BCL FINAL 8: 5 “ΓΡΑΝΑΖΙΑ” ΕΤΟΙΜΑ ΓΙΑ ΕΚΤΟΞΕΥΣΗ

Για άλλη μια φορά, η σελίδα έχει τη χαρά και την τιμή να φιλοξενεί το Vagg_Drakoulis, σε μια special ανάρτηση, με scouting 5 παικτών από το φετινό BCL. Απολαύστε τον!

Καλησπέρα, καλησπέρα!! Το Basketball Champions League επιστρέφει (επιτέλους) σήμερα με τη διεξαγωγή του Final 8 της Αθήνας και μέσα από αυτό το άρθρο θα δούμε πέντε περιπτώσεις παικτών, που θα μας απασχολήσουν όχι μόνο σε αυτό το πενθήμερο τουρνουά, αλλά και γενικότερα καθ’ όλη την διάρκεια της ερχόμενης αγωνιστικής σεζόν…

Η εν λόγω πεντάδα παικτών δεν αποτελείται από παίκτες που χαρακτηρίζονται με τη στόφα του ηγέτη, ούτε είναι τα “πρώτα βιολία” στα σύνολα που αγωνίζονται. Αντίθετα, θα εξετάσουμε παίκτες οι οποίοι αποτελούν αναπόσπαστες μονάδες των ομάδων τους και με το αγωνιστικό πακέτο που διαθέτουν μπορούν εύκολα να γίνουν οι “παράγοντες Χ” για αυτές, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην προσπάθεια τους να φτάσουν στην νίκη και στην περίπτωση του Final 8 (μιας και τα παιχνίδια είναι νοκ-αουτ) στην πρόκριση!!

Αυτό το mini τουρνουά μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο μιας break out season για αυτούς, μέσω της οποίας θα μπορέσουν τα επόμενα χρόνια να διεκδικήσουν καλύτερα συμβόλαια σε ομάδες υψηλότερου επιπέδου, στις οποίες θα επιστρατευθούν για να δώσουν σημαντικές λύσεις στους αγωνιστικούς τομείς στους οποίους ειδικεύονται.

Ας ξεκινήσουμε την ενδοσκόπηση μας λοιπόν…

5.KEIFER SYKES (TURK TELEKOM)

Αρχίζουμε με έναν κατά την ταπεινή μου γνώμη πολύ underrated παίκτη… Ο λόγος για τον Κeifer Sykes, ο οποίος υπέγραψε στην Τουρκ Τέλεκομ στα μέσα Σεπτέμβρη και θα αγωνιστεί με τη φανέλα της αποκλειστικά και μόνο για αυτό το τουρνουά. Με την ολοκλήρωση του, θα μείνει τυπικά ελεύθερος από την Τούρκικη ομάδα και θα μπορεί να αναζητήσει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, ευελπιστώντας πως θα έχει ανεβάσει τις μετοχές του στην αγορά, μέσα από τις εμφανίσεις του σε αυτό… Λέγεται μάλιστα πως πριν λίγες μέρες του κατέθεσε πρόταση συνεργασίας ο Ερυθρός Αστέρας την οποία όμως απέρριψε (!).

Σε μια ομάδα που οι προβολείς πέφτουν στους Sam Dekker, Tyler Ennis, Kyle Wiltjer και Michael Eric ο Sykes έρχεται να τονώσει τo backcourt των Τούρκων και να δώσει ποιότητα ερχόμενος (κυρίως) από τον πάγκο για 20-22 λεπτά συμμετοχής προσδιοριστικά, σε μια περιφέρεια η οποία πέραν του Tyler Ennis και του rookie στα Ευρωπαϊκά γήπεδα, Kamar Baldwin, αποτελούταν από γηγενείς (μέτριου επιπέδου) ρολίστες…

Ο 26χρόνος απόφοιτος του Green Bay ξεκίνησε τη μετακολλεγιακή του καριέρα στην G-League με τη φανέλα των Austin Spurs τη σεζόν 2015/2016, ενώ την αμέσως επόμενη χρόνια αγωνίστηκε στην Νοτιοκορεάτικη Anyang KGC προτού στεριώσει για μια τετραετία τώρα στα Ευρωπαϊκά παρκέ. 

Αρχικά, αγωνίστηκε στην Τουρκία με τα χρώματα της Ankara Belediye (2^η κατηγορία Τουρκίας) τη σεζόν 2017/2018. Την επόμενη διετία τον είδαμε με τις φανέλες 2 Ιταλικών ομάδων. Της Αβελίνο τη σεζόν 2018/2019 και της Μιλάνο πέρσι από τα τέλη Δεκέμβρη (είχε ξεκινήσει τη σεζόν στην CBA με τους Guangzhou Loong Lions) μέχρι τα μέσα Μαρτίου, που διακόπηκαν οι εγχώριες και οι Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, λόγω της πανδημίας.

Εμπειρία από το BCL ο Sykes διαθέτει, καθώς αγωνίστηκε σε 14 παιχνίδια με την Αβελίνο πριν 2 σεζόν, όπου σημείωσε κατά μέσον όρο, αγωνιζόμενος σε 27 λεπτά ανά αγώνα, 14,2 pts, 2,93 reb, 4,14 ast και 0,8 stl. Αναμφίβολα, την καλύτερη εμφάνιση του την πραγματοποίησε στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Μπάνβιτ στη regular season όπου πέτυχε 43 (!) πόντους (οι περισσότεροι πόντοι που έχουν σημειωθεί από έναν παίκτη σε ματς στην ιστορία του BCL), με 10/14 δίποντα, 6/10 τρίποντα και 5/8 βολές, ενώ μοίρασε 7 τελικές πάσες και κατέβασε και 4 ριμπάουντ… Εκείνη την νύχτα κατέγραψε στο σύστημα αξιολόγησης 43 βαθμούς!!

Παράλληλα, την περσινή σεζόν πήρε το βάπτισμα του πυρός στην Euroleague με τη φανέλα της Μιλάνο, με την οποία αγωνίστηκε σε 12 ματς, καταγράφοντας σε 18 λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι 7.3 pts, 1,2 reb, 2 ast και 0,4 stl έχοντας γενικά θετική παρουσία. Οι κορυφαίες του εμφανίσεις στη διοργάνωση ήταν κόντρα στον Παναθηναϊκό, όπου σημείωσε, σε μόλις 16 λεπτά, 17 πόντους με 3/6 τρίποντα και κόντρα στη Ζαλγκίρις όπου πέτυχε 11 πόντους (3/7 τρίποντα) και μοίρασε 5 ασίστ σε 22 λεπτά συμμετοχής.

Πάμε τώρα στα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά…

Ο εκ Σικάγου ορμώμενος PG, είναι ένας κατά βάση scoring guard που αν και μόλις 1,80 σε ύψος είναι πάρα πολύ αθλητικός, ενώ επιπλέον διαθέτει εξαιρετικό χειρισμό της μπάλας και ικανότητα στο drive... Έχει πολύ δυνατό πρώτο πάτημα, που σε συνδυασμό με την ταχύτητα του, τον βοηθάει ώστε να φτάσει βαθιά μέσα στην αντίπαλη ρακέτα όπου είτε τελειώνει τις φάσεις (κυρίως με το δεξί χέρι), είτε ψάχνει την πάσα στα “φτερα” και στην “κορυφή”.

Εκτός των εξαιρετικών του slashing abilities, ο Sykes επιθετικά θεωρείται ένας “above the average” σουτέρ και decent δημιουργός. Τα στατιστικά του ανά τα χρόνια αναλογικά με το χρόνο συμμετοχής, που είχε σε κάθε ομάδα, ήταν πολύ καλά σε αυτούς τους 2 τομείς. Όσον αφορά το σουτ του, προτιμάει να εκτελεί συνήθως μετά από ντρίμπλα και κυρίως από μέση απόσταση χωρίς να υστερεί στο spot shooting και στο σουτ στο transition. Τις σεζόν 2017/2018, 2018/2019 μάλιστα με τις φανέλες των Ankara Belediye και Αβελίνο σούταρε από το τρίποντο με ποσοστό 43% και 40% αντίστοιχα (με 4,8 και 4,5 προσπάθιες ανά ματς συνολικά). 

Αναφορικά με τα playmaking skills του τώρα, δεν είναι σε καμία περίπτωση ο pass first guard, αλλά δεν είναι και ο τύπος παίκτη που θα έχει στο νου του ΜΟΝΟ το πως θα βάλει την μπάλα στο καλάθι... Για του λόγου το αληθές με τη φανέλα της Αβελίνο πρόπερσι, σε 29 λεπτά συμμετοχής είχε 4 τελικές πάσες Μ.Ο (26,7% AST%, ενώ με τη φανέλα της Μιλάνο πέρσι σε 21 λεπτά συμμετοχής είχε 2,8 ασιστ Μ.Ο (25% AST%). Έτσι, μπορεί με τo καλό court vision που διαθέτει να αξιοποιήσει τους συμπαίκτες του σε ικανοποιητικό βαθμό… Και αυτό είναι ένα στοιχείο που τον διαφοροποιεί από άλλους κοινότυπους guards με την ταμπέλα του σκόρερ.

Ένα άλλο στοιχείο που τον ξεχωρίζει είναι ότι για το σωματότυπο του είναι σχετικά καλός αμυντικός (on ball) όταν είναι συγκεντρωμένος και έχει κίνητρο… Σε αυτό τον βοηθάει τόσο η αθλητικότητα όσο και η ταχύτητα που διαθέτει όπως αναφέραμε και πιο πάνω. Όπως γίνεται αντιληπτό βέβαια, λόγω σωματοδομής, η άμυνα στο post αποτελεί ένα μεγάλο μειονέκτημα στο παιχνίδι του, αν όχι το μεγαλύτερο, καθώς οι αντίπαλοι προπονητές τον χτυπάνε ανελέητα εκεί με τους ψηλούς τους με έφεση στο post παιχνίδι…

Γενικότερα είναι ένας αρκετά ολοκληρωμένος άσσος ο οποίος επιθετικά, ειδικά ερχόμενος από τον πάγκο μπορεί να δώσει instant scoring στην ομάδα του, ενώ αμυντικά μπορεί να σταθεί αρκετά αξιοπρεπώς!! Θεωρώ πως αργά ή γρήγορα θα τον δούμε ξανά σε ομάδα Ευρωλίγκα (ταμάμ για ομάδες 3^ης και 4^ης ταχύτητας…), καθώς έχει όλα τα εχέγγυα για να αποτελέσει έναν πολύ χρήσιμο ρολίστα σε κάποια ομάδα της κορυφαίας Ευρωπαϊκής διοργάνωσης είτε ως mid season προσθήκη (όπως πέρσι) είτε ως back up άσσος σε καλοκαιρινή στελέχωση.

4.HAYDEN DALTON (CEZ NYMBURK)

Συνεχίζουμε με ένα πολύ ενδιαφέρον prospect, τον Hayden Dalton! Το νούμερο 4 της λίστας μας ετοιμάζεται για τη 2^η σεζόν του στην Τσέχικη Νίμπουργκ και την 3^η του συνολικά στη Γηραιά Ήπειρο σε ηλικία μόλις 24 χρονών. Ο απόφοιτος του Wyoming πέρασε για 1η φορά τον Ατλαντικό σε ηλικία μόλις 22 χρονών για χάρη της Δανέζικης Bakken Bears και από το περσινό καλοκαίρι ανήκει στο δυναμικό των Τσέχων, όπου μαζί με τους Hankins, Dixon, Booker και τους γηγενείς Bohacik, Hruban συνέβαλαν τα μέγιστα στην αξιοπρόσεκτη πορεία της Νίμπουργκ στην περσινή διοργάνωση μέχρι αυτή να διακοπεί…

Ο Dalton βλέπει τον κόσμο από τα 203 εκατοστά και αγωνίζεται κυρίως ως “3” και δευτερευόντως ως “4”, όπου την 1^η του χρονιά στην Ευρώπη με την φανέλα των Bakken Βears σημείωσε σε 53 παιχνίδια κατά μέσον όρο 9,6 pts, 5 reb, 1.6 ast και 0,7 stl σε 18 λεπτά ανά ματς, ενώ πέρσι, σε 42 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις, αγωνιζόταν κατά μέσον όρο 21 λεπτά ανά παιχνίδι με 9 pts, 5,7 reb, 1,8 ast και 0,8 stl.

Αναφορικά με το αγωνιστικό του προφίλ τώρα, πρόκειται για έναν παίκτη που επιθετικά στηρίζεται κυρίως στο πολύ καλό του σουτ από την περίμετρο, όπου αρέσκεται στο να εκτελεί είτε βγαίνοντας πίσω από τα screen των ψηλών (αγαπημένη του θέση είναι οι 45 μοίρες) είτε ως στημένος στις 2 γωνίες… Στην 3ετία του στο κολλέγιο σούταρε σε 100 παιχνίδια 4 τρίποντα ανά ματς έχοντας ποσοστό 37%... Στη 2ετία που βρίσκεται στας Ευρώπας σούταρε πάλι περίπου 4 τρίποντα ανά αγώνα, έχοντας και τις 2 χρονιές ποσοστό που άγγιζε το 35%... Πέρα από το σουτ, μπορεί να απειλήσει το αντίπαλο καλάθι και με άλλους τρόπους, καθώς είναι αρκετά καλός finisher κοντά σε αυτό, ενώ μπορεί να επιτεθεί “βάζοντας” την μπάλα στο παρκέ, τελειώνοντας τις φάσεις είτε με lay up, είτε με κάρφωμα (για τα κυβικά του έχει εξαιρετικά physical tools!).

Το μεγαλύτερο μειονέκτημα του νεαρού SF από το Κολοράντο είναι δίχως αμφιβολία το αδύναμο σκαρί του, γεγονός που στο “next level” που λένε και οι Αμερικανοί μπορεί να έχει μεγάλο (αρνητικό) αντίκτυπο στην αμυντική του συμπεριφορά. Ο Dalton αν και 2,03 σε ύψος όπως είπαμε, είναι μόλις 88 κιλά… Γίνεται λοιπόν σαφές πως για να μπορέσει να σταδιοδρομήσει σε υψηλότερο επίπεδο θα πρέπει να βάλει στο σώμα του τουλάχιστον 10 μυικά κιλά, διαφορετικά στην άμυνα για την εκάστοτε ομάδα του θα αποτελεί μεγάλο liability παρά το γεγονός πως μπορεί να είναι φιλότιμος και συγκεντρωμένος σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού…

Συνοψίζοντας, ο Dalton αποτελεί ένα “ελαφρύ” SF όπου μπορεί να κάνει αρκετές δουλείες για την ομάδα του μέσα στο παρκέ (καλός rebounder και δημιουργός, αναλογικά με την θέση που αγωνίζεται). Με την προσθήκη μυικού όγκου έχει τα φόντα για να αγωνιστεί όχι μόνο ως 3άρι σε υψηλότερο επίπεδο, αλλα ίσως και ως (stretch) 4αρι…

Φέτος αν και στην ομάδα ήρθαν ποιοτικοί παίκτες (O.Prewitt, Zimmerman, Harding) αντικαθιστώντας σε έναν βαθμό τους αποχωρήσαντες Bohacik, Dixon, Booker, Hankins, αναμένεται να έχει ακόμα πιο ενεργό ρόλο στην αντίπαλο της ΑEK στα προημιτελικά του Final 8, έχοντας περισσότερα λεπτά συμμετοχής… Πιστεύω μέσα στην επόμενη 3ετία (συμπεριλαμβανομένου και αυτής της αγωνιστικής χρονιάς) αν συνεχίσει να βελτιώνει το παιχνίδι του και να δουλεύει σκληρά (και μπασκετικά και σωματικά) θα τον δούμε σε ομάδα Ευρωλίγκα, προσφέροντας λύσεις με το versatile αγωνιστικό πακέτο που διαθέτει.

3.TYLER CAVANAUGH (IBEROSTAR TENERIFE)

Προχωράμε την ενδοσκόπηση μας εστιάζοντας σε αυτό το σημείο σε έναν πολύ χρήσιμο role player. Αυτός δεν είναι άλλος από το νέο μεταγραφικό απόκτημα της Τενερίφης, τον Tyler Cavanaugh. Ο 26χρόνος PF από τη Νέα Υόρκη ήρθε στην ομάδα των Καναρίων νησιών ως ο αντικαταστάτης του Aaron White που αποχώρησε για χάρη του Παναθηναϊκού, με τις απαιτήσεις προς το πρόσωπο του να είναι αρκετά υψηλές, καθώς μαζί με το γνωστό από το πέρασμα του σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό Giorgi Shermadini αλλά και τον αειθαλή Βραζιλιάνο Marcelinho Huertas, αποτελούν τις ποιοτικότερες μονάδες του ρόστερ των Ισπανών, στους οποίους θα στηριχθεί αποσκοπώντας στην κατάκτηση του φετινού (αλλά και της νέας σεζόν) τίτλου του BCL και σε μια καλή πορεία στην πολύ απαιτητική Liga Endesa.

Ο απόφοιτος του George Washington αν και αρκετά νέος (26 χρονών όπως αναφέραμε και πριν) έχει ήδη καταγράψει 50 συμμετοχές στο NBA με τις φανέλες των Atlanta Hawks και Utah Jazz τη 2ετία 2017-2019. Παράλληλα το ίδιο διάστημα είχε 52 συμμετοχές με τα αντίστοιχα αναπτυξιακά σωματεία αυτών των ομάδων (Erie BayHawks και Salt Lake City Stars αντίστοιχα) στην G-League. Την περσινή χρονιά διέβη τον Ατλαντικό για πρώτη φορά στην καριέρα του για χάρη της Άλμπα Βερολίνου (πρωτοεμφανίστηκε και στην Euroleague ο παίκτης) του Αίτο Ρενέσες έχοντας σχετικά καλή παρουσία (ταλαιπωρήθηκε και από έναν τραυματισμό στο δεξί του αστράγαλο που τον άφησε εκτός για ένα 1,5 μήνα) σε μια ομάδα που εκ πρώτης όψεως του ταίριαζε γάντι με βάση τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά, καθώς οι Γερμανοί ήταν μια ομάδα που αρεσκόταν στο γρήγορο και επιθετικό μπάσκετ, εκτελώντας πολλά τρίποντα και τρέχοντας στο ανοιχτό γήπεδο…

Όσον αφορά το αγωνιστικό του στιλ, θα χαρακτήριζα τον Cavanaugh ως την επιτομή του “stretch 4”. Δεν είναι ο παίκτης ο οποίος θα κάνει πολλά πράγματα μέσα στο παρκέ, αλλά αυτά που θα κάνει, θα τα κάνει πολύ καλά… Πιο συγκεκριμένα, το δυνατότερο στοιχείο στο παιχνίδι του είναι χωρίς αμφιβολία το περιφερειακό του σουτ. Θεωρείται elite σουτέρ για τη θέση που αγωνίζεται, μάλιστα θα τολμήσω να τον εντάξω στην ίδια κατηγορία με τους Vezenkov, Motum, Peters, και Wiltjer σε αυτό τον τομέα!

Το γεγονός αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε από τα ποσοστά που είχε κυρίως κατά την παρουσία του στην NBDL όπου σε 28 λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι (στα 52 που αγωνίστηκε) σούταρε με ποσοστό 41%, εκτελώντας 5,3 τρίποντα (!) ανά μάτς… Στο NBA σούταρε λίγο χειρότερα καθώς σε 11 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα σε 50 ματς εκτελούσε με ποσοστό 35% με 1,8 προσπάθειες ανά παιχνίδι. Πέρσι με την φανέλα της Άλμπα συνολικά σε όλες τις διοργανώσεις σούταρε με ποσοστό 37% πίσω από τα 6,75 με 2 προσπάθειες ανά αγώνα σε 16 λεπτά συμμετοχής Μ.Ο. Καθίσταται λοιπόν σαφές πως μιλάμε για έναν πολύ συνεπή σουτέρ από την περίμετρο, που ειδικά αν βρίσκεται στο καλό του βράδυ μπορεί να “σκοτώσει” την αντίπαλη ομάδα…

Πέρα από την ικανότητα του στο σουτ, αρέσκεται (λιγότερο συχνά βέβαια) στο παιχνίδι στο post, τελειώνοντας τις φάσεις είτε με fade away είτε “γλιστρώντας” προς το καλάθι χάρη στην ευκινησία του, απορροφώντας την επαφή του αντιπάλου που τον μαρκάρει. Γενικότερα όμως, επιθετικά θα τον χαρακτήριζα κάπως limited καθώς δεν διαθέτει στο ρεπερτόριο του άλλους τρόπους πέρα από αυτούς για να απειλήσει το αντίπαλο καλάθι με συνέπεια. Παρόλα αυτά, είναι αρκετά καλός rebounder, ενώ θα τον χαρακτήριζα και μπασκετικά ευφυή, καθώς ξέρει πως να κινηθεί στο παρκέ με βάση τις απαιτήσεις του εκάστοτε προπονητή του, αλλά και να αξιοποιεί τους συμπαίκτες του με βάση το καλό του court vision…

Η αχίλλειος πτέρνα στο παιχνίδι του Cavanaugh πάντως, βρίσκεται στο αμυντικό μισό του γηπέδου. Αν και έχει καλό μέγεθος για PF (2,06 ύψος, 108 KG), δεν έχει ούτε επαρκή physical tools για να μαρκάρει αθλητικότερους αντιπάλους, ούτε τον μυικό όγκο για να αμυνθεί στο post κόντρα σε πιο δυνατούς παίκτες. Παρόλα αυτά έχει καλή τακτική (αμυντική) παιδεία, γεγονός που τον βοηθάει στο να μην θεωρείται “τρύπα” για την ομάδα του όταν αυτή αμύνεται…

Ολοκληρώνοντας για τον Cavanaugh, θεωρώ ότι είναι μια value for money επιλογή για μια ομάδα, ακόμα και επιπέδου Ευρωλίγκα, η οποία θέλει να αποκτήσει έναν ψηλό ο οποίος θα “ανοίξει” το γήπεδο με το μακρινό του σουτ, έχοντας τον ρόλο του λεγόμενου “floor spacer” επιθετικά. Αδυναμίες και ελλείψεις στο παιχνίδι του έχει και μάλιστα δεν είναι και λίγες… Έχει όμως και αρκετά αξιόλογα στοιχεία τα οποία είναι ιδιαιτέρως σημαντικά στο σύγχρονο μπάσκετ. Εν ολίγοις, φρονώ πως μέσα από το περιβάλλον της Τενερίφης και την καθοδήγηση του coach Vidorreta, ο Cavanaugh θα μπορέσει να ξεδιπλώσει στο παρκέ τις μπασκετικές του αρετές, θέτοντας έτσι τις βάσεις για να τον δούμε εκ νέου τα επόμενα χρόνια σε ομάδα υψηλότερου επιπέδου!

2.NICOLAS BRUSSINO(CASADEMONT ZARAGOZA)

Ανεβαίνοντας προς την κορυφή σιγά, σιγά, συναντάμε στη 2^η θέση της πεντάδας το Nicolas Brussino. O 27χρονος Αργεντίνος είναι ένας πολυσύνθετος forward που μπορεί να αγωνιστεί με την ίδια ευκολία στις θέσεις “3” και “4”, ο οποίος τη σεζόν που μας πέρασε ήταν ένας εκ των κορυφαίων παικτών του BCL καθώς και της ACB στις θέσεις αυτές, σταθεροποιώντας σε μεγάλο βαθμό την απόδοση του, και εμπλουτίζοντας το (επιθετικό κυρίως) ρεπερτόριο του με νέα στοιχεία…

Γεννημένος στη Σάντα Φε το Μάρτιο του 1993, ο μεγαλύτερος ηλικιακά παίκτης του άρθρου (περνάει για λίγους μήνες τους Sykes και Rivero) ξεκίνησε την καριέρα του από το πρωτάθλημα της χώρας του αγωνιζόμενος για μια πενταετία (2012-2016) με τις φανέλες των Regatas Corrientes και Penarol (4 χρόνια στην 1^η και 1 χρόνο στην 2^η), προτού μεταπηδήσει στο NBA για χάρη των Dallas Mavericks με τους οποίους αγωνίστηκε σε 54 αγώνες την σεζόν 2016/2017 έχοντας 9 λεπτά Μ.Ο συμμετοχής ανά αγώνα… Εκείνη την χρονία επιπλέον, κατέγραψε και 5 συμμετοχές στην Αναπτυξιακή Λίγκα με την θυγατρική των Μαβς, τους Texas Legends. 

Την αμέσως επόμενη σεζόν ο Brussino αγωνίστηκε σε 3 διαφορετικές ομάδες. Αρχικά τον είδαμε στο NBA με την φανέλα των Atlanta Hawks όπου αγωνίστηκε μόλις σε 4 ματς, ενώ παράλληλα αγωνίστηκε στην G-League με τους Erie BayHawks (θυγατρική των Hawks) σε 8 παιχνίδια. Το Δεκέμβριο εκείνης της σεζόν αποδεσμεύθηκε από τα “γεράκια”, και μετά από 20 ημέρες περίπου υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την Ισπανική Γκραν Κανάρια, την φανέλα της οποίας φόρεσε μέχρι το τέλος εκείνης της αγωνιστικής περιόδου…

Την σεζόν 2018/2019 παρέμεινε στα Κανάρια νησιά, αλλά αγωνίστηκε στην Τενερίφη (αντίπαλος της νυν ομάδας του της Σαραγόσα, στα προημιτελικά του Final 8) και όχι στην Γραν Κανάρια. Η παρουσία του στην ομάδα του Vidoretta είχε θετικό πρόσημο, και έτσι κατάφερε να κερδίσει μια θέση στο ρόστερ της Εθνικής Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019. Στο τουρνουά της Κίνας είχε ενεργό ρόλο συνεισφέροντας αρκετά στην κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του, ανεβάζοντας έτσι σταδιακά εκ νέου τις μετοχές του μετά το νωθρό πέρασμα του από το ΝΒΑ… 

Πέρσι αγωνίστηκε στη Σαραγόσα με τα χρώματα της οποίας πραγματοποίησε την πιο ώριμη και μεστή σεζόν της καριέρας του μέχρι τώρα. Υπο την καθοδήγηση του Diego Ocampos ο Brussino αγωνίστηκε συνολικά σε 45 παιχνίδια (23 λεπτά Μ.Ο ανά ματς) σε όλες τις διοργανώσεις σημειώνοντας 10,4 pts, 4,2 reb, 1,7 ast και 1,2 stl με 40% πίσω από την γραμμή των 6,75 με 4 προσπάθειες ανά αγώνα… Η διοίκηση της ομάδας της Αραγονίας κινήθηκε γρήγορα στις αρχές του καλοκαιριού για να τον “δεσει” με νέο συμβόλαιο (για αυτή και την επόμενη χρονιά), πράγμα το οποίο και κατάφερε!

Προτού προχωρήσουμε στην ανάλυση των αγωνιστικών στοιχείων που διαθέτει ο δεύτερος πρώην NBAer του άρθρου (συναντήσαμε τον Tyler Cavanaugh στο νούμερο 3) στο παιχνίδι του, θεωρώ πως πρέπει να γίνει ειδική μνεία στο σωματότυπο του… Με ύψος 2,03 και 88 KG βάρος, θα θεωρήσει κάποιος πως έχει παρόμοιο μέγεθος με τον Hayden Dalton της Nymburk που είδαμε προηγουμένως. Σε αντίθεση με τον 24χρονο Αμερικάνο όμως, ο Brussino έχει πιο δυνατό κορμό (και περισσότερα μυικά κιλά  στο σώμα του) και μεγαλύτερο μάκρος, όντας τουλάχιστον τώρα ένας παίκτης που μπορεί να χαρακτηριστεί ευκολότερα ως “twinner” στις θέσεις 3/4.

Στον καθαρά αγωνιστικό τομέα, ο Brussino επιθετικά βασίζει κυρίως το παιχνίδι του γύρω από το πολύ αξιόλογο περιφερειακό του σουτ. Δεν είναι η επιτομή του “stretch” παίκτη όπως ο Cavanaugh, αλλά έχει το potential για να γίνει καθώς την τελευταία διετία σουτάρει με το εξαιρετικό 40,8% από την περίμετρο σε 3,7 προσπάθειες ανά ματς… Έχει πολύ καλό μηχανισμό, ενώ μπορεί να απειλήσει με το σουτ του την αντίπαλη άμυνα από οποιαδήποτε θέση του παρκέ, ακόμα και από αρκετά μεγάλη απόσταση (πχ 7-7,5 μέτρα)…

Εκτός του σουτ, ο Brussino μπορεί να απειλήσει το αντίπαλό καλάθι ακουμπώντας την μπάλα στο παρκέ, πηγαίνοντας προς το drive/1 vs 1, λόγω της ταχύτητας και της ευελιξίας που διαθέτει…Επιπλέον, είναι πολύ καλός cutter και διαθέτει πολύ καλό χειρισμό της μπάλας, ενώ τα playmaking skills του για παίκτη του ύψους του θεωρούνται “above the average”, αποτελώντας έτσι μια επιπρόσθετη εστία δημιουργίας για το εκάστοτε σύνολο που αγωνίζεται. Τέλος, θεωρείται ένας καλού επιπέδου αμυντικός, χωρίς να αποτελεί ούτε αδύναμο κρίκο για την ομάδα του σε αυτόν τον τομέα, αλλά ούτε και ο λεγόμενος defensive stopper…Δεν είναι ιδιαίτερα αθλητικός, αλλά τα μακριά του άκρα των βοηθάνε να πιέζει καλά πάνω στην μπάλα...

Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω για τον 27χρονο Αργεντίνο SF/PF, πως θεωρώ ότι είναι ο πιο έτοιμος ή αν θέλετε καλύτερα ο πιο “ψημένος” παίκτης του άρθρου για να κάνει το βήμα παραπάνω στην καριέρα του αυτή την στιγμή. Αποτελεί τεράστια επιτυχία για την ομάδα της Σαραγόσα το γεγονός ότι κατάφερε να τον κρατήσει στο ρόστερ της, τουλάχιστον και για φέτος, καθώς αν συνεχίσει να πραγματοποιεί ιδίου και υψηλότερου επιπέδου εμφανίσεις με πέρσι, είναι σχεδόν σίγουρο πως την σεζόν 2021/2022 θα αφήσει την Σαραγόσα για άλλες πολιτείες…

Ακόμα και φέτος το καλοκαίρι, δεν θα μου έκανε εντύπωση αν τον βλέπαμε σε ομάδα Ευρωλίγκα τύπου Βαλένθια ή Μπασκόνια για παράδειγμα. Θα μπορούσε να έχει έναν ρόλο κοντά στα 20 λεπτά συμμετοχής σε αυτά τα δύο σύνολα, αλλά και οι 2 αυτές ομάδες προτίμησαν σε αυτές τις θέσεις τους (ποιοτικότερους βέβαια) Kalinic και Giedraitis για να αντικαταστήσουν τους Abalde και Shields αντίστοιχα. Επιπλέον, πιστεύω θα αποτελούσε ένα σχετικά ταιριαστό fit και για τους “αιώνιους” και ειδικότερα για τον Παναθηναικό, όπου η έλλειψη παίκτη με σταθερό σουτ στα forward είναι κραυγαλέα. Τέλος, μαζί με τους Dylan Ennis, Robin Benzing και Dj Seeley αποτελούν τους παίκτες στους οποίους θα βασιστεί η Σαραγόσα στην προσπάθεια της για να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής στο επερχόμενο Final 8 του BCL!

1.JASIEL RIVERO (SAN PABLO BURGOS)

Φτάσαμε λοιπόν στο νούμερο 1…Και το όνομα αυτού? Jasiel Rivero! Ο κύριος της φωτογραφίας είναι 27 ετών, και ετοιμάζεται για τη μόλις δεύτερη σεζόν της καριέρας του στα Ευρωπαϊκά γήπεδα με τη Σαν Πάμπλο Μπούργκος, αποτελώντας σημείο αναφοράς στην ρακέτα της, τόσο στο επιθετικό όσο και στο αμυντικό κομμάτι.

Την καριέρα του την ξεκίνησε τη σεζόν 2015/2016 sτην Atletico Tabare (ομάδα της Ουρουγουάης) και για την επόμενη τριετία αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα της Αργεντινής με τις φανέλες των Estudiantes Concordia (2 σεζόν) και Boca Juniors (1 σεζόν), προτού έρθει για πρώτη φορά πέρσι στα 26 του χρόνια στα Ευρωπαϊκά γήπεδα την περσινή σεζόν για χάρη της “Μιραφλόρες”…

Ο εκ Κούβας ορμώμενος Rivero, πέρσι σε συνολικά 32 αγώνες αγωνιζόταν κατά Μ.Ο 18 λεπτά ανά ματς καταγράφοντας 8,6 pts, 4,5 reb και 0,5 blk. Τα νούμερα του δεν φαίνονται πολύ εντυπωσιακά εκ πρώτης όψεως, αλλά θα πρέπει να αναλογιστούμε πως μέχρι να διακοπούν την περσινή χρονιά οι διοργανώσεις λόγω της πανδημίας, το βασικό 4αρι της Μπούργκος ήταν ο πολύπειρος και πολύ ποιοτικός ακόμα και στα 32 του χρόνια Earl Clark, ο οποίος αγωνιζόταν 26 λεπτά Μ.Ο. Επίσης, στις θέσεις “4” και “5” αρκετό χρόνο συμμετοχής είχαν οι Augusto Lima (20 λεπτά Μ.Ο) και Dragan Apic (από το Γενάρη και μετά που ήρθε ως δανεικός στην ομάδα καλύπτοντας το κενό του τραυματία Huskic, αγωνιζόταν 15 λεπτά Μ.Ο). 

Γίνεται λοιπόν φανερό πως στη φροντλάιν της ομάδας τουλάχιστον μέχρι τη διακοπή της σεζόν υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός αλλά και συνωστισμός και έτσι ο Rivero δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει σε μεγάλο βαθμό. Στη “φούσκα” του Ισπανικού πρωταθλήματος όμως που διοργανώθηκε τον περασμένο Ιούνιο στη Βαλένθια, με τον Earl Clark εκτός ομάδας, ο Rivero άρπαξε την ευκαιρία που του έδωσε ο κόουτς Πεναρόγια από τα μαλλιά, καθώς σε 6 αγώνες τα ποσοστά του ανέβηκαν αισθητά και σχεδόν σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες που ανέφερα παραπάνω, δείχνοντας πως αν λάβει την απαραίτητη εμπιστοσύνη από το περιβάλλον το οποίο βρίσκεται, μπορεί να φτάσει πάρα πολύ ψηλά… Πιο συγκεκριμένα, σε αυτό το mini τουρνουά σημείωνε σε 25 λεπτά ανά αγώνα 9,5 pts, 5,1 reb, 0,5 blk με 7/16 (43,7% σουτ τριών πόντων).

Κατ΄ εμέ, ο Κουβανός C/PF αποτελεί ένα από τους πιο ολοκληρωμένους ψηλούς που αγωνίζονται στα Ευρωπαικά γήπεδα την στιγμή που μιλάμε. Σκιαγραφώντας το αγωνιστικό του προφίλ θα μπορούσα να τον παρομοιάσω με τον Guerschon Yabusele της Βιλερμπάν. Στα μάτια μου βέβαια, μου φαίνεται πως είναι περισσότερο Center (έχει ιδανικό σωματότυπο για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα, 2,06 ύψος και 100 κιλά) παρά Power Forward όπως ο Γάλλος. Σε κάθε περίπτωση πάντως, μπορεί να αγωνιστεί με την ίδια άνεση και στις δύο θέσεις των ψηλών…

Το χαρακτηριστικό που τον ξεχωρίζει είναι η δύναμη του, καθώς όχι μόνο μπορεί να τα βάλει με εξίσου δυνατά κορμιά (ψηλών) άλλων ομάδων στην επίθεση, αλλά μπορεί να ανταποκριθεί και αμυντικά κόντρα σε αυτά σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό… Έχει πάρα πολύ γυμνασμένο κορμό και η δύναμη του τον βοηθάει στο να αμύνεται πάρα πολύ καλά στο post αλλά και στο να κάνει αποτελεσματικά block out, κατεβάζοντας έτσι ο ίδιος αρκετά ριμπάουντ, βοηθώντας όμως παράλληλα και την ομάδα του στο να μην δίνει νέες κατοχές στους αντιπάλους της.

Επιπλέον, ο Rivero διαθέτει ακόμα αρκετά χαρακτηριστικά στο παιχνίδι του που τον καθιστούν ξεχωριστό, όπως η τεχνική και η αθλητικότητα που διαθέτει… Μπορεί να παίξει με πρόσωπο στο καλάθι και έχει καλά τελειώματα κοντά σε αυτό, ενώ είναι ιδιαίτερα αθλητικός έχοντας έφεση στο παιχνίδι πάνω από την στεφάνη τόσο στον επιθετικό όσο και στον αμυντικό τομέα… Τέλος, ναι μεν δεν έχει την stretch ability των Cavanaugh και Brussino που εξετάσαμε παραπάνω, αλλά μπορεί να απειλήσει με μια Α συνέπεια το αντίπαλο καλάθι μέσω του περιφερειακού του σουτ, το οποίο βέβαια χρήζει βελτίωσης, καθώς είναι πολύ καλός στο pick and pop.

Ο Rivero δεν έχει κάποιο τρανταχτό μειονέκτημα στο παιχνίδι του, αλλά η περίπτωση του προξενεί ένα μεγάλο ερωτηματικό. Αυτό έγκειται στο γεγονός πως ακόμα δεν διαθέτει πολύ μεγάλη εμπειρία από τα Ευρωπαϊκά σαλόνια, μην ξεχνάμε άλλωστε πως μπαίνει στην δεύτερη μόλις χρονιά του σε αυτά, στα οποία πέρσι φάνηκε να προσαρμόζεται γρήγορα, αλλά φέτος όμως οι απαιτήσεις (όπως και ο χρόνος συμμετοχής του) προς το πρόσωπο του είναι υψηλότερες. Θα μπορέσει να ανταπεξέλθει σε αυτές? Θα φανεί οσονούπω…

Εν ολίγοις, πιστεύω ακράδανατα πως ο Rivero όχι μόνο είναι “Euroleague material”, αλλά πως αν είχε έρθει στην Ευρώπη 2-3 χρόνια νωρίτερα, τώρα πολύ πιθανόν να συζητάγαμε το όνομα του για την στελέχωση ομάδων του ΝΒΑ. Είμαι αισιόδοξος πως αν μείνει μακριά από τραυματισμούς, ο Κουβανός θα κάνει μια εξαιρετική χρονιά φέτος, όντας μαζί με τον Vitor Benite και τους γερόλυκους Omar Cook και Alex Renfroe οι μπροστάρηδες της Μπούργκος στην προσπάθεια επίτευξης των στόχων της! Ίδωμεν λοιπόν…

Κάπου εδώ φτάνουμε στο τέλος της ανάλυσης μας κλείνοντας με δύο υποσημειώσεις και έναν επίλογο…

ΥΓ1: Στη διοργάνωση των επόμενων ημερών, τις ομάδες που θα αγωνιστούν θα τις κατηγοριοποιούσα σε 3 γκρουπ αναφορικά με την κατάκτηση του τίτλου… Στα φαβορί (ΑΕΚ, Χάποελ), στα δυνατά αουτσάιντερ (Μπούργκος, Τέλεκομ, Σαραγόσα, Τενερίφη) και στους (στα χαρτιά πάντα) κομπάρσους (Νίμπουργκ, Ντίζον). Πραγματικά πολύ ανταγωνιστικό τουρνουά στο οποίο το προσωπικό μου dark horse είναι η Μπούργκος. Πιστεύω αν αυτή η ομάδα καταφέρει και περάσει την πολύ ισχυρή Χάποελ στα προημιτελικά, ο δρόμος της για το βαρύτιμο τρόπαιο είναι ορθάνοιχτος, καθώς θεωρώ πως μόνο η “Ένωση” είναι η ομάδα με την απαιτούμενη εμπειρία και το βάθος στο ρόστερ που μπορεί να της ανακόψει την πορεία για την κατάκτηση του.

Την Μπούργκος έτυχε να την παρακολουθήσω αρκετά στο τουρνουά του Ισπανικού πρωταθλήματος το περασμένο καλοκαίρι και διαπίστωσα πως είναι ένα αρκετά δεμένο και σκληροτράχηλο σύνολο που ξέρει τι ζητάει στο γήπεδο, με έναν εξαιρετικό προπονητή (Χοάν Πεναρόγια) ο οποίος μπορεί να εκμεταλλευθεί τις δυνατότητες των παικτών του στο έπακρο. Αν και η ομάδα έχασε σημαντικές μονάδες του περσινού ρόστερ (Μπάσας, Φιτιπάλδο, Κλάρκ, Α.Λίμα, Άπιτς) που συνέβαλαν στην καλή της πορεία στην ACB και στη regular season του BCL, οι αρμόδιοι φρόντισαν να τις αναπληρώσουν με προσθήκες έμπειρων παικτών (Ρένφρο, Κουκ) και παικτών με κίνητρο (Χόρτον, Κράβιτς, Σακό) για να αποδείξουν την αξία τους σε υψηλότερο επίπεδο!! Οψόμεθα επομένως…

ΥΓ2: Στο παρόν άρθρο όπως καταλάβατε παρουσιάσαμε τις περιπτώσεις πέντε παικτών από πέντε διαφορετικές ομάδες του Final 8. Υπάρχουν και άλλοι πολλοί παίκτες που αγωνίζονται σε ομάδες του επερχόμενου τουρνουά και μου έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον, τους οποίους όμως δεν συμπεριέλαβα στο άρθρο αυτό, καθώς αποφάσισα να αναφερθώ σε παίκτες που αγωνίζονται σε διαφορετικούς συλλόγους… Ένας εξ αυτών είναι δίχως αμφιβολία ο Javier Justiz της Σαραγόσα. Ο 28 χρόνος ύψους 2,10 Κουβανός (Όπως και ο Rivero που είδαμε προ ολίγου) Center αποτελεί έναν παλαιάς κοπής ψηλό όπου χάρη στην δύναμη και τον όγκο του (122 κιλά) αποτελεί σημείο αναφοράς στη ρακέτα για την ομάδα από την Αραγωνία την τελευταία 2ετία ερχόμενος κυρίως από τον πάγκο. Διαθέτει καλά τελειώματα κοντά στο καλάθι ενώ παράλληλα είναι και καλός ριμπάουντερ και μπλοκέρ…Ανανέωσε το συμβόλαιο του πριν περίπου 1,5 μήνα μέχρι το 2023, αλλά δε θα μου κάνει καμία εντύπωση αν τον δούμε τις επόμενες σεζόν να μετακομίζει σε ομάδα Ευρωλίγκα, έχοντας τον ρόλο του 3^ου ψηλού για 10-12 λεπτά ανά αγώνα, όπου θα μπαίνει στα παιχνίδια για τη λεγόμενη “βρώμικη δουλεία”. Πέρσι μετά τα τέλη Γενάρη δεν αγωνίστηκε λόγω τραυματισμού στο αριστερό γόνατο, τραυματισμός που τον ταλαιπωρεί ακόμα και τώρα, και έτσι δεν θα τον δούμε δυστυχώς να αγωνίζεται στο τουρνουά της Αθήνας… Πάντως ας τον έχουμε στα ραντάρ μας τον συγκεκριμένο από την στιγμή που θα ξεπεράσει τον τραυματισμό του και θα επανέλθει στη δράση.

Και ο επίλογος…

Θα ήθελα για μια ακόμη φορά να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδίας μου το Manolo77, ο οποίος μέσα από αυτό εδώ το blog μου έδωσε εκ νέου την ευκαιρία μετά από 1,5 μήνα από τη δημοσίευση του πρώτου μου άρθρου, όχι να εκφέρω αυτή την φορά την γνώμη μου και την οπτική μου όσον αφορά την καλοκαιρινή στελέχωση του Ολυμπιακού, αλλά με αφορμή αυτό το τουρνουά να θέσω τις προτάσεις μου αναφορικά με αυτούς τους παίκτες “εργαλεία” που σε λίγα χρόνια πιθανότατα θα τους δούμε να αγωνίζονται στο υψηλότερο επίπεδο, και γιατί όχι να πρωταγωνιστούν κιόλας σε αυτό…