Ενώ το μεταγραφικό παζάρι στην Euroleague, έχει πάρει «φωτιά», με τις περισσότερες ομάδες να έχουν προχωρήσει σε σημαντικές κινήσεις για την ενίσχυση τους, ο Ολυμπιακός, μετά και τη συνάντηση των Προέδρων με τον Μπλατ, αναμένεται να «πατήσει γκάζι» τις επόμενες ημέρες!
Εδώ και σε άλλα blog (Red Point Guard και Red White Basketball Diaries), έχουμε αναλύσει πολλάκις την πιθανή στελέχωση των ερυθρόλευκων, ενώ έχει γίνει και εκτενές scouting σε αρκετές ενδιαφέρουσες περιπτώσεις παικτών.
Οι δυο πρώτες μεταγραφές του Ολυμπιακού αφορούν σε guards, οι οποίοι θα δώσουν βάθος στο back court (Punter και Κόνιαρης σε ρόλους λογικά 4ου και 5ου περιφερειακού).
Αυτό που φαίνεται ότι προέχει πλέον, είναι η απόκτηση ενός combo guard, που είτε θα πλαισιώσει τον Goss (στο ενδεχόμενο παραμονής του), είτε μαζί με κάποιον άλλο νέο παίκτη, θα αποτελέσει το δίδυμο που θα κληθεί να σηκώσει το βάρος της οργάνωσης (αλλά και της εκτέλεσης) στους ώμους του…
Όπως έχουμε παρουσιάσει σε προηγούμενες αναλύσεις, η ομάδα μας αναζητά ένα point guard, με συμβόλαιο γύρω στο €1 εκατ. (σύμφωνα με δημοσιεύματα), ο οποίος να διαθέτει ένα ολοκληρωμένο πακέτο (δηλαδή play making skills, premium ball handling, αθλητικότητα, αξιοπρεπές σουτ, καλό drive και να «βγάζει» defensive effort).
Χαρακτηριστικά, που δε βρίσκονται εύκολα σε έναν παίκτη και δεδομένου ότι ο «αλμυρός» Wanamaker, ήδη υπέγραψε νέο συμβόλαιο με τους Σέλτικς, αυτό που θέλει η ομάδα, είναι ένας αγωνιστικός «κλώνος» του, κάποιος που θα μπορέσει να προσφέρει τα παραπάνω σε ικανοποιητικό βαθμό.
Ένας τέτοιος guard είναι ο Demetrius Jackson, ένας «δυναμίτης» στην περιφέρεια με πλούσια αθλητικά προσόντα, που μπορεί να δώσει τη … χαμένη ενέργεια στο «αναιμικό» τα τελευταία χρόνια, back court του Ολυμπιακού!
WHO IS WHO
Ο γεννημένος το 1994 Τζάκσον, έχει ύψος 1,85 και βάρος 91 κιλά, όντας ιδιαίτερα δυνατός…
Ξεκίνησε στο γυμνάσιο Marian, στη γενέτειρα του, στην ευρύτερη περιοχή της Ιντιάνα. Από νωρίς έδειξε το ταλέντο του, τελειώνοντας τη γυμνασιακή του καριέρα με 1.934 πόντους και ως 1ος σκόρερ όλων των εποχών, στην περιφέρεια St. Joseph.
Την τελευταία του χρονιά στο high school, είχε μ.ο. 26 πόντους, 5,7 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 2,6 κλεψίματα, αποδεικνύοντας πόσο πολυσύνθετος είναι και κερδίζοντας πρόσκληση για το Mc Donald’s All American Game!
Από τα πολλά κολέγια που τον προσέγγισαν, εκείνος με τη φήμη ενός 4-star recruiter, επέλεξε το Notre Dame, από τα πιο γνωστά προγράμματα στο NCAA, το οποίο επίσης εδρεύει στην Ιντιάνα.
Ξεκίνησε τη freshman σεζόν του (2013 – 14), ως back up PG του Jerian Grant, αγωνιζόμενος σε 30 αγώνες του κολεγίου (15 ως βασικός) για 22’ κατά μ.ο., με 6 πόντους, 2 ριμπάουντ και 1,8 ασίστ, έχοντας ποσοστό 41,7% στα σουτ τριών πόντων…
Την περίοδο 2014 – 15 ως sophomore και έχοντας κερδίσει τις εντυπώσεις από την παρουσία του την προηγούμενη χρονιά, είδε το ρόλο του να αυξάνεται ως ο guard στο πλάι του Grant.
Οι δυο τους συνέθεσαν ένα αχτύπητο περιφερειακό δίδυμο, με τον Jackson να έχει σε 38 αγώνες (όλους ως βασικός), 35’ συμμετοχής κατά μ.ο., διπλασιάζοντας τους πόντους του σε 12,4 (με ποσοστό 43% στα τρίποντα) και καταγράφοντας παράλληλα 3,6 ριμπάουντ, 3,1 ασίστ και 1,6 κλεψίματα ανά παιχνίδι.
Ήταν από τους βασικούς παράγοντες, που το Notre Dame, κατάφερε να φθάσει μέχρι το Elite 8 του NCAA Tournament, ένα βήμα πριν το final 4, ενώ ο ίδιος κέρδισε μια θέση στη δεύτερη πεντάδα της περιφέρειας ACC…
Επιστρέφοντας για την junior χρονιά του, ο Jackson, θα είχε αυξημένες αρμοδιότητες, μετά την αποφοίτηση του Grant (νούμερο 19 στο draft του 2015 από τους Νικς), επιφορτιζόμενος με το ρόλο του βασικού PG του κολεγίου.
Με το παιχνίδι του να είναι πιο ώριμο (μέχρι τότε στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στα αθλητικά του προσόντα), ανταπεξήλθε επιτυχώς στα νέα καθήκοντα, ωστόσο λόγω του μεγαλύτερου focus στον οργανωτικό τομέα, τα ποσοστά του στα τρίποντα έπεσαν στο 33%, γεγονός λογικό μέχρι ένα σημείο.
Παράλληλα σκόραρε κατά μ.ο. 15,8 πόντους ανά αγώνα (career high), με 3,5 ριμπάουντ, 4,7 ασίστ και 1,2 κλεψίματα.
Έχοντας χτίσει ένα καλό όνομα, ο Jackson, επέλεξε να δηλώσει ως τριτοετής, συμμετοχή στο draft του 2016, προτιμώντας την πρόωρη αποχώρηση από το κολέγιο…
Τα scouting reports, όπως θα δούμε παρακάτω, έκαναν λόγο για έναν εκρηκτικό guard τύπου Westbrook, πιο κοντό και με συγκεκριμένες αδυναμίες στο παιχνίδι του…
Επιλέχθηκε στο 2ο γύρο του draft το 2016, στο νούμερο 45, από τους Σέλτικς. Βρίσκοντας μια υπερφορτωμένη περιφερειακή γραμμή στη Βοστώνη, αγωνίστηκε μόλις σε 5 παιχνίδια του NBA, στη ρούκι του σεζόν, περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της στη θυγατρική των Σέλτικς, στην D League, τους Maine Red Claws, όπου έκανε τη διαφορά για την ομάδα του.
Το καλοκαίρι του 2017, ενώ στη Βοστώνη πραγματοποιήθηκαν κοσμογονικές αλλαγές, λόγω της ανταλλαγής Ίρβινγκ – Τόμας με τους Καβς, η οποία μονοπώλησε το ενδιαφέρον, ο Jackson μοιραία έμεινε ελεύθερος.
Τελικά υπέγραψε ένα 2-way contract με το Χιούστον, μοιράζοντας τη σεζόν ανάμεσα στους Ρόκετς και στη θυγατρική τους στην G League, Rio Grande Valley Vipers.
Στη 2η σεζόν του στο NBA είχε παραπάνω χρόνο συμμετοχής, εξαιτίας ενός τραυματισμού του Chris Paul, ωστόσο μετά την επιστροφή του τελευταίου, έμεινε ελεύθερος τον Ιανουάριο του 2018…
Η συνέχεια της περιόδου τον βρήκε και πάλι με 2-way contract, στους Σίξερς, με τους οποίους ωστόσο αγωνίστηκε μόλις σε 3 παιχνίδια και πέρασε το υπόλοιπο της χρονιάς στην G League, με τους Delaware 87ers.
Ούτε την επόμενη περίοδο κατάφερε να αλλάξει κάτι στο status του και αφότου μοίρασε το πρώτο μισό ξανά μεταξύ NBA και G League, πήρε την απόφαση (και ενώ πρώτα είχε εξεταστεί από τον Μπλατ για την ενίσχυση της περιφέρειας μας), να μετακομίσει στην Κίνα, στους Beijing Ducks…
Το φετινό καλοκαίρι κυκλοφορεί … ελεύθερος και ωραίος, ενώ θα συμμετάσχει στο Summer League, με τη φανέλα των Μπλέιζερς, παρέα με τον Isaiah Whitehead (guard με παρόμοια χαρακτηριστικά, που πέρσι ξεκίνησε τη σεζόν στη Λοκομοτίβ Κουμπάν) και το Zach Auguste (πρώτος αγώνας το Σάββατο 6/7, ενάντια στους Πίστονς).
Αν δεν καταφέρει να βρει εγγυημένο συμβόλαιο στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, είναι πολύ πιθανό να εξετάσει τις προσφορές και από την Ευρώπη!
PROFILE
Στην εξαιρετική video analysis, του guru του Draft Express, Mike Schmitz, για τον Jackson το 2016, παρουσιάζονται λεπτομερώς τα δυνατά και αδύνατα σημεία του.
http://www.draftexpress.com/profile/Demetrius-Jackson-7218/videos/
Συμπληρωματικά, θα επιχειρήσω, να μεταφράσω τα «συν και πλην» του παίκτη, στο επίπεδο της Euroleague…
Ο Jackson, λοιπόν, είναι ένας εξαιρετικός αθλητής, ο οποίος όμως γνωρίζει και τα fundamentals του μπάσκετ!
Διαθέτει τρομερή εκρηκτικότητα και εκπληκτικό επιτόπιο άλμα (2ο υψηλότερο vertical leap στο draft του 2016, πίσω μόνο από τον Bolomboy), το οποίο του επιτρέπει να τελειώνει τα drive με εντυπωσιακά καρφώματα, ακόμα και στα «μούτρα» 7-footer παικτών.
Έχει πολύ δυνατό κορμό και γυμνασμένο σώμα (δείτε χαρακτηριστικά τους «χτισμένους» ώμους του), τα οποία τον βοηθάνε να ματσάρει σε δύναμη τον οποιονδήποτε αντίπαλο.
Με όπλο το άλμα, λοιπόν, καθώς και τη μυϊκή του δύναμη, είναι πολύ καλός ριμπάουντερ για το ύψος του, με υψηλό μ.ο. «σκουπιδιών» καθόλη τη διάρκεια της καριέρας του.
Από τα παραπάνω, προκύπτει ότι μιλάμε για έναν guard slasher, που αν βρει διάδρομο στη ρακέτα, σταματιέται … μόνο με foul! Αυτό το στοιχείο, έχει λείψει πολύ από τον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια και κρίνεται αναγκαίο να αποκτηθεί περιφερειακός, που να μη φοβάται να πάει μέχρι το καλάθι!
Ωστόσο, εκτός αυτών, ο Jackson, είναι πολύ καλός σκόρερ και μετά από τρίπλα, αλλά και σε spot καταστάσεις, με ένα αξιόπιστο mid range σουτ, ενώ και από τη γραμμή των 6,75, ειδικά στην καλή του βραδιά, θα τιμωρήσει την αντίπαλη άμυνα.
Είναι εξαιρετικός στο χειρισμό της μπάλας, διαθέτοντας ποικιλία κινήσεων και μια signature crossover στο ρεπερτόριο του η οποία σε συνδυασμό με την ταχύτητα και το εκρηκτικό πρώτο βήμα που έχει, του δίνει πλεονέκτημα απέναντι σε κάθε προσωπικό αντίπαλο!
Οι οργανωτικές του ικανότητες κρίνονται μέτριες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να αγωνιστεί ως play maker. Στο set παιχνίδι ειδικότερα, έχει την ικανότητα να «τρέξει» μια ομάδα με έφεση κυρίως στο pick ‘n’ roll…
Αμυντικά, όπως ειπώθηκε προηγουμένως, μπορεί να μαρκάρει και στις αλλαγές ψηλότερους αντιπάλους, σπρώχνοντας τους με τη δύναμη και τον όγκο του, ενώ στην προσωπική άμυνα, είναι focused, κυνηγώντας σε μεγάλο βαθμό τα κλεψίματα και τα … deflections, γεγονός που του δίνει την ευκαιρία να οδηγήσει την ομάδα, στο αγαπημένο στυλ παιχνιδιού του, στους αιφνιδιασμούς!
Όσον αφορά, στα αρνητικά στοιχεία, ένας από τους βασικούς λόγους, που δε σταδιοδρόμησε στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, είναι η έλλειψη μεγέθους, καθώς με ύψος 1,85 και απέναντι στα θηρία του NBA, τα έβρισκε «σκούρα» μέσα στη ρακέτα, ειδικά στα τελειώματα μετά από drive.
Επίσης παραμένει ένας ασταθής σουτέρ, με τα ποσοστά του από τη γραμμή του τριπόντου να εμφανίζουν αυξομειώσεις από αγώνα σε αγώνα (δεχόμενος κριτική και για τη μηχανική του).
Σε αρκετές περιπτώσεις, που δε θα μπουν τα πρώτα σουτ του και η αντίπαλη άμυνα θα επιλέξει να τον «παίξει» under, δύσκολα θα συνδεθεί με το αντίπαλο καλάθι, αν δε βρει ευκαιρίες για αιφνιδιασμό…
Ειδικά στην Euroleague, που οι άμυνες «διαβάζουν» τις αδυναμίες των αντιπάλων δε θα βρει εύκολα ανοιχτούς διαδρόμους και ίσως δυσκολευτεί σε αγώνες, που θα είναι άστοχος από μακριά.
Ένα άλλο σημείο προβληματισμού, είναι ότι στο set παιχνίδι, σε αρκετές περιπτώσεις δείχνει να θολώνει, μη βλέποντας την καλύτερη επιλογή για την ομάδα του και προτιμά να τελειώνει ο ίδιος φάσεις υπό κακές προϋποθέσεις, ενεργώντας περισσότερο ως shooting guard, παρά ως play maker με αποτέλεσμα να κάνει κατάχρηση τρίπλας και να καταφεύγει σε ball hogging.
Γενικά, έχει χαμηλή "ροπή" προς τη δημιουργία και δε χαρακτηρίζεται ως ο πιο μυαλωμένος guard του κόσμου. Αντίθετα είναι πολλές οι φορές, που αγωνίζεται πρωτίστως με το ένστικτο και δευτερευόντως … by the book!
Τέλος και όσον αφορά στην άμυνα, ενώ σε προσωπικό επίπεδο, είναι καλός στα καθήκοντα του, σε μερικές περιπτώσεις οι αλληλοκαλύψεις και οι βοήθειες που δίνει, δεν είναι ιδανικές και στην Ευρώπη, όπου υπάρχει πολύ «διάβασμα» σε κάθε φάση, ίσως στην αρχή εμφανιστεί «χαμένος» στις αλλαγές μαρκαρισμάτων.
ΕΝΤΑΞΙΑΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Και πάμε στο ζουμί της υπόθεσης, πώς δηλαδή θα μπορούσε να «κολλήσει» ο Jackson, στο ρόστερ, που (ίσως) έχει στο μυαλό του ο Μπλατ!
Με μια πρώτη ανάγνωση και δεδομένου ότι η περίπτωση του το χειμώνα, δεν «προχώρησε» για οικονομικούς λόγους, προτού ο προπονητής καταλήξει στον Briante Webber, σημαίνει ότι τον έχει στο μπλοκάκι του και παρακολουθεί την εξέλιξη του…
Με τη δική μου οπτική, το πακέτο που προσφέρει ο Jackson, σε συνδυασμό με την ηλικία του, τον καθιστά μια ελκυστική περίπτωση, με ρίσκο μεν, λελογισμένο δε.
Εφόσον, ο Μπλατ πάει στην πιο λογική λύση να αποκτήσει δύο ακόμα guard στην περιφέρεια ή και έναν στο ενδεχόμενο παραμονής Goss, θα χρειαστεί ένα παίκτη, ο οποίος θα μπορεί να προσφέρει σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού και κυρίως να δίνει ενέργεια και εκρηκτικότητα.
Υπενθυμίζεται ότι οι τελευταίοι τέτοιοι παίκτες που πέρασαν από τον Ολυμπιακό, ήταν ο Mardy Collins, τη σεζόν 2013 – 14 και ο Johnson-Odom, το 2016, επιλογή του Σφαιρόπουλου. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο, η έφεση στο drive, η καλή άμυνα, αλλά και η αδυναμία τους να απειλήσουν από μακριά…
Ωστόσο, ο Jackson, αφενός διαθέτει πιο πλούσια αθλητικά προσόντα και υψηλότερο ταβάνι, αφετέρου είναι πιο αξιόπιστος σουτέρ, ενώ παράλληλα καλύτερος στην προσωπική φάση!
Σε γενικές γραμμές, ο Jackson είναι ένας ολοκληρωμένος guard καθώς μπορεί να συνεισφέρει σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού (επίθεση, άμυνα, ριμπάουντ) και μάλιστα σε ικανοποιητικό βαθμό.
Η έλευση του σε ένα light και soft back court, όπως είναι αυτό του Ολυμπιακού, όπου τα τρία τελευταία χρόνια κυριαρχούν οι … άσπρες γάμπες (δεν μπορούσα να μην το πω!), θα είναι μια καλή αρχή για μια πιο αθλητική ομάδα.
Το θετικό είναι επίσης, ότι μπορεί να «κουμπώσει» ιδανικά με όλους τους παίκτες από την περιφέρεια μας. Και με το Σπανούλη, με τον ίδιο σε ρόλο off guard επιθετικά, αφήνοντας την μπαγκέτα στον αρχηγό και καλύπτοντας τον στην άμυνα, αλλά και με τον Punter, έχοντας εκείνος την οργάνωση και εκμεταλλευόμενος το καλό spot σουτ του τελευταίου, βρίσκοντας τον στη weak side, μετά από τις συχνές διεισδύσεις του.
Ακόμα και αν μείνει ο Goss ή αποκτηθεί άλλος guard στη θέση του, ο Jackson, μπορεί να αποτελέσει παρτενέρ του, καθώς με την ταχυδύναμη και το skillset του σε άμυνα και επίθεση, είναι το κατάλληλο συμπλήρωμα σε ένα back court, που αναμενόμενα θα θελήσει φέτος να παρουσιάσει έναν πιο 3&D χαρακτήρα (με αυτή τη λογική ακούγονται και ονόματα όπως του Brandon Paul για τον G/F, που ψάχνει η ομάδα)…
Από την άλλη, λίγο το άναρχο στυλ παιχνιδιού του και το γεγονός ότι δεν είναι αυθεντικός άσος, αυξάνουν το ρίσκο στο ενδεχόμενο να πάρει day 1, το κουμάντο της ομάδας. Ωστόσο, αν έχει δίπλα του στα guard ένα παίκτη ως «χαλινάρι», όπως ο Rivers τον Tomic το 1997 (ο Goss θα μπορούσε να έχει αυτό το ρόλο, ή κάποιος σαν το Westermann), το back court των ερυθρόλευκων θα ήταν πιο λειτουργικό!
Συμπερασματικά, η στελέχωση της περιφέρειας θα είναι, κατά τη γνώμη μου, εκείνη που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την πορεία και τους στόχους του Ολυμπιακού τη νέα περίοδο.
Όλοι μας θα θέλαμε να δούμε κάποιο μεγάλο όνομα, έναν Delaney, έναν Adams στη σύνθεση της ομάδας, που θα μπορέσει άμεσα να γίνει ο ηγέτης της.
Ωστόσο, επειδή και οι ποιοτικές λύσεις λιγοστεύουν και τα μεγάλα «πορτοφόλια» που έχουν να ανταγωνιστούν οι ερυθρόλευκοι (με το χαμηλότερο budget), καραδοκούν (είδατε πόσο γρήγορα «έκλεισε» ο De Colo στη Φενερμπαχτσέ), πρέπει η ομάδα μας να αποφασίσει αν είναι διατεθειμένη να μπει σε έναν πλειστηριασμό για τα top guards, ή αν θα πάει στη λογική ενός ταλαντούχου και με παραστάσεις guard (όπως ο Demetrius Jackson ή ο Joe Young), οι οποίοι έχουν τα φόντα, να γίνουν μελλοντικά αστέρια στο επίπεδο της Euroleague!
Κλείνοντας, το σημαντικό, που έχω κατά κόρον αναφέρει, είναι ότι η επιλογή των παικτών, πρέπει να γίνει, έχοντας κατά νου, ότι ίσως είναι προτιμότερο να αποκτηθούν πολυσύνθετοι σε όλες τις θέσεις, με 2-way χαρακτηριστικά, που θα μπορούν να προσφέρουν έστω 7 ή 8 σε κάθε τομέα, παρά να πάμε ξανά στη λογική ενός παίκτη του 9 σε έναν τομέα του παιχνιδιού (βλ. Στρέλνιεκς στο σουτ), ο οποίος όμως για να αναδειχθεί θα πρέπει όλο το ρόστερ να είναι «δομημένο» πάνω του, κρύβοντας τις όποιες αδυναμίες του.
Με αυτό το σκεπτικό, ο Jackson, ίσως είναι από τους καταλληλότερους, πάντα με βάση και το κασέ του, για να οδηγήσει με τα σωστά υποστηρικτικά υλικά δίπλα του (π.χ. έναν κορυφαίο spot shooter στο 2 – 3 και ένα δημιουργικό point guard), τον Ολυμπιακό, στη νέα σύγχρονη «αθλητική» 3&D εκδοχή του, με αλλαγή φιλοσοφίας, στα πρότυπα που επικρατούν πλέον και στην Ευρώπη, δηλαδή πιεστική άμυνα, τρέξιμο στον αιφνιδιασμό και υψηλό σκορ…
Καλό το σκεπτόμενο μπάσκετ, αλλά ίσως έχει έρθει η ώρα να συνδυαστεί και με λίγο θέαμα, ένα είδους ελεγχόμενου showtime, δηλαδή "συνδυαστικό" μπάσκετ με παίκτες, οι οποίοι θα μπορούν να υπηρετήσουν κάθε στυλ παιχνιδιού και όχι μόνο ένα!
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Ένας από τους αγαπημένους μου παίκτες, που πέρασαν από τον Ολυμπιακό στο παρελθόν, με παρόμοιο στυλ παιχνιδιού, είναι ο James “Hollywood” Robinson! Εκρηκτικός, με καλό σουτ και drive, που δε φοβόταν να πάει μέχρι τη ρακέτα για να τελειώσει προσωπικές φάσεις, παρά το ύψος του (1,88). Ο Jackson έχει περίσσιο θράσος, τα ίδια (αν όχι πιο πλούσια) αθλητικά προσόντα, ενώ είναι σίγουρα πιο play maker από ό,τι ο Hollywood… Αν καταφέρει να είναι σταθερός και στο σουτ του, γιατί να μη γίνει καλύτερος για την ομάδα μας, σε σχέση με το Robinson;
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΙΚΑ ΘΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Προσομοιάζοντας τον Jackson με ένα σύγχρονο παίκτη, θα έλεγα ότι θυμίζει ένα λιγότερο «κοντρολαρισμένο» και πιο «μονοκόμματο» Wanamaker, με παρόμοια δύναμη, αλλά μεγαλύτερη αθλητικότητα. Αν πατούσε φρένο σε κάποιες φάσεις, χωρίς ωστόσο να έμπαινε σε «καλούπι», εκμεταλλευόμενος επιλεκτικά την έκρηξη του και αύξανε το focus του στην οργάνωση, εκτιμώ ότι θα μπορούσε σε μερικά χρόνια να φθάσει το status του Brad στην Euroleague!
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΑΠΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Ένας παίκτης με παρόμοια χαρακτηριστικά, που ήρθε στην Ευρώπη, κουβαλώντας και αυτός το «βαρύ» τίτλο του νέου Westbrook, ήταν ο Ray Mc Callum, με σπουδαία κολεγιακή καριέρα, ο οποίος μετά το NBA δοκίμασε την τύχη του στη Μάλαγα και την Νταρουσάφακα, χωρίς να δείξει κάτι σπουδαίο. Η αστάθεια στην απόδοση, η αδυναμία του να απειλήσει από μακριά και οι μέτριες οργανωτικές του ικανότητες, ήταν οι σημαντικότεροι παράγοντες για την αποτυχημένη παρουσία του στα Ευρωπαϊκά γήπεδα.
* Τα στατιστικά είναι από το site www.basketball-reference.com
Αυτό που φαίνεται ότι προέχει πλέον, είναι η απόκτηση ενός combo guard, που είτε θα πλαισιώσει τον Goss (στο ενδεχόμενο παραμονής του), είτε μαζί με κάποιον άλλο νέο παίκτη, θα αποτελέσει το δίδυμο που θα κληθεί να σηκώσει το βάρος της οργάνωσης (αλλά και της εκτέλεσης) στους ώμους του…
Όπως έχουμε παρουσιάσει σε προηγούμενες αναλύσεις, η ομάδα μας αναζητά ένα point guard, με συμβόλαιο γύρω στο €1 εκατ. (σύμφωνα με δημοσιεύματα), ο οποίος να διαθέτει ένα ολοκληρωμένο πακέτο (δηλαδή play making skills, premium ball handling, αθλητικότητα, αξιοπρεπές σουτ, καλό drive και να «βγάζει» defensive effort).
Χαρακτηριστικά, που δε βρίσκονται εύκολα σε έναν παίκτη και δεδομένου ότι ο «αλμυρός» Wanamaker, ήδη υπέγραψε νέο συμβόλαιο με τους Σέλτικς, αυτό που θέλει η ομάδα, είναι ένας αγωνιστικός «κλώνος» του, κάποιος που θα μπορέσει να προσφέρει τα παραπάνω σε ικανοποιητικό βαθμό.
Ένας τέτοιος guard είναι ο Demetrius Jackson, ένας «δυναμίτης» στην περιφέρεια με πλούσια αθλητικά προσόντα, που μπορεί να δώσει τη … χαμένη ενέργεια στο «αναιμικό» τα τελευταία χρόνια, back court του Ολυμπιακού!
WHO IS WHO
Ο γεννημένος το 1994 Τζάκσον, έχει ύψος 1,85 και βάρος 91 κιλά, όντας ιδιαίτερα δυνατός…
Ξεκίνησε στο γυμνάσιο Marian, στη γενέτειρα του, στην ευρύτερη περιοχή της Ιντιάνα. Από νωρίς έδειξε το ταλέντο του, τελειώνοντας τη γυμνασιακή του καριέρα με 1.934 πόντους και ως 1ος σκόρερ όλων των εποχών, στην περιφέρεια St. Joseph.
Την τελευταία του χρονιά στο high school, είχε μ.ο. 26 πόντους, 5,7 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 2,6 κλεψίματα, αποδεικνύοντας πόσο πολυσύνθετος είναι και κερδίζοντας πρόσκληση για το Mc Donald’s All American Game!
Από τα πολλά κολέγια που τον προσέγγισαν, εκείνος με τη φήμη ενός 4-star recruiter, επέλεξε το Notre Dame, από τα πιο γνωστά προγράμματα στο NCAA, το οποίο επίσης εδρεύει στην Ιντιάνα.
Ξεκίνησε τη freshman σεζόν του (2013 – 14), ως back up PG του Jerian Grant, αγωνιζόμενος σε 30 αγώνες του κολεγίου (15 ως βασικός) για 22’ κατά μ.ο., με 6 πόντους, 2 ριμπάουντ και 1,8 ασίστ, έχοντας ποσοστό 41,7% στα σουτ τριών πόντων…
Την περίοδο 2014 – 15 ως sophomore και έχοντας κερδίσει τις εντυπώσεις από την παρουσία του την προηγούμενη χρονιά, είδε το ρόλο του να αυξάνεται ως ο guard στο πλάι του Grant.
Οι δυο τους συνέθεσαν ένα αχτύπητο περιφερειακό δίδυμο, με τον Jackson να έχει σε 38 αγώνες (όλους ως βασικός), 35’ συμμετοχής κατά μ.ο., διπλασιάζοντας τους πόντους του σε 12,4 (με ποσοστό 43% στα τρίποντα) και καταγράφοντας παράλληλα 3,6 ριμπάουντ, 3,1 ασίστ και 1,6 κλεψίματα ανά παιχνίδι.
Επιστρέφοντας για την junior χρονιά του, ο Jackson, θα είχε αυξημένες αρμοδιότητες, μετά την αποφοίτηση του Grant (νούμερο 19 στο draft του 2015 από τους Νικς), επιφορτιζόμενος με το ρόλο του βασικού PG του κολεγίου.
Με το παιχνίδι του να είναι πιο ώριμο (μέχρι τότε στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στα αθλητικά του προσόντα), ανταπεξήλθε επιτυχώς στα νέα καθήκοντα, ωστόσο λόγω του μεγαλύτερου focus στον οργανωτικό τομέα, τα ποσοστά του στα τρίποντα έπεσαν στο 33%, γεγονός λογικό μέχρι ένα σημείο.
Παράλληλα σκόραρε κατά μ.ο. 15,8 πόντους ανά αγώνα (career high), με 3,5 ριμπάουντ, 4,7 ασίστ και 1,2 κλεψίματα.
Τα scouting reports, όπως θα δούμε παρακάτω, έκαναν λόγο για έναν εκρηκτικό guard τύπου Westbrook, πιο κοντό και με συγκεκριμένες αδυναμίες στο παιχνίδι του…
Επιλέχθηκε στο 2ο γύρο του draft το 2016, στο νούμερο 45, από τους Σέλτικς. Βρίσκοντας μια υπερφορτωμένη περιφερειακή γραμμή στη Βοστώνη, αγωνίστηκε μόλις σε 5 παιχνίδια του NBA, στη ρούκι του σεζόν, περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της στη θυγατρική των Σέλτικς, στην D League, τους Maine Red Claws, όπου έκανε τη διαφορά για την ομάδα του.
Το καλοκαίρι του 2017, ενώ στη Βοστώνη πραγματοποιήθηκαν κοσμογονικές αλλαγές, λόγω της ανταλλαγής Ίρβινγκ – Τόμας με τους Καβς, η οποία μονοπώλησε το ενδιαφέρον, ο Jackson μοιραία έμεινε ελεύθερος.
Τελικά υπέγραψε ένα 2-way contract με το Χιούστον, μοιράζοντας τη σεζόν ανάμεσα στους Ρόκετς και στη θυγατρική τους στην G League, Rio Grande Valley Vipers.
Στη 2η σεζόν του στο NBA είχε παραπάνω χρόνο συμμετοχής, εξαιτίας ενός τραυματισμού του Chris Paul, ωστόσο μετά την επιστροφή του τελευταίου, έμεινε ελεύθερος τον Ιανουάριο του 2018…
Η συνέχεια της περιόδου τον βρήκε και πάλι με 2-way contract, στους Σίξερς, με τους οποίους ωστόσο αγωνίστηκε μόλις σε 3 παιχνίδια και πέρασε το υπόλοιπο της χρονιάς στην G League, με τους Delaware 87ers.
Το φετινό καλοκαίρι κυκλοφορεί … ελεύθερος και ωραίος, ενώ θα συμμετάσχει στο Summer League, με τη φανέλα των Μπλέιζερς, παρέα με τον Isaiah Whitehead (guard με παρόμοια χαρακτηριστικά, που πέρσι ξεκίνησε τη σεζόν στη Λοκομοτίβ Κουμπάν) και το Zach Auguste (πρώτος αγώνας το Σάββατο 6/7, ενάντια στους Πίστονς).
Αν δεν καταφέρει να βρει εγγυημένο συμβόλαιο στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, είναι πολύ πιθανό να εξετάσει τις προσφορές και από την Ευρώπη!
PROFILE
Στην εξαιρετική video analysis, του guru του Draft Express, Mike Schmitz, για τον Jackson το 2016, παρουσιάζονται λεπτομερώς τα δυνατά και αδύνατα σημεία του.
http://www.draftexpress.com/profile/Demetrius-Jackson-7218/videos/
Συμπληρωματικά, θα επιχειρήσω, να μεταφράσω τα «συν και πλην» του παίκτη, στο επίπεδο της Euroleague…
Ο Jackson, λοιπόν, είναι ένας εξαιρετικός αθλητής, ο οποίος όμως γνωρίζει και τα fundamentals του μπάσκετ!
Διαθέτει τρομερή εκρηκτικότητα και εκπληκτικό επιτόπιο άλμα (2ο υψηλότερο vertical leap στο draft του 2016, πίσω μόνο από τον Bolomboy), το οποίο του επιτρέπει να τελειώνει τα drive με εντυπωσιακά καρφώματα, ακόμα και στα «μούτρα» 7-footer παικτών.
Έχει πολύ δυνατό κορμό και γυμνασμένο σώμα (δείτε χαρακτηριστικά τους «χτισμένους» ώμους του), τα οποία τον βοηθάνε να ματσάρει σε δύναμη τον οποιονδήποτε αντίπαλο.
Με όπλο το άλμα, λοιπόν, καθώς και τη μυϊκή του δύναμη, είναι πολύ καλός ριμπάουντερ για το ύψος του, με υψηλό μ.ο. «σκουπιδιών» καθόλη τη διάρκεια της καριέρας του.
Από τα παραπάνω, προκύπτει ότι μιλάμε για έναν guard slasher, που αν βρει διάδρομο στη ρακέτα, σταματιέται … μόνο με foul! Αυτό το στοιχείο, έχει λείψει πολύ από τον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια και κρίνεται αναγκαίο να αποκτηθεί περιφερειακός, που να μη φοβάται να πάει μέχρι το καλάθι!
Ωστόσο, εκτός αυτών, ο Jackson, είναι πολύ καλός σκόρερ και μετά από τρίπλα, αλλά και σε spot καταστάσεις, με ένα αξιόπιστο mid range σουτ, ενώ και από τη γραμμή των 6,75, ειδικά στην καλή του βραδιά, θα τιμωρήσει την αντίπαλη άμυνα.
Είναι εξαιρετικός στο χειρισμό της μπάλας, διαθέτοντας ποικιλία κινήσεων και μια signature crossover στο ρεπερτόριο του η οποία σε συνδυασμό με την ταχύτητα και το εκρηκτικό πρώτο βήμα που έχει, του δίνει πλεονέκτημα απέναντι σε κάθε προσωπικό αντίπαλο!
Οι οργανωτικές του ικανότητες κρίνονται μέτριες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να αγωνιστεί ως play maker. Στο set παιχνίδι ειδικότερα, έχει την ικανότητα να «τρέξει» μια ομάδα με έφεση κυρίως στο pick ‘n’ roll…
Αμυντικά, όπως ειπώθηκε προηγουμένως, μπορεί να μαρκάρει και στις αλλαγές ψηλότερους αντιπάλους, σπρώχνοντας τους με τη δύναμη και τον όγκο του, ενώ στην προσωπική άμυνα, είναι focused, κυνηγώντας σε μεγάλο βαθμό τα κλεψίματα και τα … deflections, γεγονός που του δίνει την ευκαιρία να οδηγήσει την ομάδα, στο αγαπημένο στυλ παιχνιδιού του, στους αιφνιδιασμούς!
Επίσης παραμένει ένας ασταθής σουτέρ, με τα ποσοστά του από τη γραμμή του τριπόντου να εμφανίζουν αυξομειώσεις από αγώνα σε αγώνα (δεχόμενος κριτική και για τη μηχανική του).
Σε αρκετές περιπτώσεις, που δε θα μπουν τα πρώτα σουτ του και η αντίπαλη άμυνα θα επιλέξει να τον «παίξει» under, δύσκολα θα συνδεθεί με το αντίπαλο καλάθι, αν δε βρει ευκαιρίες για αιφνιδιασμό…
Ειδικά στην Euroleague, που οι άμυνες «διαβάζουν» τις αδυναμίες των αντιπάλων δε θα βρει εύκολα ανοιχτούς διαδρόμους και ίσως δυσκολευτεί σε αγώνες, που θα είναι άστοχος από μακριά.
Ένα άλλο σημείο προβληματισμού, είναι ότι στο set παιχνίδι, σε αρκετές περιπτώσεις δείχνει να θολώνει, μη βλέποντας την καλύτερη επιλογή για την ομάδα του και προτιμά να τελειώνει ο ίδιος φάσεις υπό κακές προϋποθέσεις, ενεργώντας περισσότερο ως shooting guard, παρά ως play maker με αποτέλεσμα να κάνει κατάχρηση τρίπλας και να καταφεύγει σε ball hogging.
Γενικά, έχει χαμηλή "ροπή" προς τη δημιουργία και δε χαρακτηρίζεται ως ο πιο μυαλωμένος guard του κόσμου. Αντίθετα είναι πολλές οι φορές, που αγωνίζεται πρωτίστως με το ένστικτο και δευτερευόντως … by the book!
Τέλος και όσον αφορά στην άμυνα, ενώ σε προσωπικό επίπεδο, είναι καλός στα καθήκοντα του, σε μερικές περιπτώσεις οι αλληλοκαλύψεις και οι βοήθειες που δίνει, δεν είναι ιδανικές και στην Ευρώπη, όπου υπάρχει πολύ «διάβασμα» σε κάθε φάση, ίσως στην αρχή εμφανιστεί «χαμένος» στις αλλαγές μαρκαρισμάτων.
ΕΝΤΑΞΙΑΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Και πάμε στο ζουμί της υπόθεσης, πώς δηλαδή θα μπορούσε να «κολλήσει» ο Jackson, στο ρόστερ, που (ίσως) έχει στο μυαλό του ο Μπλατ!
Με τη δική μου οπτική, το πακέτο που προσφέρει ο Jackson, σε συνδυασμό με την ηλικία του, τον καθιστά μια ελκυστική περίπτωση, με ρίσκο μεν, λελογισμένο δε.
Εφόσον, ο Μπλατ πάει στην πιο λογική λύση να αποκτήσει δύο ακόμα guard στην περιφέρεια ή και έναν στο ενδεχόμενο παραμονής Goss, θα χρειαστεί ένα παίκτη, ο οποίος θα μπορεί να προσφέρει σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού και κυρίως να δίνει ενέργεια και εκρηκτικότητα.
Υπενθυμίζεται ότι οι τελευταίοι τέτοιοι παίκτες που πέρασαν από τον Ολυμπιακό, ήταν ο Mardy Collins, τη σεζόν 2013 – 14 και ο Johnson-Odom, το 2016, επιλογή του Σφαιρόπουλου. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο, η έφεση στο drive, η καλή άμυνα, αλλά και η αδυναμία τους να απειλήσουν από μακριά…
Ωστόσο, ο Jackson, αφενός διαθέτει πιο πλούσια αθλητικά προσόντα και υψηλότερο ταβάνι, αφετέρου είναι πιο αξιόπιστος σουτέρ, ενώ παράλληλα καλύτερος στην προσωπική φάση!
Σε γενικές γραμμές, ο Jackson είναι ένας ολοκληρωμένος guard καθώς μπορεί να συνεισφέρει σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού (επίθεση, άμυνα, ριμπάουντ) και μάλιστα σε ικανοποιητικό βαθμό.
Η έλευση του σε ένα light και soft back court, όπως είναι αυτό του Ολυμπιακού, όπου τα τρία τελευταία χρόνια κυριαρχούν οι … άσπρες γάμπες (δεν μπορούσα να μην το πω!), θα είναι μια καλή αρχή για μια πιο αθλητική ομάδα.
Το θετικό είναι επίσης, ότι μπορεί να «κουμπώσει» ιδανικά με όλους τους παίκτες από την περιφέρεια μας. Και με το Σπανούλη, με τον ίδιο σε ρόλο off guard επιθετικά, αφήνοντας την μπαγκέτα στον αρχηγό και καλύπτοντας τον στην άμυνα, αλλά και με τον Punter, έχοντας εκείνος την οργάνωση και εκμεταλλευόμενος το καλό spot σουτ του τελευταίου, βρίσκοντας τον στη weak side, μετά από τις συχνές διεισδύσεις του.
Ακόμα και αν μείνει ο Goss ή αποκτηθεί άλλος guard στη θέση του, ο Jackson, μπορεί να αποτελέσει παρτενέρ του, καθώς με την ταχυδύναμη και το skillset του σε άμυνα και επίθεση, είναι το κατάλληλο συμπλήρωμα σε ένα back court, που αναμενόμενα θα θελήσει φέτος να παρουσιάσει έναν πιο 3&D χαρακτήρα (με αυτή τη λογική ακούγονται και ονόματα όπως του Brandon Paul για τον G/F, που ψάχνει η ομάδα)…
Από την άλλη, λίγο το άναρχο στυλ παιχνιδιού του και το γεγονός ότι δεν είναι αυθεντικός άσος, αυξάνουν το ρίσκο στο ενδεχόμενο να πάρει day 1, το κουμάντο της ομάδας. Ωστόσο, αν έχει δίπλα του στα guard ένα παίκτη ως «χαλινάρι», όπως ο Rivers τον Tomic το 1997 (ο Goss θα μπορούσε να έχει αυτό το ρόλο, ή κάποιος σαν το Westermann), το back court των ερυθρόλευκων θα ήταν πιο λειτουργικό!
Συμπερασματικά, η στελέχωση της περιφέρειας θα είναι, κατά τη γνώμη μου, εκείνη που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την πορεία και τους στόχους του Ολυμπιακού τη νέα περίοδο.
Όλοι μας θα θέλαμε να δούμε κάποιο μεγάλο όνομα, έναν Delaney, έναν Adams στη σύνθεση της ομάδας, που θα μπορέσει άμεσα να γίνει ο ηγέτης της.
Ωστόσο, επειδή και οι ποιοτικές λύσεις λιγοστεύουν και τα μεγάλα «πορτοφόλια» που έχουν να ανταγωνιστούν οι ερυθρόλευκοι (με το χαμηλότερο budget), καραδοκούν (είδατε πόσο γρήγορα «έκλεισε» ο De Colo στη Φενερμπαχτσέ), πρέπει η ομάδα μας να αποφασίσει αν είναι διατεθειμένη να μπει σε έναν πλειστηριασμό για τα top guards, ή αν θα πάει στη λογική ενός ταλαντούχου και με παραστάσεις guard (όπως ο Demetrius Jackson ή ο Joe Young), οι οποίοι έχουν τα φόντα, να γίνουν μελλοντικά αστέρια στο επίπεδο της Euroleague!
Κλείνοντας, το σημαντικό, που έχω κατά κόρον αναφέρει, είναι ότι η επιλογή των παικτών, πρέπει να γίνει, έχοντας κατά νου, ότι ίσως είναι προτιμότερο να αποκτηθούν πολυσύνθετοι σε όλες τις θέσεις, με 2-way χαρακτηριστικά, που θα μπορούν να προσφέρουν έστω 7 ή 8 σε κάθε τομέα, παρά να πάμε ξανά στη λογική ενός παίκτη του 9 σε έναν τομέα του παιχνιδιού (βλ. Στρέλνιεκς στο σουτ), ο οποίος όμως για να αναδειχθεί θα πρέπει όλο το ρόστερ να είναι «δομημένο» πάνω του, κρύβοντας τις όποιες αδυναμίες του.
Με αυτό το σκεπτικό, ο Jackson, ίσως είναι από τους καταλληλότερους, πάντα με βάση και το κασέ του, για να οδηγήσει με τα σωστά υποστηρικτικά υλικά δίπλα του (π.χ. έναν κορυφαίο spot shooter στο 2 – 3 και ένα δημιουργικό point guard), τον Ολυμπιακό, στη νέα σύγχρονη «αθλητική» 3&D εκδοχή του, με αλλαγή φιλοσοφίας, στα πρότυπα που επικρατούν πλέον και στην Ευρώπη, δηλαδή πιεστική άμυνα, τρέξιμο στον αιφνιδιασμό και υψηλό σκορ…
Καλό το σκεπτόμενο μπάσκετ, αλλά ίσως έχει έρθει η ώρα να συνδυαστεί και με λίγο θέαμα, ένα είδους ελεγχόμενου showtime, δηλαδή "συνδυαστικό" μπάσκετ με παίκτες, οι οποίοι θα μπορούν να υπηρετήσουν κάθε στυλ παιχνιδιού και όχι μόνο ένα!
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Ένας από τους αγαπημένους μου παίκτες, που πέρασαν από τον Ολυμπιακό στο παρελθόν, με παρόμοιο στυλ παιχνιδιού, είναι ο James “Hollywood” Robinson! Εκρηκτικός, με καλό σουτ και drive, που δε φοβόταν να πάει μέχρι τη ρακέτα για να τελειώσει προσωπικές φάσεις, παρά το ύψος του (1,88). Ο Jackson έχει περίσσιο θράσος, τα ίδια (αν όχι πιο πλούσια) αθλητικά προσόντα, ενώ είναι σίγουρα πιο play maker από ό,τι ο Hollywood… Αν καταφέρει να είναι σταθερός και στο σουτ του, γιατί να μη γίνει καλύτερος για την ομάδα μας, σε σχέση με το Robinson;
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΙΚΑ ΘΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Προσομοιάζοντας τον Jackson με ένα σύγχρονο παίκτη, θα έλεγα ότι θυμίζει ένα λιγότερο «κοντρολαρισμένο» και πιο «μονοκόμματο» Wanamaker, με παρόμοια δύναμη, αλλά μεγαλύτερη αθλητικότητα. Αν πατούσε φρένο σε κάποιες φάσεις, χωρίς ωστόσο να έμπαινε σε «καλούπι», εκμεταλλευόμενος επιλεκτικά την έκρηξη του και αύξανε το focus του στην οργάνωση, εκτιμώ ότι θα μπορούσε σε μερικά χρόνια να φθάσει το status του Brad στην Euroleague!
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΑΠΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Ένας παίκτης με παρόμοια χαρακτηριστικά, που ήρθε στην Ευρώπη, κουβαλώντας και αυτός το «βαρύ» τίτλο του νέου Westbrook, ήταν ο Ray Mc Callum, με σπουδαία κολεγιακή καριέρα, ο οποίος μετά το NBA δοκίμασε την τύχη του στη Μάλαγα και την Νταρουσάφακα, χωρίς να δείξει κάτι σπουδαίο. Η αστάθεια στην απόδοση, η αδυναμία του να απειλήσει από μακριά και οι μέτριες οργανωτικές του ικανότητες, ήταν οι σημαντικότεροι παράγοντες για την αποτυχημένη παρουσία του στα Ευρωπαϊκά γήπεδα.
* Τα στατιστικά είναι από το site www.basketball-reference.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου