, ο οποίος και αυτός μόλις τότε είχε «πιάσει δουλειά» στους Blaugrana.
Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την ύπαρξη υψηλών συμβολαίων, τα οποία δεν μπορούσαν, για διαφορετικούς λόγους, να «σπάσουν», σε παίκτες, που πιθανότατα να μην ταίριαζαν στα αγωνιστικά «θέλω» του Μπαρτζώκα (Navarro, Tomic, Oleson κ.α.), όπως και κάποιες μέτριες επιλογές ξένων (Rice, Holmes, Faverani) και η «εμμονή», να δαπανηθεί ένα υπέρογκο ποσό στον Claver, οδήγησαν σε μια πρώτη αποτυχημένη σεζόν του…
Ως ελαφρυντικό, μπορεί να έχει ότι συμφώνησε προς το τέλος του καλοκαιριού, γεγονός που περιόριζε τις επιλογές του.
Μετά το πέρασμα του από την Barcelona, ακολούθησε η Khimki, όπου τα πήγε καλύτερα, ειδικά την πρώτη του σεζόν, οδηγώντας τη Ρωσική ομάδα, με ένα ρόστερ, που ταίριαζε στη φιλοσοφία του (Honeycutt, Gill, Robinson, Jenkins κ.α.), με 2-way παίκτες, για πρώτη φορά στην ιστορία της, στα Ρ/Ο της διοργάνωσης!
Πέρυσι, σίγουρα, είχε ευθύνη στη μέτρια στελέχωση, με επιλογές όπως ο Crocker, ωστόσο μην ξεχνάτε ποιος έφερε στην Ευρώπη και τον Jordan Mickey. Δεν μπορούμε να περιμένουμε απόλυτη επιτυχία στο recruiting από κανέναν.
Εξάλλου, δείτε που βρίσκεται φέτος η Khimki, του μεγαλύτερου budget και του πλούσιου ρόστερ από τη δεύτερη χρονιά του Μπαρτζώκα…
Η εισαγωγή μου, δε σημαίνει, ότι περιμένω ένα θαυματοποιό στο πρόσωπο του coach B, ο οποίος με ένα «μαγικό ραβδί» θα καταφέρει να μετατρέψει το φετινό κακοστημένο και με σκαπανεβάσματα, Ολυμπιακό, σε μια ομάδα, που οπωσδήποτε θα διεκδικήσει την πρόκριση στην 8άδα και θα παίξει day 1, διαστημικό μπάσκετ.
Όμως, κυριολεκτικά, πείτε μου, βάσει των προπονητών, που κυκλοφορούν ελεύθεροι, βάσει των συνθηκών, που επικρατούν στην ομάδα (τόσο οικονομικών, όσο και αγωνιστικών), πόσοι καλύτεροι και με πλήρη επίγνωση της κατάστασης της ομάδας, υπάρχουν;
Πόσοι, που να ξέρουμε με σιγουριά, ότι μπορούν να δώσουν ένα όραμα στον Ολυμπιακό και να τον οδηγήσουν από τη μεταβατική φάση, την οποία περνάει, στο μονοπάτι των επιτυχιών;
Η λύση του Μπαρτζώκα, είναι πολυτέλεια αυτή τη στιγμή για την ομάδα μας... Έρχεται ένας προπονητής, από το πρώτο ράφι ουσιαστικά, ο οποίος μπορεί και να εμπνεύσει στη νέα αρχή και να αποτελέσει, τα θεμέλια πάνω στα οποία θα χτιστεί η έκδοση ενός νέου και σύγχρονου Ολυμπιακού!
Εφόσον, έχει λάβει τις διαβεβαιώσεις, για το απόλυτο κουμάντο εντός της ομάδας και είναι αυτός που θα λαμβάνει τις αποφάσεις, θεωρώ ότι οι τύχες των ερυθρόλευκων είναι σε καλά χέρια…
Ο συνδυασμός των προπονητικών του ικανοτήτων, με καινοτόμες ιδέες, τάχιστες αποφάσεις και σωστό «διάβασμα» των αντιπάλων, μαζί με το «μάτι» στη στελέχωση, να ανακαλύπτει φθηνούς, αλλά και εξελίξιμους Αμερικάνους (για κάθε Moon και Crocker υπάρχουν οι Lojeski, Dunston, Hunter, Gill και Mickey αυτού του κόσμου), αποτελούν τον καλύτερο οδηγό για τον Ολυμπιακό!
Και όσοι έχετε αμφιβολίες, για τον εκρηκτικό και ίσως ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του, σκεφτείτε αν υπάρχει όντως χαρισματικός άνθρωπος, που να είναι συμβατικός…
Η λευκή επιταγή, που φέρεται, να έχει υπογράψει, όσον αφορά στο χτίσιμο της ομάδας, ίσως αποδειχθεί boomerang και μια χαμένη ευκαιρία για τον Ολυμπιακό, αν εμείς οι οπαδοί δε δείξουμε υπομονή και περιμένουμε άμεσα αποτελέσματα.
Νομίζω ότι ο coach B, θα (πρέπει να) ξεκινήσει να κρίνεται, μετά από 1,5 χρόνο. Ήδη, η φετινή σεζόν μοιάζει, σε μεγάλο βαθμό, χαμένη όσον αφορά στο στόχο της 8άδας, καθώς μόνο με ένα μικρό θαύμα, που θα σημαίνει μεταμόρφωση προς το πολύ καλύτερο, θα επιτευχθεί.
Ωστόσο, ένας μαχητής σαν τον coach B, με ένα τέτοιο μπαρουτοκαπνισμένο σύνολο Ελλήνων, δε γίνεται να μην έχει και αυτό στην άκρη του μυαλού του.
Με μερικές σωστές και με προοπτική, επιλογές ξενών, που θα μπορούν να βοηθήσουν άμεσα και με βλέμμα στην επόμενη περίοδο και με επαναφορά της αγωνιστικής και εξωαγωνιστικής πειθαρχίας, δε θα είναι και αυτό απίθανο…
Ο βασικός, όμως, λόγος για τον οποίο επιλέχθηκε ο Μπαρτζώκας είναι η δημιουργία ενός νέου, αθλητικού και διψασμένου ρόστερ, που θα βαδίσει στα χνάρια, αναλογικά πάντα, της χρυσής ομάδας των αρχών της προηγούμενης δεκαετίας.
Με γρήγορο και μοντέρνο μπάσκετ, με πιεστική άμυνα, με τρέξιμο στην επίθεση και με ανάδειξη νέων πρωταγωνιστών.
Θα κλείσω, λέγοντας ότι η πρόσληψη Μπαρτζώκα, είναι μια επιτυχία, που πιστώνεται στους Προέδρους τη δεδομένη χρονική στιγμή…
Έχουν ακούσει πολλά τους τελευταίους μήνες (τα περισσότερα όχι άδικα), ωστόσο έστω και λίγο πριν τις … καθυστερήσεις, μιλάνε με «έργα» και με μια σημαντική προσθήκη για την ομάδα.
Η «επιμονή» τους στον Kemzura, για κάποιο διάστημα, θολώνοντας τα νερά και η μη επιλογή της εύκολης λύσης Tomic, όπως ακουγόταν για μεγάλο διάστημα, απέδειξαν ότι ήθελαν και είχαν βάλει στόχο τον Έλληνα τεχνικό και αφού τα κατάφεραν, απέδειξαν ότι τελικά, έστω και εν τη απουσία τους, από τα μικρόφωνα και τις κάμερες, έχουν όραμα για την ομάδα…
Ας ελπίσουμε, ότι το timing της επιστροφής Μπαρτζώκα, θα είναι το ιδανικό (πλέον η ομάδα μόνο προς τα πάνω μπορεί να πάει) και η δεύτερη θητεία του στον Ολυμπιακό, θα στεφθεί με επιτυχία, αν όχι σε τέτοια κλίμακα, όσον αφορά στους τίτλους, με την πρώτη του περίοδο, έστω με την επαναφορά της ομάδας στην κορυφή, στις συνειδήσεις όλων μας.
Και ακόμα και αν δε γίνει ξανά Βασιλιάς της Euroleague με τον Ολυμπιακό, ας γίνει ο Βασιλιάς στις καρδιές μας και αυτός που θα αποτελέσει εφαλτήριο και έμπνευση για μια επιτυχημένη νέα αρχή!
Και όσο και αν υπάρχουν αμφιβολίες, όσον αφορά στις δεύτερες παρουσίες παλαιότερων παικτών - προπονητών σε μια ομάδα, ίσως αυτή η επιστροφή, να αποτελεί μια ιστορική ευκαιρία για όλους, να γραφτεί ένα νέο κεφάλαιο, με τους ίδιους πρωταγωνιστές, αλλά διαφορετική κατάληξη...
Ωστόσο, οι συνθήκες εντελώς διαφορετικές. Τότε ο Μπαρτζώκας, άφηνε στον αντικαταστάτη του ένα roster ποιοτικό και γεμάτο σε όλες τις θέσεις (έχω πολλάκις αναφέρει ότι αναλογικά του budget, η στελέχωση της σεζόν 2014 – 15, ίσως είναι η ιδανικότερη των τελευταίων ετών, με τους 6 ξένους να έχουν ρόλο και να προσφέρουν), ενώ τώρα παραλαμβάνει ένα σύνολο με κακοτεχνίες και μη αθλητικό, χωρίς την αίγλη του παρελθόντος.
Σε αυτό το κείμενο, δεν έχω σκοπό να αναφερθώ τις επιτυχίες του παρελθόντος, ούτε στη δεδομένα μεγάλη προσφορά του coach B στον Ολυμπιακό. Η διετία του χαρακτηρίστηκε με τη διατήρηση των πρωτείων στην Euroleague, στο αξέχαστο back2back και με τις καλύτερες, ίσως εμφανίσεις της ομάδας, από τα μέσα της δεκαετίας 90 και την πρώτη θητεία Ivkovic.
Η Nemesis του, αυτή που τελικά στοίχισε και τη θέση του, ήταν τα εντός των συνόρων derby με τον Παναθηναϊκό, στα οποία ωστόσο λόγω των ιδιαιτεροτήτων τους και των συνθηκών, που επικρατούν στην Ελλάδα, οι ευθύνες του τελικά, να είναι λιγότερες από όσες του έχουν καταλογιστεί από τους πολέμιους του.
Κανείς δεν μπορεί να πει, φυσικά, ότι ένα κομμάτι των αποτυχιών, ειδικά στους τελικούς του 2014, όπου η ομάδα κέρδισε το πλεονέκτημα έδρας για να το ξαναχάσει, δεν του αναλογεί, όμως όταν ένας προπονητής έχει να αντιμετωπίσει τόσους εξωγενείς παράγοντες, τόσο η αγωνιστική, όσο και η συναισθηματική διαχείριση, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση…
Μετά την παρουσία του στον Ολυμπιακό, ο Μπαρτζώκας, συνέχισε τις επιτυχίες, χτίζοντας ένα hot όνομα στην Ευρώπη και οδηγώντας τη Lokomotiv Kuban, εντελώς απρόσμενα, στο final4!
Σε εκείνη τη σεζόν απέδειξε ότι μπορεί να φτιάξει μια ομάδα από μηδενική, σχεδόν, βάση, χωρίς τεράστιο budget αποδεικνύοντας ότι το μερίδιο συμμετοχής του, στην πορεία του Ολυμπιακού προς το back2back, μόνο μικρό δεν ήταν και όχι αποτέλεσμα συγκυρίας.
Μάλλον εκ του αποτελέσματος, το timing δεν αποδείχθηκε το ιδανικότερο. Οι απαιτήσεις ήταν πολλές, η «ψυχοσύνθεση» του δεν ταίριαξε ιδιαίτερα με αυτή του GM De La Fuente, ο οποίος και αυτός μόλις τότε είχε «πιάσει δουλειά» στους Blaugrana.
Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την ύπαρξη υψηλών συμβολαίων, τα οποία δεν μπορούσαν, για διαφορετικούς λόγους, να «σπάσουν», σε παίκτες, που πιθανότατα να μην ταίριαζαν στα αγωνιστικά «θέλω» του Μπαρτζώκα (Navarro, Tomic, Oleson κ.α.), όπως και κάποιες μέτριες επιλογές ξένων (Rice, Holmes, Faverani) και η «εμμονή», να δαπανηθεί ένα υπέρογκο ποσό στον Claver, οδήγησαν σε μια πρώτη αποτυχημένη σεζόν του…
Ως ελαφρυντικό, μπορεί να έχει ότι συμφώνησε προς το τέλος του καλοκαιριού, γεγονός που περιόριζε τις επιλογές του.
Μετά το πέρασμα του από την Barcelona, ακολούθησε η Khimki, όπου τα πήγε καλύτερα, ειδικά την πρώτη του σεζόν, οδηγώντας τη Ρωσική ομάδα, με ένα ρόστερ, που ταίριαζε στη φιλοσοφία του (Honeycutt, Gill, Robinson, Jenkins κ.α.), με 2-way παίκτες, για πρώτη φορά στην ιστορία της, στα Ρ/Ο της διοργάνωσης!
Εξάλλου, δείτε που βρίσκεται φέτος η Khimki, του μεγαλύτερου budget και του πλούσιου ρόστερ από τη δεύτερη χρονιά του Μπαρτζώκα…
Η εισαγωγή μου, δε σημαίνει, ότι περιμένω ένα θαυματοποιό στο πρόσωπο του coach B, ο οποίος με ένα «μαγικό ραβδί» θα καταφέρει να μετατρέψει το φετινό κακοστημένο και με σκαπανεβάσματα, Ολυμπιακό, σε μια ομάδα, που οπωσδήποτε θα διεκδικήσει την πρόκριση στην 8άδα και θα παίξει day 1, διαστημικό μπάσκετ.
Όμως, κυριολεκτικά, πείτε μου, βάσει των προπονητών, που κυκλοφορούν ελεύθεροι, βάσει των συνθηκών, που επικρατούν στην ομάδα (τόσο οικονομικών, όσο και αγωνιστικών), πόσοι καλύτεροι και με πλήρη επίγνωση της κατάστασης της ομάδας, υπάρχουν;
Πόσοι, που να ξέρουμε με σιγουριά, ότι μπορούν να δώσουν ένα όραμα στον Ολυμπιακό και να τον οδηγήσουν από τη μεταβατική φάση, την οποία περνάει, στο μονοπάτι των επιτυχιών;
Εφόσον, έχει λάβει τις διαβεβαιώσεις, για το απόλυτο κουμάντο εντός της ομάδας και είναι αυτός που θα λαμβάνει τις αποφάσεις, θεωρώ ότι οι τύχες των ερυθρόλευκων είναι σε καλά χέρια…
Ο συνδυασμός των προπονητικών του ικανοτήτων, με καινοτόμες ιδέες, τάχιστες αποφάσεις και σωστό «διάβασμα» των αντιπάλων, μαζί με το «μάτι» στη στελέχωση, να ανακαλύπτει φθηνούς, αλλά και εξελίξιμους Αμερικάνους (για κάθε Moon και Crocker υπάρχουν οι Lojeski, Dunston, Hunter, Gill και Mickey αυτού του κόσμου), αποτελούν τον καλύτερο οδηγό για τον Ολυμπιακό!
Η λευκή επιταγή, που φέρεται, να έχει υπογράψει, όσον αφορά στο χτίσιμο της ομάδας, ίσως αποδειχθεί boomerang και μια χαμένη ευκαιρία για τον Ολυμπιακό, αν εμείς οι οπαδοί δε δείξουμε υπομονή και περιμένουμε άμεσα αποτελέσματα.
Νομίζω ότι ο coach B, θα (πρέπει να) ξεκινήσει να κρίνεται, μετά από 1,5 χρόνο. Ήδη, η φετινή σεζόν μοιάζει, σε μεγάλο βαθμό, χαμένη όσον αφορά στο στόχο της 8άδας, καθώς μόνο με ένα μικρό θαύμα, που θα σημαίνει μεταμόρφωση προς το πολύ καλύτερο, θα επιτευχθεί.
Ωστόσο, ένας μαχητής σαν τον coach B, με ένα τέτοιο μπαρουτοκαπνισμένο σύνολο Ελλήνων, δε γίνεται να μην έχει και αυτό στην άκρη του μυαλού του.
Με μερικές σωστές και με προοπτική, επιλογές ξενών, που θα μπορούν να βοηθήσουν άμεσα και με βλέμμα στην επόμενη περίοδο και με επαναφορά της αγωνιστικής και εξωαγωνιστικής πειθαρχίας, δε θα είναι και αυτό απίθανο…
Ο βασικός, όμως, λόγος για τον οποίο επιλέχθηκε ο Μπαρτζώκας είναι η δημιουργία ενός νέου, αθλητικού και διψασμένου ρόστερ, που θα βαδίσει στα χνάρια, αναλογικά πάντα, της χρυσής ομάδας των αρχών της προηγούμενης δεκαετίας.
Με γρήγορο και μοντέρνο μπάσκετ, με πιεστική άμυνα, με τρέξιμο στην επίθεση και με ανάδειξη νέων πρωταγωνιστών.
Θα κλείσω, λέγοντας ότι η πρόσληψη Μπαρτζώκα, είναι μια επιτυχία, που πιστώνεται στους Προέδρους τη δεδομένη χρονική στιγμή…
Έχουν ακούσει πολλά τους τελευταίους μήνες (τα περισσότερα όχι άδικα), ωστόσο έστω και λίγο πριν τις … καθυστερήσεις, μιλάνε με «έργα» και με μια σημαντική προσθήκη για την ομάδα.
Η «επιμονή» τους στον Kemzura, για κάποιο διάστημα, θολώνοντας τα νερά και η μη επιλογή της εύκολης λύσης Tomic, όπως ακουγόταν για μεγάλο διάστημα, απέδειξαν ότι ήθελαν και είχαν βάλει στόχο τον Έλληνα τεχνικό και αφού τα κατάφεραν, απέδειξαν ότι τελικά, έστω και εν τη απουσία τους, από τα μικρόφωνα και τις κάμερες, έχουν όραμα για την ομάδα…
Ας ελπίσουμε, ότι το timing της επιστροφής Μπαρτζώκα, θα είναι το ιδανικό (πλέον η ομάδα μόνο προς τα πάνω μπορεί να πάει) και η δεύτερη θητεία του στον Ολυμπιακό, θα στεφθεί με επιτυχία, αν όχι σε τέτοια κλίμακα, όσον αφορά στους τίτλους, με την πρώτη του περίοδο, έστω με την επαναφορά της ομάδας στην κορυφή, στις συνειδήσεις όλων μας.
Και ακόμα και αν δε γίνει ξανά Βασιλιάς της Euroleague με τον Ολυμπιακό, ας γίνει ο Βασιλιάς στις καρδιές μας και αυτός που θα αποτελέσει εφαλτήριο και έμπνευση για μια επιτυχημένη νέα αρχή!
Και όσο και αν υπάρχουν αμφιβολίες, όσον αφορά στις δεύτερες παρουσίες παλαιότερων παικτών - προπονητών σε μια ομάδα, ίσως αυτή η επιστροφή, να αποτελεί μια ιστορική ευκαιρία για όλους, να γραφτεί ένα νέο κεφάλαιο, με τους ίδιους πρωταγωνιστές, αλλά διαφορετική κατάληξη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου