Μπήκε επίσημα το καλοκαίρι και όπως κάθε χρόνο, στην επικαιρότητα του Ολυμπιακού δεσπόζει η μεταγραφολογία, με την καθιερωμένη «παρέλαση» παικτών – στόχων για την ομάδα μας!
Φυσικά, φέτος το καλοκαίρι, υπάρχει η ιδιαιτερότητα ότι ο προγραμματισμός είναι «στον αέρα» στην παρούσα φάση, καθώς εκκρεμούν αρκετές υποθέσεις που θα επηρεάσουν το σχεδιασμό της ομάδας, όπως, μεταξύ άλλων, σε ποια διοργάνωση (πλην της Euroleague), θα αγωνίζεται.
Παρόλα αυτά, τα ρεπορτάζ αναφέρουν ότι η Διοίκηση με τον Μπλατ κοιτάνε ήδη την επόμενη μέρα, αρχίζοντας με τις ανανεώσεις ή αποδεσμεύσεις παικτών από το τωρινό ρόστερ, ενώ έχουν προταθεί και αρκετά ονόματα για τη στελέχωση της ομάδας τη νέα σεζόν…
Στο Nothing but Red έχουμε εδώ και καιρό ξεκινήσει με τις προτάσεις μας, όσον αφορά σε παίκτες εξελίξιμους, ενώ στο τελευταίο άρθρο παρουσιάστηκε αναλυτικά σε ποιον άξονα θα πρέπει να κινηθεί ο σχεδιασμός!
Επίσης στο "αδελφικό" blog Red Point Guard, θα έχετε ήδη διαβάσει τα ρόστερ, όπως τα ονειρεύεται ο καθένας από την παρέα μας εκεί (εκκρεμεί το 3ο και τελευταίο μέρος για να ολοκληρωθεί το αφιέρωμα), με συγκεκριμένα ονόματα και έχοντας περιορισμένο budget στη διάθεση μας, μια εξίσωση όχι τόσο εύκολη…
Όπως έχει κατά κόρον τονιστεί, το μείζον ζήτημα για τον Ολυμπιακό είναι η δημιουργία μιας γρήγορης και αθλητικής περιφέρειας, που θα απαρτίζεται από παίκτες που διαθέτουν την προσωπική φάση στο ρεπερτόριο τους.
Συνεπώς, γίνεται κατανοητό ότι μεγάλο μέρος του budget θα αναλωθεί στην απόκτηση ενός τουλάχιστον top guard και ενός καλού ρολίστα.
Από εκεί και πέρα, μια ενδεχόμενη παραμονή του Μιλουτίνοφ με αυξημένες αποδοχές και η σίγουρη απόκτηση ενός back up center (ίσως και PF αν δε δοθεί δεύτερη ευκαιρία σε LeDay), για ισχυροποίηση της front line, θα σημαίνει ότι οι διαθέσιμοι οικονομικοί πόροι για ένα ξένο πλάγιο, θα περιοριστούν ακόμη περισσότερο.
Στην πρόταση μου στο RPG έχω συμπεριλάβει ως αναπληρωματικό small forward, ένα παίκτη όχι τόσο γνωστό, ο οποίος φέτος ήρθε στην Ευρώπη για πρώτη φορά, αφήνοντας θετικές εντυπώσεις με τη φανέλα της Αστάνα… Αναφέρομαι στον JJ O’Brien.
WHO IS WHO
Ο γεννημένος τον Απρίλιο του 1992, στο San Diego, Jaleel (JJ) O’Brien, υπήρξε μεγάλο ταλέντο στα γυμνασιακά του χρόνια, ως μέλος του Alta Loma High School στην California, όπου στη senior χρονιά του είχε κατά μ.ο. 24 πόντους, 7 ριμπάουντ και 2 ασίστ ανά αγώνα…
Ως αποτέλεσμα των εντυπωσιακών του εμφανίσεων κέρδισε μια θέση στην πρώτη 5άδα του Γυμνασιακού Πρωταθλήματος και μια υποψηφιότητα για το Mc Donalds All American Game, στο όποιο καλούνται οι κορυφαίοι των High School από όλη την Αμερική.
Το highlight του, ωστόσο, ήταν ότι αποφοίτησε από το Alta Loma, ως ο 1ος σκόρερ όλων των εποχών για το εν λόγω Γυμνάσιο!
Η συνέχεια όμως δεν υπήρξε ανάλογη. Διαλέγοντας το κολέγιο της Utah και φεύγοντας από τα πάτρια εδάφη, δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στο «συντηρητικό» περιβάλλον των Utes και σα να μην έφθανε αυτό, αναγκάστηκε να περάσει αρκετό διάστημα εκτός δράσης, λόγω ενός τραυματισμού…
Έτσι, λοιπόν, αποφάσισε να γυρίσει στα μέρη του, παίρνοντας μεταγραφή για το San Diego State. Αφού λοιπόν δεν αγωνίστηκε την περίοδο 2011 – 12, λόγω κανονισμού του NCAA για μεταγραφές, μπήκε αποφασισμένος στη sophomore χρονιά του να πρωταγωνιστήσει ξανά!
Ως το βασικό τριάρι των GoAztecs είχε κατά μ.ο. 7 πόντους και 4,5 ριμπάουντ ανά αγώνα, με το εντυπωσιακό 52% στα σουτ εντός παιδιάς. Από τα συνολικά 33 παιχνίδια, στα οποία αγωνίστηκε, στα 13 είχε διψήφιο αριθμό πόντων, κερδίζοντας μάλιστα μια φορά τον τίτλο του καλύτερου παίκτη της εβδομάδας για την Περιφέρεια Mountain West.
Στη junior χρονιά του, συνθέτοντας ένα δυνατό δίδυμο στα forward με το Malik Pope (έπαιξε σε μόλις 2 αγώνες του ΠΑΟΚ τη φετινή σεζόν), καθιερώθηκε μεν ως το βασικό τριάρι του Κολεγίου (με 28’ συμμετοχής ανά αγώνα), χωρίς ωστόσο να καταφέρει να βελτιωθεί σε ατομικό επίπεδο (οι αριθμοί του έμειναν στάσιμοι), σουτάροντας με το απογοητευτικό 26% στα τρίποντα…
Τη senior χρονιά του έκανε ένα προσωπικό step up, ανεβάζοντας το ποσοστό του στα σουτ τριών πόντων στο 32%, έχοντας παράλληλα κατά μ.ο. 10,3 πόντους και 5,2 ριμπάουντ και 2,4 ασίστ ανά αγώνα.
Η συνολική του παρουσία στο San Diego State, δε δικαιολόγησε το hype γύρω από το όνομα του, με αποτέλεσμα ο O’Brien να μην επιλεχθεί στο draft του 2015.
Ωστόσο, πραγματοποιώντας θετικές εμφανίσεις στα Summer League της Utah και του Las Vegas με τους Jazz, κατάφερε να κερδίσει ένα pre season contract με τους Μορμόνους. Η αρχή της περιόδου 2015 – 16, τον βρήκε στη θυγατρική της Utah, Idaho Stampede, όπου άμεσα έδειξε την ποιότητα του, ως ένας σύγχρονος και ολοκληρωμένος small forward.
Οι Jazz του προσέφεραν ένα 10ήμερο συμβόλαιο στις αρχές του 2016, δίνοντας του την ευκαιρία να αγωνιστεί σε 2 μόλις παιχνίδια του NBA, τα οποία ήταν και τα τελευταία για τον O’Brien…
Το κλείσιμο της πρώτης του επαγγελματικής σεζόν τον βρήκε και πάλι στο Idaho.
Το καλοκαίρι του 2016 κυνήγησε ξανά το όνειρο του NBA συμμετέχοντας στα Summer League με τους Utah Jazz και Brooklyn Nets. Ωστόσο αυτοί που του έδωσαν ένα pre season contract ήταν οι Milwaukee Bucks, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να βρει θέση στο τελικό τους ρόστερ…
Έτσι κατέληξε για άλλη μια σεζόν στην D League, αυτή τη φορά με τη φανέλα των Salt Lake City Stars.
Η περίοδος 2017 – 18, τον βρήκε ξανά στην (πλέον) G League, με τη φανέλα όμως των Αgua Caliente Cliipers, όπου σε επίπεδο αριθμών και ουσίας πραγματοποίησε την καλύτερη του σεζόν με κατά μ.ο. 16 πόντους και 5 ριμπάουντ ανά αγώνα, βελτιώνοντας παράλληλα την αποτελεσματικότητα του από μακρινή απόσταση (35% στα τρίποντα)…
Το περασμένο καλοκαίρι και βλέποντας το NBA να απομακρύνεται, πήρε την απόφαση να μετακομίσει στην Ευρώπη. Η Αστάνα από το Καζακστάν ήταν αυτή που τον επέλεξε και δεν το μετάνιωσε!
Συνθέτοντας μια περιφέρεια «φωτιά» με τους Anthony Clemmons και Michael Jenkins (πρώην παίκτης του Άρη), οδήγησαν την Αστάνα μέχρι τα play off της VTB League, όπου όμως υποκλίθηκαν στην ανωτερότητα της, μετέπειτα φιναλίστ, Κίμκι στα προημιτελικά.
Ο O’Brien υπήρξε καταλυτικός για την ομάδα του Καζακστάν, αποτελώντας ένα από τα κύρια όπλα στην καταπληκτική πορεία της και δείχνοντας την ικανότητα του να προσαρμοστεί στα δεδομένα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, λόγω των πολύ καλών στοιχείων που διαθέτει (όπως θα αναλύσουμε και παρακάτω), τα οποία ταιριάζουν περισσότερο στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού!
Με τις υποχρεώσεις του στην Αστάνα να έχουν πλέον ολοκληρωθεί και ο ίδιος να είναι free agent, θεωρώ ότι ο JJ αποτελεί μια περίπτωση που θα μπορούσε να απασχολήσει σοβαρά τον Ολυμπιακό…
PROFILE
Ποια όμως ακριβώς είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το παιχνίδι του μυστηριώδους JJ;
Καταρχήν, είναι ένας παίκτης με πολύ καλή αίσθηση και αντίληψη του παιχνιδιού, γεγονός το οποίο αποτυπώνεται από το διαχρονικά υψηλό μ.ο. ριμπάουντ (και επιθετικών) για small forward, χωρίς να έχει ιδιαίτερα αθλητικά προσόντα, καθώς και από τον αριθμό ασίστ που δίνει.
Επίσης, είναι πολύ καλός χειριστής της μπάλας, με smooth κινήσεις και πλούσιο ρεπερτόριο σε τρίπλες (cross over, πίσω από την πλάτη, reverse κτλ.), οι οποίες τον βοηθάνε πολύ στο ένας εναντίον ενός, το οποίο αποτελεί το φόρτε του.
Γενικά μπορεί είτε με πρόσωπο, είτε με πλάτη στο καλάθι να εκμεταλλευτεί αυτό του το χάρισμα, κερδίζοντας από το πρώτο βήμα τον προσωπικό του αντίπαλο…
Συν τοις άλλοις, τα τελευταία χρόνια έχει βελτιώσει ιδιαίτερα το spot σουτ του (στην Αστάνα είχε 40% από τα 6,75), ειδικά από τις γωνίες, ενώ πρόκειται για αξιόπιστο σκόρερ (16 πόντους κατά μ.ο. στη VTB).
Γενικά, μπορεί να απειλήσει με πολλούς τρόπους, καθώς ως ένα σύγχρονο small forward, του αρέσει να τρέχει στον αιφνιδιασμό, τελειώνοντας φάσεις είτε με lay up, είτε με καρφώματα!
Τέλος, ένα ακόμη θετικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι είναι cold blooded παίκτης, που δε φοβάται να πάρει την ευθύνη ενός κρίσιμου σουτ, ενώ είναι ιδιαίτερα streaky και στην καλή του μέρα «βλέπει το καλάθι σα βαρέλι»!
Πάμε όμως και στα αρνητικά του…
Ο βασικός λόγος που δεν κατάφερε να σταδιοδρομήσει στο NBA ήταν η έλλειψη δύναμης και physical profile, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να σταθεί (ειδικά στην άμυνα) απέναντι στα εκεί τριάρια.
Επίσης ο streaky χαρακτήρας του, σε αρκετές περιπτώσεις λειτουργεί ως boomerang, καθώς αν δε «συνδεθεί» με το καλάθι, η απόδοση του σταδιακά ακολουθεί πτωτική πορεία.
Αυτή είναι και η βασική αιτία για τις μεταπτώσεις που παρουσιάζει από παιχνίδι σε παιχνίδι και ως εκ τούτου, δεν μπορεί να θεωρηθεί σταθερός παίκτης…
Τέλος η άμυνα δεν είναι το φόρτε του και σίγουρα θα χρειαστεί να βελτιωθεί σε αυτόν τον τομέα, αν θέλει να κάνει το βήμα στο υψηλότερο επίπεδο.
Παρόλο που κυνηγάει σε κάθε φάση το κλέψιμο, δεν είναι καλός στην προσωπική άμυνα, «κρατώντας ενέργεια» για την επίθεση, ενώ και στις αλληλοκαλύψεις δείχνει να χάνεται ορισμένες φορές.
ΕΝΤΑΞΙΑΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Με βάση τα παραπάνω χαρακτηριστικά, ο O’Brien, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ένας Lojeski-type (Νάβα δημιούργησες σχολή!) small forward στον Ολυμπιακό, περιμένοντας την πάσα να εκτελέσει είτε από τις γωνίες είτε από τις 45 μοίρες και έχοντας τη δυνατότητα να ακολουθήσει ένα up tempo ρυθμό (στα πρότυπα που σχεδιάζει για του χρόνου ο Μπλατ), όπως έκανε ο Αμερικάνος με Βελγικό διαβατήριο…
Δεδομένου ότι, όπως έδειξε και η περσινή εμπειρία με Τίμμα, ο Παπανικολάου θα έχει το μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στη θέση 3, θα πρέπει ο αναπληρωματικός του να είναι ένας παίκτης που θα δίνει διαφορετικά στοιχεία (καλή τρίπλα, παιχνίδι με πλάτη, προσωπική φάση) και παράλληλα να συμβιβάζεται με την ιδέα ότι θα αγωνίζεται 10’ – 15’.
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το budget, για ένα αναπληρωματικό 3άρι, δεν αναμένεται να προϋπολογίζει πάνω από $250 – $300 χιλ. για του χρόνου…
Ο O’Brien εκτός του ότι βάζει πολύ καλά την μπάλα στο παρκέ, όπως ειπώθηκε, είναι και εξαιρετικός με πλάτη στο καλάθι, δίνοντας άλλη μια επιθετική επιλογή στην ομάδα.
Επίσης, ερχόμενος από μια καλή σεζόν στην Astana, θα βλέπει τον Ολυμπιακό σαν τη μεγάλη του ευκαιρία, χωρίς να έχει ίχνη βεντετισμού, ούτε μεγάλες απαιτήσεις για το ρόλο και το χρόνο συμμετοχής του.
Όσο για το κασέ του, κυμαίνεται σε λογικά επίπεδα, χωρίς να επηρεάζει τις ισορροπίες εντός ομάδας.
Επιπρόσθετα, ως streaky παίκτης που είναι, θα μπορεί στην καλή του μέρα να λειτουργεί ως ο X-factor, ερχόμενος από τον πάγκο και αλλάζοντας το ρυθμό και το momentum.
Θεωρώ ότι σε μια αθλητική 5άδα αποτελούμενη π.χ. από Cole, Hollins, Evans και Martin, η οποία θα έπαιζε στα «κόκκινα», κυνηγώντας τον αιφνιδιασμό, ο O’Brien θα ήταν ο ισορροπιστής και ο κατάλληλος συνδετικός κρίκος της front line με το back court.
Κλείνοντας, οι βασικοί, κατά τη γνώμη μου, αγωνιστικοί λόγοι, που ο JJ O’Brien κρίνεται ως ιδανικός για τον Ολυμπιακό, είναι ότι θα δώσει στοιχεία που έλειψαν πολύ από το περσινό ρόστερ και ειδικά στη θέση 3, όπως: α) καλός χειρισμός μπάλας, β) παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι, γ) spot shooting και δ) αιφνιδιασμός μετά από αμυντικό ριμπάουντ.
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Στο μυαλό μου, έχω σχηματίσει την εικόνα ότι ο O’Brien διαθέτει το potential και το στυλ παιχνιδιού, να εξελιχθεί σε έναν all around forward για τα γήπεδα της Ευρώπης, όπως ο Landry Fields στο NBA, που όλοι οι Knicks fans, είχαμε θαυμάσει στα τελευταία καλά χρόνια της ομάδας…
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΙΚΑ ΘΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Λόγω του καλού χειρισμού που έχει, σε συνδυασμό με το αξιόπιστο μακρινό σουτ του, θυμίζει έντονα το Lamar Patterson, έναν point forward εξίσου ταλαντούχο επιθετικά, αλλά και ιδιαίτερα ασταθή, όπως και ο O’Brien.
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΑΠΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Ένας παίκτης παρόμοιου αγωνιστικού προφίλ, με τρομερή προοπτική, ο οποίος ποτέ δε δούλεψε αρκετά και ουσιαστικά το ταλέντο του πήγε χαμένο, είναι ο Emir Preldzic.
* Τα στατιστικά κολεγίου είναι απο τι site www.basketball-refernce.com
** Τα στατιστικά της G League και της VTB League είναι από τα επίσημα site των εν λόγω διοργανώσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου