Το σύστημα διεξαγωγής παραμένει το ίδιο, με ειδοποιό διαφορά την προσθήκη δύο ομάδων συγκριτικά με τα 3 προηγούμενα χρόνια, άρα και πιο επιβαρυμένο πρόγραμμα στην κανονική περίοδο.
Επίσης οι διπλές εβδομάδες, με τα σερί εντός ή εκτός έδρας παιχνίδια, δημιουργούν ανισορροπία στο αγωνιστικό πρόγραμμα των 18 αντιπάλων, με αποτέλεσμα τουλάχιστον στο ξεκίνημα, η actual βαθμολογία να μην αποτελεί στο 100% τον πιο κατάλληλο οδηγό, για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για τη μελλοντική πορεία και κατάταξη όλων των ομάδων, σε αρκετές περιπτώσεις.
Από την άλλη τα καθιερωμένα Power Rankings εκφράζουν περισσότερο υποκειμενική άποψη του εκάστοτε γράφοντα, βασιζόμενα στη φόρμα κάθε ομάδας στους τελευταίους αγώνες και χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν πιο αντικειμενικά ή/και «χειροπιαστά» κριτήρια…
Από το 2ο γύρο της περσινής Euroleague, τότε που δημιουργήθηκε αυτός εδώ ο χώρος, μοιράστηκα μαζί μας μέσω σχετικών κειμένων, τα λεγόμενα Dynamic Rankings, ως ένα μπούσουλα και μέσο παρακολούθησης της πορείας κάθε ομάδας, τα οποία στηρίζονται στο συντελεστή των εκτός έδρας νικών μείον τις εντός έδρας ήττες τους.
Ο γενικός άγραφος κανόνας, από τα χρόνια ακόμα της δεκαετίας 80, με τη δημιουργία της φάσης των Ομίλων και το σύστημα round robin, ήταν ότι συνήθως η πρόκριση κρίνεται στις «ν+1» νίκες, όπου «ν», είναι ο αριθμός των εντός έδρας αγώνων.
Συνήθως λοιπόν, με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως την περσινή σεζόν (όπου το σκέτο «ν» αποδείχθηκε αρκετό), αυτό είναι το minimum ρεκόρ, που κυνηγάνε όλοι και έτσι τα Dynamic Rankings, αποτελούν χρήσιμο οδηγό για να υπάρχει μια ξεκάθαρη εικόνα που βρίσκονται οι ομάδες, τη δεδομένη χρονική στιγμή, μετά το πέρας κάθε αγωνιστικής.
Ωστόσο, ακόμα και τα Dynamic Rankings, δεν εξετάζουν ένα σημαντικό παράγοντα, όπως το βαθμό δυσκολίας του υπολειπόμενου προγράμματος για όλους τους συμμετέχοντες.
Φέτος, περισσότερο από ποτέ, παρατηρείται το φαινόμενο κάποιες ομάδες να έχουν στην αρχή της σεζόν σερί αγώνες στο γήπεδο τους (Ζαλγκίρις / 7 στα 10 παιχνίδια), ενώ άλλες πολλά ταξίδια εκτός έδρας (Φενερμπαχτσέ / 7 στα 10 παιχνίδια), με αποτέλεσμα μια δυσαναλογία, όσον αφορά στη δυσκολία του προγράμματος τους.
Έτσι λοιπόν, σε μια προσπάθεια να απεικονιστεί αυτή η ιδιαιτερότητα, μπήκε στη ζωή μας και το Schedule Difficulty, το οποίο υπολογίζει ποσοστιαία τι «περιμένει» κάθε ομάδα στη συνέχεια, λαμβάνοντας υπόψιν τις κάτωθι παραμέτρους, όπως φαίνεται και στον παραπάνω πίνακα, στο πράσινο πλαίσιο:
🏀Εντός ή εκτός έδρας ποσοστό ηττών (loss %) της ίδιας της ομάδας, ανάλογα που αγωνίζεται.
🏀Εντός ή εκτός έδρας ποσοστό νικών (winning %) του αντιπάλου, ανάλογα που αγωνίζεται.
🏀Συντελεστή δυναμικότητας αντιπάλου που προκύπτει από ιστορικά στοιχεία της πορείας των ομάδων στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα από την περίοδο 2001 – 02 και έπειτα.
Ενδεικτικά, ο τελευταίος δείκτης εξάγεται, συνυπολογίζοντας:
α) Το ποσοστό νικών της κάθε ομάδας (winning %) στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα, με διαφορετικό πολλαπλασιαστή ανάλογα τη διοργάνωση (π.χ. οι νίκες στην Euroleague πολλαπλασιάζονται με 1, ενώ οι αντίστοιχες στο Eurocup με 0,75) και
β) Extra bonus, το οποίο επιβραβεύει εφάπαξ τις διακρίσεις τους από το 2001 και μπορεί να αφορά κατακτήσεις Κυπέλλων (π.χ. για την Euroleague 0,30, για το Eurocup 0,12), συμμετοχή σε τελικό (0,25 για την Euroleague και 0,10 για το Eurocup), ακόμα και μια απλή είσοδο στην 8άδα (0,08 για την Euroleague και 0,05 για το Eurocup).
Στη συνέχεια βγαίνει ο μέσος όρος των βαθμών για όλα τα έτη, δίνοντας ωστόσο μεγαλύτερη βαρύτητα στα τελευταία χρόνια (π.χ. από τη σεζόν 2016 – 17 εφαρμόζεται πολλαπλασιαστής >1, ενώ από την προηγούμενη περίοδο και πηγαίνοντας προς τα πίσω, ο πολλαπλασιαστής φθίνει, από 0,99 για να καταλήξει στο 0,80 τη σεζόν 2001 – 02, που σηματοδοτεί την αρχή μέτρησης).
Ξέρω ότι σας μπέρδεψα, όμως με τη βοήθεια των πινάκων, η εικόνα ίσως είναι πιο ξεκάθαρη. Για να γίνει κατανοητό, σκεφτείτε ότι ουσιαστικά ο βαθμός δυσκολίας για τον κάθε αγώνα, προκειμένου να είναι όσο το δυνατόν πιο αντιπροσωπευτικός και δίκαιος, εκτός από τις φετινές επιδόσεις κάθε ομάδας, «φιλτράρει» και το παρελθόν τους, με ένα συντελεστή, που ουσιαστικά ποσοτικοποιεί τις νίκες και τις επιτυχίες τους στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις!
Ως παράδειγμα ακολουθεί αναλυτικός πίνακας με τους συντελεστές δυναμικότητας των δύο πιο επιτυχημένων ομάδων αυτά τα 19 χρόνια (για τεχνικούς λόγους με σκοπό την καλύτερη απεικόνιση, έχει ενσωματωθεί η τελευταία δεκαετία μόνο, παρόλο που στον υπολογισμό λαμβάνονται υπόψιν όλες οι σεζόν απο το 2001 - 02 και μετά):
Επειδή όμως ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή της Euroleague και πολλά μπορούν να αλλάξουν στη συνέχεια (θυμηθείτε την περσινή σεζόν, πόσο καλά ξεκίνησε ο Ολυμπιακός σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό και πως οι ρόλοι αντιστράφηκαν την άνοιξη), ο παράγοντας πρόγραμμα, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, δε θα μας απασχολήσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ούτε και τα Potential Rankings.
Πάντως για να υπάρχει μια γενική εικόνα παρατίθεται το πρόγραμμα για 6 ομάδες της Euroleague, με το βαθμό δυσκολίας των επόμενων 10 αγώνων τους (με πράσινο οι εντός έδρας και με κόκκινο οι εκτός):
Στο κείμενο αυτό θα επικεντρωθούμε κυρίως στα πεπραγμένα των 18 μονομάχων στις δέκα πρώτες αγωνιστικές, βάσει των Dynamic Rankings, όπως έχουν προκύψει αυτό το διάστημα… Ας ξεκινήσουμε λοιπόν!
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ +4
Στην κορυφή βρίσκεται η πρωταθλήτρια των μεταγραφών Μπαρτσελόνα! Αήττητη στην έδρα της και με 4 «διπλά» στο σακούλι της, έχει ξεκινήσει δυναμικά, δείχνοντας ότι δύσκολα θα αφήσει να χαθεί το πλεονέκτημα έδρας.
Παρά τις ατυχίες που είχαν οι Μπλαουγκράνα, κυρίως με τον αποδεκατισμό του back court, έδειξαν γρήγορα αντανακλαστικά, με την απόκτηση του Ντιλέινι και σε συνδυασμό με το επιτυχημένο πείραμα του Πέσιτς με το Χάνγκα σε ρόλο point forward και την ενεργοποίηση του ταλαντούχου Μπολμάρο, δεν επηρεάστηκαν…
Με αιχμές του δόρατος τους νεοφερμένους Χίγκινς (14 πόντοι μ.ο.) και Μίροτιτς (17,8 πόντοι μ.ο.), η Μπαρτσελόνα είναι από τις πιο παραγωγικές ομάδες της διοργάνωσης.
Ακούστηκε και η περαιτέρω ενίσχυση της front line με τον Πάου Γκασόλ, οπότε αν γίνει αυτό θα μιλάμε για ένα από τα πληρέστερα σύνολα που έχουν εμφανιστεί στην ιστορία.
Παρόλα αυτά, μιας και βρισκόμαστε στην αρχή της σεζόν, η Μπαρτσελόνα θα κριθεί από την άνοιξη και μετά. Θα πρέπει να δείξει και το «μέταλλο» ως ομάδα, αν θέλει να φθάσει στην κορυφή… Η πρόκληση είναι μεγάλη, μένει να δούμε αν θα ανταποκριθεί!
ΕΦΕΣ +3
Η Τουρκική ομάδα αναμενόταν από την πλειοψηφία του μπασκετόκοσμου βελτιωμένη σε σχέση με πέρυσι, διατηρώντας τον κορμό της και με ποιοτική ενίσχυση στη front line, όπου «πονούσε» (Πίτερς και Σίνγκλετον), δίχως να διαψεύδει τις προσδοκίες μέχρι τώρα!
Μετά την εντός έδρας ήττα της στην πρεμιέρα από την Μπαρτσελόνα, έκτοτε είναι αήττητη με μόνη «στάση» στο ΟΑΚΑ. Μετράει 4 διπλά σε γήπεδα όπως το Αστρομπάλ και το Φόρουμ, που μέχρι την επίσκεψη της ήταν απόρθητα κάστρα…
Η δύναμη πυρός είναι το δίδυμο Λάρκιν - Μίτσιτς, το οποίο συνεισφέρει αθροιστικά 41% των πόντων και 55% των ασίστ της Εφές! Με βάθος σε όλες τις θέσεις και χωρίς χτυπητές αδυναμίες, το σύνολο του Αταμάν φαντάζει από τα ακλόνητα φαβορί για την κατάληψη μιας θέσης στην 4άδα και για πρόκριση στο final 4.
ΤΣΣΚΑ +2
Η Αρκούδα είναι μέχρι τώρα, όπως την περιμέναμε...
Με σκαμπανεβάσματα στην απόδοση της, που είναι φυσιολογικά, καθώς τα 4/5 της περιφερειακής της γραμμής είναι αλλαγμένα, ενώ σα να μην έφθανε αυτό ήρθε και ο σοβαρός τραυματισμός του ισορροπιστή Κλάιμπερν, να πλήξει ακόμα περισσότερο τη χημεία της Ρωσικής ομάδας.
Έχει κάνει δύο «κακές» ήττες από τον Ολυμπιακό στη Μόσχα και από τη Βιλερμπάν εκτός έδρας, οι οποίες σε βάθος χρόνου ίσως της στοιχίσουν. Το πρόγραμμα αρχίζει να δυσκολεύει, καθώς τον επόμενο μήνα έχει να ταξιδέψει σε Βαρκελώνη, Τελ Αβίβ και Κων/πολη (με Εφές).
Ο Τζέιμς είναι μακράν του επόμενου, ο πιο κομβικός παίκτης για την ΤΣΣΚΑ με 19,7 πόντους και 4,4 ασίστ μ.ο. Το στοίχημα για τον Ιτούδη είναι να υπάρχουν οι λιγότερες δυνατές απώλειες βαθμολογικά, ενώ παράλληλα αυτό το νέο σύνολο θα μοντάρεται.
Ίσως δυσκολευτεί να χτυπήσει μια θέση στην πρώτη δυάδα, γεγονός το οποίο θα σημαίνει πιο δυνατό αντίπαλο στα προημιτελικά!
ΜΑΚΑΜΠΙ +2
Πριν το ξεκίνημα της διοργάνωσης, στο σχετικό αφιέρωμα της σελίδας, σας είχα προϊδεάσει για τη φετινή Μακάμπι! Μια ομάδα που σφύζει από αθλητικότητα και επιθετικό ταλέντο, ενώ παράλληλα στην άμυνα δείχνει να αφομοιώνει τα «θέλω» του Σφαιρόπουλου…
Με ξεκάθαρη αγωνιστική φιλοσοφία μετά από πολλά χρόνια, η Μακάμπι έχει κάνει μεγάλες εμφανίσεις, δείχνοντας ότι είναι από τις επικρατέστερες για μια θέση στην 8άδα.
Η περιφερειακή της γραμμή με το Γουιλμπέκιν σε ηγετικό ρόλο και το Γουόλτερς ως facilitator δίπλα του, μαζί με τους off guard Μπράιαντ και Ντόρσει, έχει ανταποκριθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ενώ και το front court με τους Κάσπι, Έισι, Μπλακ και Χάντερ είναι από τα πιο ολοκληρωμένα και ισχυρά της φετινής Euroleague!
Αήττητη στην έδρα της και με μεγάλα διπλά σε ΣΕΦ και Φερνάντο Μπουέσα Αρένα, σίγουρα αποτελεί μια από τις ομάδες που θα μας απασχολήσουν θετικά στη συνέχεια…
ΚΙΜΚΙ +2
Η Κίμκι έχει ξεκινήσει δυνατά, αφήνοντας πίσω την κακή περσινή παρουσία της. Και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά μετά από τέτοια μεταγραφική ενίσχυση το καλοκαίρι;
Πλήρης σε όλες τις θέσεις με πληθώρα ποιοτικών λύσεων (φανταστείτε ο Μοζγκόφ δεν έχει αγωνιστεί ακόμη, ενώ οι Γιόβιτς και Κρέιμερ τις τελευταίες αγωνιστικές μπήκαν σε full δράση) η Ρωσική ομάδα κινείται σε τροχιά 8άδας!
Με το Σβεντ απόλυτο ηγέτη και εκφραστή των περισσότερων επιθέσεων (19,3 πόντοι μ.ο.), τον Τίμμα μεταμορφωμένο (12,7 πόντοι μ.ο. με 39,6% στα τρίποντα) και τον Μπούκερ να δεσπόζει κάτω από τα καλάθια (12,7 πόντοι και 4,8 ριμπάουντ μ.ο.), το σύνολο του Ρίμας Κουρτινάιτις, συνεχίζει το δικό του run ‘n’ gun στυλ παιχνιδιού (85,6 πόντοι μ.ο.), το οποίο όμως τη φετινή σεζόν είναι και αποτελεσματικό.
Ο στόχος των play off μοιάζει εφικτός, αρκεί ωστόσο να σταθεροποιηθεί η απόδοση της σε υψηλά επίπεδα και να μην επαναληφθούν φαινόμενα όπως το 0/2 αυτή τη διαβολοβδομάδα (με συντριβή από τη Ρεάλ και ήττα – σοκ από τη Βαλένθια στην Ισπανική τουρνέ)…
ΑΡΜΑΝΙ +1
Παρά την εντός έδρας ήττα από την Εφές (η πρώτη φέτος στο γήπεδο της), η Αρμάνι φαίνεται και είναι αλλαγμένη προς το καλύτερο σε σχέση με την τελευταία 5ετία βρίσκοντας επιτέλους ταυτότητα…
Ο Μεσίνα έχει δημιουργήσει ένα ποιοτικό ρόστερ με διακριτούς ρόλους και πολυφωνία, το οποίο αποδίδει ελκυστικό και αποτελεσματικό μπάσκετ.
Παρά τα προβλήματα απουσιών (Νέντοβιτς, Μακ στην αρχή και Γκουντάιτις εσχάτως), η Ιταλική ομάδα έχει κάνει σημαντικές νίκες απέναντι σε ανταγωνιστές της (με Μπαρτσελόνα και Φενερμπαχτσέ εντός έδρας και με Παναθηναϊκό εκτός), δείχνοντας σταθερότητα και το κυριότερο σοβαρότητα.
Ο Ροντρίγκεθ με 15,2 πόντους (40,7% στα σουτ τριών πόντων) και 6 ασίστ είναι αναμφίβολα ο «στρατηγός» στο παρκέ, έχοντας την μπαγκέτα της οργάνωσης και παίρνοντας αποφάσεις στην επίθεση, θυμίζοντας το Σέρχιο της Ρεάλ, παρά τα 33 χρόνια του.
Ο Μίτσοφ συνεχίζει την ανοδική του πορεία σαν το παλιό καλό κρασί (ένα από τα καλύτερα 3άρια της Euroleague) με 12 πόντους μ.ο., ωστόσο η αποκάλυψη είναι ο Σκόλα, ο οποίος ενώ ήρθε ως συμπλήρωμα αγωνίζεται 22’ ανά αγώνα, με 12,4 πόντους και 6,1 ριμπάουντ κατά μ.ο.
Όπως είπε πρόσφατα και ο Μεσίνα σε μια συνέντευξη του, στόχος για την Αρμάνι είναι η πρόκριση στην 8άδα (μετά το 2013 – 14). Αν δεν τα καταφέρει και φέτος, δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να κάνει ο Ιταλός μόδιστρος και ιδιοκτήτης της ομάδας…
ΡΕΑΛ +1
Η «Βασίλισσα» έχει ξεκινήσει και αυτή με σκαμπανεβάσματα, αλλά παραμένει ένα από τα αδιαφιλονίκητα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου!
Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για ένα σύνολο, ο κορμός του οποίου, είναι τόσα χρόνια αναλλοίωτος και ενισχύθηκε φέτος με τις απαραίτητες «ενέσεις» σε περιφέρεια και ρακέτα (έστω και αν οι Λαπροβίτολα και Μεϊρί για διαφορετικούς λόγους είναι «απόντες»);
Μην ξεχνάτε ότι σε ένα μαραθώνιο, ειδικά όταν μιλάμε για μια ομάδα με παίκτες άνω των 30 ετών στην πλειοψηφία τους και οι οποίοι προέρχονται από ένα «γεμάτο» καλοκαίρι μετά από Mundobasket, το φορμάρισμα την κατάλληλη στιγμή είναι αυτό που μετράει και κρίνει τα πάντα…
Ο Καμπάτσο συνεχίζει τις «υψηλές πτήσεις» με 10,7 πόντους 5,3 ασίστ και 2 κλεψίματα μ.ο., παίρνοντας τα ηνία τον τελευταίο χρόνο από το Γιουλ, ενώ οι Μίκι, Ράντολφ συμπληρώνουν άψογα τον Ταβάρες.
Μια θέση στην 4άδα είναι ο minimum στόχος για τη Ρεάλ, η οποία παρόλο που φέτος είναι, τουλάχιστον στο κομμάτι των εντυπώσεων, στη σκιά της Μπαρτσελόνα, στο μεταξύ τους ντέρμπι για την Euroleague στέφθηκε νικήτρια, δείχνοντας ότι παραμένει το αφεντικό!
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ +1
Το «τριφύλλι» για άλλη μια σεζόν ξεκίνησε με «όνειρα χίλια», ξανά ήρθαν απρόσμενες εκτός (και εντός) έδρας ήττες, προτού φθάσουμε στη … θυσία του πιστού στρατιώτη Πεδουλάκη και την επαναπρόσληψη του Πιτίνο, για να φτιάξει η ατμόσφαιρα!
Σε αγωνιστικό επίπεδο, ο Παναθηναϊκός έχει εμφανείς αδυναμίες στη ρακέτα κυρίως, αλλά και στην περιφέρεια, όσον αφορά στην άμυνα του, χωρίς καθαρούς defensive stoppers.
Το σημείο αναφοράς είναι ο Καλάθης, ο οποίος αγωνίζεται στα «κόκκινα» και παρόλο που η στελέχωση θεωρητικά έγινε με αυτόν ως άξονα (με καλούς σουτέρ γύρω του όπως ο Φρεντέτ και ένα pick ‘n’ roll ψηλό όπως ο Γουάιλι), στην πράξη κάτι φαίνεται πως «δεν κολλάει»…
Η έλευση Πιτίνο, σίγουρα θα φέρει άλλο αέρα στους «πράσινους», ωστόσο αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Τα σχήματα στο back court χωρίς την παρουσία Καλάθη είναι δυσλειτουργικά (όλοι οι παίκτες θέλουν την μπάλα «στα χέρια» τους) και ίσως εκεί χρειάζεται ενίσχυση με έναν off guard με καλό σουτ, που θα προσφέρει και αμυντικά, αντί του Μπράουν. Παράλληλα και ένα 5άρι rim protector στη θέση του Μπεντίλ θα ήταν ευπρόσδεκτο.
Ωστόσο, η δύναμη του ΟΑΚΑ (οι ήττες από Αρμάνι και Άλμπα, «σβήστηκαν» και με το παραπάνω από τα διπλά σε Αγ. Πετρούπολη, Κάουνας και Μόναχο), καθώς και ο επιθετικός πλουραλισμός (Τόμας, Παπαπέτρου, Φρεντέτ) εκτός του συνήθη ύποπτου Καλάθη, δίνουν την απαραίτητη ώθηση στον Παναθηναϊκό να «χτυπήσει» ένα πλασάρισμα στην πρώτη 8άδα!
Πολύ σημαντικός ο επόμενος μήνας και το πως θα ανταπεξέλθει στο πρόγραμμα «φωτιά», όπου θα φανεί και το ταβάνι των στόχων του (Μπασκόνια, Ολυμπιακός, Φενερμπαχτσέ, Ρεάλ στο ΟΑΚΑ, Μπαρτσελόνα, Μακάμπι, ΤΣΣΚΑ και Αρμάνι εκτός έδρας).
ΜΠΑΣΚΟΝΙΑ 0
Η ομάδα από τη Χώρα των Βάσκων παρουσιάζεται και φέτος ανταγωνιστική, δείχνοντας ότι θα «πουλήσει ακριβά το τομάρι της», για την πρόκριση στα play off.
Παρά την αποδυνάμωση της, τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά, η Μπασκόνια στηρίζεται σε ένα πυρήνα 10 παικτών, οι οποίοι μέχρι τώρα την «κουβαλάνε». Ο ηγέτης της είναι φυσικά ο Τόρνικε Σενγκέλια, ένα από τα πιο ολοκληρωμένα PF της διοργάνωσης με 19,4 πόντους, 6,4 ριμπάουντ και 2,3 ασίστ κατά μ.ο. και εκπληκτικά ποσοστά ευστοχίας (61,3% στα δίποντα και 44,1% στα δίποντα).
Ο τραυματισμός του Γκρέιντζερ ήταν ένα μεγάλο πλήγμα στην περιφέρεια (όπου πλην των Χένρι και Βιλντόζα λείπει άλλος καθαρός χειριστής), ωστόσο με το Στάουσκας να «ανεβάζει» σταδιακά στροφές, δεν έχει φανεί μέχρι τώρα σε μεγάλο βαθμό.
Το μεγάλο στοίχημα για τον Περάσοβιτς είναι να κρατήσει την ομάδα του σε τροχιά 8άδας και παράλληλα τους βασικούς παίκτες φρέσκους στο φετινό μαραθώνιο. Δύσκολο εγχείρημα, ειδικά αν δεν υπάρξει ενίσχυση και όσο ο Έρικ παραμένει αρνητικός…
ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ 0
Συνεχίζουμε με τη δυσάρεστη έκπληξη της φετινής σεζόν μέχρι τώρα, τη Φενερμπαχτσέ…
Η Τουρκική ομάδα, ενώ φάνταζε από τα φαβορί ακόμα και για την κατάκτηση του τροπαίου, δε δικαιώνει τα προγνωστικά σε αυτές τις δέκα πρώτες αγωνιστικές.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, φαίνεται να «πληγώνεται» από το έλλειμμα αθλητικότητας στην περιφέρεια, καθώς και από το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα των πλάγιων Κάλινιτς και Ντατόμε. Επίσης ο Βέσελι δεν είναι ο ίδιος μετά τον τραυματισμό του, ενώ Λοβέρν και Γουίλιαμς έχουν αμυντικά «θέματα».
Το σύνολο του Ομπράντοβιτς, χωρίς κίνηση στην επίθεση και διάθεση στην άμυνα, έχει απωλέσει δύο στοιχεία τα οποία χαρακτήριζαν σε μεγάλο βαθμό το στυλ παιχνιδιού του τα προηγούμενα χρόνια.
Εν τω μεταξύ, έχουν βγει στο προσκήνιο «ψίθυροι» όσον αφορά την οικονομική κατάσταση του συλλόγου, που όσο να ‘ναι θα έχουν επηρεάσει και το αγωνιστικό σκέλος…
Παρόλα αυτά, το status της Φενερμπαχτσέ και η ποιότητα του ρόστερ της, δεν αφήνουν αμφιβολία, ότι έστω και με μειονέκτημα έδρας θα κατορθώσει τελικά να μπει στην 8άδα.
Ας μη λησμονούμε ότι μέχρι τώρα, έχει κληθεί να βγάλει ένα πρόγραμμα «βουνό», με 7 αγώνες εκτός έδρας με αντιπάλους σχεδόν όλους τους πρωτοπόρους (Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ, Μακάμπι, Αρμάνι και Ρεάλ). Θεωρώ ότι η αντίδραση της πρέπει να είναι θέμα χρόνου!
ΒΙΛΕΡΜΠΑΝ –1
Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια της κατάταξης και φθάνοντας στις ομάδες με αρνητικό ratio συναντάμε τη μεγάλη έκπληξη της φετινής Euroleague, τη Βιλερμπάν!
Ο σύγχρονος «φονέας των γιγάντων» είναι φυσικά η ομάδα του Τόνι Πάρκερ, από τα προάστια της Λυών!
Οι περισσότεροι, εμού συμπεριλαμβανομένου, την είχαμε εκ των φαβορί για την τελευταία θέση, σενάριο που τουλάχιστον στην παρούσα φάση μοιάζει μακρινό…
Με ένα σφιχτοδεμένο σύνολο, από το οποίο ο Μίτροβιτς παίρνει το 100% στηριζόμενο στην καλή άμυνα και στην ανέλπιστα καλή front line επιθετικά (με πυλώνα το Γεκίρι), η Βιλερμπάν έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία και βρίσκεται στις παρυφές της 8άδας.
Έχοντας δύο ήττες στην έδρα της από τις Εφές και Φενερμπαχτσέ, τις οποίες όμως κάλυψε σε ένα βαθμό με το διπλό στο Βελιγράδι, καλείται να αποδείξει ότι δεν είναι «πυροτέχνημα» ανταποκρινόμενη πλέον σε ένα πολύ απαιτητικό πρόγραμμα το επόμενο δίμηνο με 5 εντός και 6 εκτός έδρας αγώνες «φωτιά»!
Δύσκολα θα καταφέρει να διεκδικήσει μέχρι τέλους την πρόκριση, ωστόσο από μόνο του το γεγονός, ότι δεν αποτελεί το «φτωχό συγγενή» της διοργάνωσης, είναι ένα επίτευγμα, στην πρώτη της συμμετοχή μετά από πολλά χρόνια…
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ –1
Και ήρθε η ώρα για τον Ιανό της Euroleague, την ομάδα με τα δύο πρόσωπα, τον Ολυμπιακό!
Έχουμε αναλύσει τόσα πολλά αυτό το δίμηνο και έχουμε γράψει ακόμα περισσότερα, που δεν έχει νόημα να εμβαθύνουμε ούτε σε τεχνικά στοιχεία, ούτε σε αγωνιστική ανασκόπηση...
Οι ερυθρόλευκοι έχουν περάσει από χίλια μύρια κύματα αυτό το χρόνο και εκεί που φαίνεται ότι η «κακοκαιρία» πάει να φύγει, έρχεται ένα άλλο μπουρίνι να ταράξει ξανά τη θάλασσα.
Τα αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα οφείλονται στο γεγονός ότι η ομάδα έχει νέα πρόσωπα και έναν προπονητή – πρώην assistant, που πλέον έχει αυτός το γενικό πρόσταγμα και βάζει τη δική του «πινελιά», αλλά κυρίως στην έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού.
Το θετικό είναι ότι τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρείται μια σταθερή βελτίωση, ενώ νέα πρόσωπα «βγαίνουν μπροστά» (Μπόλντγουιν και Ρούμπιτ), προσφέροντας πολύτιμες βοήθειες…
Οι παίκτες στα τελευταία παιχνίδια, δείχνουν να έχουν καταλάβει το ρόλο τους και η ομάδα να βρίσκει πάλι την πυξίδα της και ένα αγωνιστικό πλάνο. Βάθος στο ρόστερ υπάρχει, ενώ οι προσθήκες των Ρότσεστι και Ριντ δίνουν στοιχεία, τα οποία έλειπαν, όπως play making και rim protection.
Ωστόσο, όσο απουσιάζει η σταθερότητα και δεν κεφαλαιοποιείται και βαθμολογικά, η όποια αγωνιστική άνοδος, ο δρόμος προβλέπεται ανηφορικός… Αρκεί μια ματιά στο πρόγραμμα τον επόμενο μήνα (κατά σειρά Αρμάνι εντός, ΠΑΟ και Ρεάλ εκτός, Κίμκι εντός, Ερ. Αστέρας και Μπαρτσελόνα εκτός, Φενέρμπαχτσε εντός), για να καταλάβουμε τι μας περιμένει!
Ο στόχος της ομάδας, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, πρέπει να είναι η συνεχής βελτίωση και η σταδιακή ανάκτηση της χαμένης της αυτοπεποίθησης. Το μονοπάτι της 8άδας φαίνεται στρωμένο με αγκάθια και το ρόστερ όχι τόσο ποιοτικό όσο των άλλων διεκδικητών.
Όμως, παρόλο που το ταβάνι μοιάζει να είναι η 10η – 12η θέση, αν βγει με θετικό απολογισμό ο Δεκέμβριος και γίνει ένα σερί νικών τον Ιανουάριο με το βατό πρόγραμμα, το οποίο θα μας διατηρεί σε κοντινή απόσταση από τις προνομιούχες θέσεις, που οδηγούν στα play off, τότε δεν μπορεί κανείς να μας ξεγράψει…
Στην τελική, Ολυμπιακός είμαστε!
ΜΠΑΓΕΡΝ –2
Συνεχίζουμε μετά τα δικά μας με την Μπάγερν. Το σύνολο του Ράντονιτς παρά το καλό ξεκίνημα, φαίνεται να «χάνει λάδια» στις τελευταίες αγωνιστικές.
Η περιφερειακή γραμμή της είναι από τις πιο «φτωχές» σε όρους αθλητικότητας και οργανωτικών ικανοτήτων, γεγονός που δε βοηθάει να «βγουν στον αφρό» οι αρετές της εξαιρετικής front line.
Χωρίς να αποδίδει, ωστόσο, εντυπωσιακό μπάσκετ, έχει καταφέρει να πάρει κάποια θετικά αποτελέσματα, όπως οι εντός έδρας νίκες επί των Αρμάνι και Ρεάλ. Επίσης, ο τραυματισμός του Χιούστις στερεί μία λύση στο 4, όπου πίσω από τον Μπαρτέλ αναγκάζεται να ανέβει ο Ζίπτσερ ή ο Κινγκ ως λύση ανάγκης σε χαμηλά σχήματα…
Επειδή οι απαιτήσεις στο Μόναχο είναι υψηλές, αν δεν υπάρξει βελτίωση στο αγωνιστικό και βαθμολογικό κομμάτι, δεν αποκλείεται να τεθεί εν αμφιβόλω η θέση του Σέρβου προπονητή, όπως έγινε πρόπερσι και με το συμπατριώτη του, Σάσα Τζόρτζεβιτς, ο οποίος εκδιώχθηκε μετά τον αποκλεισμό στα ημιτελικά του Eurocup από την Νταρουσάφακα.
ΒΑΛΕΝΘΙΑ –2
Η Βαλένθια, μετά από το κακό της ξεκίνημα, «πήρε τα πάνω της» στα τελευταία παιχνίδια, με πρωταγωνιστές τους Λόιντ και Ντούμπλιεβιτς.
Ταυτόχρονα, η αγωνιστική βελτίωση του Κολόμ, στον οποίο στήριζε πολλά ο Πονσαρνάου, ήρθε την κατάλληλη ώρα, που η Ισπανική ομάδα το χρειαζόταν.
Ένα τίμιο σύνολο, το οποίο θα παλέψει όλα τα παιχνίδια και διαθέτει βάθος στη front line με πέντε πρωτοκλασάτους παίκτες και πλάγιους με καλό σουτ, που στην καλή τους βραδιά θα πληγώσουν τις αντίπαλες άμυνες.
Κανείς δε θα ζητήσει από τη Βαλένθια να προκριθεί στα play off, όμως μια αξιοπρεπής πορεία φαίνεται να είναι ρεαλιστικός στόχος!
ΑΛΜΠΑ –2
Η έτερη Γερμανική εκπρόσωπος είναι το «φρέσκο αίμα» της διοργάνωσης, με ένα νεανικό ρόστερ, το οποίο θα κάνει τις ζημιές του στα παιχνίδια που το βολεύει ο ρυθμός (διπλό στο ΟΑΚΑ), αλλά όταν βρεθεί η ομάδα, που θα αναδείξει τις αδυναμίες του (Ολυμπιακός), τότε δε θα έχει πολλά περιθώρια αντίδρασης και θα ηττηθεί φυσιολογικά.
Εδώ που τα λέμε, ο Ρενέσες ήδη «παίρνει» περισσότερα από αυτό το σύνολο, στο οποίο μην ξεχνάτε λείπουν στους τελευταίους αγώνες ο βασικός PG (Σίβα), η πρώτη επιλογή για τη θέση του center (Κάβανο), ενώ ο sharpshooter Έρικσον είναι ανέτοιμος μετά τον τραυματισμό του!
Το θετικό στην περίπτωση της Άλμπα, είναι ότι υπηρετεί ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο και αγωνίζεται σύμφωνα με αυτό σε κάθε περίσταση αναδεικνύοντας τα χαρακτηριστικά των ταλαντούχων παικτών της επιθετικά, όπως ο Χέρμανσον.
Κάτι τέτοιο, μπορεί να μην αρκεί βραχυπρόθεσμα για υψηλούς αγωνιστικούς στόχους, όμως σε βάθος ετών, αν αυτός ο κορμός εμπλουτιστεί με 1 – 2 πρωτοκλασάτους παίκτες, θα έχουμε ένα πολύ ενδιαφέρον project…
ΕΡ. ΑΣΤΕΡΑΣ –2
Ο Ερ. Αστέρας, στην επιστροφή του στην Euroleague, είναι «ούτε κρύο, ούτε ζέστη».
Το καλό ξεκίνημα με τη νίκη επί της Φενερμπαχτσέ, διαδέχθηκε η απρόσμενη απομάκρυνση του Τόμιτς, καθώς και η δυσμένεια από τη Διοίκηση της Σερβικής ομάδας, σε κάποιες από τις επιλογές του (βλ. Γκιστ).
Η εντός έδρας ήττα από τη Βιλερμπάν, «σβήστηκε» ουσιαστικά από τη νίκη στο Κάουνας, ωστόσο ο Αστέρας δε φαίνεται να έχει υψηλότερες φιλοδοξίες, από το να αποφύγει τις τελευταίες θέσεις.
Χωρίς καλό σταθερό περιφερειακό σουτ, πλην Μπάρον και Περπέρογλου, με λίγες λύσεις στον πάγκο (πρώτη αλλαγή στον άσο o Τσόβιτς) και μια front line, που δεν «τρομάζει» (ο Ότζο είναι «ακατέργαστος», ενώ ο Κούζμιτς είναι άλλος παίκτης μετά το τροχαίο ατύχημα), αυτό που θα επιδιώξει, είναι όσο το δυνατόν περισσότερες νίκες εντός έδρας, δίνοντας έμφαση στην άμυνα…
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στον Μπόρισα Σίμανιτς, τον ταλαντούχο Σέρβο PF, ο οποίος στα τελευταία παιχνίδια έχει «αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά» και δείχνει ότι μπορεί να εξελιχθεί σε πολύ καλό παίκτη, δικαιώνοντας το φίλο της σελίδας kostas.s, ο οποίος από πέρυσι μιλάει με τα καλύτερα λόγια για αυτόν!
ΖΕΝΙΤ –2
Η σταχτοπούτα και «νεόπλουτη» της φετινής διοργάνωσης είναι η Ζενίτ.
Με ένα πλούσιο ρόστερ και την καθοδήγηση του έμπειρου Πλάθα, έχει καταφέρει να κάνει σημαντικές εκτός έδρας νίκες (όπως στο ΣΕΦ), χωρίς ωστόσο να έχει δει ακόμα το ροζ φύλλο αγώνα στο γήπεδο της.
Με πολλές λύσεις σε όλες τις θέσεις, στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο firepower των Χόλινς και Πονίτκα, ενώ και η γραμμή των ψηλών της με τους Αγιόν, Άιβερσον και Γουίλ Τόμας να ξεχωρίζουν, μόνο αμελητέα δεν είναι…
Ο στόχος δεν μπορεί να είναι, παρά να αφήσει τα διαπιστευτήρια της σε αυτή την παρθενική σεζόν και να αποδείξει ότι δεν πήρε wild card … με βύσμα! Μέχρι τώρα οι εντυπώσεις είναι θετικές και αν καταφέρει να εκμεταλλευτεί τον «παράγοντα έδρα», ίσως σκαρφαλώσει στα πιο υψηλά στρώματα της βαθμολογίας, αλλιώς την περιμένει ένα πλασάρισμα στην τελευταία 4άδα.
ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ –4
Η άλλη μεγάλη απογοήτευση της φετινής διοργάνωσης, είναι η Ζαλγκίρις.
Παρά τη σημαντική της αποδυνάμωση, με τους Ντέιβις, Ουάιτ, Βέστερμαν και Ουόλτερς είτε να αντικαθίστανται από παίκτες διαφορετικών χαρακτηριστικών, είτε καθόλου, ο εκτός έδρας θρίαμβος επί της Φενερμπαχτσέ, στην αρχή της σεζόν, δημιούργησε κλίμα ευφορίας!
Ωστόσο, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Η Λιθουανική ομάδα έχει πέντε εντός έδρας ήττες (και όχι όλες από top επιπέδου αντιπάλους), θυμίζοντας το ξεκίνημα της στην περσινή αγωνιστική περίοδο, μόνο που φέτος τα «σημάδια» δεν είναι καλά.
Ήδη ο Πέρεζ αποτελεί παρελθόν και αποκτήθηκε ο Ρίβερς για να βελτιωθεί η εικόνα στην επίθεση και ειδικότερα στο μακρινό σουτ (η Ζαλγκίρις είναι από τις χειρότερες ομάδες στα τρίποντα).
Οι «σταθερές» της είναι οι Λεντέι και Γκριγκόνις και από εκεί και πέρα το χάος! Και σα να μην έφθανε αυτό το «κακό φεγγάρι», έχει πλέον να αντιμετωπίσει και ένα αγωνιστικό Γολγοθά (στα επόμενα 10 παιχνίδια ακολουθούν 7 εκτός έδρας, με αντιπάλους όπως η ΤΣΣΚΑ, η Ρεάλ και ο Παναθηναϊκός).
Ο Γιασικεβίτσιους, θα στηριχθεί φυσικά, καθώς δεν παύει να αποτελεί τον αναμορφωτή της Ζαλγκίρις, όμως δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να βγάλει και άλλο λαγό από το μανίκι του φέτος…
Αυτή ήταν η πρώτη «ανάγνωση» των Dynamic Rankings, μαζί με ένα mini απολογισμό της πορείας των 18 μονομάχων μέχρι σήμερα.
Η ιστορία έχει «δείξει» ότι ακόμα είναι νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα. Σίγουρα, οι ισχυροί έχουν ξεχωρίσει και είναι οι βασικοί υποψήφιοι για το πλεονέκτημα έδρας.
Η περσινή ανατροπή των τελευταίων αγωνιστικών, με τους Παναθηναϊκό και Ζαλγκίρις να κάνουν ντεμαράζ στο τέλος, «κλέβοντας» ουσιαστικά τα εισιτήρια από τον Ολυμπιακό και την Αρμάνι, που για 22 αγωνιστικές ήταν «καβάλα στο άλογο», είναι ακόμα νωπή στο μυαλό μας…
Για αυτό, ας κάνουμε όλοι υπομονή και ας απολαύσουμε τους επόμενους μήνες, σε μια διοργάνωση, που αν μη τι άλλο, έχει να προσφέρει πολλές συγκινήσεις!
Κλείνοντας, να αφιερώσω λίγες λέξεις παραπάνω στον Ολυμπιακό μας.
Έχουμε καταλάβει ότι αυτή η ιδιαίτερη χρονιά, θα είναι πολύ δύσκολη και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά… Όλοι εμείς που αγαπάμε την ομάδα, σωστά κάνουμε την κριτική μας, σωστά βλέπουμε τα «κακά», όμως η στήριξη μας δεν παύει να είναι και αυτή απαραίτητη.
Νομίζω ότι σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, πρέπει όλοι, να είμαστε ένα και να δούμε τι έχει και τι μπορεί να δώσει αυτό το σύνολο, στην τελευταία ίσως παράσταση του με αυτή τη μορφή…
Οι αφορισμοί και ο μηδενισμός στις ήττες μπορούν να περιμένουν, όπως και οι διθύραμβοι στις νίκες. Αυτό που χρειάζεται περισσότερο είναι μια ουδέτερη και ψύχραιμη στάση, χωρίς να χάνουμε το πάθος μας και το κυριότερο, να φροντίσουμε να έχουμε … πολύ γερό στομάχι!
Επίσης οι διπλές εβδομάδες, με τα σερί εντός ή εκτός έδρας παιχνίδια, δημιουργούν ανισορροπία στο αγωνιστικό πρόγραμμα των 18 αντιπάλων, με αποτέλεσμα τουλάχιστον στο ξεκίνημα, η actual βαθμολογία να μην αποτελεί στο 100% τον πιο κατάλληλο οδηγό, για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για τη μελλοντική πορεία και κατάταξη όλων των ομάδων, σε αρκετές περιπτώσεις.
Από την άλλη τα καθιερωμένα Power Rankings εκφράζουν περισσότερο υποκειμενική άποψη του εκάστοτε γράφοντα, βασιζόμενα στη φόρμα κάθε ομάδας στους τελευταίους αγώνες και χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν πιο αντικειμενικά ή/και «χειροπιαστά» κριτήρια…
Από το 2ο γύρο της περσινής Euroleague, τότε που δημιουργήθηκε αυτός εδώ ο χώρος, μοιράστηκα μαζί μας μέσω σχετικών κειμένων, τα λεγόμενα Dynamic Rankings, ως ένα μπούσουλα και μέσο παρακολούθησης της πορείας κάθε ομάδας, τα οποία στηρίζονται στο συντελεστή των εκτός έδρας νικών μείον τις εντός έδρας ήττες τους.
Ο γενικός άγραφος κανόνας, από τα χρόνια ακόμα της δεκαετίας 80, με τη δημιουργία της φάσης των Ομίλων και το σύστημα round robin, ήταν ότι συνήθως η πρόκριση κρίνεται στις «ν+1» νίκες, όπου «ν», είναι ο αριθμός των εντός έδρας αγώνων.
Συνήθως λοιπόν, με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως την περσινή σεζόν (όπου το σκέτο «ν» αποδείχθηκε αρκετό), αυτό είναι το minimum ρεκόρ, που κυνηγάνε όλοι και έτσι τα Dynamic Rankings, αποτελούν χρήσιμο οδηγό για να υπάρχει μια ξεκάθαρη εικόνα που βρίσκονται οι ομάδες, τη δεδομένη χρονική στιγμή, μετά το πέρας κάθε αγωνιστικής.
Με απλά λόγια, τα Dynamic Rankings, είναι η κατάταξη των ομάδων βάσει του συντελεστή, ο οποίος προκύπτει αν από τις εκτός έδρας νίκες τους, αφαιρεθούν οι εντός έδρας ήττες τους.
Φέτος, περισσότερο από ποτέ, παρατηρείται το φαινόμενο κάποιες ομάδες να έχουν στην αρχή της σεζόν σερί αγώνες στο γήπεδο τους (Ζαλγκίρις / 7 στα 10 παιχνίδια), ενώ άλλες πολλά ταξίδια εκτός έδρας (Φενερμπαχτσέ / 7 στα 10 παιχνίδια), με αποτέλεσμα μια δυσαναλογία, όσον αφορά στη δυσκολία του προγράμματος τους.
Έτσι λοιπόν, σε μια προσπάθεια να απεικονιστεί αυτή η ιδιαιτερότητα, μπήκε στη ζωή μας και το Schedule Difficulty, το οποίο υπολογίζει ποσοστιαία τι «περιμένει» κάθε ομάδα στη συνέχεια, λαμβάνοντας υπόψιν τις κάτωθι παραμέτρους, όπως φαίνεται και στον παραπάνω πίνακα, στο πράσινο πλαίσιο:
🏀Εντός ή εκτός έδρας ποσοστό ηττών (loss %) της ίδιας της ομάδας, ανάλογα που αγωνίζεται.
🏀Εντός ή εκτός έδρας ποσοστό νικών (winning %) του αντιπάλου, ανάλογα που αγωνίζεται.
🏀Συντελεστή δυναμικότητας αντιπάλου που προκύπτει από ιστορικά στοιχεία της πορείας των ομάδων στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα από την περίοδο 2001 – 02 και έπειτα.
Ενδεικτικά, ο τελευταίος δείκτης εξάγεται, συνυπολογίζοντας:
α) Το ποσοστό νικών της κάθε ομάδας (winning %) στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα, με διαφορετικό πολλαπλασιαστή ανάλογα τη διοργάνωση (π.χ. οι νίκες στην Euroleague πολλαπλασιάζονται με 1, ενώ οι αντίστοιχες στο Eurocup με 0,75) και
β) Extra bonus, το οποίο επιβραβεύει εφάπαξ τις διακρίσεις τους από το 2001 και μπορεί να αφορά κατακτήσεις Κυπέλλων (π.χ. για την Euroleague 0,30, για το Eurocup 0,12), συμμετοχή σε τελικό (0,25 για την Euroleague και 0,10 για το Eurocup), ακόμα και μια απλή είσοδο στην 8άδα (0,08 για την Euroleague και 0,05 για το Eurocup).
Ξέρω ότι σας μπέρδεψα, όμως με τη βοήθεια των πινάκων, η εικόνα ίσως είναι πιο ξεκάθαρη. Για να γίνει κατανοητό, σκεφτείτε ότι ουσιαστικά ο βαθμός δυσκολίας για τον κάθε αγώνα, προκειμένου να είναι όσο το δυνατόν πιο αντιπροσωπευτικός και δίκαιος, εκτός από τις φετινές επιδόσεις κάθε ομάδας, «φιλτράρει» και το παρελθόν τους, με ένα συντελεστή, που ουσιαστικά ποσοτικοποιεί τις νίκες και τις επιτυχίες τους στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις!
Ως παράδειγμα ακολουθεί αναλυτικός πίνακας με τους συντελεστές δυναμικότητας των δύο πιο επιτυχημένων ομάδων αυτά τα 19 χρόνια (για τεχνικούς λόγους με σκοπό την καλύτερη απεικόνιση, έχει ενσωματωθεί η τελευταία δεκαετία μόνο, παρόλο που στον υπολογισμό λαμβάνονται υπόψιν όλες οι σεζόν απο το 2001 - 02 και μετά):
Πάντως για να υπάρχει μια γενική εικόνα παρατίθεται το πρόγραμμα για 6 ομάδες της Euroleague, με το βαθμό δυσκολίας των επόμενων 10 αγώνων τους (με πράσινο οι εντός έδρας και με κόκκινο οι εκτός):
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ +4
Στην κορυφή βρίσκεται η πρωταθλήτρια των μεταγραφών Μπαρτσελόνα! Αήττητη στην έδρα της και με 4 «διπλά» στο σακούλι της, έχει ξεκινήσει δυναμικά, δείχνοντας ότι δύσκολα θα αφήσει να χαθεί το πλεονέκτημα έδρας.
Με αιχμές του δόρατος τους νεοφερμένους Χίγκινς (14 πόντοι μ.ο.) και Μίροτιτς (17,8 πόντοι μ.ο.), η Μπαρτσελόνα είναι από τις πιο παραγωγικές ομάδες της διοργάνωσης.
Ακούστηκε και η περαιτέρω ενίσχυση της front line με τον Πάου Γκασόλ, οπότε αν γίνει αυτό θα μιλάμε για ένα από τα πληρέστερα σύνολα που έχουν εμφανιστεί στην ιστορία.
Παρόλα αυτά, μιας και βρισκόμαστε στην αρχή της σεζόν, η Μπαρτσελόνα θα κριθεί από την άνοιξη και μετά. Θα πρέπει να δείξει και το «μέταλλο» ως ομάδα, αν θέλει να φθάσει στην κορυφή… Η πρόκληση είναι μεγάλη, μένει να δούμε αν θα ανταποκριθεί!
ΕΦΕΣ +3
Η Τουρκική ομάδα αναμενόταν από την πλειοψηφία του μπασκετόκοσμου βελτιωμένη σε σχέση με πέρυσι, διατηρώντας τον κορμό της και με ποιοτική ενίσχυση στη front line, όπου «πονούσε» (Πίτερς και Σίνγκλετον), δίχως να διαψεύδει τις προσδοκίες μέχρι τώρα!
Η δύναμη πυρός είναι το δίδυμο Λάρκιν - Μίτσιτς, το οποίο συνεισφέρει αθροιστικά 41% των πόντων και 55% των ασίστ της Εφές! Με βάθος σε όλες τις θέσεις και χωρίς χτυπητές αδυναμίες, το σύνολο του Αταμάν φαντάζει από τα ακλόνητα φαβορί για την κατάληψη μιας θέσης στην 4άδα και για πρόκριση στο final 4.
ΤΣΣΚΑ +2
Η Αρκούδα είναι μέχρι τώρα, όπως την περιμέναμε...
Με σκαμπανεβάσματα στην απόδοση της, που είναι φυσιολογικά, καθώς τα 4/5 της περιφερειακής της γραμμής είναι αλλαγμένα, ενώ σα να μην έφθανε αυτό ήρθε και ο σοβαρός τραυματισμός του ισορροπιστή Κλάιμπερν, να πλήξει ακόμα περισσότερο τη χημεία της Ρωσικής ομάδας.
Ο Τζέιμς είναι μακράν του επόμενου, ο πιο κομβικός παίκτης για την ΤΣΣΚΑ με 19,7 πόντους και 4,4 ασίστ μ.ο. Το στοίχημα για τον Ιτούδη είναι να υπάρχουν οι λιγότερες δυνατές απώλειες βαθμολογικά, ενώ παράλληλα αυτό το νέο σύνολο θα μοντάρεται.
Ίσως δυσκολευτεί να χτυπήσει μια θέση στην πρώτη δυάδα, γεγονός το οποίο θα σημαίνει πιο δυνατό αντίπαλο στα προημιτελικά!
ΜΑΚΑΜΠΙ +2
Πριν το ξεκίνημα της διοργάνωσης, στο σχετικό αφιέρωμα της σελίδας, σας είχα προϊδεάσει για τη φετινή Μακάμπι! Μια ομάδα που σφύζει από αθλητικότητα και επιθετικό ταλέντο, ενώ παράλληλα στην άμυνα δείχνει να αφομοιώνει τα «θέλω» του Σφαιρόπουλου…
Με ξεκάθαρη αγωνιστική φιλοσοφία μετά από πολλά χρόνια, η Μακάμπι έχει κάνει μεγάλες εμφανίσεις, δείχνοντας ότι είναι από τις επικρατέστερες για μια θέση στην 8άδα.
Η περιφερειακή της γραμμή με το Γουιλμπέκιν σε ηγετικό ρόλο και το Γουόλτερς ως facilitator δίπλα του, μαζί με τους off guard Μπράιαντ και Ντόρσει, έχει ανταποκριθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ενώ και το front court με τους Κάσπι, Έισι, Μπλακ και Χάντερ είναι από τα πιο ολοκληρωμένα και ισχυρά της φετινής Euroleague!
ΚΙΜΚΙ +2
Η Κίμκι έχει ξεκινήσει δυνατά, αφήνοντας πίσω την κακή περσινή παρουσία της. Και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά μετά από τέτοια μεταγραφική ενίσχυση το καλοκαίρι;
Πλήρης σε όλες τις θέσεις με πληθώρα ποιοτικών λύσεων (φανταστείτε ο Μοζγκόφ δεν έχει αγωνιστεί ακόμη, ενώ οι Γιόβιτς και Κρέιμερ τις τελευταίες αγωνιστικές μπήκαν σε full δράση) η Ρωσική ομάδα κινείται σε τροχιά 8άδας!
Ο στόχος των play off μοιάζει εφικτός, αρκεί ωστόσο να σταθεροποιηθεί η απόδοση της σε υψηλά επίπεδα και να μην επαναληφθούν φαινόμενα όπως το 0/2 αυτή τη διαβολοβδομάδα (με συντριβή από τη Ρεάλ και ήττα – σοκ από τη Βαλένθια στην Ισπανική τουρνέ)…
ΑΡΜΑΝΙ +1
Παρά την εντός έδρας ήττα από την Εφές (η πρώτη φέτος στο γήπεδο της), η Αρμάνι φαίνεται και είναι αλλαγμένη προς το καλύτερο σε σχέση με την τελευταία 5ετία βρίσκοντας επιτέλους ταυτότητα…
Ο Μεσίνα έχει δημιουργήσει ένα ποιοτικό ρόστερ με διακριτούς ρόλους και πολυφωνία, το οποίο αποδίδει ελκυστικό και αποτελεσματικό μπάσκετ.
Παρά τα προβλήματα απουσιών (Νέντοβιτς, Μακ στην αρχή και Γκουντάιτις εσχάτως), η Ιταλική ομάδα έχει κάνει σημαντικές νίκες απέναντι σε ανταγωνιστές της (με Μπαρτσελόνα και Φενερμπαχτσέ εντός έδρας και με Παναθηναϊκό εκτός), δείχνοντας σταθερότητα και το κυριότερο σοβαρότητα.
Ο Ροντρίγκεθ με 15,2 πόντους (40,7% στα σουτ τριών πόντων) και 6 ασίστ είναι αναμφίβολα ο «στρατηγός» στο παρκέ, έχοντας την μπαγκέτα της οργάνωσης και παίρνοντας αποφάσεις στην επίθεση, θυμίζοντας το Σέρχιο της Ρεάλ, παρά τα 33 χρόνια του.
Ο Μίτσοφ συνεχίζει την ανοδική του πορεία σαν το παλιό καλό κρασί (ένα από τα καλύτερα 3άρια της Euroleague) με 12 πόντους μ.ο., ωστόσο η αποκάλυψη είναι ο Σκόλα, ο οποίος ενώ ήρθε ως συμπλήρωμα αγωνίζεται 22’ ανά αγώνα, με 12,4 πόντους και 6,1 ριμπάουντ κατά μ.ο.
Όπως είπε πρόσφατα και ο Μεσίνα σε μια συνέντευξη του, στόχος για την Αρμάνι είναι η πρόκριση στην 8άδα (μετά το 2013 – 14). Αν δεν τα καταφέρει και φέτος, δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να κάνει ο Ιταλός μόδιστρος και ιδιοκτήτης της ομάδας…
ΡΕΑΛ +1
Η «Βασίλισσα» έχει ξεκινήσει και αυτή με σκαμπανεβάσματα, αλλά παραμένει ένα από τα αδιαφιλονίκητα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου!
Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για ένα σύνολο, ο κορμός του οποίου, είναι τόσα χρόνια αναλλοίωτος και ενισχύθηκε φέτος με τις απαραίτητες «ενέσεις» σε περιφέρεια και ρακέτα (έστω και αν οι Λαπροβίτολα και Μεϊρί για διαφορετικούς λόγους είναι «απόντες»);
Ο Καμπάτσο συνεχίζει τις «υψηλές πτήσεις» με 10,7 πόντους 5,3 ασίστ και 2 κλεψίματα μ.ο., παίρνοντας τα ηνία τον τελευταίο χρόνο από το Γιουλ, ενώ οι Μίκι, Ράντολφ συμπληρώνουν άψογα τον Ταβάρες.
Μια θέση στην 4άδα είναι ο minimum στόχος για τη Ρεάλ, η οποία παρόλο που φέτος είναι, τουλάχιστον στο κομμάτι των εντυπώσεων, στη σκιά της Μπαρτσελόνα, στο μεταξύ τους ντέρμπι για την Euroleague στέφθηκε νικήτρια, δείχνοντας ότι παραμένει το αφεντικό!
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ +1
Το «τριφύλλι» για άλλη μια σεζόν ξεκίνησε με «όνειρα χίλια», ξανά ήρθαν απρόσμενες εκτός (και εντός) έδρας ήττες, προτού φθάσουμε στη … θυσία του πιστού στρατιώτη Πεδουλάκη και την επαναπρόσληψη του Πιτίνο, για να φτιάξει η ατμόσφαιρα!
Σε αγωνιστικό επίπεδο, ο Παναθηναϊκός έχει εμφανείς αδυναμίες στη ρακέτα κυρίως, αλλά και στην περιφέρεια, όσον αφορά στην άμυνα του, χωρίς καθαρούς defensive stoppers.
Η έλευση Πιτίνο, σίγουρα θα φέρει άλλο αέρα στους «πράσινους», ωστόσο αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Τα σχήματα στο back court χωρίς την παρουσία Καλάθη είναι δυσλειτουργικά (όλοι οι παίκτες θέλουν την μπάλα «στα χέρια» τους) και ίσως εκεί χρειάζεται ενίσχυση με έναν off guard με καλό σουτ, που θα προσφέρει και αμυντικά, αντί του Μπράουν. Παράλληλα και ένα 5άρι rim protector στη θέση του Μπεντίλ θα ήταν ευπρόσδεκτο.
Ωστόσο, η δύναμη του ΟΑΚΑ (οι ήττες από Αρμάνι και Άλμπα, «σβήστηκαν» και με το παραπάνω από τα διπλά σε Αγ. Πετρούπολη, Κάουνας και Μόναχο), καθώς και ο επιθετικός πλουραλισμός (Τόμας, Παπαπέτρου, Φρεντέτ) εκτός του συνήθη ύποπτου Καλάθη, δίνουν την απαραίτητη ώθηση στον Παναθηναϊκό να «χτυπήσει» ένα πλασάρισμα στην πρώτη 8άδα!
Πολύ σημαντικός ο επόμενος μήνας και το πως θα ανταπεξέλθει στο πρόγραμμα «φωτιά», όπου θα φανεί και το ταβάνι των στόχων του (Μπασκόνια, Ολυμπιακός, Φενερμπαχτσέ, Ρεάλ στο ΟΑΚΑ, Μπαρτσελόνα, Μακάμπι, ΤΣΣΚΑ και Αρμάνι εκτός έδρας).
ΜΠΑΣΚΟΝΙΑ 0
Η ομάδα από τη Χώρα των Βάσκων παρουσιάζεται και φέτος ανταγωνιστική, δείχνοντας ότι θα «πουλήσει ακριβά το τομάρι της», για την πρόκριση στα play off.
Παρά την αποδυνάμωση της, τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά, η Μπασκόνια στηρίζεται σε ένα πυρήνα 10 παικτών, οι οποίοι μέχρι τώρα την «κουβαλάνε». Ο ηγέτης της είναι φυσικά ο Τόρνικε Σενγκέλια, ένα από τα πιο ολοκληρωμένα PF της διοργάνωσης με 19,4 πόντους, 6,4 ριμπάουντ και 2,3 ασίστ κατά μ.ο. και εκπληκτικά ποσοστά ευστοχίας (61,3% στα δίποντα και 44,1% στα δίποντα).
Ο τραυματισμός του Γκρέιντζερ ήταν ένα μεγάλο πλήγμα στην περιφέρεια (όπου πλην των Χένρι και Βιλντόζα λείπει άλλος καθαρός χειριστής), ωστόσο με το Στάουσκας να «ανεβάζει» σταδιακά στροφές, δεν έχει φανεί μέχρι τώρα σε μεγάλο βαθμό.
Το μεγάλο στοίχημα για τον Περάσοβιτς είναι να κρατήσει την ομάδα του σε τροχιά 8άδας και παράλληλα τους βασικούς παίκτες φρέσκους στο φετινό μαραθώνιο. Δύσκολο εγχείρημα, ειδικά αν δεν υπάρξει ενίσχυση και όσο ο Έρικ παραμένει αρνητικός…
ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ 0
Συνεχίζουμε με τη δυσάρεστη έκπληξη της φετινής σεζόν μέχρι τώρα, τη Φενερμπαχτσέ…
Η Τουρκική ομάδα, ενώ φάνταζε από τα φαβορί ακόμα και για την κατάκτηση του τροπαίου, δε δικαιώνει τα προγνωστικά σε αυτές τις δέκα πρώτες αγωνιστικές.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, φαίνεται να «πληγώνεται» από το έλλειμμα αθλητικότητας στην περιφέρεια, καθώς και από το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα των πλάγιων Κάλινιτς και Ντατόμε. Επίσης ο Βέσελι δεν είναι ο ίδιος μετά τον τραυματισμό του, ενώ Λοβέρν και Γουίλιαμς έχουν αμυντικά «θέματα».
Εν τω μεταξύ, έχουν βγει στο προσκήνιο «ψίθυροι» όσον αφορά την οικονομική κατάσταση του συλλόγου, που όσο να ‘ναι θα έχουν επηρεάσει και το αγωνιστικό σκέλος…
Παρόλα αυτά, το status της Φενερμπαχτσέ και η ποιότητα του ρόστερ της, δεν αφήνουν αμφιβολία, ότι έστω και με μειονέκτημα έδρας θα κατορθώσει τελικά να μπει στην 8άδα.
Ας μη λησμονούμε ότι μέχρι τώρα, έχει κληθεί να βγάλει ένα πρόγραμμα «βουνό», με 7 αγώνες εκτός έδρας με αντιπάλους σχεδόν όλους τους πρωτοπόρους (Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ, Μακάμπι, Αρμάνι και Ρεάλ). Θεωρώ ότι η αντίδραση της πρέπει να είναι θέμα χρόνου!
ΒΙΛΕΡΜΠΑΝ –1
Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια της κατάταξης και φθάνοντας στις ομάδες με αρνητικό ratio συναντάμε τη μεγάλη έκπληξη της φετινής Euroleague, τη Βιλερμπάν!
Ο σύγχρονος «φονέας των γιγάντων» είναι φυσικά η ομάδα του Τόνι Πάρκερ, από τα προάστια της Λυών!
Οι περισσότεροι, εμού συμπεριλαμβανομένου, την είχαμε εκ των φαβορί για την τελευταία θέση, σενάριο που τουλάχιστον στην παρούσα φάση μοιάζει μακρινό…
Με ένα σφιχτοδεμένο σύνολο, από το οποίο ο Μίτροβιτς παίρνει το 100% στηριζόμενο στην καλή άμυνα και στην ανέλπιστα καλή front line επιθετικά (με πυλώνα το Γεκίρι), η Βιλερμπάν έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία και βρίσκεται στις παρυφές της 8άδας.
Έχοντας δύο ήττες στην έδρα της από τις Εφές και Φενερμπαχτσέ, τις οποίες όμως κάλυψε σε ένα βαθμό με το διπλό στο Βελιγράδι, καλείται να αποδείξει ότι δεν είναι «πυροτέχνημα» ανταποκρινόμενη πλέον σε ένα πολύ απαιτητικό πρόγραμμα το επόμενο δίμηνο με 5 εντός και 6 εκτός έδρας αγώνες «φωτιά»!
Δύσκολα θα καταφέρει να διεκδικήσει μέχρι τέλους την πρόκριση, ωστόσο από μόνο του το γεγονός, ότι δεν αποτελεί το «φτωχό συγγενή» της διοργάνωσης, είναι ένα επίτευγμα, στην πρώτη της συμμετοχή μετά από πολλά χρόνια…
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ –1
Και ήρθε η ώρα για τον Ιανό της Euroleague, την ομάδα με τα δύο πρόσωπα, τον Ολυμπιακό!
Έχουμε αναλύσει τόσα πολλά αυτό το δίμηνο και έχουμε γράψει ακόμα περισσότερα, που δεν έχει νόημα να εμβαθύνουμε ούτε σε τεχνικά στοιχεία, ούτε σε αγωνιστική ανασκόπηση...
Οι ερυθρόλευκοι έχουν περάσει από χίλια μύρια κύματα αυτό το χρόνο και εκεί που φαίνεται ότι η «κακοκαιρία» πάει να φύγει, έρχεται ένα άλλο μπουρίνι να ταράξει ξανά τη θάλασσα.
Το θετικό είναι ότι τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρείται μια σταθερή βελτίωση, ενώ νέα πρόσωπα «βγαίνουν μπροστά» (Μπόλντγουιν και Ρούμπιτ), προσφέροντας πολύτιμες βοήθειες…
Οι παίκτες στα τελευταία παιχνίδια, δείχνουν να έχουν καταλάβει το ρόλο τους και η ομάδα να βρίσκει πάλι την πυξίδα της και ένα αγωνιστικό πλάνο. Βάθος στο ρόστερ υπάρχει, ενώ οι προσθήκες των Ρότσεστι και Ριντ δίνουν στοιχεία, τα οποία έλειπαν, όπως play making και rim protection.
Ωστόσο, όσο απουσιάζει η σταθερότητα και δεν κεφαλαιοποιείται και βαθμολογικά, η όποια αγωνιστική άνοδος, ο δρόμος προβλέπεται ανηφορικός… Αρκεί μια ματιά στο πρόγραμμα τον επόμενο μήνα (κατά σειρά Αρμάνι εντός, ΠΑΟ και Ρεάλ εκτός, Κίμκι εντός, Ερ. Αστέρας και Μπαρτσελόνα εκτός, Φενέρμπαχτσε εντός), για να καταλάβουμε τι μας περιμένει!
Αν το πράγμα «στραβώσει» και ο Ολυμπιακός δεν κάνει 3 – 4 νίκες στα επόμενα 7 παιχνίδια, τότε το μέλλον του δεν προδιαγράφεται ευοίωνο…
Ο στόχος της ομάδας, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, πρέπει να είναι η συνεχής βελτίωση και η σταδιακή ανάκτηση της χαμένης της αυτοπεποίθησης. Το μονοπάτι της 8άδας φαίνεται στρωμένο με αγκάθια και το ρόστερ όχι τόσο ποιοτικό όσο των άλλων διεκδικητών.
Όμως, παρόλο που το ταβάνι μοιάζει να είναι η 10η – 12η θέση, αν βγει με θετικό απολογισμό ο Δεκέμβριος και γίνει ένα σερί νικών τον Ιανουάριο με το βατό πρόγραμμα, το οποίο θα μας διατηρεί σε κοντινή απόσταση από τις προνομιούχες θέσεις, που οδηγούν στα play off, τότε δεν μπορεί κανείς να μας ξεγράψει…
Στην τελική, Ολυμπιακός είμαστε!
ΜΠΑΓΕΡΝ –2
Συνεχίζουμε μετά τα δικά μας με την Μπάγερν. Το σύνολο του Ράντονιτς παρά το καλό ξεκίνημα, φαίνεται να «χάνει λάδια» στις τελευταίες αγωνιστικές.
Η περιφερειακή γραμμή της είναι από τις πιο «φτωχές» σε όρους αθλητικότητας και οργανωτικών ικανοτήτων, γεγονός που δε βοηθάει να «βγουν στον αφρό» οι αρετές της εξαιρετικής front line.
Επειδή οι απαιτήσεις στο Μόναχο είναι υψηλές, αν δεν υπάρξει βελτίωση στο αγωνιστικό και βαθμολογικό κομμάτι, δεν αποκλείεται να τεθεί εν αμφιβόλω η θέση του Σέρβου προπονητή, όπως έγινε πρόπερσι και με το συμπατριώτη του, Σάσα Τζόρτζεβιτς, ο οποίος εκδιώχθηκε μετά τον αποκλεισμό στα ημιτελικά του Eurocup από την Νταρουσάφακα.
Η Βαλένθια, μετά από το κακό της ξεκίνημα, «πήρε τα πάνω της» στα τελευταία παιχνίδια, με πρωταγωνιστές τους Λόιντ και Ντούμπλιεβιτς.
Ταυτόχρονα, η αγωνιστική βελτίωση του Κολόμ, στον οποίο στήριζε πολλά ο Πονσαρνάου, ήρθε την κατάλληλη ώρα, που η Ισπανική ομάδα το χρειαζόταν.
Ένα τίμιο σύνολο, το οποίο θα παλέψει όλα τα παιχνίδια και διαθέτει βάθος στη front line με πέντε πρωτοκλασάτους παίκτες και πλάγιους με καλό σουτ, που στην καλή τους βραδιά θα πληγώσουν τις αντίπαλες άμυνες.
Κανείς δε θα ζητήσει από τη Βαλένθια να προκριθεί στα play off, όμως μια αξιοπρεπής πορεία φαίνεται να είναι ρεαλιστικός στόχος!
ΑΛΜΠΑ –2
Η έτερη Γερμανική εκπρόσωπος είναι το «φρέσκο αίμα» της διοργάνωσης, με ένα νεανικό ρόστερ, το οποίο θα κάνει τις ζημιές του στα παιχνίδια που το βολεύει ο ρυθμός (διπλό στο ΟΑΚΑ), αλλά όταν βρεθεί η ομάδα, που θα αναδείξει τις αδυναμίες του (Ολυμπιακός), τότε δε θα έχει πολλά περιθώρια αντίδρασης και θα ηττηθεί φυσιολογικά.
Εδώ που τα λέμε, ο Ρενέσες ήδη «παίρνει» περισσότερα από αυτό το σύνολο, στο οποίο μην ξεχνάτε λείπουν στους τελευταίους αγώνες ο βασικός PG (Σίβα), η πρώτη επιλογή για τη θέση του center (Κάβανο), ενώ ο sharpshooter Έρικσον είναι ανέτοιμος μετά τον τραυματισμό του!
Το θετικό στην περίπτωση της Άλμπα, είναι ότι υπηρετεί ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο και αγωνίζεται σύμφωνα με αυτό σε κάθε περίσταση αναδεικνύοντας τα χαρακτηριστικά των ταλαντούχων παικτών της επιθετικά, όπως ο Χέρμανσον.
Κάτι τέτοιο, μπορεί να μην αρκεί βραχυπρόθεσμα για υψηλούς αγωνιστικούς στόχους, όμως σε βάθος ετών, αν αυτός ο κορμός εμπλουτιστεί με 1 – 2 πρωτοκλασάτους παίκτες, θα έχουμε ένα πολύ ενδιαφέρον project…
ΕΡ. ΑΣΤΕΡΑΣ –2
Ο Ερ. Αστέρας, στην επιστροφή του στην Euroleague, είναι «ούτε κρύο, ούτε ζέστη».
Το καλό ξεκίνημα με τη νίκη επί της Φενερμπαχτσέ, διαδέχθηκε η απρόσμενη απομάκρυνση του Τόμιτς, καθώς και η δυσμένεια από τη Διοίκηση της Σερβικής ομάδας, σε κάποιες από τις επιλογές του (βλ. Γκιστ).
Η εντός έδρας ήττα από τη Βιλερμπάν, «σβήστηκε» ουσιαστικά από τη νίκη στο Κάουνας, ωστόσο ο Αστέρας δε φαίνεται να έχει υψηλότερες φιλοδοξίες, από το να αποφύγει τις τελευταίες θέσεις.
Χωρίς καλό σταθερό περιφερειακό σουτ, πλην Μπάρον και Περπέρογλου, με λίγες λύσεις στον πάγκο (πρώτη αλλαγή στον άσο o Τσόβιτς) και μια front line, που δεν «τρομάζει» (ο Ότζο είναι «ακατέργαστος», ενώ ο Κούζμιτς είναι άλλος παίκτης μετά το τροχαίο ατύχημα), αυτό που θα επιδιώξει, είναι όσο το δυνατόν περισσότερες νίκες εντός έδρας, δίνοντας έμφαση στην άμυνα…
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στον Μπόρισα Σίμανιτς, τον ταλαντούχο Σέρβο PF, ο οποίος στα τελευταία παιχνίδια έχει «αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά» και δείχνει ότι μπορεί να εξελιχθεί σε πολύ καλό παίκτη, δικαιώνοντας το φίλο της σελίδας kostas.s, ο οποίος από πέρυσι μιλάει με τα καλύτερα λόγια για αυτόν!
ΖΕΝΙΤ –2
Η σταχτοπούτα και «νεόπλουτη» της φετινής διοργάνωσης είναι η Ζενίτ.
Με ένα πλούσιο ρόστερ και την καθοδήγηση του έμπειρου Πλάθα, έχει καταφέρει να κάνει σημαντικές εκτός έδρας νίκες (όπως στο ΣΕΦ), χωρίς ωστόσο να έχει δει ακόμα το ροζ φύλλο αγώνα στο γήπεδο της.
Με πολλές λύσεις σε όλες τις θέσεις, στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο firepower των Χόλινς και Πονίτκα, ενώ και η γραμμή των ψηλών της με τους Αγιόν, Άιβερσον και Γουίλ Τόμας να ξεχωρίζουν, μόνο αμελητέα δεν είναι…
Ο στόχος δεν μπορεί να είναι, παρά να αφήσει τα διαπιστευτήρια της σε αυτή την παρθενική σεζόν και να αποδείξει ότι δεν πήρε wild card … με βύσμα! Μέχρι τώρα οι εντυπώσεις είναι θετικές και αν καταφέρει να εκμεταλλευτεί τον «παράγοντα έδρα», ίσως σκαρφαλώσει στα πιο υψηλά στρώματα της βαθμολογίας, αλλιώς την περιμένει ένα πλασάρισμα στην τελευταία 4άδα.
ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ –4
Η άλλη μεγάλη απογοήτευση της φετινής διοργάνωσης, είναι η Ζαλγκίρις.
Παρά τη σημαντική της αποδυνάμωση, με τους Ντέιβις, Ουάιτ, Βέστερμαν και Ουόλτερς είτε να αντικαθίστανται από παίκτες διαφορετικών χαρακτηριστικών, είτε καθόλου, ο εκτός έδρας θρίαμβος επί της Φενερμπαχτσέ, στην αρχή της σεζόν, δημιούργησε κλίμα ευφορίας!
Ήδη ο Πέρεζ αποτελεί παρελθόν και αποκτήθηκε ο Ρίβερς για να βελτιωθεί η εικόνα στην επίθεση και ειδικότερα στο μακρινό σουτ (η Ζαλγκίρις είναι από τις χειρότερες ομάδες στα τρίποντα).
Οι «σταθερές» της είναι οι Λεντέι και Γκριγκόνις και από εκεί και πέρα το χάος! Και σα να μην έφθανε αυτό το «κακό φεγγάρι», έχει πλέον να αντιμετωπίσει και ένα αγωνιστικό Γολγοθά (στα επόμενα 10 παιχνίδια ακολουθούν 7 εκτός έδρας, με αντιπάλους όπως η ΤΣΣΚΑ, η Ρεάλ και ο Παναθηναϊκός).
Ο Γιασικεβίτσιους, θα στηριχθεί φυσικά, καθώς δεν παύει να αποτελεί τον αναμορφωτή της Ζαλγκίρις, όμως δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να βγάλει και άλλο λαγό από το μανίκι του φέτος…
Αυτή ήταν η πρώτη «ανάγνωση» των Dynamic Rankings, μαζί με ένα mini απολογισμό της πορείας των 18 μονομάχων μέχρι σήμερα.
Η ιστορία έχει «δείξει» ότι ακόμα είναι νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα. Σίγουρα, οι ισχυροί έχουν ξεχωρίσει και είναι οι βασικοί υποψήφιοι για το πλεονέκτημα έδρας.
Ωστόσο σε ένα τόσο δύσκολο «μαραθώνιο» όπως είναι η Euroleague, με τους πολλούς αγώνες και όπου ένα απρόοπτο μπορεί να αλλάξει άρδην τα δεδομένα, κανένας δεν μπορεί να θεωρήσει εαυτόν «ξεγραμμένο».
Η περσινή ανατροπή των τελευταίων αγωνιστικών, με τους Παναθηναϊκό και Ζαλγκίρις να κάνουν ντεμαράζ στο τέλος, «κλέβοντας» ουσιαστικά τα εισιτήρια από τον Ολυμπιακό και την Αρμάνι, που για 22 αγωνιστικές ήταν «καβάλα στο άλογο», είναι ακόμα νωπή στο μυαλό μας…
Για αυτό, ας κάνουμε όλοι υπομονή και ας απολαύσουμε τους επόμενους μήνες, σε μια διοργάνωση, που αν μη τι άλλο, έχει να προσφέρει πολλές συγκινήσεις!
Κλείνοντας, να αφιερώσω λίγες λέξεις παραπάνω στον Ολυμπιακό μας.
Νομίζω ότι σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, πρέπει όλοι, να είμαστε ένα και να δούμε τι έχει και τι μπορεί να δώσει αυτό το σύνολο, στην τελευταία ίσως παράσταση του με αυτή τη μορφή…
Οι αφορισμοί και ο μηδενισμός στις ήττες μπορούν να περιμένουν, όπως και οι διθύραμβοι στις νίκες. Αυτό που χρειάζεται περισσότερο είναι μια ουδέτερη και ψύχραιμη στάση, χωρίς να χάνουμε το πάθος μας και το κυριότερο, να φροντίσουμε να έχουμε … πολύ γερό στομάχι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου