Ενώ, λοιπόν, ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε μεταβατικό αγωνιστικό (και όχι μόνο) στάδιο και τα οικονομικά δεδομένα για τη νέα σεζόν προβλέπονται «στενά», τώρα περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία η εύρεση «παικτών – λαχείων», που η απόκτηση τους να εμπεριέχει μια δόση ελεγχόμενου ρίσκου μεν, απαιτείται όμως να είναι ποιοτική και «ψαγμένη» επιλογή δε.
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια, η ομάδα μας πηγαίνει είτε σε λύσεις «σίγουρες» βάσει βιογραφικού, σε πρόσωπα με εμπειρία στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, με τα αποτελέσματα να μην είναι πάντα τα αναμενόμενα σε συνδυασμό και με τις αποδοχές τους (βλ. Green, Strelnieks, Timma και Roberts), είτε την περσινή σεζόν στις επιλογές των ταλαντούχων μεν, «άγουρων» δε Goss και LeDay, για τους οποίους δημιουργήθηκαν υψηλές προσδοκίες, ενώ ουσιαστικά επρόκειτο για rookies σε αυτό το επίπεδο, σε μικρή ηλικία και χωρίς παραστάσεις...
Την ίδια ώρα βλέπουμε άλλες ομάδες να ξεθάβουν συχνά … διαμάντια από την άμμο, με την Μπάμπεργκ στο παρελθόν και τις Μπασκόνια, Ζαλγκίρις πιο πρόσφατα να δείχνουν το δρόμο με guards όπως ο Wanamaker, ο Adams, ο Larkin, ο Pangos και ο Micic, οι οποίοι κάνουν το «μπαμ» και στη συνέχεια γίνονται περιζήτητοι!
Εμείς, ειδικά στο back court, ακόμα αναπολούμε τον Law, μια μεταγραφή που υπαγορεύτηκε σε μεγάλο βαθμό και αποτέλεσε την τελευταία επιτυχημένη κίνηση περιφερειακού από τον Ολυμπιακό.
Έκτοτε ακολούθησαν επιλογές μέτριες (πλην Hackett), παίκτες ρολίστες συγκεκριμένων αγωνιστικών χαρακτηριστικών, οι οποίοι δε μακροημέρευσαν.
Και ενώ έγραφα αυτές τις αράδες, οι εξελίξεις με πρόλαβαν, με τον Blatt να επιβεβαιώνει αυτή την άποψη, φέρνοντας στην ομάδα τον Wade Baldwin, έναν αθλητικό 3&D combo guard με έφεση στην άμυνα (χάρις στο εντυπωσιακό wingspan των 2,08) και καλό spot shooting, ο οποίος αναμένεται να δώσει σκληράδα και ενέργεια στην περιφέρεια.
Ωστόσο, όπως προκύπτει από τα scouting reports, δεν είναι ο καθαρόαιμος άσος, καθώς του αρέσει να δημιουργεί για τον εαυτό του πρωτίστως. Άρα θα πρέπει να πλαισιωθεί με ένα top play maker, με ηγετικό profile και οργανωτικές ικανότητες, ο οποίος να έχει παραστάσεις από το υψηλό επίπεδο και δη την Ευρώπη…
Με την οικονομική κατάσταση να μην είναι ανθηρή και εφόσον φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα (ή διάθεση;) για ακριβούς και πρωτοκλασάτους παίκτες τύπου Adams και Delaney, η λογική λέει ότι ο Blatt θα κοιτάξει και έμπειρους point guards με προσιτό κασέ, όπως ο Jovic που τελικά φαίνεται ότι κλείνει στον Ερ. Αστέρα, οι οποίοι θα μπορούν να μπουν άμεσα στο rotation και θα προσφέρουν σε ικανοποιητικό βαθμό, κάποια από τα στοιχεία που χρειάζεται η ομάδα (βλ. Cole, Douglas).
Σε αυτό το σενάριο, μήπως είναι προτιμότερο όμως, ο Ολυμπιακός να επαναπροσδιορίσει τη μεταγραφική του πολιτική, αφήνοντας τις “safe” επιλογές όπως συνήθιζε στο παρελθόν και να προτιμήσει για βασικό play maker κάτι «φρέσκο», αλλά και έμπειρο ταυτόχρονα, ένα ποιοτικό παίκτη, που υπό άλλες συνθήκες δε θα αγωνιζόταν σε αυτό το επίπεδο;
Ένας τέτοιος καλά φυλαγμένος «θησαυρός», με αρκετές ατυχίες στην καριέρα του, αλλά και εντυπωσιακό comeback τους τελευταίους μήνες, είναι ο περίφημος Tony Wroten, ο οποίος με την περσινή παρουσία του στην Kalev Tallinn, έδειξε έτοιμος για το «βήμα παραπάνω» στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ!
WHO IS WHO
Ο μόλις 26 ετών Wroten (γεννημένος το 1993), έχει ήδη στο παλμαρέ του 7ετή επαγγελματική καριέρα και μια ιστορία που θα τη ζήλευαν πολλοί βετεράνοι (όχι όμως ο ξάδερφος του Nate Robinson)...
Ξεκίνησε το μπάσκετ στο Garfield High Scool, στην Ουάσιγκτον, όπου στην 4ετή του παρουσία έχει να υπερηφανεύεται ότι ήταν ο πρώτος freshman, ο οποίος συμπεριλήφθηκε στην πρώτη 5άδα της περιφέρειας, ενώ αποφοίτησε με μια εντυπωσιακή senior χρονιά (25 πόντοι και 4 ασίστ ανά αγώνα), ως ο 3ος καλύτερος play maker σε όλα τα Γυμνάσια!
Το μόνο μελανό σημείο υπήρξε ένας τραυματισμός (ρήξη χιαστών), που έπαθε ενώ έπαιζε ράγκμπι και τον άφησε μια σεζόν εκτός δράσης, χωρίς όμως να τον επηρεάσει αγωνιστικά.
Στο NCAA έμεινε μία σεζόν, φορώντας τη φανέλα των Washington Huskies, με τους οποίους σε 30 παιχνίδια (όλα ως βασικός), είχε κατά μ.ο. 16 πόντους και 3,7 ασίστ, αποτελώντας ένα hot prospect.
Όπως θα δούμε και παρακάτω, ο συνδυασμός των φυσικών προσόντων και οργανωτικών του ικανοτήτων, τον κατέτασσαν ανάμεσα στους ανερχόμενους point guards, που μπορούσαν να αφήσουν ιστορία! Το βασικό αρνητικό στοιχείο, στο οποίο έπρεπε να δουλέψει ήταν το σουτ.
Ανακηρύχθηκε freshman της χρονιάς για την περιφέρεια 12-Pac, ενώ παράλληλα επιλέχθηκε στην καλύτερη 5άδα της περιφέρειας…
Ο Wroten, επέλεξε μόλις στα 19 του χρόνια τον «εύκολο» δρόμο, δηλώνοντας συμμετοχή στο draft του 2012, όπου επιλέχθηκε στο νούμερο 25 από τους Grizzlies. Το όνειρο του είχε γίνει αληθινό, καθώς παρά το νεαρό της ηλικίας του θα είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί στο NBA!
Ωστόσο, στο Memphis, δεν τα βρήκε όπως περίμενε, καθώς αφενός η αδυναμία στο μακρινό σουτ και αφετέρου η απειρία του, αποτέλεσαν βασικούς παράγοντες να μείνει εκτός rotation και να περάσει τη σεζόν μεταξύ NBA και D League.
Ως ρούκι, αγωνίστηκε με τη φανέλα των Grizzlies σε 35 αγώνες, έχοντας κατά μ.ο. σε 8’ συμμετοχής, 2,6 πόντους και 1,2 ασίστ με 38% στα σουτ εντός παιδιάς (25% από τη γραμμή του τριπόντου) και 72% στις βολές (career high).
Κάπως έτσι, ο Wroten αντιμετώπισε νωρίς τη σκληρή πραγματικότητα και τις δυσκολίες που εμπεριέχει η απότομη μετάβαση στο NBA. Σα να μην έφθανε αυτό, η αλλαγή προπονητή, με τον Joerger να παίρνει τη θέση του Hollins, σήμαινε και το τέλος του από το Memphis, καθώς έγινε ανταλλαγή (για ένα draft pick 2ου γύρου) στην Philadelphia.
Οι Sixers τότε, έχοντας μπει σε βαθύ rebuilding mode (με το Hollis Thompson βασικό SG) ήταν αποφασισμένοι να δώσουν τα «κλειδιά» του βασικού point guard στον ταλαντούχο Wroten, βλέποντας στο πρόσωπο του το μελλοντικό ηγέτη της ομάδας…
Ο Wroten δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη και τη σεζόν 2013 – 14 αγωνίστηκε σε 72 αγώνες (25’ συμμετοχής μ.ο.), έχοντας 13 πόντους με 43% στα σουτ εντός παιδιάς και 3 ασίστ ανά παιχνίδι.
Πηγή: Wikipedia
Και μπορεί η Philadelphia να είχε γίνει συνώνυμο του tanking, αλλά εκείνος βρήκε το χώρο και το χρόνο να δείξει το πλούσιο ταλέντο του, αγωνιζόμενος στον άσο μαζί με τον Michael Carter-Williams.
Η επόμενη σεζόν ξεκίνησε ακόμα καλύτερα, με τον Wroten να προλαβαίνει στο πρώτο μισό της περιόδου να «γράψει» 17 πόντους (με 26% στο τρίποντο – career high) και 5,2 ασίστ κατά μ.ο. αποτελώντας το floor general της ομάδας!
Μέχρι που η ατυχία του «χτύπησε την πόρτα», καθώς για 2η φορά, μόλις στα 22 χρόνια του, πέρασε και πάλι την πόρτα του χειρουργείου, ξανά με ρήξη χιαστών…
Η αποκατάσταση καθυστέρησε, με αποτέλεσμα ο Wroten να μείνει ένα ημερολογιακό χρόνο εκτός παρκέ και να επιστρέψει στην ενεργό δράση προς το τέλος της περιόδου 2015 – 16.
Το καλοκαίρι καμιά ομάδα του NBA δε ρίσκαρε με την περίπτωση του και έτσι αναγκάστηκε να καταφύγει στη λύση της G League, όπου πέρασε τις δύο επόμενες περιόδους, με τους Texas Legends και τους Rio Grande Valley Vipers αντίστοιχα.
Ενώ, λοιπόν, το 2018 ο Wroten κυκλοφορούσε ελεύθερος και είχε ξεπεράσει τον τραυματισμό του, η Kalev Tallinn, που έψαχνε ένα ποιοτικό point guard, του προσέφερε συμβόλαιο το Δεκέμβρη.
Ο Wroten, χωρίς να το πολυσκεφτεί και δεδομένου ότι έψαχνε καιρό να αγωνιστεί σε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα για να βρει ρυθμό, έγινε ο ηγέτης της ομάδας από την Εσθονία, οδηγώντας την παρέα με το stretch PF, Arnett Moultrie (ήταν συμπαίκτες και στους Sixers), στην 7η θέση της VTB League και μέχρι τα προημιτελικά των play off της διοργάνωσης, όπου αποκλείστηκε από την Unics Kazan…
Πηγή: VTB League
Ο ίδιος είχε πολύ καλά νούμερα, ειδικά για παίκτη, προερχόμενο από 9μηνη απραξία, με 15 πόντους (57% στα δίποντα, 34% στα τρίποντα αλλά και μόλις 64% στις βολές) και 5 ασίστ μ.ο. ανά αγώνα.
Το συμβόλαιο του πλέον έχει λήξει και παρά την προσπάθεια που θα κάνει για να βρει θέση στο NBA, δεν αποκλείεται να τον δούμε στα μέρη μας τη νέα σεζόν, καθώς έχει φτιάξει ξανά καλό όνομα, μετά από το επιτυχημένο πέρασμα του από την VTB League.
PROFILE
Ο Wroten διαθέτει ένα σπάνιο συνδυασμό play making abilities, μαζί με πλούσια αθλητικά προσόντα και μέγεθος.
Πρόκειται για ατόφιο point guard, με ύψος 1,96 (και καλό wingspan, στα 2,05), ο οποίος θέλει την μπάλα στα χέρια για να οργανώνει το παιχνίδι της ομάδας.
Ξεκινώντας από την επίθεση αξίζει να αναφερθεί ότι έχει ανεπτυγμένη την προσωπική φάση, καθώς είναι εξαιρετικός slasher και όταν βρει ελεύθερο διάδρομο, αρέσκεται να πηγαίνει σε drive, φθάνοντας μέχρι το καλάθι…
Το κάθετο παιχνίδι είναι το «φόρτε» του, επιλέγοντας είτε τον καλό αριστερό διάδρομο, είτε το δεξί, τελειώνοντας συνήθως με αριστερό lay up ή κάρφωμα.
Διαθέτει ηγετική στόφα και δε φοβάται την ευθύνη, ενώ χάρις στο court vision του, μπορεί ανά πάσα στιγμή να «διαβάσει» το παιχνίδι και να πάρει τη σωστή απόφαση, είτε μέσω της δημιουργίας, είτε μέσω της εκτέλεσης, αποτελώντας έναν αξιόπιστο decision maker.
Είναι εξαιρετικός στο passing game καθώς σε πολλές φάσεις σερβίρει έτοιμα καλάθια διαβάζοντας την αντίπαλη άμυνα και τα cuts των συμπαικτών του!
Διαθέτει εκρηκτικό πρώτο βήμα και υψηλά αποθέματα ενέργειας (παρά τους τραυματισμούς του), στοιχεία τα οποία τον βοηθάνε να είναι αποτελεσματικός στο transition αλλά και σε set παιχνίδι, όπου μπορεί να αποφύγει με ευκολία τον προσωπικό του αντίπαλο, σε συνδυασμό και με το πλούσιο ρεπερτόριο από τρίπλες που έχει (ειδικά crossover και κάτω από τα πόδια).
Γενικά είναι καλός χειριστής και παρά το αγωνιστικό του προφίλ (slasher), παραμένει ένας ώριμος play maker, που δεν εκβιάζει καταστάσεις στην επίθεση.
Μπορεί να «τρέξει» pick ‘n’ roll με χαρακτηριστική άνεση, είτε να κάνει drive and kick, καθώς αρέσκεται να διεισδύει στη ρακέτα και αν δε βρει διάδρομο προς το καλάθι, να βγάλει την μπάλα έξω στους «πλάγιους».
Στην άμυνα εκμεταλλεύεται το μεγάλο κορμί του, που τον βοηθάει να μαρκάρει ακόμα και ψηλότερους αντιπάλους. Είναι καλός στα κλεψίματα και λόγω των μακριών χεριών του, αλλά και λόγω της προνοητικότητας του να «διαβάζει» τις φάσεις…
Περνώντας στα αρνητικά στοιχεία του παιχνιδιού του, εστιάζουμε στο μέτριο μακρινό σουτ του, με μια «μηχανική» που έχει κατακριθεί (θυμίζει Langford).
Διαχρονικά το ποσοστό του στα τρίποντα είναι χαμηλό (στη Ρωσία μόνο ήταν βελτιωμένο), ενώ σε λίγες περιπτώσεις και αφού θα βρει αρκετό χώρο, θα τον δούμε να εκτελεί με pull up jumpers. Δεν είναι καλός spot shooter και προτιμά να τελειώνει κυρίως μετά από τρίπλα και ειδικότερα με side step.
Στην Euroleague, αυτό ίσως αποτελέσει πρόβλημα λόγω των κλειστών αμυνών που θα κληθεί να αντιμετωπίσει, οι οποίες θα του δίνουν το σουτ, παίζοντας τον under. Αυτό σημαίνει ότι σε αυτό το επίπεδο, σε slow tempo παιχνίδια, υπάρχει το ρίσκο να γίνει προβλέψιμος.
Επίσης παραμένει μέτριος στις βολές με ποσοστό καριέρας λίγο πάνω από το 60%, γεγονός που τον καθιστά επιρρεπή στην crunch time.
Λόγω του ανταγωνιστικού χαρακτήρα και της αυτοπεποίθησης του, μερικές φορές το παίρνει πάνω του στην επίθεση, αγνοώντας συστήματα, ενώ είναι παίκτης «ημέρας» με μεταπτώσεις στην απόδοση του.
Ακόμα και στην VTB League, υπήρχαν πολλοί αγώνες που σκόραρε 20+ πόντους, αλλά και αρκετοί με 10–. Επίσης σε κανένα στάδιο της καριέρας του δε δοκιμάστηκε σε συνθήκες πίεσης και πρωταθλητισμού.
Αμυντικά, παρά το ύψος του ίσως αντιμετωπίσει πρόβλημα σε άμυνα με αλλαγές, καθώς δεν είναι ο τύπου Χάκετ παίκτης, που θα βάλει δυνατά το κορμί του και θα σπρώξει…
Αρκετές φορές, η έφεση του στα κλεψίματα γυρνάει «μπούμερανγκ», δεδομένου ότι κυνηγάει κάθε φάση με υψηλό τον κίνδυνο να χρεωθεί foul…
Τέλος, το ιστορικό τραυματισμών του αποτελεί ένα σημείο προβληματισμού, ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό, που κάτι τέτοιο είναι στην ημερησία διάταξη!
ΕΝΤΑΞΙΑΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Μετά την απόκτηση του Baldwin και δεδομένων των στοιχείων που θα προσθέσει στο back court του Ολυμπιακού (spot shooting, άμυνα, ενέργεια και προσωπική φάση), ξετυλίγεται σιγά, σιγά το κουβάρι των χαρακτηριστικών που πρέπει να διαθέτει ο βασικός point guard της ομάδας και τα οποία, κατά την εκτίμηση μου είναι τα ακόλουθα, κατά σειρά προτεραιότητας:
☆Play making skills / Court vision
☆Elite ball handling / Variety of dribble moves
☆Leadership / Experience
☆Iso game / Slashing ability
☆Size / Strength
Λαμβάνοντας υπόψιν τις μεταγραφές των Punter, Paul και Baldwin, φαίνεται ότι ο Blatt έχει κατά νου τη δημιουργία μιας high motor, αθλητικής και γεμάτης «μούσκουλα» περιφέρειας, η οποία θα επιτίθεται μέσα από την άμυνα της.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι Baldwin και Paul έχουν άνοιγμα χεριών … 2,08!
Τα χαρακτηριστικά αυτά έχουμε να τα δούμε στο back court από την εποχή Hackett, καθώς μετέπειτα όλες οι επιλογές των guards ήταν σαφέστατα με πιο soft profile (Waters, Strelnieks, Roberts, Williams-Goss) και έμφαση κυρίως στο καλό σουτ.
Ωστόσο, οι παίκτες που ήδη συνθέτουν το back court, συνδυάζουν τα αθλητικά προσόντα με καλό spot shooting, γεγονός που σημαίνει ότι θα αγωνίζονται κυρίως σαν off guards (με τον Paul να ανεβαίνει και στο 3, ενώ τον Baldwin να κατεβαίνει και στον άσο).
Συνεπώς, αυτό που λείπει είναι ο μαέστρος, ο παίκτης που θα αναλάβει το ρόλο της οργάνωσης, προσφέροντας όμως και άλλα στοιχεία που επίσης λείπουν σε κάποιο βαθμό, όπως η ηγεσία, η εμπειρία, το κάθετο παιχνίδι / προσωπική φάση και η έφεση στο transition…
Όπως προαναφέρθηκε, τέτοιο πακέτο είτε «χρυσοπληρώνεται», είτε σε διαφορετική περίπτωση οδηγεί σε μεσοβέζικες λύσεις, τις οποίες στον Ολυμπιακό έχουμε συνηθίσει.
Ωστόσο το skillset του Wroten, ο οποίος μέχρι πριν 3 χρόνια ήταν βασικός PG σε ομάδα του NBA, περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω και μάλιστα σε κορμί κοντά στα 2 μέτρα.
Η περσινή του παρουσία στην VTB League, έδειξε ότι το κίνητρο για δυναμική επάνοδο του στο ανώτερο επίπεδο είναι υψηλό, ενώ ακόμα έχει φιλοδοξίες να διακριθεί, αφού είναι μόλις 26 ετών!
Μπορεί να συνυπάρξει και με τα τρία νέα αποκτήματα, εκμεταλλευόμενος το καλό τους spot shooting και συνθέτοντας μαζί τους δυναμικά ντουέτα ή και τριπλέτες, που θα «ταλαιπωρούν» με το hustling και την αθλητικότητά τους, τα αντίπαλα guards…
Επίσης, μπορεί να αποτελέσει τον go-to-guy της ομάδας, ο οποίος θα παίρνει τις αποφάσεις, καθώς είναι εξίσου καλός δημιουργικά και εκτελεστικά (με εξαίρεση το σταθερό τρίποντο).
Απρόβλεπτος, με no look πάσες σε set παιχνίδι που «ξεκλειδώνουν» τις άμυνες, ταχύς στο transition με έφεση στα coast to coast και «μπουκαδόρος» που τρυπάει μέσα στη ρακέτα, χωρίς να φοβάται την επαφή, ίσως είναι ό,τι πιο κοντινό στον Acie Law (μην ξεχνάτε ότι και εκείνος είχε χαμηλό ποσοστό καριέρας στα τρίποντα, μεταξύ 20% - 30% σε NCAA και ΝΒΑ).
Η αδυναμία στο σουτ είναι υπαρκτή, αλλά με την πάροδο των ετών, ο Wroten, έχει βελτιωθεί σημαντικά σε αυτόν τον τομέα (όπως έδειξε στην Kalev Tallinn), ενώ ας μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι το σουτ είναι θέμα «ψυχολογίας» και αγωνιστικού ρυθμού, καθώς και ο Hollis Thompson, ήρθε με τη φήμη shooter και καλό ποσοστό στα τρίποντα, χωρίς όμως να δείξει κάτι τέτοιο στην Ευρώπη.
Επίσης η θητεία του στην Εσθονία έδειξε ότι έχει αφήσει πίσω του τους τραυματισμούς χωρίς να χάσει από την ταχύτητα και την εκρηκτικότητα του.
Σε γενικές γραμμές, αν ισχύει ότι ο Blatt ψάχνει κάποιον σαν το Jovic, άρα ζητάει οργάνωση και μέγεθος από τον εκλεκτό του, το «πακέτο» του Wroten, είναι από τα πιο ολοκληρωμένα, συνδυάζοντας παράλληλα value for money και potential…
Συμπερασματικά, η επιλογή του Baldwin, ενός combo guard, ο οποίος ακροβατεί μεταξύ του 1 και του 2, μάλλον σημαίνει ότι ο Blatt ξεχνάει παίκτες με παρόμοια στοιχεία για παρτενέρ του, όπως ο Loyd και αναζητά έναν pure point guard, ένα floor manager.
Η επιλογή, ανάλογα βέβαια των οικονομικών συνθηκών, κάθε άλλο παρά εύκολη είναι και εν πολλοίς θα κρίνει την πορεία του Ολυμπιακού την επόμενη σεζόν.
Ιδανικά ένας παίκτης εγνωσμένης αξίας, από την elite της Ευρώπης με το χαμηλότερο δυνατό ρίσκο, θα ήταν το καλύτερο σενάριο.
Όμως, οι τελευταίοι διαθέσιμοι εξ αυτών (βλ. Teodosic, Rodriguez) έχουν ήδη βρει ομάδα και πλέον οι επιλογές και τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, όσον αφορά στα δημιουργικά guards.
Οι εναπομείνασες λύσεις είτε είναι δεύτερης ταχύτητας και παράλληλα υπερτιμημένες (βλ. Stefan Markovic και Brandon Jennings), είτε δεν έχουν δοκιμαστεί στην Ευρώπη (Demetrius Jackson).
Η άλλη περίπτωση, αν υπάρχει η υπομονή και οι πόροι, είναι ο Blatt να περιμένει μια ευκαιρία από τη free agency του ΝΒΑ (π.χ. Trey Burke, Jerian Grant) ή και κάποια έκπληξη από την αγορά της Κίνας.
Η πρόταση του Wroten, βασίζεται στο γεγονός ότι πρόκειται για προσιτό (ακόμα) παίκτη, με δυσανάλογα προσόντα συγκριτικά με το τωρινό κασέ του.
Εφόσον, οι συνθήκες οδηγήσουν τον προπονητή σε μια επιλογή από χαμηλότερο οικονομικά «ράφι», ίσως το πολυσύνθετο παιχνίδι του αποδειχθεί «λίρα εκατό» αποτελώντας το τελευταίο και σημαντικότερο κομμάτι του puzzle της περιφέρειας του Ολυμπιακού!
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Είναι τόσες πολλές οι ομοιότητες που δε θα μπορούσα να μην πω, ότι ο Wroten μου θυμίζει τον Law! Αριστερόχειρες και οι δυο (αν και ο Acie ήταν αμφιδέξιος), με μεγάλο impact στο κολέγιο τους και καλό όνομα στο ΝΒΑ, με τραυματισμούς που τους άφησαν πίσω, αλλά πάνω από όλα ηγέτες και slashers, με το μακρινό σουτ να είναι πιο κάτω στη φαρέτρα τους!
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΙΚΑ ΘΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Δημιουργικά, ο Wroten μοιάζει με τον Brandon Jennings, ενώ εκτελεστικά το στυλ που σουτάρει, είναι σχεδόν ίδιο με του Keith Langford. Έχοντας ανεπτυγμένο το 1on1 παιχνίδι, επιθετικά είναι μια μείξη των δύο σε ένα πιο δυνατό κορμί, ενώ παράλληλα είναι καλύτερος στην άμυνα, χωρίς να αποτελεί “liability” στα μετόπισθεν...
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΑΠΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Άλλος ένας αριστερόχειρας guard, ο οποίος ήρθε στην ομάδα με τις περγαμηνές του αθλητικού guard, με την προοπτική να μπει στα «παπούτσια» του Law, ήταν ο Johnson – Odom, ο οποίος ωστόσο ποτέ δε δικαιολόγησε τις προσδοκίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου