Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2019

THREE OF A KIND MOBILE CENTERS


Το παιχνίδι με τη Ζενίτ είναι προ των πυλών και η ομάδα μας μετά από αυτό μπαίνει πλέον σε βαθιά νερά, καθώς το πρόγραμμα στην Euroleague αρχίζει να δυσκολεύει.

Η νίκη είναι απαραίτητη και για ψυχολογικούς λόγους, αλλά και για βαθμολογικούς, έτσι ώστε να υπάρχει ένα «μαξιλαράκι» ασφαλείας, που θα προσφέρει το ρεκόρ 2 – 1 (όσο νωρίς και αν είναι, με άλλο αέρα ταξιδεύεις σε Βιτόρια και Μόσχα έχοντας μία μόνο ήττα). 

Ωστόσο, ένα ακόμη φλέγον ζήτημα, είναι σαφώς η υπόθεση του προπονητή, με τον Κεμζούρα να φαίνεται ότι παίρνει πίστωση χρόνου για κάποιους αγώνες, μέχρι να κριθεί ασφαλέστερα και ο ίδιος, αφότου φανεί ο βαθμός επίδρασης του στην όποια αγωνιστική μετάλλαξη του Ολυμπιακού… 

Επίσης, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, το front office, σε συνεννόηση (ελπίζω) είτε με αυτόν είτε με άλλον (;) προπονητή, «σκανάρει» την αγορά για την εξεύρεση ικανών και οικονομικών παικτών, που θα καλύψουν τα κενά στις θέσεις 1 και 5. 

Και ενώ η Regular Season του NBA πλησιάζει και οι ομάδες έχουν κάνει ένα ξεσκαρτάρισμα στα ρόστερ τους, θα δούμε τρεις προτάσεις mobile ψηλών από τη δεξαμενή των πρόσφατα «κομμένων» παικτών, οι οποίοι μπορούν να δώσουν κάποια από τα στοιχεία, που ζητάνε οι ερυθρόλευκοι! 

Εξάλλου, βάσει όσων «βγαίνουν» μέσα από την ομάδα, η προσθήκη ενός center με αθλητικά χαρακτηριστικά, αποτελεί προτεραιότητα για τον Ολυμπιακό. 

ARIC HOLMAN 
Η πιο ιντριγκαδόρικη περίπτωση, δεδομένου ότι εμπεριέχει μεγάλη δόση ρίσκου, ωστόσο μπορεί να εξελιχθεί σε «λίρα εκατό», είναι ο Aric Holman. 

Πριν δούμε, βάσει του scouting report της σελίδας Ηoopsprospects, πως μπορεί ο rookie F/C να «κουμπώσει» στο φετινό Ολυμπιακό, ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή στη μέχρι σήμερα διαδρομή του… 

Προϊόν του προγράμματος του Mississippi State, υπό τον αξιόλογο προπονητή Ben Howland (γνωστός για τη 10ετή θητεία του στο UCLA, το οποίο οδήγησε σε δύο Final 4 του NCAA, το 2006 και το 2008), ο Holman είναι ένας PF για τα δεδομένα του NBA (με ύψος 2,08 και άνοιγμα χεριών 2,18), που παρά τις προβλέψεις ότι θα «τρύπωνε» προς του τέλος του 2ου γύρου του φετινού draft, τελικά δεν τα κατάφερε. 

Στο Summer League αγωνίστηκε με τους Lakers, που όμως αποδείχθηκε ότι μετά το σοβαρό τραυματισμό του Cousins, είχαν να λύσουν άλλα σημαντικά προβλήματα στη front line, από το να ασχοληθούν με έναν εξελίξιμο παίκτη… 

Έτσι, έμεινε ελεύθερος, μέχρι που οι Mavericks τον υπέγραψαν με pre season contract. Με το Dallas έπαιξε μόλις σε 3 αγώνες (3’ συμμετοχή κατά μ.ο.) με 2,7 πόντους, 1,3 ριμπάουντ και 60% στα σουτ εντός παιδιάς, σίγουρα δείγμα όχι αντιπροσωπευτικό. 

Πριν λίγες μέρες έμεινε και πάλι ελεύθερος, με τα πρώτα δημοσιεύματα να κάνουν λόγο ότι οι Mavericks σκέφτονται να τον αξιοποιήσουν μέσω της θυγατρικής τους ομάδας στην G League! 


Με βάση το αγωνιστικό profile του, ο Holman είναι ένας παίκτης που ταιριάζει ιδανικά στη γραμμή ψηλών του Ολυμπιακού. 

Διαθέτει εξαιρετικό footwork, παίζει καλά το pick ‘n’ roll, έχει έφεση στα κοψίματα (2 κατά μ.ο. ως junior), ενώ είναι και αξιοπρεπής ριμπάουντερ (6,2 κατά μ.ο. στη senior σεζόν του). 

Γενικά, είναι ένας αθλητικός ψηλός, με ικανότητα να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο, θυμίζοντας αρκετά τον Birch στο κομμάτι αυτό… 

Επίσης, μπορεί να παίξει και με πρόσωπο στο καλάθι, χάρις στο πολύ καλό μακρινό του σουτ (43% ως senior στα τρίποντα) και να βάλει αρκετά καλά την μπάλα στο παρκέ για center! 

Στον αντίποδα, στον τομέα της τακτικής είναι ακόμα αρκετά ακατέργαστος, γεγονός το οποίο θα τον δυσκολέψει στον Ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού. 

Γενικά, θεωρείται late bloomer χωρίς πολλές εμπειρίες και αυτό λογικά θα δυσκόλευε πιθανή προσαρμογή του σε ένα διαφορετικό μπασκετικό κόσμο. 

Τα physical tools του είναι μέτρια και συχνά εκτίθεται απέναντι σε δυνατότερους αντιπάλους, ενώ δεν έχει ψηλά στο ρεπερτόριο του το παιχνίδι με πλάτη. 

Ωστόσο, ακτινογραφώντας τα παραπάνω στοιχεία, είναι προφανές ότι πλην της απειρίας του στο υψηλό επίπεδο, τα άλλα μειονεκτήματα του, μπορούν να «μακιγιαριστούν» από τους άλλους παίκτες της front line μας (π.χ. οι Πρίντεζης και Μιλουτίνοφ έχουν ανεπτυγμένο όσο λίγοι άλλοι στην Ευρώπη το post game, ενώ ο Rubbit μπορεί να δώσει σκληράδα και μύες ως δίδυμο με το Holman)… 

Συμπερασματικά, θεωρώ ότι ο Holman έχει σε ικανοποιητικό βαθμό χαρακτηριστικά όπως το above the rim παιχνίδι και την αθλητικότητα, που στην παρούσα φάση λείπουν απελπιστικά από τον Ολυμπιακό. 

Υπό αυτό το πρίσμα και εφόσον οι πρωτοκλασάτες διαθέσιμες λύσεις στην παρούσα φάση είτε είναι λίγες, είτε «αλμυρές», το ρίσκο είναι «μετρημένο» και μπορεί μελλοντικά να αποδώσει μεγάλα κέρδη! 

AMIDA BRIMAH 
Επόμενος στη λίστα είναι ο Amida Brimah, τον οποίο είδαμε και το καλοκαίρι, μαζί με τους Willie Reed (FA),  Richard Solomon (Dijon) και Thomas Robinson (Sichuan). 


Ο Γκανέζος center, είναι παρόμοια περίπτωση με το Holman, δεδομένου ότι και αυτός μετά το κολλέγιο έμεινε undrafted. 

Συγκεκριμένα το 2017, ολοκληρώνοντας τη senior χρονιά, όπου είχε μ.ο. καριέρας στο UConn 6,7 πόντους, 4,5 ριμπάουντ και 2,8 κοψίματα, ο Brimah παρά τα σπάνια φυσικά προσόντα του (ύψος 2,13 με wingspan 2,30) δεν προσέλκυσε σοβαρό ενδιαφέρον από καμία ομάδα του NBA. 

Ουσιαστικά στη διετή επαγγελματική του καριέρα μέχρι τώρα, ο 25χρονος center έχει κυρίως να επιδείξει τη θητεία του στην G League με τους Austin Spurs, καθώς και ένα μικρό πέρασμα στο δεύτερο μισό της περιόδου 2017 – 18 από την Παρτιζάν… 

Φέτος το καλοκαίρι πήρε την ευκαιρία από τους Brooklyn Nets στο Summer League, χωρίς όμως να κερδίσει εγγυημένο συμβόλαιο. Το ίδιο συνέβη και με τους Indiana Pacers, που ενώ του έδωσαν pre season contract, πριν λίγες ημέρες τον άφησαν τελικά ελεύθερο. 


Η αλήθεια είναι ότι το μονοδιάστατο αγωνιστικό profile του, όπου κυριαρχεί η αμυντική του ικανότητα και η έφεση στα μπλοκ, ενώ το επιθετικό του skillset είναι limited και περιορίζεται σε «τάισμα» από τους συμπαίκτες του, καθώς πρόκειται για center που δε δημιουργεί για τον εαυτό του, τον κατατάσσουν σε ρολίστα, για συγκεκριμένες δουλειές μέσα στο παρκέ. 

Δηλαδή για να λειτουργήσει και ο ίδιος, πρέπει να ενταχθεί σε ένα καλοκουρδισμένο σύνολο με διακριτούς ρόλους, με τον ίδιο να είναι ο defensive anchor μέσα στη ρακέτα και επιθετικά να εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις από τα guards της ομάδας του, σαν καλός finisher που είναι κοντά στο καλάθι! 

Αλλά αυτό δεν είναι που ζητάει και ο Ολυμπιακός; Κάποιον center σκιάχτρο στην άμυνα, που επιθετικά να μη θέλει πολλές μπάλες και θα λειτουργεί σαν rim protector για 15’ ανά αγώνα; 

Σίγουρα στον τομέα της τακτικής θα θέλει δουλειά, αλλά η ενέργεια και η αθλητικότητα, σε συνδυασμό με τα μακριά του άκρα, μπορούν να αποτελέσουν σημαντικά όπλα στη φαρέτρα των ερυθρόλευκων. 

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, πόσο πιο λειτουργικά και αποδοτικά θα ήταν π.χ. σχήματα με έναν εκ των Rubit ή Πρίντεζη, ακόμα και τον Κουζμίνσκας ως PF, έχοντας δίπλα τους τον Brimah αντί του Happ, ο οποίος όπως έχει δομηθεί το φετινο ρόστερ, δε φαίνεται να ταιριάζει στη front line, κυρίως όσον αφορά στο αμυντικό κομμάτι… 

LAVOY ALLEN 
Η τρίτη και ξεχωριστή περίπτωση, τόσο όσον αφορά στο βιογραφικό του, όσο και σε αγωνιστικά στοιχεία, είναι ο Lavoy Allen. 


Ο 30χρονος F/C (ύψους 2,06 με το εντυπωσιακό wingspan των 2,21), είχε μια πολύ αξιόλογη κολεγιακή καριέρα με τη φανέλα του Temple, αποτελώντας μέχρι και σήμερα τον κορυφαίο ριμπάουντερ των Owls με 1.147 στο σύνολο! 

Με 11,6 πόντους και 1,8 κοψίματα κατά μ.ο. στη senior σεζόν του (career highs και τα δύο), τράβηξε τα βλέμματα των 76ers, οι οποίοι τον επέλεξαν στο νούμερο 50 του draft του 2011. 

Το lock out αυτής της χρονιάς τον έφερε για λίγο στα μέρη μας, με τη φανέλα της Στρασμπούρ πριν γυρίσει στους Sixers με την επανέναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων στο NBA. 

Στη Philadelphia έμεινε για 3 σεζόν, όπου σε μια ομάδα που ήταν σε rebuilding mode, είχε το ρόλο της πρώτης αλλαγής στο front court, κάτι σαν τον 6ο παίκτη στους ψηλούς… 

Ωστόσο χωρίς να καταφέρει να εδραιωθεί περισσότερο στο rotation και με την υπερφόρτωση της front line με παίκτες του status του Noel, μετά από 3 χρόνια κατέληξε στην Indiana. 

Εκεί ο coach McMillan φάνηκε να πιστεύει στις ικανότητες του Allen, δίνοντας του σημαντικό ρόλο και ειδικά τη σεζόν 2015 – 16, χρίζοντας τον ως βασικό PF της ομάδας. 

Και πάλι όμως ο Allen δεν κατόρθωσε να κάνει μια breakthrough season, ακροβατώντας στη λεπτή γραμμή μεταξύ 4 και 5, όπως συμβαίνει με αρκετούς παίκτες στο NBA, οι οποίοι ψάχνουν αγωνιστική ταυτότητα, χωρίς να σταδιοδρομούν τελικά σε καμία από τις δύο θέσεις… 

Με τη λήξη του συμβολαίου του με τους Pacers, ο Allen βρήκε μια ευκαιρία πέρσι με τους Wizards, οι οποίοι ωστόσο δεν του προσέφεραν εγγυημένο συμβόλαιο, αλλά τον έστειλαν στη θυγατρική τους στην G League, Capital City Go-Go. 

Εκεί χωρίς ιδιαίτερο κίνητρο και με φανερή την πτωτική πορεία του όσον αφορά στο αθλητικό κομμάτι, κατέγραψε σε 30 αγώνες κατά μ.ο. 9,4 πόντους, 7,4 ριμπάουντ και 0,8 κοψίματα. 


Το καλοκαίρι που πέρασε, χωρίς πρόσκληση από καμιά ομάδα για το Summer League και με τον ίδιο να παραμένει ελεύθερος μέχρι και σήμερα, αν προτιμήσει την ξενιτιά, οι λύσεις είναι είτε Ευρώπη, είτε Κίνα. 

Παρόλο που ο Allen, δε διαθέτει τα φυσικά προσόντα των Holman και Brimah, είναι καλός αμυντικός, με καλό timing στα μπλοκ, στο οποίο βοηθάει και το άνοιγμα χεριών του. 

Διαβάζει τις φάσεις και σε επίπεδο τακτικής, είναι σίγουρα σε καλύτερο επίπεδο από τους άλλους δύο. Επιθετικά διαθέτει πλούσιο ρεπερτόριο, το οποίο περιλαμβάνει και αξιοπρεπές mid range shooting, καθώς και παιχνίδι με πρόσωπο και πλάτη στο καλάθι. 

Ωστόσο, το γεγονός ότι μετά την περσινή του παρουσία στην G League, φαίνεται πιο «βαρύς» σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, ενώ και οι φιλοδοξίες του αποτελούν ερωτηματικό, τον μετατρέπουν αυτόματα σε επιλογή – ρίσκο… 

Αλλά και αγωνιστικά, θα ταίριαζε ίσως περισσότερο στον Ολυμπιακό, αν δεν υπήρχε ο Rubit, καθώς αρκετά από τα δυνατά στοιχεία του τα έχει και ο Augustine, ίσως λιγότερο σε όρους ποιότητας. 

Συνεπώς, θεωρώ ότι ο Allen θα ήταν μια καλή λύση για την ομάδα μας, αν τελικά η επιλογή είναι να αντικατασταθεί ο Rubit και όχι ο Happ. 

Αυτές ήταν τρεις, από τις όχι και πολλές επιλογές, ποιοτικών ελεύθερων ψηλών με προσιτά, για τα δεδομένα των ερυθρόλευκων, οικονομικά standards. 

Στην Ευρωπαική αγορά η κατάσταση, για την ώρα, είναι συγκεκριμένη. Δεν υπάρχουν λύσεις ποιοτικές στη free agency και για τους παίκτες που δεσμεύονται με συμβόλαιο, οι ομάδες τους ζητάνε "τσουχτερές" αποζημιώσεις, αν δεν έχει προβλεφθεί buy out.

Ψάχνοντας στα εγχώρια πρωταθλήματα και κυρίως σε ομάδες χωρίς υψηλούς στόχους, που θα ήταν πιο εύκολο να αποδεσμεύσουν κάποιο παίκτη, θα ξεχώριζα τρεις περιπτώσεις:

👍 Henry Sims της Φορτιτουντο Μπολόνια, που έχει περάσει τα τελευταία χρόνια της καριέρας του στην Ιταλία με την Κρεμόνα και τη Ρόμα. Φέτος δεν έχει αγωνιστεί λόγω τραυματισμού, αλλά η επιστροφή του πλησιάζει.


👍Rakeem Christmas της Ορμάνσπορ που παρά το μέτριο πέρασμα του από τη Γαλατασαράι προ διετίας, διαθέτει τα χαρακτηριστικά που θέλουμε.


👍Λατάβιους Γουίλιαμς, ο οποίος μετά την καλή χρονιά με τη φανέλα της Ούνιξ το 2016-17, είχε ένα σοβαρό τραυματισμό ως παίκτης της Βαλένθια την επόμενη. Ωστόσο πέρσι με την Ιγκοκέα φάνηκε να τον έχει ξεπεράσει και φέτος αγωνίζεται στη Χάποελ Χολόν. Και μην ξεχνάτε είναι πελάτης του Μίσκο, αν αυτό λέει κάτι...


Προς το παρόν, ωστόσο, φαντάζομαι ότι υπάρχει μια στάση αναμονής στα μεταγραφικά, μέχρις ότου φανεί τι μπορούν να προσφέρουν οι νέοι παίκτες και να παρθούν οι αντίστοιχες αποφάσεις… 

Με την ευχή η ομάδα μας να συνεχίσει με το καλό αγωνιστικό πρόσωπο που έδειξε απέναντι στη Βαλένθια, συνδυάζοντας μια καλή εμφάνιση με θετικό αποτέλεσμα, σας δίνω ραντεβού για σήμερα το βράδυ στο ΣΕΦ! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου