Πριν λίγες ημέρες ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την απόκτηση του Rubit για την ενίσχυση της front line και έκτοτε έχει ξεκινήσει ένα debate για το ποια είναι η θέση του (PF ή C), μαζί με μια παρέλαση υποψηφίων (Earl Clarke, Maurice N’Dour, Mindaugas Kuzminskas και Thomas Robinson) για τον ιδανικό παρτενέρ του στη γραμμή των ψηλών.
Παράλληλα, η απώλεια του Jeremy Evans, ο οποίος προτίμησε την Κίμκι (με την οποία είχε αγωνιστεί προ τριετίας, ξανά με τον Κουρτινάιτις προπονητή), δημιούργησε μια … αρνητική ατμόσφαιρα στις τάξεις των οπαδών του Ολυμπιακού, που η αλήθεια είναι ότι περιμένουμε μια ακόμα «δυνατή» προσθήκη στη ρακέτα!
Αυτό που φαίνεται να «βγαίνει» προς τα έξω, είναι ότι ο Μπλατ ψάχνει για ταχύ και αθλητικό 4-5άρι, με face up παιχνίδι και καλό σουτ, το οποίο να μπορεί να προσφέρει αξιοπρεπές rim protection, συνδυάζοντας έτσι τα χαρακτηριστικά του με αυτά του Rubit, ο οποίος από την πλευρά του, είναι ένας δυνατός ψηλός με έφεση στο ριμπάουντ και ικανότητα να παίξει τόσο με πλάτη, όσο και με πρόσωπο στο καλάθι, πιο πολύ σε set καταστάσεις…
Σε αυτό το πλαίσιο και λαμβάνοντας υπόψιν αφενός ότι το διαθέσιμο budget, για μια τέτοια προσθήκη, δεν αναμένεται να είναι υψηλό και αφετέρου ότι ο Μπλατ, δείχνει να προτιμάει παίκτες με Ευρωπαϊκή εμπειρία, μια εναλλακτική (και συνάμα οικονομική) πρόταση μου για τη στελέχωση αυτής της θέσης, είναι ο James Michael McAdoo!
Ένας F/C που βρίσκεται σε καλή ηλικία (26 ετών), έχει ζήσει πλούσιες εμπειρίες στην καριέρα του στο NBA (δύο φορές πρωταθλητής με τους GS Warriors) και μόλις φέτος ολοκλήρωσε την πρώτη του σεζόν στην Ευρώπη, με τη φανέλα της Fiat Torino, με την οποία αγωνίστηκε στη Lega Basket και στο Eurocup.
WHO IS WHO
Καταρχήν να διευκρινιστεί, ότι αντίθετα με ό,τι νομίζουν οι περισσότεροι, ο θρύλος του NBA και της Ολίμπια Μιλάνο, Bob McAdoo, δεν είναι πατέρας του, αλλά θείος του!
Ο ήρωας μας, λοιπόν, γεννημένος στις 4/1/1993, στο Norfolk της Virginia, έχοντας πάρει καλά γονίδια από την οικογένεια του, ξεκίνησε από μικρός την ενασχόληση με το μπάσκετ.
Αγωνίστηκε στο γυμνάσιο Norfolk Christian, όπου ήταν το μεγάλο αστέρι, με μ.ο. 22 πόντων και 9 ριμπάουντ στις δύο χρονιές του ως junior και senior, οδηγώντας την ομάδα του και στις δύο περιπτώσεις στην κατάκτηση του Περιφερειακού Πρωταθλήματος!
Ο ίδιος κέρδισε τη συμμετοχή του, τόσο στο Mc Donald’s All American Game, όσο και στο Jordan Brand Classic, όπου με 17 και 26 πόντους αντίστοιχα ανακηρύχθηκε MVP των αγώνων.
Με το όνομα του να κερδίζει συνεχώς πόντους ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στις ΗΠΑ (το ESPN τον κατέτασσε 6ο μεταξύ των παικτών από όλα τα high schools), δέχθηκε προτάσεις από μεγάλα κολεγιακά προγράμματα, για να επιλέξει τελικά το ιστορικό North Carolina…
Την περίοδο 2011 – 12, βρίσκοντας στη front line τους John Henson και Cody Zeller, μοιραία αποτέλεσε δευτερεύουσα λύση για τον προπονητή Roy Williams.
Ως freshman αγωνίστηκε σε 38 αγώνες των Tarheels (3 ως βασικός), έχοντας σε 15’ συμμετοχής κατά μ.ο., 6,1 πόντους και 3,9 ριμπάουντ. Παρόλο που το παιχνίδι του ήταν άγουρο, έδειχνε ότι είχε τα potential να γίνει ένας ολοκληρωμένος ψηλός.
Στη 2η χρονιά του στο North Carolina, με τους Henson και Zeller να έχουν αποφοιτήσει, βρήκε το χρόνο και το χώρο να αποτελέσει την κολώνα του κολεγίου μέσα στη ρακέτα.
Χάρις στο πολυσύνθετο και πληθωρικό του παιχνίδι, ήταν από τους καλύτερους παίκτες, ανεβάζοντας το μ.ο. συμμετοχής του σε 30’ (στους 36 αγώνες που αγωνίστηκε, σε όλους ως βασικός), με 14,4 πόντους και 7,3 ριμπάουντ ανά παιχνίδι…
Ενώ τα σενάρια που τον ήθελαν να δηλώνει πρόωρη συμμετοχή στο draft, είχαν φουντώσει, ο ίδιος προτίμησε να επιστρέψει στο North Carolina και τη junior σεζόν του (2013 – 14).
Με συμπαραστάτες πλέον στη front line τους freshmen Kennedy Meeks και το γνωστό μας Isaiah Hicks, ο McAdoo, ήταν ξανά το σημείο αναφοράς των Tarheels στη ρακέτα, χωρίς ωστόσο το κολέγιο να πετύχει τους στόχους του, αποτυγχάνοντας για άλλη μια χρονιά να προκριθεί στο final 4 του NCAA.
Ο McAdoo, παρά το ταλέντο του, δεν είχε καταφέρει να βελτιώσει σημαντικά κάποιον τομέα στο παιχνίδι του, διατηρώντας τις ίδιες αδυναμίες (χωρίς post game, άστοχος στις βολές και μέτριος στα ριμπάουντ) και παρέμενε ένας παίκτης που στηριζόταν κυρίως στο αθλητικό του πακέτο…
Ωστόσο, παρόλο που το draft του 2014 ήταν γεμάτο με καλούς ψηλούς (Embiid, J. Randle και A. Gordon ενδεικτικά), επέλεξε να δηλώσει πρόωρη συμμετοχή, με όλες τις ομάδες να τον προσπερνάνε.
Περνώντας το Summer League με τους Golden State Warriors, έδειξε καλά δείγματα και με το Steve Kerr να ψάχνει έναν εξελίξιμο ψηλό με αθλητικά προσόντα, για να ολοκληρώσει τη front line (μαζί με D. Green, Bogut, Ezeli και Speights), κατάφερε να κερδίσει ένα συμβόλαιο με την ομάδα από το Όκλαντ!
Τη rookie του σεζόν (2014 – 15) την πέρασε εκ περιτροπής στο NBA και στην D-League, όπου υπήρξε μέλος της καλύτερης rookie 5άδας και πρωταθλητής με τους Santa Cruz Warriors!
Η χρονιά τελείωσε ονειρικά για εκείνον καθώς αγωνίστηκε στα P/O του NBA, έστω και ελάχιστα κερδίζοντας τον τίτλο του πρωταθλητή και με το Golden State!
Στη 2η χρονιά του με τους Warriors και παρά έναν τραυματισμό του για ένα δίμηνο στις αρχές του 2016, εδραίωσε τη θέση του στην ομάδα, όντας ο 4ος ψηλός στο rotation, ερχόμενος από τον πάγκο για να δώσει ενέργεια…
Σε 41 αγώνες της RS είχε 2,9 πόντους και 1,4 ριμπάουντ κατά μ.ο. με 53,6% στα σουτ εντός παιδιάς. Συμμετείχε ξανά στο P/O, με άλλη κατάληξη αυτή τη φορά, καθώς σε μια δραματική σειρά 7 αγώνων, οι Cavaliers στέφθηκαν πρωταθλητές…
Ο McAdoo παρέμεινε και 3η σερί χρονιά στο Golden State, όπου σε 52 αγώνες της RS είχε τους ίδιους περίπου μ.ο. σε πόντους και ριμπάουντ.
Ωστόσο, αυτή τη φορά είχε πιο ενεργό ρόλο στην προσπάθεια των Warriors να πάρουν πίσω τα σκήπτρα του πρωταθλητή, καθώς αγωνίστηκε και σε 13 αγώνες των P/O με 1,8 πόντους και 1 ριμπάουντ κατά μ.ο.
Το Golden State κατάφερε να πάρει τη ρεβάνς από το Cleveland, κερδίζοντας άλλο ένα πρωτάθλημα με 4 – 1 στους τελικούς και τον McAdoo, να «βάζει» και δεύτερο δαχτυλίδι στη συλλογή του!
Το καλοκαίρι του 2017 έμεινε ελεύθερος από τους Warriors, οι οποίοι προφανώς δεν είδαν κάποια προοπτική στο πρόσωπο του McAdoo και έτσι κατέληξε στους αναγεννημένους πλέον Σίξερς.
Το πέρασμα του από τη Philadelphia υπήρξε σύντομο, καθώς δε βρήκε χρόνο στο rotation, με αποτέλεσμα να σταλεί στην G-League, όπου αγωνίστηκε με τους Delaware 87ens αρχικά και στη συνέχεια με τους Agua Caliente Clippers για το υπόλοιπο της σεζόν…
Ο McAdoo, είχε την ευτυχία να στεφθεί δύο φορές πρωταθλητής του NBA, όμως παράλληλα την ατυχία να είναι σε μια ομάδα που έβρισκε λίγο χρόνο συμμετοχής.
Επαναπαυόμενος στις «δάφνες» του και μη καταφέρνοντας να «βάλει» κάτι νέο στο παιχνίδι του (παρά το μακρινό σουτ που σταδιακά μπήκε στο ρεπερτόριο του), παρέμεινε στάσιμος και χωρίς αγωνιστικό ρυθμό για μεγάλο μέρος της επαγγελματικής του καριέρας, με αποτέλεσμα να βρει κλειστές τις πόρτες του NBA πέρυσι το καλοκαίρι.
Κάπου εκεί και ενώ ο Larry Brown, είχε αναλάβει προπονητής στη Fiat Torino, του έγινε μια πρόταση από τη φιλόδοξη Ιταλική ομάδα, την οποία αποδέχθηκε.
Παρά τα προβλήματα στο Τορίνο (με την πρόωρη αποπομπή του Brown και τον άδοξο αποκλεισμό από το Eurocup), ο McAdoo είχε καλή παρουσία, τόσο στο Ιταλικό Πρωτάθλημα (με 9,6 πόντους, 4,6 ριμπάουντ και 0,8 κοψίματα μ.ο., με ποσοστό 51,5% στα δίποντα και 36,4% στα τρίποντα), όσο και στο Eurocup (11 πόντοι και 5 ριμπάουντ κατά μ.ο. σε 7 αγώνες)…
Στην Τορίνο αγωνιζόταν στο πρώτο μισό της σεζόν ως center με το Victor Rudd PF, σχήμα το οποίο δεν απέδωσε κυρίως αμυντικά, αλλά και αργότερα σε πιο βαριά σχήματα, με στόχο τη θωράκιση της άμυνας, με τον Jaiteh ή τον Cusin στο 5 και εκείνον σε ένα ρόλο face up ψηλού στην επίθεση.
Κεφαλαιοποιώντας, λοιπόν, αυτό το πρώτο του πέρασμα από την Ευρώπη και δίνοντας όπως θα δούμε παρακάτω, σε ικανοποιητικό βαθμό, στοιχεία που λείπουν αυτή τη στιγμή από τη front line του Ολυμπιακού, γιατί να μην αποτελέσει το τελευταίο κομμάτι του puzzle στη γραμμή των ψηλών μας;
PROFILE
Ο McAdoo έχει ύψος 2,08 με wingspan 2,13 και βάρος 105 κιλά. Είναι ένας αθλητικός ψηλός, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει βάλει στο ρεπερτόριο του και το μακρινό σουτ.
Αναλυτικά, ο McAdoo έχει την ικανότητα να δίνει ενέργεια σε μια ομάδα και με την ταχύτητα του να τρέξει στο transition, τελειώνοντας με θεαματικό τρόπο τους αιφνιδιασμούς, καθώς είναι και ιδιαίτερα αλτικός.
Στην επίθεση του αρέσει να αγωνίζεται με πρόσωπο, καθώς διαθέτει καλό χειρισμό μπάλας για το ύψος του και με το εκρηκτικό πρώτο του βήμα, αποκτά πλεονέκτημα απέναντι σε πιο αργούς αντιπάλους.
Είναι καλός στα τελειώματα μέσα στη ρακέτα και δε φοβάται την επαφή, ενώ παράλληλα λειτουργεί αποτελεσματικά και ως pick ‘n’ roll ψηλός…
Στο set παιχνίδι, μπορεί να έχει και το ρόλο του stretch PF, καθώς τα τελευταία χρόνια έχει βελτιώσει σε σημαντικό βαθμό το σουτ του από μέση και μακρινή απόσταση. Στην Ιταλία μάλιστα, αλλά και την τελευταία του σεζόν στην G League, τον είδαμε να εκτελεί με επιτυχία φάσεις pick ‘n’ pop.
Επίσης, το άλμα και η αντίληψη που έχει μέσα στο παιχνίδι (τα scouting reports κάνουν λόγο για υψηλότατο μπασκετικό IQ), τον καθιστούν εξαιρετικό στα επιθετικά ριμπάουντ, τα οποία αρέσκεται να τελειώνει με follow καρφώματα!
Αμυντικά, παρόλο που δεν είναι ο αυθεντικός rim protector, είναι καλός στην άμυνα ψηλά, προστατεύοντας το καλάθι της ομάδας του σε ικανοποιητικό βαθμό.
Επίσης, με τα γρήγορα πόδια του, μπορεί να υποστηρίξει άμυνα με αλλαγές, γεγονός που μετράει στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Επίσης θεωρείται hustle player, παλεύοντας για χαμένες μπαλιές και κυνηγώντας κάθε φάση σε άμυνα και επίθεση.
Στον αντίποδα ο McAdoo, δεν έχει post παιχνίδι στην επίθεση και ούτε έχει προσπαθήσει να εμπλουτίσει το ρεπερτόριο του με αυτό. Δε θα τον δείτε να σπρώχνεται μέσα στη ρακέτα και να προσπαθεί να πάρει θέση απέναντι σε δυνατότερους αντίπαλους, θυμίζοντας τον Birch στον τομέα αυτό…
Επίσης, διαχρονικά παραμένει ένας επιεικώς μέτριος σουτέρ στις ελεύθερες βολές, γεγονός που δεν τον βοηθάει να εκμεταλλευτεί τα foul που κερδίζει.
Και παρόλο που έχει βελτιώσει το σουτ του, οι επιδόσεις του από μέση και μακρινή απόσταση δεν είναι πάντα οι καλύτερες, παρουσιάζοντας μεταπτώσεις από αγώνα σε αγώνα.
Στην άμυνα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει δυνατότερους αντιπάλους και για αυτό το λόγο σε αρκετές περιπτώσεις εκτίθεται όταν καλείται να αγωνιστεί ως center.
Άλλο ένα μειονέκτημα είναι ότι δεν προσφέρει σιγουριά στο αμυντικό ριμπάουντ, καθώς οι τοποθετήσεις του δεν είναι ιδανικές, ούτε και μπαίνει δυναμικά στη διεκδίκηση των «σκουπιδιών».
Γενικά, παρά την υψηλή μπασκετική του νοημοσύνη, έχει κατακριθεί στο παρελθόν ότι δεν είναι λάτρης της σκληρής δουλειάς, γεγονός που τον έχει αφήσει στάσιμο.
Τέλος ένας παράγοντας που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν, είναι ότι οι εμπειρίες του από το Ευρωπαϊκό μπάσκετ, περιορίζονται σε μία «προβληματική» σεζόν στην Τορίνο, με πολλές αλλαγές σε πρόσωπα και χωρίς ξεκάθαρο αγωνιστικό προσανατολισμό, αφού οι στόχοι είχαν χαθεί από νωρίς…
ΕΝΤΑΞΙΑΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Προσπαθώντας να κωδικοποιηθεί το αγωνιστικό προφίλ του McAdoo, γίνεται αντιληπτό ότι μιλάμε για ένα παίκτη με αρκετή δόση ρίσκου.
Ο βασικός λόγος είναι ότι έχει κάποιες τρανταχτές αδυναμίες, οι οποίες δεν τον βοηθάνε να είναι ανταγωνιστικός στο υψηλό επίπεδο (post παιχνίδι, αδυναμία στο αμυντικό ριμπάουντ).
Ωστόσο, τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που του λείπουν, υπάρχουν σε πληθώρα αυτή τη στιγμή στο ρόστερ του Ολυμπιακού, καθώς και οι Rubit, Πρίντεζης και πολύ περισσότερο ο Milutinov, τα διαθέτουν σε εξαιρετικά υψηλό βαθμό!
Όπως έχει αναφερθεί, οι επιλογές για το back up 4άρι του Ολυμπιακού (βλ. Evans), είχαν ως άξονα το καλό παιχνίδι above the rim, την ικανότητα στο transition και το face up παιχνίδι, στοιχεία που είναι σε έλλειμμα στη front line της ομάδας και τα οποία μπορεί να προσφέρει ικανοποιητικά ο McAdoo.
Ως διπλοθεσίτης που είναι και με βάση τα χαρακτηριστικά του, μπορεί να αποτελέσει δίδυμο με οποιονδήποτε άλλο ψηλό, καθώς και οι τρεις μπορούν να τον συμπληρώσουν ιδανικά, παρέχοντας του κάλυψη στο αμυντικό ριμπάουντ και στη δύναμη…
Αντίστοιχα ο ίδιος, θα έχει το ρόλο του rim protector, εστιάζοντας στην άμυνα ψηλά, αλλά και στις αλλαγές χάρις στα γρήγορα πόδια του…
Παράλληλα, στην επίθεση θα μπορεί να λειτουργεί και σε set καταστάσεις ως ο pick ‘n’ roll ψηλός, που τόσο έλειψε πέρυσι, αλλά και ως stretch PF σε πιο βαριά σχήματα, ειδικά όταν είναι streaky από μακριά.
Το σκεπτικό μου, λοιπόν, είναι ότι αυτή τη στιγμή είναι προτιμότερο να αποκτηθεί ένας παίκτης που θα μπορεί να προσφέρει ικανοποιητικά όσα στοιχεία λείπουν από τη front line και να συμπληρώνει τους ψηλούς που βρίσκονται στο ρόστερ μας, παρά να «κουτουλάει» αγωνιστικά μαζί τους.
Η απόκτηση του Rubit σημαίνει ότι η ομάδα χρειάζεται ένα μακρύ και αθλητικό ψηλό, για να δώσει καλή άμυνα πάνω από τη στεφάνη και ταχύτητα στο transition.
Η προφανής λύση θα ήταν κάποιος mobile center, όπως ο Lessort, όμως μια τέτοια επιλογή θα περιόριζε επιθετικά την ομάδα μας και δε θα έδινε τη δυνατότητα για πολλά σχήματα (π.χ. ούτε το Rubit – Lessort μοιάζει λειτουργικό, πολύ δε περισσότερο το Milutinov – Lessort)…
Από την άλλη παίκτες όπως ο Earl Clarke, που ναι μεν έχουν καλό σουτ και μεγάλη ποικιλία στο επιθετικό τους παιχνίδι, είναι εξαιρετικά ευάλωτοι στην άμυνα και βρίσκουν ρυθμό μόνο μέσα από την επίθεση και αφού πάρουν πολλές προσπάθειες.
Συν του ότι και οι επιλογές για διαφορετικά δίδυμα περιορίζονται, καθώς ο Clarke ιδανικά θα ταίριαζε μόνο με το Milutinov.
Αντίθετα, ο McAdoo, είναι «παίκτης οικονομίας», ο οποίος δε θα πάρει πολλές προσπάθειες στην επίθεση, ενώ μπορεί να βρει ρυθμό και μέσω της άμυνας με ένα κόψιμο ή κλέψιμο (στα οποία μάλιστα αρέσκεται), που θα οδηγήσει την ομάδα στο transition.
Έχοντας τη δυνατότητα να παίξει μαζί με όλους τους ψηλούς (ιδανικά με Rubit και Πρίντεζη), οι οποίοι θα βάζουν post παιχνίδι και αμυντικό ριμπάουντ, εκείνος θα είναι επιφορτισμένος με ένα ρόλο αντίστοιχο του Randolph στη Ρεάλ, δηλαδή ο game changer στη front line, που θα δίνει την ενέργεια και την αθλητικότητα σε άμυνα και επίθεση, ερχόμενος από τον πάγκο!
Συμπερασματικά, η περίπτωση του James Michael McAdoo, εμπεριέχει αρκετή δόση ρίσκου, καθώς η καριέρα του τα τελευταία χρόνια έχει πτωτική πορεία.
Ωστόσο, λόγω των αθλητικών προσόντων του και ότι παίκτες με παρόμοια χαρακτηριστικά (και λιγότερο ταλέντο από αυτόν), έχουν καταφέρει να σταδιοδρομήσουν με επιτυχία στην Euroleague, τον καθιστά και ένα ενδιαφέρον project…
Είναι σε μια καλή ηλικία, άρα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τους στόχους του, έχει αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο του NBA (έστω και ως ρολίστας) με έντονο το πνεύμα του νικητή και αν του δοθεί η ευκαιρία να ενταχθεί σε ένα σύνολο με ένα συγκεκριμένο ρόλο, όπου θα είναι σε θέση να προσφέρει αυτά που μπορεί, ίσως αποδειχθεί «λίρα εκατό»!
Η αλήθεια είναι ότι στην Τορίνο αντιμετώπισε μια «περίεργη» κατάσταση και βρέθηκε για πρώτη φορά μακριά από τις ΗΠΑ σε ένα περιβάλλον, που τόσο σε αγωνιστικό επίπεδο (με τους Ben Moore και Darington Hobson να μονοπωλούν τις επιθέσεις), όσο και εξωαγωνιστικό (με τις αλλαγές προσώπων σε πάγκο και παίκτες), δεν τον βοήθησε σε μια ομαλή μετάβαση στον … κόσμο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Το μεγάλο «στοίχημα» είναι να βρεθεί μια ομάδα, που να μπορεί να αξιοποιήσει στο μέγιστο βαθμό τα προσόντα του, δίνοντας του παράλληλα κίνητρο να πρωταγωνιστήσει μέσα σε ένα οργανωμένο πλαίσιο.
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Ένας παίκτης με παρόμοιο αγωνιστικό στυλ, ο οποίος σταδιοδρόμησε για πολλά χρόνια στο NBA με το ρόλο του αθλητικού stretch PF, ήταν ο Al Harrington (με θητεία σε Indiana, Golden State, New York και Denver). Με όπλα το καλό του σουτ και την ταχύτητα του, υπήρξε βασικό γρανάζι σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκε!
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΙΚΑ ΘΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του McAdoo, καθώς και το σουλούπι του θυμίζουν Kem Birch, ειδικά στην άμυνα, όπου με το άλμα του και με τα μακριά του χέρια μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει το rim protector, που ψάχνει τα τελευταία χρόνια η ομάδα (πλην Milutinov). Ωστόσο, το πιο πολυσύνθετο παιχνίδι του επιθετικά και το γεγονός ότι μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ, τελειώνοντας προσωπικές φάσεις, αυτόματα τον κάνει έναν πιο ολοκληρωμένο παίκτη…
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΑΠΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Το στυλ και ο τρόπος που αγωνίζεται, μοιάζει αρκετά με του Hakim Warrick, ο οποίος πέρασε μισή σεζόν από την ομάδα μας, χωρίς να καταφέρει να ενσωματωθεί πλήρως στον Ολυμπιακό και τα μόνα που θυμόμαστε από αυτόν, είναι τα δύο εντυπωσιακά του καρφώματα στους αγώνες με την Ρεάλ και την ΑΕΚ.
* Τα στατιστικά είναι από το site www.basketball-reference.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου