Η παρουσία της Εθνικής μας ομάδας ήταν ξανά απογοητευτική και θα την ξεχάσουμε σύντομα, όπως αυτοί που διαφεντεύονται τις τύχες της και επιδίδονται στο γνωστό στρουθοκαμηλισμό τους...
Μετά την Κυριακή όμως τι; Η Basket League ακόμα και αν υπήρχε στο πρόγραμμα, για εμάς τους οπαδούς του Ολυμπιακού, θα ήταν απαξιωμένη. Άρα τι κάνουμε; Μα φυσικά υπομονή, μέχρι να ξεκινήσει η ανανεωμένη, διευρυμένη και πιο ανταγωνιστική από ποτέ Euroleague, η διοργάνωση η οποία θα μας κρατήσει συντροφιά τους επόμενους 8 μήνες!
Με expansion στις 18 ομάδες, το ίδιο format διεξαγωγής, αλλά πιο ελαστικό πρόγραμμα όσον αφορά στις διπλές αγωνιστικές, που πλέον θα περιλαμβάνουν και tours ομάδων σε άλλες χώρες (βλ. τριήμερο Ολυμπιακού στη Γερμανία με «κολλητά» παιχνίδια απέναντι σε Άλμπα και Μπάγερν), το ενδιαφέρον για ακόμη μια χρονιά αναμένεται να είναι υψηλότατο.
Μετά την Κυριακή όμως τι; Η Basket League ακόμα και αν υπήρχε στο πρόγραμμα, για εμάς τους οπαδούς του Ολυμπιακού, θα ήταν απαξιωμένη. Άρα τι κάνουμε; Μα φυσικά υπομονή, μέχρι να ξεκινήσει η ανανεωμένη, διευρυμένη και πιο ανταγωνιστική από ποτέ Euroleague, η διοργάνωση η οποία θα μας κρατήσει συντροφιά τους επόμενους 8 μήνες!
Με expansion στις 18 ομάδες, το ίδιο format διεξαγωγής, αλλά πιο ελαστικό πρόγραμμα όσον αφορά στις διπλές αγωνιστικές, που πλέον θα περιλαμβάνουν και tours ομάδων σε άλλες χώρες (βλ. τριήμερο Ολυμπιακού στη Γερμανία με «κολλητά» παιχνίδια απέναντι σε Άλμπα και Μπάγερν), το ενδιαφέρον για ακόμη μια χρονιά αναμένεται να είναι υψηλότατο.
Η περσινή σεζόν άφησε πικρή γεύση για τον Ολυμπιακό και αυτό αποτελεί ένα επιπρόσθετο κίνητρο, έτσι ώστε οι ερυθρόλευκοι να πραγματοποιήσουν επιτυχημένη πορεία φέτος, με στόχο την είσοδο τους στην 8άδα και ότι ήθελε προκύψει…
Περιμένοντας, λοιπόν, την έναρξη της διοργάνωσης στις 3 Οκτωβρίου και το πρώτο παιχνίδι του Ολυμπιακού στις 4 του ίδιου μήνα, απέναντι στη Βιλερμπάν, θα ακολουθήσει ένα αφιέρωμα για τη νέα Euroleague, προκειμένου να μπούμε στο κατάλληλο … mood!
Το αφιέρωμα είναι χωρισμένο σε 4 μέρη, ανάλογα με την εκτιμώμενη δυναμική της κάθε ομάδας για τη Regular Season.
Ξεκινάμε με την πρώτη εξάδα που περιλαμβάνει το περσινό Big-5, μαζί με την ενδυναμωμένη φέτος Αρμάνι Μιλάνο, η οποία σύμφωνα με την πρόβλεψη μου, αναμένεται να είναι ένα κλικ μπροστά από τους υπόλοιπους μονομάχους!
ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
Η Βασίλισσα, η ομάδα – Λερναία Ύδρα, επιστρέφει φέτος αποφασισμένη για να πάρει πίσω τα σκήπτρα!
Στον περσινό μαραθώνιο, παρά την απουσία του Γιουλ για μεγάλο διάστημα και τη «μουδιασμένη» επιστροφή του, σκόρπισε τρόμο και ήταν από τα αδιαφιλονίκητα φαβορί, πριν δει την ΤΣΣΚΑ να τη ρίχνει στο καναβάτσο στον ημιτελικό του F4…
Σαφώς πιο δυνατή φέτος, με το Γιουλ πανέτοιμο και σε φουλ αγωνιστικό ρυθμό από τη συμμετοχή του στο Mundobasket, τον Καμπάτσο "σεληνιασμένο", το Λαπροβίτολα ως extra λύση στην περιφέρεια και το «φρέσκο» Μίκι αντί του, ευρισκόμενου στη «δύση» της καριέρας του, Αγιόν μαζί με τους υπόλοιπους γνωστούς μας, μοιάζει ικανή να φθάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής!
Χωρίς να διαθέτει κάποια εμφανή αδυναμία, με μια front line – φόβητρο με προεξέχοντα τον Ταβάρες, με πολλές λύσεις σε όλες τις θέσεις και με ρόλους σωστά κατανεμημένους από το Λάσο, θα δούμε μια ομάδα έτοιμη να παίξει σε κάθε στυλ παιχνιδιού και να αντιμετωπίσει με επιτυχία οποιαδήποτε κατάσταση της παρουσιαστεί.
ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ: Τα γνωστά! Τις «ποικιλίες» των Γιουλ και Καμπάτσο, τον Ταβάρες να σκεπάζει τα καλάθια, τους Κάρολ και Κοζέρ να πυροβολούν και το Ρούντι έτοιμο για δράση! Ο Λάσο έχει χτίσει ένα σύνολο αξιοζήλευτο το οποίο αποδίδει ελκυστικό αλλά και ουσιαστικό μπάσκετ.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Η Ρεάλ εκτός της ποιότητας, διαθέτει και ποσότητα… Με ένα υπερπλήρες ρόστερ, το οποίο συν τοις άλλοις χαρακτηρίζεται και από «χημεία», αναμένεται να ξεπεράσει τις κακοτοπιές της Regular Season και να κατακτήσει μια από τις δυο πρώτες θέσεις, που θα της δώσουν σημαντικό πλεονέκτημα εν όψει των play off.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Με το βασικό κορμό να είναι για πολλά χρόνια μαζί, ο τρόπος λειτουργίας της ομάδας θυμίζει … play station στην επίθεση. Η περιφέρεια εμπλουτίστηκε με μια πρόσθετη ποιοτική λύση, όπως ο Λαπροβίτολα, που είναι σε θέση να δώσει ανάσες στους Καμπάτσο και Γιουλ, παίζοντας το ίδιο στυλ παιχνιδιού με αυτούς.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Το βασικό μειονέκτημα της Ρεάλ είναι η επίδραση του … πανδαμάτωρα χρόνου! Με ένα χρόνο παραπάνω στις πλάτες τους και περισσότερους αγώνες, οι ήδη μεγάλοι σε ηλικία παίκτες θα έχουν να αντιμετωπίσουν έναν ακόμα αντίπαλο, την κούραση. Λείπει η φρεσκάδα στις θέσεις 2 – 4, χωρίς καμία αλλαγή προσώπων.
KEY PLAYER: Ο Γιούλ παραμένει ο ηγέτης, ο Ταβάρες αποτελεί το «σκιάχτρο», ο Κάρολ είναι ο sniper, όμως κανείς από όλους τους δεν ήταν τόσο επιδραστικός πέρυσι, όσο ο Καμπάτσο! Ο Αργεντίνος βιρτουόζος, που μέχρι πριν 2 χρόνια, αγωνιζόταν ως δανεικός σε ομάδες της ACB, είναι πλέον ο game changer της Ρεάλ, ο παίκτης που κρατάει την μπαγκέτα και ορίζει αυτός το ρυθμό. Εξάλλου τα κατορθώματα του στην Κίνα, τον κατατάσσουν και με τη βούλα, στην αφρόκρεμα του παγκόσμιου μπάσκετ.
MUST OR BUST: Ο επόμενος μεγάλος guard, που φιλοδοξεί να δημιουργήσει ο Λάσο, είναι ο φαντεζί Λαπροβίτολα, ένας pass first play maker, που πέρυσι στην Μπανταλόνα έδειξε ότι είναι έτοιμος για το επόμενο επίπεδο. Θα μπορέσει όμως να «ζήσει» με το ρόλο ενός guard που θα έρχεται από τον πάγκο και δε θα αποτελεί το «πρώτο βιολί» της ομάδας; Πριν λίγα χρόνια δεν τα κατάφερε σε μια «μπερδεμένη» Μπασκόνια, τώρα όμως μπαίνοντας σε μια καλοκουρδισμένη μηχανή, έχει την ευκαιρία της ζωής του!
ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ
Η μεγάλη χαμένη της περσινής σεζόν, η Φενερμπαχτσέ, που είδε μέσα σε ένα μήνα, τους κόπους μιας χρονιάς να γκρεμίζονται, εμφανίζεται, όπως δείχνουν οι μεταγραφικές κινήσεις της, πεισμωμένη για να επανέλθει στην κορυφή μετά από δύο «άγονα» χρόνια…
Με τον Ομπράντοβιτς ξανά στο τιμόνι και πιο ορθολογική στελέχωση φαντάζει εκ των φαβορί για την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου.
Μοναδική αλλαγή στη front line είναι ο Ντέρικ Γουίλιαμς στη θέση του Μέλι, ο οποίος θα δώσει καλύτερο above the rim παιχνίδι και 1vs1 σε σχέση με τον προκάτοχο του, αλλά λιγότερο σταθερό σουτ (no big deal για μια ομάδα που σουτάρει διαχρονικά με πολύ καλά ποσοστά).
Από την άλλη, οι αποχωρήσεις των Γκριν και Γκούντουριτς στην περιφέρεια καλύφθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από τους Βέστερμαν και Ντε Κολό, οι οποίοι πέρα από … γαλλική φινέτσα, θα προσφέρουν σκοράρισμα και δημιουργία!
Η Φενερμπαχτσέ, λοιπόν, προχώρησε σε «σίγουρες» επιλογές, ελαχιστοποιώντας το ρίσκο προηγούμενων ετών (βλ. Τζέισον Τόμπσον, Τάιλερ Ένις) και αναμένεται να παρουσιάσει ένα 2-way σύνολο, «γεμάτο» σε όλες τις γραμμές.
Ο Σλούκας, φέτος, εκτός του Ντίξον θα έχει τόσο δίπλα του, όσο και πίσω του άξιους συμπαραστάτες στη περιφέρεια παραμένοντας ωστόσο ο floor general της ομάδας. Ο Ντατόμε θα είναι ξανά εκεί να ανοίγει τις αντίπαλες άμυνες με το φονικό του σουτ ενώ και ο Βέσελι, ξεκούραστος από τη μη συμμετοχή του στο Mundobasket, θα είναι το γνωστό … ελικόπτερο!
Μοναδικό ερωτηματικό η κατάσταση του Λοβέρν, ο οποίος πέρυσι στο τέλος της σεζόν λόγω και ενός τραυματισμού, έχασε τη θέση του στο rotation από τον Ντουβερίογλου.
ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ: Όπως καταλάβατε, τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση στο ρόστερ της φετινής Φενέρ. Σαφώς ενισχυμένη στο back court, προσέθεσε ένα σημαντικό όπλο στη φαρέτρα της με τον Ντε Κολό, τη συνεργασία του οποίου με τον Ομπράντοβιτς περιμένω ανυπόμονα! Θα δούμε φάσεις pick ‘n’ roll με Σλούκα και Βέσελι κλασικά, τα τρίποντα του Ντατόμε από τις γωνίες στην αδύνατη πλευρά, αλλά και περισσότερα alley oop με αποδέκτη το θεαματικό Γουίλιαμς. Όσο για την άμυνα; Θα τσακίζει κόκκαλα!
ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Πώς να μην πλασαριστεί η Φενερμπαχτσέ στην πρώτη δυάδα; Ένα από τα πιο πλούσια υλικά, καθοδηγούμενα από έναν κορυφαίο προπονητή. Φαίνεται καταδικασμένη να επιτύχει και πιθανή μη κατάκτηση του τροπαίου θα συνιστά αποτυχία. Φαντάζομαι δε θα τη θέλει κανείς για αντίπαλο στα play off…
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Μεγάλο βάθος στο ρόστερ φέτος με 10 πρωτοκλασάτες λύσεις, τουλάχιστον 2 σε κάθε θέση, που λύνει τα χέρια του προπονητή. Εμπλουτισμός με στοιχεία που έλειψαν πέρυσι, όπως αθλητικότητα στη front line (πλην Βέσελι) και έξτρα πηγή σκορ και δημιουργίας στην περιφέρεια.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Λίγο περισσότερα μούσκουλα στο back court θα ήταν ευπρόσδεκτα. Πέραν του Κάλινιτς (και ενίοτε του Ντατόμε, ο οποίος περνάει όμως πολύ χρόνο στο 4), δεν υπάρχει άλλη αξιόπιστη λύση στο 3. Θα εμφανιστεί βελτιωμένος φέτος ο Λοβέρν;
KEY PLAYER: Το περσινό φινάλε κατέδειξε το σημαντικότατο ρόλο του Βέσελι στο σύνολο του Ομπράντοβιτς. Η απουσία του στους καθοριστικούς αγώνες, άφησε την ομάδα του χωρίς τη σιγουριά, που δίνει στα μετόπισθεν. Και φέτος ο Βέσελι, θα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του οικοδομήματος της Φενερμπαχτσέ, αποτελώντας την πιο σίγουρη λύση στη θέση του center.
MUST OR BUST: Η πρόκληση για τον Ντε Κολό είναι μεγάλη, καθώς άφησε το περιβάλλον της ΤΣΣΚΑ, όπου ήταν το αδιαμφισβήτητο number 1 και καλείται να αποδείξει στη Φενερμπαχτσέ ότι παραμένει ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους παίκτες. Λογικά θα έχει το ρόλο του Μπογκντάνοβιτς στην επίθεση, με την μπάλα στα χέρια του και προσωπικά τελειώματα… Θα καταφέρει να βγάλει από πάνω του τη ρετσινιά που του έχει κολλήσει, για έλλειψη ηγετικής φυσιογνωμίας; Only time will tell…
ΑΝΑΝΤΟΛΟΥ ΕΦΕΣ
Η μεγάλη έκπληξη της περσινής σεζόν, η οποία έφτασε ένα βήμα από το υψηλότερο σκαλί του βάθρου, επανέρχεται πιο δυνατή με αλλαγές στη front line (Πίτερς αντί Μότουμ στο back up 4 και έξτρα ενίσχυση με τον Σίνγκλετον ως tweener) και με το ίδιο υπόλοιπο σύνολο, που στα χέρια του Αταμάν έπαιξε σύγχρονο και όμορφο μπάσκετ, συνδυάζοντας θέαμα με ουσία!
Η σημαντικότερη μεταγραφή, ωστόσο, ήταν η παραμονή του Λάρκιν, του ανθρώπου που ενώ μέχρι τα μισά της περσινής Regular Season, εμπλεκόταν ακόμα και σε σενάρια ανταλλαγής με τον Τεόντοσιτς, κατόρθωσε στη συνέχεια να αποτελέσει τον go-to-guy της Τουρκικής ομάδας στο δρόμο προς τον τελικό…
Θετικό, ότι κορμός παρέμεινε αναλλοίωτος, με την Εφές να διαθέτει μια 10άδα παικτών υψηλού επιπέδου, έτοιμοι να επαναλάβουν μια ακόμη αξιόλογη πορεία. Το δύσκολο στο όλο εγχείρημα είναι να διατηρηθεί η περσινή σταθερότητα, που χαρακτήρισε την Τουρκική ομάδα.
Αν ο Μίτσιτς συνεχίσει την αλματώδη εξέλιξη του, αν οι Σίμον – Άντερσον ανταποκριθούν και φέτος ως οι point forward στα σχήματα του Αταμάν και αν ο Σίνγκλετον είναι ο προ διετίας παίκτης και όχι η περσινή σκιά του εαυτού του, τότε η Εφές θα έχει καλές πιθανότητες για να εδραιωθεί στην ελίτ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ: Φρενήρη ρυθμό, με την μπαγκέτα στα χέρια του Λάρκιν και διάβασμα στο σετ παιχνίδι με το Μίτσιτς σε ρόλο οδηγού! Ο τραυματισμός του Μοερμάν δημιούργησε ένα κενό στη front line, το οποίο όμως με γρήγορα αντανακλαστικά καλύφθηκε από το Σίνγκλετον…
ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Πέρυσι η Εφές εκμεταλλεύτηκε το momentum της και την κακή κατάσταση των υπόλοιπων διεκδικητών της 8άδας, για να πραγματοποιήσει την καλύτερη της σεζόν εδώ και πολλά χρόνια. Φέτος τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα και απαιτητικά, με πολλές ομάδες να εμφανίζονται δυνατότερες. Ωστόσο με αυτό το ύλικο, δεν τίθεται θέμα για την είσοδο στην 8άδα, με την Εφές να φαντάζει εκ των φαβορί για μια θέση που δίνει πλεονέκτημα έδρας!
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Η ομάδα έμεινε ουσιαστικά αναλλοίωτη και θα βασιστεί στα στοιχεία που την έκαναν να πρωταγωνιστήσει. Διατήρησε την πυραυλοκίνητη περιφέρεια της, καθώς και το εξαιρετικό supporting cast. Ο Αταμάν έχει φτιάξει ένα σύνολο, το οποίο λειτουργεί ιδανικά και σε γρήγορο, αλλά και σε αργό ρυθμό.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Χωρίς ποιοτικές λύσεις μετά τον 9ο-10ο παίκτη, η Εφές ίσως φανεί ευάλωτη σε πιθανούς τραυματισμούς. Την περσινή σεζόν, αυτό το ρόστερ «τρύπησε» το ταβάνι του και δύσκολα θα επαναλάβει αντίστοιχο κατόρθωμα…
KEY PLAYER: Ο indispensable παίκτης αυτής της ομάδας, το Α και το Ω της, θα είναι ο Λάρκιν, ίσως το κορυφαίο point guard που κυκλοφορεί στα Ευρωπαϊκά γήπεδα. Γρήγορος, με καλό μακρινό σουτ υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, εξαιρετικός χειριστής και με κάθετο παιχνίδι όσο λίγοι, θα προσπαθήσει και φέτος να οδηγήσει την Εφές στη διάκριση.
MUST OR BUST: Η πιο ηχηρή μεταγραφή της Τουρκικής ομάδας, ήταν και η τελευταία. Ο Σίνγκλετον αν πιάσει τα γνωστά του στάνταρ απόδοσης, θα αποτελέσει σημαντικό παίκτη για την επιθετική και αμυντική λειτουργεία της Εφές. Αν όμως παρουσιαστεί χωρίς κίνητρο, τότε ίσως θα έχουμε να κάνουμε με ένα από τα μεγαλύτερα fail της χρονιάς.
ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ
Η περσινή Πρωταθλήτρια Ευρώπης είχε μια περίεργη, για τα δεδομένα της, off season, με πολλές αλλαγές στο ρόστερ, κυρίως από επιλογή (;), σε μια προσπάθεια να πάει το παιχνίδι της ένα βήμα παραπέρα.
Χάνοντας κομβικές μονάδες, όπως τη ραχοκοκκαλιά του back court (Σέρχιο, Ντε Κολό και Χίγκινς) και έναν από τους δύο αξιόπιστους center της (Χάντερ), είχε το δύσκολο μεν, «άνετο» δε έργο (λόγω του safety net που δημιούργησε η περσινή επιτυχία στον Ιτούδη) να ψάξει για πολλούς και συνάμα ποιοτικούς αντικαταστάτες τους…
Ξεκινώντας από τη front line, το «κυνήγι» του Μιλουτίνοφ, που δεν κατέληξε σε συμφωνία, ανέδειξε την αλλαγή φιλοσοφίας του Έλληνα προπονητή, να στελεχώσει τη ρωσική ομάδα με ένα 7-footer ψηλό, τοποθετώντας ένα σημείο αναφοράς στη ρακέτα.
Σε μια κίνηση – έκπληξη, η ΤΣΣΚΑ προχώρησε στην απόκτηση του Κουφού, τον οποίο πλέον περιμένουμε να δούμε πως θα ενταχθεί στο σύνολο που ετοιμάζει ο Ιτούδης, αλλά και το πως θα προσαρμοστεί στο στυλ παιχνιδιού της Ευρώπης, το οποίο λογικά του ταιριάζει!
Μετά από αρκετά χρόνια, αποκτήθηκε ένα ποιοτικό stretch 4άρι, όπως ο Φόιγκτμαν, ο οποίος θα δώσει εκτός του μακρινού σουτ, περισσότερη βοήθεια στα ριμπάουντ και σε άμυνα, σε σχέση με τον Πίτερς.
Το μεγαλύτερο, ωστόσο, «στοίχημα» για την Αρκούδα, ήταν η κάλυψη των πολλών κενών στην περιφέρεια. Έχοντας μόνο το Χάκετ από το περσινό ρόστερ, ο Ιτούδης εκ των πραγμάτων ήταν αναγκασμένος να προχωρήσει σε ολικό λίφτινγκ.
Οι τελικές επιλογές προξένησαν ένα σχετικό μούδιασμα και αυτό που απομένει να δούμε, είναι πως θα προκύψει καλή χημεία ανάμεσα στους νέους παίκτες.
Με δύο sharpshooters, όπως οι Μπέικερ και Στρέλνιεκς, ένα guard με προσωπική φάση όπως ο Τζέιμς, έναν αθλητικό G/F σαν το Χίλιαρντ αντί του Χίγκινς και ένα facilitator πολυτελείας σαν το Χάκετ, το βασικό έλλειμα, το οποίο φαίνεται να υπάρχει, είναι στη δημιουργία…
ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ: Σίγουρα θα δούμε την εκδοχή της ΤΣΣΚΑ των τελευταίων σεζόν με flow στην επίθεση, πολλά τρίποντα, up tempo ρυθμό, αλλά και post παιχνίδι λόγω της παρουσίας του Κουφού!
ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Η φετινή χρονιά και ειδικότερα η Regular Season, δεν προβλέπεται όπως οι προηγούμενες για τη Ρωσική ομάδα. Η ύπαρξη πολλών νέων προσώπων, που θα απαιτήσει και τον απαραίτητο χρόνο αφομοίωσης, πιθανόν να εκτροχιάσει για κάποιες αγωνιστικές, το «τρένο» που συνηθίζαμε να βλέπουμε μέχρι πέρσι. Το πλασάρισμα στην πρώτη δυάδα μοιάζει με μακρινό όνειρο και ο ρεαλιστικός στόχος για τη Regular Season φαίνεται να είναι το πλεονέκτημα έδρας, που φέτος ειδικά αναμένεται δυσκολότερο από ποτέ…
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Ο Ιτούδης φέτος μπορεί να «χτίσει» κάτι καινούριο, χωρίς να υπάρχει η πίεση προηγούμενων ετών. Η ομάδα διαθέτει εξαιρετικούς σουτέρ από το 1 μέχρι το 4 και πολλές λύσεις σε κάθε θέση.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Η αναμόρφωση, η οποία επιχειρήθηκε αυτό το καλοκαίρι, θα χρειαστεί και την απαραίτητη υπομονή. Είναι βέβαιο ότι τουλάχιστον στην αρχή της σεζόν, η ομάδα δε θα είναι στον «αυτόματο πιλότο». Εκτός του Χάκετ, οι υπόλοιποι point guard δε διαθέτουν το μέγεθος και τη σκληράδα για να «ματσάρουν» απέναντι σε ψηλούς και δυνατούς αντιπάλους.
KEY PLAYER: Ο παίκτης που και φέτος θα αποτελέσει το 3&D εργαλείο στα χέρια του Ιτούδη και θα είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε περιφέρεια και γραμμή ψηλών, είναι ο Γουίλ Κλάιμπερν. Αέρινος στον αιφνιδιασμό, με αξιόπιστο σουτ από μακριά και συνεχή βελτίωση στο αμυντικό κομμάτι, δεν μπορεί παρά να είναι το «βαρόμετρο» για τη νέα ΤΣΣΚΑ!
MUST OR BUST: Από τις πολλές μεταγραφές, η πιο ιντριγκαδόρικη αλλά και με μεγάλη δόση ρίσκου ταυτόχρονα, ήταν αναμφίβολα αυτή του Μάικ Τζέιμς. Αν ο Αμερικάνος μπορέσει να ξεδιπλώσει το πλούσιο ταλέντο του στο παρκέ, εντός του αγωνιστικού πλαισίου της ομάδας, θα αποτελέσει ένα από τα steal της χρονιάς! Λογικά θα πάει σε 5άδες κυρίως με το Χάκετ δίπλα του ως χαλινάρι. Αν όμως δεν τιθασεύσει κάπως το άναρχο στυλ παιχνιδιού του και δε βρει σταθερότητα στην απόδοση του, τότε η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του και κυρίως όσον αφορά στις ηγετικές του ικανότητες, θα γιγαντωθεί…
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ
Η πρωταθλήτρια των φετινών μεταγραφών, δημιούργησε πολύ υψηλές προσδοκίες και ίσως αυτό δεν αποδειχθεί καλό…
Με το «πρέπει» της επιτυχίας να πλανάται στην ατμόσφαιρα, δε θα ήθελα να ήμουν στη θέση του Πέσιτς, ο οποίος καλείται να διαχειριστεί ένα πλούσιο μεν, αρκετά δυσλειτουργικό ρόστερ δε.
Ίσως ο σχεδιασμός να στηρίχθηκε στο να υπάρχει καλό «ματσάρισμα» με τη Ρεάλ, φορτώνοντας την ομάδα με swingmen και forwards.
Όμως, μιλάμε για ένα σύνολο το οποίο διαθέτει παίκτες με σπάνιο ατομικό ταλέντο και με τη σωστή δουλειά, όσο περνάει ο καιρός θα παρουσιάζεται καλύτερο. Συνεπώς αν η Μπάρτσα καταφέρει να φορμαριστεί την άνοιξη, δε θα θέλουν πολλοί να τη βρουν στο δρόμο τους.
Η απόκτηση του Χίγκινς, θα δώσει αυτό που τόσα χρόνια έλειπε από την περιφέρεια των μπλαουγκράνα (δηλαδή ένας 2-way παίκτης που τα κάνει όλα).
Στον άσο, ο μακροχρόνιος τραυματισμός του Ερτέλ, άφησε τον Πάνγκος με μοναδική βοήθεια από το Ρίμπας. Ακούγεται ενίσχυση με πιθανή απόκτηση του Ντιλέινι, η οποία μπορεί να δίνει μια πολύ ποιοτική λύση, ωστόσο ίσως περιπλέξει περισσότερο τα πράγματα, ειδικά μετά την επιστροφή του Γάλλου!
Το βάρος της οργάνωσης, φυσιολογικά θα πέσει στον Πάνγκος. Ο Καναδός δεν «κόλλησε» πέρυσι στον τρόπο λειτουργίας των Καταλανών και αν δεν εμφανιστεί βελτιωμένος κυρίως δημιουργικά, το επιθετικό πλάνο, με την αξιοποίηση των καλών spot shooters στις θέσεις 2 – 4 (Κούριτς, Αμπρίνες, Μίροτιτς), ίσως δε βρει απόλυτη εφαρμογή.
Ωστόσο, η Μπαρτσελόνα ούτως ή άλλως εμφανίζεται αναβαθμισμένη σε σχέση με πέρυσι, καθώς ο Ντέιβις θα προσφέρει σε περισσότερους τομείς από το «βαρύ» Σεραφέν, ενώ και οι Μίροτιτς, Αμπρίνες, αποτελούν σημαντικότατες προσθήκες…
ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ: Ο Πέσιτς έχει το δύσκολο έργο να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε πέρυσι, ανεβάζοντας ένα σκαλί υψηλότερα την Μπαρτσελόνα… Πρέπει να βρει μια λύση να χωρέσει τους τόσους καλούς παίκτες που διαθέτει στις θέσεις 2 – 4, διατηρώντας παράλληλα την αμυντική και επιθετική ισορροπία της ομάδας. Ερωτηματικό για άλλη μια χρονιά είναι η αθλητικότητα και αμυντικό effort των Καταλανών (αποχώρησαν Μπλάζιτς και Σίνγκλετον).
ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Με όνειρα χίλια ξεκινάνε οι μπλαουγκράνα, με μοναδικό στόχο την επιστροφή στο final four μετά το 2014. Διατηρώ επιφυλάξεις, όσον αφορά το αμυντικό κομμάτι, το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί το βασικό κριτήριο, όσον αφορά στη στελέχωση. Παρόλα αυτά, η Μπαρτσελόνα, δε γίνεται να μην μπει στην 8άδα και δεδομένου ότι η συνοχή της θα είναι βελτιωμένη, όσο προχωράει η σεζόν, δεν αποκλείεται το τέλος της Regular Season να τη βρει στην πρώτη 4άδα...
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Ο Πέσιτς έχει τον ευχάριστο πονοκέφαλο να διαχειρίζεται ένα ρόστερ, το οποίο διαθέτει και αστέρια και εργάτες. Αν αποκτηθεί και ο Ντιλέινι, το επιθετικό της οπλοστάσιο, θα είναι από τα πιο πλούσια της διοργάνωσης. Το δίδυμο των Χίγκινς και Ντέιβις αναμένεται να είναι από τα πιο παραγωγικά και στις δυο πλευρές του παρκέ.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Ο «ψυχισμός» των μπλαουγκράνα τα τελευταία χρόνια είναι ιδιαίτερος. Αν η ομάδα δεν ξεκινήσει καλά και αρχίσουν οι γκρίνιες, ποια θα είναι η αντίδραση της; Ο Πέσιτς είναι μετρ στη διαχείριση τέτοιων καταστάσεων, ωστόσο όσο μεγαλύτερες οι απαιτήσεις, τόσο λιγότερη και η υπομονή… Ποιος θα πρωτοπαίξει στο 3 (Χάνγκα, Κλαβέρ, Αμπρίνες); Και αν επιλεγεί η λύση να κατέβει ο Αμπρίνες στο 2, πόσο λειτουργικό θα είναι ένα τέτοιο σχήμα; Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες!
KEY PLAYER: Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ο πλέον κομβικός παίκτης της Μπαρτσελόνα αναμένεται να είναι ο Χίγκινς. Το απαραίτητο συμπλήρωμα πολυτελείας, ένας 2-way guard, που πρέπει να «βγει» πιο πολύ μπροστά μετά τον τραυματισμό του Ερτέλ. Το mentality του και το skillset του, αποτελούν σημαντικούς παράγοντες για να επιτύχει στην αποστολή του!
MUST OR BUST: Σίγουρα η απόκτηση του Μίροτιτς με το μυθικό συμβόλαιο, τον καθιστούν το εύκολο εξιλαστήριο θύμα, σε περίπτωση αποτυχίας (βλ. περίπτωση Τσίλντρες). Ωστόσο, ο έμπειρος PF με το πακέτο του και ειδικότερα το καλό του σουτ, αναμένεται να βοηθήσει τα μέγιστα τη νέα του ομάδα. Σε διαφορετική περίπτωση, θα αρχίσουμε να λέμε «μακριά» σε όσους Ευρωπαίους γυρίζουν από το NBA…
ΑΡΜΑΝΙ ΜΙΛΑΝΟ
Το φετινό «κοστούμι» των Ιταλών, είναι ραμμένο για τα σαλόνια και για άλλη μια χρονιά λάμπει! Θα αποδειχθεί όμως χρυσό;
Και σε αυτή την off season, ο signore Armani, δε λυπήθηκε τα χρήματα του, με μόνη διαφορά, όμως ότι άφησε τη διαχείριση εν λευκώ, στο μεγαλύτερο ίσως περιουσιακό στοιχείο της ομάδας, το νεοφερμένο Έτορε Μεσίνα…
Ο πολύπειρος προπονητής, διαβλέποντας ότι η Αρμάνι Μιλάνο έχει έλλειμμα χαρακτήρα και στο περσινό καταστροφικό φινάλε «αυτοκτόνησε» στηριζόμενη στο one man show, πήρε τη λογική απόφαση να πάρει τα κλειδιά από τον Τζέιμς και να τα δώσει στο στρατηγό Σέρχιο Ροντρίγκεθ!
Ένας point guard, που θα κληθεί να πάρει τις αποφάσεις για την ομάδα, αξιοποιώντας όλο το δυναμικό της, χωρίς αψυχολόγητες προσπάθειες και καταστρατήγηση της μπασκετικής λογικής. Στο πρόσωπο του λοιπόν, ο Μεσίνα βρήκε τον κατάλληλο καθοδηγητή και «έχτισε» γύρω από αυτόν.
Για συμπλήρωμα του απέκτησε ένα ολοκληρωμένο guard, έναν εργάτη με καλό σουτ, όπως ο Σέλβιν Μακ, συνθέτοντας έτσι, μαζί με το Νέντοβιτς και τον επίσης άρτι αφιχθέντα Ρολλ (ο ιδανικός ισορροπιστής), ένα από τα πιο ενδιαφέροντα back court της διοργάνωσης, χωρίς να του λείπει τίποτα.
Ακόμα και η front line ενισχύθηκε με τον τίμιο και δυναμικό Μπιλίγκα ως έξτρα λύση, αλλά και τον εκρηκτικό Άαρον Γουάιτ στο 4, που χρόνο με το χρόνο εμφανίζεται βελτιωμένος και αποτελεί ένα από τα πιο ολοκληρωμένα PF της διοργάνωσης…
Αυτή τη στιγμή, τολμώ να πω ότι η Αρμάνι είναι … ένα SF μακριά από το να πετύχει κάτι πολύ καλό στη φετινή Euroleague!
Ο Μίτσοφ, σίγουρα είναι εγγύηση με το spot shooting και το all around παιχνίδι του, αλλά θα χρειαστεί βοήθεια, εκτός από το Ρολλ σε χαμηλά σχήματα. Νομίζω ότι ο Μεσίνα το γνωρίζει αυτό και ακόμα «σκανάρει» την αγορά!
ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ: Σίγουρα εντελώς διαφορετικό αγωνιστικό στυλ, συγκριτικά με τις προηγούμενες σεζόν. Αρκετό διάβασμα σε set παιχνίδι και λιγότερες ατομικές ενέργειες, χωρίς όμως να «καταπιέζεται» και το ταλέντο των παικτών. Πολύ pick ‘n’ roll με το Σέρχιο να συνεργάζεται με Ταρζέφσκι και Γκουντάιτις, αλλά και συνεχές passing game για να βρεθεί το κατάλληλο σουτ, από τους εξαιρετικούς από μακρινή απόσταση, Μίτσοφ και Ρολλ.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Θεωρώ ότι βρέθηκε ο άνθρωπος που θα συμμαζέψει την Αρμάνι. Ο Έκτορας του Ιταλικού μπάσκετ, παίρνει άριστα στη στελέχωση (ειδικά αν προστεθεί ένα ακόμα 3άρι) και αναμένεται να παρουσιάσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο, που ήρθε η ώρα μετά από 6 χρόνια, να ξαναμπεί στην 8άδα…
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Η ομάδα βρήκε ηγέτες εντός και εκτός παρκέ. Η 4άδα στα guard είναι ίσως από τις πιο πλήρεις που κυκλοφορούν στα Ευρωπαϊκά γήπεδα, ενώ και το front court δεν πάει πίσω… Μεγάλο βάθος και πληθώρα αγωνιστικών χαρακτηριστικών σε όλες τις θέσεις.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Ο Μεσίνα θα χρειαστεί χρόνο για να «δέσει» τους νέους με τους υπάρχοντες παίκτες, προκειμένου να «μπουν» όλοι στο μυαλό του για το τι θέλει να παίξουν. Ένα ακόμα ερωτηματικό είναι η περιφερειακή άμυνα, θα φέρει ένας … Μακ την άνοιξη; Θα μπορέσει να ανταποκριθεί ο Αμερικάνος guard στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ; Χρειάζεται ενίσχυση στη θέση 3, για να μπορεί να λέει η Αρμάνι ότι κοιτάει ψηλότερα από μια θέση στα play off.
KEY PLAYER: Δε θα μπορούσε, παρά να είναι ο Ροντρίγκεθ, ο παίκτης που θα αποτελέσει τον ηγέτη της Αρμάνι και ταυτόχρονα τον «πολιορκητικό κριό» για τις αντίπαλες άμυνες! Ιδανικός να τρέξει την ομάδα σε slow και fast tempo, αναμένεται να είναι το βαρόμετρο της Αρμάνι.
MUST OR BUST: Οι μεταγραφές παικτών, ειδικά στο back court, από το μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, συνοδεύονται από προσδοκίες μεν, εμπεριέχουν αρκετή δόση ρίσκου δε. Ο Μακ όλα αυτά τα χρόνια «έβγαζε το ψωμί του», με την καλή του άμυνα και το μακρινό του σουτ, χωρίς να έχει τις ευθύνες, τις οποίες θα κληθεί να αναλάβει στην Ιταλική ομάδα. Από το κατά πόσο ανταποκριθεί στο ρόλο του, θα εξαρτηθεί και η επιτυχία της Αρμάνι…
Με τον Ομπράντοβιτς ξανά στο τιμόνι και πιο ορθολογική στελέχωση φαντάζει εκ των φαβορί για την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου.
Μοναδική αλλαγή στη front line είναι ο Ντέρικ Γουίλιαμς στη θέση του Μέλι, ο οποίος θα δώσει καλύτερο above the rim παιχνίδι και 1vs1 σε σχέση με τον προκάτοχο του, αλλά λιγότερο σταθερό σουτ (no big deal για μια ομάδα που σουτάρει διαχρονικά με πολύ καλά ποσοστά).
Από την άλλη, οι αποχωρήσεις των Γκριν και Γκούντουριτς στην περιφέρεια καλύφθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από τους Βέστερμαν και Ντε Κολό, οι οποίοι πέρα από … γαλλική φινέτσα, θα προσφέρουν σκοράρισμα και δημιουργία!
Ο Σλούκας, φέτος, εκτός του Ντίξον θα έχει τόσο δίπλα του, όσο και πίσω του άξιους συμπαραστάτες στη περιφέρεια παραμένοντας ωστόσο ο floor general της ομάδας. Ο Ντατόμε θα είναι ξανά εκεί να ανοίγει τις αντίπαλες άμυνες με το φονικό του σουτ ενώ και ο Βέσελι, ξεκούραστος από τη μη συμμετοχή του στο Mundobasket, θα είναι το γνωστό … ελικόπτερο!
Μοναδικό ερωτηματικό η κατάσταση του Λοβέρν, ο οποίος πέρυσι στο τέλος της σεζόν λόγω και ενός τραυματισμού, έχασε τη θέση του στο rotation από τον Ντουβερίογλου.
ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ: Όπως καταλάβατε, τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση στο ρόστερ της φετινής Φενέρ. Σαφώς ενισχυμένη στο back court, προσέθεσε ένα σημαντικό όπλο στη φαρέτρα της με τον Ντε Κολό, τη συνεργασία του οποίου με τον Ομπράντοβιτς περιμένω ανυπόμονα! Θα δούμε φάσεις pick ‘n’ roll με Σλούκα και Βέσελι κλασικά, τα τρίποντα του Ντατόμε από τις γωνίες στην αδύνατη πλευρά, αλλά και περισσότερα alley oop με αποδέκτη το θεαματικό Γουίλιαμς. Όσο για την άμυνα; Θα τσακίζει κόκκαλα!
ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Πώς να μην πλασαριστεί η Φενερμπαχτσέ στην πρώτη δυάδα; Ένα από τα πιο πλούσια υλικά, καθοδηγούμενα από έναν κορυφαίο προπονητή. Φαίνεται καταδικασμένη να επιτύχει και πιθανή μη κατάκτηση του τροπαίου θα συνιστά αποτυχία. Φαντάζομαι δε θα τη θέλει κανείς για αντίπαλο στα play off…
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Μεγάλο βάθος στο ρόστερ φέτος με 10 πρωτοκλασάτες λύσεις, τουλάχιστον 2 σε κάθε θέση, που λύνει τα χέρια του προπονητή. Εμπλουτισμός με στοιχεία που έλειψαν πέρυσι, όπως αθλητικότητα στη front line (πλην Βέσελι) και έξτρα πηγή σκορ και δημιουργίας στην περιφέρεια.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Λίγο περισσότερα μούσκουλα στο back court θα ήταν ευπρόσδεκτα. Πέραν του Κάλινιτς (και ενίοτε του Ντατόμε, ο οποίος περνάει όμως πολύ χρόνο στο 4), δεν υπάρχει άλλη αξιόπιστη λύση στο 3. Θα εμφανιστεί βελτιωμένος φέτος ο Λοβέρν;
MUST OR BUST: Η πρόκληση για τον Ντε Κολό είναι μεγάλη, καθώς άφησε το περιβάλλον της ΤΣΣΚΑ, όπου ήταν το αδιαμφισβήτητο number 1 και καλείται να αποδείξει στη Φενερμπαχτσέ ότι παραμένει ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους παίκτες. Λογικά θα έχει το ρόλο του Μπογκντάνοβιτς στην επίθεση, με την μπάλα στα χέρια του και προσωπικά τελειώματα… Θα καταφέρει να βγάλει από πάνω του τη ρετσινιά που του έχει κολλήσει, για έλλειψη ηγετικής φυσιογνωμίας; Only time will tell…
ΑΝΑΝΤΟΛΟΥ ΕΦΕΣ
Η μεγάλη έκπληξη της περσινής σεζόν, η οποία έφτασε ένα βήμα από το υψηλότερο σκαλί του βάθρου, επανέρχεται πιο δυνατή με αλλαγές στη front line (Πίτερς αντί Μότουμ στο back up 4 και έξτρα ενίσχυση με τον Σίνγκλετον ως tweener) και με το ίδιο υπόλοιπο σύνολο, που στα χέρια του Αταμάν έπαιξε σύγχρονο και όμορφο μπάσκετ, συνδυάζοντας θέαμα με ουσία!
Η σημαντικότερη μεταγραφή, ωστόσο, ήταν η παραμονή του Λάρκιν, του ανθρώπου που ενώ μέχρι τα μισά της περσινής Regular Season, εμπλεκόταν ακόμα και σε σενάρια ανταλλαγής με τον Τεόντοσιτς, κατόρθωσε στη συνέχεια να αποτελέσει τον go-to-guy της Τουρκικής ομάδας στο δρόμο προς τον τελικό…
Αν ο Μίτσιτς συνεχίσει την αλματώδη εξέλιξη του, αν οι Σίμον – Άντερσον ανταποκριθούν και φέτος ως οι point forward στα σχήματα του Αταμάν και αν ο Σίνγκλετον είναι ο προ διετίας παίκτης και όχι η περσινή σκιά του εαυτού του, τότε η Εφές θα έχει καλές πιθανότητες για να εδραιωθεί στην ελίτ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ: Φρενήρη ρυθμό, με την μπαγκέτα στα χέρια του Λάρκιν και διάβασμα στο σετ παιχνίδι με το Μίτσιτς σε ρόλο οδηγού! Ο τραυματισμός του Μοερμάν δημιούργησε ένα κενό στη front line, το οποίο όμως με γρήγορα αντανακλαστικά καλύφθηκε από το Σίνγκλετον…
ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Πέρυσι η Εφές εκμεταλλεύτηκε το momentum της και την κακή κατάσταση των υπόλοιπων διεκδικητών της 8άδας, για να πραγματοποιήσει την καλύτερη της σεζόν εδώ και πολλά χρόνια. Φέτος τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα και απαιτητικά, με πολλές ομάδες να εμφανίζονται δυνατότερες. Ωστόσο με αυτό το ύλικο, δεν τίθεται θέμα για την είσοδο στην 8άδα, με την Εφές να φαντάζει εκ των φαβορί για μια θέση που δίνει πλεονέκτημα έδρας!
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Η ομάδα έμεινε ουσιαστικά αναλλοίωτη και θα βασιστεί στα στοιχεία που την έκαναν να πρωταγωνιστήσει. Διατήρησε την πυραυλοκίνητη περιφέρεια της, καθώς και το εξαιρετικό supporting cast. Ο Αταμάν έχει φτιάξει ένα σύνολο, το οποίο λειτουργεί ιδανικά και σε γρήγορο, αλλά και σε αργό ρυθμό.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Χωρίς ποιοτικές λύσεις μετά τον 9ο-10ο παίκτη, η Εφές ίσως φανεί ευάλωτη σε πιθανούς τραυματισμούς. Την περσινή σεζόν, αυτό το ρόστερ «τρύπησε» το ταβάνι του και δύσκολα θα επαναλάβει αντίστοιχο κατόρθωμα…
KEY PLAYER: Ο indispensable παίκτης αυτής της ομάδας, το Α και το Ω της, θα είναι ο Λάρκιν, ίσως το κορυφαίο point guard που κυκλοφορεί στα Ευρωπαϊκά γήπεδα. Γρήγορος, με καλό μακρινό σουτ υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, εξαιρετικός χειριστής και με κάθετο παιχνίδι όσο λίγοι, θα προσπαθήσει και φέτος να οδηγήσει την Εφές στη διάκριση.
ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ
Η περσινή Πρωταθλήτρια Ευρώπης είχε μια περίεργη, για τα δεδομένα της, off season, με πολλές αλλαγές στο ρόστερ, κυρίως από επιλογή (;), σε μια προσπάθεια να πάει το παιχνίδι της ένα βήμα παραπέρα.
Χάνοντας κομβικές μονάδες, όπως τη ραχοκοκκαλιά του back court (Σέρχιο, Ντε Κολό και Χίγκινς) και έναν από τους δύο αξιόπιστους center της (Χάντερ), είχε το δύσκολο μεν, «άνετο» δε έργο (λόγω του safety net που δημιούργησε η περσινή επιτυχία στον Ιτούδη) να ψάξει για πολλούς και συνάμα ποιοτικούς αντικαταστάτες τους…
Ξεκινώντας από τη front line, το «κυνήγι» του Μιλουτίνοφ, που δεν κατέληξε σε συμφωνία, ανέδειξε την αλλαγή φιλοσοφίας του Έλληνα προπονητή, να στελεχώσει τη ρωσική ομάδα με ένα 7-footer ψηλό, τοποθετώντας ένα σημείο αναφοράς στη ρακέτα.
Μετά από αρκετά χρόνια, αποκτήθηκε ένα ποιοτικό stretch 4άρι, όπως ο Φόιγκτμαν, ο οποίος θα δώσει εκτός του μακρινού σουτ, περισσότερη βοήθεια στα ριμπάουντ και σε άμυνα, σε σχέση με τον Πίτερς.
Το μεγαλύτερο, ωστόσο, «στοίχημα» για την Αρκούδα, ήταν η κάλυψη των πολλών κενών στην περιφέρεια. Έχοντας μόνο το Χάκετ από το περσινό ρόστερ, ο Ιτούδης εκ των πραγμάτων ήταν αναγκασμένος να προχωρήσει σε ολικό λίφτινγκ.
Οι τελικές επιλογές προξένησαν ένα σχετικό μούδιασμα και αυτό που απομένει να δούμε, είναι πως θα προκύψει καλή χημεία ανάμεσα στους νέους παίκτες.
ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ: Σίγουρα θα δούμε την εκδοχή της ΤΣΣΚΑ των τελευταίων σεζόν με flow στην επίθεση, πολλά τρίποντα, up tempo ρυθμό, αλλά και post παιχνίδι λόγω της παρουσίας του Κουφού!
ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Η φετινή χρονιά και ειδικότερα η Regular Season, δεν προβλέπεται όπως οι προηγούμενες για τη Ρωσική ομάδα. Η ύπαρξη πολλών νέων προσώπων, που θα απαιτήσει και τον απαραίτητο χρόνο αφομοίωσης, πιθανόν να εκτροχιάσει για κάποιες αγωνιστικές, το «τρένο» που συνηθίζαμε να βλέπουμε μέχρι πέρσι. Το πλασάρισμα στην πρώτη δυάδα μοιάζει με μακρινό όνειρο και ο ρεαλιστικός στόχος για τη Regular Season φαίνεται να είναι το πλεονέκτημα έδρας, που φέτος ειδικά αναμένεται δυσκολότερο από ποτέ…
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Ο Ιτούδης φέτος μπορεί να «χτίσει» κάτι καινούριο, χωρίς να υπάρχει η πίεση προηγούμενων ετών. Η ομάδα διαθέτει εξαιρετικούς σουτέρ από το 1 μέχρι το 4 και πολλές λύσεις σε κάθε θέση.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Η αναμόρφωση, η οποία επιχειρήθηκε αυτό το καλοκαίρι, θα χρειαστεί και την απαραίτητη υπομονή. Είναι βέβαιο ότι τουλάχιστον στην αρχή της σεζόν, η ομάδα δε θα είναι στον «αυτόματο πιλότο». Εκτός του Χάκετ, οι υπόλοιποι point guard δε διαθέτουν το μέγεθος και τη σκληράδα για να «ματσάρουν» απέναντι σε ψηλούς και δυνατούς αντιπάλους.
MUST OR BUST: Από τις πολλές μεταγραφές, η πιο ιντριγκαδόρικη αλλά και με μεγάλη δόση ρίσκου ταυτόχρονα, ήταν αναμφίβολα αυτή του Μάικ Τζέιμς. Αν ο Αμερικάνος μπορέσει να ξεδιπλώσει το πλούσιο ταλέντο του στο παρκέ, εντός του αγωνιστικού πλαισίου της ομάδας, θα αποτελέσει ένα από τα steal της χρονιάς! Λογικά θα πάει σε 5άδες κυρίως με το Χάκετ δίπλα του ως χαλινάρι. Αν όμως δεν τιθασεύσει κάπως το άναρχο στυλ παιχνιδιού του και δε βρει σταθερότητα στην απόδοση του, τότε η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του και κυρίως όσον αφορά στις ηγετικές του ικανότητες, θα γιγαντωθεί…
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ
Η πρωταθλήτρια των φετινών μεταγραφών, δημιούργησε πολύ υψηλές προσδοκίες και ίσως αυτό δεν αποδειχθεί καλό…
Με το «πρέπει» της επιτυχίας να πλανάται στην ατμόσφαιρα, δε θα ήθελα να ήμουν στη θέση του Πέσιτς, ο οποίος καλείται να διαχειριστεί ένα πλούσιο μεν, αρκετά δυσλειτουργικό ρόστερ δε.
Ίσως ο σχεδιασμός να στηρίχθηκε στο να υπάρχει καλό «ματσάρισμα» με τη Ρεάλ, φορτώνοντας την ομάδα με swingmen και forwards.
Όμως, μιλάμε για ένα σύνολο το οποίο διαθέτει παίκτες με σπάνιο ατομικό ταλέντο και με τη σωστή δουλειά, όσο περνάει ο καιρός θα παρουσιάζεται καλύτερο. Συνεπώς αν η Μπάρτσα καταφέρει να φορμαριστεί την άνοιξη, δε θα θέλουν πολλοί να τη βρουν στο δρόμο τους.
Η απόκτηση του Χίγκινς, θα δώσει αυτό που τόσα χρόνια έλειπε από την περιφέρεια των μπλαουγκράνα (δηλαδή ένας 2-way παίκτης που τα κάνει όλα).
Το βάρος της οργάνωσης, φυσιολογικά θα πέσει στον Πάνγκος. Ο Καναδός δεν «κόλλησε» πέρυσι στον τρόπο λειτουργίας των Καταλανών και αν δεν εμφανιστεί βελτιωμένος κυρίως δημιουργικά, το επιθετικό πλάνο, με την αξιοποίηση των καλών spot shooters στις θέσεις 2 – 4 (Κούριτς, Αμπρίνες, Μίροτιτς), ίσως δε βρει απόλυτη εφαρμογή.
Ωστόσο, η Μπαρτσελόνα ούτως ή άλλως εμφανίζεται αναβαθμισμένη σε σχέση με πέρυσι, καθώς ο Ντέιβις θα προσφέρει σε περισσότερους τομείς από το «βαρύ» Σεραφέν, ενώ και οι Μίροτιτς, Αμπρίνες, αποτελούν σημαντικότατες προσθήκες…
ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ: Ο Πέσιτς έχει το δύσκολο έργο να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε πέρυσι, ανεβάζοντας ένα σκαλί υψηλότερα την Μπαρτσελόνα… Πρέπει να βρει μια λύση να χωρέσει τους τόσους καλούς παίκτες που διαθέτει στις θέσεις 2 – 4, διατηρώντας παράλληλα την αμυντική και επιθετική ισορροπία της ομάδας. Ερωτηματικό για άλλη μια χρονιά είναι η αθλητικότητα και αμυντικό effort των Καταλανών (αποχώρησαν Μπλάζιτς και Σίνγκλετον).
ΕΚΤΙΜΗΣΗ: Με όνειρα χίλια ξεκινάνε οι μπλαουγκράνα, με μοναδικό στόχο την επιστροφή στο final four μετά το 2014. Διατηρώ επιφυλάξεις, όσον αφορά το αμυντικό κομμάτι, το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί το βασικό κριτήριο, όσον αφορά στη στελέχωση. Παρόλα αυτά, η Μπαρτσελόνα, δε γίνεται να μην μπει στην 8άδα και δεδομένου ότι η συνοχή της θα είναι βελτιωμένη, όσο προχωράει η σεζόν, δεν αποκλείεται το τέλος της Regular Season να τη βρει στην πρώτη 4άδα...
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Ο Πέσιτς έχει τον ευχάριστο πονοκέφαλο να διαχειρίζεται ένα ρόστερ, το οποίο διαθέτει και αστέρια και εργάτες. Αν αποκτηθεί και ο Ντιλέινι, το επιθετικό της οπλοστάσιο, θα είναι από τα πιο πλούσια της διοργάνωσης. Το δίδυμο των Χίγκινς και Ντέιβις αναμένεται να είναι από τα πιο παραγωγικά και στις δυο πλευρές του παρκέ.
KEY PLAYER: Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ο πλέον κομβικός παίκτης της Μπαρτσελόνα αναμένεται να είναι ο Χίγκινς. Το απαραίτητο συμπλήρωμα πολυτελείας, ένας 2-way guard, που πρέπει να «βγει» πιο πολύ μπροστά μετά τον τραυματισμό του Ερτέλ. Το mentality του και το skillset του, αποτελούν σημαντικούς παράγοντες για να επιτύχει στην αποστολή του!
ΑΡΜΑΝΙ ΜΙΛΑΝΟ
Το φετινό «κοστούμι» των Ιταλών, είναι ραμμένο για τα σαλόνια και για άλλη μια χρονιά λάμπει! Θα αποδειχθεί όμως χρυσό;
Και σε αυτή την off season, ο signore Armani, δε λυπήθηκε τα χρήματα του, με μόνη διαφορά, όμως ότι άφησε τη διαχείριση εν λευκώ, στο μεγαλύτερο ίσως περιουσιακό στοιχείο της ομάδας, το νεοφερμένο Έτορε Μεσίνα…
Ο πολύπειρος προπονητής, διαβλέποντας ότι η Αρμάνι Μιλάνο έχει έλλειμμα χαρακτήρα και στο περσινό καταστροφικό φινάλε «αυτοκτόνησε» στηριζόμενη στο one man show, πήρε τη λογική απόφαση να πάρει τα κλειδιά από τον Τζέιμς και να τα δώσει στο στρατηγό Σέρχιο Ροντρίγκεθ!
Ένας point guard, που θα κληθεί να πάρει τις αποφάσεις για την ομάδα, αξιοποιώντας όλο το δυναμικό της, χωρίς αψυχολόγητες προσπάθειες και καταστρατήγηση της μπασκετικής λογικής. Στο πρόσωπο του λοιπόν, ο Μεσίνα βρήκε τον κατάλληλο καθοδηγητή και «έχτισε» γύρω από αυτόν.
Ακόμα και η front line ενισχύθηκε με τον τίμιο και δυναμικό Μπιλίγκα ως έξτρα λύση, αλλά και τον εκρηκτικό Άαρον Γουάιτ στο 4, που χρόνο με το χρόνο εμφανίζεται βελτιωμένος και αποτελεί ένα από τα πιο ολοκληρωμένα PF της διοργάνωσης…
Αυτή τη στιγμή, τολμώ να πω ότι η Αρμάνι είναι … ένα SF μακριά από το να πετύχει κάτι πολύ καλό στη φετινή Euroleague!
Ο Μίτσοφ, σίγουρα είναι εγγύηση με το spot shooting και το all around παιχνίδι του, αλλά θα χρειαστεί βοήθεια, εκτός από το Ρολλ σε χαμηλά σχήματα. Νομίζω ότι ο Μεσίνα το γνωρίζει αυτό και ακόμα «σκανάρει» την αγορά!
ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ: Σίγουρα εντελώς διαφορετικό αγωνιστικό στυλ, συγκριτικά με τις προηγούμενες σεζόν. Αρκετό διάβασμα σε set παιχνίδι και λιγότερες ατομικές ενέργειες, χωρίς όμως να «καταπιέζεται» και το ταλέντο των παικτών. Πολύ pick ‘n’ roll με το Σέρχιο να συνεργάζεται με Ταρζέφσκι και Γκουντάιτις, αλλά και συνεχές passing game για να βρεθεί το κατάλληλο σουτ, από τους εξαιρετικούς από μακρινή απόσταση, Μίτσοφ και Ρολλ.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Η ομάδα βρήκε ηγέτες εντός και εκτός παρκέ. Η 4άδα στα guard είναι ίσως από τις πιο πλήρεις που κυκλοφορούν στα Ευρωπαϊκά γήπεδα, ενώ και το front court δεν πάει πίσω… Μεγάλο βάθος και πληθώρα αγωνιστικών χαρακτηριστικών σε όλες τις θέσεις.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Ο Μεσίνα θα χρειαστεί χρόνο για να «δέσει» τους νέους με τους υπάρχοντες παίκτες, προκειμένου να «μπουν» όλοι στο μυαλό του για το τι θέλει να παίξουν. Ένα ακόμα ερωτηματικό είναι η περιφερειακή άμυνα, θα φέρει ένας … Μακ την άνοιξη; Θα μπορέσει να ανταποκριθεί ο Αμερικάνος guard στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ; Χρειάζεται ενίσχυση στη θέση 3, για να μπορεί να λέει η Αρμάνι ότι κοιτάει ψηλότερα από μια θέση στα play off.
KEY PLAYER: Δε θα μπορούσε, παρά να είναι ο Ροντρίγκεθ, ο παίκτης που θα αποτελέσει τον ηγέτη της Αρμάνι και ταυτόχρονα τον «πολιορκητικό κριό» για τις αντίπαλες άμυνες! Ιδανικός να τρέξει την ομάδα σε slow και fast tempo, αναμένεται να είναι το βαρόμετρο της Αρμάνι.
MUST OR BUST: Οι μεταγραφές παικτών, ειδικά στο back court, από το μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, συνοδεύονται από προσδοκίες μεν, εμπεριέχουν αρκετή δόση ρίσκου δε. Ο Μακ όλα αυτά τα χρόνια «έβγαζε το ψωμί του», με την καλή του άμυνα και το μακρινό του σουτ, χωρίς να έχει τις ευθύνες, τις οποίες θα κληθεί να αναλάβει στην Ιταλική ομάδα. Από το κατά πόσο ανταποκριθεί στο ρόλο του, θα εξαρτηθεί και η επιτυχία της Αρμάνι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου