Το ΑΣΕΑΔ, λοιπόν, τράβηξε την πρίζα (;), σε μια πράξη, που όσοι αντίπαλοι πανηγυρίζουν, μάλλον δεν έχουν καταλάβει τι τους περιμένει.
Νομίζουν ότι αυτή η απόφαση είναι το τέλος του Ολυμπιακού, ενώ μόλις γράφτηκε «η νέα αρχή»!
Η ομάδα μας είναι επιτέλους ελεύθερη, να πετάξει μακριά από τον αρρωστημένο κόσμο που αντιπροσωπεύει το εγχώριο μπάσκετ, χωρίς κανένα ενδοιασμό, χωρίς καμία τύψη…
Ήδη με πολλές από τις μικρότερες ομάδες να αντιμετωπίζουν πρόβλημα βιωσιμότητας, η νέα τάξη πραγμάτων με το «κουτσουρεμένο» τηλεοπτικό συμβόλαιο και τα μειωμένα έσοδα από τους χορηγούς, θα αποτελέσει … δαμόκλειο σπάθη πάνω από τα κεφάλια τους!
Λογικά, το ενδιαφέρον θα περιοριστεί, οι ομάδες θα φυτοζωούν, αλλά όλοι θα είναι ευχαριστημένοι, γιατί το «πρόβλημα» που ονομάζεται Ολυμπιακός, θα βρίσκεται στην Α2…
Κακά τα ψέματα, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί πλέον και δεν πρέπει να συνθηκολογήσει, ζητώντας μια παρακαλετή παραμονή, εφόσον επιζητά τόσα χρόνια τη νομιμότητα. Μια λέξη, η οποία δεν είναι αλληλένδετη με το πανηγύρι του « – Πουλέικου», με προεξέχοντα το Βασιλακόπουλο και εκτελεστικό όργανο τον κάθε Αναστόπουλο.
Δεν πειράζει, ικανοποιήθηκε η ματαιοδοξία μιας χούφτας ανθρώπων, που πλέον, θα κάτσουν σαν άλλος Ξέρξης στο λόφο Αιγάλεω, να δουν, όχι τον Ολυμπιακό, αλλά το οικοδόμημα του Ελληνικού μπάσκετ να βουλιάζει.
Στο εξαιρετικό έργο City Slickers («Τι έκανες μπαμπά στην άγρια Δύση» ο Ελληνικός τίτλος), οι τρεις φίλοι, έχοντας πάει εκδρομή μόνοι τους, για να ξεφύγουν από την καθημερινότητα και να επαναπροσδιορίσουν τη ζωή τους, σε μια βόλτα τους, συζητάνε για την καλύτερη και τη χειρότερη μέρα της ζωής τους (εξαιρώντας προφανείς στιγμές όπως γέννηση ή θάνατο)…
Προσωπικά, αστειευόμενος, συνηθίζω να λέω ότι η Παρασκευή είναι ταυτόχρονα η καλύτερη και η χειρότερη μέρα της εβδομάδας για μένα.
Η καλύτερη γιατί με ψυχολογία στα ουράνια περιμένω το Σαββατοκύριακο, αλλά και η χειρότερη γιατί λόγω της κούρασης από όλες τις προηγούμενες ημέρες, δεν μπορώ να την απολαύσω!
Όμως στο μπασκετικό μου βίο, που χρονολογείται με τις πρώτες αναμνήσεις από το μακρινό Mundobasket 86, η σημερινή μέρα, τι σύμπτωση μια Παρασκευή, είναι η καλύτερη μέρα για την ομάδα που υποστηρίζω, τον Ολυμπιακό, γιατί του δίνεται η ευκαιρία να μείνει μακριά από ένα περιβάλλον, το οποίο του έχει προσφέρει απλόχερα μόνο αδικία.
Από την άλλη όμως, είναι και η χειρότερη μέρα για όλο το Ελληνικό μπάσκετ, για την Εθνική ομάδα, με την οποία τόσο δεθήκαμε ως μικρά παιδιά και έφηβοι και τώρα τη βλέπουμε να είναι έρμαιο στις ορέξεις κάποιων καρεκλοκένταυρων…
Παλιά είχαμε το Γιαννάκη και τον Γκάλη ως υπεραθλητές – ινδάλματα στα μάτια μας και αντί να τους απολαμβάνουμε τώρα σε καίριες θέσεις, όπως συμβαίνει σε όλες τις ξένες Ομοσπονδίες, έχουν τεθεί στο περιθώριο.
Όμως αρκετά με ό,τι έγινε, στη ζωή κοιτάμε πάντα μπροστά. Ένα νέο ταξίδι ξεκινάει, εμείς οι απλοί οπαδοί θα είμαστε συνοδοιπόροι, πάντα δίπλα στον Ολυμπιακό μας!
Ας ελπίσουμε και τα σχέδια της Διοίκησης από εδώ και πέρα να είναι με γνώμονα μια νέα αρχή από το μηδέν και όχι ο συμβιβασμός με όλους αυτούς που τόσα χρόνια μας κοροϊδεύουν στα μούτρα μας.
HASTA LA VISTA, BABIES…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου