ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΑ ΚΥΠΕΛΛΑ ΕΥΡΩΠΗΣ: ΑΠΟ ΤΗ ΡΙΓΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΜΠΟΥΡΓΚΟΣ (PART I)

Με αφορμή τη συμπλήρωση 62 χρόνων ζωής στα Ευρωπαϊκά κύπελλα μπάσκετ, ο Χρήστος Λευκιμιώτης, μας ταξιδεύει στο χρόνο και μοιράζεται μαζί μας σημαντικές στιγμές που έχουν σημαδέψει όλες τις διοργανώσεις! Αφού τον ευχαριστήσω θερμά, τονίζοντας τη σπουδαιότητα και αξία του εγχειρήματος του, σας αφήνω να απολαύσετε το 1ο, από τα 3 συνολικά μέρη... 

Πριν ξεκινήσω, θα ήθελα να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Μanolo77 για το χώρο και το χρόνο που διέθεσε προκειμένου να ολοκληρωθεί αυτό το κείμενο.

Το κείμενο αυτό προσπαθεί να συνοψίσει, όχι βεβαία σε βάθος, την ιστορία των Ευρωπαϊκών κυπέλλων και μάλιστα την κυριαρχία του Ιταλικού μπάσκετ, η απουσία του οποίου είναι αισθητή για τους παλιότερους. Για πολλούς, ομάδες όπως Varese, Cantu, Virtus Bologna κλπ. μπορεί να μη λένε πολλά, αλλά όχι και για τους παλιούς. Πολλοί θεωρούν επιτυχία την κατάκτηση της Euroleague και μόνο, το οποίο φυσικά και δεν μπορεί να είναι έτσι. Ας μην ξεχνάμε ότι το Ελληνικό μπάσκετ είχε 3 κύπελλα Κυπελλούχων (ΑΕΚ, PAOK, ARIS) και 1 κύπελλο Korac (PAOK) πριν καταφέρει ο Panathinaikos το 1996 να κατακτήσει, για πρώτη φορά, το τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά. 

Για την ιστορία, ο PAOK έγινε η πρώτη Ελληνική ομάδα με δυο Ευρωπαϊκούς τίτλους διαφορετικών διοργανώσεων (1991 Κυπελλούχων - Korac 1994). Ο Μέμος Ιωάννου έγινε ο πρώτος Έλληνας με δυο Ευρωπαϊκούς τίτλους με διαφορετικούς συλλόγους, Κυπελλούχων με PAOK το 1991 & Κυπελλούχων με ARIS τo 1993, το κλέψιμο του οποίου στα τελευταία δευτερόλεπτα πάνω στον Petar Naumoski έκρινε την έκβαση του αγώνα ARIS - Efes Pilsen….. πριν ακολουθήσει ο “καρεκλοπόλεμος”! Ωστόσο, ο μοναδικός Έλληνας παίκτης, ο οποίος έχει κατορθώσει να βάλει στην τροπαιοθήκη του και τα 3 Ευρωπαϊκά Κύπελλα, είναι ο Νίκος Μπουντούρης, με τις κατακτήσεις των Κυπέλλων Κυπελλούχων και Korac με τον PAOK (το 1991 και 1994) και του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με τον Panathinaikos το 2000.

Ας δοκιμάσω λίγο τις μαθηματικές σας γνώσεις, πόσο κάνει 2020-1958=; Αν βρήκατε 174 είστε σωστοί…. Όχι δε χρειάζεται να συμβουλευτείτε κομπιουτεράκι για να επαληθεύσετε το λάθος μου, 174 είναι όλα τα κύπελλα που έχουν απονεμηθεί σε 4 (ή περίπου) Ευρωπαϊκές διοργανώσεις μπάσκετ από το 1958 μέχρι το 2020 και θα ήταν 177 αν είχαν ολοκληρωθεί όλες οι Ευρωπαϊκές διοργανώσεις το 2020 (3 δεν ολοκληρώθηκαν λόγω COVID-19)

Ας τις δούμε αναλυτικά:

Τελικά μπορεί να είναι και 16 ή και 4, σήμερα εν, έτη 2021, οι εν ζωή διοργανώσεις είναι τέσσερις.

Υπό την αιγίδα της Euroleague οι:

1.    Euroleague

2.    EuroCup

Και υπό την αιγίδα της FIBA οι:

3.    Basketball Champions League

4.    FIBA Eurocup

Για τους νεότερους, οπού οι λέξεις γουόκμαν, κάπτεν-μάρκ, μπομπονέλα και παγωτό λάκι-καπ είναι μάλλον άγνωστες, μια μικρή βουτιά στο παρελθόν μάλλον θα φανεί χρήσιμη.

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια και τις τόσες ενεργές ή όχι διοργανώσεις, έχουν κατακτήσει τίτλο η Κύπρος το 2003 με τον Apollon Limasol, το FIBA Europe Regional Challenge South (το κύπελλο φυσικά και απονεμήθηκε δια χειρός Βασιλακόπουλου), ενώ την ιδιά χρονιά η Azomvash από την Ουκρανία κατέκτησε το FIBA Europe Regional Challenge (North).  Το  FIBA Europe Regional Challenge (North and South) διεξήχθη ευτυχώς μόνο το 2003.

Το 2003 ήταν και η χρονιά με τις περισσότερες ενεργές διοργανώσεις, πέντε παρακαλώ τον αριθμό

-       Euroleague                                                                         με νικήτρια την Barcelona

-       ULEB Cup                                                                          με νικήτρια την Valencia

-       FIBA Eurocup Challenge                                                    με νικητή τον ARIS

-       FIBA Europe Regional Challenge (South)                          με νικητή τον Apollon Limasol

-       FIBA Europe Regional Challenge (North)                           με νικητή την Azomvash 

Το πρώτο Ευρωπαϊκό κύπελλο που απονεμήθηκε, ήταν το κύπελλο Πρωταθλητριών ομάδων της περιόδου 1957-1958, το οποίο κατέκτησε η ASK Riga από την ΕΣΣΔ σε διπλούς τελικούς εναντίον της Academic από την Βουλγαρία. Η ASK Riga πέρασε άνευ αγώνα από τον ημιτελικό στον τελικό, αφού η Real Madrid δεν μπορούσε για πολιτικούς λόγους να ταξιδεύει στην ΕΣΣΔ, είχε απαγορεύσει τα ταξίδια στην κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση ο Φράνκο.

Για την ιστορία, το πρώτο καλάθι στις διασυλλογικές Ευρωπαϊκές διοργανώσεις ήταν για το Πρωταθλητριών της περιόδου 1957-1958 και το πέτυχε ο Ben Meyers της Etzella από το Λουξεμβούργο στον αγώνα Anderlecht – Etzella, Σε εκείνο το πρώτο ιστορικό πια Ευρωπαϊκό τουρνουά, είχαν πάρει μέρος 23 ομάδες, από Λιβανό και Συρία παρακαλώ και η Ελλάδα είχε εκπροσωπηθεί από τη μεγάλη ομάδα του Πανελλήνιου που αποκλείστηκε στον 1ο γύρο από τη Ρουμανική Steaua Bucuresti με συνολικό σκορ 138-132 υπερ των Ρουμάνων, μετά από τα δυο παιχνίδια σε Αθηνά και Βουκουρέστι.

Σε εκείνο το πρώτο ιστορικό Ευρωπαϊκό τουρνουά συναντάμε τις Simmenthal Milano, η γνωστή μας ΑΧ Milano, τη Real Madrid  αλλά και τη Maccabi Tel Aviv. Από το 1958 μέχρι και το 1999 η κατάσταση στην μπασκετική Ευρώπη ήταν δεδομένη με τρεις διοργανώσεις: 

 

• Το Κύπελλο Πρωταθλητριών (από το 1958) όπου λάμβαναν μέρος οι πρωταθλήτριες ομάδες των χωρών της προηγουμένης χρονιάς,

• Το Κύπελλο Κυπελλούχων (από το 1967) όπου έπαιρναν μέρος οι ομάδες που είχαν κατακτήσει το κύπελλο της χώρας την προηγούμενη χρονιά και

• Το Κύπελλο Korac (από το 1972) εις μνήμην του μεγάλου Σέρβου σκόρερ  Ραντιβόϊ Κόρατς (Radivoij Korac). Ο Κόρατς σκοτώθηκε σε ηλικία 31 ετών σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1969, όντας παίχτης της Padova. Στο κύπελλο Korac έπαιρναν μέρος οι ομάδες που τερμάτιζαν στις θέσεις 2-6 στην βαθμολογία του πρωταθλήματος της χώρας τους την προηγουμένη χρονιά. Ο ακριβής αριθμός εξαρτιόταν από την θέση της χωράς στην ειδική βαθμολογία της FIBA.

Ο Radivoij Korac εκτελώντας βολές με το χαρακτηριστικό του «αλά κουτάλα» στυλ

Εκτιμώ ότι λανθασμένα θεωρείται το Κύπελλο Πρωταθλητριών ως προγονός της Euroleage. Τόσο στο κύπελλο Πρωταθλητριών, όσο και στο κύπελλο Κυπελλούχων έπαιρνε μέρος μια ομάδα από κάθε χωρά και μάλιστα αφού πρώτα είχε κατακτήσει έναν εγχώριο τίτλο την προηγουμένη αγωνιστική περίοδο. Η Eurolegue έχει έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο λειτουργίας και σύνθεσης – πιο πολύ ένα κύπελλο Korac «on steroids» μου κάνει. Πρέπει να είμαι από τους λίγους που τον εξίταρε τόσο πολύ το κύπελλο Korac. 

 

Η ομάδα που κατακτούσε ένα Ευρωπαϊκό κύπελλο είχε δικαίωμα να ξανασυμμετάσχει στην ίδια Ευρωπαϊκή διοργάνωση και την επόμενη χρονιά – άσχετα με τη θέση της στο επόμενο πρωτάθλημα της χωράς της – εκτός και αν κέρδιζε την έξοδο σε άλλη «μεγαλύτερη» διοργάνωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ASK Riga του μυθικού προπονητή Alexander Gomelsky και του γίγαντα Janis Krumins στο κύπελλο Πρωταθλητριών. 

O «στρατηγός» Gomelsky με την ομάδα της ASK Riga με ένα από τρία κύπελλα Πρωταθλητριών που κατέκτησε η ομάδα της Λετονίας (η κούπα με τα μεγάλα αυτιά σε περίοπτη θέση) 

Η ASK Riga κατέκτησε το πρωτάθλημα ΕΣΣΔ το 1956-57 αποκτώντας το δικαίωμα συμμετοχής στο πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης της περιόδου 1957-58, το οποίο και κατάκτησε με αντίπαλο την Βουλγαρική Academic σε διπλούς τελικούς. Η ASK Riga στα πρώτα τέσσερα χρόνια είχε μόνο δυο εγχώριες κατακτήσεις πρωταθλημάτων, αλλά έπαιξε σε τέσσερις τελικούς για το κύπελλο Πρωταθλητριών. Ο λόγος ήταν οι τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Κάτι ανάλογο έχει καταφέρει και η Nottingham Forest στο ποδόσφαιρο οπού κατέκτησε το κύπελλο Πρωταθλητριών το 1980 χωρίς να έχει κατακτήσει το Πρωτάθλημα Αγγλίας το 1979 αφού η κατάκτηση του κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1979, επί της  Malmö FF, της έδωσε το δικαίωμα να διεκδικήσει ξανά τον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης και το 1980 με αντίπαλο την Hamburg.

Οι τελικοί τόσο του 1960 όσο και του 1961 ήταν μεταξύ ομάδων από την ίδια χωρά, τη Σοβιετική Ένωση. Εκείνα τα πρώτα χρονιά ήταν σύνηθες φαινόμενο η Σοβιετική κυβέρνηση να “ορίζει” ποια ομάδα θα συμμετέχει στα Ευρωπαϊκά κύπελλα, δεδομένου ότι η Σοβιετικό καθεστώς έδινε βάρος στις Εθνικές διοργανώσεις όπως τους Ολυμπιακούς αγώνες τα Παγκόσμια και τα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

  

Έτσι παραδείγματος χάριν, το πρωτάθλημα του 1959-60 στην ΕΣΣΔ το κέρδισε η CSKA επειδή όμως το Σοβιετικό κράτος ήθελε η Εθνική ομάδα να προετοιμαστεί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 της Ρώμης, δηλώθηκε για το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1960 η Γεωργιανή Dinamo Tbilisi. Η βάση της τότε Εθνικής Σοβιετική ομάδας ήταν η CSKA με τον τεράστιο forward Viktor Zubkov. Γεύση από Σοβιετικό μπάσκετ εκείνης της εποχής, μπορείτε να πάρετε από το ακόλουθο βίντεο και τον αγώνα μεταξύ CSKA - Riga για το πρωτάθλημα του 1964!

Η κατάκτηση συνεχόμενων τίτλων από την ASK Riga είχε ως αποτέλεσμα από νωρίς να έχουμε “εμφυλίους” τελικούς. Ο πρώτος εμφύλιος τελικός ήταν μόλις το 1960 μεταξύ των  ASKRiga – Dinamo Tbilisi, με νικήτρια την ASKRiga πετυχαίνοντας το πρώτο three-peat!!! Το κατόρθωμα της ASK Riga να κερδίσει 3 συνεχόμενους τελικούς (1958, 1959 &1960), η μπασκετική κοινότητα θα το ξαναδεί μετά από 31 χρόνια και τη Jugoplastika.

Ο δεύτερος εμφύλιος ήταν την αμέσως επόμενη χρονιά, το 1961, μεταξύ των CSSKA και την ASK Riga με νικήτρια την CSKA. Ο αγώνας αυτός αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα της ASK Riga, της πρώτης δυναστείας του Ευρωπαϊκού μπάσκετ με τέσσερις συνεχομένους τελικούς και τρεις κατακτήσεις. Θα πρέπει να περιμένουμε 22 χρόνια και μέχρι τον τελικό του 1983 Cantu – Milano, με νικήτρια την Cantu, για να ξαναδούμε “εμφύλιο” τελικό κυπέλλου Πρωταθλητριών.

Το κύπελλο Korac ήταν το 2ο τη τάξει Κύπελλο των Ευρωπαϊκών διοργανώσεων, ένας θεσμός αρκετά δύσκολος, ιδίως αν κάποιος αναλογιστεί ότι για να το κερδίσει μια ομάδα έπρεπε να ανταγωνιστεί 4 ή και 5 ομάδες από Ιταλία, Ισπανία, Γιουγκοσλαβία κλπ. Εξαιτίας αυτής της ιδιαιτερότητας, νομίζω ότι ήταν ο λόγος που άργησαν οι Ελληνικές ομάδες να έχουν κάποια επιτυχία. Η πρώτη σημαντική παρουσία ήταν αυτή του ARIS που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης την περίοδο 1984-85 οπού και αποκλείστηκε από την Ciaocrem Varese – η οποία πάντως δεν ήταν η κραταιά Varese της προηγουμένης δεκαετίας.

 

Το κύπελλο Korac που απεικονίζει το “αριστερό” φαρμακερό σουτ του Radivoij Korac, το οποίο και φιλοτέχνησε ο γλύπτης αδερφός του Radivoij Korac, μετά τον θάνατο του Radivoij το 1969.

Στο κύπελλο Korac πάντως είχαμε και ημερολογιακά τον πρώτο Ελληνικό “εμφύλιο” την περίοδο 1993-94, όπου Panionios και PAOK συναντήθηκαν στα ημιτελικά, με τον PAOK να παίρνει την πρόκριση, φτάνοντας μέχρι και την κατάκτηση του κύπελλο επί της Stefanel Trieste. Η κατάκτηση αυτή του PAOK ήταν και η πρώτη για το Ελληνικό μπάσκετ. Το εκπληκτικό 360 μοιρών κάρφωμα του Henry Turner, της ομάδας του Panionios, στο παιχνίδι της Νέας Σμύρνης, λίγο πριν το τέλος του Α’ ημιχρόνου, είχε αφήσει άφωνο το κοινό.

To κύπελλο Korac του 1994 στα χέρια του Bane Prelevic, μετά τη δεύτερη νίκη του PAOK επί της Stefanel Trieste, αυτή τη φορά μέσα στην Τεργέστη της Ιταλίας.

Μια από τις πιο δύσκολες κατακτήσεις ήταν το Κύπελλο Korac του 1997 από τον ARIS που μετά από δυο καταπληκτικούς αγώνες για τα ημιτελικά με την Benetton Treviso, προκρίθηκε στον τελικό, οπού θα αντιμετώπιζε την Τουρκική Tofas Bursa. H νίκη της Tofas επί του ARIS με 11 πόντους στον πρώτο τελικό στην Θεσσαλονίκη, δεν ήταν αρκετή, αφού οι Θεσσαλονικείς με εξαιρετική εμφάνιση κέρδισαν με 18 μέσα στην Προύσα κατακτώντας το κύπελλο.

Ο Παναγιώτης Λιαδέλης και το “πιστόλι” εξ Ιταλίας Mario Boni με το κύπελλο Korac του 1997 

Ο πρώτος τελικός του κυπέλλου Korac – που ήταν διπλός – διεξήχθη μεταξύ των τότε Γιουγκοσλάβικων ομάδων, της Κροατικής Lokomotiva (μετέπειτα Cibona) και της Σερβικής OKK Beograd, με νικήτρια την Lokomotiva. 

Στην OKK Beograd έχει υπάρξει παίχτης ο μετέπειτα “βασιλιάς” του Ευρωπαϊκού και Παγκοσμίου μπάσκετ, ο πολύς Borislav “Bora” Stankovc. Ο “Bora” δε, ως προπονητής της OKK Beograd ήταν στον πάγκο στο ιστορικό παιχνίδι του 1965 για το Κύπελλο Πρωταθλητριών της OKK Beograd εναντίων της Σουηδικής Alvik Stockholm για την φάση των 16 του κυπέλου Πρωταθλητριών και στον οποίο ο Radivoij Korac σημείωσε 99 πόντους, όπου μέχρι και σήμερα (2021) αποτελεί ρεκόρ πόντων για το κύπελλο Πρωταθλητριών. Για την σύγχρονη ιστορία της Euroleague το ρεκόρ ανήκει στον Joe Arlauckas με 63 πόντους ως παίχτης της Real Madrid εναντίων της Buckler Bologna το 1996.

Στα κύπελλα Κυπελλούχων και Korac, οι ομάδες για να φτάσουν στους τελικούς έδιναν διπλούς αγώνες στις έδρες και των δυο ομάδων και η ομάδα με την καλύτερη συνολική διαφορά προκρινόταν στην επόμενη φάση. Στο κύπελλο Πρωταθλητριών πριν τους διπλούς ημιτελικούς και τελικό υπήρχε το Final-6. Για να φτάσει μια ομάδα στο F6 πάλι έδινε διπλούς αγώνες προκειμένου να εξασφαλίσει την είσοδό της σε αυτό το group. Αυτό το format είχε καθιερωθεί κυρίως στη δεκαετία 70 και αρχές 80.

Από το 1988 και μετά θεσμοθετήθηκε το γνωστό Final 4, το οποίο πάντως είχε εφαρμοστεί και στα μέσα της δεκαετίας του 60, για δύο μόλις χρονιές, το 1966 και 1967, με την ΑΕΚ να είναι η πρώτη Ελληνική ομάδα με συμμετοχή σε αυτό το 1966! Για το πως έφθασε μέχρι εκεί, κατακτώντας την 4η θέση, με τροπαιούχο εκείνη τη χρονιά, μια ομάδα που έμελλε στη συνέχεια να συνδεθεί ξανά με την ιστορία της, τη Slavia Prague, μπορείτε να διαβάσετε στο προ τριετίας αφιέρωμα του All Star Basket (πηγή: https://allstarbasket.gr/to-proto-final-4-tis-aek/ )

Στο Πρωταθλητριών και στο Κυπελλούχων οι τελικοί ήταν διπλοί στην αρχή και διεξάγονταν στις έδρες των δυο ομάδων. Στο Πρωταθλητριών από το 1958 μέχρι το 1966 οι τελικοί ήταν διπλοί με μονή εξαίρεση τον τελικό του 1962 που ήταν μονός, ενώ το 1966 και 1967, όπως και από το 1988 και μετά, θεσπίστηκε το Final Four.

 

Στο Κυπελλούχων οι τελικοί από το 1967 μέχρι και το 1971 ήταν διπλοί, εξαίρεση είναι οι τελικοί του 1968 – το κατέκτησε η ΑΕΚ – και του 1969 που ήταν μονοί. Από το 1972 και μετά έγιναν και πάλι μονοί. 

Η κυπελλούχος Ευρώπης του 1968 ΑΕΚ στο Παναθηναϊκό στάδιο με αντίπαλο την Slavia Prague, έχοντας αποκλείσει στoν ημιτελικό την Ignis Varese

Η κατάκτηση του κυπέλλου Κυπελλούχων το 1968 από την ΑΕΚ εναντίον της Slavia Prague ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία για το Ελληνικό μπάσκετ. Έπρεπε να περιμένουμε 30 χρόνια και την Εθνική ομάδα του 1987 για να ξαναδούμε επιτυχία. Συλλογικά η επόμενη επιτυχία ήταν και πάλι στο Κυπελλούχων με τον PAOK να κατακτά το 1991 το τρόπαιο επί της Zaragosa. Οι πανηγυρισμοί είχαν ως αποτέλεσμα να «σπάσει» το κύπελλο και χρειάστηκε επιδιόρθωση πριν ο PAOK το επιστρέψει στην FIBA.

Την προηγουμένη χρόνια συμπαίχτες στην Maccabi Tel Aviv, το 1991 όμως ήταν αντίπαλοι στον τελικό της Γενεύης μεταξύ PAOK-Zaragosa. O μακαρίτης Kevin Mcgee για την Zaragosa και ο μέγιστος Keneth Barlow για τον PAOK. Tα λεφτά είχαν αρχίσει να ρέουν στις Ελληνικές ομάδες. 

O πρώτος τελικός του Κυπέλλου Κυπελλούχων ομάδων Ευρώπης ήταν μεταξύ των Ignis Varese και Maccabi Tel Aviv to 1967 με νικήτρια την Ignis Varese σε διπλούς τελικούς. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στη Maccabi Tel Aviv, η Maccabi – ή καλυτέρα το Ισραηλιτικό κράτος – από πολύ νωρίς προσπαθούσε με κάθε θυσία ή και τρόπο να κάνει αισθητή την παρουσία της στα Ευρωπαϊκά δρώμενα. Η Maccabi Tel Aviv συμμετείχε στο πρώτο κύπελλο Πρωταθλητριών (1957 -58), για πολλά χρόνια όμως η Ευρωπαϊκή παρουσία της Maccabi Tel Aviv ήταν χωρίς αξιόλογα αποτελέσματα. Η πρώτη της Ευρωπαϊκή παρουσία σε  Ευρωπαϊκό τελικό το 1967 ήταν πολύ μεγάλη υπόθεση για το κύρος του κράτους του Ισραήλ.

Η επιθυμία για αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ απεικονίζεται στην περίφημη φράση του εξ Αμερικής ορμώμενου Tal Brondi , με το παρατσούκλι “ Mr Basketball”, που αναμόρφωσε πλήρως το Ισραηλίτικο μπάσκετ. Ο αναμορφωτής του Ισραηλιτικού μπάσκετ αναφώνησε "We are on the map and we are staying on the map; not only in sports but in everything", σε ζωντανή σύνδεση στην τηλεόραση του Ισραήλ λίγα μόλις λεπτά μετά την πρόκριση της Maccabi Tel Aviv επί της CSKA σε Βελγικό έδαφος, λόγω πολίτικων διαφωνιών μεταξύ Ισραήλ-ΕΣΣΔ, στο δρόμο προς την κατάκτηση του Πρωταθλητριών – το πρώτο για την Maccabi Tel Aviv – επί της Ignis Varese το 1977. 

Μια φράση που ακόμα χρησιμοποιείται στο Ισραήλ αλλά και αποτελεί δείγμα του ποσό ήθελε το νεοσύστατο κράτος να κάνει αισθητή την παρουσία του. Στον τελικό του 1977 που διεξήχθη στη Hala Pionior του Βελιγραδίου, οι Ιταλοί “φίλαθλοι” της Ignis Varese είχαν υποδεχθεί με σβάστικες τους αντίστοιχους της Maccabi Tel Aviv. Οι “ομορφιές” των Ιταλών φιλάθλων έφτασαν μέχρι και το πέταγμα σαπουνιών προς στους παίχτες της Maccabi Tel Aviv. Το 1999 η Varese με αφορμή τη συνάντηση των δυο ομάδων για την Euroleague ζήτησε επίσημα συγνώμη, μια κίνηση η οποία εκτιμήθηκε από τη Maccabi Tel Aviv και το όλο θέμα έληξε.

Η Maccabi Tel Aviv αρχικά στηρίχτηκε σε Εβραίους της διασποράς όπως ο Tal Brondi για να μπορέσει να χτιστεί, ήταν αλλά και είναι ιερό καθήκον για τους Εβραίους της διασποράς να ενισχύσουν το κράτος του Ισραήλ. Πολλοί Αμερικανοί έναντι αδράς αμοιβής πήγαιναν στο Tel Aviv και εξίσου εύκολα έπαιρναν την Ισραηλιτική υπηκοότητα  – με την “αρωγή” του δικηγόρου αλλά και διοικητικού της παράγοντα Simon Mizrahi. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η Maccabi Tel Aviv ουκ ολίγες φορές να έχει 4 ή και 5 Αμερικάνους, όταν οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές ομάδες είχαν 2 το πολύ μη-γηγενείς παίχτες. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν εμφανίστηκαν και αξιόλογα “Ισραηλιτικά” προϊόντα όπως ο Motti Aroesti, ο Miki Berkovich, ο Doron Jamchi αλλά και ο εμβληματικός προπονητής Ralph Klein.

Εδώ η ιστορική ρήση του Tal Brondi:

Το κύπελλο Κυπελλούχων, που αργότερα μετονομάστηκε “Saporta” εις μνήμην του θρυλικού Ισπανού μπασκετάνθρωπου,  Raimundo Saporta, έχει προσφέρει έναν από τους καλύτερους Ευρωπαϊκούς αγώνες, τον τελικό του 1989 που διεξήχθη στο ΣΕΦ. Νικήτρια η Real Madrid του Drazen Petrovic (62 πόντοι) επί της Ιταλικής Snaidero Casserta του θρυλικού Βραζιλιάνου αρχισκόρερ Oscar Schmidt (44 πόντοι). Αυτός δυστυχώς ήταν και ένας από τους τελευταίους αγώνες του αδικοχαμένου σε τροχαίο δυστύχημα Fernando Martin. (Δεκέμβριος 1989).  

Στο κύπελλο Korac οι τελικοί από το 1972 μέχρι το 1976 ήταν διπλοί, στη συνέχεια από το 1977 και μέχρι το 1985 έγιναν μονοί για να επιστρέψουν ξανά στη μορφή των διπλών τελικών από το 1986 και μέχρι το 2002 όπου και ήταν και η τελευταία χρονιά διεξαγωγής του Κυπέλλου Korac.Το πολύ ενδιαφέρον σύστημα των διπλών τελικών έχει ενστερνιστεί και το FIBA Europe Cup.

Υπάρχει ισοπαλία στο μπάσκετ? Ναι και φυσικά υπάρχει. Στους διπλούς αγώνες μέχρι να φτάσουν οι ομάδες στον τελικό μιας διοργάνωσης, αν ένας αγώνας έληγε ισόπαλος δεν υπήρχε παράταση και ο τελικός νικητής θα αποφασιζόταν στον επόμενο αγώνα. 

Η ισοπαλία στο μπάσκετ έγινε αποδεκτό αποτέλεσμα σε διπλό αγώνα εξαιτίας ενός αγώνα Maccabi Tel Aviv – Panathinaikos για το Πρωταθλητριών του 1972.  Ο Παναθηναϊκός έχοντας κερδίσει με 81-73 στον Τάφο του Ινδού πήγε στο Ισραήλ για τον επαναληπτικό αγώνα, που θα ήταν ο πρώτος επίσημος αγώνα στο νεότευκτο Yad Eliyahu, σημερινό Nokia Arena, του οποίου η κατασκευή ολοκληρώθηκε λίγες μόνο ώρες πριν την έναρξη του αγώνα με τον Panathinaikos. 

Με το σκορ 81-80 υπέρ της Maccabi ο Κώστας Μουρούζης διατάσσει να χαθούν και οι δυο βολές που είχε κερδίσει ο Κρις Κέφαλος 3’’ πριν το τέλος ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο παράτασης και ο Panathinaikos να πάρει την πρόκριση στο goal average – όπως λέγαμε κάποτε. Αυτή η έξυπνη απόφαση του Μουρούζη ήταν η αφορμή ώστε η ισοπαλία να είναι αποδεκτό αποτέλεσμα σε διπλούς αγώνες. Η πρώτη επίσημη Ελληνική ισοπαλία ήρθε από τον Panathinaikos στην αμέσως επόμενη φάση μετά την πρόκριση επί της Maccabi με αντίπαλο την Slavia Prague (74 – 74) στο παιχνίδι της Πράγας. O Panathinaikos προκρίθηκε στα ημιτελικά της διοργάνωσης όπου και αποκλείστηκε από τον τελικό από την Ignis Varese.