Vaggelis is on fire! Αφού, λοιπόν, στο προηγούμενο κείμενο, ο καλός φίλος της σελίδας, Βαγγέλης Δρακούλης, έγραψε για 4 περιπτώσεις έμπειρων 7-footers, για λίγα αγωνιστικά λεπτά, απέναντι σε center - δεινόσαυρους, επανέρχεται αυτή τη φορά με 5 γκαρντ, με προοπτική, που θα μπορούσαν να δώσουν βάθος και διαφορετικά στοιχεία στην περιφερειακή γραμμή του Ολυμπιακού. Ας τον απολαύσουμε...
Καλησπέρα καλησπέρα!!! Εδώ είμαστε και πάλι, στο Νothing but red, το blog που πριν από λίγες εβδομάδες φιλοξένησε το τρίτο μου συνολικά άρθρο (όπως και τα δύο προηγούμενα άλλωστε) αναφορικά με 4 ελκυστικές περιπτώσεις ψηλών, που θα μπορούσαν να απασχολήσουν τον Ολυμπιακό τη δεδομένη χρονική περίοδο (το κείμενο μπορείτε να το βρείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://nothingbutred.blogspot.com/2020/11/41.html ).
Σειρά, λοιπόν, τώρα παίρνουν οι κοντοί, καθώς μέσα από αυτό εδώ το άρθρο θα εξετάσουμε πέντε αρκετά δελεαστικές περιπτώσεις guard, οι οποίοι θα μπορούσαν να προσφέρουν μια ποιοτική extra λύση, στο ήδη γεμάτο backcourt της ομάδας, στην περίπτωση που μια τέτοια προσθήκη κρινόταν αναγκαία. Αρχικά βέβαια, προτού μπούμε “στο ψητό” του κειμένου, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα σημαντικά πραγματάκια…
1. Θεωρώ πως αυτή τη χρονική στιγμή ο Ολυμπιακός δε χρειάζεται ενίσχυση στην περιφέρεια για δύο πολύ συγκεκριμένους λόγους:
Α) Η ομάδα για μένα στις θέσεις “1” και “2” είναι πλήρης … αφενός ποσοτικά και αφετέρου ποιοτικά. Ποσοτικά γιατί στις 2 αυτές θέσεις διαθέτει συνολικά επτά (!) παίκτες που μπορούν να αγωνιστούν σε αυτές και ποιοτικά γιατί αυτή η επτάδα περιφερειακών συνδυάζει όλα τα απαραίτητα στοιχεία που απαιτούνται έτσι ώστε ένα backcourt να θεωρείται πλήρες… Πιο συγκεκριμένα, ο Ολυμπιακός διαθέτει δυο τρομερά προικισμένους δημιουργούς (Σλούκας, Σπανούλης), τέσσερις παίκτες με εξαιρετικό μακρινό σουτ (Χάρισον, Σλούκας, Τζένκινς, Κόνιαρης), επίσης τέσσερις με μεγάλη ευχέρεια στο 1 vs 1 / Drive (ΜακΚίσσικ, Σπανούλης, Σλούκας, Λαρεντζάκης) και εξίσου τέσσερις πολύ καλούς αμυντικούς (Τζένκινς, ΜακΚίσσικ, Κόνιαρης, Λαρεντζάκης).
Κατά την άποψη μου λοιπόν, ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα πρέπει να αναζητήσει τους κατάλληλους τρόπους προκειμένου να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις δυνατότητες των guard που υπάρχουν ήδη στο ρόστερ, και όχι να κοιτάξει για προσθήκη τόσο νωρίς μέσα την σεζόν. Βρίσκοντας αυτούς τους τρόπους, ο Μαρουσιώτης τεχνικός θα μπορέσει να δώσει λύση και στα μέχρι τώρα ζητήματα της ομάδας όσον αφορά την περιφερειακή της λειτουργία, τα οποία δεν είναι άλλα από το “νωθρό” ξεκίνημα του Κώστα Σλούκα, και την αστάθεια της απόδοσης των Άαρον Χάρισον και Βασίλη Σπανούλη αντίστοιχα…
Β) Αν η ομάδα προχωρήσει στην απόκτηση guard, τότε θα προκύψει τεράστιο θέμα με τον καταμερισμό των αγωνιστικών λεπτών στο ρόστερ. Αναλυτικότερα, στα πρώτα οκτώ επίσημα παιχνίδια της ομάδας στη χρονιά, τα λεπτά κατά Μ.Ο που έχουν αγωνιστεί οι επτά παίκτες που μπορούν να καλύψουν τις θέσεις “1” και “2” είναι τα εξής:
Κώστας Σλούκας (9 αγώνες - 25' μ.ο.)
Σακίλ ΜακΚίσικ (9 αγώνες - 22΄μ.ο.)
Άαρον Χάρισον (7 αγώνες - 19' μ.ο.)
Βασίλης Σπανούλης (9 αγώνες - 17' μ.ο.)
Τσαρλς Τζένκινς (9 αγώνες - 16' μ.ο.)
Γιαννούλης Λαρεντζάκης (4 αγώνες - 6' μ.ο.)
Αντώνης Κόνιαρης (1 αγώνας - 5' μ.ο.)
Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό πως με την προσθήκη guard και την επιστροφή του Άαρον Χάρισον σε φουλ αγωνιστικούς ρυθμούς, μετά τον τραυματισμό του, οι Λαρεντζάκης και Κόνιαρης θα πάνε ακόμα πιο πίσω στο rotation, ενώ για να αγωνίζεται ο παίκτης που θα έρθει στην ομάδα κάπου στα 13-16 λεπτά M.O., αναπόφευκτα θα πρέπει να μειωθεί ο χρόνος συμμετοχής και του Βασίλη Σπανούλη και του Τσάρλς Τζένκινς, οι οποίοι δείχνουν στα λεπτά που αγωνίζονται ότι μπορούν να προσφέρουν πολύτιμές λύσεις στο σύνολο…
2. Παρόλα αυτά, μεγάλο μέρος των οπαδών του Ολυμπιακού θεωρεί πως η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση στην περιφέρεια με ένα επιπλέον “χειριστή”, που θα μπορεί να διασπάσει τις αντίπαλες κλειστές άμυνες είτε με το drive του είτε με το σουτ του (είτε και με τα δύο βέβαια) και θα απελευθερώσει από τα πολλά οργανωτικά τους καθήκοντα τους Κώστα Σλούκα και Βασίλη Σπανούλη!!
3. Το βασικό κριτήριο, λοιπόν, που έθεσα στην επιλογή των παικτών για αυτό το άρθρο είναι η δημιουργία, το Playmaking που λέμε… Κατέληξα σε παίκτες, οι οποίοι θεωρώ ότι μπορούν ερχόμενοι από τον πάγκο να “νοικοκυρέψουν” το παιχνίδι της ομάδας, δίνοντας παράλληλα και την απαιτούμενη ενέργεια στην ομάδα. Δεν είναι η επιτομή των pass-first παικτών όλοι τους, αλλά οργανωτικά τουλάχιστον πιστεύω πως οι περισσότεροι εξ αυτών είναι “above the average”. Δευτερευόντως, επέλεξα guards οι οποίοι διαθέτουν ένα all around αγωνιστικό πακέτο, χωρίς να έχουν κραυγαλέες αδυναμίες στο παιχνίδι τους.
Δεν ήθελα να γράψω για παίκτες, οι οποίοι, φερειπείν, μπορεί να είναι εξαιρετικοί δημιουργοί αλλά στην άμυνα “τρύπα” ή αντίστοιχα να είναι elite playmakers, αλλά με χείριστο σουτ και μέτρια αμυντική συμπεριφορά και ικανότητα στο drive. Επομένως, προσανατολίστηκα σε παίκτες που μπορούν να κάνουν “λίγο από όλα” στο παρκέ για το σύνολο που αγωνίζονται, χωρίς παράλληλα να διαταράξουν τους ήδη υπάρχοντες ρόλους και την γενικότερη ισορροπία της ομάδας.Τέλος, πολύ σημαντικό κριτήριο για την επιλογή αυτών των περιφερειακών, αποτέλεσε το γεγονός πως οι οικονομικές τους απαιτήσεις κινούνται σε λογικά πλαίσια, μπορώντας έτσι μια ομάδα με το budget του Ολυμπιακού να τις καλύψει σχετικά εύκολα.
4. Καθίσταται νομίζω σαφές, λοιπόν, πως δε θα ασχοληθούμε με περιπτώσεις guard που έχουν πάνω τους την ταμπέλα του scorer (π.χ. M. Trimble, F.Mason, J.Gray, J.Adams, και J. Bone), ούτε με παίκτες ναι μεν φοβερά ποιοτικούς. αλλά και συνάμα αρκετά “αλμυρούς” οικονομικά (π.χ. Y.Ferrell, T.Burke, C.Payne, C.Chiozza, και J.McLaughlin)… Το ζητούμενο σε περίπτωση προσθήκης guard, είναι ο παίκτης που θα έρθει στην ομάδα να τη βοηθάει όταν αυτή “μπλοκάρει” κατά την διάρκεια του ματς, και όχι να την μπερδεύει περισσότερο μέσα σε αυτό. Προσωπικά πιστεύω πως δυστυχώς το πιθανότερο σενάριο θα ήταν το δεύτερο αν με το υπάρχον ρόστερ όπως αυτό έχει δομηθεί, ο Ολυμπιακός αποκτούσε αυτή την περίοδο, είτε καθαρό scoring guard, είτε επένδυε χρήματα σε μια ακριβή αλλά ποιοτική περίπτωση παίκτη.
5. Κάθε μια περίπτωση από την πεντάδα που θα δούμε παρακάτω αποτελεί αποκλειστικά δική μου επιλογή αναφορικά με τη στελέχωση της ομάδας. Δε σημαίνει πως κάποιος εξ αυτών των παικτών όντως εξετάζεται από τους ιθύνοντες του Ολυμπιακού…
6. Στο τέλος της κάθε ανάλυσης, πέρα από τα Stats (στατιστικά) της καριέρας του εκάστοτε παίκτη (από το προφίλ του στο RealGM) και ένα βίντεο με HL (Highlights) του από το YouTube, θα παρατίθεται ένα ποσοστό % (η κλίμακα είναι από το 0 έως το 100) του πόσο θα ταίριαζε ο κάθε ένας από αυτούς τους παίκτες στα “θέλω” της ομάδας αυτή την περίοδο.
7. Η ανάλυση της κάθε περίπτωσης θα γίνει από την κατ' εμέ λιγότερο καλή (νούμερο 5) προς την καλύτερη (νούμερο 1) αντιστοίχως, δηλαδή, με αύξουσα σειρά…
Ξεκινάμε, λοιπόν, καλή σας απόλαυση!
5. KENDRICK PERRY
ΗΜΕΡ. ΓΕΝΝΗΣΗΣ:
23/12/1992
ΥΨΟΣ:
1,83
ΒΑΡΟΣ: 82
KG
ΟΜΑΔΑ: CEDEVITA
OLIMPIJA
Ο πρώτος παίκτης που θα αναλύσουμε στο παρόν άρθρο, δεν είναι άλλος από τον βασικό PG της Σλοβένικης Cedevita τον Kendrick Perry. Γεννημένος στη Florida στα τέλη του 1992, ο Perry ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στο μπάσκετ από το κολλέγιο του Youngstown State το 2010… Στο NCAA αγωνίστηκε συνολικά για 4 σεζόν (2010/2011-2013/2014) καταγράφοντας συνολικά 123 συμμετοχές με Μ.Ο 34 λεπτά (!) ανά παιχνίδι.
Χρονιά
με την χρονιά πραγματοποιούσε όλο και καλύτερες εμφανίσεις, τις οποίες
εξαργύρωσε με την τριετή (σερί κιόλας) και διετή αντίστοιχα παρουσία του στη First team All-Horizon League (2012, 2013, 2014) και
στη Horizon League All-Defensive team (2012, 2014). Παρόλα
αυτά, δεν κατάφερε να ακούσει το όνομα του το βράδυ του Draft του 2014,
και έτσι πήρε την απόφαση να αναζητήσει την τύχη του εκτός των ΗΠΑ, και πιο
συγκεκριμένα στην Αυστραλία!!
Στην NBL
(Πρωτάθλημα Αυστραλίας) αγωνίστηκε με τη φανέλα των Sydney Kings σε
συνολικά 28 παιχνίδια έχοντας γενικά θετική εικόνα αλλά χωρίς να ξεχωρίσει
ιδιαίτερα. Όταν στα τέλη Μαρτίου η NBL ολοκληρώθηκε, ο Perry γύρισε
στην Αμερική και αγωνίστηκε ως το τέλος της σεζόν 2014-2015 στην G-League (9 αγώνες) με την φανέλα των Iowa Wolves (θυγατρική των Minnesota Timberwolves) στους οποίους
επίσης δεν ξεχώρισε με την παρουσία του…
Το καλοκαίρι του 2015 πήρε την απόφαση να διαβεί τον Ατλαντικό με προορισμό την Ευρώπη αυτή την φορά. Μια απόφαση που σίγουρα ακόμα και τώρα δεν έχει μετανιώσει, μιας και στην Γηραιά Ήπειρο αγωνίζεται σερί εδώ και μια πενταετία!! Την πρώτη του τριετία στην Ευρώπη, ο Perry αγωνίστηκε κατά σειρά στις Egis Kormend (Ουγγαρία), Karpos Sokoli (Σκόπια) και Szolnoki Olaj (Ουγγαρία) κερδίζοντας τα κύπελλα Ουγγαρίας και Σκοπίων τις σεζόν 2016 και 2017 αντίστοιχα…
Με τις φανέλες τους ανέβασε αρκετά τις μετοχές του, αν και το
επίπεδο των παικτών και γενικότερα των ομάδων, που βρέθηκε αντιμέτωπος αυτή την
τριετία, ήταν αρκετά χαμηλό πλην κάποιων εξαιρέσεων (25 αγώνες στην ΑΒΑ με την Karpos Sokoli, και 22 στο Europe Cup με
τις ομάδες που αγωνίστηκε στην Ουγγαρία). Έτσι λοιπόν, το θέρος του 2018
κατάφερε να κάνει το step up υπογράφοντας συμβόλαιο συνεργασίας με τη Ρωσική Νizhny Novgorod. Με το σύνολο του Zoran Lukic, ο Perry πραγματοποίησε
τις πιο ώριμες και μεστές μέχρι εκείνη την περίοδο εμφανίσεις στην Ευρωπαϊκή
του πορεία, αγωνιζόμενος σε συνολικά 39 αγώνες (18 στην VTB, 21 στο BCL όπου οι 6 εξ
αυτών ήταν στην προκριματική φάση) με 30 λεπτά Μ.Ο συμμετοχής ανά αγώνα.
Την επόμενη σεζόν ο Perry πήρε φύλλο πορείας για την Γαλλία
και την Jeep Elite.
Πιο συγκεκριμένα, η Levallois-Metropolitans τον απέκτησε
στα μέσα Ιούλη αλλά εν τέλει ο 26χρονος τότε PG δε μακροημέρευσε στο Παρίσι και μετά
από μόλις πέντε μήνες (μέσα Δεκέμβρη) υπέγραψε στο εργοστάσιο παραγωγής παικτών
που ονομάζεται Mega Bemax.
Στην ομάδα του Βελιγραδίου, που "λύνει και δένει" ο γνωστός και μη εξαιρετέος
Σέρβος μεγαλομάνατζερ Misko Raznatovic
αγωνίστηκε για το υπόλοιπο της αγωνιστικής χρονιάς (μέχρι αρχές Μαρτίου δηλαδή
λόγω της έξαρσης της πανδημίας) σε 12 παιχνίδια συνολικά (10 για την ABA, 2 για το κύπελλο
Σερβίας) στα οποία αγωνιζόταν 32 λεπτά Μ.Ο ανά ματς.
Το φετινό καλοκαίρι ο Perry παρέμεινε σε ομάδα της Αδριατικής
Λίγκας, καθώς υπέγραψε στην Σλοβένικη Cedevita, στην οποία αγωνίζεται ακόμα και σήμερα, έχοντας καταφέρει να μπει στα ραντάρ μεγαλύτερων ομάδων λόγω των μέχρι τώρα εμφανίσεων (12
στο σύνολο, 28 λεπτά αγωνίζεται κατά Μ.Ο) που έχει πραγματοποιήσει σε ABA και
Eurocup.
Αφού γνωρίσαμε λοιπόν καλύτερα τον Kendrick Perry μέσα
από την μπασκετική του σταδιοδρομία έως τώρα, πάμε να δούμε τα θετικά και τα
αρνητικά της περίπτωσης του σε σχέση με το πόσο και πως θα ταίριαζε στον
Ολυμπιακό αυτή την περίοδο...
·
Τα βασικότερα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του
είναι η εκρηκτικότητα και η αθλητικότητα που διαθέτει. Έχει πάρα πολύ γρήγορα
πόδια, γεγονός που ειδικά στο transition
τον καθιστά κίνδυνο-θάνατο για την αντίπαλη άμυνα… Η ταχύτητα του και το δυνατό
πρώτο βήμα του, τον βοηθάνε ούτως ώστε να πηγαίνει συχνά στο drive, τελειώνοντας τις φάσεις επιτυχώς
κυρίως με το δεξί χέρι.
·
Πέρα από τα αρκετά επαρκή Physical tools που
διαθέτει και την ικανότητα του στο 1 vs 1, ο Perry είναι αρκετά αξιόλογος σουτέρ… Δεν είναι ο παίκτης του 40+%
πίσω από το τρίποντο, αλλά του 35-36% περίπου, παίρνοντας αρκετές προσπάθειες από
την περιφέρεια, σουτάροντας και μετά από ντρίμπλα (κυρίως) και ως στημένος με
την ίδια άνεση.
· Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει τρομερή βελτίωση
στο κομμάτι της οργάνωσης του παιχνιδιού. Έχει αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό τα Playmaking instincts του, και σε
συνδυασμό με τον εξαιρετικό χειρισμό που διαθέτει (Handling) θεωρώ πως μπορεί να “κουμαντάρει”
με επιτυχία την επίθεση μιας ομάδας όπως του Ολυμπιακού για κάποιο χρονικό
διάστημα μέσα σε έναν αγώνα.
·
Μπορεί να είναι undersized PG (1,83 ύψος, 82 KG βάρος)
αλλά αυτό δεν τον καθιστά σε καμία περίπτωση liability αμυντικά. Έχει μεγάλα άκρα και είναι
γενικά αυτό που λέμε αμυντικός “μαμούνι”, δηλαδή ναι μεν μπορεί να υστερεί σε
μέγεθος, αλλά μπορεί να αμυνθεί με πολύ μεγάλη προσήλωση, βάζοντας καταπληκτικά
τα χέρια του πάνω στην μπάλα. Για αυτό το λόγο κιόλας στην καριέρα του ανέκαθεν
κατέγραφε αρκετά κλεψίματα στην στατιστική του…
· Άλλο ένα χαρακτηριστικό στοιχείο του Perry είναι το πάθος και η
ένταση που βγάζει στο παρκέ. Με αυτό τον τρόπο, θα μπορούσε να είναι ένας πολύ
χρήσιμος game changer σε μια ομάδα Ευρωλίγκας σαν τον Ολυμπιακό (όπως ο Τζένκινς
π.χ.), ερχόμενος από τον πάγκο!
· Στον Ολυμπιακό αυτή την περίοδο θεωρώ πως θα
αποτελούσε ένα σχετικά ταιριαστό fit, αφενός επειδή στα μάτια μου δεν αποτελεί καθαρό scoring guard (ομολογουμένως πάντως,
είναι ο πιο “scorer”
αναλογικά με τις άλλες τέσσερις περιπτώσεις παικτών που θα δούμε παρακάτω) και
αφετέρου διότι πλην των Κόνιαρη, Χάρισον, και Σπανούλη, “κουμπώνει” πολύ καλά
με όλους τους άλλους παίκτες του ρόστερ στις θέσεις 1 και 2. Μάλιστα, ο Perry θα
ήταν ένας παίκτης που θα έλυνε τα χέρια του Γιώργου Μπαρτζώκα ο οποίος
αρέσκεται να χρησιμοποιεί ταυτόχρονα δύο οργανωτές μέσα στα ματς (Σλούκας +
Σπανούλης). Με τη δική μου οπτική, το δίδυμο Perry-Σλούκας φαίνεται πιο
λειτουργικό από το αντίστοιχο δίδυμο του “Σλούκι Λουκ” με τον αρχηγό, καθώς ο Kendrick έχει
το λεγόμενο “αμυντικό φίλτρο” που λείπει από τον Kill Bill…
·
Πολύ σημαντικό + στην περίπτωση του Perry, αποτελεί το ότι
αγωνίζεται από την αρχή της σεζόν σε φουλ ρυθμούς με την Cedevita, όποτε δε θα υφίσταται το
ζήτημα της αποχής από το παρκέ και της φυσικής κατάστασης (πιθανότατα).
·
Στα αρνητικά του Perry, σίγουρα συγκαταλέγεται το ότι δεν
έχει αγωνιστεί ποτέ στην καριέρα του στην Euroleague στα 28 του χρόνια. Μπορεί να έχει αποδείξει την αξία
του σε ρόλο ηγέτη σε ομάδες του BCL και του Eurocup,
αλλά η Ευρωλίγκα είναι μια τελείως διαφορετική και σαφώς πιο απαιτητική από
αυτές τις δύο… Επομένως, εγείρονται εύλογα ερωτήματα για το πόσο άμεσα θα
μπορούσε να προσαρμοστεί ο παίκτης σε ένα σύνολο της κορυφαίας Ευρωπαϊκής
διασυλλογικής διοργάνωσης, ειδικά όντας προσθήκη κατά την διάρκεια της σεζόν για
την ομάδα που θα τον αποκτήσει.
Κλείνοντας με τον Kendrick Perry, φρονώ πως με την καταβολή ενός
συμβολικού ποσού ως buy out (50-70.000 ευρώ) στην τρέχουσα ομάδα του την Cedevita, θα άνοιγε διάπλατα
ο δρόμος για να έρθει στο μεγάλο λιμάνι. Όσον αφορά τώρα τα χρήματα που θα λάμβανε
ο ίδιος από τον Ολυμπιακό ως το τέλος της χρονιάς 2020/2021 σε περίπτωση που
ολοκληρωνόταν το deal,
αυτά τα προσδιορίζω κοντά στα 100-150.000 ευρώ, ενώ τον χρόνο συμμετοχής του περίπου
στα 13-14 λεπτά ανά αγώνα…
Πόσο θα ταίριαζε στην ομάδα? 75%
Παραθέτω τα Stats και HL του 28χρόνου PG…
https://basketball.realgm.com/player/Kendrick-Perry/Summary/23765
4. DΕRRICK WALTON JR.
ΗΜΕΡ. ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 3/4/1995
ΥΨΟΣ: 1,83
ΒΑΡΟΣ: 85 KG
ΟΜΑΔΑ: FREE AGENT
Προχωράμε στο νούμερο 4 όπου συναντάμε έναν παίκτη με πολύ ολοκληρωμένο πακέτο και σε πολύ καλή ηλικία μάλιστα… Ο λόγος για τον Derrick Walton Jr!! Ο 25χρόνος άσσος από το Detroit, έκανε τα πρώτα του βήματα στον χώρο του μπάσκετ σε αρκετά μικρή ηλικία. Όντας μόλις 18 ετών, ξεκίνησε την καριέρα του από το NCAA και το κολλέγιο της γενέτειρας του (Michigan) όπου αγωνίστηκε για τέσσερις σεζόν (2013/2014-2016-2017) σε συνολικά 127 αγώνες με Μ.Ο συμμετοχής 32 λεπτά ανά ματς…
Στην κολεγιακή του σταδιοδρομία κάθε χρόνο ανέβαζε όλο και περισσότερο
την απόδοση του, καταφέρνοντας να κερδίσει ουκ ολίγες ατομικές διακρίσεις [Big Ten All-Freshman team (2014), Third team All-Big Ten (2016), Big Ten Tournament MVP (2017) και Second team All-Big Ten (2017)], που εν τέλει όμως
δεν ήταν αρκετές ώστε να πείσουν κάποια εκ των 30 ομάδων του ΝΒΑ να τον
επιλέξει την νύχτα του Draft το 2017.
Τον Ιούλιο του ίδιου έτους και 15 μόλις μέρες μετά από το βράδυ του Draft, ο Walton πήρε μέρος στο Summer League του Las Vegas με την φανέλα των Orlando Magic. Η παρουσία του σε 4 αγώνες ήταν άκρως θετική, και παρά το γεγονός πως οι Magic δεν του προσέφεραν συμβόλαιο συνεργασίας (επέλεξαν το νυν παίκτη του Παναθηναϊκού Shelvin Mack για το ρόλο του 3ου PG στο ρόστερ τους), μετά από λίγες μέρες υπέγραψε two-way συμβόλαιο με τους Miami Heat!!
Το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν 2017-2018 τo πέρασε αγωνιζόμενος στην θυγατρική
ομάδα των Heat στην G-League, τους Sioux Falls Skyforce (υπήρξε συμπαίκτης
του παλιού μας γνώριμου από το προπέρσινο πέρασμα του από τον Ολυμπιακό Briante Weber), με τη φανέλα των
οποίων κατέγραψε συνολικά 27 συμμετοχές… Στο ΝΒΑ με τους Heat αγωνίστηκε
ελάχιστα (16 αγώνες με 9 λεπτά Μ.Ο) και έτσι το καλοκαίρι του 2018 ως restricted free agent υπέγραψε
στους Chicago Bulls οι οποίοι τον αποδέσμευσαν μετά την λήξη της preseason στα μέσα Οκτώβρη.
Μη βρίσκοντας ομάδα στο NBA και μη θέλοντας να παίξει στην αναπτυξιακή λίγκα για δεύτερη σερί σεζόν, ο Walton αναζητώντας τον επόμενο σταθμό της καριέρας του έστρεψε το βλέμμα του στην Ευρωπαϊκή αγορά, και έτσι μόλις 6 μέρες μετά την αποδέσμευση του από τους “ταύρους”, υπέγραψε ως το τέλος της αγωνιστικής χρονιάς 2018-2019 στην Λιθουανική Zalgiris…
Στην
ομάδα του Σαρούνας Γιασκεβίτσιους, η οποία μάλιστα ήταν η πρώτη της Ευρωπαϊκής
του σταδιοδρομίας, αγωνίστηκε εν τέλει μόλις για τέσσερις μήνες και σε συνολικά
32 αγώνες (17 στην Euroleague,
15 στο πρωτάθλημα Λιθουανίας), καθώς τον Φεβρουάριο του 2019 οι δύο πλευρές
έλυσαν την συνεργασία τους κοινή συναινέσει (16 λεπτά Μ.Ο ανά αγώνα αγωνιζόταν
στην ομάδα του Κάουνας). Ο Walton δεν έμεινε για πολύ καιρό χωρίς ομάδα, καθώς λίγες μέρες μετά
μετακόμισε στη Γερμανία για χάρη της Alba!! Mε
το σύνολο του Αϊτό Ρενέσες κατέγραψε συνολικά 24 συμμετοχές (23 στην BBL, 1 στο κύπελλο Γερμανίας)
ως το τέλος της σεζόν 2018-2019, αφήνοντας αρκετά καλά δείγματα γραφής στα 19
λεπτά Μ.Ο ανά παιχνίδι τα οποία αγωνιζόταν.
Tο θέρος του 2019 συμμετείχε στο Summer League με τη φανέλα των Los Angeles Clippers, οι οποίοι τελικώς τον κράτησαν στο ρόστερ τους μέχρι και το Φλεβάρη του 2020 (αγωνίστηκε σε 26 παιχνίδια με 9 λεπτά κατά Μ.Ο, ενώ συμμετείχε και σε 7 αγώνες στην G-League με τη θυγατρική ομάδα των Clippers, τους Agua Caliente Clippers), μέχρις ότου που τον έκαναν trade στους Atlanta Hawks με αντάλλαγμα ένα μελλοντικό (2022) draft pick 2ου γύρου…
Τα “γεράκια” με τη σειρά τους τον
άφησαν άμεσα ελεύθερο, και εκείνος υπέγραψε δεκαήμερο συμβόλαιο συνεργασίας με
τους Detroit Pistons το οποίο όταν έληξε δεν ανανεώθηκε από την πλευρά της ομάδας
(πρόλαβε να αγωνιστεί με τη φανέλα τους σε 3 ματς με 8 λεπτά Μ.Ο συμμετοχής) και έτσι από τότε μέχρι και σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος.
Συνεχίζουμε τώρα με την ενδοσκόπηση στα πλεονεκτήματα και τα
μειονεκτήματα της περίπτωσης του, πάντα φυσικά σε συνάρτηση με τον Ολυμπιακό…
·
Το μεγαλύτερο ατού του Walton είναι το
περιφερειακό του σουτ, ειδικά εκτελώντας ως στημένος. Δεν είναι ο τύπος παίκτη
που θα πάρει τις πολλές προσπάθειες πίσω από τη γραμμή του τριπόντου (περισσότερο
σουτάρει ο Perry), αλλά
τις περισσότερες από αυτές που θα πάρει θα τις αξιοποιήσει. Μπορεί να σουτάρει
εξίσου αποτελεσματικά τόσο από την κορυφή , όσο και από τα φτερά και τις 45
μοίρες… Συγκριτικά με τους άλλους παίκτες του άρθρου, νομίζω πως ο Walton είναι
ο καλύτερος σουτέρ, καθώς εκτός του πολύ καλού τρίποντου που διαθέτει, έχει
αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό και το σουτ από μέση απόσταση (οι άλλοι τέσσερις, πλην
του Jackson, δεν έχουν
ιδιαίτερη ευχέρεια σε αυτόν τον τύπο σουτ).
·
Εκτός από αξιόπιστος στο σουτ, ο Walton είναι
και πολύ καλός οργανωτής…Διαθέτει αρκετά υψηλό μπασκετικό IQ (δεν είναι τυχαίο πως προπονητές σαν
το Σάρας και το Ρενέσες του έδωσαν την ευκαιρία να αγωνιστεί στις ομάδες
τους) και μπορεί να “ηρεμήσει” με μεγάλη επιτυχία το παιχνίδι της ομάδας του,
καθώς είναι αρκετά κοντρολαρισμένος και παίκτης συνόλου.
·
Δε διαθέτει ιδιαίτερα slashing skills, αλλά δεν είναι
παράλληλα και κακός σε αυτόν τον τομέα. Έχει δυνατά πόδια και δε φοβάται την
επαφή, αλλά σίγουρα το drive
δεν είναι ο πρωταρχικός του τρόπος για να απειλήσει το αντίπαλο καλάθι…Δεν
είναι ο παίκτης που θα διασπάσει την αντίπαλη άμυνα χάρη στην ικανότητα του στο
1 vs 1, αλλά άν βρει
ανοιχτό διάδρομο στην αντίπαλη άμυνα θα τον εκμεταλλευτεί.
·
Αναφορικά με την αμυντική του συμπεριφορά τώρα,
μπορεί και εκείνος όπως και ο Perry
να μην έχει το ιδανικό μέγεθος για PG, αλλά έχει πολύ γυμνασμένο κορμό και πολύ δυνατά χέρια…. Είναι
παίκτης που βγάζει μπόλικη διάθεση και ενέργεια στο αμυντικό μισό του παρκέ,
όντας ένας αξιόλογος on ball defender,
όπου σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί “τρύπα”…
·
Ο Walton αποτελεί τον μοναδικό παίκτη από
τους πέντε συνολικά του άρθρου που έχει αγωνιστεί έστω και για λίγους αγώνες
στην Euroleague. Είναι
πολύ σημαντικό πως διαθέτει εμπειρία από το κορυφαίο Ευρωπαϊκό επίπεδο, έχοντας
αγωνιστεί στο μικρό πέρασμα του από την Γηραιά Ήπειρο σε δύο πολύ σοβαρές και
οργανωμένες ομάδες, οι οποίες έκαστες αποτελούν εξαιρετικό περιβάλλον για την
ανάπτυξη ενός αθλητή.
·
Στα αρνητικά του παίκτη, είναι πως λόγω του ότι
δεν έχει ομάδα (έχει να αγωνιστεί σε επίσημο ματς από το Μάρτιο), ίσως
χρειαστεί παραπάνω χρόνο προσαρμογής σε έναν νέο σύνολο από έναν αθλητή ο οποίος
θα έχει αγωνιστικό ρυθμό. Αντίστοιχα, αποτελεί ερωτηματικό και η τωρινή φυσική
του κατάσταση ως επακόλουθο της έλλειψης αγώνων.
·
Κατ’ εμέ ο Walton μαζί με το νούμερο 1 του άρθρου
αποτελούν τις δύο πιο ταιριαστές επιλογές για την στελέχωση του υπάρχοντος συνόλου. Ο πρώην παίκτης της Ζalgiris
και της Alba, είναι
ένας καθαρός PG που λόγω της έφεσης του στο σουτ και στη δημιουργία θα
αποτελούσε τον τέλειο παρτενέρ του Σακίλ ΜακΚίσσικ στην περιφέρεια της ομάδας, καθώς τα χαρακτηριστικά τους αλληλοσυμπληρώνονται ιδανικά. Επίσης, ο Walton θα
ήταν πολύ ταιριαστό δίδυμο στα guard και με τον Άαρον Χάρισον, σε αντίθεση βέβαια με την τριάδα
των Σλούκα-Σπανούλη-Τζένκινς, με τους οποίους δύσκολα θα μπορούσαν να
συνυπάρξουν στο ίδιο σχήμα.
Συνοψίζοντας για τον Walton, πιστεύω ότι μια ενδεχόμενη συμφωνία μεταξύ του παίκτη και της
ομάδας, θα μπορούσε να επιτευχθεί με ένα ποσό κοντά στις 170-180.000 ευρώ μέχρι
το τέλος της τρέχουσας αγωνιστικής σεζόν, με το χρόνο που θα αγωνίζεται ανά
παιχνίδι να είναι κάπου στα 14-15 λεπτά, αποτελώντας μια πολύ αξιόπιστη λύση ως
back up του
Κώστα Σλούκα…
Πόσο θα ταίριαζε στην ομάδα? 85%
Ακολουθούν τα Stats και HL του βραχύσωμου guard…
https://basketball.realgm.com/player/Derrick-Walton-Jr/D-League/37900
3. ISAIAH WHITEHEAD
ΗΜΕΡ. ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 8/3/1995
ΥΨΟΣ: 1,93
ΒΑΡΟΣ: 97 KG
ΟΜΑΔΑ:MORNAR BAR
Συνεχίζουμε με την πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση του Isaiah Whitehead…Γεννημένος το 1995 και αυτός όπως και ο Walton, ξεκίνησε την καριέρα του από το κολλέγιο του Seton Hall την σεζόν 2014-2015. Στο NCAA αγωνίστηκε για δύο χρονιές, καταγράφοντας συνολικά 56 συμμετοχές (30 λεπτά Μ.Ο ανά ματς αγωνιζόταν) και πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις (θεωρούταν από τα μεγαλύτερα ταλέντα εκείνη την περίοδο στις ΗΠΑ), καταφέρνοντας με αυτό τον τρόπο να κερδίσει μια πληθώρα ατομικών διακρίσεων όπως το να ανακηρυχθεί AP Honorable Mention All-American και Big East Tournament MOP το 2016, να κατακτήσει το Haggerty Award το 2016, ενώ και να συμπεριληφθεί στην Big East All-Rookie team το 2015 και την First-team All-Big East πάλι το 2016.
Ο Whitehead αποφάσισε
να μην ολοκληρώσει την τετραετή κολεγιακή του θητεία (όπως προβλέπεται για κάθε
αθλητή), αλλά να κυνηγήσει νωρίτερα το όνειρο του να αγωνιστεί στον μαγικό
κόσμο του ΝΒΑ δηλώνοντας συμμετοχή στο Draft του 2016 σε ηλικία μόλις 21 ετών!!
Εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε, μιας και οι Utah Jazz τον επέλεξαν στο νούμερο 42!! Ο
Νεοϋορκέζος PG πάντως δεν αγωνίστηκε ποτέ στους “Μορμόνους” αφού την ίδια νύχτα κατέληξε με trade στην ομάδα της
γενέτειρας του, τους Brooklyn Nets…
Η rookie χρονιά του στο ΝΒΑ για εκείνον ήταν ονειρική. Αγωνίστηκε σε συνολικά 73 αγώνες στην regular season με Μ.Ο συμμετοχής 22 λεπτά ανά αγώνα, δίνοντας την εντύπωση πως αν συνεχίσει έτσι, στο μέλλον θα μπορεί να λογίζεται ως μια αρκετά αξιόπιστη επιλογή για back up PG ακόμα και σε ομάδες της Λίγκας που θα έχουν υψηλότερες προσδοκίες από εκείνη των Νets τότε. Το γεγονός βέβαια ότι εκείνη τη σεζόν πήρε “βαριά” λεπτά συμμετοχής οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στους τραυματισμούς που αντιμετώπισαν δύο εκ των καλύτερων περιφερειακών της ομάδας αυτής, του Jeremy Lin και του Greivis Vasquez, οι οποίοι τον έφεραν πιο μπροστά στο rotation από ότι αναμενόταν αρχικά.
Η
δεύτερη σεζόν του στο NBA δεν πήγε το ίδιο καλά με την πρώτη για τον Whitehead, καθώς αγωνίστηκε το
μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς στην αναπτυξιακή Λίγκα, με την φανέλα της
θυγατρικής ομάδας των Nets,
τους Long Island Nets (30 αγώνες, 28 λεπτά συμμετοχής Μ.Ο), κάνοντας βέβαια
ορισμένα φοβερά παιχνίδια. Στο ΝΒΑ κατέγραψε μόλις 16 εμφανίσεις (11 λεπτά Μ.Ο
ανά ματς), καθώς στην “ιεραρχία” του Kenny Atkinson βρισκόταν αρκετά πιο πίσω από
τους LaVert, Russell, Dinwiddie, και Kilpatrick.
Το καλοκαίρι του 2018 οι Nets τον αντάλλαξαν στους Denver Nuggets οι οποίοι τον άφησαν απευθείας
ελεύθερο. Τότε η Ρωσική Lokomotiv Kuban
τον έπεισε να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι για χάρη της και να αγωνιστεί για
πρώτη φορά στην καριέρα του στα Ευρωπαϊκά παρκέ. Στη Lokomotiv έμεινε μέχρι τις αρχές του
2019 έχοντας γενικά αρκετά θετική παρουσία (ειδικά αν αναλογιστούμε πως δε διέθετε καθόλου Ευρωπαϊκή εμπειρία), καταγράφοντας συνολικά 16 συμμετοχές με τη φανέλα της (8 στην VTB,
8 στο Eurocup) με 20
λεπτά Μ.Ο συμμετοχής ανά ματς... Στις αρχές του Γενάρη λοιπόν, όταν και
αποχώρησε από την Lokomotiv,
ο Whitehead γύρισε στις ΗΠΑ όπου αγωνίστηκε για το υπόλοιπο της σεζόν
στην G-League με
την φανέλα των Grand Rapids Drive
(25 συμμέτοχες, 29 λεπτά Μ.Ο ανά αγώνα), οι οποίοι αποτελούν θυγατρική ομάδα των
Detroit Pistons.
Η σεζόν 2019-2020 ξεκίνησε αρκετά νωρίς για τον Whitehead ο οποίος συμμετείχε στο Summer League με την φανέλα των Portland Trail Blazers. Eκείνοι, όπως και καμία άλλη από τις 29 ομάδες της Λίγκας δεν του προσέφεραν συμβόλαιο για να αγωνιστεί εκ νέου στο ΝΒΑ, και έτσι πήρε ξανά τον δρόμο για την Ευρώπη και τη VTB, αυτή την φορά για χάρη της Astana!! Με τη φανέλα των Καζάκων αγωνίστηκε στη VTB συνολικά σε μόλις 5 αγώνες και τον Ιανουάριο του 2020 υπέγραψε στην Mornar Bar όπου αγωνίστηκε εξίσου σε μόλις 5 παιχνίδια, καθώς η σεζόν διακόπηκε τον Μάρτιο λόγω της πανδημίας…
Με τους Μαυροβούνιους ανανέωσε το
συμβόλαιο του, και έτσι μέχρι στιγμής φέτος έχει αγωνιστεί σε συνολικά 15 ματς
(8 στο Eurocup, 7 στην
ΑΒΑ, 23 λεπτά συμμετοχής Μ.Ο), αποτελώντας μαζί με τους Jacob Pullen και
Kenny Gabriel (γνωστός στο ευρύ
κοινό από την θητεία του σε Παναθηναϊκό και Ρέθυμνο) τα “πρώτα βιολιά” της
ομάδας.
Έφτασε λοιπόν η ώρα να σκιαγραφήσουμε το αγωνιστικό προφίλ
του Whitehead, για να
δούμε τι μπορεί να προσφέρει και τι όχι σε ένα σύνολο σαν αυτό του Ολυμπιακού,
και σε τι βαθμό…
·
Αρχικά ο Whitehead αποτελεί τον πρώτο μη undersized guard που
συναντάμε στο άρθρο…Σε αντίθεση με τους Perry και Walton, ο Νεοϋορκέζος βλέπει τον κόσμο από
τα 193 εκατοστά όντας 97 κιλά… Το μέγεθος του λοιπόν για τη θέση “1” είναι
ιδανικό. Ο συγκεκριμένος έχει την δυνατότητα να αγωνιστεί και ως “2”,
αποτελώντας έναν αξιόλογο combo guard για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα.
·
Το μεγάλο όπλο του Whitehead στο
επιθετικό μισό του γηπέδου είναι αδιαμφισβήτητα η ικανότητα του στο drive. Είναι αρκετά γρήγορος
και δε φοβάται την επαφή, όπου σε συνδυασμό με το δυνατό πρώτο του βήμα τον
καθιστούν έναν εξαιρετικό slasher!! Καλύτερο
και από τον Perry και από τον Walton.
·
Πέρα από την ικανότητα του στο 1 vs 1, είναι και μέτριος προς
καλός σουτέρ … Σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού είναι αρκετά ασταθής ακόμα,
αλλά σε καμία περίπτωση κάτω του μετρίου, εκτελώντας από την περίμετρο κυρίως
μετά από ντρίμπλα. Σίγουρα πάντως σε αυτόν τον τομέα υστερεί συγκριτικά με τους Perry και
Walton που είδαμε
παραπάνω.
·
Όσον αφορά το playmaking τώρα, παίρνει αρκετά καλό
βαθμό σε αυτόν τον τομέα, καθώς έχει τον τρόπο για να δημιουργήσει με επιτυχία
τόσο για τους συμπαίκτες του όσο και για τον εαυτό του, χωρίς να είναι βέβαια
κάτι το εξωπραγματικό οργανωτικά. Βέβαια μια από τις αδυναμίες του Whitehead είναι
πως ορισμένες φορές στην προσπάθεια του να δημιουργήσει τόσο για τους
συμπαίκτες του όσο και για τον εαυτό του, κάνει αρκετά λάθη τα οποία αποτελούν
προϊόν απροσεξίας και βιασύνης…
·
Αμυντικά θα τον χαρακτήριζα ελάχιστα above the average, καθώς όπως ανέφερα
και παραπάνω έχει εξαιρετικό μέγεθος για άσσος, και όταν έχει κίνητρο μπορεί να
μαρκάρει αποτελεσματικά πάνω στην μπάλα (όχι όπως οι Perry και Walton αλλά με παρόμοια
ένταση), αποφορτίζοντας έτσι τους guard της ομάδας του που έχουν
περισσότερα εκτελεστικά και οργανωτικά καθήκοντα (Jacob Pullen και Derek Needham αντίστοιχα
τώρα στην Mornar Bar)…
·
Με τον Kendrick Perry παρουσιάζουν
δύο ομοιότητες. Η μια έχει να κάνει με κάτι θετικό και η άλλη με κάτι αρνητικό.
Το θετικό είναι πως και ο Whitehead,
προέρχεται από φουλ αγωνιστικό ρυθμό, επομένως δεν αποτελεί ζήτημα η φυσική του
κατάσταση, ενώ το γεγονός πως δεν προέρχεται από αποχή από τα παρκέ, πιθανώς να
τον βοηθήσει να προσαρμοστεί ευκολότερα στην ομάδα… Το αρνητικό είναι ότι ούτε
και εκείνος έχει αγωνιστεί ποτέ στην Ευρωλίγκα, όντας όμως και τρία χρόνια
μικρότερος από τον Perry,
έχοντας παράλληλα αγωνιστεί σε 89 αγώνες στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ.
·
Κατά τη γνώμη μου, ο Whitehead αποτελεί
έναν παίκτη που “δένει” πολύ καλά με τους υπόλοιπους guards της
περιφερειακής γραμμής… Το versatile παιχνίδι του, θα τον καθιστούσε ιδανικό συμπλήρωμα τόσο του
Κώστα Σλούκα, όσο και του Βασίλη Σπανούλη, δίνοντας τους μεγαλύτερη “οργανωτική”
ελευθερία με την παρουσία του. Η προσθήκη του θα έδινε τη δυνατότητα στον
Γιώργο Μπαρτζώκα να χρησιμοποιεί πολύ αθλητικά σχήματα, προκειμένου να “σφίξει”
την περιφερειακή άμυνα της ομάδας, μη υστερώντας παράλληλα στο επιθετικό
κομμάτι. Ιδανικά τέτοια σχήματα θα ήταν με αυτόν PG, τον ΜακΚισσικ στο 2 και τον Χάρισον
στο 3 ή με αυτόν άσσο, τον Τζένκινς στο 2 και τon ΜακΚισσικ στο 3.
Ολοκληρώνοντας με το Whitehead, θεωρώ πως (όπως και στην περίπτωση του Perry) με την καταβολή ενός
μικρού buy out
(70-80.000 ευρώ) στην ομάδα του τη Mornar Bar, θα μπορούσε εύκολα να μπει στο αεροπλάνο για Ελλάδα…Αναφορικά
τώρα με τις απολαβές που θα είχε για το υπόλοιπο της χρονιάς σε περίπτωση που
υπέγραφε στον Ολυμπιακό, θα τις προσδιόριζα κοντά στις 200.000 ευρώ, ενώ ο
χρόνος συμμετοχής του πιστεύω θα ήταν γύρω στα 14-15 λεπτά ανά ματς (όπως και ο
Walton), όντας ένα σημαντικότατο
γρανάζι της second unit της ομάδας.
Πόσο θα ταίριαζε στην ομάδα? 80%
Παρακάτω μπορείτε να πάρετε μια γεύση από τον παίκτη μέσα από τα Stats και τα HL του…
https://basketball.realgm.com/player/Isaiah-Whitehead/Summary/42078
2. TONY WROTEN
ΗΜΕΡ. ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 13/4/1993
ΥΨΟΣ: 1,98
ΒΑΡΟΣ: 93 KG
ΟΜΑΔΑ: FREE AGENT
Ανεβαίνοντας σιγά σιγά προς την κορυφή, στο νούμερο 2 βρίσκουμε τον Tony Wroten… Γεννημένος στο Renton της Washington τον Απρίλη του 1993, ο Wroten ξεκίνησε την σταδιοδρομία του στο μπάσκετ από το κολλέγιο της ευρύτερης περιοχής. Με τη φανέλα του ομώνυμου Washington αγωνίστηκε μόνο τη σεζόν 2011-2012 στο NCAA (35 συμμετοχές, 30 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα) και έπειτα δήλωσε συμμετοχή στο Draft του 2012, σε ηλικία μόλις 19 ετών!
Τη σεζόν που αγωνίστηκε στο κολλέγιο, πέρα
από τις σούπερ εμφανίσεις που πραγματοποίησε, κατάφερε αφενός να συμπεριληφθεί
στην First Τeam All-Pac-12, και αφετέρου να
κατακτήσει το βραβείο του Pac-12
Freshman of the year,
δείχνοντας πως είναι ένας αθλητής με πολύ μέλλον μπροστά του…
Στο Draft του 2012, επιλέχθηκε και μάλιστα στον 1ο γύρο (στο νούμερο 25) από τους Memphis Grizzles, στους οποίους αγωνίστηκε μόνο τη rookie χρονιά του στη λίγκα σε συνολικά 41 αγώνες (Regular Season + Play off) με Μ.Ο 7 λεπτά συμμετοχής ανά ματς. Παράλληλα, την ίδια σεζόν αγωνίστηκε και στην G-League με την αναπτυξιακή ομάδα των Grizzles (Reno Bighorns) σε συνολικά 11 παιχνίδια.
Το καλοκαίρι του 2013, οι “Λύκοι” αντάλλαξαν τον Wroten στους Philadelphia 76ers οι οποίοι μόλις είχαν μπει σε “tanking mode”, όντες πλέον μια από τις δύο-τρείς χειρότερες ποιοτικά ομάδες της λίγκας. Στη Φιλαντέλφια έμεινε για 2,5 χρόνια καταγράφοντας 110 συμμετοχές με 25 λεπτά Μ.Ο συμμετοχής ανά παιχνίδι.
Η καριέρα του βρισκόταν σε ανοδική τροχιά, όμως στα
μέσα της δεύτερης χρονιάς του στην ομάδα, υπέστη ρήξη χιαστού στο δεξί γόνατο,
τραυματισμός που τον κράτησε εκτός δράσης για περίπου 11 μήνες. Όταν επέστρεψε
στο παρκέ, πρόλαβε να αγωνιστεί σε μόλις 8 παιχνίδια με τους 76ers την
σεζόν 2015-2016, καθώς στα τέλη του έτους τον αποδέσμευσαν…
Έπειτα από 3 μήνες, υπέγραψε συμβόλαιο με τους New York Knicks, στους οποίους όμως δεν αγωνίστηκε καθόλου και έτσι το ερχόμενο καλοκαίρι επέστρεψε στον πρώτο σταθμό της καριέρας του, τους Grizzles, οι οποίοι τον υπέγραψαν και τον αποδέσμευσαν δύο φορές μέσα σε διάστημα τεσσάρων μηνών (τον άφησαν εν τέλει ελεύθερο προτού ξεκινήσει η σεζόν 2016-2017 στο ΝΒΑ). Χωρίς ομάδα ο Wroten έμεινε για περίπου ενάμιση μήνα, καθώς το Δεκέμβρη του 2016 υπέγραψε στους Texas Legends στην G-League με τους οποίους αγωνίστηκε συνολικά σε 16 αγώνες, προτού αποδεσμευθεί και από αυτούς τον Γενάρη του 2017.
Τη σεζόν την ολοκλήρωσε στη Βενεζουέλα με τη φανέλα των Bucaneros, αγωνιζόμενος με
τη φανέλα τους σε συνολικά 4 ματς. Την επόμενη αγωνιστική περίοδο, έπαιξε για
τρίτη φορά στην καριέρα του (και με τρίτη διαφορετική ομάδα) στην Αναπτυξιακή
Λίγκα, αυτή τη φορά με τα χρώματα των Rio Grande Valley Vipers σε 35 αγώνες, από τους οποίους αποδεσμεύτηκε το Μάρτιο
του 2017.
Η καριέρα του Wroten είχε πάρει για τα καλά την κάτω βόλτα και η επιλογή της Ευρώπης για εκείνον ήταν πλέον μονόδρομος… Έτσι, το Δεκέμβρη του 2017 πήρε τη μεγάλη απόφαση να έρθει στη Γηραιά Ήπειρο, ξεκινώντας από τα “χαμηλά στρώματα”, υπογράφοντας συμβόλαιο έως το τέλος εκείνη της σεζόν στην Εσθονική Kalev… Με τη φανέλα της κατέγραψε 33 συμμετοχές (15 εκ των οποίων στη VTB) έχοντας σε γενικές γραμμές καλή παρουσία, στα 20 λεπτά ανά αγώνα που αγωνίζονταν…
Τη σεζόν 2019-2020 μετακόμισε στην Πολωνική Anwil (29 παιχνίδια, 24 λεπτά συμμετοχής Μ.Ο), όπου ναι μεν το επίπεδο των αντίπαλων ομάδων και παικτών που ήρθε αντιμέτωπος ήταν αρκετά χαμηλό για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα, αλλά μέσα από την πληθωρική του παρουσία τόσο στο Πολωνικό πρωτάθλημα όσο και στους ομίλους του BCL, κατάφερε να κεντρίσει το ενδιαφέρον αρκετών μεγαλύτερων Ευρωπαϊκών ομάδων, με τη Joventut Badalona να τον κάνει εν τέλει δικό της στα τέλη Ιανουαρίου…
Στους
Ισπανούς πρόλαβε να αγωνιστεί μόλις σε 4 αγώνες, καθώς ξέσπασε η πανδημία και
έτσι έλυσε το συμβόλαιο του με την ομάδα τον προηγούμενο Απρίλιο (δεν
αγωνίστηκε στην “φούσκα” του Ισπανικού πρωταθλήματος το περσινό καλοκαίρι),
παραμένοντας μέχρι και τώρα ελεύθερος στην αγορά.
Σε αυτό το σημείο θα προχωρήσουμε στην ανάλυση των
αγωνιστικών χαρακτηριστικών του Wroten,
έτσι ώστε να δούμε με ποιους τρόπους θα μπορούσε με την παρουσία του στο
ρόστερ, να κάνει την περιφέρεια του Ολυμπιακού ακόμα λειτουργικότερη…
·
Είναι παίκτης με πολύ καλή τεχνική και χειρισμό
της μπάλας… Είναι επίσης αρκετά ταχύς και εκρηκτικός, όχι σε τέτοιο βαθμό όπως
τα πρώτα χρόνια της καριέρας του (έχει ταλαιπωρηθεί πολύ κατά τη διάρκεια της
από τραυματισμούς, που τον επηρέασαν αρνητικά σε αυτά τα κομμάτια του
παιχνιδιού), αλλά σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο!! Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά
τον καθιστούν έναν εξαιρετικό slasher,
ο οποίος συνηθίζει να τελειώνει τις φάσεις κοντά στην στεφάνη συνήθως με
αριστερό lay up (είναι
και ο μοναδικός αριστερόχειρας του άρθρου).
·
Eκτός
από πολύ καλός στο 1 vs
1, ο Wroten είναι εξίσου αρκετά καλός τόσο δημιουργικά όσο και αμυντικά!!
Γενικά είναι παίκτης που “βλέπει” αρκετά την πάσα με το πολύ καλό court vision που
διαθέτει, έχοντας τη δυνατότητα να αξιοποιήσει επιτυχώς τους συμπαίκτες
του… Όσον αφορά την αμυντική του εικόνα, μπορεί να μην έχει πολύ δυνατό κορμό
αλλά μιλάμε για μια σπάνια περίπτωση αθλητή, καθώς το να αγωνίζεται ως PG με
ύψος 1,98 (συνήθως παίκτες με τέτοιο ύψος αγωνίζονται στο “2”, ακόμα και στο “3”
κάποιες φορές), σε συνδυασμό με το πολύ μεγάλο άνοιγμα χεριών που έχει, τον
κατατάσσουν σε μια κλειστή κατηγορία παικτών που αγωνίζονται στα Ευρωπαϊκά
γήπεδα όπως οι Καλάθης, Στέφαν Πένο (Rasta Vechta), Χένρι, Γιόβιτς, Λ. Μπράουν, Βέστερμαν κ. α., οι οποίοι
διαθέτουν φοβερό μέγεθος για αυτή την θέση. Με τέτοιο μέγεθος ο Wroten μπορεί
αφενός να αγωνιστεί ως “2” στην επίθεση, και αφετέρου να μαρκάρει
αποτελεσματικά και αντίπαλους SG.
·
Σε σύγκριση με το Whitehead στα
μέχρι τώρα στοιχεία του που έχουμε δει (οργάνωση, άμυνα, Drive), ο Wroten υπερτερεί
(αν και ελαφρώς) σε όλα. Το κομμάτι του παιχνιδιού στο οποίο υστερεί ο 27 χρόνος
από την Washington σε σχέση όχι μόνο με τον Whitehead, αλλά και με τους υπόλοιπους
τέσσερις παίκτες του άρθρου είναι αδιαμφισβήτητα το σουτ. Αποτελούσε ανέκαθεν
τη μεγάλη αδυναμία του παιχνιδιού του, που αν την είχε βελτιώσει ανά τα χρόνια
πιθανότατα θα αγωνιζόταν ακόμα στο ΝΒΑ, έχοντας και πιθανότατα αρκετά μεγάλο
ρόλο. Ο μηχανισμός του είναι αρκετά αργός, και συχνά οι αντίπαλες άμυνες
του αφήνουν το σουτ, τις περισσότερες φορές χωρίς να το μετανιώσουν… Τα ποσοστά
του διαχρονικά από την περίμετρο κυμαίνονται κάτω από το 30%, ενώ είναι και
πολύ κακός σουτέρ ελεύθερων βολών, σουτάροντας γύρω στο 55-60% (οι υπόλοιποι
παίκτες του άρθρου σουτάρουν κάπου στο 70-80%) από την γραμμή της φιλανθρωπίας.
·
Ακόμα δύο αρνητικά της περίπτωσης Wroten, είναι
η απειρία του στην Ευρωλίγκα και η αγωνιστική του αποχή. Στο πέρασμα του από
τη Γηραιά Ήπειρο έχει αγωνιστεί σε δύο ομάδες (Kalev-Anwil) αρκετά χαμηλού επιπέδου (Law tier επιπέδου
BCL) και σε μια αρκετά
καλοκουρδισμένη (Joventut Badalona)
αλλά μόλις για 4 ματς λόγω του ξεσπάσματος του κορονοιού, μη προλαβαίνοντας
έτσι να δείξει τις δυνατότητες του σε ένα ποιοτικό σύνολο. Επίσης, όντας χωρίς
ομάδα αυτό το διάστημα, έχει να αγωνιστεί σε επίσημο παιχνίδι περίπου 9
μήνες. Αποτελεί ερωτηματικό λοιπόν το αν αυτή η έλλειψη αγώνων θα τον έχει
αφήσει πίσω σε θέματα φυσικής κατάστασης, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει την
προσαρμογή του σε ένα νέο περιβάλλον…
·
Μπορεί να μη θεωρείται ούτε έστω μέτριος σουτέρ,
αλλά αυτό δε σημαίνει πως δε θα ταίριαζε στο backcourt του
Ολυμπιακού, κάθε άλλο μάλιστα… Σίγουρα δε θα μπορούσε να συνυπάρξει στο ίδιο
σχήμα π.χ. με το MακΚισσικ, ο οποίος ούτε αυτός σουτάρει καλά, αλλά σε σχήμα με αυτόν ως PG και το Χάρισον (αλληλοσυμπληρώνονται λόγω της εκτελεστικής δεινότητας του Χάρισον από
μακριά) ή τον Σπανούλη (ο αρχηγός έχει κάνει τα καλύτερα παιχνίδια του με ψηλά
γκαρντ στο πλάι του, οι οποίοι είναι και καλοί αμυντικοί, με τους Λο, Χάκετ και Μάντζαρης να αποτελούν χαρακτηριστικά
παραδείγματα) δίπλα του θα ταίριαζε ταμάμ!!
Ανακεφαλαιώνοντας για τον Wroten, εκτιμώ πως θα μπορούσε να γίνει κάτοικος Πειραιά με ένα
ποσό της τάξεως των 220-230.000 ευρώ ως την λήξη της σεζόν, με τα λεπτά, που θα
βρίσκεται στο παρκέ, να κυμαίνονται κάπου στα 15-16 ανά αγώνα, αποτελώντας ένα
επιπλέον (πολυδιάστατο) όπλο στην φαρέτρα του Γιώργου Μπαρτζώκα.
Πόσο θα ταίριαζε στην ομάδα? 80%
Ακολουθούν τα Stats και HL του Αμερικάνου combo guard…
https://basketball.realgm.com/player/Tony-Wroten/Summary/24154
1. DEMETRIUS JACKSON
ΗΜΕΡ. ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 7/11/1994
ΥΨΟΣ: 1,85
ΒΑΡΟΣ: 93 KG
ΟΜΑΔΑ: FREE AGENT
Φτάσαμε, λοιπόν, επιτέλους στο νούμερο 1 του άρθρου, ένα νούμερο το οποίο ανήκει στον Demetrius Jackson!! Γεννημένος το 1994 στο South Bend της Indiana, πέρασε τα κολεγιακά του χρόνια στο φημισμένο Notre Dame, όπου αγωνίστηκε για τρείς σεζόν (2013/2014-2015-2016) σε συνολικά 102 παιχνίδια, με Μ.Ο συμμετοχής 31 λεπτά ανά ματς…
Σε αυτή την τριετία πραγματοποίησε
εντυπωσιακές εμφανίσεις (συμπεριλήφθηκε στην Second Team All-ACC το 2016) και πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να τον “βαφτίσουν”
νέο Russell Westbrook λόγω του παρόμοιου αγωνιστικού τους στιλ. Στα 22 του χρόνια,
ο Jackson πήρε την απόφαση να μην ολοκληρώσει την τετραετή θητεία του
στο κολλέγιο, δηλώνοντας συμμετοχή στο Draft του 2016, με τους Boston Celtics να
είναι αυτοί που τελικώς τον επέλεξαν στο νούμερο 45 (μόλις 3 νούμερα πιο κάτω
από τον Whitehead που είδαμε πιο πριν)!
Στη Βοστώνη έμεινε για μόνο ένα χρόνο αγωνιζόμενος μόλις σε 5 αγώνες (3 λεπτά Μ.Ο) στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, μιας και το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν το πέρασε με τη φανέλα των Maine Red Claws (37 συμμετοχές, 33 λεπτά ανά ματς) στην G-League. Το καλοκαίρι του 2017 αποδεσμεύτηκε από τους “Κέλτες” και υπέγραψε two-way συμβόλαιο με τους Houston Rockets, οι οποίοι τον Γενάρη του 2018 τον άφησαν ελεύθερο έπειτα από 12 παιχνίδια με τη φανέλα τους στο ΝΒΑ (5 λεπτά Μ.Ο ανά αγώνα) και άλλα 16 στην αναπτυξιακή λίγκα με τους Rio Grande Valley Vipers.
Ο
επόμενος σταθμός της καριέρας του ήταν οι Philadelphia 76ers
(πάλι two-way contract υπέγραψε),
στους οποίους έμεινε για τον επόμενο 1,5 χρόνο συνεχίζοντας να εκτελεί σε
αρκετά συχνή βάση το δρομολόγιο μεταξύ NBA και G-League… Σε αυτό το διάστημα, αγωνίστηκε στο NBA σε συνολικά
9 παιχνίδια (6 λεπτά κατά Μ.Ο) και στην αναπτυξιακή λίγκα με τους Delaware 87ers σε 18 αγώνες
(30 λεπτά Μ.Ο). Επιπλέον, κατά τη θητεία στους 76ers, το όνομα του
συνδέθηκε με τον Ολυμπιακό, όταν στον πάγκο της ομάδας βρισκόταν ο David Blatt ο
οποίος εν τέλει προτίμησε τον Briante Weber για να στελεχώσει την ομάδα στα μέσα της σεζόν 2018-2019. Το
καλοκαίρι του 2019 οι Los Angeles Lakers τον ενέταξαν στο ρόστερ τους, και τον αποδέσμευσαν μετά την preseason του
NBA, στέλνοντας τον
(για άλλη μια φορά) στην G-League, και πιο συγκεκριμένα
στους South Bay Lakers…
Το θέρος του 2020, ο Jackson πήρε την απόφαση στα 26 του χρόνια να αφήσει τις ΗΠΑ και να έρθει στην Ευρώπη για πρώτη φορά στην έως τώρα καριέρα του. Τον Αύγουστο υπέγραψε στη Λιθουανική Rytas, ένα σύνολο με μεγάλες φιλοδοξίες τόσο για την πορεία της στο BCL όσο και για αυτή στην LKL (Λιθουανική Λίγκα).
Στους Λιθουανούς ο Jackson αγωνίστηκε
μόλις σε 8 επίσημα παιχνίδια (7 στην LKL, 1 στο BCL κόντρα στο Περιστέρι μάλιστα) και στα τέλη Οκτώβρη έλυσε
τη συνεργασία του με το σύλλογο καθώς επιθυμούσε να γυρίσει στην Αμερική για
οικογενειακούς λόγους. Στο μεσοδιάστημα από τότε μέχρι και τώρα, υπήρξαν
ορισμένες φήμες που ήθελαν τον Jackson στο στόχαστρο του Παναθηναϊκού και της Μπασκόνια, όμως ο
ίδιος ο παίκτης τις
διέψευσε άμεσα και κατηγορηματικά…Την τελευταία εβδομάδα γράφτηκε πως ο παίκτης
βρίσκεται κοντά στο να υπογράψει στην Τούρκικη Bahcesehir Koleji, αποτελώντας τον
αντικαταστάτη του Μεξικανού Alex Perez,
ο οποίος μετακόμισε πρόσφατα στην Fenerbahce. Εν τέλει κάτι τέτοιο φαίνεται να μην επιβεβαιώνεται
και έτσι ο Jackson παραμένει ακόμα free agent!
Πάμε τώρα να δούμε τα στοιχεία που μπορεί να φέρει αυτός ο
παίκτης στην περιφερειακή γραμμή των ερυθρολεύκων…
·
Είναι ίσως η πιο ιντριγκαδόρικη περίπτωση παίκτη
από το παρόν άρθρο και μάλιστα με το μεγαλύτερο potential από
όλους, καθώς δεν έχουμε δει ακόμα το πλήρες φάσμα αυτών που μπορεί να κάνει στο
παρκέ… Μιλάμε για έναν τρομακτικά εκρηκτικό παίκτη με φοβερό πρώτο βήμα, που δεν
φοβάται την επαφή όταν αποφασίζει να επιτεθεί κατά μέτωπο προς το καλάθι της
αντίπαλης άμυνας. Για αυτό το λόγο τον παρομοίασαν σε μικρότερη ηλικία με τον Westbrook που
είπαμε και προηγουμένως.
·
Είναι εξαιρετικός χειριστής της μπάλας, ο οποίος
εκτός από το να τελειώνει τις φάσεις κοντά στην ρακέτα με δεξί lay up (ή κάρφωμα όταν βρει
διάδρομο), είναι ικανός να σκοράρει και με διάφορα floaters… Θεωρώ πως είναι καλύτερος σε
αυτόν τον τομέα (Slashing)
από τους επίσης εξαιρετικούς Whitehead και Wroten.
·
Όσον αφορά το σουτ του, σίγουρα δεν αποτελεί το
δυνατότερο σημείο του αλλά δεν είναι και επιπέδου Wroten… Θα το κατέτασσα στο ίδιο επίπεδο με
του Whitehead. Σουτάρει
καλύτερα μετά από ντρίμπλα παρά ως στημένος, ενώ έχει στο επιθετικό του
οπλοστάσιο και το σουτ από μέση απόσταση.
·
Οργανωτικά δεν είναι κάτι το φοβερό, αλλά
διαθέτει ένα αρκετά επαρκές “δημιουργικό” φίλτρο” προκειμένου να “σετάρει” το
παιχνίδι της ομάδας του… Σε ένα σύνολο όπως αυτό του Ολυμπιακού, με αυτόν
μοναδικό οργανωτή στο παρκέ, θεωρώ πως θα μπορούσε να δώσει νέα πνοή στην
ομάδα, ειδικά ερχόμενος από τον πάγκο, όντας ένας καταλυτικός game changer ειδικά
στα “κλειστά” παιχνίδια (όπως και ο Perry που είδαμε στο νούμερο 5).
·
Στον αμυντικό τομέα τώρα, η αθλητικότητα, η
ταχύτητα, το εξαιρετικά γυμνασμένο του σώμα, αλλά και το μεγάλο του wingspan, τον βοηθούν να
υπερκαλύψει την έλλειψη μεγέθους του, αποτελώντας έτσι και σε αυτό το μισό του
γηπέδου έναν “παράγοντα x”
για τις ομάδες που αγωνίζεται…
·
Στα "–" του Jackson συγκαταλέγεται το γεγονός πως
είναι αρκετά εγωιστής (δε σημαίνει αυτόματα πως είναι ατομιστής ή μη ομαδικός)
στο παιχνίδι του και κατά συνέπεια αρκετά επιρρεπής στο λάθος… Δε βγάζει πάντα
ωριμότητα στο γήπεδο και η αλήθεια είναι πως κάποιες στιγμές χρειάζεται “χαλινάρι”. Διαθέτει
περίσσεια αυτοπεποίθηση, θέλοντας να αποτελεί αυτόν που θα πάρει τις αποφάσεις
για την ομάδα του στο παρκέ, γεγονός που εκτός από τα θετικά του σημεία, οδηγεί
τον ίδιο και σε αρκετές βεβιασμένες προσπάθειες και φθηνά λάθη, ειδικά στο “crunch time” των αγώνων…
·
Προσωπικά σαν αγωνιστικό στιλ θα τον χαρακτήριζα
ως έναν πολύ βελτιωμένο Μπάλντουιν, δηλαδή ένα αθλητικό και εκρηκτικό παιδί, με
μεγαλύτερη έφεση στην οργάνωση, στο σουτ και στη δημιουργία, που θα μπορούσε να
προσφέρει τα μέγιστα στην ομάδα (και στο μέλλον) ξεδιπλώνοντας το πλούσιο
ταλέντο του στο παρκέ…. ε αντίθεση με τον νυν PG της Μπάγερν, ο Jackson διαθέτει
και Ευρωπαϊκή εμπειρία (Rookie σεζόν φέτος για αυτόν στην Ευρώπη παρόλα αυτά), έχοντας
φορέσει (και μέχρι πρότινος άλλωστε) τη φανέλα της Λιθουανικής Rytas, όπου έδειξε να
προσαρμόζεται άμεσα στο Ευρωπαϊκό μοντέλο παιχνιδιού.
·
Η αλήθεια είναι πως όσο ελκυστική περίπτωση και
να είναι ο Jackson, δεν
αποτελεί και το ιδανικότερο fit για την περιφέρεια του Ολυμπιακού αυτή την στιγμή… Με τους
Σλούκα -Σπανούλη -ΜακΚίσσικ δύσκολα μπορεί να λειτουργήσει στο ίδιο σχήμα λόγω
της εξάρτησης τους από την μπάλα, ενώ αντίθετα κάτι θα μπορούσε να γίνει με τους
Χάρισον και Τζένκινς που συμπεριλαμβάνονται στη second unit της
ομάδας. Παρόλα αυτά, αν σαν ομάδα μπορείς να αποκτήσεις έναν παίκτη με τις
δυνατότητες και την προοπτική του Jackson (άσχετα με το αν είναι το ιδανικό fit για το
σύνολο ή όχι), το κάνεις με κλειστά μάτια…
Τελειώνοντας και με τον Jackson, έχω την αίσθηση πως θα ήταν αρκετά πιθανό να υπογράψει
στον Ολυμπιακό με ένα συμβόλαιο ύψους 250.000 ευρώ μέχρι και την ολοκλήρωση της
φετινής αγωνιστικής περιόδου, αγωνιζόμενος προσδιοριστικά 15-16 λεπτά ανά
παιχνίδι κατά Μ.Ο, προσδίδοντας μπόλικη ενέργεια και ποιότητα στην backcourt της
ομάδας.
Πόσο θα ταίριαζε στην ομάδα? 85%
Stats όπως και Hl από το νούμερο 1 του άρθρου μπορείτε να βρείτε παρακάτω…
https://basketball.realgm.com/player/Demetrius-Jackson/Summary/43395
Οι τέσσερις από τους πέντε παίκτες για τους οποίους μιλήσαμε παραπάνω (ο Walton αποτελεί εξαίρεση), έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό στο παιχνίδι τους, στο οποίο επίτηδες δεν έδωσα βάση (εκτός από την περίπτωση του Jackson στο τελευταίο bullet). Αυτό δεν είναι άλλο από το ότι αποτελούν περιφερειακούς που θέλουν πολύ ώρα την μπάλα στα χέρια τους ο καθένας, για να είναι αποδοτικοί για την ομάδα τους. Δύσκολα μπορούν να προσφέρουν ως off ball guards στο σύνολο που αγωνίζονται…
Δεν ανέφερα αυτό το χαρακτηριστικό στην ανάλυση κάθε περίπτωσης, καθώς ο Γιώργος Μπαρτζώκας τείνει να χρησιμοποιεί αρκετά συχνά φέτος, ειδικά στις τελευταίες περιόδους των αγώνων, τους Κώστα Σλούκα και Βασίλη Σπανούλη μαζί στο ίδιο σχήμα, οι οποίοι είναι ξεκάθαρο πως δεν μπορούν να συνυπάρξουν στο παρκέ, λόγω των παρόμοιων χαρακτηριστικών τους, που τους κάνουν να “κουτουλάνε” μεταξύ τους. Επομένως, φρονώ πως αν ο coach θεωρεί πως η ομάδα με τους Σλούκα και Σπανούλη ταυτόχρονα στο παρκέ μπορεί να λειτουργήσει σωστά και ορθολογικά, τότε με έναν εκ των δυο και έναν από την τετράδα παικτών που αναλύσαμε στις παραπάνω γραμμές, θα μπορεί να λειτουργήσει ακόμη καλύτερα!!
Οι δύο εικονιζόμενοι κύριοι της παρακάτω φωτογραφίας (Andrew Harrison από πάνω, Shelvin Mack από κάτω) κατά 99% αν ήταν ακόμα free agents, θα είχαν συμπεριληφθεί στην πεντάδα του άρθρου… Ο δίδυμος αδερφός του Aaron Harrison o Andrew, υπέγραψε πρόσφατα σε ομάδα του Κινέζικου πρωταθλήματος (CBA), ενώ πέρσι αγωνίστηκε στην G-League με την φανέλα των Santa Cruz Warriors. Ο Shelvin Mack από την άλλη, υπέγραψε αρχές Νοεμβρίου συμβόλαιο διάρκειας δύο μηνών με τον Παναθηναϊκό, ενώ την περασμένη σεζόν αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του στην Ευρώπη με τις φανέλες των Μιλάνο και Χάποελ Ιερουσαλήμ.
Και οι δύο, θεωρώ πως πληρούν στο έπακρο τα κριτήρια τα οποία έθεσα και επισήμανα παραπάνω έτσι ώστε να συμπεριληφθούν στο άρθρο, καθώς έκαστος αποτελούν all-around guards οι οποίοι δεν έχουν χτυπητές αδυναμίες και μπορούν να συνεισφέρουν πολύπλευρα στο παιχνίδι της ομάδας που αγωνίζονται. Τέλος, αρκετοί ήταν οι περιφερειακοί που εξέτασα προκειμένου να τους εντάξω στο άρθρο, αλλά δεν προτιμήθηκαν ο καθένας από αυτούς για διαφορετικούς λόγους (τα δύο πιο “βαριά” ονόματα θα τα βρείτε παρακάτω). Παρόλα αυτά, μπορείτε να κρατήσετε τα ονόματα κάποιων εξ αυτών, γιατί μπορεί να μας απασχολήσουν στο μέλλον… Αναφέρομαι στους Jeremiah Hill (Astana), Paris Lee (Orleans Loiret), Xavier Munford (Frutti Bursaspor), και Walter Lemon Jr (Free Agent)!
Δυο φοβερές περιπτώσεις παικτών για τον ρόλο που συζητήσαμε παραπάνω στην ομάδα, είναι χωρίς αμφιβολία οι Nigel-Williams Goss και Jerian Grant. Τον πρώτο τον γνωρίσαμε από το προπέρσινο πέρασμα του από την ομάδα μας, όπου ως starter PG (όντας rookie στην Ευρωλίγκα), είχε αρκετά αξιοπρεπή παρουσία στο προβληματικό (από τα μέσα της χρονιάς και μετά) εκείνο σύνολο του David Blatt…Μεγάλο αγκάθι σε μια ενδεχόμενη επιστροφή του στο λιμάνι αποτελεί το συμβόλαιο του με τους Utah Jazz, το οποίο είναι κλειστό (εγγυημένο) τριετές, αλλά και οι οικονομικές του απαιτήσεις, που πολύ φοβάμαι πως μπορεί να είναι δυσανάλογες για τον ρόλο που θα προορίζεται.
Όσον αφορά την περίπτωση του Grant τώρα, ο οποίος κυκλοφορεί ελεύθερος στην αγορά, το αν θα μπορούσε να απασχολήσει αυτή την στιγμή τον Ολυμπιακό, πιστεύω πως μπορεί να αποτυπωθεί πολύ εύστοχα σε ένα ερώτημα. Είναι εφικτό ένας παίκτης 28 χρόνων, ο οποίος έχει αγωνιστεί σε 287 αγώνες στο ΝΒΑ (Regular season+Play Off) με 17 λεπτά συμμετοχής Μ.Ο ανά αγώνα, να έρθει τέλη Νοέμβρη-αρχές Δεκέμβρη εν μέσω πανδημίας σε έναν Ευρωπαϊκό σύλλογο για πρώτη φορά στην καριέρα του, για να αγωνίζεται 14-15 λεπτά ανά ματς? Η απάντηση στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, είναι όχι…
Στα 25 του χρόνια, με ύψος 1.94 και άνοιγμα χεριών 2.06, διαθέτει ένα πολύ ενδιαφέρον πακέτο, καθώς συνδυάζει την αθλητικότητα, με αγωνιστική ωριμότητα και κοντρολαρισμένο παιχνίδι. Καλός στον 1ον1 και με εξαιρετικό court vision, παρουσιάζει συνεχή βελτίωση και δείχνει έτοιμος για το βήμα παραπάνω.
Φέτος σε 11 παιχνίδια μέχρι τώρα για την LBA και το BCL έχει 13.7 πόντους (51.2% στα σουτ εντός παιδιάς και 34% στα τρίποντα) και 4.2 ασίστ μ.ο. Αν καταφέρει να σταθεροποιήσει το μακρινό σουτ και βελτιώσει την αμυντική συμπεριφορά του, εκτιμώ ότι ότι είναι μια ιδιαίτερα ελκυστική περίπτωση με μεγάλο ταβάνι! Αντί επιλόγου, δείτε μερικά HL από την περσινή παρουσία του στην Μπρίντιζι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου