Μέχρι, λοιπόν, να φανεί πως θα διαμορφωθεί το ρόστερ και ποια θα είναι η δυναμική της ομάδας τη νέα περίοδο, εδώ στο Nothing but Red, θα συνεχίσουμε με τις προτάσεις παικτών, χωρίς ιδιαίτερα υψηλό κασέ, αλλά με προοπτική, οι οποίοι υπό προϋποθέσεις έχουν θέση σε έναν Ολυμπιακό με φιλοδοξίες…
Μια θέση που πλήγωσε την ομάδα μας την περσινή περίοδο ήταν αυτή του back up center.
Χωρίς αξιόπιστη λύση πίσω από το Μιλουτίνοφ, που να μπορεί να προσφέρει ποιοτικά λεπτά με above the rim παιχνίδι, καλή άμυνα και συνεισφορά στα ριμπάουντ, σε πολλούς αγώνες ο Ολυμπιακός «πλήρωσε» αυτή την ανορθογραφία» του σχεδιασμού, καθώς ούτε ο Λεντέι, αλλά ούτε και ο Μπόγρης μπόρεσαν να ανταποκριθούν σε αυτό το ρόλο.
Από τα ονόματα που ακούγονται μέχρι τώρα, φαίνεται ότι ο Μπλατ επιθυμεί την κάλυψη της θέσης του χρόνου (με δεδομένο ότι θα παραμείνει ο Μιλουτίνοφ) με ένα αξιόπιστο αθλητικό mobile 5άρι, με κύριο χαρακτηριστικό την καλή άμυνα ψηλά και την ικανότητα να τελειώνει φάσεις κοντά στα καλάθι.
Υπάρχουν ακριβές και δοκιμασμένες επιλογές (όπως οι Οθέλο Χάντερ και Τζέιλεν Ρέινολντς), καθώς και φθηνότερες, υψηλότερου ρίσκου, όπως ο Τόνι Γεκίρι, βάσει των δημοσιευμάτων.
Σίγουρα, εάν το budget επαρκεί, κρίνεται απαραίτητο να αποκτηθεί μια αξιόπιστη λύση, που θα μπορεί άμεσα να μπει στο rotation και να αποδώσει τα μέγιστα στο υψηλό επίπεδο…
Ωστόσο, ενώ παράλληλα τρέχουν και άλλες μεταγραφικές υποθέσεις (ειδικά στο back court που μοιάζει αποψιλωμένο), πόσο βέβαιοι είμαστε ότι τελικά η ομάδα θα μπορεί να διαθέσει ακριβό συμβόλαιο για αναπληρωματικό 5άρι;
Μην ξεχνάμε ότι αυτή τη στιγμή, προτεραιότητα αποτελεί η απόκτηση δύο τουλάχιστον καλών περιφερειακών, καθώς και ενός power forward, οπότε ίσως τελικά ο εκλεκτός back up center να μην είναι από το πάνω ράφι…
Σε περίπτωση, λοιπόν, που το διαθέσιμο ποσό για αυτή τη θέση θα είναι περίπου €300 χιλ. - €400 χιλ., η τελική επιλογή πρέπει να είναι προσεκτική και κατά τη γνώμη μου να μη στηριχτεί στη λογική της απόκτησης ενός μονοδιάστατου αμυντικά παίκτη (όπως ο Γεκίρι), ο οποίος θα μπορεί να προσφέρει σε ένα μόνο τομέα του παιχνιδιού.
Η αλήθεια είναι ότι με αυτό το κασέ, δύσκολα βρίσκει μια ομάδα ολοκληρωμένο παίκτη (μια αξιόλογη περίπτωση που οι περισσότεροι γνωρίζετε θα ήταν π.χ. ο Χασάν Μάρτιν από την Μπαϊρόιτ), ωστόσο έχοντας δει τον Isaiah Hicks στην G League και λόγω της «τρέλας» μου με τους NY Knicks, τυγχάνει να έχω καλή και ολοκληρωμένη άποψη για αυτόν!
WHO IS WHO
Ο γεννημένος στις 13 Ιουλίου του 1994, στη North Carolina, Isaiah Hicks έχει ύψος 2.05 (με wingspan 2.11) και βάρος 106 κιλά.
Ξεκίνησε από το γυμνάσιο J.F. Webb στη γενέτειρα του, όπου πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις, κέρδισε μια θέση για το Mc Donald’s All American Game του 2013.
Έχοντας χτίσει καλό όνομα, κατόρθωσε να δεχθεί προτάσεις από κορυφαία προγράμματα του NCAA…
Μεταξύ αυτών, ήταν και το φημισμένο κολέγιο του North Carolina (όπου έχει περάσει και ο MJ), το οποίο λογικά ήταν η τελική επιλογή του, τόσο λόγω εντοπιότητας, αλλά κυρίως λόγω του brand name του.
Μιλάμε για ένα κολέγιο με σταθερές αρχές, που μαζί με το Duke και το Georgetown, ειδικά τις δεκαετίες 80 και 90, τροφοδότησαν το NBA με μεγάλους αστέρες!
Η ένταξη του Hicks στους Tarheels υπήρξε σταδιακή, κερδίζοντας τη θέση του στο rotation με την πάροδο των ετών…
Ως freshman αγωνίστηκε σε 34 παιχνίδια (κανένα ως βασικός), έχοντας σε 7,3’ συμμετοχής ανά αγώνα, μόλις 1 πόντο και 1 ριμπάουντ κατά μ.ο.
Στη sophomore χρονιά του είδε το μ.ο. συμμετοχής του να διπλασιάζεται (14,8’), ξεκινώντας μάλιστα βασικός σε 3 από τα συνολικά 38 παιχνίδια της NC. Μάλιστα βελτίωσε τις επιδόσεις του, καταγράφοντας 6,6 πόντους (με 54% στα σουτ εντός παιδιάς), 3 ριμπάουντ και 0,4 μπλοκ ανά αγώνα…
Ως junior, είχε πλέον εδραιωθεί ως ο 6ος παίκτης της ομάδας, ο tweener, που ήταν η πρώτη αλλαγή στη front line, δίνοντας πολύτιμες λύσεις. Μάλιστα, κέρδισε το σχετικό βραβείο για την περιφέρεια ACC. Αγωνίστηκε σε 40 αγώνες (3 ως βασικός) με 9,2 πόντους (61,9% στα σουτ εντός παιδιάς), 4,6 ριμπάουντ και 0,6 μπλοκ, καταφέρνοντας να είναι αποτελεσματικός και από τις ελεύθερες βολές (με ποσοστό 75,6%), γεγονός πολύ σημαντικό για ψηλό.
Ώσπου έφτασε η senior σεζόν, με το Hicks να βιώνει την απόλυτη ευτυχία! Έχοντας πλέον καθιερωθεί ως ο βασικός center των Tarheels, με τον Kennedy Meeks πλάι του στη front line, αγωνίστηκε και στα 39 παιχνίδια του κολεγίου ως βασικός, έχοντας κατά μ.ο. 11,8 πόντους, 5,5 ριμπάουντ και 0,7 κοψίματα ανά αγώνα (όλα career high) με 57,6% στα σουτ εντός παιδιάς και 77,9% από τη γραμμή του φάουλ…
Ωστόσο, το αποκορύφωμα της κολεγιακής του καριέρας ήταν η κατάκτηση του τίτλου το 2017 απέναντι στο Gonzaga (του Nigel Williams-Goss).
Σε ένα συναρπαστικό τελικό, που κρίθηκε στις λεπτομέρειες, η North Carolina κέρδισε 71 – 65, με τον Hicks να αγωνίζεται 30’ και να σκοράρει 13 πόντους (3ος σκόρερ της ομάδας του) με 9 ριμπάουντ και 2 κοψίματα, έχοντας 5/9 δίποντα και 3/5 βολές!
Από την άλλη ο Γκος, αν και ο καλύτερος παίκτης για το Gonzaga ήταν ιδιαίτερα άστοχος (5/17 σουτ), μη καταφέρνοντας να οδηγήσει το κολέγιο του σε μια ιστορική νίκη.
Από την άλλη ο Γκος, αν και ο καλύτερος παίκτης για το Gonzaga ήταν ιδιαίτερα άστοχος (5/17 σουτ), μη καταφέρνοντας να οδηγήσει το κολέγιο του σε μια ιστορική νίκη.
Στο video θα δείτε την άτυπη μάχη των δύο τους, με το Hicks να είναι κομβικός ειδικά στο 2ο ημίχρονο και αμυντικά και επιθετικά, γράφοντας μάλιστα το 65 - 68 μόλις 25" πριν τη λήξη, ενώ τον Γκος να θολώνει στην επόμενη επίθεση και να γίνεται μοιραίος για την ομάδα του...
Ενώ, λοιπόν, το μέλλον του Hicks προδιαγραφόταν λαμπρό, στη σκληρή πραγματικότητα του NBA, αυτό που έμελλε να του κοστίσει τελικά στη διαδικασία του draft, ήταν το γεγονός ότι δεν είχε ξεκάθαρη θέση στο επαγγελματικό μπάσκετ, καθώς ως 5άρι θεωρούταν κοντός και χωρίς μεγάλη δύναμη, ενώ ως 4άρι δεν ήταν ιδιαίτερα ταχύς, ούτε καλός σουτέρ κυρίως από μακρινή απόσταση…
Μια κλασική περίπτωση ψηλού 4 – 5, που ενώ στο NBA θεωρείται «λίγος» και για τις δύο θέσεις, στην Ευρώπη θα μπορούσε να σταδιοδρομήσει καθαρά ως center, όπως έχουν κάνει πολλοί τέτοιου τύπου παίκτες!
Ενώ λοιπόν, όλες οι ομάδες τον προσπέρασαν τη νύχτα του draft, ο ίδιος αναγκάστηκε να συμμετάσχει σε όλα τα Summer League, για να αποδείξει ότι έχει θέση στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ…
Παρόλο που οι Χόρνετς, του προσέφεραν θέση στο training camp ρόστερ τους, τον έκοψαν λίγο πριν την αρχή της περιόδου 2017 – 18.
Τελικά, ο Hicks κατάφερε να βρει ένα two-way συμβόλαιο με τους Νικς.
Σε ένα ρόστερ γεμάτο μετριότητες και με το μεγάλο asset της ομάδας (Πορτζίνγκις) «φευγάτο», ο ήρωας μας βρήκε χρόνο στη front line και αγωνίστηκε 13,3’ κατά μ.ο. σε 18 αγώνες, έχοντας 4,4 πόντους και 2,3 ριμπάουντ (με 45,8% στα σουτ εντός παιδιάς και 66,7% στις ελεύθερες βολές)…
Το υπόλοιπο της σεζόν το πέρασε με τη θυγατρική ομάδα, τους Westchester Knicks, όπου πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις.
Το front office διαβλέποντας το work ethic του Hicks, αλλά και ένα potential στην περίπτωση του να εξελιχθεί σε ένα ρολίστα - banger, ερχόμενος από τον πάγκο του έδωσε άλλο ένα two-way συμβόλαιο…
Ωστόσο, κάποιοι μικροτραυματισμοί του, σε συνδυασμό με την κακή διαχείριση ενός, ούτως ή άλλως, προχειροφτιαγμένου ρόστερ από το management της ομάδας, τον ανάγκασαν να περάσει ουσιαστικά όλη την περσινή σεζόν στην G League, όπου υπήρξε εκ των κορυφαίων του Πρωταθλήματος, έχοντας 16,5 πόντους με 48,2% στα FGs, 31% στα τρίποντα (έναν τομέα που τον έχει αναπτύξει τελευταία, δείγμα ότι δουλεύει σκληρά) και 79% από τη γραμμή φάουλ, καθώς και 7,3 ριμπάουντ και 1,8 κοψίματα!
Το φετινό καλοκαίρι, όντας ελεύθερος, λογικά θα δοκιμάσει άλλη μια φορά την τύχη του στο NBA, συμμετέχοντας στα Summer League, αν ωστόσο δεν καταφέρει να κερδίσει εγγυημένο συμβόλαιο, δεν αποκλείεται να τον δούμε και στην Ευρώπη, όπου θα έχει την ευκαιρία να αναστήσει ξανά την πολλά υποσχόμενη καριέρα του (έχει ίδιο μάνατζερ με τον Jock Landale, ο οποίος αγωνίστηκε πέρυσι στην Παρτιζάν και φέρεται να έχει συμφωνήσει με τη Ζαλγκίρις για του χρόνου).
PROFILE
Λόγω της αγάπης μου για τους NY Knicks (fan από τα τέλη δεκαετίας 80, μια σχέση που έφτασε στο peak της τα χρόνια των Σταρκς – Μέισον – Γιουιν αλλά και αργότερα με τη μεγάλη ομάδα των Χιούστον, Σπρίουελ και του αθόρυβου Κερτ Τόμας), παρακολουθώ στενά τις περιπτώσεις νέων παικτών κάθε σεζόν, οπότε όσον αφορά στον Hicks, έχοντας διαβάσει αρκετά για αυτόν και δει εκτεταμένα στιγμιότυπα από αγώνες, η άποψη μου είναι αρκετά κατασταλαγμένη…
Αγωνιστικά, όπως προκύπτει από το κατατοπιστικότατο βίντεο του Aleksandar Vasic, πρόκειται για παίκτη – ομάδας, που θα προσφέρει και στις δύο πλευρές του παρκέ τα μέγιστα!
Επιθετικά, είναι αρκετά ολοκληρωμένος, καθώς μπορεί να σκοράρει και με πλάτη και μετά από pick ‘n’ roll και με σουτ από μέση απόσταση (από πέρυσι μάλιστα έχει φτιάξει και συμπαθητικό τρίποντο), ακόμα και με pick ‘n’ pop.
Συν τοις άλλοις, έχει την ικανότητα να βάζει καλά την μπάλα στο παρκέ, τελειώνοντας φάσεις προσωπικές σε καταστάσεις 1 on 1 με πρόσωπο, θυμίζοντας αρκετά τον Τζαμέλ Μακλιν σε αυτόν τον τομέα. Είναι εξαιρετικός finisher κοντά στο καλάθι, καθώς δε φοβάται την επαφή.
Άλλο σημαντικό για τη θέση του, που είναι συνυφασμένη με τα πολλά κερδισμένα φάουλ, είναι ότι πρόκειται για εξαιρετικό σουτέρ από τη «γραμμή της φιλανθρωπίας», με ποσοστά που ξεπερνούν το 70% τα τελευταία χρόνια!
Το mid range σουτ του είναι αξιόπιστο και τον κάνει ακόμα πιο δύσκολο στο μαρκάρισμα για την αντίπαλη άμυνα, δεδομένου ότι αν του αφήσεις λίγο χώρο μπορεί να σκοράρει με υψηλά ποσοστά από τα 4 – 5 μέτρα, ενώ αν τον «παίξεις» πιο πιεστικά, θα κερδίσει κατά κράτος πιο αργούς αντιπάλους στο πρώτο βήμα, λόγω της εκρηκτικότητας του και της καλής του τρίπλας.
Είναι αρκετά αθλητικός (όχι πάντως σε επίπεδα Τάιους) με υψηλό μ.ο. επιθετικών ριμπάουντ σε όλη την καριέρα του, ενώ του αρέσει να τελειώνει πολλές φάσεις με καρφώματα μετά από pick ‘n’ roll.
Για τη θέση του παραμένει αρκετά δημιουργικός, ενεργώντας με ψυχραιμία σε double team και βρίσκοντας τη σωστή πάσα!
Αμυντικά είναι αποτελεσματικός, τόσο στην προσωπική άμυνα πάνω στον αντίπαλο του, όσο και στις αλλαγές, καθώς με τα αρκετά γρήγορα πόδια του μπορεί να μαρκάρει κοντύτερους και ταχύτερους παίκτες.
Ψηλά, παρόλο που δεν είναι μετρ στα κοψίματα όπως ο Μπιρτς (αν και στην G League την τελευταία σεζόν είχε υψηλό μ.ο.), κυνηγάει τις φάσεις και θεωρείται αξιοπρεπής μπλοκέρ, με καλό τάιμινγκ και αποφασιστικότητα, παρόλο που δεν τον βοηθάει το wingspan του (μέτριο για F/C).
Επίσης, σε εξωαγωνιστικό επίπεδο, όλοι λένε τα καλύτερα λόγια για το χαρακτήρα του και ότι είναι παίκτης – προπονητή, που δε δημιουργεί προβλήματα. Του αρέσει να δουλεύει στις αδυναμίες του και κάθε άλλο παρά τεμπέλης είναι…
Έχοντας περάσει από το κολέγιο της NC, έχει μάθει καλά τα fundamentals της θέσης, ενώ αποδέχεται την ιεραρχία της ομάδας.
Τέλος, είναι σταθερός στην απόδοση του χωρίς μεγάλες μεταπτώσεις, γεγονός που σημαίνει ότι ο κάθε προπονητής ξέρει τι να περιμένει από αυτόν.
Στα αρνητικά στοιχεία, αν και ο Hicks κάνει πολλά πράγματα καλά στο παρκέ, ουσιαστικά δεν κάνει κάτι σε τέλειο βαθμό.
Τόσο το post παιχνίδι του, όσο και το face up είναι ακατέργαστα ακόμα και επιδέχονται βελτίωσης, ενώ κάποιες φορές υπερεκτιμά τις ικανότητες του με την μπάλα στα χέρια, υποπίπτοντας σε «φθηνά» λάθη (α λα Hines)…
Δεν είναι ο ιδανικός screener για να στήσει κάποιος guard pick ‘n’ roll, ωστόσο βυθίζεται ικανοποιητικά στη ρακέτα, εφόσον στεφθεί με επιτυχία το screen και μπορεί να τελειώσει αποτελεσματικά τη φάση είτε με κάρφωμα είτε με lay up.
Στην άμυνα δεν είναι κορυφαίος above the rim, αν και τελευταία έχει βελτιώσει τους μέσους όρους του σε κοψίματα.
Επίσης στον τομέα των αμυντικών ριμπάουντ αν δεν πάρει από την αρχή καλή θέση στη ρακέτα, αντιμετωπίζει προβλήματα. Γενικά προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την αντίληψη του στο παιχνίδι και ένα καλό positioning, καθώς ούτε ο πιο δυνατός σέντερ του κόσμου είναι, ούτε ο πιο αλτικός.
Ωστόσο, αυτά τα μειονεκτήματα μετριάζονται, όσον αφορά στα δεδομένα που επικρατούν στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, καθώς κατά κανόνα ο Hicks θα κληθεί να αντιμετωπίσει 5άρια στα κυβικά του και με παρόμοια αθλητικά προσόντα…
Σε γενικές γραμμές, θεωρώ ότι τα χαρακτηριστικά του κουμπώνουν ιδανικά σε μια ομάδα που ψάχνει ένα back up center για 15 - 20 ποιοτικά λεπτά, ο οποίος να μπορεί να προσφέρει σε πολλούς τομείς αμυντικά και επιθετικά, χωρίς να είναι μονοδιάστατος.
Ακόμα και το θέμα της έλλειψης Ευρωπαϊκής προϋπηρεσίας, κρίνεται ως ήσσονος σημασίας, καθώς τόσο σε αγωνιστικό επίπεδο με την υψηλή αντίληψη που έχει για το παιχνίδι, όσο και σε επίπεδο προσαρμοστικότητας σε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, ο Hicks λόγω χαρακτήρα και του low profile του, δε θα είχε πρόβλημα.
ΕΝΤΑΞΙΑΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Με βάση τα παραπάνω και λαμβάνοντας υπόψιν υποθετικά ένα περιορισμένο, για back up center, budget, προσωπικά θα προτιμούσα για τη front line του Ολυμπιακού ένα 5άρι πιο πολυσύνθετο όπως ο Hicks, ο οποίος θα μπορούσε να κάνει δίδυμο με οποιονδήποτε από τους ψηλούς της ομάδας (Πρίντεζη και Έβανς σίγουρα, ακόμα και με το Μιλουτίνοφ σε ψηλά σχήματα), παρά κάποιον π.χ. ατόφιο rim protector, όπως ο Γεκίρι, που ναι μεν θα μπορούσε να ορθώσει τείχος αμυντικά, αλλά δε θα προσέφερε σε άλλον τομέα του παιχνιδιού της ομάδας…
Ο Hicks δίνει τη δυνατότητα στον προπονητή να δοκιμάζει πολλά διαφορετικά σχήματα σε κάθε αγώνα, με την επίθεση να γίνεται πιο απρόβλεπτη λόγω του πλούσιου ρεπερτορίου του.
Αλλά και αμυντικά, παρόλο που δεν είναι ο κορυφαίος μπλοκέρ, είναι αξιοπρεπής στο παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη και παράλληλα μπορεί με άνεση να υποστηρίξει άμυνα με αλλαγές.
Αποδεχόμενος το ρόλο του 2ου σέντερ και γνωρίζοντας τι περιμένει από αυτόν η ομάδα, θα μπορεί να προσφέρει ποιοτικά λεπτά στο rotation, όντας σταθερά παραγωγικός σε αυτά που κάνει καλά και χωρίς να αποτελεί «τρύπα» σε κάποιον τομέα.
Όλα τα χαρακτηριστικά του θα τον βοηθήσουν σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, να είναι τόσο σε 5άδες που κυνηγάνε την καλή άμυνα και τον αιφνιδιασμό (ταχύς στο transition), όσο και σε 5άδες με set προσανατολισμό, όπου θα προσφέρει επιθετικά και με post και με face up παιχνίδι…
Εν κατακλείδι, δεδομένου ότι τα προηγούμενα χρόνια, οι παίκτες που έχουν περάσει από τη front line των ερυθρόλευκων, είναι είτε αυθεντικοί rim protectors χωρίς άλλα στοιχεία στο παιχνίδι τους (βλ. Γιανγκ, Μπιρτς), είτε μονοδιάστατοι με το μυαλό τους μόνο στην επίθεση (βλ. Λεντέι και Μακλιν), που έβαζαν πολλούς πόντους, αλλά πίσω έτρωγαν περισσότερους, ίσως ήρθε η ώρα να εμπλουτιστεί το ρόστερ με κάποιον, που θα μπορεί να δώσει όλα τα παραπάνω, έστω όχι στο 9 – 10, αλλά στο 7 – 8 και θα δεθεί με την ομάδα, αποδεχόμενος το ρόλο του και ξέροντας τι ζητάει από αυτόν ο προπονητής…
Ας δούμε, λοιπόν, όπως πάντα στο φινάλε, τα σενάρια προσομοίωσης του Hicks με 3 ψηλούς, που έχουν αγωνιστεί τα τελευταία χρόνια στον Ολυμπιακό!
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Ιδανικά στα μάτια μου ο Hicks μπορεί να εξελιχθεί στο νέο Οθέλο Χάντερ! Θυμηθείτε ότι ο ηρωικός σέντερ, όταν είχε έρθει από τη Σιένα, τα scouting report έκαναν λόγο για καλό σουτ από μέση απόσταση (άλλο το ότι το στυλ παιχνιδιού της ομάδας δεν του επέτρεπε να αναδείξει αυτό το στοιχείο) και συνεπές αμυντικό effort. Χωρίς να είναι κορυφαίος σε κάποιον τομέα ειδικά, ο Χάντερ προσέφερε πολύπλευρες υπηρεσίες, δίνοντας πολύτιμες λύσεις στην ομάδα. Το ίδιο θεωρώ θα μπορούσε να κάνει και ο Hicks…
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΙΚΑ ΘΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Λόγω του πιο πολυδιάστατου παιχνιδιού του, ο Hicks θυμίζει έντονα έναν αθλητικό Τζαμέλ Μακλιν, καθώς είναι πολύ καλός με πρόσωπο στο καλάθι και εξαιρετικός finisher μετά από επαφή. Ωστόσο μιλάμε για έναν πολύ καλύτερο αμυντικό, τόσο ψηλά, όσο και στην προσωπική άμυνα.
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΑΠΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Παρά τη συνεισφορά του στο back2back τη σεζόν 2012 – 13, θέλω να ελπίζω ότι ο Hicks δεν είναι περίπτωση Πάουελ, ο οποίος επαναπαυόταν στη σίγουρη λύση των σουτ από μέση απόσταση και στις καλές τοποθετήσεις στα ριμπάουντ για να δικαιολογεί το ψωμί του! Ωστόσο το αγωνιστικό profile του του και το work ethic του δε δείχνει κάτι τέτοιο.
* Τα στατιστικά είναι από το site www.basketball-reference.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου