Ένας swingman (δηλαδή πλάγιος, κάτι μεταξύ 2 και 3), με εξαιρετικές συστάσεις από τις ΗΠΑ και μια πλούσια κολεγιακή καριέρα, ο οποίος πριν λίγες μέρες ολοκλήρωσε την πρώτη του χρονιά στην Ευρώπη με τα χρώματα της Γαλατασαράι…
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ που διαρρέουν από τα περισσότερα δημοσιεύματα, παρά τη σκέψη μετατόπισης του Βεζένκοφ στη θέση 3,ο Μπλατ έχει στο μπλοκάκι του διάφορους παίκτες G/F, οι οποίοι θα μπορούν να παίξουν είτε ως SG, είτε ως SF σε χαμηλά σχήματα, διαθέτοντας καλό σουτ και αθλητικότητα (βλ. Austin Hollins).
Με αυτό το σκεπτικό, σας παρουσιάζουμε, λοιπόν, τον Aaron Haarison, ο οποίος θεωρείται ως ιδανικό fit (βάσει και του διαθέσιμου budget για αυτή τη θέση, που δε θα είναι ιδιαίτερα υψηλό) για το ρόστερ των ερυθρόλευκων τη νέα περίοδο!
WHO IS WHO
Ο γεννημένος τον Οκτώβριο του 1994, ύψους 1.96 με wingspan 2.03, Aaron, ήταν μαζί με το δίδυμο αδελφό του Andrew (της Κίμκι) μεταξύ των top prospects από όλα τα γυμνάσια των ΗΠΑ το 2013, μαζί με ονόματα όπως ο Andrew Wiggins, ο Julius Randle και ο Jabari Parker, οι οποίοι όπως τελικά φάνηκε, αποδείχθηκαν όλοι τους underachievers σε βάθος χρόνου.
Συμμετείχε στο Jordan Brand Classic και το McDonald’s All American Game, ενώ παράλληλα οδήγησε (μαζί με τον αδελφό του) το γυμνάσιο Fort Bend Travis του Texas, στην κατάκτηση του περιφερειακού τίτλου 5Α.
Χάρις στην εξαιρετική επαφή του με το καλάθι και τα πλούσια αθλητικά προσόντα του, ήταν από τα πιο hot ονόματα για πολλά προγράμματα του NCAA το 2013.
Τελικά, μαζί με τον Andrew, προτίμησαν το φημισμένο κολλέγιο του Kentucky, το οποίο μόλις 1 χρόνο νωρίτερα είχε κατακτήσει τον τίτλο του NCAA.
Οι προσδοκίες για αυτόν και για τον αδερφό του ήταν εξ αρχής υψηλές και τις δικαίωσε στο έπακρο τη freshman χρονιά του!
Ξεκινώντας ως βασικός SG και στα 40 παιχνίδια των Wildcats είχε κατά μ.ο. 13,7 πόντους με 35,6% στα τρίποντα και εξαιρετικές εμφανίσεις στη March Madness, οι οποίες μεταξύ άλλων συμπεριλάμβαναν δύο buzzer beater τρίποντα, τα οποία χάρισαν αντίστοιχες προκρίσεις στο Kentucky (το ένα απέναντι στο Louisville του Rick Pitino, που είδε το πρώην κολλέγιο του να τον πληγώνει), στο δρόμο προς το final 4 και άλλο ένα στον ημιτελικό με το Wisconsin.
Οι διθύραμβοι προς το πρόσωπο του ήταν πλέον στην καθημερινή διάταξη και ήδη άρχισε να γίνεται κουβέντα για το αν ο Aaron θα δήλωνε συμμετοχή στο draft μετά από τη μόλις πρώτη του κολεγιακή χρονιά…
Τελικά, τόσο αυτός, όσο και ο αδελφός του, αποφάσισαν να επιστρέψουν για δεύτερη σεζόν στο Kentucky, χωρίς ωστόσο να επαναλάβουν τα περσινά κατορθώματα τους.
Και οι δύο σαφώς επηρεασμένοι από τον ντόρο και τις υψηλές απαιτήσεις, είδαν τα νούμερα τους να πέφτουν (ο Aaron είχε 11 πόντους με μόλις 31,6% στα σουτ τριών πόντων).
Χωρίς να έχει βελτιώσει το παιχνίδι του και στηριζόμενος κυρίως στη φήμη του, αλλά και στα αδιαμφισβήτητα προσόντα του, ο Harrison, έπεσε θύμα της παγίδας να δηλώσει συμμετοχή για το draft του 2015, μόλις μετά από δύο κολεγιακές χρονιές και όντας ανώριμος, τόσο σε αγωνιστικό, όσο και σε πνευματικό επίπεδο.
Κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να πει πως θα είχε εξελιχθεί το μέλλον, αλλά σίγουρα η παραμονή του για άλλο ένα χρόνο σε ένα κολέγιο όπως το Kentucky, ίσως να ήταν καταλυτική για τη συνέχεια της καριέρας του.
Ο Aaron, σε αντίθεση με τον αδελφό του Andrew (νο 44 από το Phoenix), δεν επιλέχθηκε στο draft και ουσιαστικά πήρε την πρώτη «κρυάδα» του μαγικού, αλλά και … σκληρού κόσμου του NBA!
Παρόλα αυτά δεν το έβαλε κάτω και πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις στα Summer League, κέρδισε ένα συμβόλαιο με τους Hornets. Ωστόσο στη Charlotte είχε ελάχιστο χρόνο συμμετοχής και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς στην D League με τις φανέλες των Oklahoma City Blue και Erie Bayhawks.
Η επόμενη σεζόν (2016 - 17) εξελίχθηκε ακόμη χειρότερα, καθώς ο Harrison αγωνίστηκε μόλις σε πέντε αγώνες στο NBA και ουσιαστικά έγινε γυρολόγος στην αναπτυξιακή Λίγκα.
Ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2017 από τη θυγατρική των Hornets, την Greensboro Swarm, για να γίνει 1 μήνα αργότερα ανταλλαγή με τον Anthony “Cat” Barber (εξαιρετική περίπτωση PG στο στυλ του Allen Iverson, ο οποίος την τελευταία διετία αγωνίζεται στο Ισραήλ με την Ironi Nahariya) και να κλείσει την καταστροφική 2η επαγγελματική του χρονιά με τους Delaware 87ers…
Σε αυτό το σημείο να κάνουμε μια παρένθεση και να επανέλθουμε σε αυτό που γράφτηκε νωρίτερα…
Πόσο διαφορετική τροπή μπορεί να είχε η καριέρα του Aaron Harrison, αν έμενε στο Kentucky άλλη μια χρονιά τουλάχιστον, «δούλευε» στις αδυναμίες του και όντας έτοιμος και προερχόμενος από καλή σεζόν στο NCAA, επιλεγόταν στο draft και άρα είχε εγγυημένο rookie συμβόλαιο.
Είναι αλήθεια ότι η απότομη μετάβαση είτε από το high school, είτε μετά από μόνο ένα – δυο χρόνια στο κολλέγιο προϋποθέτει εκτός από ταλέντο, ο παίκτης να είναι πνευματικά ώριμος για μια τέτοια μετακίνηση, καθώς και να διαθέτει εξαιρετικά αθλητικά και φυσικά προσόντα (βλ. περιπτώσεις Kevin Garnett, Darryl Dawkins παλιότερα), προκειμένου να ανταπεξέλθει στο physical παιχνίδι του NBA…
Μένει να δούμε τι θα γίνει φέτος και με το Zion Williamson, που θα αγωνιστεί από νωρίς στο ΝΒΑ με μεγάλες προσδοκίες!
Πίσω στα δικά μας, ο Harrison ναι μεν είχε το ταλέντο στο σκοράρισμα, ωστόσο δεν είχε το ολοκληρωμένο πακέτο για να σταδιοδρομήσει άμεσα στο υψηλότερο επίπεδο.
Τη σεζόν 2017 – 18, ο Aaron ήταν αντικείμενο άλλης μιας ανταλλαγής στην G League, όπου βρέθηκε στους Reno Bighorns. Κάπως πιο συνειδητοποιημένος ο ίδιος και έχοντας καταλάβει ότι το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί, φάνηκε πιο μεστός στο παιχνίδι του και πραγματοποίησε καλές εμφανίσεις.
Έτσι, την άνοιξη του 2018 κέρδισε αρχικά ένα δεκαήμερο συμβόλαιο με τους, ευρισκόμενους σε tanking mode, Mavericks (έπιασε το κόλπο καθώς στο draft διάλεξαν τον Doncic στο νο 3), το οποίο έγινε μόνιμο, για να κλείσει τη χρονιά αγωνιζόμενος κατά μ.ο. 26’ σε 9 αγώνες των Mavericks, έχοντας 6,7 πόντους με μόλις 27,5% στα σουτ εντός παιδιάς (21% από το τρίποντο) και 2,7 ριμπάουντ.
Έτσι, την άνοιξη του 2018 κέρδισε αρχικά ένα δεκαήμερο συμβόλαιο με τους, ευρισκόμενους σε tanking mode, Mavericks (έπιασε το κόλπο καθώς στο draft διάλεξαν τον Doncic στο νο 3), το οποίο έγινε μόνιμο, για να κλείσει τη χρονιά αγωνιζόμενος κατά μ.ο. 26’ σε 9 αγώνες των Mavericks, έχοντας 6,7 πόντους με μόλις 27,5% στα σουτ εντός παιδιάς (21% από το τρίποντο) και 2,7 ριμπάουντ.
Το περασμένο καλοκαίρι και διαβλέποντας ότι στα 24 του χρόνια, οι πόρτες του NBA, στην παρούσα φάση ήταν κλειστές, επέλεξε το δρόμο της Ευρώπης!
Η Galatasaray τον κυνήγησε έντονα και παρόλο που στην αρχή ο Aaron δεν ήταν θετικός, παίρνοντας διαβεβαιώσεις για το ρόλο του, ως ηγέτης της Cim Bom, έκανε το υπερατλαντικό ταξίδι…
Η συνολική παρουσία του, τόσο στην Τουρκική Super League, όσο και στο Eurocup, υπήρξε κάτι παραπάνω από θετική (στα highlight του η εμφάνιση του στη νίκη επί της Φενέρ με 84 – 74, όπου είχε 28 πόντους με 7/9 τρίποντα), καταφέρνοντας να σκοράρει με συνέπεια (με ποσοστό >40% στα σουτ τριών πόντων και στις δυο διοργανώεις), με αποτέλεσμα ο εκρηκτικός swingman να είναι στο μικροσκόπιο αρκετών Ευρωπαϊκών συλλόγων, μιας και το συμβόλαιο του λήγει.
PROFILE
Στο εξαιρετικό pre season scouting video του Aaron Harrison, μετά την πρώτη του κολεγιακή χρονιά, από τον guru του Draftexpress, Mike Schmitz, επισημαίνονται αναλυτικά όλα τα συν και πλην του παίκτη.
Σε αυτά που θα σταθούμε εδώ, όσον αφορά στο επιθετικό κομμάτι, είναι τα εξής:
Ενώ είναι καλός σουτέρ από μακριά, τόσο σε spot καταστάσεις, όσο και μετά από τρίπλα, λόγω του άψογου μηχανισμού του και του release από ψηλά, είναι ασταθής παρουσιάζοντας μεγάλες μεταπτώσεις από αγώνα σε αγώνα.
Ωστόσο, ως team player, δε θα εκβιάσει, ούτε θα πάρει πολλές προσπάθειες στην κακή του βραδιά, προσπαθώντας να βοηθήσει με άλλους τρόπους…
Eίναι clutch παίκτης και δε φοβάται να πάρει την ευθύνη του τελευταίου σουτ, ενώ διαθέτει εξαιρετικό pull up jumper υπό πίεση (χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι τελειώνει προσπάθειες με ικανοποιητικά ποσοστά, ακόμα και αν το χέρι του αντιπάλου βρίσκεται στο πρόσωπο του).
Έχει τα χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου 3&D swingman, καθώς φεύγει στον αιφνιδιασμό και τελειώνει φάσεις στο transition, μετά από αμυντικό ριμπάουντ, ως αξιόλογος finisher που είναι.
Από την άλλη, η τρίπλα δεν αποτελεί από τα δυνατά σημεία του παιχνιδιού του, με αποτέλεσμα να μην είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός στο 1on1, ενώ δεν είναι και ο πιο δημιουργικός παίκτης για τη θέση του…
Στην άμυνα, παρά τα φυσικά προσόντα του (δυνατός κορμός και επαρκές wingspan), μπορεί να τα βρει δύσκολα με πιο physical και ψηλούς αντιπάλους, ωστόσο η ατομική του άμυνα κρίνεται αξιοπρεπής, εκτός από κάποιες φορές που «χάνεται» στις αλλαγές.
Γενικά, ενώ βγάζει διάθεση στην αμυντική του προσπάθεια, το συνολικό defensive awareness του κυρίως στις αλληλοκαλύψεις, δε θεωρείται υψηλού επιπέδου.
Επίσης, ακόμα δεν έχει βρει το ρόλο του, καθώς ενώ ξεκίνησε ως SG, η αδυναμία του στη δημιουργία και το μέτριο ball handling του, τον έχουν μετατοπίσει στο 3 (θέση όπου κυρίως αγωνίστηκε στη Γαλατασαράι με τον Koksal στο 2 και το Hayes στο 4), γεγονός το οποίο δεν του δίνει υψομετρικό πλεονέκτημα.
Τέλος, δεν έχει βελτιώσει ιδιαίτερα το παιχνίδι του με την πάροδο των ετών, στηριζόμενος κυρίως στο ταλέντο και ένστικτο του, ούτε έχει προσθέσει καινούρια πράγματα, γεγονός το οποίο τον καθιστά προβλέψιμο, όταν μια άμυνα υψηλού επιπέδου τον «διαβάσει» καλά.
ΕΝΤΑΞΙΑΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Οι μεταγραφές που αναμένονται για την περιφέρεια και περιλαμβάνουν δύο δημιουργικά guard με καλό χειρισμό και drive, προϋποθέτουν και την ύπαρξη ενός «πλάγιου», με πολύ καλό σουτ, ο οποίος θα κινείται στη weak side και θα εκμεταλλεύεται τις πάσες τους.
Άρα χρειάζεται ένας ικανός catch and shoot swingman, στοιχείο που χαρακτηρίζει τον Aaron Harrison. Επιπρόσθετα, η δυνατότητα του να αγωνίζεται τόσο ως SG, όσο και ως SF, θα δίνει τη δυνατότητα στον Μπλατ να δοκιμάζει διάφορα σχήματα, ανάλογα με την εξέλιξη του κάθε αγώνα.
Mπορεί στο NBA, το physical πακέτο του Harrison να τον βοηθούσε να σταθεί κυρίως ως SG, ωστόσο στην Euroleague, δε θα έχει πρόβλημα και ως SF (είναι αρκετά σκληρός και δυνατός παίκτης), συνεπώς θα μπορεί να λειτουργήσει και στις δύο θέσεις, τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση.
Τα κύρια σημεία προβληματισμού έγκεινται στο ότι ο Aaron θα πρέπει να αποδεχθεί ένα πιο δευτερεύοντα ρόλο, ερχόμενος από τον πάγκο, με αυξημένη αποτελεσματικότητα στο σουτ, καθώς θα πρέπει να είναι εύστοχος στις πιο λίγες (σε σχέση με τη Γαλατασαράι) προσπάθειες που θα παίρνει.
Επίσης, λόγω της μέτριας δημιουργικής ικανότητας και της μη αξιόπιστης τρίπλας του υπό συνθήκες πίεσης, ίσως ο ρόλος του ως SG να είναι δυσλειτουργικός, ειδικά όταν βρίσκεται και ο Παπανικολάου στο παρκέ.
Και το θέμα είναι ότι αν περιοριστεί απλά σε ρόλο off guard, τότε πιθανόν ο παίκτης να «καεί» όπως έγινε με το Hollis Thompson και τον DJ Strawberry.
Συμπερασματικά, θεωρώ ότι το skillset του Harrison, είναι ιδανικό για το ρόστερ της ομάδας μας τη νέα σεζόν, καθώς δεδομένου ότι θα δημιουργηθεί μια αθλητική front line, η οποία θα παρέχει ασφάλεια στα μετόπισθεν και θα αποτελεί το έναυσμα για ένα πιο up tempo στυλ παιχνιδιού, ένας ταχύς πλάγιος με καλό σουτ και πλούσιο επιθετικό ρεπερτόριο, θα είναι απαραίτητος.
Εξάλλου, με τον Παπανικολάου βασικό στο 3 και τη μεταγραφή ενός κορυφαίου combo guard (Σλούκας ή άλλος ξένος), θα πρέπει να υπάρχει ένας παίκτης που θα μπορεί να καλύψει τόσο στο 3, όσο και στο 2, ειδικά μέχρι ο Σπανούλης να επανέλθει στο 100%…
Και λαμβάνοντας υπόψιν, ότι το ταλέντο δε λείπει από το Harrison, ενώ ως παίκτης είναι και ομαδικός, μπορεί να γίνει ένα πολύ ενδιαφέρον project για τον Ολυμπιακό, πάνω στο οποίο θα μπορεί να χτίσει και για τα επόμενα χρόνια!
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Βγάζοντας από το κάδρο τον Anthony Parker της back 2 back Μακάμπι, ο οποίος υπήρξε ο πιο ολοκληρωμένος G/F που έχει αγωνιστεί στην Ευρώπη τα τελευταία 20 χρόνια, στα δικά μου μάτια, το πρότυπο του αθλητικού wing της πρόσφατης Euroleague, είναι ο Sonny Weems, με το θανατηφόρο mid range jump shot, το αέρινο στυλ παιχνιδιού με έφεση στο transition και το εξαιρετικό ένας εναντίον ενός. Εναλλακτικά, ένας εξίσου αποτελεσματικός παίκτης, ειδικά όσον αφορά στο σκορ, είναι ο James Nunnaly…
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΙΚΑ ΘΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Ο πιο κοντινός παίκτης στον Aaron Harrison που έχει περάσει από τα Ευρωπαϊκά γήπεδα, θεωρώ ότι είναι (όχι ο Andrew και ας είναι δίδυμοι!), o Alan Anderson, με πέρασμα από τη Μακάμπι και την Μπαρτσελόνα την προηγούμενη δεκαετία, ο οποίος με το εξαιρετικό σουτ (spot και μετά από τρίπλα) και τα φυσικά του προσόντα (δύναμη, σκληράδα), σταδιοδρόμησε στην Euroleague και ως δυάρι και ως τριάρι, μετακομίζοντας τα τελευταία χρόνια στο NBA, όπου ήταν μια αξιόπιστη back up επιλογή.
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΑΠΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Μια περίπτωση swingman με πολύ καλό όνομα, όταν είχε έρθει στον Ολυμπιακό και εξαιρετικό potential, ο οποίος ωστόσο δεν τα κατάφερε στο top επίπεδο, είναι ο Alex Acker.
* Τα στατιστικά στις ΗΠΑ είναι από το site www.basketball-reference.com, ενώ τα στατιστικά της Ευρώπης προέρχονται από τα επίσημα site της TBL και του Eurocup.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου