Ένας από τους πρώτους «τελικούς» της χρονιάς είναι προ των πυλών, ενώ η ομάδα περνάει μια κάμψη, μαζί με κρίση αγωνιστικής ταυτότητας.
Παράλληλα, εν μέσω του Whatsapp-Gate (μια υπόθεση πολύ σοβαρή, η οποία θεωρώ ότι είναι καλύτερο να μην αναπτυχθεί περαιτέρω την παρούσα χρονική στιγμή, αλλά ας ελπίσουμε να μη βυθίσει την ομάδα σε εσωστρέφεια, χαλώντας το μυαλό και τη συνοχή της), νομίζω ότι πρέπει να ξεφύγουμε και να ασχοληθούμε με το αγωνιστικό κομμάτι, γιατί ως γνωστόν με τις επιτυχίες εντός γηπέδου, όλα τα άλλα ξεχνιούνται!
Έχει έρθει η ώρα, λοιπόν, να εστιάσουμε στα πεπραγμένα των πέντε νέων παικτών που ήρθαν στο λιμάνι την καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο και το κατά πόσο έχουν βοηθήσει στο βαθμό που αναμενόταν, βάσει και των προσδοκιών που είχαν δημιουργηθεί για αυτούς.
Σε ένα καλοκαίρι γεμάτο αλλαγές, όπου κυριάρχησε η αισιοδοξία για την απόκτηση του αντικειμενικά καλύτερου διαθέσιμου προπονητή για το επίπεδο της Euroleague, του Ντέιβιντ Μπλατ, οι κινήσεις που έπρεπε να γίνουν στο μεταγραφικό παζάρι ήταν συγκεκριμένες.
Μετά την επιτυχημένη κατά τα 2/3 επέκταση της συνεργασίας με τους Έλληνες παίκτες, τα συμβόλαια των οποίων έληγαν (Σπανούλης, Παπανικολάου) και την αποχώρηση του Παπαπέτρου, πρώτο μέλημα ήταν να βρεθεί ένας ποιοτικός γηγενής με προοπτική ώστε ο Ελληνικός κορμός να παραμείνει δυνατός.
Επίσης με δεδομένο ότι ο Μιλουτίνοφ θα παρέμενε για τουλάχιστον ακόμα μια σεζόν, αφήνοντας το όνειρο του ΝΒΑ για το μέλλον και με την option του 2ου έτους συμβολαίου του Στρέλνιεκς να ανανεώνεται, καθώς όλοι στην ομάδα πίστευαν στις δυνατότητες του Λετονού και περίμεναν να είναι καλύτερος και σταθερότερος τη νέα σεζόν, ο Αμερικανοϊσραηλινός τεχνικός θα επιφορτιζόταν με το έργο να βρει νέους, φιλόδοξους, οικονομικούς, εξελίξιμους και κυρίως ποιοτικούς παίκτες, που θα έδεναν με το υπάρχον ρόστερ και θα κάλυπταν τις όποιες αδυναμίες του κατά τον ιδανικότερο τρόπο.
Πράγμα όχι και τόσο εύκολο, αλλά για την τεχνογνωσία του Μπλατ, ειδικά στην Αμερικανική αγορά, αποτελούσε ένα ρεαλιστικό σενάριο.
Οι μεταγραφές όμως δεν έχουν κανόνες, είναι σαν ένα κουτί με σοκολατάκια, που δεν ξέρεις τι έχει το καθένα μέσα… Προσωπικά κάθε φορά που καλούμαι να διαλέξω, απλά εύχομαι να μην πετύχω αυτό που έχει λικέρ μέσα!
Ο κόουτς Μπλατ, λοιπόν, ήρθε αντιμέτωπος με μια ήδη περίεργη κατάσταση στην ομάδα, καθώς αφενός η οικονομική στενότητα και αφετέρου η φυγή Παπαπέτρου, τον ανάγκασαν να αλλάξει το αρχικό πλάνο, το οποίο (εικάζω ότι) είχε στο μυαλό του για την 4άδα των ξένων και περιλάμβανε τους Χένρι, Γκος στα γκαρντ, Λεντέι στο 4 και Λεσόρτ στο 5, με τη θέση 3 να καλύπτεται από τους δύο Παπ.
Σαφώς τώρα που το διαβάζετε, νομίζω ότι πρόκειται για τουλάχιστον πιο ορθολογικό ρόστερ, χωρίς ιδιαίτερα κενά, τόσο όσον αφορά στην επαρκή πλήρωση των θέσεων, όσο και στα χαρακτηριστικά που θα έφερναν οι εν λόγω παίκτες.
Ωστόσο οι ήδη υπάρχουσες συμφωνίες με τους Λεντέι, Γκος και ταυτόχρονα η μη ύπαρξη πολλών ποιοτικών λύσεων σε γηγενείς, έκαναν την απόκτηση Βεζένκοφ μονόδρομο, αφήνοντας ένα κενό στη θέση 3, το οποίο θα έπρεπε να καλυφθεί με ξένο, ενώ ο αρχικός μεταγραφικός σχεδιασμός του Μπλατ δέχθηκε άλλο ένα βαρύ πλήγμα, με τη μετακόμιση του Χένρι στην Ούνιξ Καζάν.
Από εκεί και πέρα, ενώ η λογική έλεγε ότι η 6άδα των ξένων, εκτός από κάποιο 3άρι, θα έκλεινε είτε με ένα ψηλό, αθλητικό 5άρι, μπακ απ του Μιλουτίνοφ, είτε με γκαρντ με παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτά του Χένρι, καθώς και εκεί είχε διαγνωστεί αδυναμία (λόγω της παρουσίας του, ευρισκόμενου σε κάθετη πτώση, Μάντζαρη), άλλαι αι βουλαί του Μπλατ τελικά, ο οποίος αποφάσισε να φορτώσει τη γραμμή των φόργουορντ παίρνοντας και τον Τουπάν και τον Τίμμα (γεγονός το οποίο οδήγησε αναγκαστικά σε μετατόπιση του Λεντέι στο 5, ενώ υπήρξε και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ότι ο Γάλλος θα μπορούσε να ανταποκριθεί ως 2άρι, καλύπτοντας το κενό και στην περιφέρεια).
Σίγουρα ο εκάστοτε προπονητής, πόσω μάλλον, όταν μιλάμε για κάποιον με το μέγεθος και την εμπειρία του Μπλατ, βλέπει και ξέρει πράγματα που ούτε στο ελάχιστο δεν μπορούμε εμείς να σκεφτούμε, αλλά εκ του αποτελέσματος διαφαίνεται για την ώρα να υπάρχει ακόμη το κενό στη θέση 5 (παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Μπόγρη), ενώ για την έλλειψη ενέργειας και αθλητικότητας στο back court, αποκτήθηκε ως 7ος ξένος ο Μπριάντε Γουέμπερ, όπως διαβάσατε στην προηγούμενη ανάρτηση.
Επειδή όμως αυτά που έγιναν το καλοκαίρι δεν μπορούν πλέον να αλλάξουν, ας δούμε τι έχουν προσφέρει οι νέοι παίκτες στην ομάδα και ας αξιολογήσουμε τη μέχρι τώρα απόδοση τους στην Euroleague, καθώς και τις προοπτικές τους από εδώ και πέρα. Ξεκινάμε!
ΝΑΪΤΖΕΛ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ ΓΚΟΣ
Ο Γουίλιαμς-Γκος ήρθε στον Ολυμπιακό με τις περγαμηνές από την περσινή επιτυχημένη θητεία του στην Παρτιζάν και θεωρείται από πολλούς το next big thing των γκαρντ στην Ευρώπη.
Η αλήθεια είναι ότι το πακέτο του ταιριάζει στο ευρωπαϊκό στυλ μπάσκετ, καθώς διαθέτει δημιουργία, ένα κοντρολαρισμένο τρόπο παιχνιδιού, καταφέρνοντας να ελέγχει το ρυθμό, χωρίς τραβηγμένες ενέργειες (με assist/turnover ratio 3,3), ενώ γενικά πρόκειται για ένα ισορροπημένο παίκτη σε άμυνα και επίθεση με μεγάλη ποικιλία κινήσεων.
ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ: Μέχρι τώρα ο γκαρντ από το Γκονζάγκα, κατά τη γνώμη μου, είναι η πιο επιτυχημένη μεταγραφή των ερυθρόλευκων. Χωρίς να έχει εντυπωσιάσει, έχει δείξει ψήγματα του ταλέντου του, ενώ το κυριότερο παρουσιάζει μεγαλύτερη σταθερότητα από τους υπόλοιπους, χωρίς μεγάλα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του.
Σίγουρα ο Μπλατ του δίνει πολύ χρόνο (25’ ανά αγώνα) και χώρο, μαζί με ηγετικό ρόλο επιθετικά, τα οποία τον βοηθάνε να δείχνει πράγματα και το κυριότερο να βρίσκει ρυθμό. Του δίνω επίσης το ελαφρυντικό ότι δεν είχε μέχρι σήμερα ένα «γκαρντ – σκυλί» δίπλα του, με αποτέλεσμα οι αμυντικές αδυναμίες του να φαίνονται σε μεγαλύτερο βαθμό. Έχει κάνει αρκετά καλά παιχνίδια, ενώ σε άλλα εκτός έδρας (ειδικά τα δύσκολα) έχει χαθεί, ωστόσο σε γενικές γραμμές η παρουσία του κρίνεται θετική.
ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ: Η αλήθεια είναι ότι βάσει της εικόνας που έδειξε πέρσι με την Παρτιζάν, περιμέναμε να δείξει μεγαλύτερα ηγετικά χαρακτηριστικά. Πέρα από τις αρκετές λανθασμένες επιλογές στην crunch time, στα παιχνίδια με Φενερμπαχτσέ και Νταρουσάφακα, δε φαίνεται να είναι ικανός με τις προσωπικές του ενέργειες να ξεσηκώσει την ομάδα, να τη βάλει ξανά στις ράγες, σε παιχνίδια που δε μας πάνε καλά, ενώ δεν είναι και ιδιαίτερα δυναμικός, με αποτέλεσμα να χάνεται σε physical παιχνίδια. Επίσης αν και θεωρούσαμε ότι είναι αρκετά ικανός στο ντράιβ, στην πράξη του αρέσει να τελειώνει με floaters και είναι λίγες οι φορές που θα επιλέξει να πάει μέχρι μέσα όταν η ρακέτα έχει traffic!
ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ: Με τον Γκος ουσιαστικά να βιώνει τη χαώδη διαφορά επιπέδου ανάμεσα σε Eurocup και Euroleague και ενώ δεσμεύεται με πολυετές συμβόλαιο με την ομάδα, είναι προφανές ότι με την πάροδο του χρόνου θα βελτιώνεται, καθώς είναι ένα project, το οποίο θα αποδώσει καρπούς σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, ελπίζοντας να βρούμε ένα σημείο αναφοράς στα γκαρντ σε ξένο παίκτη, από τα χρόνια του Λο. Αρκεί βέβαια να προνοήσουμε όταν και αν φτάσει στο peak του, να ανανεώσουμε πρόωρα το συμβόλαιο του…
ΒΑΘΜΟΣ: Β
ΑΞΕΛ ΤΟΥΠΑΝ
Ο Γάλλος ήταν ίσως η μεταγραφή που προβλήθηκε λιγότερο. Είτε επειδή τα χαρακτηριστικά του παραπέμπουν σε ρολίστα, είτε επειδή όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο κόσμος μπερδεύτηκε ως τι αποκτήθηκε (μπακ απ 3άρι, 2άρι?).
Την περσινή σεζόν στη Ζαλγκίρις είχε μέτρια regular season, με πολλές αυξομειώσεις στην απόδοση του, αλλά στα play off στη σειρά με τον Ολυμπιακό, ήταν καταλυτικός, παίζοντας σκυλίσια άμυνα και εξολοθρεύοντας τα γκαρντ της ομάδας μας, δίνοντας παράλληλα και σημαντικές επιθετικές λύσεις. Άρα η λογική της απόκτησης του ήταν να προστεθεί ένας αμυντικός πόλος στην περιφέρεια, μια πηγή ενέργειας και αθλητικότητας, τομέας στον οποίο η ομάδα μας χώλαινε στην περσινή περίοδο.
ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ: Ο Τουπάν ξεκίνησε καλά τη σεζόν, έχοντας βρει ρόλο ως 3άρι και με την ενέργεια που έδινε στην ομάδα μέσα από την άμυνα του, υπήρξε x-factor σε πολλές νίκες, προσφέροντας ταυτόχρονα επιθετικές λύσεις με το μακρινό του σουτ.
Ένας τέτοιου είδους παίκτης είναι ιδιαίτερα σημαντικός για τους ερυθρόλευκους, γιατί μπορεί να υπηρετήσει το 3&D στυλ παιχνιδιού (αν και στον πρώτο τομέα θέλει δουλειά ακόμη) και να μαρκάρει αντίστοιχους αντιπάλους. Ωστόσο λίγο το rotationτου Μπλατ, προσπαθώντας να εντάξει και τους υπόλοιπους παίκτες στην ομάδα και «κλέβοντας» λεπτά από το Γάλλο, λίγο το ντεφορμάρισμα του, οδήγησαν σταδιακά σε πτώση της απόδοσης του.
ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ: Πριν έρθει, ξέραμε ότι ο Τουπάν δεν είναι σουτέρ και τελικά, πλην κάποιων εκλάμψεων, δικαίωσε ότι δε διαθέτει σταθερό τρίποντο (50% μέχρι τη 12η αγωνιστική και 23% έκτοτε με 6/26), το οποίο σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δε βάζει καλά την μπάλα στο παρκέ και (με εξαίρεση transition καταστάσεις) δεν προτιμάει να διεισδύει στη ρακέτα, τον καθιστούν μονοδιάστατο ως παίκτη. Τα παραπάνω σε ένα σύνολο με τις αδυναμίες του φετινού Ολυμπιακού, τον κάνουν ευάλωτο, ειδικά σε στιγμές που η ομάδα «κολλάει» στην επίθεση ή είναι εγκλωβισμένη σε χαμηλό ρυθμό και σετ παιχνίδι.
ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ: Με το Γάλλο να έχει μονοετές συμβόλαιο και χωρίς να προσφέρει σε πολλούς τομείς, ενώ παράλληλα αγωνίζεται σε μια θέση με αρκετή συμφόρηση, το μέλλον του δεν είναι ευοίωνο. Πολλά θα φανούν για το τι έχει στο μυαλό του ο Μπλατ, από το ποιον, μεταξύ του Τουπάν και του Τίμμα, θα επιλέξει να αφήσει εκτός Α1, καθώς δε θεωρώ ότι ο Γουέμπερ έρχεται μόνο για την Ευρωλίγκα…
ΒΑΘΜΟΣ: C +
ΖΑΚ ΛΕΝΤΕΪ
Άλλος ένας παίκτης, μετά τον Τουπάν, ο οποίος μάλλον για άλλο ρόλο αποκτήθηκε και σε άλλον κλήθηκε να προσφέρει. Ο Λεντέι, μια ανακάλυψη του κόουτς Μπλατ, ο οποίος μας ανάγκασε το καλοκαίρι να βλέπουμε βίντεο από το Ισραηλινό πρωτάθλημα, φαινομενικά είναι ένα αξιόπιστο μπακ απ του Πρίντεζη, με εξαιρετικό παιχνίδι με πρόσωπο στο καλάθι, ενέργεια και αθλητικότητα.
Ωστόσο το κενό στη θέση 5 πίσω από το Μιλουτίνοφ, έχει αναγκάσει τον τεχνικό των ερυθρολεύκων να τον χρησιμοποιεί αρκετά λεπτά ως σέντερ, όπου εκτός του ότι δεν είναι rim protector, δεν προσφέρει ασφάλεια ούτε στα αμυντικά ριμπάουντ.
ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ: Εξαιρετικός στο 1on1, αρέσκεται να ξεκινάει από έξω και να πηγαίνει μέχρι μέσα, τελειώνοντας τις φάσεις (58% στα FGs). Δε φοβάται τις επαφές και επιθετικά είναι ένας παίκτης τύπου Μακλιν, εξίσου αποτελεσματικός αλλά πιο αθλητικός! Ικανός να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο και να ξεσηκώσει με τις ενέργειες του τον κόσμο, καθώς είναι ιδιαίτερα θεαματικός, έχει αφήσει θετικές εντυπώσεις και πέρα από το παιχνίδι με την Μπούντουτσνοστ, όπου έκανε ρεκόρ PIR, σε πολλούς ακόμα αγώνες υπήρξε καταλυτικός για τον Ολυμπιακό.
ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ: Αμυντικά ξέραμε ότι δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί με σέντερ τύπου Ταβάρες και Βέσελι, ωστόσο τελικά εκτός από αυτό το κομμάτι όπου δείχνει σοβαρές αδυναμίες, δυσκολεύεται να ακολουθήσει κοντύτερους αντιπάλους στις αλλαγές, ενώ και στην άμυνα ψηλά, δε δείχνει να ανταποκρίνεται σε ικανοποιητικό βαθμό. Επίσης παρόλο που έχει έφεση στα επιθετικά ριμπάουντ (1,6 μ.ο.), στα αμυντικά και λόγω έλλειψης όγκου και λόγω μέτριων τοποθετήσεων δεν είναι εξίσου αποτελεσματικός. Τέλος, η απόδοση του παρουσιάζει έντονες διακυμάνσεις και για κάθε 1 καλό παιχνίδι που κάνει, τον βλέπουμε στα επόμενα 2 να είναι παρών – απών.
ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ: Θεωρώ ότι αν στη φετινή ομάδα υπήρχε ένα 5άρι rim protector (βλ. Λεσόρτ), ο Λεντέι θα ήταν ίσως η έκπληξη της σεζόν, γιατί θα περνούσε όλο το χρόνο αγωνιζόμενος στη φυσική του θέση και με αντιπάλους παίκτες πιο κοντά στα κυβικά του.
Από εδώ και πέρα, αν δεν αποκτηθεί ψηλός, που με την οικονομική δυσπραγία στην ομάδα, μόνο με θαύμα θα γίνει κάτι τέτοιο, θεωρώ ότι θα συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο, να αναλώνεται και στις δύο θέσεις και να μην καταφέρνει να δίνει τα μέγιστα από αυτά που μπορεί. Πάντως για του χρόνου και εφόσον λογικά θα υπάρξει κανονικό μπακ απ 5άρι (ανάλογα βέβαια και με την εξέλιξη της υπόθεσης Μιλουτίνοφ), ο Λεντέι θα μπορούσε να είναι ακόμα και το βασικό 4άρι της ομάδας…
ΒΑΘΜΟΣ: Β –
ΣΑΣΑ ΒΕΖΕΝΚΟΦ
Μια μεταγραφή που χαιρετήθηκε θετικά από πολύ κόσμο, μεταξύ των οποίων και εμένα, καθώς στο πρόσωπο του βλέπουμε ένα κομβικό παίκτη που μπορεί να αποτελέσει κολώνα της ομάδας για αρκετά χρόνια.
Μετά τη διετή τραυματική του εμπειρία στην Μπαρτσελόνα, ο Βεζένκοφ ήρθε με όρεξη στον Ολυμπιακό, με διάθεση να δουλέψει και να καθιερωθεί ως το μπακ απ του Πρίντεζη. Έχοντας βελτιωθεί σε τομείς όπως η προσωπική άμυνα (όπου βέβαια θέλει πολλή δουλειά ακόμη για να φτάσει σε επιθυμητό επίπεδο) και το ριμπάουντ, ο ταλαντούχος φόργουορντ φαινόταν έτοιμος για restart στην καριέρα του.
Ωστόσο ο Μπλατ δεν του δίνει σταθερό χρόνο στην Euroleague, παρόλο που όποτε έχει αγωνιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και έχει αποκτήσει ρυθμό, προσέφερε σημαντικά (βλ. επίμαχο αγώνα με Κίμκι μεταξύ άλλων).
ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ: Κατά την άποψη μου, είναι η περίπτωση παίκτη, που έπρεπε να έχει αξιοποιηθεί καλύτερα από τον προπονητή. Με αξιόπιστο σουτ από τη γραμμή των 6,75 και πολύτιμη συνεισφορά στον τομέα των ριμπάουντ, όποτε έχει αγωνιστεί, θα μπορούσε τώρα να είναι ήδη μια αξιόπιστη λύση πίσω από τον Πρίντεζη στο 4, αντί να παλεύει ακόμη να βρει ρόλο και χρόνο.
ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ: Σίγουρα ο Σάσα δεν είναι ακόμα ο ολοκληρωμένος παίκτης, που θα βασιστεί πάνω του η ομάδα για πολύ χρόνο σε σειρά αγώνων και για μεγάλη περίοδο μέσα στη σεζόν, ωστόσο διαθέτει τα fundamentals για να γίνει τέτοιος…
Η αλήθεια είναι ότι φέτος δεν έχει βρει το «χέρι» του από μακριά, γεγονός που έχει μεγαλώσει το άγχος του, ενώ και η αδυναμία του να ματσάρει αμυντικά με δυνατούς και αθλητικούς πάουερ φόργουορντ, αποτελούν σοβαρούς λόγους, που ενίοτε δικαιολογούν το «παρκάρισμα» του στον πάγκο από τον Μπλατ σε κάποια παιχνίδια.
ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ: Τα είπαμε και παραπάνω. Με τους ποιοτικούς Έλληνες παίκτες να αποτελούν είδος υπό εξαφάνιση, θα είναι έγκλημα να μην αξιοποιηθεί το επιθετικό ταλέντο του Βεζένκοφ! Αν από την επόμενη περίοδο πλαισιωθεί η ομάδα με ένα mobile «αθλητικό» 5άρι, το οποίο θα μπορεί να καλύπτει τις αμυντικές αδυναμίες του Σάσα και καταφέρει και βρει μόνιμο ρόλο και σταθεροποιήσει την απόδοση του, θα είναι ένα μεγάλο asset για τον Ολυμπιακό σε βάθος χρόνου…
ΒΑΘΜΟΣ: C –
ΓΙΑΝΙΣ ΤΙΜΑ
Σε αντίθεση με την απόκτηση Τουπάν, η μεταγραφή που διαφημίστηκε και πανηγυρίστηκε περισσότερο από κάθε άλλη και τελικά μέχρι τώρα επιβεβαιώνει τον κανόνα με τα σοκολατάκια!
Ο Λετονός, με τα πλούσια επιθετικά και αθλητικά προσόντα, με τις εξαιρετικές εμφανίσεις με την εθνική ομάδα της χώρας του, ήρθε ως το ιδανικό ταίρι του Παπ στη θέση 3, αυτός που θα προσφέρει με το μακρινό σουτ του και την ενέργεια του, ερχόμενος από τον πάγκο, ακόμα και κερδίζοντας θέση βασικού σταδιακά…
Όλοι θεωρήσαμε ότι η περσινή αποτυχημένη παρουσία του στην Μπασκόνια ήταν μια κακή παρένθεση και ότι ο Τίμα θα επανέκαμπτε δείχνοντας το ταλέντο του φέτος, ωστόσο κάτι τέτοιο δε συμβαίνει ούτε στο ελάχιστο.
ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ: Το τι είναι ικανός ο Τίμα να προσφέρει είναι γνωστό και για αυτό αποκτήθηκε, αλλά τελικά στην πράξη είτε δεν μπορεί είτε δεν προσπαθεί αρκετά… Ένας σουτέρ κίλλερ, που σύμφωνοι θέλει να παίζει αρκετό χρόνο για να βρει ρυθμό και να είναι καυτός (βλ. εκτός έδρας αγώνα με ΠΑΟ), αλλά από την άλλη δε φαίνεται όταν αγωνίζεται να είναι διατεθειμένος να ματώσει τη φανέλα και να «κερδίσει» τη θέση του με το σπαθί του.
ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ: Σε αντίθεση με την περίπτωση του Βεζένκοφ, θεωρώ ότι με αυτόν ο Μπλατ έχει τα δίκια του που τον έχει εκτοπίσει από το rotation. Με ύφος μπλαζέ όταν είναι στην 5άδα, με αβίαστα λάθη ακόμα και σε επαναφορές χωρίς πίεση, χωρίς κανένα ίχνος διάθεσης να «πνίξει» τον αντίπαλο του αμυντικά, δε δείχνει να μπορεί να βοηθήσει, παρά μόνο ως σποτ σουτέρ και σε καταστάσεις που η ομάδα φαίνεται να αναζητά το κάτι διαφορετικό για να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο!
ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ: Μέχρι στιγμής στην καλύτερη θυμίζει περίπτωση Γκετσεβίτσιους (ο οποίος επίσης είχε 2ετές κλειστό συμβόλαιο), ωστόσο στην οικονομική και αγωνιστική κατάσταση που είναι η ομάδα, δεν έχει την πολυτέλεια μετά από το Μάντζαρη, να έχει άλλο ένα τόσο ακριβό συμβόλαιο στην άκρη του πάγκου χωρίς να προσφέρει. Και μόνο το γεγονός ότι το όνομα του έχει μπλεχτεί σε σενάρια ανταλλαγής με άλλους παίκτες ή ακόμα και αποδέσμευσης του, καταδεικνύει ότι μιλάμε για το μεγαλύτερο καλοκαιρινό flop του Ολυμπιακού!
ΒΑΘΜΟΣ: D
Συμπερασματικά, το recruiting του Μπλατ τελικά φάνηκε ότι δεν ήταν το ιδανικότερο, σίγουρα επηρεασμένο τόσο από τους περιορισμούς στο μπάτζετ, όσο και από τους αστάθμητους παράγοντες που προέκυψαν στον αρχικό σχεδιασμό.
Ωστόσο αυτό που του καταλογίζω, όσον αφορά στα καλοκαιρινά αποκτήματα (με εξαίρεση τον Τίμα), είναι ότι ο κόουτς δεν έχει καταφέρει να πάρει όχι απλά το maximum της απόδοσης από τον καθένα, αλλά ούτε και έναν ικανοποιητικό βαθμό (πλην του Γκος).
Σίγουρα δεν έχει το μοναδικό μερίδιο ευθύνης, καθώς αρκετοί από τους νέους παίκτες εμφανίζονται πολύ κατώτεροι των προσδοκιών, ενώ αρκετοί από αυτούς δεν έχουν εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που τους έχει δώσει, ωστόσο η πρακτική του να μη διαχωρίζει ξεκάθαρα από την αρχή της χρονιάς τους ρόλους, με αποτέλεσμα να έχουμε φτάσει μέσα Φλεβάρη και να υπάρχει μια σύγχυση, σε συνδυασμό με το περίεργο rotation που ακολουθεί (ενδεικτικά, παίκτες σε καλό ρυθμό που έχουν 1 – 2 σερί καλές εμφανίζεις να «εξαφανίζονται» εν συνεχεία), δε βοηθάει την όλη κατάσταση…
Κλείνοντας, θέλω να πω ότι είμαι από αυτούς, που η κριτική μου στον κόουτς Μπλατ είναι καλοπροαίρετη, σε θεωρητικό επίπεδο, για το καλό της ομάδας και βάσει των υψηλών προσδοκιών που δημιουργεί το όνομα του, καθώς του έχω εμπιστοσύνη και πιστεύω ότι είναι ο άνθρωπος που χρειαζόμαστε για να επανέλθουμε στο δρόμο των επιτυχιών.
Αυτό που ελπίζω είναι ότι τώρα στην τελική ευθεία της πρώτης του σεζόν, ανεξαρτήτως των προβλημάτων (που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια), θα καταφέρει να παρουσιάσει ένα σύνολο σύμφωνα με τα δικά του στάνταρ και όπως το ονειρευόμασταν όταν ξεκινούσε η χρονιά, έτοιμο στην κρίσιμη καμπή για να καταφέρει να κάνει την υπέρβαση, κατακτώντας τους 2 εγχώριους τίτλους και διεκδικώντας την πρόκριση για το Final4 της Euroleague, όπου σε 2 αγώνες τα πάντα μπορούν να συμβούν!
Παράλληλα, εν μέσω του Whatsapp-Gate (μια υπόθεση πολύ σοβαρή, η οποία θεωρώ ότι είναι καλύτερο να μην αναπτυχθεί περαιτέρω την παρούσα χρονική στιγμή, αλλά ας ελπίσουμε να μη βυθίσει την ομάδα σε εσωστρέφεια, χαλώντας το μυαλό και τη συνοχή της), νομίζω ότι πρέπει να ξεφύγουμε και να ασχοληθούμε με το αγωνιστικό κομμάτι, γιατί ως γνωστόν με τις επιτυχίες εντός γηπέδου, όλα τα άλλα ξεχνιούνται!
Έχει έρθει η ώρα, λοιπόν, να εστιάσουμε στα πεπραγμένα των πέντε νέων παικτών που ήρθαν στο λιμάνι την καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο και το κατά πόσο έχουν βοηθήσει στο βαθμό που αναμενόταν, βάσει και των προσδοκιών που είχαν δημιουργηθεί για αυτούς.
Σε ένα καλοκαίρι γεμάτο αλλαγές, όπου κυριάρχησε η αισιοδοξία για την απόκτηση του αντικειμενικά καλύτερου διαθέσιμου προπονητή για το επίπεδο της Euroleague, του Ντέιβιντ Μπλατ, οι κινήσεις που έπρεπε να γίνουν στο μεταγραφικό παζάρι ήταν συγκεκριμένες.
Μετά την επιτυχημένη κατά τα 2/3 επέκταση της συνεργασίας με τους Έλληνες παίκτες, τα συμβόλαια των οποίων έληγαν (Σπανούλης, Παπανικολάου) και την αποχώρηση του Παπαπέτρου, πρώτο μέλημα ήταν να βρεθεί ένας ποιοτικός γηγενής με προοπτική ώστε ο Ελληνικός κορμός να παραμείνει δυνατός.
Επίσης με δεδομένο ότι ο Μιλουτίνοφ θα παρέμενε για τουλάχιστον ακόμα μια σεζόν, αφήνοντας το όνειρο του ΝΒΑ για το μέλλον και με την option του 2ου έτους συμβολαίου του Στρέλνιεκς να ανανεώνεται, καθώς όλοι στην ομάδα πίστευαν στις δυνατότητες του Λετονού και περίμεναν να είναι καλύτερος και σταθερότερος τη νέα σεζόν, ο Αμερικανοϊσραηλινός τεχνικός θα επιφορτιζόταν με το έργο να βρει νέους, φιλόδοξους, οικονομικούς, εξελίξιμους και κυρίως ποιοτικούς παίκτες, που θα έδεναν με το υπάρχον ρόστερ και θα κάλυπταν τις όποιες αδυναμίες του κατά τον ιδανικότερο τρόπο.
Πράγμα όχι και τόσο εύκολο, αλλά για την τεχνογνωσία του Μπλατ, ειδικά στην Αμερικανική αγορά, αποτελούσε ένα ρεαλιστικό σενάριο.
Οι μεταγραφές όμως δεν έχουν κανόνες, είναι σαν ένα κουτί με σοκολατάκια, που δεν ξέρεις τι έχει το καθένα μέσα… Προσωπικά κάθε φορά που καλούμαι να διαλέξω, απλά εύχομαι να μην πετύχω αυτό που έχει λικέρ μέσα!
Ο κόουτς Μπλατ, λοιπόν, ήρθε αντιμέτωπος με μια ήδη περίεργη κατάσταση στην ομάδα, καθώς αφενός η οικονομική στενότητα και αφετέρου η φυγή Παπαπέτρου, τον ανάγκασαν να αλλάξει το αρχικό πλάνο, το οποίο (εικάζω ότι) είχε στο μυαλό του για την 4άδα των ξένων και περιλάμβανε τους Χένρι, Γκος στα γκαρντ, Λεντέι στο 4 και Λεσόρτ στο 5, με τη θέση 3 να καλύπτεται από τους δύο Παπ.
Σαφώς τώρα που το διαβάζετε, νομίζω ότι πρόκειται για τουλάχιστον πιο ορθολογικό ρόστερ, χωρίς ιδιαίτερα κενά, τόσο όσον αφορά στην επαρκή πλήρωση των θέσεων, όσο και στα χαρακτηριστικά που θα έφερναν οι εν λόγω παίκτες.
Ωστόσο οι ήδη υπάρχουσες συμφωνίες με τους Λεντέι, Γκος και ταυτόχρονα η μη ύπαρξη πολλών ποιοτικών λύσεων σε γηγενείς, έκαναν την απόκτηση Βεζένκοφ μονόδρομο, αφήνοντας ένα κενό στη θέση 3, το οποίο θα έπρεπε να καλυφθεί με ξένο, ενώ ο αρχικός μεταγραφικός σχεδιασμός του Μπλατ δέχθηκε άλλο ένα βαρύ πλήγμα, με τη μετακόμιση του Χένρι στην Ούνιξ Καζάν.
Από εκεί και πέρα, ενώ η λογική έλεγε ότι η 6άδα των ξένων, εκτός από κάποιο 3άρι, θα έκλεινε είτε με ένα ψηλό, αθλητικό 5άρι, μπακ απ του Μιλουτίνοφ, είτε με γκαρντ με παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτά του Χένρι, καθώς και εκεί είχε διαγνωστεί αδυναμία (λόγω της παρουσίας του, ευρισκόμενου σε κάθετη πτώση, Μάντζαρη), άλλαι αι βουλαί του Μπλατ τελικά, ο οποίος αποφάσισε να φορτώσει τη γραμμή των φόργουορντ παίρνοντας και τον Τουπάν και τον Τίμμα (γεγονός το οποίο οδήγησε αναγκαστικά σε μετατόπιση του Λεντέι στο 5, ενώ υπήρξε και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ότι ο Γάλλος θα μπορούσε να ανταποκριθεί ως 2άρι, καλύπτοντας το κενό και στην περιφέρεια).
Σίγουρα ο εκάστοτε προπονητής, πόσω μάλλον, όταν μιλάμε για κάποιον με το μέγεθος και την εμπειρία του Μπλατ, βλέπει και ξέρει πράγματα που ούτε στο ελάχιστο δεν μπορούμε εμείς να σκεφτούμε, αλλά εκ του αποτελέσματος διαφαίνεται για την ώρα να υπάρχει ακόμη το κενό στη θέση 5 (παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Μπόγρη), ενώ για την έλλειψη ενέργειας και αθλητικότητας στο back court, αποκτήθηκε ως 7ος ξένος ο Μπριάντε Γουέμπερ, όπως διαβάσατε στην προηγούμενη ανάρτηση.
Επειδή όμως αυτά που έγιναν το καλοκαίρι δεν μπορούν πλέον να αλλάξουν, ας δούμε τι έχουν προσφέρει οι νέοι παίκτες στην ομάδα και ας αξιολογήσουμε τη μέχρι τώρα απόδοση τους στην Euroleague, καθώς και τις προοπτικές τους από εδώ και πέρα. Ξεκινάμε!
ΝΑΪΤΖΕΛ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ ΓΚΟΣ
Ο Γουίλιαμς-Γκος ήρθε στον Ολυμπιακό με τις περγαμηνές από την περσινή επιτυχημένη θητεία του στην Παρτιζάν και θεωρείται από πολλούς το next big thing των γκαρντ στην Ευρώπη.
Η αλήθεια είναι ότι το πακέτο του ταιριάζει στο ευρωπαϊκό στυλ μπάσκετ, καθώς διαθέτει δημιουργία, ένα κοντρολαρισμένο τρόπο παιχνιδιού, καταφέρνοντας να ελέγχει το ρυθμό, χωρίς τραβηγμένες ενέργειες (με assist/turnover ratio 3,3), ενώ γενικά πρόκειται για ένα ισορροπημένο παίκτη σε άμυνα και επίθεση με μεγάλη ποικιλία κινήσεων.
ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ: Μέχρι τώρα ο γκαρντ από το Γκονζάγκα, κατά τη γνώμη μου, είναι η πιο επιτυχημένη μεταγραφή των ερυθρόλευκων. Χωρίς να έχει εντυπωσιάσει, έχει δείξει ψήγματα του ταλέντου του, ενώ το κυριότερο παρουσιάζει μεγαλύτερη σταθερότητα από τους υπόλοιπους, χωρίς μεγάλα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του.
Σίγουρα ο Μπλατ του δίνει πολύ χρόνο (25’ ανά αγώνα) και χώρο, μαζί με ηγετικό ρόλο επιθετικά, τα οποία τον βοηθάνε να δείχνει πράγματα και το κυριότερο να βρίσκει ρυθμό. Του δίνω επίσης το ελαφρυντικό ότι δεν είχε μέχρι σήμερα ένα «γκαρντ – σκυλί» δίπλα του, με αποτέλεσμα οι αμυντικές αδυναμίες του να φαίνονται σε μεγαλύτερο βαθμό. Έχει κάνει αρκετά καλά παιχνίδια, ενώ σε άλλα εκτός έδρας (ειδικά τα δύσκολα) έχει χαθεί, ωστόσο σε γενικές γραμμές η παρουσία του κρίνεται θετική.
ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ: Η αλήθεια είναι ότι βάσει της εικόνας που έδειξε πέρσι με την Παρτιζάν, περιμέναμε να δείξει μεγαλύτερα ηγετικά χαρακτηριστικά. Πέρα από τις αρκετές λανθασμένες επιλογές στην crunch time, στα παιχνίδια με Φενερμπαχτσέ και Νταρουσάφακα, δε φαίνεται να είναι ικανός με τις προσωπικές του ενέργειες να ξεσηκώσει την ομάδα, να τη βάλει ξανά στις ράγες, σε παιχνίδια που δε μας πάνε καλά, ενώ δεν είναι και ιδιαίτερα δυναμικός, με αποτέλεσμα να χάνεται σε physical παιχνίδια. Επίσης αν και θεωρούσαμε ότι είναι αρκετά ικανός στο ντράιβ, στην πράξη του αρέσει να τελειώνει με floaters και είναι λίγες οι φορές που θα επιλέξει να πάει μέχρι μέσα όταν η ρακέτα έχει traffic!
ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ: Με τον Γκος ουσιαστικά να βιώνει τη χαώδη διαφορά επιπέδου ανάμεσα σε Eurocup και Euroleague και ενώ δεσμεύεται με πολυετές συμβόλαιο με την ομάδα, είναι προφανές ότι με την πάροδο του χρόνου θα βελτιώνεται, καθώς είναι ένα project, το οποίο θα αποδώσει καρπούς σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, ελπίζοντας να βρούμε ένα σημείο αναφοράς στα γκαρντ σε ξένο παίκτη, από τα χρόνια του Λο. Αρκεί βέβαια να προνοήσουμε όταν και αν φτάσει στο peak του, να ανανεώσουμε πρόωρα το συμβόλαιο του…
ΒΑΘΜΟΣ: Β
ΑΞΕΛ ΤΟΥΠΑΝ
Ο Γάλλος ήταν ίσως η μεταγραφή που προβλήθηκε λιγότερο. Είτε επειδή τα χαρακτηριστικά του παραπέμπουν σε ρολίστα, είτε επειδή όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο κόσμος μπερδεύτηκε ως τι αποκτήθηκε (μπακ απ 3άρι, 2άρι?).
Την περσινή σεζόν στη Ζαλγκίρις είχε μέτρια regular season, με πολλές αυξομειώσεις στην απόδοση του, αλλά στα play off στη σειρά με τον Ολυμπιακό, ήταν καταλυτικός, παίζοντας σκυλίσια άμυνα και εξολοθρεύοντας τα γκαρντ της ομάδας μας, δίνοντας παράλληλα και σημαντικές επιθετικές λύσεις. Άρα η λογική της απόκτησης του ήταν να προστεθεί ένας αμυντικός πόλος στην περιφέρεια, μια πηγή ενέργειας και αθλητικότητας, τομέας στον οποίο η ομάδα μας χώλαινε στην περσινή περίοδο.
ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ: Ο Τουπάν ξεκίνησε καλά τη σεζόν, έχοντας βρει ρόλο ως 3άρι και με την ενέργεια που έδινε στην ομάδα μέσα από την άμυνα του, υπήρξε x-factor σε πολλές νίκες, προσφέροντας ταυτόχρονα επιθετικές λύσεις με το μακρινό του σουτ.
Ένας τέτοιου είδους παίκτης είναι ιδιαίτερα σημαντικός για τους ερυθρόλευκους, γιατί μπορεί να υπηρετήσει το 3&D στυλ παιχνιδιού (αν και στον πρώτο τομέα θέλει δουλειά ακόμη) και να μαρκάρει αντίστοιχους αντιπάλους. Ωστόσο λίγο το rotationτου Μπλατ, προσπαθώντας να εντάξει και τους υπόλοιπους παίκτες στην ομάδα και «κλέβοντας» λεπτά από το Γάλλο, λίγο το ντεφορμάρισμα του, οδήγησαν σταδιακά σε πτώση της απόδοσης του.
ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ: Πριν έρθει, ξέραμε ότι ο Τουπάν δεν είναι σουτέρ και τελικά, πλην κάποιων εκλάμψεων, δικαίωσε ότι δε διαθέτει σταθερό τρίποντο (50% μέχρι τη 12η αγωνιστική και 23% έκτοτε με 6/26), το οποίο σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δε βάζει καλά την μπάλα στο παρκέ και (με εξαίρεση transition καταστάσεις) δεν προτιμάει να διεισδύει στη ρακέτα, τον καθιστούν μονοδιάστατο ως παίκτη. Τα παραπάνω σε ένα σύνολο με τις αδυναμίες του φετινού Ολυμπιακού, τον κάνουν ευάλωτο, ειδικά σε στιγμές που η ομάδα «κολλάει» στην επίθεση ή είναι εγκλωβισμένη σε χαμηλό ρυθμό και σετ παιχνίδι.
ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ: Με το Γάλλο να έχει μονοετές συμβόλαιο και χωρίς να προσφέρει σε πολλούς τομείς, ενώ παράλληλα αγωνίζεται σε μια θέση με αρκετή συμφόρηση, το μέλλον του δεν είναι ευοίωνο. Πολλά θα φανούν για το τι έχει στο μυαλό του ο Μπλατ, από το ποιον, μεταξύ του Τουπάν και του Τίμμα, θα επιλέξει να αφήσει εκτός Α1, καθώς δε θεωρώ ότι ο Γουέμπερ έρχεται μόνο για την Ευρωλίγκα…
ΒΑΘΜΟΣ: C +
ΖΑΚ ΛΕΝΤΕΪ
Άλλος ένας παίκτης, μετά τον Τουπάν, ο οποίος μάλλον για άλλο ρόλο αποκτήθηκε και σε άλλον κλήθηκε να προσφέρει. Ο Λεντέι, μια ανακάλυψη του κόουτς Μπλατ, ο οποίος μας ανάγκασε το καλοκαίρι να βλέπουμε βίντεο από το Ισραηλινό πρωτάθλημα, φαινομενικά είναι ένα αξιόπιστο μπακ απ του Πρίντεζη, με εξαιρετικό παιχνίδι με πρόσωπο στο καλάθι, ενέργεια και αθλητικότητα.
Ωστόσο το κενό στη θέση 5 πίσω από το Μιλουτίνοφ, έχει αναγκάσει τον τεχνικό των ερυθρολεύκων να τον χρησιμοποιεί αρκετά λεπτά ως σέντερ, όπου εκτός του ότι δεν είναι rim protector, δεν προσφέρει ασφάλεια ούτε στα αμυντικά ριμπάουντ.
ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ: Εξαιρετικός στο 1on1, αρέσκεται να ξεκινάει από έξω και να πηγαίνει μέχρι μέσα, τελειώνοντας τις φάσεις (58% στα FGs). Δε φοβάται τις επαφές και επιθετικά είναι ένας παίκτης τύπου Μακλιν, εξίσου αποτελεσματικός αλλά πιο αθλητικός! Ικανός να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο και να ξεσηκώσει με τις ενέργειες του τον κόσμο, καθώς είναι ιδιαίτερα θεαματικός, έχει αφήσει θετικές εντυπώσεις και πέρα από το παιχνίδι με την Μπούντουτσνοστ, όπου έκανε ρεκόρ PIR, σε πολλούς ακόμα αγώνες υπήρξε καταλυτικός για τον Ολυμπιακό.
ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ: Αμυντικά ξέραμε ότι δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί με σέντερ τύπου Ταβάρες και Βέσελι, ωστόσο τελικά εκτός από αυτό το κομμάτι όπου δείχνει σοβαρές αδυναμίες, δυσκολεύεται να ακολουθήσει κοντύτερους αντιπάλους στις αλλαγές, ενώ και στην άμυνα ψηλά, δε δείχνει να ανταποκρίνεται σε ικανοποιητικό βαθμό. Επίσης παρόλο που έχει έφεση στα επιθετικά ριμπάουντ (1,6 μ.ο.), στα αμυντικά και λόγω έλλειψης όγκου και λόγω μέτριων τοποθετήσεων δεν είναι εξίσου αποτελεσματικός. Τέλος, η απόδοση του παρουσιάζει έντονες διακυμάνσεις και για κάθε 1 καλό παιχνίδι που κάνει, τον βλέπουμε στα επόμενα 2 να είναι παρών – απών.
ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ: Θεωρώ ότι αν στη φετινή ομάδα υπήρχε ένα 5άρι rim protector (βλ. Λεσόρτ), ο Λεντέι θα ήταν ίσως η έκπληξη της σεζόν, γιατί θα περνούσε όλο το χρόνο αγωνιζόμενος στη φυσική του θέση και με αντιπάλους παίκτες πιο κοντά στα κυβικά του.
Από εδώ και πέρα, αν δεν αποκτηθεί ψηλός, που με την οικονομική δυσπραγία στην ομάδα, μόνο με θαύμα θα γίνει κάτι τέτοιο, θεωρώ ότι θα συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο, να αναλώνεται και στις δύο θέσεις και να μην καταφέρνει να δίνει τα μέγιστα από αυτά που μπορεί. Πάντως για του χρόνου και εφόσον λογικά θα υπάρξει κανονικό μπακ απ 5άρι (ανάλογα βέβαια και με την εξέλιξη της υπόθεσης Μιλουτίνοφ), ο Λεντέι θα μπορούσε να είναι ακόμα και το βασικό 4άρι της ομάδας…
ΒΑΘΜΟΣ: Β –
ΣΑΣΑ ΒΕΖΕΝΚΟΦ
Μια μεταγραφή που χαιρετήθηκε θετικά από πολύ κόσμο, μεταξύ των οποίων και εμένα, καθώς στο πρόσωπο του βλέπουμε ένα κομβικό παίκτη που μπορεί να αποτελέσει κολώνα της ομάδας για αρκετά χρόνια.
Μετά τη διετή τραυματική του εμπειρία στην Μπαρτσελόνα, ο Βεζένκοφ ήρθε με όρεξη στον Ολυμπιακό, με διάθεση να δουλέψει και να καθιερωθεί ως το μπακ απ του Πρίντεζη. Έχοντας βελτιωθεί σε τομείς όπως η προσωπική άμυνα (όπου βέβαια θέλει πολλή δουλειά ακόμη για να φτάσει σε επιθυμητό επίπεδο) και το ριμπάουντ, ο ταλαντούχος φόργουορντ φαινόταν έτοιμος για restart στην καριέρα του.
Ωστόσο ο Μπλατ δεν του δίνει σταθερό χρόνο στην Euroleague, παρόλο που όποτε έχει αγωνιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και έχει αποκτήσει ρυθμό, προσέφερε σημαντικά (βλ. επίμαχο αγώνα με Κίμκι μεταξύ άλλων).
ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ: Κατά την άποψη μου, είναι η περίπτωση παίκτη, που έπρεπε να έχει αξιοποιηθεί καλύτερα από τον προπονητή. Με αξιόπιστο σουτ από τη γραμμή των 6,75 και πολύτιμη συνεισφορά στον τομέα των ριμπάουντ, όποτε έχει αγωνιστεί, θα μπορούσε τώρα να είναι ήδη μια αξιόπιστη λύση πίσω από τον Πρίντεζη στο 4, αντί να παλεύει ακόμη να βρει ρόλο και χρόνο.
ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ: Σίγουρα ο Σάσα δεν είναι ακόμα ο ολοκληρωμένος παίκτης, που θα βασιστεί πάνω του η ομάδα για πολύ χρόνο σε σειρά αγώνων και για μεγάλη περίοδο μέσα στη σεζόν, ωστόσο διαθέτει τα fundamentals για να γίνει τέτοιος…
Η αλήθεια είναι ότι φέτος δεν έχει βρει το «χέρι» του από μακριά, γεγονός που έχει μεγαλώσει το άγχος του, ενώ και η αδυναμία του να ματσάρει αμυντικά με δυνατούς και αθλητικούς πάουερ φόργουορντ, αποτελούν σοβαρούς λόγους, που ενίοτε δικαιολογούν το «παρκάρισμα» του στον πάγκο από τον Μπλατ σε κάποια παιχνίδια.
ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ: Τα είπαμε και παραπάνω. Με τους ποιοτικούς Έλληνες παίκτες να αποτελούν είδος υπό εξαφάνιση, θα είναι έγκλημα να μην αξιοποιηθεί το επιθετικό ταλέντο του Βεζένκοφ! Αν από την επόμενη περίοδο πλαισιωθεί η ομάδα με ένα mobile «αθλητικό» 5άρι, το οποίο θα μπορεί να καλύπτει τις αμυντικές αδυναμίες του Σάσα και καταφέρει και βρει μόνιμο ρόλο και σταθεροποιήσει την απόδοση του, θα είναι ένα μεγάλο asset για τον Ολυμπιακό σε βάθος χρόνου…
ΒΑΘΜΟΣ: C –
ΓΙΑΝΙΣ ΤΙΜΑ
Σε αντίθεση με την απόκτηση Τουπάν, η μεταγραφή που διαφημίστηκε και πανηγυρίστηκε περισσότερο από κάθε άλλη και τελικά μέχρι τώρα επιβεβαιώνει τον κανόνα με τα σοκολατάκια!
Ο Λετονός, με τα πλούσια επιθετικά και αθλητικά προσόντα, με τις εξαιρετικές εμφανίσεις με την εθνική ομάδα της χώρας του, ήρθε ως το ιδανικό ταίρι του Παπ στη θέση 3, αυτός που θα προσφέρει με το μακρινό σουτ του και την ενέργεια του, ερχόμενος από τον πάγκο, ακόμα και κερδίζοντας θέση βασικού σταδιακά…
Όλοι θεωρήσαμε ότι η περσινή αποτυχημένη παρουσία του στην Μπασκόνια ήταν μια κακή παρένθεση και ότι ο Τίμα θα επανέκαμπτε δείχνοντας το ταλέντο του φέτος, ωστόσο κάτι τέτοιο δε συμβαίνει ούτε στο ελάχιστο.
ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ: Το τι είναι ικανός ο Τίμα να προσφέρει είναι γνωστό και για αυτό αποκτήθηκε, αλλά τελικά στην πράξη είτε δεν μπορεί είτε δεν προσπαθεί αρκετά… Ένας σουτέρ κίλλερ, που σύμφωνοι θέλει να παίζει αρκετό χρόνο για να βρει ρυθμό και να είναι καυτός (βλ. εκτός έδρας αγώνα με ΠΑΟ), αλλά από την άλλη δε φαίνεται όταν αγωνίζεται να είναι διατεθειμένος να ματώσει τη φανέλα και να «κερδίσει» τη θέση του με το σπαθί του.
ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ: Σε αντίθεση με την περίπτωση του Βεζένκοφ, θεωρώ ότι με αυτόν ο Μπλατ έχει τα δίκια του που τον έχει εκτοπίσει από το rotation. Με ύφος μπλαζέ όταν είναι στην 5άδα, με αβίαστα λάθη ακόμα και σε επαναφορές χωρίς πίεση, χωρίς κανένα ίχνος διάθεσης να «πνίξει» τον αντίπαλο του αμυντικά, δε δείχνει να μπορεί να βοηθήσει, παρά μόνο ως σποτ σουτέρ και σε καταστάσεις που η ομάδα φαίνεται να αναζητά το κάτι διαφορετικό για να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο!
ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ: Μέχρι στιγμής στην καλύτερη θυμίζει περίπτωση Γκετσεβίτσιους (ο οποίος επίσης είχε 2ετές κλειστό συμβόλαιο), ωστόσο στην οικονομική και αγωνιστική κατάσταση που είναι η ομάδα, δεν έχει την πολυτέλεια μετά από το Μάντζαρη, να έχει άλλο ένα τόσο ακριβό συμβόλαιο στην άκρη του πάγκου χωρίς να προσφέρει. Και μόνο το γεγονός ότι το όνομα του έχει μπλεχτεί σε σενάρια ανταλλαγής με άλλους παίκτες ή ακόμα και αποδέσμευσης του, καταδεικνύει ότι μιλάμε για το μεγαλύτερο καλοκαιρινό flop του Ολυμπιακού!
ΒΑΘΜΟΣ: D
Συμπερασματικά, το recruiting του Μπλατ τελικά φάνηκε ότι δεν ήταν το ιδανικότερο, σίγουρα επηρεασμένο τόσο από τους περιορισμούς στο μπάτζετ, όσο και από τους αστάθμητους παράγοντες που προέκυψαν στον αρχικό σχεδιασμό.
Ωστόσο αυτό που του καταλογίζω, όσον αφορά στα καλοκαιρινά αποκτήματα (με εξαίρεση τον Τίμα), είναι ότι ο κόουτς δεν έχει καταφέρει να πάρει όχι απλά το maximum της απόδοσης από τον καθένα, αλλά ούτε και έναν ικανοποιητικό βαθμό (πλην του Γκος).
Σίγουρα δεν έχει το μοναδικό μερίδιο ευθύνης, καθώς αρκετοί από τους νέους παίκτες εμφανίζονται πολύ κατώτεροι των προσδοκιών, ενώ αρκετοί από αυτούς δεν έχουν εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που τους έχει δώσει, ωστόσο η πρακτική του να μη διαχωρίζει ξεκάθαρα από την αρχή της χρονιάς τους ρόλους, με αποτέλεσμα να έχουμε φτάσει μέσα Φλεβάρη και να υπάρχει μια σύγχυση, σε συνδυασμό με το περίεργο rotation που ακολουθεί (ενδεικτικά, παίκτες σε καλό ρυθμό που έχουν 1 – 2 σερί καλές εμφανίζεις να «εξαφανίζονται» εν συνεχεία), δε βοηθάει την όλη κατάσταση…
Κλείνοντας, θέλω να πω ότι είμαι από αυτούς, που η κριτική μου στον κόουτς Μπλατ είναι καλοπροαίρετη, σε θεωρητικό επίπεδο, για το καλό της ομάδας και βάσει των υψηλών προσδοκιών που δημιουργεί το όνομα του, καθώς του έχω εμπιστοσύνη και πιστεύω ότι είναι ο άνθρωπος που χρειαζόμαστε για να επανέλθουμε στο δρόμο των επιτυχιών.
Αυτό που ελπίζω είναι ότι τώρα στην τελική ευθεία της πρώτης του σεζόν, ανεξαρτήτως των προβλημάτων (που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια), θα καταφέρει να παρουσιάσει ένα σύνολο σύμφωνα με τα δικά του στάνταρ και όπως το ονειρευόμασταν όταν ξεκινούσε η χρονιά, έτοιμο στην κρίσιμη καμπή για να καταφέρει να κάνει την υπέρβαση, κατακτώντας τους 2 εγχώριους τίτλους και διεκδικώντας την πρόκριση για το Final4 της Euroleague, όπου σε 2 αγώνες τα πάντα μπορούν να συμβούν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου