Και μπορεί σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιεύματα, ο Σλούκας να απέρριψε τη βελτιωμένη πρόταση του Ολυμπιακού (€5,5 εκατ. για 3 χρόνια), επιλέγοντας κατά τα φαινόμενα την παραμονή του στη Φενερμπαχτσέ, ωστόσο το ενδιαφέρον για το πρόσωπο του, από τους μεγάλους συλλόγους της Ευρώπης, αυτό το καλοκαίρι, τον κάνει αν μη τι άλλο να νιώσει σαν την Ωραία Ελένη!
Υπενθυμίζεται ότι στο κυνήγι της απόκτησης του, είναι επίσης η Μπαρτσελόνα, η οποία του προσέφερε ετήσιες αποδοχές > €2 εκατ., η Μακάμπι του Σφαιρόπουλου με συμβόλαιο του €1,5 εκατ. για κάθε χρόνο, η ΤΣΣΚΑ (με λευκή επιταγή), και η Ρεάλ.
Στα site έχουν αναπτυχθεί εκτενώς όλες οι πτυχές της υπόθεσης και κυρίως τα αγκάθια που υπήρχαν στις συζητήσεις με τον Ολυμπιακό (εγγυήσεις για τους μισθούς και την ποιότητα του ρόστερ, που θα αγωνίζεται η ομάδα), τα οποία φαίνεται ότι διαδραμάτισαν το ρόλο τους, έτσι ώστε ο Σλούκας να επιλέξει να μην ντυθεί ξανά στα ερυθρόλευκα!
Η αλήθεια είναι ότι στην ατμόσφαιρα αιωρούνταν μια επιθυμία του παίκτη να επιστρέψει στην Ελλάδα, τόσο για να είναι κοντά στην οικογένεια του που βιώνει δύσκολες στιγμές μετά το θάνατο του πατέρα του, όσο και για να βρει την παλιοπαρέα του στον Ολυμπιακό…
Ωστόσο, επειδή μιλάμε και για επαγγελματική απόφαση, καθοριστικό ρόλο έπαιξε και το οικονομικό προφανώς, παρά το τι διαφορετικό θέλαμε όλοι να πιστεύουμε.
Πλέον, με το Σλούκα να κλείνει το δρόμο της επιστροφής στο λιμάνι και έχοντας αναπτύξει στο άρθρο Back Court Riddle, τα εναλλακτικά plan b για τον Ολυμπιακό, ήρθε η ώρα να δούμε αν τελικά ενδεχόμενη απόκτηση του θα ήταν ωφέλιμη ή όχι, σε βάθος χρόνου, για την ομάδα μας.
Προσπαθώντας να κωδικοποιήσω τα βασικά θετικά και αρνητικά στοιχεία που θα είχε πιθανή απόκτηση του Σλούκα για να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα, το ερώτημα που έρχεται στο μυαλό μου, όπως και σε αυτό πολλών άλλων φαντάζομαι, είναι το εξής:
Άξιζε όλο αυτόν τον ντόρο και το χορό εκατομμυρίων ο Σλούκας ή ειδικά στην περίπτωση της ομάδας μας ήταν αποτέλεσμα της ανάγκης, μετά από μια κακή χρονιά σε όλα τα επίπεδα, να δημιουργήσουμε έναν ηγέτη, ένα διάδοχο του Σπανούλη;
Με τον Ολυμπιακό των Αγγελόπουλων, να έχει επανέλθει τα προηγούμενα χρόνια στο δρόμο των επιτυχιών, κυρίως μέσω του Ελληνικού κορμού του, ήταν λογικό, ως ένα βαθμό, ο νέος leader που αναζητούσαμε να είναι Έλληνας και μάλιστα να προέρχεται μέσα από την ομάδα…
Ωστόσο, μήπως το plan B που αναλύσαμε στο προηγούμενο άρθρο, είναι προτιμότερο για τον Ολυμπιακό, με το ίδιο budget (€1,8 εκατ. ετησίως) να διατίθεται σε δύο ποιοτικά guard;
Για να καταλήξουμε σε μια απάντηση, ας παρουσιάσουμε αρχικά, με τη δική μου οπτική, τα συν και πλην, που θα είχε μια ενδεχόμενη μετακίνηση του Σλούκα στον Ολυμπιακό…
Σε αγωνιστικό επίπεδο, όλοι ξέρουμε τι μπορούσαμε να περιμένουμε από το Σλούκα. Άρτια καθοδήγηση της ομάδας, καλή δημιουργία, σωστό decision στο κλείσιμο των αγώνων, καλό σουτ και δημιουργία ρηγμάτων στις αντίπαλες άμυνες με τα drive του και κυρίως μια ηγετική φυσιογνωμία!
Έχοντας περάσει 4 χρόνια στη Φενερμπαχτσέ, με αυξημένες αρμοδιότητες και παραστάσεις ως leading guard στο top επίπεδο, με κατακτήσεις Πρωταθλημάτων, 4 συμμετοχές σε final 4 και ένα τρόπαιο της Euroleague, ο Σλούκας είναι κάτι παραπάνω από έτοιμος για να έχει την μπαγκέτα σε οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή ομάδα…
Ειδικά στον Ολυμπιακό, όπου έχτισε το όνομα του, θα έκανε αυτό που ζήταγε όταν έληγε το συμβόλαιο του το 2015, θα αποτελούσε δηλαδή το νέο ηγέτη της ομάδας.
Με το back court αυτή τη στιγμή να είναι άδειο και την απάντηση στο αίνιγμα της στελέχωσης του, να δινόταν ουσιαστικά από την απόφαση του Σλούκα, είναι ηλίου φαεινότερο ότι το υπόλοιπο ρόστερ θα χτιζόταν πάνω του.
Ωστόσο, αυτή η εξάρτηση από ένα μόνο παίκτη, ίσως για τον τωρινό Ολυμπιακό (καθώς δεν είμαστε στο 2010, ούτε μιλάμε για το Σπανούλη) να μην είναι και ό,τι καλύτερο.
Μετά από μια κακή αγωνιστική χρονιά και με οικονομικά προβλήματα να βγαίνουν στην επιφάνεια, η προσφορά ενός τόσο μεγάλου συμβολαίου σε ένα μόνο παίκτη, εκτός του ότι θα αφαιρούσε σημαντικό μέρος από το διαθέσιμο budget και για τις υπόλοιπες θέσεις, θα δημιουργούσε δυσβάσταχτες προσδοκίες προς το πρόσωπο του Σλούκα!
Και όλοι πολύ καλά ξέρουμε, πόσο εύκολα και γρήγορα, μπορεί η αποθέωση να εξελιχθεί σε αμφισβήτηση και γκρίνια (θυμηθείτε την περίπτωση Παπαλουκά).
Αλλά και σε αγωνιστικό επίπεδο, δεδομένων των χαρακτηριστικών του Σλούκα, θα έπρεπε οι υπόλοιπες κινήσεις να ήταν στοχευμένες σε παίκτες ποιοτικούς μεν, φθηνούς δε, που θα μπορούσαν να δώσουν καλό σουτ, αθλητικότητα και κυρίως αμυντικό effort…
Όλα αυτά μαζί όμως πληρώνονται και συνεπώς, σε περίπτωση που ερχόταν ο Σλούκας, η ομάδα θα έπρεπε αναγκαστικά να πάει σε «στοιχήματα».
Άρα, λοιπόν, ήταν λογικός ο σκεπτικισμός και η άποψη ότι πολύ καλός ο Σλούκας αλλά από μόνος του δε θα μπορούσε να κάνει θαύματα… Αν δίπλα του είχε π.χ. τον Όστιν Χόλινς και το Σκότι Ρέινολντς, το εγχείρημα ίσως να μη στεφόταν από επιτυχία.
Αντίθετα, δίνοντας τα €1,8 εκατ. σε δύο παίκτες επιπέδου Euroleague (όπως αναλύθηκε στο Back Court Riddle), εκτός του ότι θα υπάρχουν δύο λύσεις πρώτης γραμμής στην περιφέρεια (λαμβάνοντας υπόψιν ακόμα και το όχι σπάνιο ενδεχόμενο τραυματισμού), το όλο χτίσιμο του ρόστερ θα μοιάζει να είναι πιο ισορροπημένο…
Η εμπειρία τα τελευταία 20 χρόνια στην Euroleague έχει δείξει ότι καμιά ομάδα δεν έφτασε στην κορυφή με ένα μόνο top guard.
Δε θα αναφερθούμε καν στο παράδειγμα του ΠΑΟ την περασμένη δεκαετία, αλλά ακόμα και τα τελευταία έτη, η Ρεάλ είχε Ντόντσιτς και Καμπάτσο (φέτος Γιουλ αντί του Σλοβένου), η ΤΣΣΚΑ Ντεκολό και Τεόντοσιτς (ή Σέρχιο), η Φενερμπαχτσέ όταν κατέκτησε το τρόπαιο, είχε εκτός του Σλούκα Μπογκντάνοβιτς και Ντίξον.
Μέχρι και η Μακάμπι είδε το δίδυμο Ράις – Χίκμαν να την οδηγεί στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου, ενώ και στην περίπτωση του Ολυμπιακού, να θυμηθούμε ότι και ο μέγας Σπανούλης ήθελε το … Λο δίπλα του!
Συνεπώς, η λογική δείχνει ξεκάθαρα ότι με Σλούκα μόνο και χωρίς αύξηση του budget, για να είχε ποιοτικές λύσεις δίπλα του, ίσως η ομάδα γρήγορα να οδηγούταν ξανά σε αδιέξοδο, τόσο αγωνιστικό, όσο και οικονομικό…
Επειδή προτιμώ να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα, προετοιμαζόμουν για το «όχι» του Σλούκα, το θετικό στην περίπτωση μας είναι ότι αν οι Αφοί Αγγελόπουλοι είναι διατεθιμένοι να δώσουν αυτό το budget σε δύο guard, υπάρχει πληθώρα ελεύθερων και αξιόλογων παικτών τη φετινή off season.
Τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Σλούκα θεωρώ ότι μπορούν να βρεθούν σε μεγάλο βαθμό σε παίκτες όπως ο Ερτέλ και ο Άνταμς, ενώ όσον αφορά το ηγετικό προφίλ, μη λησμονούμε ότι αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί χωρίς ομάδα και ο Τεόντοσιτς, πιθανή επιστροφή του οποίου θα συνδύαζε και ουσία και εντυπωσιασμό, σε μια κίνηση που θα έκανε «γκελ» στον κόσμο του Ολυμπιακού…
Και προφανώς, έχοντας την ευελιξία με μεγαλύτερο διαθέσιμο budget να «παντρέψεις» κάποιον από τους παραπάνω με το Χένρι ή με τον Μπομπουά (αν μείνει ελεύθερος από την Εφές), ακόμα και με έναν καλύτερο πλάγιο αντί του Χόλινς, ο σχεδιασμός είναι ορθολογικός, με λύσεις χαμηλού ρίσκου και πάνω στη βάση, να καλύπτει όλες τις αδυναμίες που μπορεί να προκύψουν.
Συνεπώς, ο Σλούκας ειδικά, αλλά και ο κάθε Σλούκας μισθολογικά (βλ. Γουοναμέικερ, Ντιλέινι), δεν αποτελούν πανάκεια.
Ίσως τελικά, όχι μόνο να μην είναι η λύση στο πρόβλημα για μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό, αλλά το ίδιο το πρόβλημα, καθώς περιορίζουν σημαντικά τις άλλες επιλογές, λόγω έλλειψης budget, οδηγώντας τελικά σε μεγάλες ποιοτικές ανισότητες στο ρόστερ…
Ελπίζοντας, λοιπόν, το front office, να βαδίζει πάνω σε αυτόν τον άξονα και να «τρέχει» τις εναλλακτικές λύσεις, τόσο για το back court, όσο και για τη front line, με σκοπό τη δημιουργία μιας νέας δυνατής ομάδας του Ολυμπιακού, που θα ξαναμπεί στις ράγες των επιτυχιών, κλείνω με τους στίχους από το ομώνυμο τραγούδι των Rolling Stones:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου