Σίγουρα οι εποχές και τα οικονομικά δεδομένα άλλαξαν στην Ελλάδα, ενώ και το NBA με τη σταδιακή αύξηση του salary cap και τα ιλιγγιώδη ποσά που δίνονται για συμβόλαια, έχει την ευχέρεια πλέον να κρατάει όλη την αφρόκρεμα, σε αντίθεση με ό,τι επικρατούσε παλιότερα και ειδικά τις δεκαετίες 80 και 90, όπου πληθώρα κορυφαίων παικτών (κυρίως προς τη δύση της καριέρας τους) επέλεγε για οικονομικούς λόγους την Ευρώπη (πρόχειρα αναφέρω τους Τζορτζ ”Iceman” Γκέρβιν, Μπομπ Μακαντού, Ρικ Μαχόρν και Ντάνι Φέρι στην Ιταλία, καθώς και τους Ντόμινικ Ουίλκινς, Ρολάντο Μπλάκμαν, Εξέιβιερ Μακ Ντάνιελ και Μπάιρον Σκοτ στην Ελλάδα)…
Στον Ολυμπιακό είχαμε την τύχη, να δούμε αρκετούς NBAers να φοράνε την ερυθρόλευκη φανέλα και με αφορμή την επιλογή του Μίροτιτς, να αφήσει σε μια καλή ηλικία την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, για να επιστρέψει στην Ευρώπη, θα μοιραστώ μαζί σας (σε συνέχεια και του προηγούμενου αφιερώματος για τα καλοκαιρινά μεταγραφικά σίριαλ της ομάδας), τις δέκα χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις, τέτοιων παικτών, που ήρθαν στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακου.
Απαραίτητες διευκρινίσεις, που πρέπει να γίνουν, είναι ότι η λίστα αφορά αποκλειστικά σε παίκτες που: α) μεταγράφηκαν απευθείας από το NBA (άρα δε θα έχουμε Ρόι Τάρπλει, Ουόλτερ Μπέρι και Τζος Πάουελ, που ήρθαν με ενδιάμεση στάση), β) είχαν πολυετή παρουσία στο NBA και όχι 1 χρόνο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας (Ματσιγιάουσκας), γ) αγωνίστηκαν τουλάχιστον μια σεζόν στην ομάδα μας και όχι για λίγα παιχνίδια (όπως οι Ροντ Χίγκινς, Κρις Μόρις και Ουίλι Άντερσσον) και δ) έφτιαξαν το όνομα τους πριν τον Ολυμπιακό και όχι αφότου έφυγαν (βλ. Πάτρικ Μπέβερλι, Μόρις Έβανς και Ρότζερ Μέισον).
Η σειρά είναι υποκειμενική και λαμβάνει υπόψιν την ηλικία στην οποία ήρθε ο παίκτης, το status του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και κυρίως τον «ντόρο» που έκανε ως μεταγραφή τη δεδομένη χρονική περίοδο!
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…
10. ΧΟΛΙΣ ΤΟΜΠΣΟΝ
Ξεκινάμε με την τελευταία χρονικά απόκτηση NBAer, αυτή του Χόλις Τόμπσον τη σεζόν 2017 – 18.
Παρά το γεγονός ότι ο Αμερικάνος G/F πέρασε και δεν ακούμπησε (για λόγους που ίσως δεν ευθύνεται ο ίδιος απόλυτα), δεν πρέπει να λησμονούμε ότι υπήρξε βασικό στέλεχος των Σίξερς για σχεδόν μια 4ετία, με γεμάτες σεζόν και αρκετό χρόνο συμμετοχής, σε μια ομάδα φυσικά που ήταν σε rebuilding mode.
Ωστόσο, το όνομα του μνημονεύεται με θετικά λόγια στη Φιλαδέλφεια, καθώς υπήρξε από τους παίκτες που ήταν παρόντες σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, βάζοντας το λιθαράκι τους στην άνοδο της ομάδας των επόμενων ετών…
Δεν είναι τυχαίο, ότι ο Τόμπσον θεωρείται το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του moto “Trust the Process”, θυμίζοντας αναλογικά παίκτες όπως ο Γιαννουζάκος (λόγω και θέσης) για τον Ολυμπιακό των πέτρινων χρόνων!
9. ΜΑΡΚ ΤΖΑΚΣΟΝ
Δεν αναφέρομαι φυσικά στο σπουδαίο PG των Πέισερς και των Νικς (παρόλο που και αυτός είχε υπάρξει μεταγραφικός μας στόχος), αλλά στο συνονόματο του F/C, ο οποίος πέρασε μία σεζόν στο λιμάνι (2007 – 08), έχοντας σημαντική προϋπηρεσία 7 ετών στο ΝΒΑ, κυρίως ως ρολίστας, σε ομάδες όπως οι Γουόριορς, οι Τίμπεργουλφς, οι Σίξερς, οι Νετς και οι τότε Νιου Ορλίνς Χόρνετς.
Ο Αμερικάνος είχε επιλεγεί εκείνη την περίοδο, προκειμένου να αποτελέσει τον back up του Μπουρούση, καθώς η καριέρα του Μπιγκ Σόφο, είχε ήδη πάρει την κατιούσα…
Για αυτό που θα τον θυμόμαστε πιο πολύ είναι η πολύ καλή του εμφάνιση στο χαμένο τελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό.
Σε γενικές γραμμές, ήταν ένας παίκτης με μεγάλη έφεση στο σκοράρισμα (πολύ καλό mid range σουτ συν τοις άλλοις) και δυνατός στα ριμπάουντ, ωστόσο αμυντικά αποτελούσε «μαύρη τρύπα»…
8. ΚΑΡΕΪ ΣΚΑΡΕΪ
Γυρίζουμε στο μακρινό 1988, τότε που η κάθε ομάδα είχε στη σύνθεση της μόλις έναν ξένο παίκτη!
Η επιλογή του προπονητή Στηβ Γιατζόγλου, ήταν ο «τρελός» Κάρει Σκάρει, από τους πρώτους undersized αθλητικούς ψηλούς, με πλούσια αθλητικά προσόντα και μεγάλη έφεση στα καρφώματα (λογικό με αυτά που έχουν ακουστεί και για την εξωγηπεδική του ζωή)…
Με τις ιστορίες γύρω από το πρόσωπο του να έχουν πάρει διαστάσεις μύθου με την πάροδο των ετών (χαρακτηριστικά σας αναφέρω, ότι σε μια προπόνηση, είχε πάρει στο κυνήγι με μια καρέκλα ανα χείρας, το Γιατζόγλου), οι αγωνιστικές του επιδόσεις έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα.
Ωστόσο όσοι τον θυμόμαστε, έχουμε να λέμε για έναν παίκτη μπροστά από την εποχή του, με νταμπλ - νταμπλ σχεδόν σε κάθε αγώνα, που στην καλή του μέρα ήταν ασταμάτητος!
Μεγάλο ταλέντο στην Αμερική είχε γίνει draft στο νούμερο 37 το 1985, μετά από μια πλούσια κολεγιακή καριέρα. Πριν έρθει στον Ολυμπιακό είχε αγωνιστεί, ως παγκίτης, για 3 σεζόν στο NBA με τους Τζαζ. Εδώ που τα λέμε και πολύ άντεξε τόσα χρόνια στο συντηρητικό περιβάλλον των Μορμόνων!
7. ΤΖΑΝΙΡΟ ΠΑΡΓΚΟ
Στα χρόνια των παχιών αγελάδων, οι μεταγραφές guards από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, ήταν συχνό φαινόμενο στον Ολυμπιακό, στην προσπάθεια να βρεθεί ένα σημείο αναφοράς στην περιφέρεια, που θα σηκώσει στις πλάτες του την ομάδα.
Όταν τη σεζόν 2008 – 09 είχε αποκτηθεί ο Παπαλουκάς, ο Γιαννάκης έψαχνε ένα ιδανικό συμπλήρωμα, έναν play maker με αξιόπιστο μακρινό σουτ και προσωπική φάση.
Ο Έλληνας προπονητής βρήκε, λοιπόν, τον εκλεκτό του στο πρόσωπο του Τζανίρο Πάργκο (μεγάλος αδελφός του Τζέρεμι), ενός έμπειρου PG με Ευρωπαϊκό στυλ παιχνιδιού και καλό όνομα στο NBA, όπου πριν έρθει στον Ολυμπιακό είχε προλάβει να αγωνιστεί σε 5 ομάδες, με σημαντικότερες τους Λέικερς και τους Μπουλς…
Παρά το γεγονός ότι τελικά ο Πάργκο δεν «έδεσε» με την ομάδα και άφησε λίγα πράγματα για να τον θυμόμαστε, δεν παύει να αποτελεί ένα σημαντικό NBAer που έχει περάσει από τον Ολυμπιακό, με αδιάψευστο μάρτυρα, τα συνολικά 499 που έχει αγωνιστεί στο NBA, με μ.ο. καριέρας 6,4 πόντους!
6. ΛΙΝΑΣ ΚΛΕΪΖΑ
Μια από τις σημαντικότερες μεταγραφές του προ 10ετίας καλοκαιριού, ίσως αντίστοιχη αναλογικά με τη φετινή του Μίροτιτς, ήταν η μετακίνηση του Κλέιζα στον Ολυμπιακό…
Ο Λιθουανός φόργουορντ, με το αέρινο στυλ και την έφεση στο σκοράρισμα, ήρθε όχι ως ένας απλός ρολίστας από το NBA, αλλά ως βασικότατο στέλεχος και πρωταγωνιστής του Ντένβερ, τη φανέλα των οποίων φόρεσε για μια τετραετία, ενώ τις δύο τελευταίες του σεζόν εκεί, είχε αγωνιστεί σε 161 αγώνες, με 10,5 πόντους μ.ο.
Για να καταλάβετε και τα οικονομικά δεδομένα της υπόθεσης, οι ετήσιες καθαρές αποδοχές του Κλέιζα ήταν περίπου $6 εκατ.
Ο Λιθουανός τίμησε τη φανέλα της ομάδας και υπήρξε από τους καλύτερους της παίκτες εκείνης της σεζόν, συμπληρώνοντας ιδανικά τον Τσίλντρες, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να κατακτήσει κάτι παραπάνω από ένα Κύπελλο Ελλάδας, με τον ίδιο να έχει δηλώσει σε πολλές συνεντεύξεις, για τις πρωτοφανείς διαιτητικές αποφάσεις του περίφημου τρίτου τελικού (και όχι μόνο), οι οποίες στέρησαν από την ομάδα μας ένα πρωτάθλημα…
Τελικά ο ταλαντούχος Λιθουανός έπεσε θύμα της γενικής εκκαθάρισης που έγινε το επόμενο καλοκαίρι από τον Ίβκοβιτς και έτσι μετά από ένα χρόνο, επέστρεψε ξανά στο NBA για να αγωνιστεί με τους Ράπτορς, πριν γυρίσει στην Ευρώπη, στη δύση, ωστόσο, της καριέρας του για λογαριασμό των Φενερμπαχτσέ και Αρμάνι όπου δεν ήταν πια ο παίκτης που αγαπήσαμε.
5. ΤΖΕΪΜΣ «ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ» ΡΟΜΠΙΝΣΟΝ
Στην επιστροφή του Ιωαννίδη στον πάγκο των ερυθρόλευκων, επιχειρήθηκε μετά από χρόνια η «Αμερικανοποίηση» του ρόστερ, στην προσπάθεια του Ξανθού να παρουσιάσει μια ομάδα αθλητική και γρήγορη, με έφεση στην επίθεση.
Βασικός πυλώνας υπήρξε ο «πολύς» Χόλιγουντ Ρόμπινσον, γνωστός για τα εντυπωσιακά του καρφώματα (με συμμετοχή μάλιστα στο διαγωνισμό καρφωμάτων του 1994), παρά το ύψος του (1,88), καθώς και για τις μεγάλες τσιχλόφουσκες του!
Παίκτης ατόφιος σκόρερ, με άγνοια κινδύνου, ο οποίος μπορούσε να σκοράρει είτε με μακρινό σουτ, είτε μετά από drive και ήταν πολυτέλεια για οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή ομάδα.
Ωστόσο οι μεταπτώσεις στην απόδοση του και η μέτρια χημεία του συνόλου που είχε φτιάξει ο Ιωαννίδης, δεν του επέτρεψαν να λάμψει όσο μπορούσε… Πιο πολύ θα τον θυμόμαστε για το clutch τρίποντο στη νίκη επί του ΠΑΟ μέσα στο ΟΑΚΑ για τη RS της Α1, καθώς και για τις επιδόσεις του στο σκοράρισμα.
Με τη σεζόν, όμως να λήγει άδοξα, με τον αποκλεισμό στα ημιτελικά των play off του Πρωταθλήματος από τον ΠΑΟΚ, μοιραία αποτέλεσε παρελθόν το καλοκαίρι του 2000.
Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του ταλέντου του και να συγκριθεί με αντίστοιχα ονόματα, που ακούγονται στη σύγχρονη εποχή, αρκεί να σας πούμε ότι είχε επιλεγεί στο νούμερο 21 του draft του 1993 και είχε αγωνιστεί 7 σεζόν στο NBA (σε 375 αγώνες συνολικά), με τους Μπλέιζερς, τους Κλίπερς και τους Τίμπεργουλφς, έχοντας κατά μ.ο. 7,2 πόντους!
4. ΡΑΝΤΟΣΛΑΒ ΝΕΣΤΕΡΟΒΙΤΣ
Μια ηχηρή και συνάμα ουσιαστική μεταγραφή για την ομάδα μας, κατευθείαν από το NBA, υπήρξε ο Σλοβένος σέντερ.
Το καλοκαίρι του 2010, με τη μετακίνηση του Σπανούλη από τον αιώνιο αντίπαλο να δεσπόζει στην επικαιρότητα, η απόκτηση του «Ράσο» πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Ωστόσο η ποιότητα του ήταν αναμφισβήτητη και ο ρόλος του στην ομάδα πολύ σημαντικός και για αυτό τολμώ να πω, ότι αν δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά την άνοιξη του 2011, η ομάδα μας θα είχε ένα ακόμη Ευρωπαϊκό τίτλο στο παλμαρέ της!
Ένας ψηλός, μπροστά από την εποχή του, ένας play maker μέσα στη ρακέτα, με πλαστικές κινήσεις και παράλληλα «σκιάχτρο» στην άμυνα. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι είναι από τους λίγους Ευρωπαίους παίκτες (μαζί με τον Κούκοτς), που έχουν κατακτήσει, τόσο τον τίτλο στο NBA (το 2005 με τους Σπερς), όσο και στην Euroleague (το 1998 με τη Βίρτους Μπολόνια).
Η καριέρα του στο NBA διήρκησε 12 χρόνια (με τις φανέλες του Σαν Αντόνιο, της Μινεσότα, της Ιντιάνα και του Τορόντο), αγωνιζόμενος σε 811 παιχνίδια συνολικά (τα 595 ως βασικός) με μ.ο. συμμετοχής 22’ ανά αγώνα, 6,8 πόντους και 5,1 ριμπάουντ…
3. ΘΙΟΝΤΟΡ «ΜΠΛΟΥ» ΕΝΤΟΥΑΡΝΤΣ
Ένα από τα σημαντικότερα ονόματα που έχουν περάσει τον Ατλαντικό για λογαριασμό του Ολυμπιακού, είναι αναμφισβήτητα ο Μπλου!
Ένας G/F που θα ταίριαζε «γάντι» και στην τωρινή ομάδα, ο Έντουαρντς υπήρξε κολεγιακός αστέρας στα νιάτα του και επελέγη στο νούμερο 21 του draft το 1989 από τους Γιούτα Τζαζ.
Στους Μορμόνους έμεινε 3 χρόνια, πριν μετακομίσει στους Μιλγουόκι Μπακς, όπου πέρασε τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του, όντας εκ των πρωταγωνιστών της ομάδας (μαζί με το Ρίκι Πιρς, που αγωνίστηκε και στην ΑΕΚ τη σεζόν 1998 – 99), έχοντας μάλιστα career high 17 πόντων μ.ο. την περίοδο 1992 – 93…
Στη συνέχεια μεταπήδησε για ένα χρόνο στους Σέλτικς, πριν επιλεχθεί το 1995 στο expansion draft, από τους Βανκούβερ Γκρίζλις, για να κλείσει την καριέρα του στο NBA με την ομάδα από τον Καναδά.
Συνολικά σε 10 χρόνια στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, αγωνίστηκε σε 704 παιχνίδια (452 ως βασικός), έχοντας σε 26’ συμμετοχής κατά μ.ο. 10,8 πόντους με 47,5% στα σουτ εντός παιδιάς!
Στον Ολυμπιακό ήρθε στη θέση του, πάλαι ποτέ συμπαίκτη του στη Γιούτα, Κρις Μόρις, αφήνοντας θετικότατες εντυπώσεις και για highlight, ένα poster κάρφωμα «στα μούτρα» του Ρέμπρατσα, στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ.
2. ΕΝΤΙ ΤΖΟΝΣΟΝ
Πλησιάζοντας προς την κορυφή, η αλήθεια είναι ότι αμφιταλαντεύτηκα για τις δύο πρώτες θέσεις.
Επειδή ωστόσο, μέτρησα το impact που είχε η κάθε κίνηση στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ τη δεδομένη χρονική συγκυρία και κυρίως την ηλικία των πρωταγωνιστών (άλλο να έρχεται κάποιος από το NBA στο peak της καριέρας του και άλλο στο κλείσιμο της), κατέληξα στον αγαπημένο Έντι μας, για το νούμερο 2…
Όχι φυσικά σαν προσφορά, καθώς μπορεί να έμεινε μόλις 1 χρόνο στην ομάδα αλλά τόσο οι επιδόσεις του, όσο και το δέσιμο του με τον κόσμο του Ολυμπιακού, υπήρξαν πρωτοφανείς, αλλά επειδή εκείνη τη χρονική περίοδο, ούτως ή άλλως οι κινήσεις που γίνονταν, ήταν από τα υψηλότερα ράφια.
Ο fast Eddie ήτανίσως ο καλύτερος σουτέρ που έχει παίξει για την ομάδα μας και η συμβολή του, τόσο στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος, όσο και στη νίκη επί του ΠΑΟ στον ημιτελικό του final 4 (με 27 από τους 56 πόντους του Ολυμπιακού), υπήρξε κάτι παραπάνω από καθοριστική!
Και ο ίδιος κρατάει ακόμα στενή επαφή με την ομάδα (όπως φαίνεται στα social media) και πάντα θυμάται με νοσταλγία, τις ευχάριστες, αλλά και τις λίγες δυσάρεστες στιγμές στην εν Ελλάδι του παρουσία.
Στα συνολικά 19 χρόνια του στο NBA (τα 15 πριν έρθει στον Ολυμπιακό) ανακηρύχθηκε μία φορά (1989) καλύτερος 6ος παίκτης του NBA!
Αγωνίστηκε για λογαριασμό των (τότε) Κάνσας Σίτι Κινγκς, Φοίνιξ Σανς, Σιάτλ Σούπερσονικς και Σάρλοτ Χόρνετς μέχρι το 1994, ενώ από το 1995 και μετά, με τη φανέλα των Ιντιάνα Πέισερς και των Χιούστον Ρόκετς.
Είχε συμμετοχή κατά μ.ο. 27’ σε 1.199 παιχνίδια της Regular Season του NBA και σε 89 για τα Play Off, με παρουσία στους τελικούς της Δύσης το 1993 με αντίπαλο τους Σανς του Τσαρλς Μπάρκλει (πιστεύω οι μεγαλύτεροι από εσάς θα ξημερωνόσασταν μπροστά στην τηλεόραση μετά τις 3 στο Mega, όπως και εγώ) και το 1997 απέναντι στους Τζαζ, έχοντας στην καριέρα του 16 πόντους ανά αγώνα (19.202 στο σύνολο) και 4 ριμπάουντ!
Αν μη τι άλλο, από τις πιο παραγωγικές μεταγραφές στην ιστορία της ομάδας και κρίμα που δεν έμεινε για έναν ακόμη χρόνο, πλάι στον Ντέιβιντ Ρίβερς…
1. ΤΖΟΣ ΤΣΙΛΝΤΡΕΣ
Η κορυφή ανήκει στον Τσίλντρες για τρεις βασικούς λόγους:
Α) Τα οικονομικά δεδομένα, ακόμα και για εκείνη την εποχή, που το χρήμα έρεε άφθονο, ήταν ασύλληπτα (είχε υπογράψει συμβόλαιο 2 + 1 ετών με ετήσιες αποδοχές $7 εκατ.), με την ομάδα να γίνεται ευρέως γνωστή στο NBA και για τα επόμενα 2 – 3 χρόνια, να εμπλέκεται σε σενάρια για top free agents (Ουέμπερ, Αρτέστ, Γκόρντον και σταματάω εδώ γιατί οι Τζέιμς και Γκαρνέτ θα ήθελαν όλο το budget της τότε ομάδας),
Β) Ο Τσίλντρες ήταν στην καλύτερη του ηλικία (25 χρονών) και ένα από τα πιο καυτά ονόματα στη free agency του 2008, με πολλές ομάδες και τους Χοκς, με τους οποίους ήδη αγωνιζόταν, να τον θέλουν στη σύνθεση τους (δηλαδή ο Ολυμπιακός είχε να αντιμετωπίσει ανταγωνισμό)
και
Γ) Έχοντας επιλεγεί το 2004 στο νούμερο 6 του draft, ήταν βασικό στέλεχος σε μια ομάδα του NBA, όπως η Ατλάντα, που πρωταγωνιστούσε με παρουσίες σε P/O και υψηλές φιλοδοξίες.
Αξίζει να αναφερθεί ότι στην 4ετία του στο NBA, πριν τον Ολυμπιακό, ο Τσίλντρες είχε παίξει σε 292 παιχνίδια με τη φανέλα των Χοκς, έχοντας κατά μ.ο. 11,2 πόντους με (κρατηθείτε) ποσοστό 35,7% στα σουτ τριών πόντων.
Συνεπώς, η επιτυχία της απόκτησης του για την ομάδα μας ήταν κάτι παραπάνω από μεγάλη, θα έλεγα πρωτοφανής! Μέχρι και σενάρια είχαν βγει, ότι και άλλες ομάδες της Euroleague θα έπαιρναν top παίκτες από το NBA, κλέβοντας λίγη από την αίγλη του…
Φυσικά κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε και ειδικά για τον Ολυμπιακό, που η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, τον επηρέασε, οδηγώντας τον όμως διά αυτής της οδού στην επιτυχία (τι ειρωνεία, τα λεφτά να μη φέρουν την ευτυχία…
Και παρά το γεγονός ότι ο Τσίλντρες κατακρίθηκε σε αγωνιστικό επίπεδο (η αλήθεια είναι ότι δε χρειαζόταν τέτοιο παίκτη η ομάδα), λοιδορήθηκε για τα μαλλιά του και το περίεργο στυλ που σούταρε, από το εγχώριο κατεστημένο, αναγκάστηκε να υποστεί και αυτός διαιτητικές «σφαγές», πληρώνοντας το τίμημα της αποτυχίας, ενώ δεν έφταιγε σε τόσο μεγάλο βαθμό και τελικά δε δικαίωσε τις προσδοκίες και το hype γύρω από το όνομα του, όλοι μας θα πρέπει να νιώθουμε υπερήφανοι για εκείνο το καλοκαίρι, που η ομάδα μας έβαλε στη σύνθεση της ένα από τα καλύτερα «λάφυρα» του NBA!
Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, τον ευχαριστώ για εκείνο το follow κάρφωμα, που έστειλε τον ημιτελικό του final 4 με την Παρτιζάν στην παράταση και κατά συνέπεια στον τελικό της Euroleague και εμένα με την παρέα μου στα ουράνια και σε ένα ευχάριστο τριήμερο στο Παρίσι, μέχρι την Κυριακή το βράδυ…
Στα χρόνια των παχιών αγελάδων, οι μεταγραφές guards από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, ήταν συχνό φαινόμενο στον Ολυμπιακό, στην προσπάθεια να βρεθεί ένα σημείο αναφοράς στην περιφέρεια, που θα σηκώσει στις πλάτες του την ομάδα.
Όταν τη σεζόν 2008 – 09 είχε αποκτηθεί ο Παπαλουκάς, ο Γιαννάκης έψαχνε ένα ιδανικό συμπλήρωμα, έναν play maker με αξιόπιστο μακρινό σουτ και προσωπική φάση.
Παρά το γεγονός ότι τελικά ο Πάργκο δεν «έδεσε» με την ομάδα και άφησε λίγα πράγματα για να τον θυμόμαστε, δεν παύει να αποτελεί ένα σημαντικό NBAer που έχει περάσει από τον Ολυμπιακό, με αδιάψευστο μάρτυρα, τα συνολικά 499 που έχει αγωνιστεί στο NBA, με μ.ο. καριέρας 6,4 πόντους!
6. ΛΙΝΑΣ ΚΛΕΪΖΑ
Μια από τις σημαντικότερες μεταγραφές του προ 10ετίας καλοκαιριού, ίσως αντίστοιχη αναλογικά με τη φετινή του Μίροτιτς, ήταν η μετακίνηση του Κλέιζα στον Ολυμπιακό…
Ο Λιθουανός φόργουορντ, με το αέρινο στυλ και την έφεση στο σκοράρισμα, ήρθε όχι ως ένας απλός ρολίστας από το NBA, αλλά ως βασικότατο στέλεχος και πρωταγωνιστής του Ντένβερ, τη φανέλα των οποίων φόρεσε για μια τετραετία, ενώ τις δύο τελευταίες του σεζόν εκεί, είχε αγωνιστεί σε 161 αγώνες, με 10,5 πόντους μ.ο.
Ο Λιθουανός τίμησε τη φανέλα της ομάδας και υπήρξε από τους καλύτερους της παίκτες εκείνης της σεζόν, συμπληρώνοντας ιδανικά τον Τσίλντρες, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να κατακτήσει κάτι παραπάνω από ένα Κύπελλο Ελλάδας, με τον ίδιο να έχει δηλώσει σε πολλές συνεντεύξεις, για τις πρωτοφανείς διαιτητικές αποφάσεις του περίφημου τρίτου τελικού (και όχι μόνο), οι οποίες στέρησαν από την ομάδα μας ένα πρωτάθλημα…
Τελικά ο ταλαντούχος Λιθουανός έπεσε θύμα της γενικής εκκαθάρισης που έγινε το επόμενο καλοκαίρι από τον Ίβκοβιτς και έτσι μετά από ένα χρόνο, επέστρεψε ξανά στο NBA για να αγωνιστεί με τους Ράπτορς, πριν γυρίσει στην Ευρώπη, στη δύση, ωστόσο, της καριέρας του για λογαριασμό των Φενερμπαχτσέ και Αρμάνι όπου δεν ήταν πια ο παίκτης που αγαπήσαμε.
5. ΤΖΕΪΜΣ «ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ» ΡΟΜΠΙΝΣΟΝ
Στην επιστροφή του Ιωαννίδη στον πάγκο των ερυθρόλευκων, επιχειρήθηκε μετά από χρόνια η «Αμερικανοποίηση» του ρόστερ, στην προσπάθεια του Ξανθού να παρουσιάσει μια ομάδα αθλητική και γρήγορη, με έφεση στην επίθεση.
Βασικός πυλώνας υπήρξε ο «πολύς» Χόλιγουντ Ρόμπινσον, γνωστός για τα εντυπωσιακά του καρφώματα (με συμμετοχή μάλιστα στο διαγωνισμό καρφωμάτων του 1994), παρά το ύψος του (1,88), καθώς και για τις μεγάλες τσιχλόφουσκες του!
Ωστόσο οι μεταπτώσεις στην απόδοση του και η μέτρια χημεία του συνόλου που είχε φτιάξει ο Ιωαννίδης, δεν του επέτρεψαν να λάμψει όσο μπορούσε… Πιο πολύ θα τον θυμόμαστε για το clutch τρίποντο στη νίκη επί του ΠΑΟ μέσα στο ΟΑΚΑ για τη RS της Α1, καθώς και για τις επιδόσεις του στο σκοράρισμα.
Με τη σεζόν, όμως να λήγει άδοξα, με τον αποκλεισμό στα ημιτελικά των play off του Πρωταθλήματος από τον ΠΑΟΚ, μοιραία αποτέλεσε παρελθόν το καλοκαίρι του 2000.
Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του ταλέντου του και να συγκριθεί με αντίστοιχα ονόματα, που ακούγονται στη σύγχρονη εποχή, αρκεί να σας πούμε ότι είχε επιλεγεί στο νούμερο 21 του draft του 1993 και είχε αγωνιστεί 7 σεζόν στο NBA (σε 375 αγώνες συνολικά), με τους Μπλέιζερς, τους Κλίπερς και τους Τίμπεργουλφς, έχοντας κατά μ.ο. 7,2 πόντους!
4. ΡΑΝΤΟΣΛΑΒ ΝΕΣΤΕΡΟΒΙΤΣ
Μια ηχηρή και συνάμα ουσιαστική μεταγραφή για την ομάδα μας, κατευθείαν από το NBA, υπήρξε ο Σλοβένος σέντερ.
Το καλοκαίρι του 2010, με τη μετακίνηση του Σπανούλη από τον αιώνιο αντίπαλο να δεσπόζει στην επικαιρότητα, η απόκτηση του «Ράσο» πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Ωστόσο η ποιότητα του ήταν αναμφισβήτητη και ο ρόλος του στην ομάδα πολύ σημαντικός και για αυτό τολμώ να πω, ότι αν δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά την άνοιξη του 2011, η ομάδα μας θα είχε ένα ακόμη Ευρωπαϊκό τίτλο στο παλμαρέ της!
Ένας ψηλός, μπροστά από την εποχή του, ένας play maker μέσα στη ρακέτα, με πλαστικές κινήσεις και παράλληλα «σκιάχτρο» στην άμυνα. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι είναι από τους λίγους Ευρωπαίους παίκτες (μαζί με τον Κούκοτς), που έχουν κατακτήσει, τόσο τον τίτλο στο NBA (το 2005 με τους Σπερς), όσο και στην Euroleague (το 1998 με τη Βίρτους Μπολόνια).
3. ΘΙΟΝΤΟΡ «ΜΠΛΟΥ» ΕΝΤΟΥΑΡΝΤΣ
Ένα από τα σημαντικότερα ονόματα που έχουν περάσει τον Ατλαντικό για λογαριασμό του Ολυμπιακού, είναι αναμφισβήτητα ο Μπλου!
Ένας G/F που θα ταίριαζε «γάντι» και στην τωρινή ομάδα, ο Έντουαρντς υπήρξε κολεγιακός αστέρας στα νιάτα του και επελέγη στο νούμερο 21 του draft το 1989 από τους Γιούτα Τζαζ.
Στους Μορμόνους έμεινε 3 χρόνια, πριν μετακομίσει στους Μιλγουόκι Μπακς, όπου πέρασε τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του, όντας εκ των πρωταγωνιστών της ομάδας (μαζί με το Ρίκι Πιρς, που αγωνίστηκε και στην ΑΕΚ τη σεζόν 1998 – 99), έχοντας μάλιστα career high 17 πόντων μ.ο. την περίοδο 1992 – 93…
Στη συνέχεια μεταπήδησε για ένα χρόνο στους Σέλτικς, πριν επιλεχθεί το 1995 στο expansion draft, από τους Βανκούβερ Γκρίζλις, για να κλείσει την καριέρα του στο NBA με την ομάδα από τον Καναδά.
Συνολικά σε 10 χρόνια στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, αγωνίστηκε σε 704 παιχνίδια (452 ως βασικός), έχοντας σε 26’ συμμετοχής κατά μ.ο. 10,8 πόντους με 47,5% στα σουτ εντός παιδιάς!
2. ΕΝΤΙ ΤΖΟΝΣΟΝ
Πλησιάζοντας προς την κορυφή, η αλήθεια είναι ότι αμφιταλαντεύτηκα για τις δύο πρώτες θέσεις.
Επειδή ωστόσο, μέτρησα το impact που είχε η κάθε κίνηση στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ τη δεδομένη χρονική συγκυρία και κυρίως την ηλικία των πρωταγωνιστών (άλλο να έρχεται κάποιος από το NBA στο peak της καριέρας του και άλλο στο κλείσιμο της), κατέληξα στον αγαπημένο Έντι μας, για το νούμερο 2…
Όχι φυσικά σαν προσφορά, καθώς μπορεί να έμεινε μόλις 1 χρόνο στην ομάδα αλλά τόσο οι επιδόσεις του, όσο και το δέσιμο του με τον κόσμο του Ολυμπιακού, υπήρξαν πρωτοφανείς, αλλά επειδή εκείνη τη χρονική περίοδο, ούτως ή άλλως οι κινήσεις που γίνονταν, ήταν από τα υψηλότερα ράφια.
Ο fast Eddie ήταν
Και ο ίδιος κρατάει ακόμα στενή επαφή με την ομάδα (όπως φαίνεται στα social media) και πάντα θυμάται με νοσταλγία, τις ευχάριστες, αλλά και τις λίγες δυσάρεστες στιγμές στην εν Ελλάδι του παρουσία.
Στα συνολικά 19 χρόνια του στο NBA (τα 15 πριν έρθει στον Ολυμπιακό) ανακηρύχθηκε μία φορά (1989) καλύτερος 6ος παίκτης του NBA!
Αγωνίστηκε για λογαριασμό των (τότε) Κάνσας Σίτι Κινγκς, Φοίνιξ Σανς, Σιάτλ Σούπερσονικς και Σάρλοτ Χόρνετς μέχρι το 1994, ενώ από το 1995 και μετά, με τη φανέλα των Ιντιάνα Πέισερς και των Χιούστον Ρόκετς.
Είχε συμμετοχή κατά μ.ο. 27’ σε 1.199 παιχνίδια της Regular Season του NBA και σε 89 για τα Play Off, με παρουσία στους τελικούς της Δύσης το 1993 με αντίπαλο τους Σανς του Τσαρλς Μπάρκλει (πιστεύω οι μεγαλύτεροι από εσάς θα ξημερωνόσασταν μπροστά στην τηλεόραση μετά τις 3 στο Mega, όπως και εγώ) και το 1997 απέναντι στους Τζαζ, έχοντας στην καριέρα του 16 πόντους ανά αγώνα (19.202 στο σύνολο) και 4 ριμπάουντ!
1. ΤΖΟΣ ΤΣΙΛΝΤΡΕΣ
Η κορυφή ανήκει στον Τσίλντρες για τρεις βασικούς λόγους:
Α) Τα οικονομικά δεδομένα, ακόμα και για εκείνη την εποχή, που το χρήμα έρεε άφθονο, ήταν ασύλληπτα (είχε υπογράψει συμβόλαιο 2 + 1 ετών με ετήσιες αποδοχές $7 εκατ.), με την ομάδα να γίνεται ευρέως γνωστή στο NBA και για τα επόμενα 2 – 3 χρόνια, να εμπλέκεται σε σενάρια για top free agents (Ουέμπερ, Αρτέστ, Γκόρντον και σταματάω εδώ γιατί οι Τζέιμς και Γκαρνέτ θα ήθελαν όλο το budget της τότε ομάδας),
Β) Ο Τσίλντρες ήταν στην καλύτερη του ηλικία (25 χρονών) και ένα από τα πιο καυτά ονόματα στη free agency του 2008, με πολλές ομάδες και τους Χοκς, με τους οποίους ήδη αγωνιζόταν, να τον θέλουν στη σύνθεση τους (δηλαδή ο Ολυμπιακός είχε να αντιμετωπίσει ανταγωνισμό)
και
Γ) Έχοντας επιλεγεί το 2004 στο νούμερο 6 του draft, ήταν βασικό στέλεχος σε μια ομάδα του NBA, όπως η Ατλάντα, που πρωταγωνιστούσε με παρουσίες σε P/O και υψηλές φιλοδοξίες.
Αξίζει να αναφερθεί ότι στην 4ετία του στο NBA, πριν τον Ολυμπιακό, ο Τσίλντρες είχε παίξει σε 292 παιχνίδια με τη φανέλα των Χοκς, έχοντας κατά μ.ο. 11,2 πόντους με (κρατηθείτε) ποσοστό 35,7% στα σουτ τριών πόντων.
Συνεπώς, η επιτυχία της απόκτησης του για την ομάδα μας ήταν κάτι παραπάνω από μεγάλη, θα έλεγα πρωτοφανής! Μέχρι και σενάρια είχαν βγει, ότι και άλλες ομάδες της Euroleague θα έπαιρναν top παίκτες από το NBA, κλέβοντας λίγη από την αίγλη του…
Φυσικά κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε και ειδικά για τον Ολυμπιακό, που η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, τον επηρέασε, οδηγώντας τον όμως διά αυτής της οδού στην επιτυχία (τι ειρωνεία, τα λεφτά να μη φέρουν την ευτυχία…
Και παρά το γεγονός ότι ο Τσίλντρες κατακρίθηκε σε αγωνιστικό επίπεδο (η αλήθεια είναι ότι δε χρειαζόταν τέτοιο παίκτη η ομάδα), λοιδορήθηκε για τα μαλλιά του και το περίεργο στυλ που σούταρε, από το εγχώριο κατεστημένο, αναγκάστηκε να υποστεί και αυτός διαιτητικές «σφαγές», πληρώνοντας το τίμημα της αποτυχίας, ενώ δεν έφταιγε σε τόσο μεγάλο βαθμό και τελικά δε δικαίωσε τις προσδοκίες και το hype γύρω από το όνομα του, όλοι μας θα πρέπει να νιώθουμε υπερήφανοι για εκείνο το καλοκαίρι, που η ομάδα μας έβαλε στη σύνθεση της ένα από τα καλύτερα «λάφυρα» του NBA!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου