Nothing But Red: RIVALS ARE FOREVER: El Derbi Catalán

Στις δύσκολες στιγμές που βιώνουμε, με την ανθρωπότητα να μαστίζεται από την εξάπλωση του κορωνοϊού και την καθημερινότητα μας να έχει αλλάξει άρδην, αυτό που προέχει είναι η ψύχραιμη και υπεύθυνη στάση από όλους μας, με το #menoumespiti…

Παράλληλα, για να ξεφύγει λίγο το μυαλό και αφού οι εξελίξεις στο αθλητικό επίπεδο, έχουν “παγώσει” για την ώρα, τι καλύτερο από μια βουτιά στο παρελθόν, να θυμηθούμε σπουδαίες ομάδες και αγώνες προηγούμενων δεκαετιών και όχι μόνο, προκειμένου να γεμίσουμε τον ελεύθερο χρόνο μας;

Επανέρχομαι, λοιπόν, με το δεύτερο μέρος του αφιερώματος σε κλασικά τοπικά derby (μετά την προ διμήνου πρεμιέρα με τη Λομβαρδία), ταξιδεύοντας αυτή τη φορά στην Καταλονία, όπως ψηφίσατε σε facebook και twitter, για να κάνουμε ένα flash back και να αναβιώσουμε μεγάλες στιγμές από παιχνίδια ανάμεσα στην Barcelona και τη Joventut Badalona!

Μια αντιπαλότητα, που σε αντίθεση με τις περισσότερες, παραμένει σε αθλητικά πλαίσια, χωρίς κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις (όπως π.χ. το ποδοσφαιρικό derby μεταξύ Barcelona και Espanyol), με τις δυο ομάδες από τις αρχές των 80ς και για παραπάνω από μια δεκαετία, να κονταροχτυπιούνται για τους εγχώριους και Ευρωπαϊκούς τίτλους, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τη Ρεάλ Μαδρίτης εκείνη την εποχή…

Ωστόσο, η κόντρα δεν παύει να είναι έντονη, έχοντας γιγαντωθεί και από τις μετακινήσεις παικτών από τη μία ομάδα στην άλλη. Ο Ferran Martinez ήταν από τους πρώτους, που άφησαν την Barcelona και μετακόμισε βορειότερα, στα παράλια της Καταλονίας, με το Montero και πιο πρόσφατα το Ricky Rubio, να ακολουθούν το αντίστροφο δρομολόγιο!

Να πάρουμε τα πράγματα, όμως, από την αρχή. Με πλούσια ιστορία και οι δύο αντίπαλοι (η μεν Badalona ιδρύθηκε στις 30/3/1930 ως Penya, πριν πάρει το σημερινό της όνομα το 1939, η δε Barcelona στις 24/8/1926), αποτελούν από τις παραδοσιακές δυνάμεις του Ισπανικού μπάσκετ, με αρκετά ups and downs στην πορεία τους όλα αυτά τα χρόνια.

Η Joventut από το Β Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά είχε ένα αξιόμαχο σύνολο, το οποίο μάλιστα κατέκτησε το Copa del Rey το 1948, ενώ και τις επόμενες δεκαετίες ήταν το αντίπαλο δέος της Real, με την οποία εκείνη την εποχή το rivalry ήταν πολύ μεγάλο! Με 2 πρωταθλήματα το 1967 και 1978, ήταν μια ομάδα που ανέκαθεν κοίταζε στα μάτια τη Βασίλισσα, διεκδικώντας τίτλους!

Αλλά και από τα τέλη των 70ς και αρχές 80ς, οι διακρίσεις της στην Ευρώπη άρχισαν να είναι συχνότερες (Κυπελλούχος Korac το 1981 απέναντι στη Venezia), έχοντας τεθεί αντιμέτωπη και με τον Ολυμπιακό εκείνα τα χρόνια. Ωστόσο, η μεγάλη ομάδα, που έφθασε στην κορυφή της Ισπανίας αλλά και στο Έβερεστ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, αναγκάζοντας όλους εμάς τους ερυθρόλευκους οπαδούς να βλέπουμε εφιάλτες, ήταν αυτή των 90ς!

Με μια πλειάδα Ισπανών αστέρων, προεξεχόντων του Villacampa και των αδελφών Jofresa, καθώς και ποιοτικούς Αμερικάνους, όπως οι Joe Meriweather, Harold Pressley, Mike Smith και ο δήμιος Corny Thompson, η Badalona ήταν για χρόνια πρωταγωνίστρια, αναπτύσσοντας εκείνα τα χρόνια μια μεγάλη αντιπαλότητα με την Barcelona, η οποία και αυτή, από τις αρχές των 80ς, μετά από δύο στείρες δεκαετίες (60 και 70), άρχισε να μεσουρανεί ξανά…

Για να καταλάβετε για τι μιλάμε, τα πέτρινα χρόνια των Blaugrana στο Ισπανικό πρωτάθλημα, διήρκησαν από το 1959 (τελευταία πρωτιά στην εγχώρια Liga) μέχρι το 1981, που πανηγύρισε και πάλι την επιστροφή της στην κορυφή!

Σε αυτό το αφιέρωμα, όμως, δε θα επικεντρωθούμε συνολικά στην ιστορία των δύο ομάδων, ούτε ειδικότερα στη σύνδεση τους με τον Ολυμπιακό, η οποία είναι καρμική (μάλιστα για τη “σχέση” των ερυθρόλευκων με την Barcelona μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ).

Αντίθετα, θα εστιάσουμε στη μεταξύ τους κόντρα, ειδικά στα τέλη των 80ς και αρχές 90ς, τότε που οι δύο αντίπαλοι από την Καταλονία ήρθαν αντιμέτωποι πολλές φορές σε παιχνίδια, τα οποία έκριναν τίτλους στην Ισπανία και σημαντικές προκρίσεις στην Ευρώπη.

Ας θυμηθούμε μερικούς χαρακτηριστικούς αγώνες, ξετυλίγοντας, όμως, το κουβάρι των αναμνήσεων λίγο νωρίτερα…

Η πρώτη επίσημη αναμέτρηση μεταξύ των δύο ομάδων έγινε το 1941, στα πλαίσια του Orgaz Trophy, η οποία βρήκε νικήτρια την Barcelona με 34 – 15! Η Badalona θα έπαιρνε εκδίκηση 7 χρόνια αργότερα, επικρατώντας των Blaugrana στον ημιτελικό του Copa del Rey. Από τη σεζόν 1956 – 57 όταν θεσπίστηκε η Liga Baloncesto, η μοίρα των δύο αντιπάλων από την Καταλονία, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη.

Η Badalona θα έχανε τον τίτλο του πρωταθλήματος το 1958 από τη Real, ενώ την επόμενη περίοδο, η Barcelona θα βρισκόταν εκείνη στην πρώτη θέση, με δεύτερη τη Βασίλισσα! Στις δεκαετίες 60 και 70, οι Blaugrana θα βίωναν, ωστόσο, την παρακμή τους, με αποτέλεσμα για πολλά χρόνια τότε, η κυριαρχία της Penya να είναι αδιαμφισβήτητη, έχοντας τη μερίδα του λέοντος στις νίκες.

Η κατάσταση άλλαξε ριζικά από το Millennium και μετά, όταν η Barca πήρε ξεκάθαρα τα ηνία, τόσο στις μεταξύ τους αναμετρήσεις, όσο και στους τίτλους, μεσουρανώντας σε Ισπανία και Ευρώπη, την ίδια ώρα που η Badalona ακολουθούσε πτωτική πορεία (τελευταία φορά που η Joventut πανηγύρισε, ήταν το 2008 με τις κατακτήσεις του Κυπέλλου Ισπανίας και του ULEB Cup)…

Ξεκινώντας το οδοιπορικό μας από τις δεκαετίες 80 και 90, θα κάνουμε μια μικρή αναδρομή σε σημαντικά παιχνίδια εκείνης της περιόδου (ημιτελικοί / τελικοί ACB και ημιτελικός final 4 Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1994), τα οποία χάρισαν αξέχαστες στιγμές, προτού κλείσουμε με μερικά video από πιο πρόσφατους αγώνες!

Ξεκινάμε από τους ημιτελικούς του Ισπανικού Πρωταθλήματος την περίοδο 1987 – 88… Ένα χρόνο αφότου η Barca επικράτησε της Joventut στους τελικούς με 3 – 1, οι δύο αντίπαλοι θα βρίσκονταν αντιμέτωποι, αυτή τη φορά, για την ημιτελική φάση της ACB.

Η Badalona έχοντας το προβάδισμα με 2 – 1, χρειαζόταν άλλη μια νίκη στο γήπεδο της για να βρεθεί ξανά στους τελικούς. Ωστόσο, οι Blaugrana κερδίζοντας με 74 – 80, στον καθοριστικό 4^ο αγώνα, μετέφεραν τη σειρά σε 5^ο παιχνίδι και κατάφεραν να πάρουν την πρόκριση, στους τελικούς, όπου απέναντι στη Real κατέκτησαν άλλο ένα πρωτάθλημα!

Μιλάμε για μια ομάδα, με ένα ρόστερ – “όνειρο”, που εδραίωνε την κυριαρχία της εκείνα τα χρόνια στην ACB, με το μαέστρο Reneses στον πάγκο της και με παίκτες όπως ο Epi, ο Sibillo, ο Solozabal και ο Norris. Όμως, θα χρειαζόταν να περάσουν πολλά χρόνια για να ξορκίσει και το φάντασμα της Ευρώπης…

Την περίοδο 1988 – 89, η Barcelona ζούσε την εμπειρία ενός Ευρωπαϊκού final 4, αρκούμενη στη συμμετοχή της στο μικρό τελικό με τον Άρη. Την ίδια ώρα στην Ισπανία, θα αντιμετώπιζε στους τελικούς της Real (η οποία είχε αποκλείσει τη Joventut), κατακτώντας το 3^ο συνεχόμενο πρωτάθλημα της! Για ένα χρόνο οι δρόμοι τους δεν είχαν συναντηθεί.

Η επόμενη σεζόν (1989 – 90) ήταν μια αποκάλυψη και για τις δύο, με τη μεν Barca να πηγαίνει “τρένο” στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (πριν πέσει θύμα μιας από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στο final 4 της Zaragoza από τη Jugoplastika), τη δε Badalona να κατακτάει το Κύπελλο Korac απέναντι στη Scavolini!

Η κόντρα τους στους τελικούς της ACB έμοιαζε αναπόφευκτη! Ωστόσο, αντί για derby, είδαμε καθολική υπεροχή και επικράτηση της Barcelona απέναντι στη γειτόνισσα της, επικρατώντας με 3 – 0 και “παίρνοντας” το αίμα της πίσω για το Ευρωπαϊκό της πατατράκ.

Ο 4^ος σερί τίτλος πρωταθλήματος ήταν γεγονός για τους Blaugrana, σε μια από τις πιο παραγωγικές περιόδους της ιστορίας τους. Στο video μπορείτε να παρακολουθήσετε τον 3^ο τελικό, στον οποίο η Barca θριάμβευσε με 87 – 107, κατακτώντας το τρόπαιο μέσα στο σπίτι της μεγάλης αντιπάλου της.

Η περίοδος 1990 – 91 εξελίχθηκε σε παράσταση για … δύο ρόλους στην ACB, με τις ομάδες από την Καταλονία να μην αφήνουν καμία άλλη να αμφισβητήσει την ανωτερότητα τους και να φθάνουν με σχετική άνεση στους τελικούς!

Η Barcelona με νέο πρόσωπο στον πάγκο το Maljkovic, ο οποίος εξαργύρωσε την επιτυχία του με τη Jugoplastika, έζησε ένα deja vu στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, χάνοντας ξανά στον τελικό από τα τρομερά μωρά του Σπλιτ, στο final 4 του Παρισίου.

Ήταν τότε που οι ψίθυροι για ηττοπαθή ομάδα μετατράπηκαν σε κραυγές και φάνηκε ότι δεν ήταν ο Reneses ο βασικός υπαίτιος…

Την ίδια ώρα και η Badalona, έχοντας γνωρίσει σκληρό αποκλεισμό στον εμφύλιο ημιτελικό του Korac από τη Real, έψαχνε για εξιλέωση μέσω της κατάκτησης του πρωταθλήματος, σε μια απόπειρα να σπάσει και την εντός τειχών κυριαρχία των Blaugrana.

Με το σκορ 2 – 1 υπέρ της, ταξίδεψε στη Βαρκελώνη για τον 4ο τελικό. Σε ένα παιχνίδι, όπου η αντίπαλος της ήταν καλύτερη στο μεγαλύτερο διάστημα, ένα σερί 8 – 0 στο τελευταίο λεπτό με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Tomas Jofresa και μοιραίο για την Barcelona το San Epifanio, της χάρισε μια ανέλπιστη νίκη και το τρίτο πρωτάθλημα στην ιστορία της!

Ήταν η επιστροφή στο θρόνο της ACB, μετά από 13 χρόνια και η δικαίωση των κόπων ενός συνόλου, που, αν μη τι άλλο, το άξιζε και με το παραπάνω.

Και τι καλύτερο, να πανηγυριστεί μέσα στο σπίτι της μεγάλης της αντιπάλου, παίρνοντας ταυτόχρονα εκδίκηση για την ήττα της την προηγούμενη σεζόν!

Στην αντίπερα όχθη, η Barca “αυτοκτόνησε”, χαρίζοντας ουσιαστικά ένα δικό της παιχνίδι… Όπως παρατηρείτε στο video σε αυτό το σύντομο διάστημα εμφανίστηκαν μαζεμένες όλες οι παθογένειες που χαρακτήριζαν τους Blaugrana και στα κρίσιμα Ευρωπαϊκά παιχνίδια, χωρίς καθαρό μυαλό από τους παίκτες και λάθος διαχείριση του χρόνου.

Ειδικά οι δύο γρήγορες άστοχες προσπάθειες από τον Epi, με την ομάδα του να είναι μπροστά στο σκορ, ήταν αυτές που έκριναν τον αγώνα, δίνοντας την ευκαιρία στη Joventut να βρει ανάσες επιθετικά και να πάρει τη νίκη…

Η επιτυχία της προηγούμενης σεζόν, σε συνδυασμό με την ποιότητα του ρόστερ της, έκανε την Badalona φόβητρο και πιθανότατα την καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη! Με top Ισπανικό κορμό (Rafael και Tomas Jofresa, Villacampa, Martinez, Morales) και ξένους τους Pressley και Thompson, η Penya ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάκτηση του Πρωταθλητριών!

Ωστόσο, το άστρο του Ομπράντοβιτς, θα ανέτειλε για πρώτη φορά στην Κων/πολη, σε έναν αξέχαστο τελικό που τα “παιδιά του πολέμου” της Partizan επικράτησαν χάρη στην τρίποντη βόμβα του Djordjevic στο φινάλε…

Μια σκληρή ήττα για την Badalona, η οποία σε αυτό το final 4 ένιωσε όπως η αντίπαλος της, η Barcelona, βιώνοντας στο πετσί της την κατάρα των φαβορί.

Στην ACB ωστόσο, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά, καθώς στους τελικούς κέρδισε τη Real, ενώ και στον τελικό Κυπέλλου, με αντίπαλο την Barca, σε ένα ακόμα παιχνίδι – τίτλου επικράτησε με 83 – 72, κάνοντας το double στις εγχώριες διοργανώσεις!

Την ίδια ώρα οι Blaugrana εκτός της Ευρωπαϊκής αποτυχίας (έμειναν εκτός στα προημιτελικά από τη Philips Milano, παρά το πλεονέκτημα έδρας), είχαν να διαχειριστούν τον εντός των συνόρων αποκλεισμό από τη Real στην ACB και την ήττα από την Badalona στο Copa del Rey. Μετά από αρκετά χρόνια, η Barcelona θα έμενε άτιτλη…

Η επόμενη περίοδος (1992 – 93) θα σηματοδοτούσε μεγάλες αλλαγές στις δύο ομάδες, με τη μεν Badalona να χρίζει προπονητή τον Obradovic στη θέση του Sainz, ο οποίος πλήρωσε το μάρμαρο της ήττας από την Partizan και τη δε Barcelona να δίνει ξανά τα ηνία στο Reneses, μετά το αποτυχημένο πείραμα με το Maljkovic.

Ωστόσο, εκείνη που θα δυνάμωνε σε σημαντικό βαθμό, θυμίζοντας κάτι από την ομάδα του παρελθόντος, θα ήταν η Real, που με την απόκτηση του Sabonis από τη Forum Valladolid, έβαλε στο ρόστερ της έναν παίκτη δίχως αντίπαλο!

Κάπως έτσι, η Βασίλισσα επέστρεψε στο θρόνο της ACB, επικρατώντας στους τελικούς της Badalona, η οποία πριν είχε αποκλείσει, σε μια δραματική σειρά ημιτελικών, την Barcelona με 3 – 2 (με τον 5o και τελευταίο αγώνα να κρίνεται στο καλάθι, 74 – 72 η νίκη για την Penya)…

Η σεζόν 1993 – 94 εξελίχθηκε διαφορετικά για τις δύο αντιπάλους από την Καταλονία! Οι Blaugrana θα έπαιρναν εκδίκηση στους ημιτελικούς της ACB, επικρατώντας εκείνοι με 3 – 2 αυτή τη φορά, ωστόσο στους τελικούς δεν τα κατάφεραν, πέφτοντας θύμα “σκουπίσματος” από τη Real.

Το 1994 υπήρξε έτος ορόσημο για τις Badalona και Barcelona, καθώς για πρώτη φορά στην ιστορία τους, θα έρχονταν αντιμέτωπες στο πλαίσιο Ευρωπαϊκών διοργανώσεων και μάλιστα σε ημιτελικό Final 4 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, στο Tel Aviv.

Παρά το καλό πρώτο ημίχρονο των Blaugrana, οι οποίοι ήλεγχαν το ρυθμό και βρέθηκαν να προηγούνται με 31 – 36, η επανάληψη ανήκε στη Joventut, που με πρωταγωνιστές τον Tomas Jofresa (ξανά καθοριστικός σε τοπικό ντέρμπι) και το Jordi Villacampa, έφθασε σε μια άνετη νίκη με 79 – 65 και σε άλλον ένα τελικό!

Αυτή τη φορά, όμως, θα είχε ευτυχή κατάληξη για την ίδια, με πανομοιότυπο μάλιστα τρόπο με τον αγώνα στην Κων/πολη, με την Penya όμως θριαμβεύτρια και τον Thompson να … ντύνεται Djordjevic, στέλνοντας τους φίλους της Badalona στα ουράνια και εμάς τους οπαδούς του Ολυμπιακού σε απόγνωση…

Αυτή ήταν η κορυφαία στιγμή της Badalona, το peak στην ιστορία της και τι ειρωνεία, ήταν η απαρχή των δικών της πέτρινων χρόνων.

Η φυγή του Obradovic, η προχωρημένη ηλικία των παικτών του βασικού κορμού της και η εμφάνιση νέων δυνάμεων, όπως η Taugres, η Malaga κ.α., την περιόρισαν σταδιακά σε ρόλο κομπάρσου μέχρι τα μέσα των 00ς, που με μια άλλη χρυσή φουρνιά (Rubio, Rudy) θα επέστρεφε στους τίτλους (Eurocup 2006, ULEB Cup 2008 και Κύπελλο Ισπανίας 2008).

Αυτό ήταν, ωστόσο, μόνο ένα πυροτέχνημα, με τους περισσότερους παίκτες να χαιρετάνε μετά από μερικά χρόνια και την Penya να φθάνει ένα βήμα πριν τη διάλυση το 2018.

Τελικά, έστω και την ύστατη στιγμή σώθηκε (μαζί με τις Real, Estudiantes είναι οι μοναδικές ομάδες που δεν έχουν υποβιβαστεί) και ατενίζει ξανά το μέλλον με σχετική αισιοδοξία, με θετική παρουσία φέτος στο Eurocup (Top 16) και ένα καλό κορμό παικτών (Wroten, Prepelic, Omic, Harangody, Dawson, Arostegui και Dimitrijevic).

Στο αντίπερα στρατόπεδο, μετά το 1994 η Barcelona, παρά τις νέες αποτυχίες της στους τελικούς με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, θα έσπαγε την κατάρα το 2003 με πρωταγωνιστές τους Bodiroga και Jasickevicius ενώ και στην Ισπανία, ειδικά στην εποχή Pascual, θα ήταν το νούμερο 1, με μια σπουδαία ομάδα, η οποία πέρα από τις εντυπώσεις κέρδιζε πλέον και τίτλους!

Αυτό ήταν το ταξίδι πίσω στο χρόνο, στην εποχή που Barcelona και Badalona μεσουρανούσαν ταυτόχρονα σε Ισπανία και Ευρώπη, κάνοντας την Καταλονία επίκεντρο του μπασκετικού κόσμου και χαρίζοντας αξέχαστες μονομαχίες!

Θα κλείσουμε με μερικά video highlights από πιο πρόσφατες αναμετρήσεις μεταξύ των δύο αντιπάλων, με την απαραίτητη επισήμανση, ότι ανεξαρτήτως σε ποια κατάσταση βρίσκονται, τα μεταξύ τους derby δεν έχουν χάσει ούτε στο ελάχιστο, κάτι από τη “μαγεία” και την αίγλη του παρελθόντος…