Αυτή τη φορά εστιάζουμε στο Ζακ Λόφτον, ένα scoring guard, ο οποίος σύμφωνα με παλαιότερα δημοσιεύματα, είχε εξεταστεί στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, ως υποψήφιος για ενίσχυση του back court της ομάδας.
Το σκεπτικό, όσον αφορά στις εκάστοτε προτάσεις της σελίδας είναι: Παίκτες προσιτοί οικονομικά, χωρίς εμπειρία από το υψηλότερο επίπεδο, αλλά με προοπτικές εξέλιξης, οι οποίοι χτίζουν την καριέρα τους και θα μπορούσαν να ενταχθούν στο σύνολο, είτε ως εν δυνάμει πρωταγωνιστές σε ενδεχόμενο μείωσης του budget, είτε ως ρολίστες με βάση τα τωρινά οικονομικά δεδομένα.
WHO IS WHO
Ο ύψους 1.93 Ζακ Λόφτον, γεννημένος στις 18 Νοεμβρίου 1992, είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση παίκτη καθώς πέρασε τα έξι (!) κολεγιακά του χρόνια (λόγω μίας αποβολής και μιας μεταγραφής έμεινε εκτός γηπέδων για δύο αγωνιστικές περιόδους) σε πέντε διαφορετικά πανεπιστήμια!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή (πηγή: http://dailyorange.com/2018/01/new-mexico-states-zach-lofton-not-giving-fifth-school-six-years/): Ο Λόφτον τελειώνοντας το γυμνάσιο Columbia Heights, στη γενέτειρα του Μινεσότα, δεν είχε πολλές επιλογές, καθώς λόγω των χαμηλών βαθμών του, δεν μπορούσε να πάρει υποτροφία για κολλέγιο της Division I και έτσι ξεκίνησε το 2011 για ένα εξάμηνο από το προπαρασκευαστικό πρόγραμμα Quakerdale Prep Academy, πριν μεταπηδήσει την επόμενη χρονιά στο junior college San Jacinto, όπου σε 30 αγώνες για την περίοδο 2012 – 13 είχε 16.6 πόντους κατά μ.ο.
Οι καλές εμφανίσεις του έκαναν αρκετά πανεπιστήμια της Division I να τον «τσεκάρουν», εκείνος όμως προτίμησε το Illinois State, λόγω της προσέγγισης του assistant coach, Dana Ford. Ο Λόφτον στη μετάβαση του, στην ανώτερη κατηγορία του NCAA, δεν άργησε να προσαρμοστεί, έχοντας 11,3 πόντους κατά μ.ο. σε 31 παιχνίδια. Ωστόσο, τα ακαδημαϊκά του προβλήματα και οι χαμηλοί βαθμοί συνεχίστηκαν, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης στο φινάλε της περιόδου 2013 – 14.
Η επιστροφή στα πάτρια εδάφη γέμισε αισιοδοξία το Λόφτον, αλλά η εξέλιξη ήταν εντελώς διαφορετική. Δεν είχε παρά λίγους μήνες στο πανεπιστήμιο και αποβλήθηκε ξανά, στις αρχές της περιόδου 2014, αυτή τη φορά για πειθαρχικούς λόγους και έτσι το όνειρο έσβησε πριν καν αρχίσει, χάνοντας ουσιαστικά τη σεζόν 2014 – 15…
Ο Λόφτον βρέθηκε ξανά στη δύσκολη θέση αναζήτησης κολλεγίου, καταλήγοντας αυτή τη φορά στο Texas Southern University. Ωστόσο φαίνεται ότι η απραξία του για ένα ακόμα χρόνο, λόγω σχετικού κανονισμού του NCAA για μεταγραφές, τον ωρίμασε πνευματικά καθώς στη νέα του ομάδα εμφανίστηκε αλλαγμένος και γεμάτος κίνητρα, προκειμένου να αποδείξει την ποιότητα του. Κατάφερε να οδηγήσει το TSU στον 1ο γύρο του NCAA Tournament, στην πρώτη ομαδική επιτυχία του, παρά τον πρόωρο αποκλεισμό από τους μετέπειτα πρωταθλητές North Carolina Tarheels.
Οι εμφανίσεις του ωστόσο δεν πέρασαν απαρατήρητες, καθώς κέρδισε τον τίτλο του MVP της περιφέρειας και τις εντυπώσεις από την παρουσία του καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν. Έτσι, ο Λόφτον νομίζοντας ότι είναι έτοιμος να αδράξει την ευκαιρία του NBA, δήλωσε συμμετοχή στο draft του 2017, αποσύροντας όμως γρήγορα την υποψηφιότητα του, καθώς φάνηκε να μην υπάρχουν καλές προοπτικές για αυτόν.
Τελικά, συνέχισε άλλη μια χρονιά στο NCAA με τη φανέλα του New Mexico State για την περίοδο 2017 – 18, όπου ήταν εντυπωσιακός με 20 πόντους (38% στα τρίποντα) και 5 ριμπάουντ μ.ο., κερδίζοντας μια θέση στην καλύτερη 5άδα της All Western Athletic Conference.
Παρά το γεγονός ότι δεν επιλέχθηκε στο περσινό draft, ο Λόφτον έπεισε με τις εμφανίσεις του το Detroit, να του προσφέρει ένα two way contract, περνώντας τη σεζόν 2018 – 19 εκ περιτροπής στους Pistons και κυρίως στη θυγατρική τους, Grand Rapids Drive.
Όπως συνοπτικά αναφέρεται στο scouting report του παίκτη στη σελίδα NBA Scouting Live (πηγή: https://www.nbascoutinglive.com/zach-lofton-scouting-report), ο Λόφτον είναι ένας παίκτης με ανεπτυγμένη την αίσθηση του σκοραρίσματος, καθώς είναι εξαιρετικός σουτέρ μετά από τρίπλα.
Παρόλο που δεν είναι αυθεντικός point guard (πιο πολύ ως combo guard χαρακτηρίζεται), είναι αρκετά καλός δημιουργός, ενώ και αμυντικά μπορεί να προσφέρει, ειδικά στα κλεψίματα, καθώς κυνηγάει τα deflections… Επίσης δε φοβάται την επαφή και συχνά θα τον δούμε να τελειώνει φάσεις με drive μέσα στη ρακέτα, ενώ θεωρείται και ικανοποιητικός ριμπάουντερ για τη θέση που αγωνίζεται.
Στον αντίποδα, το spot shooting του δε θεωρείται ικανοποιητικό και ως εκ τούτου δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά σαν off guard. Ίσως για αυτό συχνά προτιμάει την κατάχρηση τρίπλας, μέχρι να βρει καλή επιλογή στην επίθεση, κάτι όμως που δε βοηθάει το flow της ομάδας, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δείχνει να παρασύρεται παίρνοντας βιαστικές αποφάσεις. Ενδεικτικό είναι το γεγονός, ότι παρά την ικανότητα του στο τρίποντο, με εξαίρεση τη senior χρονιά του στο New Mexico State, όλες τις άλλες σεζόν σουτάρει με ποσοστό κάτω του 30%, με αποκορύφωμα το 25% στην παρουσία του στην G-League.
Παρά το ύψος του δε νιώθει βολικά αγωνιζόμενος με πλάτη στο καλάθι, αδυνατώντας να εκμεταλλευτεί αυτό το πλεονέκτημα του. Τέλος, κάτι άλλο που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν είναι το γεγονός ότι τελείωσε την κολεγιακή του καριέρα στα 26, σε μια ηλικία δηλαδή που άλλοι παίκτες έχουν ήδη τετραετή επαγγελματική εμπειρία…
Ας δούμε όμως τι μπορεί ένας παίκτης σαν το Λόφτον να προσφέρει στον Ολυμπιακό. Δεδομένων των χαρακτηριστικών του, θα ήταν ιδανικός ως ένα από τα δύο guard της 2nd unit, ερχόμενος από τον πάγκο και δίνοντας instant scoring, κάτι που με εξαίρεση τον Erick Green, έχουμε να δούμε στους ερυθρόλευκους από τις εποχές Law και Σλούκα.
Δεν είναι μονοδιάστατος, καθώς μπορεί να προσφέρει τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά, ενώ είναι αρκετά αθλητικός και γρήγορος, με έφεση να τελειώνει φάσεις στο transition, κάτι το οποίο επίσης έχει λείψει από την ομάδα μας τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο είναι απαραίτητο να τιθασεύσει το άναρχο στυλ του και να περιορίσει τις εξεζητημένες ατομικές προσπάθειες, κατανοώντας την ομαδική φύση του παιχνιδιού στην Ευρώπη και τη σημασία κάθε κατοχής, είτε έχοντας το ρόλο του point guard με κύριο μέλημα να «διαβάζει» τις αδυναμίες του αντιπάλου, είτε ως shooting guard, παίρνοντας σουτ υπό καλές προϋποθέσεις.
Συνεπώς, υπό αυτό το πρίσμα, το πακέτο του κρίνεται ιδιαίτερα ελκυστικό, καθώς διαθέτοντας ένα μικρό μόνο μέρος του budget, εμπλουτίζεται το back court με πολλά στοιχεία, τα οποία είναι απαραίτητα στο σύγχρονο μπάσκετ, ενώ αν μη τι άλλο, το αγωνιστικό προφίλ του Λόφτον φαίνεται να «δένει» με πολλούς τύπους guard (εκτός ίσως με παίκτες που θέλουν πολύ την μπάλα στα χέρια τους, όπως ο Σπανούλης).
Εξάλλου λαμβάνοντας υπόψιν ότι ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί για του χρόνου τουλάχιστον έναν top leading guard, που θα οδηγεί την ομάδα στην επίθεση (πιθανότατα να είναι και ο υψηλότερα αμειβόμενος παίκτης), ένας φθηνός pure scorer με προσωπική φάση, που θα έχει τη δυνατότητα να «ξεκολλήσει» την ομάδα επιθετικά, θεωρείται κομβικότατος για την ισορροπία του ρόστερ (ας αναλογιστούμε πόσο διαφορετικά μπορεί να ήταν τα πράγματα φέτος, αν αντί του Τουπάν είχε επιλεγεί π.χ. ο Μάνι Χάρις ή ο Σίλβεν Λάντεσμπεργκ). Ειδικότερα στο ενδεχόμενο συμμετοχής στην Adriatic League την επόμενη σεζόν, η ύπαρξη ενός τέτοιου παίκτη στο ρόστερ ως 5ος γκαρντ, είναι αν μη τι άλλο πολυτέλεια...
Συμπερασματικά, χωρίς να είμαστε σε θέση να ξέρουμε πως θα είναι δομημένη η περιφέρεια του Ολυμπιακού, καθώς πολλά είναι τα ερωτηματικά όσον αφορά στους παίκτες που θα μείνουν ή που θα έρθουν, ενώ μεγάλο ρόλο θα παίξει και το αν τελικά η ομάδα θα αγωνιστεί στην Basket League ή όχι, το σίγουρο είναι ότι στην περίπτωση του Λόφτον, αξίζει το ρίσκο, γιατί μπορεί να υπηρετήσει το σύγχρονο 3&D τρόπο παιχνιδιού ως high motor player που είναι, διαθέτοντας παράλληλα πλούσιο ταλέντο στο σκοράρισμα μέσα από προσωπική φάση, υπό την προϋπόθεση ότι θα προσαρμοστεί στα δεδομένα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, που επιτάσσουν εκτός των άλλων υπομονή και διάβασμα του παιχνιδιού.
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ:
Αν μπορέσει να κοντρολάρει το παιχνίδι του και να ωριμάσει, θα μπορούσε σε μερικά χρόνια να έχει τον αντίστοιχο ρόλο του Trajan Langdon στην ΤΣΣΚΑ της προηγούμενης δεκαετίας.
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΙΚΑ ΘΑ ΜΟΙΑΣΕΙ:
Λόγω της έφεσης του στο σκοράρισμα, αλλά και του «άναρχου» τρόπου παιχνιδιού του, θυμίζει αρκετά Ricky Ledo.
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΑΠΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Παράδειγμα προς αποφυγή αποτελεί o Ellijah Millsap, ο οποίος παρά το γεγονός ότι είναι ένας εξαιρετικός αθλητικός scoring guard, δεν έχει καταφέρει να στεριώσει σε καμιά ομάδα (πέρασε και από την «προβληματική» Μακάμπι της περιόδου 2015 – 16, υπό τις οδηγίες του Τάμπακ) και πλέον αγωνίζεται στην Μπρεογκάν.
* Τα στατιστικά των κολλεγιακών χρόνων είναι από το site www.basketballreference.com, ενώ εκείνα από την G League, από το επίσημο site της διοργάνωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου