Ολοκληρώνουμε το preview της φετινής Euroleague, με τις 6 ομάδες, οι οποίες σύμφωνα με τα προγνωστικά μου, φαίνονται οι επικρατέστερες για κατάληψη των θέσεων στην ουρά της βαθμολογίας και πιθανότατα θα μείνουν εκτός τροχιάς Ρ/Ο.
PANATHINAIKOS ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 11η – 13η θέση
Πολλοί μπορεί να μου καταλογίσετε “οπαδισμό” και υπερβολική αυστηρότητα όσον αφορά την κρίση μου για τους πράσινους. Ίσως τελικά η εικόνα εντός παρκέ να με διαψεύσει, αλλά στην παρούσα φάση, με καθαρά μπασκετικά κριτήρια για τη στελέχωση και λαμβάνοντας υπόψιν τις αλλαγές που έχουν γίνει στην ομάδα, η διεκδίκηση ενός εισιτηρίου για τα Ρ/Ο, θα ισοδυναμεί με θαύμα!
Ο Παναθηναϊκός καλείται, χωρίς τον ηγέτη του των τελευταίων χρόνων, το Νικ Καλάθη, να παρουσιάσει μια “αθλητική” έκδοση, στηριζόμενη στο ένστικτο των παικτών του επιθετικά και στο hustling αμυντικά, χωρίς ένα pass first guard στο ρόστερ του, για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες και μακριά από την μπασκετική του ταυτότητα – κουλτούρα. Αν αυτό το πρότυπο θα επιτύχει, εξαρτάται πλέον από τον κόουτς Βόβορα, ο οποίος πάντως με βάση το διαθέσιμο μπάτζετ, δημιούργησε ένα σύνολο με αρκετό βάθος, αλλά και συγκεκριμένα αγωνιστικά στοιχεία…
Ξεκινώντας από το back court, σε όρους ποιότητας, το τριφύλλι μοιάζει δυνατό, καθώς οι Jackson, Nedovic και Foster είναι χαρισματικοί σκόρερ και με έφεση στην προσωπική φάση. Ωστόσο έχουν και αδυναμίες στην προσωπική άμυνα, ενώ στην επίθεση είναι όλοι τους on ball guards, με το Foster να μπορεί κάπως να λειτουργήσει αποτελεσματικά χωρίς αυτήν. Και παρόλο που στα χαρτιά λογίζεται και ο Sant-Roos ως οργανωτής και εν δυνάμει play maker, λόγω του αντίστοιχου ρόλου του σε ΑΕΚ και σε κάποιους αγώνες με την ΤΣΣΚΑ, είναι εντελώς διαφορετικό να επωμιστεί στις πλάτες του το βάρος των αποφάσεων και των ευθυνών σε αυτό το επίπεδο. Θεωρώ ότι θα ήταν πιο λειτουργικό το σχήμα με έναν κλασικό point guard και τον ίδιο στο ρόλο του point forward, ως εναλλακτικός πόλος δημιουργίας.
Αντίθετα, η γραμμή των forwards μοιάζει πλήρης, με τον Παπαπέτρου να είναι untouchable στη θέση 3 και να επιδιώκει να συνεχίσει από εκεί που έμεινε πέρυσι. Ερωτηματικό αποτελεί αν ο Βόβορας θα τον εμπιστευθεί με την μπάλα στα χέρια για αρκετό χρόνο ή στο μυαλό του τον υπολογίζει πιο πολύ ως cutter και wing που θα κινείται στη weak side. Στη θέση 4 έχουμε 3 παίκτες με διαφορετικά στοιχεία και τον Aaron White, μετά από μια μέτρια σεζόν σε Armani και Tenerife, να έχει στόχο να θυμίσει τον παίκτη που είδαμε στη Ζαλγκίρις. Δεδομένης της κακής αμυντικής συμπεριφοράς του Auguste και του Παπαγιάννη σε pick ‘n’ roll καταστάσεις, η καλή αγωνιστική κατάσταση του Αμερικάνου PF είναι εκ των ων ουκ άνευ.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Ο Βόβορας γνωρίζει καλά την ομάδα και όσες φορές χρειάστηκε να αναλάβει ως υπηρεσιακός προπονητής, παρουσίασε πειθαρχημένα σύνολα με αγωνιστικό πλάνο, έστω και με διαφορετικά υλικά. Το ρόστερ ξεχειλίζει από αθλητικότητα στην περιφέρεια και το μαρκάρισμα των Jackson, Foster, Nedovic θα είναι δύσκολη υπόθεση για τους αντιπάλους… Η απόκτηση του Sant-Roos προσέθεσε ultra defensive tools και έναν πλάγιο, που μπορεί να αμυνθεί από τις θέσεις 1 έως 4, προσφέροντας σημαντικές λύσεις και versatility. Οι πράσινοι παίζοντας με ένταση στα μετόπισθεν θα έχουν την ευκαιρία να ακολουθήσουν run ‘n’ gun παιχνίδι, το οποίο είναι το αγαπημένο των Foster και Jackson.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Για άλλη μια χρονιά είναι εμφανής η απουσία ενός κλασικού sniper, ενός off ball παίκτη, ο οποίος θα βοηθάει στο spacing. Αναμενόμενα η συμπεριφορά σε set συνθήκες στην επίθεση αποτελεί ερωτηματικό, με τους τρεις βασικούς guards να μη φημίζονται για το “καθαρό” μυαλό και το decision making τους (ειδικά ο Jackson έχει αρκετά άναρχο στυλ). Η front line, παρόλο που διαθέτει λύσεις, υστερεί σε ποιότητα overall, καθώς παίκτες όπως οι Bentil, Auguste και Παπαγιάννης δεν είναι ολοκληρωμένοι και στις δύο άκρες του παρκέ. Αν η σεζόν πραγματοποιηθεί κεκλεισμένων των θυρών, ο “παράγοντας ΟΑΚΑ” δε θα υφίσταται, με τον Παναθηναϊκό να είναι κλασική ομάδα έδρας, που παίρνει δύναμη από τον κόσμο του. Γενικά οι πράσινοι θα χρειαστούν χρόνο και υπομονή, καθώς τα σκαμπανεβάσματα θα είναι αρκετά, με πολύ καλές βραδιές, αλλά και μερικές άσχημες. Το κύριο μέλημα πρέπει να είναι να βρεθεί σταθερότητα και αγωνιστική χημεία και όσο προχωρά η σεζόν να επαναπροσδιορίζονται οι στόχοι.
KEY PLAYER: Ο Sant-Roos ίσως είναι ο πλέον κομβικός παίκτης του ρόστερ, εκείνος που με τα 2-way στοιχεία του, αποτελεί το λεγόμενο glue guy, αυτόν που θα “κολλάει” σε κάθε σχήμα με διαφορετικό ρόλο. Ωστόσο, εκτίμηση μου είναι ότι το “ταβάνι” του Παναθηναϊκού θα το καθορίσει ο Nedovic και η συχνότητα με την οποία θα βρίσκεται εντός παρκέ. Ο υγιής Σέρβος guard θα είναι τεράστιο asset για τον κόουτς Βόβορα, καθώς διαθέτει και την εμπειρία και την ποιότητα να ηγηθεί. Σίγουρα και ο ίδιος έχει μεγάλο κίνητρο για αυτή τη νέα πρόκληση και απομένει να δούμε πως θα μεταφραστεί αυτό εντός παρκέ…
MUST OR BUST: Ο Aaron White αποκτήθηκε ως ο αθλητικός 3&D tweener, ο ψηλός που θα δίνει καλό μακρινό σουτ και above the rim παιχνίδι. Οι φίλοι του Παναθηναϊκού ελπίζουν ότι η περσινή χρονιά ήταν μια κακή παρένθεση για τον ίδιο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση η ομαλή λειτουργία της front line θα δεχθεί ισχυρό πλήγμα.
BASKONIA EKTIMHΣH RS: 12η – 14η θέση
Η περσινή τροπαιούχος της Liga ACB με δραματικό τρόπο, εκμεταλλεύτηκε το momentum της στο restart του Ισπανικού πρωταθλήματος, “σώζοντας” μια χρονιά που μέχρι τότε έμοιαζε χαμένη… Το σύνολο του Ivanovic, σε ένα Last Dance για τον Toko Shengelia, που χαιρέτησε για άλλες πολιτείες, έκανε διπλή έκπληξη νικώντας στον ημιτελικό τη Valencia και στον τελικό το μεγάλο φαβορί Barcelona! Τι καλύτερο φινάλε, λοιπόν, για μια ομάδα που τους προηγούμενους μήνες παρέπαιε και τι ανατροπή με τον Ivanovic να εδραιώνεται στον πάγκο της, την ίδια ώρα που ο Pesic χρεώθηκε την ήττα και απολύθηκε.
“Περσινά ξινά σταφύλια” όμως και πλέον η Baskonia ετοιμάζεται για ένα νέο ξεκίνημα, μια πρόκληση χωρίς το μέχρι πρότινος ηγέτη και καλύτερο της παίκτη… Η απώλεια του Shengelia καλύφθηκε με ένα κλασικό stretch PF, τον Peters, ο οποίος πέρυσι στην Εφές στην αρχή της σεζόν, έδειξε ψήγματα των δυνατοτήτων του. Ωστόσο, οι δεξιότητες που έφερνε στη front line ο Γεωργιανός άσος, δεν μπορούν να καλυφθούν στο ελάχιστο, καθώς και ο Polonara είναι ρολίστας, ο οποίος έχει να διανύσει αρκετά χιλιόμετρα ακόμη στην Euroleague. Πάντως, η αναβάθμιση έγινε τουλάχιστον στη θέση 5, όπου τη θέση του “άχρωμου” Έρικ πήρε ο Γεκίρι.
Κατά τα άλλα δεν μπορώ να πω ότι η Βάσκικη ομάδα είναι ενισχυμένη. Η απόκτηση Giedraitis βάζει ποιότητα στη θέση 3, αλλά ποσοτικά η Baskonia είναι στο μείον, καθώς αποχώρησαν οι Shields και Garino, με αποτέλεσμα οι άλλες λύσεις στις θέσεις των forwards να είναι μόνο οι ταλαντούχοι Raieste και Sedekerskis. Το θετικό είναι ότι τουλάχιστον διατηρήθηκε σχεδόν στα ίδια επίπεδα το back court, με τους Dragic, Vildoza, Henry να παραμένουν … κάτοικοι Βιτόρια και τον Carrington να αντικαθιστά τους Janning και Christon…
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Η Baskonia μπαίνει με καλή ψυχολογία στη νέα Euroleague, με τον αέρα της πρωταθλήτριας Ισπανίας! Ο Vildoza παρέμεινε στο ρόστερ και θα αποτελέσει πλέον το φύσει και θέσει ηγέτη της ομάδας. Σημαντική είναι η προσθήκη του Giedraitis, ο οποίος αν μείνει μακριά από τραυματισμούς θα είναι ο επόμενος μεγάλος forward των Βάσκων. Ο Ivanovic ξέρει πως να παρουσιάσει ένα αξιόμαχο σύνολο, παρά τα όποια κενά και να εμπνεύσει τους παίκτες.
TA KAKA NEA: Εκτός των άλλων η Baskonia φέτος θα χάσει αρκετή από τη δυναμική της χωρίς την παρουσία των οπαδών της στη Fernando Buesa Arena, που ανέκαθεν αποτελεί από τις πιο καυτές έδρες στην Euroleague. Δεν υπάρχει βάθος στις θέσεις των forwards, με τον Giedraitis να είναι η βασική λύση και τον Dragic να αγωνίζεται κατά συνθήκη ως SF σε χαμηλά σχήματα. Θα μπορέσει κάποιος από τους Raieste και Sedekerskis να κάνει το step up; Η απώλεια του Shengelia είναι τεράστια αγωνιστικά σε άμυνα και επίθεση, ενώ συν τοις άλλοις θα λείψουν τα ηγετικά χαρακτηριστικά του. Οι τρεις καλύτεροι guards της Baskonia λειτουργούν με την μπάλα στα χέρια και το πιο λειτουργικό σχήμα μοιάζει εκείνο με τους Henry και Vildoza στην ίδια 5άδα.
KEY PLAYER: Ο Vildoza είναι πλέον ο star, εκείνος που παίρνει τις αποφάσεις και με τα clutch στοιχεία που διαθέτει, μπορεί να εξελιχθεί σταδιακά σε ένα top guard της διοργάνωσης! Ο Αργεντίνος point guard έχει αποδείξει ότι διαθέτει και τα πνευματικά χαρακτηριστικά για να κουβαλήσει μια ομάδα με φιλοδοξίες και συνεπώς αναμένεται να είναι το βαρόμετρο για τη φετινή Baskonia!
MUST OR BUST: Ο Ivanovic “έπεσε έξω” πέρυσι με την περίπτωση του Christon, ο οποίος … κινήθηκε σε ρηχά νερά, μη προσφέροντας ουσιαστική βοήθεια. Η απόκτηση του Carrington κινείται στο ίδιο μοτίβο και ο πρώην guard της Ludwigsburg καλείται να αποτελέσει έναν εναλλακτικό επιθετικό πυλώνα και μια σίγουρη περιφερειακή λύση, προσφέροντας ποιοτικά λεπτά. Ένας παίκτης ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο, με την απόδοση του εν πολλοίς να καθορίζει και το ταβάνι της Βάσκικης ομάδας…
VILLEURBANNE ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 14η – 16η θέση
Μία ομάδα που πιθανότατα να αδικώ με την πρόβλεψη μου για την τελική της κατάταξη, είναι η Βιλερμπάν… Ένα σκληροτράχηλο σύνολο, το οποίο πέρυσι άφησε θετικά δείγματα, κάνοντας πολλές εκπλήξεις, φέτος εμφανίζεται ακόμη πιο βελτιωμένο “στα χαρτιά”! Με ποιο σκεπτικό, λοιπόν, εκτιμώ ότι θα καταλήξει τόσο χαμηλά στο βαθμολογικό πίνακα;
Η αλήθεια είναι ότι η ομάδα από τα προάστια της Λυών, είχε μια busy off season με αρκετές εντυπωσιακές κινήσεις, που ανέβασαν το αγωνιστικό status της (Cole, Howard, Freeman, Fall και Hayes). Όμως η άκομψη αποπομπή του Mitrovic και η τοποθέτηση του TJ Parker στη θέση του προπονητή, με κάνει επιφυλακτικό ως προς την πορεία της τη φετινή σεζόν. Τα αδέλφια Parker επικεντρώθηκαν στο να τονώσουν το αθλητικό profile του ρόστερ και την ικανότητα στο σκοράρισμα στην περιφέρεια, μαζί με ψηλούς με “τρομακτικά” φυσικά προσόντα, όπως οι Yabusele, Hayes και M. Fall!
Και παρόλο που η Βιλερμπάν εμφανίζει ένα πυραυλοκίνητο σύνολο, το οποίο θα μπορεί να παίξει άμυνα “στα κόκκινα” και να τρέξει στον αιφνιδιασμό, από την άλλη μοιάζει ευάλωτο απέναντι σε αντιπάλους, που μπορούν να το “διαβάσουν”, χτυπώντας το με τα δικά του όπλα και μετατρέποντας τελικά τα πλεονεκτήματα του σε μειονεκτήματα. Γιατί είναι βέβαιο ότι ομάδες με υψηλό δείκτη tactical awareness θα χτυπάνε πάνω στις αμυντικές αδυναμίες της Βιλερμπάν στην περιφέρεια και θα εκμεταλλευθούν την απειρία των περισσότερων παικτών της, αλλά και του προπονητή της, σε αυτό το επίπεδο…
Σε κάθε περίπτωση, η Γαλλική ομάδα αναμένεται να είναι “σκληρό καρύδι” για όλους τους αντιπάλους της, ειδικά στο Astrobale και ένα fun to watch σύνολο, με πολύ iso στην επίθεση, το οποίο θα στηρίζεται στις ορέξεις των περιφερειακών του. Αν ο Parker κατορθώσει να βρει ισορροπία και να τιθασεύσει το street basketball του Cole, τότε θα έχει γίνει ένα καλό βήμα, προκειμένου η Βιλερμπάν να κοιτάξει υψηλότερα.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Ίσως η πιο αθλητική ομάδα της διοργάνωσης! Σε όλες τις θέσεις του ρόστερ υπάρχουν παίκτες με πλούσια φυσικά προσόντα, οι οποίοι θα “βάλουν δύσκολα” σε πιο soft αντιπάλους. Επίσης έχουν συγκεντρωθεί παίκτες με επιθετικό ταλέντο στην περιφέρεια, οι οποίοι όταν βρουν χημεία θα κάνουν … πολλές ζημιές! Το δίδυμο Fall και Hayes στο 5 θα σκεπάσει τα καλάθια και δεν αποκλείεται να δούμε και τους δύο στους top 10 blocker της φετινής Euroleague. Στη 2η της σεζόν στην κορυφαία Ευρωπαϊκή διοργάνωση, η Βιλερμπάν, ως οργανισμός, θα είναι πιο έμπειρη για να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις όπως πιθανό ντεφορμάρισμα, ενώ παίκτες όπως οι Lighty, Maledon, Bako κ.α., με το 2ο χρόνο στις πλάτες τους, θα αποκτήσουν μεγαλύτερη σταθερότητα στην απόδοση τους.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Χάθηκαν πολύτιμοι ρολίστες όπως οι Taylor και Jean-Charles, οι οποίοι έδιναν λύσεις και ήταν “παίκτες – οικονομίας”, χωρίς να ζητάνε πολλές μπάλες στην επίθεση. Η διαχείριση πιο έντονων, πλέον, προσωπικοτήτων όπως οι Cole και Yabusele, που επίσης θέλουν μερίδιο από την … επιθετική πίτα, θα είναι δύσκολη. Υπάρχει κενό στη θέση 4, όπου πίσω από το Γάλλο PF βρίσκονται μόνο οι άπειροι Bako και Noua. Συνολικά η front line της Βιλερμπάν, παρόλο που διαθέτει παίκτες με elite physical tools, υπολείπεται σε μπασκετικό IQ και versatility. Ο 36χρονος TJ Parker είναι ξεκάθαρα επιλογή του αδελφού του και χωρίς καμία εμπειρία ως πρώτος προπονητής, καλείται να … μπει κατευθείαν στα βαθιά!
KEY PLAYER: Ο παίκτης, που θα κληθεί να παίξει το ρόλο του ισορροπιστή στην περιφέρεια είναι ο Alerik Freeman, ένας rookie σε αυτό το επίπεδο, ο οποίος προέρχεται από εξαιρετική χρονιά στην Bursaspor. Η ικανότητα του να εκτελέσει και να δημιουργήσει, καθώς και η εν γένει αμυντική του συνέπεια, τον καθιστούν ως σημαντικό εργαλείο στα πλάνα του Parker…
MUST OR BUST: Ο Hayes θα θυμάστε ότι ήταν από τις μεγάλες μου … καψούρες τη σεζόν που πέρασε. Το εκρηκτικό αγωνιστικό του στυλ και η ικανότητα του ως rim protector, τον κάνουν ένα αμυντικό υπερόπλο! Ωστόσο, η απειρία του σε αγώνες υψηλού επιπέδου και το κάπως μονοδιάστατο παιχνίδι του επιθετικά, αποτελούν ερωτηματικά για την ομαλή του μετάβαση στην Euroleague, σε συνδυασμό με τη συνολική στελέχωση της front line. Αν μάλιστα δεν καταφέρει να “κοντρολάρει” τον εαυτό του στην άμυνα και χρεώνεται με εύκολα φάουλ, δεν αποκλείεται να τον … πάρει η κάτω βόλτα!
BAYERN ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 15η – 17η θέση
Μια από τις ομάδες για τις οποίες πιστεύω ότι η φετινή χρονιά θα αποτελέσει μια νέα αρχή είναι η Μπάγερν! Η πρόσληψη Τρινκέρι είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, καθώς ο διοπτροφόρος Ιταλός προπονητής έχει παράξει έργο σε όσες ομάδες ανέλαβε. Ωστόσο, δεν είναι αυτός ο μοναδικός λόγος...
Οι Βαυαροί άφησαν φέτος το “νεοπλουτισμό” που τους διέκρινε πέρυσι και προχώρησαν κυρίως σε κινήσεις ουσίας... Διατήρησαν κομβικούς παίκτες όπως οι Djedovic, Lucic και Zipser, ενώ προσπάθησαν να καλύψουν τα σημαντικά κενά των Lo και Barthel με παίκτες διαφορετικών χαρακτηριστικών μεν, εντάσσοντας τους ορθολογικά στην όλη στελέχωση δε.
Ο Τρινκέρι ενίσχυσε σημαντικά τη front line, καθώς οι μεταγραφές των M. Thomas και Reynolds θα δώσουν την αθλητικότητα και αμυντικό effort στο 5, που έλειψαν πέρυσι, ενώ και ο Jajuan Johnson θα προσδώσει 3&D στοιχεία, μαζί με size και length στη θέση του PF, ευελπιστώντας να κάνει τον Barthel να μοιάζει με μακρινή ανάμνηση!
Το “στοίχημα” του Ιταλού αναμφίβολα είναι να κάνει το … ελπιδοφόρο back court να “δαγκώνει”, καταφέρνοντας να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της Euroleague. Πολλοί θα αναρωτηθείτε είναι δυνατόν να πορευθεί με τον Baldwin leading guard; Αν τον βάλουμε στην εξίσωση με τον υγιή Bray, με το sniper Koponen (αν και έχουν βγει φήμες για κοινή συναινέσει διαζύγιο) και τους ταλαντούχους Sisko, Flaccadori και Weiler-Babb, τότε η περιφέρεια σίγουρα μοιάζει αρκετά άπειρη, αλλά και με μεγάλο “ταβάνι”.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Η παρουσία του Τρινκέρι έφερε άλλον αέρα στο Μόναχο και πίστη ότι η ομάδα θα παίξει επιτέλους πιο θελτικό μπάσκετ, από ό,τι στην εποχή Ράντονιτς. Ο Ιταλός γνωρίζει καλά το Γερμανικό μπάσκετ και πώς να χτίσει μια ομάδα από μηδενική βάση, με παίκτες από τις χαμηλότερες βαθμίδες του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, όπως έκανε και στην Μπάμπεργκ. Η front line της Bayern μου αρέσει και τη θεωρώ από τις πληρέστερες της διοργάνωσης, όσον αφορά την πολυφωνία και τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των παικτών.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Από την περιφέρεια απουσιάζει η ηγετική φυσιογνωμία, ειδικά εφόσον αποχωρήσει και ο Κόπονεν. Όσο potential και αν έχουν οι υπόλοιποι guards, δε διαθέτουν στην παρούσα φάση ούτε την ποιότητα, ούτε την εμπειρία να μεταμορφώσουν την Bayern σε πρωταγωνίστρια. Η αποχώρηση των Barthel και Lo στέρησε δύο σημαντικούς γηγενείς παίκτες, που ήξεραν καλά τα αποδυτήρια και τη διοργάνωση. Η χημεία της ομάδας υπέστη μεγάλο πλήγμα και θα χρειαστεί αρκετός χρόνος για να αναπληρωθεί το κενό τους αυτό. Ο δρόμος για μια υψηλότερη θέση στη βαθμολογία είναι ακόμη δύσβατος και ο Τρινκέρι είναι καλός προπονητής, αλλά όχι θαυματοποιός για να φέρει άμεσα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα.
KEY PLAYER: Ο Λούτσιτς είναι ένας παίκτης με σημαντικά βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια, σε τέτοιο βαθμό ώστε να θεωρείται ένας από τους κορυφαίους SF σε όλη την Euroleague! Πολύ ουσιαστικός σε άμυνα και επίθεση, με ικανότητα να απειλήσει με την μπάλα στα χέρια και χωρίς αυτή, θα είναι και φέτος ο μπροστάρης στην προσπάθεια της Μπάγερν για κάτι καλό!
MUST OR BUST: Ο γνωστός μας Wade Baldwin είναι εκείνος που είτε θα απογειωθεί στα χέρια του Τρινκέρι, βγάζοντας τα καλά του στοιχεία στην επιφάνεια και “κρύβοντας” τις αδυναμίες του μέσω της υπόλοιπης στελέχωσης, είτε θα εκτεθεί περισσότερο στους “σκόπελους” της Euroleague, μη καταφέρνοντας να ανταποκριθεί πνευματικά και τακτικά. Η παρουσία του στον Ολυμπιακό είχε ελάχιστα ups και πολλά downs, ωστόσο στα λίγα παιχνίδια υπό την καθοδήγηση του κόουτς Μπαρτζώκα, φάνηκε ότι ίσως απλά χρειάζεται έναν προπονητή – δάσκαλο για να “ξεκλειδώσει” τον καλύτερο εαυτό του… Θα είναι αυτός ο Τρινκέρι; Η απάντηση θα δοθεί σε λίγους μήνες εντός παρκέ...
ALBA BERLIN ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 16η – 18η θέση
Γιατί έπαψες “αγάπη” να θυμίζεις… Η Alba υπήρξε μια αποκάλυψη την περασμένη σεζόν, μια ομάδα που εξ αρχής φάνηκε ότι είχε την υπογραφή Ρενέσες! Μάλιστα επισφράγισε την πολύ επιτυχημένη χρονιά της με την κατάκτηση της BBL! Ωστόσο, οι “σειρήνες” από την Ευρώπη ήχησαν νωρίς, με αποτέλεσμα να χαθούν σημαντικοί παίκτες όπως οι Hermannsson και Giedraitis.
Ο Αϊτο προτίμησε να ενισχύσει την περιφέρεια του με μπαρουτοκαπνισμένους σε αυτό το επίπεδο guards, όπως οι Lo και Granger, ενώ ως αντικαταστάτη του Λιθουανού SF επέλεξε τον Ιταλό Fontecchio, ο οποίος δεν κατάφερε να καθιερωθεί στην Armani…
Στη front line ως βασική επιλογή επιλέχθηκε ο αθλητικός, αλλά αδύναμος Lammers, ενώ το συμβόλαιο του Shevon Thompson είναι προσωρινό για 1 μήνα με την προοπτική να ανανεωθεί μέχρι το τέλος της σεζόν (μην ξεχνάτε ότι ο πρώην center της Οστάνδης αντιμετώπισε πέρυσι σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού). Κατά τα άλλα, μια επίσης καλή προσθήκη ήταν εκείνη του ταλαντούχου Olinde, με τον Ισπανό προπονητή να του δίνει ρόλο στο rotation.
Το σημαντικότερο, ωστόσο, νέο ήταν η παραμονή του Σίκμα, που θα είναι η “σταθερά” της Άλμπα μέσα στη ρακέτα σε άμυνα και επίθεση. Όσο όμως και αν η Άλμπα φαίνεται έτοιμη για το βήμα παραπάνω, κάπου το ρόστερ της είναι περιορισμένων δυνατοτήτων, με παίκτες δίχως επίδραση και στις δύο πλευρές του παρκέ και χωρίς τα tools να ακολουθήσουν τις επιταγές του σύγχρονου μπάσκετ σε physical terms... Οι Siva και Granger είναι επιρρεπείς σε τραυματισμούς, ενώ ο Lo έχει συνηθίσει σε ρόλο game changer. Στη θέση του center υπάρχει έλλειμμα εμπειρίας, ενώ και οι συμπληρωματικές λύσεις στους forwards δε μοιάζουν ακόμη έτοιμες για το step up.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπό κάθε συνθήκη και περίσταση, η Άλμπα θα μπει στο παρκέ για να παίξει το μπάσκετ του προπονητή της. Κίνηση στην επίθεση, διάβασμα του παιχνιδιού και overachievement είναι τα βασικά συστατικά της, τα οποία θα τα δούμε κάθε βραδιά. Η περιφέρεια είναι εμφανώς ενισχυμένη με τους Lo και Granger να προσθέτουν δόση εμπειρίας και αθλητικότητας, ενώ ο επόμενος guard, που θα βγει είναι ο Mattisseck… Καλοί σουτέρ σε όλες τις θέσεις (πλην center) και γενικά παίκτες, οι οποίοι ξέρουν καλά τα βασικά του αθλήματος.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Από τη θέση 3 και πάνω είναι εμφανής η έλλειψη αθλητικότητας. Ειδικά η front line έχασε σκληράδα, μετά την αποχώρηση του N’noko, που δεν αναπληρώθηκε. Ο Ben Lammers είναι ένας εξαιρετικός banger, με έφεση στο Pick ‘n’ roll στην επίθεση και καλός rim protector, όμως δε μοιάζει έτοιμος να ανταποκριθεί ως βασική επιλογή στο 5. Η μεταγραφή Granger εμπεριέχει μεγάλη δόση ρίσκου λόγω της ευπάθειας του σε τραυματισμούς. Δεν υπάρχει μεγάλο βάθος στον πάγκο, σε μια σεζόν, όπου θα χρειαστούν ποιοτικές λύσεις.
KEY PLAYER: Ο Σίκμα είναι ένας από τους κορυφαίους PF της Euroleague και μια πολυτέλεια για το ρόστερ της Άλμπα… Το πολυσύνθετο αγωνιστικό του στυλ, η ικανότητα να λειτουργεί ως play maker ρακέτας και το 2-way profile του, μας προϊδεάζουν ότι και φέτος στην (ίσως) τελευταία του χρονιά στο Βερολίνο, θα είναι ο πιο κομβικός παίκτης της Γερμανικής ομάδας.
MUST OR BUST: Στη θεωρία ο Granger μπορεί να εξελιχθεί στο βαρόμετρο της Άλμπα, καθώς διαθέτει στοιχεία, τα οποία έλειψαν πέρυσι από την ομάδα του Ρενέσες, ενώ και η εμπειρία του είναι χρήσιμη, σε ένα κατά τα άλλα νεανικό σύνολο. Στην πράξη όμως, η καταπόνηση του από τους συνεχείς τραυματισμούς και η πολύμηνη αποχή του, ίσως γίνουν μπούμερανγκ…
CRVENA ZVEZDA ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 16η – 18η θέση
Η φετινή off season ξεκίνησε εντυπωσιακά για τον Ερ. Αστέρα, προτού όμως εξελιχθεί σε mini – καταστροφή, καθώς το πρόβλημα υγείας του N’noko και ο τερματισμός του συμβολαίου του, άφησε τη Σέρβικη ομάδα με μόνη επιλογή στο 5 τον Kuzmic (με ολίγον από Reath) και ανάγκασε το front office με το Sasa Obradovic να στραφούν ξανά προς αναζήτηση βασικού center.
Η περσινή παρουσία του Ερ. Αστέρα, ειδικά μετά την έλευση Σάκοτα, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς για μεγάλο διάστημα κατοικοέδρευε στις παρυφές της 8άδας. Τη φετινή σεζόν, οι απουσίες σημαντικών παικτών στην περιφέρεια όπως οι Panter, Brown αναμένεται να καλυφθούν από τους Lloyd, Hall και Walden σε μεγάλο βαθμό, ωστόσο το κενό στη ρακέτα μετά την αποχώρηση του Stimac και τον άδικο χαμό του Ojo, παραμένει μεγάλο…
Ο Σέρβος προπονητής δε θα έχει εύκολο έργο να “χτίσει” μια ανταγωνιστική ομάδα, παρόλο που ο κορμός του ρόστερ διαθέτει και ποιοτικούς γηγενείς παίκτες όπως οι Davidovac, Lazic και Simanic. Ο δρόμος του Αστέρα δε θα είναι στρωμένος με … ροδοπέταλα και χρειάζεται αρκετή δουλειά και χρόνος για να βγουν στην επιφάνεια οι δυνατότητες ενός νεανικού ρόστερ με αρκετούς rookies σε αυτό το επίπεδο.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Έγιναν στοχευμένες μεταγραφικές κινήσεις, με την ομάδα να παρουσιάζει και τη νέα σεζόν ισχυρή περιφέρεια. Η τριπλέτα Walden – Hall – Lloyd αλληλοσυμπληρώνεται ιδανικά, ενώ και ο Lazic θα προσφέρει πολύτιμες λύσεις σε άμυνα. Οι Simanic και Davidovac έκαναν πέρυσι το step up και φέτος αναμένεται να είναι ακόμη καλύτεροι. Ο Obradovic ξέρει να παίρνει το 100% από τις ομάδες του, με όποια υλικά έχει στη διάθεση του και η επιστροφή του στην Euroleague αποτελεί και για τον ίδιο πρόκληση για να επιτύχει.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Φέτος απουσιάζει η ηγετική φυσιογνωμία, εκείνος ο οποίος θα σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του. Η απώλεια του Brown είναι καθοριστική, καθώς οι Walden και Hall δε διαθέτουν την ποιότητα και τη στόφα του Ζο. Η ρακέτα αποψιλώθηκε και εφόσον δεν αποκτηθεί ένας dominant center, η Σέρβικη ομάδα θα πορευθεί με ένα μεγάλο ερωτηματικό, καθώς η κατάσταση του Kuzmic είναι άγνωστη, ενώ ο Reath είναι άγουρος ακόμη…
KEY PLAYER: O Lloyd είναι ο παίκτης από τον οποίο υπάρχουν οι μεγαλύτερες απαιτήσεις και εκείνος που θα αναλάβει το ρόλο του ηγέτη. Η χρονιά του στη Βαλένθια συνοδεύτηκε από τραυματισμούς και διακυμάνσεις στην απόδοση του, ωστόσο δεν του λείπει η ποιότητα και το ταλέντο. Θα βάλει υποψηφιότητα για μια θέση στο top 5 των σκόρερ της διοργάνωσης αν καταφέρει να μείνει υγιής.
MUST OR BUST: Ο Walden άφησε τη μισητή Παρτιζάν και ήρθε στην ερυθρόλευκη πλευρά της πόλης. Αυτό από μόνο του, ωστόσο, δεν εγγυάται και ότι η μεταγραφή θα αποδειχθεί επιτυχημένη… Ένας πολύ Physical guard με 2-way στοιχεία, αν κατορθώσει να προσαρμοστεί, βγάζοντας τα δυνατά στοιχεία του παιχνιδιού του και κρύβοντας τις αδυναμίες του, θα είναι από τις θετικές εκπλήξεις της σεζόν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου