Φυσικά μιλάμε για την περιβόητη στελέχωση, η οποία αποτελεί μια γερή βάση και τη μισή συνήθως δουλειά για έναν προπονητή, καθώς αν τα υλικά που έχει στη διάθεση του είναι σε θέση να υπηρετήσουν το στυλ παιχνιδιού, που ο ίδιος επιθυμεί να εφαρμόσει, τότε γίνεται κατανοητό ότι υπάρχει ένα σημείο αναφοράς στην ομάδα και μια καλή αφετηρία.
Κάτι το οποίο δε συνέβη πέρσι, καθώς όπως αποδείχθηκε, οι επιλογές των νέων παικτών, σε συνδυασμό και με τους ήδη υπάρχοντες, σε καμία περίπτωση δεν ήταν σε θέση να παίξουν στο ρυθμό που ήθελε ο Μπλατ και που μας είχε συνηθίσει στις τελευταίες του δουλειές στην Ευρώπη (Μακάμπι και Νταρουσάφακα).
Τόσο εδώ (με το άρθρο Παζλ της Στελέχωσης), όσο και στο Red Point Guard (με το Olympiacos General Manager), πήρατε μια γεύση από τη δική μου οπτική αναφορικά με την εκδοχή της ομάδας τη νέα σεζόν.
Κοινή συνισταμένη σε όσα έχω αναφέρει και απαραίτητη συνθήκη, προκειμένου η μετάβαση στο νέο μοντέλο γρήγορου μπάσκετ να στεφθεί με επιτυχία, θεωρώ ότι είναι η δημιουργία μιας πυραυλοκίνητης περιφέρειας, που θα έχει δύο turbo point guards (στο δικό μου μυαλό οι Norris Cole και Peyton Siva φαντάζουν ιδανικοί) και έναν floor general, ο οποίος θα κρατάει την μπαγκέτα της ομάδας στα χέρια του…
Για τον τελευταίο ρόλο ποιος θα μπορούσε να είναι ιδανικότερος από τον Κώστα Σλούκα; Ένας παίκτης, ο οποίος έχει ανδρωθεί στον Ολυμπιακό και έκανε το επόμενο βήμα στην καριέρα του με τη φανέλα της Φενερμπαχτσέ, όπου τα τελευταία χρόνια υπήρξε με επιτυχία ο ηγέτης της.
Όπως έχει διαρρεύσει σε διάφορα δημοσιεύματα (και ενώ οι τελικοί των Τουρκικών play off είναι σε εξέλιξη), ο Ολυμπιακός έχει καταθέσει μια υψηλή (για τα οικονομικά δεδομένα του) πρόταση, η οποία ωστόσο υπολείπεται σημαντικά στο θέμα των ετήσιων απολαβών, τόσο από εκείνη της Μπαρτσελόνα, όσο και από εκείνες των ΤΣΣΚΑ και Φενερμπαχτσέ.
Το σίγουρο είναι ότι ο Σλούκας θα πάρει (αν μέσα του δεν το έχει ήδη κάνει) την απόφαση του μετά τους τελικούς της TBL και οι ομάδες που δε θα εξασφαλίσουν την υπογραφή του, θα πρέπει να κοιτάξουν τις επόμενες λύσεις που έχουν στη shortlist τους, για την περιφέρεια τους.
Ποιο όμως θα πρέπει να είναι το plan Β για τον Ολυμπιακό;
Με δεδομένο ότι, όπως φαίνεται, ο Μπλατ επιθυμεί να «κλείσει» πρώτα τη front line (τα πιο πολλά ονόματα ακούγονται για τις θέσεις 4 – 5), ο σχεδιασμός του back court θα πάει πιθανόν πιο πίσω χρονικά και ανάλογα με την κατάληξη της υπόθεσης Σλούκα, θεωρώ ότι θα κρίνει και το ταβάνι της ομάδας για τη νέα περίοδο…
Αποτελεί αδιαμφισβήτητο κανόνα ότι μια ισχυρή περιφερειακή γραμμή αποτελεί το Α για μια ομάδα που έχει υψηλούς στόχους και θέλει να πρωταγωνιστήσει.
Άρα λοιπόν, αν ο Σλούκας δεν ντυθεί στα ερυθρόλευκα κλείνοντας (;) έτσι άδοξα το κεφάλαιο Ολυμπιακός, ο Μπλατ θα πρέπει να κινηθεί άμεσα στην απόκτηση leading guard της ομάδας, ανεξαρτήτως ή όχι της παραμονής του Γουίλιαμς – Γκος.
Παρόλο που η προφανής λύση θα ήταν ότι με το ίδιο κασέ (€1,6 εκατ. - €1,7 εκατ.) υπάρχουν αρκετοί ελεύθεροι πρωτοκλασάτοι παίκτες εκεί έξω, οι οποίοι θα μπορούσαν να κάνουν την ίδια (αν όχι και καλύτερη) δουλειά με το Σλούκα, όλοι γνωρίζουμε ότι η λογική της Διοίκησης δεν είναι τέτοια και έχει ένα δικό της τρόπο σκέψης, αναφορικά με τη μισθολογική ισορροπία του ρόστερ…
Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι δεν πρόκειται να δούμε ούτε Ντιλέινι, ούτε Γουοναμέικερ, παρόλο που με τα ίδια χρήματα που προσφέρονται στο Σλούκα, οι συγκεκριμένοι (και παρά το κακό όνομα της ομάδας πέρσι), θα εξέταζαν την προσφορά με αρκετά υψηλή πιθανότητα αποδοχής της.
Ωστόσο, ρεαλιστικά, μάλλον το ταβάνι για τον επόμενο guard – ηγέτη της ομάδας θα τεθεί στα €1 εκατ., καθώς δύσκολα θα υπάρξει πιο ακριβοπληρωμένος από τις παλιές καραβάνες Πρίντεζη και Παπανικολάου.
Με αυτά τα χρήματα υπάρχουν μεν καλοί ελεύθεροι παίκτες, οι οποίοι δεν είναι στοιχήματα, από την άλλη όμως δεν παύουν να αποτελούν δεύτερη επιλογή για μια ομάδα με υψηλούς στόχους.
Αν λοιπόν υποτεθεί, ότι ο βοηθητικός – ρολίστας guard που θα αποκτηθεί (με τη δυνατότητα να βοηθήσει και στη θέση 3) με βασικά όπλα την αθλητικότητα και το καλό σουτ θα είναι κάποιος στα «οικονομικά κυβικά» του Χόλινς π.χ., θεωρώ ότι το ποσό που θα διατίθετο για το Σλούκα, πρέπει να πάει σε δύο point guard, τα οποία θα αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους και θα μπορούν να αγωνιστούν ταυτόχρονα και με το Χόλινς ή όποιον επιλεγεί για αυτό το ρόλο.
Συνεπώς, το plan B μου, η λύση στο αίνιγμα της περιφερειακής γραμμής, περιλαμβάνει τρεις προτάσεις, δύο Γαλλοαμερικάνικα και ένα Ιταλοαμερικάνικο δίδυμο (θεωρώ απαραίτητη την παρουσία ενός point guard από την Ευρώπη, με γνώμονα το παράδειγμα του Μίτσιτς), τα οποία θα μπορούν να προσφέρουν συνδυαστικά όσα επιζητάει μια top περιφέρεια και τα οποία είναι:
Δημιουργία, ταχύτητα, drive, σουτ, αθλητικότητα, άμυνα, 1on1 και ύψος.
Με βάση αυτό το πακέτο, το πρώτο μου δίδυμο είναι το:
ΕΡΤΕΛ – ΧΕΝΡΙ
Ξέρω σε πολλούς δεν κάθεται καλά το όνομα του Τομάς Ερτέλ, λόγω αφενός του άναρχου στυλ παιχνιδιού του και αφετέρου λόγω της αποδεδειγμένης αδυναμίας του να είναι clutch στο κλείσιμο των αγώνων. Επίσης, ένα ακόμη αρνητικό που τον χαρακτηρίζει, είναι η κάκιστη αμυντική συμπεριφορά του, η οποία κάνει ιδιαίτερα ευάλωτη μια ομάδα στα μετόπισθεν, αν ο αντίπαλος «στοχεύσει» το Γάλλο.
Από την άλλη όμως, πόσοι παίκτες έχουν το επιθετικό ταλέντο του Ερτέλ, ο οποίος μπορεί να σκοράρει με κάθε δυνατό τρόπο, ενώ παράλληλα είναι και κορυφαίος δημιουργός, έχοντας υψηλότατο μ.ο. ασίστ σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του;
Η αλήθεια είναι ότι η αποτυχία του στην Μπαρτσελόνα, οφείλεται εν μέρει και στη στελέχωση, καθώς πέρσι είχε δίπλα του τον εξίσου soft Πάνγκος και πρόπερσι τον χαμηλού επιπέδου Φιλ Πρέσει…
Θυμηθείτε την τελευταία του χρονιά στην Εφές που είχε στο πλάι του τον Γκρέιντζερ, πόσο καλύτερος και απελευθερωμένος ήταν, με τον Ουρουγουανό να βάζει τη σκληράδα και το αμυντικό effort. Στην ίδια ομάδα υπήρχε και ο Μπράντον Πολ, ο οποίος επίσης συμπλήρωνε ιδανικά το Γάλλο βιρτουόζο!
Αν υποτεθεί ότι στη θέση του Πολ, θα είναι σε εμάς ο χ, ψ Χόλινς, ποιος θα ήταν ιδανικότερος για το ρόλο του αντι-Γκρέιντζερ, από τον Πιέρια Χένρι.
Ένας point guard με έφεση στην άμυνα και ιδιαίτερα σκληρός στο παιχνίδι του, που μπορεί να γίνει βδέλλα στον αντίπαλο του, ενώ παράλληλα επιθετικά, παρόλο που το σουτ του δεν είναι το δυνατό του σημείο, έχει την ικανότητα να δημιουργεί ρήγματα στις αντίπαλες άμυνες και να κερδίζει φάουλ, καθώς πρόκειται για εξαιρετικό slasher!
Επίσης, είναι κορυφαίος ball handler και θα αποτελεί άλλον έναν πόλο δημιουργίας πέραν του Ερτέλ. Έχοντας ήδη δύο επιτυχημένες χρονιές στην Ευρώπη με τις Τόφας και Ούνιξ και ως παρακαταθήκη την περσινή του εμπειρία στο Eurocup, αν ο ίδιος έχει ξεχάσει το όνειρο του NBA, ίσως έχει έρθει η ώρα να αγωνιστεί σε μια κορυφαία ομάδα της Euroleague…
Και οι δύο είναι ελεύθεροι, καθώς τα συμβόλαια τους με Μπαρτσελόνα και Ούνιξ λήγουν το καλοκαίρι, ενώ αν το κασέ του Ερτέλ κυμαίνεται στα €900 χιλ. - €1 εκατ., τότε και ο Χένρι και με το δέλεαρ της συμμετοχής στην Euroleague, δεν αναμένεται να ζητήσει παραπάνω από τις €800 χιλ. που αξίωνε πέρυσι.
Το δεύτερο ιεραρχικά δίδυμο, αλλά όχι απαραίτητα πολύ κατώτερο είναι το:
ΒΕΣΤΕΡΜΑΝ – ΑΝΤΑΜΣ
Άλλος ένας ταλαντούχος Γάλλος, ο οποίος ξεκίνησε από την Μπαρτσελόνα σε νεαρή ηλικία, αλλά κεφαλαιοποίησε την πρώτη του καλή χρονιά με τη Ζαλγκίρις, παίρνοντας μεταγραφή για την ΤΣΣΚΑ πρόπερσι, όπου ωστόσο λόγω του τραυματισμού του και της αμφισβητήσιμης χημείας του με τα υπόλοιπα guard της Αρκούδας, δεν «έπιασε».
Έτσι επέστρεψε στο Κάουνας ως αντί-Μίτσιτς με συμβόλαιο 1+1 έτους, καταφέρνοντας να επανέλθει σε υψηλά στάνταρ απόδοσης ξανά…
Έτσι επέστρεψε στο Κάουνας ως αντί-Μίτσιτς με συμβόλαιο 1+1 έτους, καταφέρνοντας να επανέλθει σε υψηλά στάνταρ απόδοσης ξανά…
Ο Βέστερμαν είναι κοντρολαρισμένος άσος, με πολύ καλό mid range και μακρινό σουτ, τόσο spot, όσο και off dribble. Παρόλο που δεν είναι κορυφαίος δημιουργός όπως ο Ερτέλ διαθέτει την οξυδέρκεια και την ικανότητα στην πάσα για να αξιοποιήσει τους συμπαίκτες του.
Γενικά, είναι σταθερός στην απόδοση του, χωρίς να παρουσιάζει μεταπτώσεις και η ομάδα ξέρει τι να περιμένει από αυτόν.
Συνεπώς, το αγωνιστικό του profile συνηγορεί στο ότι εκτός από έναν πρωταγωνιστικό ρόλο, μπορεί να έχει και αυτόν του facilitator, δίπλα σε έναν guard που θα έχει πολύ την μπάλα στα χέρια του, όπως ήταν ο Πάνγκος στη Ζαλγκίρις!
Άρα θεωρώ ιδανικό παρτενέρ του τον Ντάριους Άνταμς, τον guard – σβούρα που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στην Κίνα και ίσως ψαχτεί για την επιστροφή στην Ευρώπη.
Τα προτερήματα του γνωστά… Ασύλληπτος ντριμπλέρ, μπορεί να «ζαλίσει» οποιονδήποτε αντίπαλο αμυντικό, ταχύτατος στον αιφνιδιασμό, τελειώνει με χαρακτηριστική άνεση coast to coast φάσεις και killerστην επίθεση τόσο από μακρινή απόσταση (εξαιρετικός σουτέρ μετά από τρίπλα), όσο και μέσα στη ρακέτα, καθώς πρόκειται για καταπληκτικό finisher στα driveπου επιχειρεί (δε θα δείτε πολλά floater)…
Αμυντικά, σίγουρα το ύψος του αποτελεί θέμα, ωστόσο έχοντας δίπλα του κάποιον σαν το Βέστερμαν ή το Χόλινς, θα σημαίνει ότι η ομάδα θα έχει έναν τουλάχιστον guard με μέγεθος.
Η τριετής απουσία του από τα Ευρωπαϊκά γήπεδα, αποτελεί άλλο ένα ερωτηματικό, ωστόσο φέρεται ότι βρίσκεται σε καλή κατάσταση και σε αγωνιστικό ρυθμό.
Με ένα διετές συμβόλαιο και ποσό ετήσιων αποδοχών στο €1 - €1,1 εκατ., θα μπορούσε να δελεαστεί, ενώ με τα υπόλοιπα €600 χιλ. - €700 χιλ. και ο Βέστερμαν θα έκανε opt out από το συμβόλαιο της Ζαλγκίρις, η οποία λογικά δεν μπορεί να φθάσει σε αυτά τα νούμερα…
Η τρίτη και πιο ρηξικέλευθη πρόταση, είναι η ακόλουθη:
ΧΑΚΕΤ – ΤΖΕΝΙΝΓΚΣ
Ό,τι και να γραφεί για το Χάκετ, θα είναι λίγο… Το πάθος που βγάζει, η καρδιά με την οποία αγωνίζεται σε κάθε παιχνίδι και η αγάπη του για τον Ολυμπιακόαποτελούν από μόνοι τους παράγοντες, ικανούς να τον φέρουν πίσω αύριο κιόλας!
Μια τέτοια κίνηση θα έκανε «γκελ» και στον κόσμο, ο οποίος κακά τα ψέμματα, περιμένει σα Μεσσία το Σλούκα και αντ’ αυτού θα προτιμούσε κάποιον που έχει αφήσει το στίγμα του στην ομάδα.
Αλλά και αγωνιστικά ο Χάκετ, μπορεί να παίξει σκυλίσια άμυνα, να μαρκάρει οποιονδήποτε αντίπαλο στις αλλαγές. Στην επίθεση να εκμεταλλευτεί το ύψος και τη δύναμη του, βάζοντας πλάτη κοντύτερους αντιπάλους, ενώ στην καλή του μέρα θα είναι και εύστοχος από μακριά, παρόλο που δεν είναι τόσο αξιόπιστος και σταθερός σουτέρ…
Από την άλλη, δεν είναι καλός δημιουργός και δίπλα του πρέπει να έχει κάποιον point guard, ο οποίος θα μπορεί να «τρέξει» επιθετικά την ομάδα. Επίσης, το ρεπερτόριο του επιθετικά παραμένει φτωχό (απειλεί κυρίως με αριστερό drive), γεγονός το οποίο τον καθιστά αρκετά προβλέψιμο, ιδιαίτερα απέναντι σε «κλειστές» άμυνες.
Δίπλα του, λοιπόν, ο Χάκετ θα ήθελε ένα παίκτη ηγέτη, ένα floor general, ικανό τόσο στο σκοράρισμα (με σουτ και προσωπική φάση), όσο και στη δημιουργία.
Επειδή ένα τέτοιο πακέτο χρυσοπληρώνεται και είναι λίγοι αυτοί που μπορούν να το προσφέρουν στην Ευρώπη (Σέρχιο, Καμπάτσο, Λάρκιν), ο ιδανικός στα μάτια μου (πάντα με βάση το διαθέσιμο μπάτζετ), ονομάζεται Μπράντον Τζένινγκς (και αυτός αριστερόχειρας θυμίζοντας Acie Law).
Επειδή ένα τέτοιο πακέτο χρυσοπληρώνεται και είναι λίγοι αυτοί που μπορούν να το προσφέρουν στην Ευρώπη (Σέρχιο, Καμπάτσο, Λάρκιν), ο ιδανικός στα μάτια μου (πάντα με βάση το διαθέσιμο μπάτζετ), ονομάζεται Μπράντον Τζένινγκς (και αυτός αριστερόχειρας θυμίζοντας Acie Law).
Γνωστός από την πολυετή θητεία του στο NBA, μετά την Κίνα, πέρασε ένα διάστημα από τη Ζενίτ, αφήνοντας άριστες εντυπώσεις, προτού αποχωρήσει λόγω της διαμάχης του με την … οικογένεια Καράσεφ!
Τον προτιμώ δίπλα στο Χάκετ από παίκτες σαν το Νόρις Κόουλ, καθώς είναι εξαιρετικός στη δημιουργία για τον εαυτό του και τους συμπαίκτες του, ενώ μπορεί να συνεισφέρει τόσο σε set όσο και σε transition καταστάσεις.
Χαρισματικός σκόρερ με κάθε τρόπο και παίκτης που στην καλή του μέρα μπορεί να διαλύσει κάθε άμυνα, αν έχει κίνητρο για διάκριση, μπορεί να είναι cheat για την ομάδα μας.
Χαρισματικός σκόρερ με κάθε τρόπο και παίκτης που στην καλή του μέρα μπορεί να διαλύσει κάθε άμυνα, αν έχει κίνητρο για διάκριση, μπορεί να είναι cheat για την ομάδα μας.
Θα νιώθει άνετα με το ρόλο του ηγέτη, καθώς σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του έμαθε να λειτουργεί ως leading guard και η μόνη του αδυναμία έγκειται ουσιαστικά στην αμυντική διάθεση του, τομέας ωστόσο όπου μπορεί να καλυφθεί από το Χάκετ και από τους Χόλινς αυτού του κόσμου!
Το συνολικό ποσό των €1,6 εκατ. - €1,7 εκατ. κατανεμημένο κατά 60% στον Τζένινγκς (δηλαδή αποδοχές €900 χιλ.) και το υπόλοιπο στο Χάκετ αποτελεί μια τίμια και ρεαλιστική προσέγγιση με γνώμονα το όνομα και την αξία αυτών των παικτών.
Κλείνοντας, το σκεπτικό για τις παραπάνω προτάσεις είναι το πάντρεμα των χαρακτηριστικών που διαθέτουντα συγκεκριμένα guard και το στυλ παιχνιδιού τους, σε συνδυασμό πάντα με το πως αναμένεται να δομηθεί το υπόλοιπο ρόστερ.
Τα ονόματα αν και ενδεικτικά, θεωρώ ότι αποτελούν αξιόπιστες και ρεαλιστικές λύσεις με βάση το διαθέσιμο μπάτζετ της ομάδας και προσφέρουν αυτά τα οποία ζητάει ο Μπλατ για την αλλαγή πλεύσης που θα επιχειρήσει στην ομάδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου