Σίγουρα στην καθυστέρηση συνετέλεσαν και οι αναβολές στις αποφάσεις του ΑΣΕΑΔ, καθώς και η αναμονή του ΔΣ της Adriatic League.
Το σημαντικότερο όμως, ίσως τελικά να ήταν και η εξέλιξη των εκκρεμών οικογενειακών δικαστικών υποθέσεων, προκειμένου ο προπονητής να γνωρίζει το διαθέσιμο budget για τη νέα σεζόν και άρα το πως να κινηθεί στο μεταγραφικό παζάρι…
Από τα δημοσιεύματα που έχουν βγει στην επιφάνεια μέχρι σήμερα, αχνοφαίνεται ένα φως από το τελευταίο μέτωπο, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι η ομάδα θα έχει υψηλό budget, αντίθετα λογικά αναμένεται να κυμανθεί στα ίδια με τα περσινά επίπεδα, με ομαλοποίηση ωστόσο των πληρωμών, λόγω βελτίωσης της ρευστότητας.
Με τις παραπάνω υποθέσεις, λοιπόν, να έχουν πάρει λίγο – πολύ το δρόμο τους (μοναδική εκκρεμότητα παραμένει το status με το οποίο θα αγωνιστεί και σε ποια εγχώρια διοργάνωση, ο Ολυμπιακός) και τη συνάντηση του Μπλατ με τους Προέδρους να έχει ολοκληρωθεί, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να περιμένουμε τις ανακοινώσεις για όλα τα θέματα που καίνε την ομάδα (ανανεώσεις, αποχωρήσεις, προσθήκες παικτών), για να μπορούμε να κάνουμε μια πρώτη εκτίμηση για το νέο μας ρόστερ.
Μέχρι τότε και έχοντας ως μοναδικά δεδομένα, τις αποκτήσεις των Πάντερ και Κόνιαρη, θα κάνουμε μια απόπειρα να … μπούμε στο μυαλό όχι του Τζον Μάλκοβιτς, όπως στην ομώνυμη ταινία, αλλά σε εκείνο του Μπλατ (είναι της μόδας τελευταία)!
Ως γνώμονα θα έχουμε τις τελευταίες του σεζόν στις προηγούμενες Ευρωπαϊκές ομάδες, που είχε προπονήσει (Μακάμπι 2013 – 14 και Νταρουσάφακα 2017 – 18, με παρόμοια οικονομικά στάνταρ), με τις οποίες μάλιστα στέφθηκε και στις δύο περιπτώσεις τροπαιούχος (Euroleague και Eurocup αντίστοιχα)!
Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί, σε καμία περίπτωση, μπούσουλα και αναγκαία συνθήκη ότι ο Μπλατ θα κινηθεί με τα ίδια αγωνιστικά κριτήρια και στο σχεδιασμό του νέου Ολυμπιακού, ωστόσο έχοντας ως βάση αυτές τις δουλειές του, θα δούμε τις όποιες ομοιότητες ή διαφορές ανάμεσα τους…
Σε πρώτη φάση, ας παρουσιάσουμε τις 12άδες των δύο αυτών ομάδων, επιχειρώντας να καταγράψουμε κάποια δεδομένα.
ΜΑΚΑΜΠΙ 2013 – 14
G: Ράις, Χίκμαν, Οχαγιόν, Λάντεσμπεργκ
F: Πνίνι, Ντ. Σμιθ, Ίνγκλις, Μπλου, Κοέν
C: Τάιους, Σχορτσιανίτης, Ζίζιτς
ΝΤΑΡΟΥΣΑΦΑΚΑ 2017 – 18
G: Κάμινγκς, Ουίλμπεκιν, Οζντεμίρογλου, Μπελ, Μπαϊγκούλ
F: Κιντ, Σαντ-Ρόος, Ουλουμπάι, Τζ. Τζόνσον
C: Ερικ, Αλντεμίρ, Κοσούτ
Στην προσπάθεια μας να βρούμε κοινά σημεία, μεταξύ των δύο αυτών ρόστερ, καταλήγουμε στα εξής:
GUARDS:
2. Στο ρόλο του δεύτερου guard, οι επιλογές του είναι λίγο διαφορετικές. Στη Μακάμπι είχε το Χίκμαν, ένα scoring guard, ο οποίος μπορούσε να αγωνιστεί και ως off guard, ενώ στην Νταρουσάφακα ένα point guard, το Γουίλ Κάμινγκς, ο οποίος ήθελε αρκετά την μπάλα στα χέρια. Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι μιλάμε για slashers, που είχαν στο ρεπερτόριο τους το drive.
3. Και στις δύο ομάδες είχε pure shooting guards (Λάντεσμπεργκ και Μπελ), οι οποίοι είχαν καλό σουτ και ήταν αυτό που λέμε microwave scorers, έρχονταν δηλαδή από τον πάγκο, για να δώσουν instant scoring. Μιλάμε για παίκτες swingmen, πλάγιοι δηλαδή, που σε χαμηλά σχήματα μπορούσαν να αγωνιστούν και στο 3…
4. Και στα δύο ρόστερ υπήρχε επίσης ένας «ντόπιος» facilitator (Οχαγιόν και Οζντεμίρογλου), με έμφαση στην άμυνα, που έμπαινε να «ανακατέψει την τράπουλα» μέσω του defensive effort, σπρώχνοντας την ομάδα σε γρήγορες επιθέσεις.
Πάμε λοιπόν, να κάνουμε έναν παραλληλισμό, όσον αφορά στον Ολυμπιακό. Για την περσινή περίοδο, αυτό που ήταν ξεκάθαρο, είναι ότι ο Μπλατ προόριζε τον Τουπάν για swingman, ενώ ο Σπανούλης θα αναλάμβανε έστω σε ένα πιο περιορισμένο πλαίσιο, το ρόλο του leading guard.
Στο μυαλό του ίσως υπήρχε ο Γκος, σαν ένας τύπου Κάμινγκς παίκτης, πράγμα το οποίο ωστόσο δε φάνηκε στο παρκέ, καθώς ο απόφοιτος του Γκονζάγκα προτιμούσε κατά κανόνα είτε μακρινά σουτ, είτε floaters.
Στο ρόλο του 4ου guard, ήταν ο Μάντζαρης, κάτι που ωστόσο δε συμβάδιζε με το υψηλό του συμβόλαιο…
Όμως ας αναλύσουμε, αυτό που πιο πολύ μας ενδιαφέρει και αφορά στο σχεδιασμό της περιφέρειας για τη νέα σεζόν, έχοντας ως «πυξίδα» τους παραπάνω συσχετισμούς.
Αν υποθέσουμε ότι ο Κόνιαρης ξεκάθαρα υπολογίζεται για … νέος Μάντζαρης, δηλαδή ένα είδος «νεροκουβαλητή» guard, που θα «σκυλιάζει» στην άμυνα και επιθετικά θα αναλάβει την οργάνωση για μερικά λεπτά, αποφορτίζοντας τους βασικούς και παίρνοντας ελάχιστες πρωτοβουλίες, τότε μας μένουν άλλες 3 θέσεις.
Θεωρώ ότι ο Μπλατ έχει στο μυαλό του τον Πάντερ ως το κλασικό 2άρι με το καλό σουτ (βλ. Μπελ), που θα έρχεται από τον πάγκο να δώσει σκορ. Σίγουρα, δεν είναι λειτουργικό, κυρίως αμυντικά, να αγωνιστεί ως SF, αλλά παρόλα αυτά θα μπορεί να ανταποκριθεί για λίγα λεπτά στον αντίστοιχο ρόλο, που είχαν οι παίκτες του Μπλατ σε Μακάμπι και Νταρουσάφακα.
Από εκεί και πέρα, όλα θα εξαρτηθούν από την παραμονή ή όχι του Γκος (θέλω να ελπίζω ότι με το Μάντζαρη θα βρεθεί κάποια φόρμουλα να λυθεί το συμβόλαιο του).
Καταρχήν, πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι δεδομένου ο Σπανούλης, έχει φτάσει 38 ετών, ενώ προέρχεται και από μακροχρόνιο τραυματισμό, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πότε και πως θα επιστρέψει στα παρκέ. Άρα, ανάλογα με την αποθεραπεία του, εκτιμώ ότι ο Μπλατ θα μπορεί να τον έχει σε ρόλο leading guard για περίπου 15’.
Αν λοιπόν, θεωρήσουμε ότι θα παραμείνει ο Γκος, που δεν έχει στο απόλυτο τα στοιχεία των συνθηκών 1 και 2, που αναφέρονται πάνω, τότε είναι επιτακτική ανάγκη να αποκτηθεί ένας εξαιρετικός ball handler, που να δημιουργεί και για τον εαυτό του, με έφεση στο σκοράρισμα μετά από drive και μακρινό σουτ.
Αν θέλουμε να μπούμε σε ονοματολογία, δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες με κασέ κάτω από €1 εκατ. που να μπορούσαν άμεσα να ανταποκριθούν σε αυτό το ρόλο… Στο παρελθόν, έχω αναφερθεί στον Τζο Γιανγκ αλλά και στον Ντεμέτριους Τζάκσον (δείτε το κάρφωμα του για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται) ως ενδιαφέροντα projects με κάποια δόση ρίσκου, σε περίπτωση που δεν μπορεί να γίνει η υπέρβαση για guards όπως ο Ντάριους Άνταμς.
Αν τελικά, ο Γκος, αποτελέσει παρελθόν, τότε και μόνο τότε, θα έβλεπα να μπαίνει στην εξίσωση του προονητή ο Τεόντοσιτς, το όνομα του οποίου ακούγεται έντονα πρόσφατα, για να αποτελέσει το νέο ηγέτη της ομάδας… Τα προτερήματα του γνωστά και παρά την απραξία, αν βρει αγωνιστικό ρυθμό και από το Mundobasket, θα είναι σε θέση σταδιακά να γίνει ο go-to-guy της ομάδας!
Ωστόσο, για να εξεταζόταν ένα τέτοιο σενάριο από τον Μπλατ, θα αποτελούσε απαραίτητη προϋπόθεση να πλαισιωθεί από ένα γρήγορο guard slasher, που θα μπορούσε να προσφέρει και στην άμυνα, καθώς και από ένα αθλητικό 3άρι.
Με δεδομένο, το υψηλό συμβόλαιο που θα δινόταν στον Τεόντοσιτς, οι πιο value for money επιλογές, για συμπλήρωμα του, στο back court, θα ήταν κατά τη γνώμη μου οι Νόρις Κόουλ ή Τόνι Ντάγκλας…
Συνεπώς, αναφορικά με την περιφέρεια και κρίνοντας από το σκεπτικό του Μπλατ κατά το παρελθόν, οι δύο πιο πιθανές εκδοχές (σε συνάρτηση και του τι θα γίνει με την υπόθεση Γκος), θα ήταν:
==> Γκος, Ντ. Τζάκσον (Γιανγκ), Σπανούλης, Πάντερ, Κόνιαρης
Ή
==> Τεόντοσιτς, Κόουλ (Ντάγκλας), Σπανούλης, Πάντερ, Κόνιαρης
FORWARDS:
Εδώ έχουμε μια γραμμή, που από τη στελέχωση των δύο ομάδων στο παρελθόν, φαίνεται η μεγάλη σημασία που δίνει ο Μπλατ σε αυτήν.
Και στη Μακάμπι, παρατηρείται πληθώρα παικτών, οι οποίοι είχαν σημαντική συμβολή στην κατάκτηση της Euroleague (Ίνγκλις, Σμιθ και Μπλου, τρεις παίκτες ενδιάμεσοι στο 3 και στο 4), αλλά και στην Νταρουσάφακα, όπου ο 3&D ρόλος των SF Κιντ και Σαντ-Ρόος, καθώς και το αθλητικό profile του PF, Τζατζουάν Τζόνσον, υπήρξαν καθοριστικοί παράγοντες στην επιτυχία της Τουρκικής ομάδας.
Κάπως έτσι εξηγείται και η περσινή υπερφόρτωση του Ολυμπιακού με παίκτες στο 3 και στο 4, την ίδια ώρα που η θέση του back up center και η περιφέρεια έμειναν χωρίς αξιόπιστες λύσεις...
Η διαφορά στη στελέχωση των forwards, μεταξύ των Μακάμπι και Νταρουσάφακα, έχει να κάνει με το ότι στην ομάδα του Λαού υπήρχαν 4 παίκτες (εκτός του F/C Κοέν), ικανοί να παίξουν και στις δύο θέσεις των forwards με μεγάλη ευχέρεια στο σουτ.
Αντίθετα στο σύλλογο από την Κων/πολη, οι ρόλοι ήταν διακριτοί, με το Σαντ-Ρόος να είναι ο defensive stopper στο 3, το Κιντ να αγωνίζεται ως swingman, είτε περιμένοντας την μπάλα στο τρίποντο για spot σουτ, είτε ως εκφραστής των επιθέσεων με drive και το Τζατζουάν Τζόνσον, ως το αθλητικό 4άρι με έφεση στην άμυνα και ολοκληρωμένο επιθετικά παιχνίδι (κάτι σαν τον Έβανς δηλαδή)!
Μεταφράζοντας τα παραπάνω στον Ολυμπιακό, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει η σταθερά του Πρίντεζη, το στυλ παιχνιδιού του οποίου διαφέρει με τα face up 4άρια που είχε κατά το παρελθόν ο Μπλατ.
Άρα, το ιδανικό συμπλήρωμα του θα ήταν ένας παίκτης όπως ο Έβανς ή ο Ν’Ντουρ, οι οποίοι είναι εξαιρετικοί στην άμυνα ψηλά και γενικά στο above the rim παιχνίδι ενώ μπορούν να συνεισφέρουν και στο spacing με το αξιόπιστο μακρινό τους σουτ.
Επίσης, αν θεωρήσουμε ότι ο Παπανικολάου είναι ο δικός μας defensive stopper, τότε βάσει του Μπλατικού παρελθόντος (sic), πρέπει να πλαισιωθεί από ένα swingman (όπως ο Κιντ), με καλό σουτ και γρήγορο στο transition (Νάναλι ή Μπ. Πολ οι ιδανικοί κατά τη γνώμη μου).
Ο Λεντέι, φαίνεται να μην έχει θέση στο ρόστερ, καθώς δεν είναι ο 2-way παίκτης που θέλει ο προπονητής στις ομάδες του (καλός μόνο επιθετικά), ενώ ίσως τα σενάρια που ακούγονται για μετακόμιση του Βεζένκοφ στο 3, να έχουν να κάνουν με μια σκέψη του προπονητή να του δώσει ένα ρόλο αντίστοιχο του Ίνγκλις στη Μακάμπι (αριστερόχειρες και οι δύο), ερχόμενος από τον πάγκο και δίνοντας λύσεις με καλή άμυνα και μακρινό σουτ…
Όσον αφορά στο Θανάση Αντετοκούνμπο, θεωρώ ότι το limited επιθετικά παιχνίδι του, σε συνδυασμό με το υψηλό συμβόλαιο που ζητάει, δεν μπορούν να συμβαδίζουν με τα στοιχεία που θα ζητάει ο Ολυμπιακός του χρόνου, εκτός και αν όλες οι υπόλοιπες θέσεις καλυφθούν με top σουτέρ και παράλληλα εκείνος ρίξει τις απαιτήσεις του.
Σίγουρα θα μπορεί να δώσει ενέργεια και άμυνα, όπως ο Σαντ-Ρόος στην Νταρουσάφακα, όμως η αδυναμία του στο μακρινό σουτ και στο να δημιουργεί φάσεις για τον εαυτό του, τον καθιστούν μονοδιάστατο για το επίπεδο της Euroleague.
Ίσως η φημολογούμενη απόκτηση του να συνδυάζεται και με μια μεταγραφή Τεόντοσιτς, αλλιώς δε φαίνεται να έχει λογική (ακόμη και εφόσον τελικά παραμείνει η 6άδα στους ξένους).
Συνεπώς, στη γραμμή των forwards, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα και περιμένω, βάσει του σκεπτικού του Μπλατ στις προηγούμενες δουλειές του, η στελέχωση να είναι κάπως έτσι:
==> Παπανικολάου, Νάναλι (Πολ), Βεζένκοφ, Πρίντεζης, Έβανς (Ν’Ντουρ)
Ή
==> Παπανικολάου, Αντετοκούνμπο, Βεζένκοφ, Πρίντεζης, Έβανς (Ν’Ντουρ)
==> Παπανικολάου, Αντετοκούνμπο, Βεζένκοφ, Πρίντεζης, Έβανς (Ν’Ντουρ)
CENTERS:
Στις front line των δύο ομάδων του Μπλατ κατά το παρελθόν, δέσποζαν οι αθλητικοί center, με τα πρώτα ονόματα να είναι οι Τάιους (Σον Τζέιμς παλιότερα) και Έρικ, ενώ αντίθετα οι αναπληρωματικοί τους ήταν πιο βαριά κορμιά όπως οι Σχορτσιανίτης, Ζίζιτς και Αλντεμίρ (Σαβάς και Ερντέν τη σεζόν 2016 – 17 στην Νταρουσάφακα).
Στον Ολυμπιακό βρήκε μια παγιωμένη κατάσταση με έναν κορυφαίο και εξελίξιμο 7 footer, το Μιλουτίνοφ, πάνω στον οποίο έχτισε το ρόστερ πέρυσι και αναμένεται να αποτελέσει και φέτος τη βάση για τον Ολυμπιακό…
Η ικανότητα του τόσο σε άμυνα και επίθεση (με πλάτη και με πρόσωπο), η κυριαρχία του στα ριμπάουντ, καθώς και η βελτίωση που δείχνει χρόνο με το χρόνο (βλ. άμυνα με αλλαγές πέρσι), τον καθιστούν ως το… Α της ομάδας μας, δηλαδή το σημείο Αναφοράς μέσα στη ρακέτα (και όχι μόνο)!
Το παράξενο είναι ότι ο Μπλατ το περασμένο καλοκαίρι, πήγε αντίθετα στα «πιστεύω» του, προχωρώντας στην απόκτηση του Λεντέι ως back up center, ενώ υπήρχε και ο Μπόγρης, που κακά τα ψέματα, δεν είχε την ποιότητα να δώσει μακροπρόθεσμα λύσεις στο υψηλό επίπεδο της Euroleague.
Φέτος, φαίνεται να έχει καταλάβει το λάθος του και ήδη έχουν ακουστεί τα ονόματα των Οθέλο Χάντερ και Τζέιλεν Ρέινολντς, με την ομάδα να καταλήγει στην πιο φθηνή (αλλά όχι αμελητέα) λύση του Λεσόρ (;), ο οποίος χάθηκε άδοξα πέρυσι…
H θέση του 3ου center, μοιραία θα κλείσει με κάποιον Έλληνα που θα μπορεί να προσφέρει λίγα λεπτά σε άμυνα και επίθεση στην Euroleague.
Ο Μπλατ, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, φέρεται να μην επιθυμεί την παραμονή Αγραβάνη παρόλο που ξέρει την ομάδα, έχει περάσει αρκετά χρόνια σε αυτή και έχει ξεπεράσει πλήρως τον τραυματισμό του, ενώ έχει προοπτική εξέλιξης…
Ίσως, εφόσον οι ποιοτικές και συνάμα οικονομικές λύσεις από την Ελληνική αγορά, είναι πια ελάχιστες, ο Μπλατ να έπρεπε να αναθεωρήσει.
Ωστόσο, επειδή σε τέτοια θέματα, κανείς δεν μπορεί να μπει στο μυαλό του και στα … χωράφια του, ας ελπίσουμε να υπάρχει κάποιο plan b μετά τη διαφαινόμενη απώλεια Κακλαμανάκη, έτσι ώστε στο, όχι απίθανο, ενδεχόμενο τραυματισμού, να υπάρχει κάποιος παίκτης που να μπορεί να μπει στα «παπούτσια» του 2ου center.
Άρα, η front line, προβλέπεται ότι θα διαμορφωθεί ως εξής:
==> Μιλουτίνοφ, Λεσόρ (άλλος αθλητικός ψηλός), Έλληνας center (Αγραβάνης)
Συμπερασματικά, δεν μπορεί να παραβλεφθεί το γεγονός, ότι σε κάθε ομάδα, οι συνθήκες, το διαθέσιμο budget, κάποιες ειδικές καταστάσεις και κυρίως οι αστάθμητοι παράγοντες του μεταγραφικού παζαριού, μπορούν ανά πάσα στιγμή να μεταβάλουν το σχεδιασμό, όπως τον έχει ένας προπονητής στο μυαλό του…
Κάτι τέτοιο συνέβη πέρσι στην off season, όπου ο περιορισμός στο budget, σε συνδυασμό με το υψηλό συμβόλαιο του Μάντζαρη (με εκ διαμέτρου αντίθετο αγωνιστικό ρόλο), καθώς και η απώλεια των αρχικών στόχων του Μπλατ (Χένρι, Λεσόρ), οδήγησαν σε μια «μπερδεμένη» στελέχωση, που παρά τα όσα έγιναν από τον Ιανουάριο και μετά, ήταν και αυτή από τις αιτίες για την κακή πορεία της ομάδας.
Παρόλο που κανένας, συμπεριλαμβανομένων και όσων συναναστρέφονται μαζί του, δε θα τολμούσε να πει με απόλυτη βεβαιότητα, τι έχει στο μυαλό του ο Μπλατ, με αυτό το άρθρο προσπαθήσαμε να κωδικοποιήσουμε σε κάποιο βαθμό, βάσει δύο προγενέστερων ομάδων του, το πως θα μπορούσε θεωρητικά να στηθεί το ρόστερ του Ολυμπιακού της νέας σεζόν.
Τα ονόματα είναι ενδεικτικά και βασίζονται σε όσα γράφονται (αλλά και σε δική μου εκτίμηση, για πιθανούς αντικαταστάτες με παρόμοια χαρακτηριστικά), υπό το πρίσμα της στροφής στην αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας.
Με βάση αυτό, πιστεύω ότι φέτος ο Μπλατ δεν έχει περιθώριο, να μην ακολουθήσει το "his way", ανεξαρτήτως budget, δημιουργώντας ένα σύνολο, το οποίο θα έχει ως άξονα το στυλ παιχνιδιού που του αρέσει και έχουμε δει στο παρελθόν (δηλαδή πίεση στην άμυνα, τρέξιμο, ατομική πρωτοβουλία και σουτ)…
Ας ελπίσουμε, λοιπόν, το «καλοκαίρι» για όλους εμάς τους οπαδούς του Ολυμπιακού, να έχει μόλις ξεκινήσει και η ομάδα μας να μπει δυνατά στο μεταγραφικό παζάρι, αποκτώντας τους παίκτες εκείνους, που θα δώσουν τα χαρακτηριστικά που λείπουν από το ρόστερ, οδηγώντας την ξανά στις επιτυχίες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου