THE ART OF RECRUITING

Άλλο ένα καλοκαίρι με άκρατη μεταγραφολογία, άλλη μια off season μακράς διάρκειας (πέρυσι λόγω #mexritelous, φέτος λόγω κορωνοϊού), άλλη μια περίοδος αισιοδοξίας και ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο!

Τις τελευταίες εβδομάδες, μετά την οριστική διακοπή της Euroleague, το front office και το προπονητικό team του Ολυμπιακού έχουν “σηκώσει μανίκια” και αναμένονται οι πρώτες ανακοινώσεις νέων παικτών, μετά φυσικά τις ανανεώσεις των διόσκουρων Σπανούλη και Πρίντεζη, Πρίντεζη και Σπανούλη…

Αν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τις τρεις προηγούμενες off season της ομάδας με μια λέξη, θα τις χαρακτήριζα “ανορθόδοξες”. Θα έλεγα ότι κινούνταν περισσότερο στη λογική να αποκτηθούν οι καλύτεροι δυνατοί παίκτες βάσει του διαθέσιμου budget, ανεξαρτήτως χαρακτηριστικών και όχι στο πώς θα εμπλουτιστεί το ρόστερ με στοιχεία τα οποία ήταν σε έλλειμμα.

Είναι νωπές οι μνήμες από το πώς ο McCollum εν μία νυκτί έγινε  Roberts το 2017, πώς ο Henry “βαφτίστηκε” Toupane το 2018 και περισσότερο πως οι “ανορθογραφίες” με τη μη απόκτηση αθλητικού ψηλού και δημιουργικού PG πέρυσι, στοίχισαν στους ερυθρόλευκους.

Γιατί η στελέχωση και η δουλειά που γίνεται το καλοκαίρι στο μεταγραφικό παζάρι είναι εκείνη που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα εξέλιξη μιας ομάδας, όσο και αν πάντα θα υπάρχουν τα παραδείγματα των Law – Dorsey (αντίστοιχα του Gist για τον ΠΑΟ), για να μας θυμίζουν ότι υπάρχουν περιθώρια να διορθωθεί ένα λάθος…

Το φετινό καλοκαίρι όλοι ατενίζουμε με, ίσως λίγη παραπάνω, αισιοδοξία το μέλλον του Ολυμπιακού, κυρίως λόγω της παρουσίας του Μπαρτζώκα στον πάγκο, ο οποίος ξέρει την ομάδα και πώς να τη χτίσει με τα κατάλληλα υλικά, αλλά και λόγω της επιστροφής (;) του Σλούκα, που θα αποτελέσει τη “δικλείδα ασφαλείας”, τον επόμενο ηγέτη (έστω με μια άλλη έννοια από ό,τι συνηθίσαμε τα τελευταία χρόνια με τον αξεπέραστο Σπανούλη) αγωνιστικά.

Αλλά ακόμα και αν δε γίνει πράξη η τελευταία μεταγραφή, εκτιμώ ότι όλοι νιώθουμε μια σιγουριά ότι ο ορθολογισμός έχει επιστρέψει, τόσο όσον αφορά στο σχεδιασμό του ρόστερ, όσο και στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Και τα πρώτα δείγματα ήταν ενθαρρυντικά, αν αναλογιστούμε ότι μέσα σε λίγες εβδομάδες από την πρόσληψη του Μπαρτζώκα, η ομάδα φάνηκε να αποδίδει ξανά καλό μπάσκετ με έμφαση στην άμυνα, ενώ και οι κινήσεις των McKissic και Ellis, απέδειξαν ότι δε χρειάζεται το μεγάλο budget για να ανακαλύψεις … θησαυρούς!

Έχοντας, λοιπόν, αυτά κατά νου, θα επιχειρήσουμε να κάνουμε ένα breakdown, στο πως διαμορφώνονται έως τώρα (σύμφωνα και με τα ονόματα που βρίσκονται στη μεταγραφική επικαιρότητα του Ολυμπιακού) οι τρεις γραμμές της ομάδας (back court, πλάγιοι και front line), αναλύοντας κυρίως τα στοιχεία που φέρνει κάθε παίκτης και να βαθμολογήσουμε τη στελέχωση.

Και μην ξεχνάτε ότι ανεξάρτητα από τα “ονόματα”, ο κόουτς Μπαρτζώκας είναι από αυτούς που “ψωνίζουν” χαρακτηριστικά σε κάθε παίκτη, άρα και η δεύτερη ή τρίτη επιλογή της λίστας του, ακόμη και αν δεν είναι του ίδιου επιπέδου με την πρώτη, θα διαθέτει παρόμοια αγωνιστικά στοιχεία…

BACK COURT

Ξεκινώντας από την περιφέρεια, την περασμένη σεζόν ήταν εμφανή τρία στοιχεία, τα οποία έλειψαν απελπιστικά. Η απουσία δημιουργίας πέραν του Σπανούλη (η μεταγραφή του Rochestie διόρθωσε κάπως τα κακώς κείμενα), η έλλειψη ενός elite defensive stopper (ο Baldwin δυστυχώς δεν αποδείχθηκε τέτοιος) και το κάθετο παιχνίδι σε iso καταστάσεις, η προσωπική φάση και η δυνατότητα εκτέλεσης μετά από τρίπλα.

Και παρόλο που η έλευση McKissic ήρθε και αυτή να βελτιώσει την ποιότητα του ρόστερ, δίνοντας και την απαραίτητη ένεση εκρηκτικότητας, η οποία επίσης έλειπε, μαζί με την ικανότητα του στο transition, δεν κάλυψε όλες τις αδυναμίες του back court, ειδικά όταν ο Σπανούλης για 2^η σερί σεζόν τραυματίστηκε σοβαρά (για τον Buycks δε θα αναφερθώ, καθώς το δείγμα γραφής του ήταν μικρό)…

Ο Μπαρτζώκας διαβλέποντας τα παραπάνω κατάλαβε ότι πάνω από όλα ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από ένα leading guard, κάποιον που θα παίρνει τις αποφάσεις, αφήνοντας στον Kill Bill το ρόλο του ηγέτη της 2^nd unit και του closer… Αν, λοιπόν, υποθέσουμε ότι η μεταγραφή του Σλούκα έχει happy end, άμεσα η ομάδα λύνει το βασικό της πρόβλημα για τα επόμενα χρόνια, αποκτώντας ένα guard από το πάνω ράφι, με έμφυτη ικανότητα στη δημιουργία και καλό σουτ, ο οποίος θα είναι ο λεγόμενος floor general.

Για το ρόλο του defensive stopper, ο Μπαρτζώκας φαίνεται να επιλέγει το γνωστό του, από την κοινή θητεία τους στην Khimki, Charles Jenkins. Και παρόλο που βρίσκεται στα 31 του, παρόλο που προέρχεται από κακή σεζόν και το όνομα του δεν κάνει “γκελ” (ούτε και σε εμένα που περίμενα κάτι πιο φρέσκο), εκτιμώ ότι για τα 15’ που θα αγωνίζεται στο πλάι είτε του Σλούκα, είτε του Σπανούλη (το πιθανότερο), θα αποτελεί εγγύηση στην άμυνα και θα δώσει τίμιο spot shooting, ζητώντας λίγες μπάλες στην επίθεση!

Συνεπώς είναι όλα ρόδινα στην περιφέρεια και η γραμμή θα “κλείσει” με κάποιον … τύπου Harrison συν τους Λαρεντζάκη και τον McKissic; Προφανώς όχι, αν και με μια πρώτη ματιά παρατηρείται σημαντικά βελτιωμένη σε σχέση με το περσινό καλοκαίρι! Όσο και αν η ομάδα του χρόνου θα αγωνίζεται μόνο στην Euroleague, όσο και αν οι χρόνοι συμμετοχής φαίνονται συγκεκριμένοι, το ρόστερ θεωρώ ότι ζητάει έναν ακόμη χειριστή (έστω ρολίστα), ο οποίος θα μπορεί να αποσυμφορήσει τους Σλούκα και Σπανούλη από τα οργανωτικά καθήκοντα τους ή ακόμη και από το κατέβασμα της μπάλας, “απορροφώντας” την πίεση.

Ιδανικά ένας combo guard με καλό σουτ μετά από τρίπλα και slashing abilities που θα δίνει εύκολο σκορ, είναι το κατάλληλο συμπλήρωμα στην περιφέρεια της γραμμής, ένας Lloyd π.χ.   

Φαντάζομαι ότι ο Μπαρτζώκας σκέφτεται τη χημεία της ομάδας, το αν θα δεχθεί κάποιος ποιοτικός guard να είναι πίσω στο rotation, αλλά με τον Σπανούλη στα 38 μια τέτοια κίνηση ίσως να … κρύβει και κάτι για το μέλλον. Θα μπορούσε για τέτοιο ρόλο να αποκτηθεί έστω ένας guard με προοπτική, ο οποίος θα πέρναγε μεταβατική σεζόν, ανεβαίνοντας σταδιακά στην ιεραρχία του ρόστερ (ένα τυχαίο όνομα είναι αυτό του Hermannsson). Σε διαφορετική περίπτωση, ένας έμπειρος και κοντρολαρισμένος point guard (όπως ο Lafayette κάποτε), που θα προσαρμοζόταν άμεσα, δίνοντας συγκεκριμένα στοιχεία, θα ήταν ευπρόσδεκτος.

Ας δούμε τη βαθμολογία σε δύο πιθανά 6-man line ups της περιφέρειας (με την παραδοχή ότι ο McKissic λογίζεται ως guard και ο Harrison ως swingman – πλάγιος), συγκρίνοντας τα με το αντίστοιχο περσινό όπως είχε διαμορφωθεί στο τέλος της σεζόν. Ουσιαστικά η βασική διαφοροποίηση έγκειται στο αν ο Ολυμπιακός αποκτήσει έναν ακόμη guard (ή παραμείνει ο Buycks) ή όχι…

POSSIBLE BACK COURT LINE UPS 2020 – 21

Sloukas, Jenkins, Spanoulis, Nikolaidis, McKissic, Larentzakis (RATING: 7)

Sloukas, Buycks, Jenkins, Spanoulis, Nikolaidis, McKissic (RATING: 8)

BACK COURT LINE UP 2019 – 20

Baldwin, Buycks, Rochestie, Koniaris, Spanoulis, McKissic (RATING: 6)

SWINGMEN

Εδώ τα πράγματα είναι “μετρημένα” κουκιά. Ο Μπαρτζώκας εξαρχής φαινόταν ότι στηρίζει το Ελληνικό δίδυμο Παπανικολάου – Χαραλαμπόπουλου και ουσιαστικά έψαχνε ένα 2-3άρι στη θέση του Paul, με αντίστοιχα καλό σουτ, αλλά πιο σταθερό και με καλύτερο παιχνίδι με την μπάλα στα χέρια.

Παρά τις φήμες για Broekhoff, ο εκλεκτός μάλλον θα είναι ο γνωστός μας Aaron Harrison, για τον οποίο έχετε διαβάσει εδώ και στο Red Point Guard. Εφόσον ο Paul έδινε καλό spot shooting, o Harrison αυτό που μπορεί να προσφέρει παραπάνω είναι το instant scoring, ερχόμενος από τον πάγκο, καθώς είναι streaky shooter. Γενικά η σύνδεση του με το καλάθι είναι μοναδική και αυτό είναι κάτι που έλειψε τα προηγούμενα χρόνια από την ομάδα…

Επίσης έχει καλύτερο on ball παιχνίδι καθώς ειδικά φέτος στην αρχή της σεζόν δοκιμάστηκε σε ρόλο Point forward, ανταποκρινόμενος ικανοποιητικά. Εκτιμώ ότι μπορεί να αποτελέσει παράγοντα στην επίθεση είτε ως off guard, εκτελώντας σε catch ‘n’ shoot συνθήκες όπως και ο Paul, είτε ως on guard, έχοντας για επιλογή τόσο το drive, όσο και το σουτ μετά από τρίπλα!

Αν υστερεί κάπου σε σχέση με τον Paul είναι μάλλον το αμυντικό κομμάτι οπού ο συμπαθής Brandon, παρά τα lapses που είχε, χάνοντας τη συγκέντρωση του, παραμένει αξιόπιστος οn ball defender με πλούσια physical tools. Ωστόσο, δεδομένου ότι η άμυνα είναι ένα στοιχείο, το οποίο βρίσκει η ομάδα, σε υπερθετικό βαθμό από τον Παπανικολάου, ένας παίκτης σαν το Harrison, ο οποίος τον συμπληρώνει στο επιθετικό κομμάτι καλύτερα, είναι το ιδανικό fit για τις θέσεις 2 – 3.

POSSIBLE SWINGMENS’ LINE UP 2020 – 21

Papanikolaou, Harrison, Charalampopoulos (RATING: 8.5)

SWINGMENS’ LINE UP 2019 – 20

Papanikolaou, Paul, Charalampopoulos (RATING: 7.5)

FRONT LINE

Εδώ ίσως μιλάμε για τη γραμμή όπου, θεωρητικά, μέχρι στιγμής, ο Ολυμπιακός εμφανίζεται κάπως αποδυναμωμένος μετά την αποχώρηση του Milutinov. Επίσης το τοπίο είναι ακόμη θολό, καθώς δεν έχει ξεκαθαρίσει αν θα παραμείνει κάποιος από τους Vezenkov και Rubit (ή ακόμη και οι δύο σύμφωνα με ένα τελευταίο σενάριο). Συνεπώς θα κινηθούμε αρκετά υποθετικά, λαμβάνοντας υπόψιν ως δεδομένους τους Ellis, Martin και Πρίντεζη. 

Πέρυσι τέτοια εποχή μνημονεύαμε (εκτός από τη μεταγραφή Cherry), την επιλογή του Blatt να πορευθεί χωρίς αθλητικό ψηλό και αντ’ αυτού να προτιμήσει τη λύση του tweener Rubit με όπλο το post και face up παιχνίδι του στην επίθεση, καθώς και την ικανότητα του στα ριμπάουντ. Παρά τη θετική παρουσία του στο φινάλε της σεζόν, ο Rubit ουσιαστικά έβγαλε τον καλό του εαυτό σε σχήματα μαζί με τον Ellis στο 5 και τον ίδιο ως PF.

Στο μεσοδιάστημα ο Ολυμπιακός είδε τον Kuzminskas να χαιρετάει νωρίς, δίχως να μπορεί να βρει έναν ξεκάθαρο ρόλο, μετά και την αποπομπή Blatt και τον Reed να έρχεται ως ο mobile 7-footer, αλλά και αυτός να μη δικαιώνει τις προσδοκίες…

Πλέον ο Μπαρτζώκας δείχνει ξεκάθαρα την αλλαγή φιλοσοφίας με δύο αθλητικούς ψηλούς (τον ένα μάλιστα undersized), στα πλαίσια του Ολυμπιακού της διετίας 2013 – 15 και της Khimki των Thomas Robinson και Malcolm Thomas! Εκ πρώτης όψεως φαίνεται η έλλειψη ενός μεγάλου κορμιού, που θα ματσάρει τους αντίπαλους center, όπως ο Tavares, o Milu, ακόμα και ο Jekiri. Άρα το σκηνικό φέτος αναμένεται πολύ διαφορετικό σε σχέση με ό,τι είχαμε συνηθίσει την τελευταία 3ετία, όπου ο Milutinov ήταν το σημείο αναφοράς της ομάδας μέσα στη ρακέτα!

Ωστόσο, με τα αθλητικά / φυσικά προσόντα των Ellis και Martin, προφανώς ο Μπαρτζώκας σκοπεύει να μην αφήσει να φανεί το κενό του Σέρβου center, εκμεταλλευόμενος την καλή τους άμυνα ψηλά (και οι δύο είναι ικανοποιητικοί rim protectors) πηγαίνοντας σε βοήθειες, καθώς και τα γρήγορα πόδια τους, για να εφαρμόσει τα αγαπημένα του hedge out.

Ταυτόχρονα μπορεί να μετατρέψει την ταχύτητα και το above the rim παιχνίδι τους σε πλεονέκτημα στην επίθεση, δεδομένου ότι και οι δύο είναι μετρ σε Pick ‘n’ roll καταστάσεις (ειδικά ο Martin) και καλοί finishers μετά από επαφή…

Άρα, δεδομένου ότι υπάρχει και ο Πρίντεζης με το ανεπτυγμένο post game, φαίνεται ότι η ομάδα, ειδικά αν μείνει ο Vezenkov, ψάχνει για έναν κλασικό tweener (Hicks, Poythress), ο οποίος θα μπορεί να αγωνιστεί μαζί με όλους τους υπόλοιπους της front line. Σε περίπτωση που ο Vezenkov αποχωρήσει, τότε είναι επιτακτική η ανάγκη μεταγραφής ενός stretch PF, ο οποίος θα “ανοίγει το γήπεδο”. Αν αυτός θα είναι ο Gill ή ο Whittington ή κάποιος άλλος, δεν το γνωρίζουμε και ίσως είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων.

Ωστόσο, δεδομένου ότι δε θα αποκτηθεί ένας ακόμη center, συμπληρώνοντας την τριπλέτα των center, εκτιμώ ότι η ύπαρξη ενός ακόμη κλασικού PF, χωρίς τη δυνατότητα να ανέβει και στο 5, εγκυμονεί ρίσκο, σε περίπτωση παραμονής του Vezenkov. Σε κάθε περίπτωση, η front line, ίσως είναι η γραμμή, η οποία θα ”κλείσει” τελευταία, καθώς τα ανοιχτά μέτωπα είναι ακόμη αρκετά.

Για αυτό το λόγο εδώ παίρνω τρία πιθανά σενάρια για την 5άδα των ψηλών (εκ των οποίων τα δύο προϋποθέτουν παραμονή ενός εκ των Rubit, Vezenkov και το τρίτο την αποχώρηση τους), όσον αφορά τη νέα σεζόν, προσπαθώντας να βρω το βέλτιστο, σύμφωνα με τη δική μου οπτική…

POSSIBLE FRONT COURT LINE UPS 2020 – 21

Printezis, Vezenkov, Poythress, Ellis, Martin (RATING: 7)

Printezis, Gill, Rubit, Ellis, Martin (RATING: 7.5)

Printezis, Gill, Poythress, Ellis, Martin (RATING: 8)

FRONT COURT LINE UP 2019 – 20

Printezis, Vezenkov, Rubit, Milutinov, Ellis (RATING: 8)

Κλείνοντας αυτή τη mini παρουσίαση, θα ήθελα να αναφέρω ότι ανεξάρτητα από το ποιοι παίκτες θα αποκτηθούν, αυτό που μετράει είναι το πώς θα δέσουν στο σύνολο και αν θα καταφέρουν να ανταποκριθούν στους ρόλους τους. Η απόπειρα μου να ποσοτικοποιήσω τους πιθανούς παίκτες του νέου ρόστερ και τα χαρακτηριστικά τους, όσο αυθαίρετη και αν είναι, στηριζόμενη σε υποκειμενικά κριτήρια, τόσο θεωρώ ότι είναι και δίκαιη, δείχνοντας ότι και σε όρους ατομικής ποιότητας και αγωνιστικών στοιχείων, ο Ολυμπιακός του χρόνου θα είναι καλύτερος!  

Εξάλλου είναι και η παρουσία του Μπαρτζώκα, εκείνη που με κάνει αισιόδοξο, ότι η ομάδα, ασχέτως προσώπων, θα παρουσιαστεί βελτιωμένη και αρκετά διαφορετική σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν, γνωρίζοντας τι ζητάει μέσα στο γήπεδο.

Και νομίζω ότι αυτό είναι το σημαντικότερο, να ζητάμε την ανάδειξη του συνόλου μέσα από μονάδες, οι οποίες γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν και πώς να προσφέρουν. Νομίζω αυτή θα είναι μια καλή αρχή για να δούμε ξανά τον Ολυμπιακό που αγαπήσαμε και μας έκανε να χαρούμε! Για το ποιος θα είναι ο ηγέτης, ο scoring guard, o tweener και ο defensive stopper, ας περιμένουμε λίγους μήνες…