Όσο πλησιάζει το καλοκαίρι, τόσο και ο «μεταγραφικός» πυρετός ανεβαίνει…
Φυσικά, η φετινή post season είναι πολύ διαφορετική από αυτές των τελευταίων ετών, με αρκετά «ανοιχτά μέτωπα» για την ομάδα, κυρίως σε εξωαγωνιστικό επίπεδο (διαμόρφωση budget, εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις και συμμετοχή ή όχι στην Adriatic League), τα οποία αναμένεται να ξεκαθαρίσουν τους επόμενους μήνες.
Σε κάθε περίπτωση, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί παρά να έχει στόχο τη δημιουργία ενός ρόστερ που θα πρωταγωνιστήσει ξανά και ήδη, αν αληθεύουν τα πρώτα δημοσιεύματα (παραμονή Μιλουτίνοφ, κυνήγι Σλούκα, «κλεισμένος» Χόλινς), φαίνεται ότι το front office κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.
Εδώ στο Nothing but Red, έχουμε ήδη κάνει μια προεργασία σε παίκτες, που θα μπορούσαν να απασχολήσουν την ομάδα, με scouting reports ανερχόμενων και όχι τόσο δοκιμασμένων στο υψηλό επίπεδο, ξένων παικτών.
Ωστόσο, ανεξάρτητα των όποιων επιλογών γίνουν σε πρόσωπα (που θα εξαρτηθούν και από την εξέλιξη των προαναφερθέντων «ανοιχτών» θεμάτων), το μόνο βέβαιο είναι ότι η ομάδα φέτος δεν πρέπει να κινηθεί στο περσινό μοτίβο, αλλά να έχει μια ξεκάθαρη στρατηγική, όσον αφορά στη στελέχωση…
Εξηγούμαι: Το περασμένο καλοκαίρι, λίγο η φυγή του Παπαπέτρου και περισσότερο τα «όχι» που εισπράξαμε από Χένρι και Λεσόρ, άλλαξαν ριζικά το σχεδιασμό της ομάδας στο μυαλό του Μπλατ, ο οποίος αντί να προτιμήσει επιλογές με παρόμοια χαρακτηριστικά των βασικών του στόχων, «πήγε» σε παίκτες διαφορετικού αγωνιστικού προφίλ, έχοντας προφανώς κατά νου, ότι αυτοί ήταν οι καλύτεροι διαθέσιμοι στην αγορά, βάσει του budget, ως συνολική ποιότητα και όχι απαραίτητα για να συνεισφέρουν στους ίδιους τομείς με τις αρχικές του επιλογές…
Συνεπώς, κάπου φάνηκε ότι ο προπονητής άλλαξε το αρχικό μοντέλο, πηγαίνοντας σε κάτι τελείως διαφορετικό, συνταγή που εκ του αποτελέσματος (ανεξαρτήτως των οικονομικών θεμάτων που προέκυψαν μεσούσης της σεζόν και σίγουρα επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την εικόνα της ομάδας), αποδείχθηκε ανεπιτυχής.
Εξάλλου για να συμπληρωθεί ένα παζλ, πρέπει να μπουν τα κατάλληλα κομμάτια στη σωστή θέση, ανεξάρτητα αν ειναι μεμονωμένα όμορφα ή όχι. Η ομορφιά βγαίνει στην επιφάνεια όταν το παζλ έχει ολοκληρωθεί και τα κομμάτια είναι αρμονικά δεμένα μεταξύ τους...
Άρα, κάτι για το οποίο και ο ίδιος ο Μπλατ πρέπει να διδάχθηκε από το περσινό καλοκαίρι, είναι ότι ο σχεδιασμός πρέπει να έχει ως βάση τα αγωνιστικά στοιχεία που λείπουν από την ομάδα και την κάλυψη τους με απόκτηση παικτών, που (πάντα ανάλογα και με το διαθέσιμο budget) θα είναι οι καταλληλότεροι βάσει των συγκεκριμένων στοιχείων και όχι βάσει της γενικής τους εικόνας και αξίας.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι αν π.χ. πέρσι αντί του Τουπάν (που μόνο αντί-Χένρι δεν ήταν) είχε επιλεγεί ακόμα κ ο Justin Cobbs, που ναι μεν δεν είναι στο επίπεδο του Χένρι, αλλά σε κάποιο βαθμό θα μπορούσε να προσφέρει τα ίδια με εκείνον (ball handling, drive και play making skills), η αγωνιστική εικόνα της ομάδας λογικά θα ήταν καλύτερη και δε θα παρουσιάζονταν οι παθογένειες που είδαμε.
Ό,τι έγινε, έγινε, όμως… Από εδώ και πέρα κοιτάμε μόνο μπροστά, με την αισιοδοξία ότι τα παθήματα, έγιναν μαθήματα, για όλους!
Με βάση, λοιπόν, τα παραπάνω, ας δούμε, ποια είναι τα βασικά αγωνιστικά συστατικά, που λείπουν τη δεδομένη στιγμή από τον Ολυμπιακό σε κάθε γραμμή (back court, swingmen και front line) και από ποιους θα μπορούσαν να καλυφθούν…
BACK COURT (1 – 2)
Η περσινή σεζόν κατέδειξε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι η πάλαι ποτέ δύναμη πυρός του Ολυμπιακού, αποτελεί πλέον την αχίλλειο πτέρνα του.
Ειδικά μετά τον τραυματισμό του Σπανούλη, η ομάδα δεν μπορούσε να βρει σημείο αναφοράς στα guard και κατέφυγε στην απόκτηση του Will Cherry (παρά την απουσία αγωνιστικών στόχων λόγω μη συμμετοχής στα play off της Euroleague), έστω για να γεμίσει το χρόνο στις περιφερειακές θέσεις στην Α1.
Τα δεδομένα εδώ, μετά τη σίγουρη φυγή του Στρέλνιεκς και την de facto παραμονή του Kill Bill, αλλά με εντελώς διαφορετικό ρόλο, είναι ότι ο Μπλατ πρέπει να πάει σε αναβάθμιση με την απόκτηση τουλάχιστον δύο ποιοτικών παικτών, που θα κληθούν να αναλάβουν ηγετικό ρόλο, καθώς και ενός ρολίστα που θα προσφέρει σε συγκεκριμένους τομείς του παιχνιδιού…
Τα κύρια στοιχεία που έλειψαν πέρσι από το back court της ομάδας ήταν τα εξής:
• Creativity (CRE)
• Premium ball handling (BH)
• Drive ability (DRV)
• Scoring instincts (SCO)
• Athleticism (ATH)
• Defensive skills (DEF)
Είναι εμφανές ότι ανεξαρτήτως ποιοι παίκτες, πλην Σπανούλη, από την τωρινή περιφερειακή γραμμή παραμείνουν (Williams-Goss και Μάντζαρης διατηρούν πιθανότητες, ενώ Cherry και Στρέλνιεκς «ετοιμάζουν βαλίτσες»), η ομάδα θα χρειαστεί ενέσεις φρεσκάδας και ποιότητας, καθώς μιλάμε για τις πιο κομβικές θέσεις στο σύγχρονο μπάσκετ.
Εξίσου εμφανές, ωστόσο, είναι ότι όλα αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορούν να καλυφθούν, όχι από έναν, αλλά ίσως ούτε από δύο παίκτες.
Συνεπώς, ο πρωταρχικός στόχος πρέπει να είναι η απόκτηση ενός τουλάχιστον guard top επιπέδου και άλλου ενός ή δύο με προοπτική, οι οποίοι θα αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους.
Αν μπορούσε να γίνει ένα breakdown αυτών των αναγκών και ποιοι από όσους «ακούγονται» (και όχι μόνο) για ενίσχυση της ομάδας, θα ήταν οι καταλληλότεροι για να τις συμπληρώσουν στο μέγιστο βαθμό, μια priority list θα ήταν η εξής (χωρίς να υπολογίζεται ο βαθμός στον οποίο μπορούν οι εν λόγω παίκτες να προσφέρουν σε κάθε τομέα):
ΠΑΙΚΤΕΣ TOP ΕΠΙΠΕΔΟΥ
1. Κώστας Σλούκας (CRE, BH, DRV, SCO)
2. Brad Wannamaker (DRV, ATH, DEF)
3. Malcolm Delaney (BH, DRV, SCO)
4. Milos Teodosic (CRE, BH, SCO)
5. Darius Adams (BH, DRV, SCO)
ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΡΟΣΙΤΟΙ ΕΓΝΩΣΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ
1. Pierria Henry (CRE, BH, DRV, DEF)
2. Norris Cole (DRV, SCO, ATH)
3. Petteri Koponen (BH, DRV, SCO)
4. Jarred Cunningham (DRV, SCO, ATH)
5. Tyler Dorsey (DRV, SCO)
ΠΑΙΚΤΕΣ – ΡΙΣΚΟ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
1. Peyton Siva (CRE, BH, DRV, ATH)
2. Austin Hollins (SCO, ATH, DEF)
3. Zach Lofton (DRV, SCO, ATH)
4. Will Cummings (BH, DRV)
5. Anthony "Cat" Barber (BH, DRV)
Οπότε αν υποθέσουμε ότι το διαθέσιμο budget επαρκεί και είναι εφικτό για την ομάδα να αποκτήσει έναν παίκτη από κάθε κλίμακα, καλύπτοντας όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά στα οποία κρίνεται απαραίτητη η ενίσχυση, τότε θα μιλάμε για ένα ιδεατό σενάριο.
Ωστόσο, ακόμα και σε περίπτωση που οι οικονομικοί πόροι είναι περιορισμένοι, θα ήταν προτιμότερο π.χ. η στελέχωση να γίνει με γνώμονα την πλήρωση όλων εκείνων των στοιχείων σε έλλειμμα, παρά να επικρατήσει ξανά η λογική να αποκτηθούν οι καλύτεροι παίκτες βάσει αγωνιστικής αξίας…
Δηλαδή στο ενδεχόμενο μείωσης budget, θα ήταν προτιμότερη μια 3άδα ξένων Cole, Siva και Hollins, που αλληλοσυμπληρώνονται ιδανικά μεταξύ τους, προσφέροντας λύσεις σε όλους τους τομείς που χρειάζεται η ομάδα, παρά μια αποτελούμενη από Cole, Koponen και Hollins, γιατί παρόλο που σαν όνομα και αξία ο Φινλανδός είναι ανώτερος του Σίβα, θα υπάρχει έλλειμμα στην περιφέρεια σε ένα σημαντικό τομέα, όπως η δημιουργία!
SWINGMEN (2 – 3)
Εδώ μιλάμε για ένα ρόλο ουσιαστικά off guard, που θα μπορεί να βοηθήσει υπό συνθήκες και στη θέση 3.
Ένας ρόλος για τον οποίο πέρσι αποκτήθηκε ο Τουπάν, αλλά μετά το καλό του ξεκίνημα δε δικαίωσε τις προσδοκίες… Σίγουρα το αν θα αποκτηθεί τέτοιου στυλ παίκτης, θα εξαρτηθεί εκτός από το διαθέσιμο budget και από τη συμμετοχή ή όχι της ομάδας στην Α1 (με περιορισμό στις θέσεις των ξένων).
Σε κάθε περίπτωση, δεδομένου ότι ο μεγάλος στόχος του Ολυμπιακού θα είναι η πρόκριση στα play off της Euroleague σε 1η φάση και στη συνέχεια το όνειρο του final 4, ένας swingman, στα πρότυπα του καλού Χόλις Τόμπσον, που δεν είδαμε, είναι απαραίτητος.
Τα βασικά στοιχεία, λοιπόν, που απαιτούνται για αυτό το ρόλο είναι τα ακόλουθα:
• Long range shooting ability (LRS)
• Off ball movement (OBM)
• Speed to support transition offense (SPE)
• One vs one skills (1on1)
Τα τελευταία χρόνια, αν και η θέση 3 ήταν Ελληνική υπόθεση, υπήρξαν οι περιπτώσεις των Strawberry, Thompson και Toupane, που αποκτήθηκαν με το σκεπτικό να αγωνίζονται και στο 2 σαν off guard και στο 3 σε κοντά σχήματα, χωρίς ωστόσο κανείς να πιάσει ανεκτά στάνταρ απόδοσης, καθώς κανείς δε διέθετε ένα ολοκληρωμένο πακέτο…
Από τους παίκτες, που θα μπορούσαν με επιτυχία να αποδώσουν στο ρόλο του swingman, θα ξεχώριζα τους κάτωθι:
ΠΑΙΚΤΕΣ TOP ΕΠΙΠΕΔΟΥ
1. Brandon Paul (LRS, OBM, SPE)
2. Sylvain Landesberg (LRS, SPE, 1on1)
3. Jordan McRae (SPE, 1on1)
ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΡΟΣΙΤΟΙ ΕΓΝΩΣΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ
1. John Jenkins (LRS, OBM)
2. Aaron Harrison (SPE, 1on1)
3. Tony Crocker (LRS, SPE)
ΠΑΙΚΤΕΣ – ΡΙΣΚΟ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
1. Rion Brown (SPE, 1on1)
2. Elijah Bryant (LRS, 1on1)
3. Vander Blue (SPE, 1on1)
FRONT LINE (4 – 5)
Η γραμμή των ψηλών, είναι αν μη τι άλλο υπόθεση … Μιλουτίνοφ!
Ενδεχόμενη παραμονή του Σέρβου, ο οποίος πλέον συγκαταλέγεται στο top 3 των center στην Ευρώπη, εκτός του ότι θα αποτελεί εχέγγυο για μια ισχυρή front line, θα «λύσει και τα χέρια», όσον αφορά στον υπόλοιπο μεταγραφικό σχεδιασμό.
Τα τελευταία ρεπορτάζ δείχνουν … παραμονή, οπότε ας κρατήσουμε αυτό το θετικό σενάριο.
Πάντως, φαίνεται ότι ο Μπλατ έχει καταλάβει την «ανορθογραφία» του περσινού ρόστερ και κύριο μέλημα του είναι η απόκτηση ενός mobile center, ο οποίος θα έρχεται από τον πάγκο και θα προσφέρει όσα δεν μπορεί ο Μιλουτίνοφ.
Από εκεί και πέρα, παίρνοντας ως δεδομένη την παραμονή του Βεζένκοφ, η στελέχωση στη θέση 4 θα εξαρτηθεί και από την εξέλιξη των περιπτώσεων Πρίντεζη και Λεντέι. Αν αμφότεροι παραμείνουν, ίσως η front line κλείσει με ένα 3ο 5άρι, ενώ αν κάποιος εξ αυτών αποχωρήσει, θα πρέπει να αποκτηθεί και 4άρι…
Στην ανάλυση μας, δε θα κάνουμε διαχωρισμό ανάμεσα σε PF και C και θα παρουσιάσουμε όλα εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για έναν ολοκληρωμένο ψηλό, τα οποία είναι:
• Strength (STR)
• Rebounding ability (REB)
• Jumping ability (JUM)
• Post game (PST)
• Defensive skills (DEF)
• Reliable mid-range shooting (MID)
Για να γίνει κατανοητό, πόση μεγάλη αξία έχει η ενδεχόμενη παραμονή του Μίλου, πρόκειται για έναν παίκτη, ο οποίος προσφέρει σε όλους τους παραπάνω τομείς και η μόνη ατέλεια στο παιχνίδι του είναι η «άμυνα στα πόδια», όταν γίνονται αλλαγές, που όμως ακόμα και εκεί έχει βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου.
Άρα, έχοντας αυτόν ως σημείο αναφοράς, η στελέχωση της υπόλοιπης front line θα πρέπει να επικεντρωθεί σε ένα back up 5άρι και ένα stretch PF.
Φυσικά, αν ο Σέρβος αποχωρήσει, το μεταγραφικό έργο θα είναι δυσκολότερο, καθώς θα προέχει η μεταγραφή ενός dominant center, με αποτέλεσμα να μιλάμε για σχεδιασμό στη θέση από το μηδέν…
Περιμένοντας τα θετικά νέα από το … μέτωπο Μιλουτίνοφ, ας δούμε ποιοι παίκτες πληρούν τα παραπάνω χαρακτηριστικά και θα ήταν καλές περιπτώσεις για τη γραμμή ψηλών του Ολυμπιακού:
ΠΑΙΚΤΕΣ TOP ΕΠΙΠΕΔΟΥ
1. Derrick Williams (REB, JUM, PST, MID)
2. Kyle Hines (STR, REB, JUM, DEF)
3. Tarik Black (STR, REB, JUM, PST)
4. Vincent Poirier (REB, JUM, PST, DEF)
5. Othello Hunter (REB, JUM, DEF)
ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΡΟΣΙΤΟΙ ΕΓΝΩΣΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ
1. Johnny O’Bryant (STR, REB, PST, MID)
2. Willie Reed (STR, REB, JUM)
3. Aaron White (REB, JUM, MID)
4. Jalen Reynolds (REB, JUM, DEF)
5. Jeremy Evans (REB, JUM, MID)
ΠΑΙΚΤΕΣ – ΡΙΣΚΟ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
1. Richard Solomon (REB, JUM, DEF)
2. Chris McCullough (JUM, PST, MID)
3. Vince Hunter (STR, REB, DEF)
4. Nigel Hayes (REB, PST, MID)
5. Jordan Morgan (STR, REB, JUM)
Αντί επιλόγου, αυτό που πρέπει να μείνει ως συμπέρασμα είναι ότι η ομάδα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας της.
Ανεξάρτητα από την έκβαση των ανοιχτών υποθέσεων, που θα κρίνουν πάρα πολλά για το μέλλον, είναι απαραίτητο ο μεταγραφικός σχεδιασμός να μην έχει ψεγάδια, καθώς δεν υπάρχουν περιθώρια αποτυχημένων επιλογών…
Ο προπονητής και το επιτελείο του πρέπει να στραφούν σε ποιοτικές επιλογές με χαμηλό ρίσκο, έχοντας περιορισμό στο budget. Αναμφίβολα δύσκολο το έργο τους, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το σωστό recruiting μπορεί να κάνει θαύματα!
Δεν υπάρχει χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από αυτό της σεζόν 2014 – 15, όπου ο κόουτς Μπαρτζώκας διαβλέποντας τις αδυναμίες της ομάδας από την περσινή περίοδο, πέτυχε διάνα σε όλες τις επιλογές του, φτιάχνοντας με χαμηλό budget ένα σύνολο χωρίς αδυναμίες.
Ήταν η τελευταία χρονιά που και οι 6 ξένοι παίκτες είχαν ρόλο (Lafayette, Darden, Lojeski, Petway, Dunston, Hunter), προσφέροντας σημαντικές βοήθειες.
Ας ελπίσουμε, το φετνό καλοκαίρι, η ιστορία να επαναληφθεί, αλλά … όχι ως φάρσα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου