Στην προηγούμενη ανάρτηση αναλύσαμε τις 6 ομάδες, που κατά τεκμήριο εμφανίζονται ως φαβορί για τις πρώτες θέσεις της RS της νέας Euroleague. Σειρά παίρνουν οι 6 επόμενες, οι οποίες στα μάτια μου είναι οι επικρατέστερες για ένα εισιτήριο στα Ρ/Ο ή έστω στην τελική φάση, σε όποια μορφή και αν διεξαχθεί αυτή! Ας τις δούμε…
OLYMPIACOS ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 6η – 8η θέση
Μετά από αρκετό καιρό η ομάδα μας
γεμίζει ελπίδα και αισιοδοξία για κάτι καλό! Η έλευση του κόουτς Μπαρτζώκα στις
αρχές του έτους έφερε νέα αύρα και υπήρξε συνέχεια στην off season, με τους ερυθρόλευκους
να προχωράνε σε σπουδαίες μεταγραφικές κινήσεις, με τον Κώστα Σλούκα να
επιστρέφει μετά από 6 χρόνια στο λιμάνι του! Η περιφέρεια ενισχύθηκε επίσης με
τον μπαρουτοκαπνισμένο Charles Jenkins και το rookie Aaron Harrison,
οι οποίοι αναμένεται να προσδώσουν στοιχεία, που έλειψαν τα τελευταία χρόνια,
όπως το αμυντικό effort και το μακρινό σουτ.
Στη front line επικρατεί
προβληματισμός από την απουσία κάποιου center με μέγεθος, ο οποίος θα “ματσάρει”
τα μεγάλα κορμιά, ωστόσο δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι στο gameplan του
Μπαρτζώκα συνήθως δε χωράνε τέτοιου είδους ψηλοί. Ίσως μεγαλύτερη να είναι η
έλλειψη ενός αθλητικού stretch PF
με 3&D profile,
καθώς ο Βεζένκοφ με τα κάπως soft physical tools του, αντιμετώπισε αμυντικά προβλήματα την περσινή σεζόν. Η
παρουσία του νεοαποκτηθέντα Jean-Charles θα
είναι καθοριστική και αν καταφέρει να είναι σταθερός έξω από τη γραμμή του
τριπόντου, θα προσφέρει πολύτιμες βοήθειες!
Συνολικά, το ρόστερ του
Ολυμπιακού είναι “γεμάτο” με πολλές λύσεις σε κάθε θέση με παίκτες έμπειρους,
αλλά και διψασμένους για να επιτύχουν… Θα είναι σημαντικό η ομάδα να μπει
δυνατά, αποκτώντας ψυχολογία, να εδραιώσει τη θέση της στην 8άδα και με την
πάροδο του χρόνου, όσο μεγαλώνει η χημεία, να “κυνηγήσει” το κάτι παραπάνω.
Χωρίς συναισθηματισμούς, αν επέλεγα μόνο μία ομάδα από τη “2η
ταχύτητα” ως εκείνη με τις περισσότερες πιθανότητες για μια θέση στα Ρ/Ο, θα
ήταν ο Ολυμπιακός…
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Το back court
είναι ξεκάθαρα αναβαθμισμένο σε σχέση με πέρυσι, καθώς πέραν της ηγετικής
μορφής του Σλούκα, ενός top guard της διοργάνωσης και του … αιώνιου έφηβου Kill Bill των ρεκόρ και των
τίτλων, υπάρχουν παίκτες όπως οι Harrison, Jenkins και McKissic,
που “κουμπώνουν” καλά μεταξύ τους, δίνοντας διαφορετικά στοιχεία ο καθένας. Η
παρουσία του Μπαρτζώκα αποτελεί εχέγγυο ότι η ομάδα θα παρουσιαστεί έτοιμη και
θα “δείξει τα δόντια της” από την αρχή, αποδίδοντας παράλληλα καλό μπάσκετ.
Μετά από αρκετά χρόνια φαίνεται ότι υπάρχουν παίκτες με συγκεκριμένους ρόλους,
οι οποίοι ξέρουν τι θα προσφέρουν. Το “δέσιμο” της Ελληνικής 4άδας και η
συνύπαρξη τους ξανά μετά από τη σεζόν 2012 – 13, μπορεί να είναι η σπίθα, που
θα συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους!
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Αν η περιφέρεια αντικειμενικά είναι δυνατότερη σε
σχέση με πέρυσι, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τη front line, όπου ο Ολυμπιακός έχασε
το … σημείο αναφοράς των προηγούμενων ετών, το Milutinov… Ακόμη και αν στο μπάσκετ του
κόουτς Μπι δεν έχουν θέση τέτοιο ψηλοί, η σιγουριά που έδινε επιθετικά και
αμυντικά στο Post, καθώς
και η συνεισφορά του στα ριμπάουντ θα λείψουν. Πέραν των Σλούκα και Σπανούλη,
είναι εμφανής η απουσία ενός Point guard με δημιουργικές αρετές ή έστω ενός ικανού χειριστή, ο οποίος
θα τους αποσυμφορούσε σε στιγμές αγώνων. Θα καταφέρει ο “άτολμος” Κόνιαρης να
κάνει το step up;
Θα βρει χρόνο και ρόλο ο Λαρεντζάκης; Θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις
απαιτήσεις του βασικού center o Μάρτιν (κυρίως αμυντικά);
KEY PLAYER: Αναμφίβολα, η μεταγραφή του
καλοκαιριού για τον Ολυμπιακό, ήταν η επιστροφή του Σλούκα, την οποία πάλευε
για αρκετό καιρό! Η παρουσία του Έλληνα guard, του νέου ηγέτη, προσφέρει σιγουριά, καθώς γνωρίζει την
ομάδα, ενώ παράλληλα δίνει στοιχεία σε elite επίπεδο, όπως οργάνωση, αποφάσεις,
σουτ και δημιουργία. Οι απαιτήσεις θα είναι μεγάλες, όμως ο άσος των
ερυθρόλευκων έχει δείξει ότι μπορεί να ανταποκριθεί!
MUST OR BUST: Αν ένας παίκτης από το ρόστερ μπορεί να εξελιχθεί στο απόλυτο
steal, ή σε …καταστροφή
είναι ο Harrison!
Μεγάλο κολεγιακό ταλέντο που στα 19 του υπήρξε κεντρική φιγούρα του Kentucky στο
δρόμο μέχρι τον τελικό του NCAA,
δεν κατόρθωσε να στεριώσει στο ΝΒΑ και στην Ευρώπη έκανε αισθητή την παρουσία
του στη Galatasaray. Διαθέτει
μεγάλη αυτοπεποίθηση, η οποία συνήθως αποδεικνύεται “ευχή και κατάρα”…
FENERBAHCE
ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 7η – 9η θέση
Κοσμογονικές αλλαγές φέτος στη
Φενέρ, με τον Ομπράντοβιτς να αποχαιρετάει μετά από 7 χρόνια την Κων/πολη και
τη θέση του να παίρνει ο Kokoskov!
Το status του νέου προπονητή εγγυάται για μια ομαλή μετάβαση στη νέα
εποχή, ωστόσο το έργο του θα είναι δύσκολο, καθώς τα νέα πρόσωπα είναι πολλά…
Από το περσινό ρόστερ παρέμειναν οι DeColo, Vesely,
Mahmutoglu, Dixon, Duverioglu και Westerman, ενώ τα “στοιχήματα” θα είναι
αρκετά, με 3 από τους νέους ξένους να είναι rookie σε αυτό το επίπεδο (Eddie, Pierre και Hamilton).
Πρωταρχικός στόχος της Φενέρ θα
είναι μια θέση στην 8άδα, κάτι το οποίο δε φαίνεται ανέφικτο. Η ποιότητα των
περισσότερων παικτών της είναι αδιαμφισβήτητη και αν βασικά όπλα, όπως οι DeColo και Vesely δε “βγάλουν” τραυματισμούς και
εμφανιστούν στο ύψος των περιστάσεων, τότε η Τούρκικη ομάδα μοιάζει να είναι σε
καλή μοίρα. Ο Brown μετά από τη χρονιά του στον Ερ. Αστέρα καλείται να αποδείξει
ότι ο ντόρος γύρω από το όνομα του δεν είναι τυχαίος, ενώ και ο Ulanovas στην
πρώτη του σεζόν μακριά από το Κάουνας, θα έχει περίοπτη θέση στα πλάνα του Kokoskov…
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Το ρόστερ παραμένει ποιοτικό παρά την αποχώρηση
κομβικών παικτών… Υπάρχουν πολλές λύσεις στην περιφέρεια και στις θέσεις των forwards. Ο Kokoskov έχει αποδείξει και με την
παρουσία του στον πάγκο της Σλοβενίας, ότι μπορεί να συνδυάσει το
αποτελεσματικό και το θεαματικό μπάσκετ.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Η Φενέρ έχασε το “δίχτυ ασφαλείας” που παρείχε τα
τελευταία χρόνια ο Ομπράντοβιτς. Οι αποχωρήσεις του Σέρβου προπονητή έχουν
δημιουργήσει αναταράξεις στο παρελθόν στις πρώην ομάδες του… Παρά την ποσοστική
αντικατάσταση, η απώλεια κομβικών παικτών, οι οποίοι ήταν μέλη των μεγάλων
επιτυχιών, όπως οι Σλούκας, Ντατόμε και Νάναλι είναι μεγάλη.
KEY PLAYER: Ο DeColo είναι
ένας από τους κορυφαίους σκόρερ της Euroleague. Παρά τα καλά νούμερα του την περσινή σεζόν, κάποια
προβλήματα τραυματισμών και η γενικότερη εικόνα της Φενέρ, τον συμπαρέσυρε στη
μετριότητα. Φέτος καλείται να ηγηθεί και να είναι ο go-to-guy μιας ομάδας, η οποία θα έχει υψηλούς στόχους, θέλοντας και
μη. Αν θυμηθεί τον εαυτό του της Μόσχας, θεωρώ ότι η Τουρκική ομάδα, θα είναι
από τα φαβορί για μια θέση στην 8άδα!
MUST OR BUST: O Zo Brown μετά την επιτυχημένη του παρουσία στο Βελιγράδι, αναλαμβάνει τα ηνία της Fenerbahce. Το αρχοντικό του στυλ και ο συνδυασμός leadership - playmaking skills και ικανότητας στο iso, κάνουν τη συνύπαρξη του με τα υπόλοιπα guard πολλά υποσχόμενη, καθώς η αδυναμία του στο μακρινό σουτ μπορεί να καλυφθεί από το Γαλλικό ντουέτο... Αν καταφέρει και πνευματικά να ανταποκριθεί στο νέο του ρόλο και τις υψηλές προσδοκίες, ίσως εξελιχθεί σε μια από τις σημαντικότερες μεταγραφές της Τουρκικής ομάδας. Διαφορετικά οι οπαδοί της Φενέρ θα αναπολούν το Σλούκα...
ΚΗΙΜΚΙ
ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 7η – 9η θέση
Η off season της
Ρωσικής ομάδας ήταν ξανά εντυπωσιακή, αποκτώντας … ό,τι καλύτερο ποιοτικά κυκλοφορούσε
για τις ανάγκες της (McCollum,
Mickey και Monroe), αλλά όχι απαραίτητα
και τα πιο ταιριαστά fit.
Σίγουρα το ρόστερ της είναι από τα πληρέστερα της διοργάνωσης, το οποίο “στα
χαρτιά” θα μπορούσε να την κατατάξει στο top 6! Ωστόσο, η χημεία είναι ζήτημα, καθώς έχει μαζέψει αρκετούς
παίκτες με παρόμοια χαρακτηριστικά (on ball guards στην περιφέρεια π.χ.) και χωρίς
ιδιαίτερες αμυντικές αρετές με τους Bertans και Mickey να σώζουν
μόνο τα προσχήματα…
Και κάπου εδώ ψάχνει για απάντηση
ένα ερώτημα δεκαετιών: “Αρκεί το ατομικό ταλέντο από μόνο του για να οδηγήσει
μια ομάδα ψηλά”; Η πρόσφατη (και όχι μόνο) ιστορία της Euroleague έχει
δείξει το αντίθετο, καθώς συνήθως απαιτείται συνδυασμός ταλέντου και τακτικής,
μαζί με μια ισχυρή δόση συνοχής, για να καταφέρει μια ομάδα να φθάσει στην κορυφή!
Αν ο Κουρτινάιτις μπορέσει να δημιουργήσει ένα σύνολο, που και στις μέτριες
βραδιές του επιθετικά, θα είναι ικανό να κυνηγήσει τη νίκη και μέσω της άμυνας
του, αυτή θα είναι μια καλή αρχή για να εδραιωθεί σιγά, σιγά η Κίμκι στις συνειδήσεις
μας ως top ομάδα.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Λίγες ομάδες διαθέτουν το ατομικό ταλέντο των παικτών της
Κίμκι. Μονάδες όπως οι Shved,
McCollum, Timma, Karasev, Monroe και Booker μπορούν
στην καλή τους βραδιά να διαλύσουν κάθε αμυντικό σύστημα του αντιπάλου. Ίσως
από τα λίγα σύνολα, που ακολουθούν τόσο αποτελεσματικά fast tempo, παρουσιάζοντας
διαχρονικά παραγωγικότητα στην επίθεση και ευστοχία στα τρίποντα. Τουλάχιστον 2 ποιοτικές
λύσεις σε κάθε θέση με παίκτες οι οποίοι μπορούν να απειλήσουν και με σουτ.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Αρκεί ένας Γιόβιτς να φέρει την άνοιξη; Από την Κίμκι
λείπουν οι παίκτες, που θα “τρέξουν” την ομάδα, έχοντας ως πρώτο μέλημα την
οργάνωση. Επίσης πλην του Bertans δεν υπάρχει περιφερειακός που να λογίζεται ως off guard. Πώς θα δέσουν μαζί σε
σχήματα π.χ. ο Shved με τον McCollum και τους Timma ή Karasev στο 3; Η άμυνα είναι άλλο ένα θέμα, καθώς οι ψηλοί δε
φημίζονται για την έφεση τους στον τομέα αυτό. Ο Monroe έχει αργά
πόδια και δεν μπορεί να ακολουθήσει γρήγορους αντιπάλους, ούτε να αμυνθεί
αποτελεσματικά σε Pick ‘n’ roll.
KEY PLAYER: Αναμφισβήτητα ο Shved έχει
συνδέσει το όνομα του με την Κίμκι, καθώς βρίσκεται στα περίχωρα της Μόσχας για
6η σερί χρονιά! Ίσως καμία ομάδα δεν εξαρτάται τόσο πολύ από τις ορέξεις
ενός παίκτη, όσο η Κίμκι… Από τους πιο χαρισματικούς scoring guards στην
Ευρώπη, αναζητά μια μεγάλη επιτυχία (συυμετοχή σε final4) για να αποδείξει ότι και αυτός έχει
θέση στο πάνθεον της Euroleague!
MUST OR BUST: Ο Monroe ίσως είναι ο κορυφαίος center επιθετικά στο post στην
Ευρώπη, ένα υπερόπλο, που συνεισφέρει και στα ριμπάουντ. Όμως, η θητεία του
στην Bayern έβγαλε στην επιφάνεια τις γνωστές αμυντικές αδυναμίες του,
που τον εκθέτουν απέναντι σε εκρηκτικούς αντιπάλους. Ίσως το καλύτερο fit για
την Κίμκι να ήταν ένας αθλητικός center rim protector, που θα ταίριαζε καλύτερα με τους Jerebko και
Booker.
VALENCIA ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 8η – 10η θέση
Θα θυμάστε ότι πέρυσι ήμουν από
εκείνους που πίστευαν στις δυνατότητες της Βαλένθια και την προοπτική της ως outsider. Φέτος καλείται, λόγω
του hype που δημιούργησαν οι μεταγραφικές της κινήσεις, να ζήσει με
την ταμπέλα του σοβαρού διεκδικητή μιας θέσης στην 8άδα, χωρίς όμως το “συνολικό
μίγμα” να δικαιολογεί αυτόν τον ντόρο…
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι οι
μεταγραφές των Kalinic και Derrick Williams την ανέβασαν αγωνιστικά, όπως και ότι στο πρόσωπο του Hermannsson βρήκε
τον point guard της για πολλά ακόμα χρόνια. Ωστόσο, η συνολική
στελέχωση θα μπορούσε να είναι καλύτερη, αν π.χ. αντί του Prepelic είχε αποκτηθεί ένας πιο αθλητικός SG (ή αν έστω παρέμενε ο Lloyd) ή στη front line υπήρχε ένας καλύτερος αμυντικός αντί του
Αμερικάνου super star (να δούμε την άμυνα των Νυχτερίδων με αυτόν
μαζί με τον Dubljevic).
Σημαντική, επίσης, είναι η απουσία του Abalde, η οποία ωστόσο σε ένα βαθμό αναμένεται να
καλυφθεί από τους Kalinic και Sastre. Παρόλα αυτά, η Βαλένθια δεν παύει να είναι
μια ομάδα, η οποία φαίνεται ότι θα κυνηγήσει μια θέση στην 8άδα, καθώς και το
βάθος στο ρόστερ διαθέτει και την ατομική ποιότητα σε όλες τις θέσεις... Αν η
περιφερειακή γραμμή ανταποκριθεί στο physical game (μην ξεχνάτε ότι πλην
του Vives οι υπόλοιποι
βλ. Prepelic, Hermannsson, Van Rossom, Marinkovic θεωρούνται
soft αμυντικοί),
αυτό θα είναι ένα καλό βήμα προς την επίτευξη των στόχων της.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Μεγάλος πλουραλισμός σε όλες τις θέσεις με 12 παίκτες υψηλής
ποιότητας και με παραστάσεις από την Euroleague. Ο Κάλινιτς είναι ο ιδανικός συνδετικός κρίκος του back court και
της front line,
ο οποίος θα προσφέρει hustling και ηγεσία στα κρίσιμα. Το ρόστερ διαθέτει καλούς σουτέρ από
όλες τις θέσεις (μέχρι και στη θέση 5 με Dubljevic και Tobey). Ο Ponsarnau διατήρησε
αναλλοίωτο το βασικό κορμό της ομάδας και έτσι η συνοχή της θα είναι σε καλά
επίπεδα.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Οι Νυχτερίδες
πέρυσι ήταν από τα λιγότερο αθλητικά σύνολα, ενώ και φέτος δεν άλλαξε προς το
καλύτερο η κατάσταση. Έχουν συγκεντρωθεί στην περιφέρεια παίκτες χωρίς σκληράδα
και δύναμη, οι οποίοι λογικά θα τα “βρουν σκούρα” απέναντι σε εκρηκτικά guards. Η απουσία του Abalde είναι
καθοριστική, καθώς χάνεται η δημιουργία και από τη θέση 3, μαζί με την
ικανότητα του Ισπανού να επιτεθεί κάθετα…
KEY PLAYER: Όπως είπαμε, ο Kalinic είναι
ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια του Puzzle των Νυχτερίδων. Ωστόσο αν ένας παίκτης
είναι αυτός που έχει την ευκαιρία να ανεβάσει τις μετοχές του, μαζί με το overall performance της
ομάδας, είναι ο Hermannsson!
Ένα ατόφιο PG με εξαιρετικό court vision και έφεση στο iso, που μπορεί να εκθέσει κάθε άμυνα, όπως
φάνηκε πέρυσι με τις εμφανίσεις του στο ΟΑΚΑ και στο Sinan Erdem.
MUST OR BUST: Η Βαλένθια κυνήγησε για μεγάλο διάστημα τον Gill, πριν καταλήξει στον Williams. Ο Αμερικάνος PF είναι
ένα πολυεργαλείο επιθετικά, χάρις στο καλό σουτ και το above the rim παιχνίδι του,
ωστόσο η συμπεριφορά του στα μετόπισθεν δεν είναι πάντοτε η καλύτερη δυνατή, σε
ένα σύνολο όπου εκτός του Labeyrie,
απουσιάζει η καλή άμυνα στη γραμμή των ψηλών.
ΖΕΝΙΤ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
RS: 9η – 11η θέση
Η ομάδα από την Αγ. Πετρούπολη
επιστρέφει για 2η χρονιά στην Euroleague, αυτή τη φορά πιο συνειδητοποιημένη, με έναν top προπονητή
στον πάγκο της και έτοιμη για να πετύχει κάτι καλύτερο από την περσινή της παρουσία
μέχρι το Μάρτιο, όπου απλά είχε να επιδείξει κάποιες σημαντικές σποραδικές
νίκες…
Και σε αυτή την περίπτωση, η
στελέχωση του Καταλανού προπονητή στην περιφέρεια επικεντρώθηκε στην απόκτηση
καλών σουτέρ (π.χ. Baron,
Fridzon) και ενός Point guard με
χάρισμα στη δημιουργία και την προσωπική φάση (Pangos), θυσιάζοντας την αθλητικότητα. Όμως,
η παραμονή του Hollins στο ρόλο του off guard “λύνει” τα χέρια του Pascual, με τα πιθανά σχήματα να είναι σαφώς πιο λειτουργικά από
ό,τι στη Βαλένθια. Εξίσου σημαντική ήταν και η απόκτηση του Rivers, ο οποίος απέδειξε με τις εμφανίσεις
του με τη Ζαλγκίρις, ότι … βαστάει ακόμη σε αυτό το επίπεδο!
Στη front line το
ρίσκο πάντως είναι μεγάλο, καθώς δόθηκε χώρος στον Gudaitis, ο οποίος διαθέτει την ποιότητα
μεν, είναι επιρρεπής σε τραυματισμούς δε. Ο Λιθουανός όσο εύκολα μπορεί να
ανακηρυχθεί Most Improved Player, εξίσου
εύκολα μπορεί να μείνει στα πιτς για μεγάλο χρονικό διάστημα… Πίσω του υπάρχει
μόνο ο Poythress, ενώ
το ρίσκο μεγαλώνει αν αναλογιστούμε ότι δεν αποκτήθηκε άλλος PF και για ακόμη
μια σεζόν, η Ζενίτ θα πορευθεί με τον Will Thomas βασική λύση και πίσω του τον Zubkov.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: O Pascual δεν μπορεί να μην παρουσιάσει αξιόμαχο σύνολο. Ο σχεδιασμός
φέρει τη σφραγίδα του και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα δημιουργήσει μια ομάδα,
που θα παίζει ορθολογικό μπάσκετ. Έχει γεμίσει την ομάδα με παίκτες που θέλουν
να αποδείξουν ότι είναι ακόμα “ζωντανοί” (Pangos, Rivers,
Gudaitis) και έχουν κίνητρο.
Το περιφερειακό firepower είναι ιδιαίτερα δυνατό και η Ζενίτ αναμένεται να είναι από τις
πιο efficient ομάδες στο τρίποντο.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Υπάρχουν κενά στον άσο (ουσιαστικά η απώλεια του Albicy δεν
καλύφθηκε) και στο 4 (αποχώρησε ο Abromaitis). Θα καταφέρει να μείνει μακριά από τραυματισμούς ο Gudaitis και
να προσαρμοσθεί ομαλά ο Poythress στη νέα πραγματικότητα; Οι απαιτήσεις έχουν μεγαλώσει φέτος
και δε χωρούν δικαιολογίες, αν η Ρωσική ομάδα δεν καταφέρει να μείνει σε τροχιά
8άδας…
KEY PLAYER: Ένας παίκτης που
πρωτοσυστήθηκε πέρυσι στο κοινό της Euroleague,
αφήνοντας τα διαπιστευτήρια του, ήταν ο Πολωνός forward Ponitka! Με ένα πλούσιο skillset επιθετικά
και συνεπή αμυντική συμπεριφορά, θα θυμάστε ότι ήταν από τους κορυφαίους στη
νίκη της Ζενίτ μέσα στο ΣΕΦ. Φέτος θα είναι και πάλι ένας από τους πρωταγωνιστές,
καθώς είναι γνωστή η αδυναμία του Pascual σε τέτοιου είδους forwards.
MUST OR BUST: Άλλο ένα ρίσκο, εκτός του Gudaitis, που πήρε εν γνώσει του ο
Καταλανός προπονητής, ήταν η απόκτηση του Pangos και η ανακήρυξη του σε leading guard, ενώ προέρχεται από
πολύμηνη αποχή. Αν στα παρκέ εμφανιστεί ο Καναδός που θαυμάσαμε στη Ζαλγκίρις,
η δικαίωση θα είναι μεγάλη, αν όμως δούμε το “φάντασμα” του όσο ήταν στην Μπάρτσα, τότε η
κριτική προς το πρόσωπο του Pascual θα είναι ακόμη μεγαλύτερη…
ΖALGIRIS ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 10η - 12η θέση
Κλείνουμε την 6άδα των βασικών διεκδικητών των Ρ/Ο, με μια ομάδα, η οποία μπαίνει εκ των πραγμάτων σε μια νέα εποχή, μετά την αποχώρηση του Γιασικεβίτσιους, που είχε μεγάλη συμβολή στην αγωνιστική της αναγέννηση τα τελευταία χρόνια. Η Ζαλγκίρις, λοιπόν, μετά από μια μακρά περίοδο, θα πρέπει να μάθει να “ζει” έξω από την comfort zone του πρώην πια προπονητή της.
Ο αντικαταστάτης του Αυστριακός Martin Schiller (μόλις 38 ετών), μπορεί να έχει εμπειρία ως assistant σε ομάδες όπως η Ludwigsburg, μπορεί να είναι ανερχόμενος, καθώς την περασμένη σεζόν ανακηρύχθηκε καλύτερος προπονητής της G League με τους Salt Lake City Stars (έχοντας παίκτες όπως ο Nigel Williams-Goss και ο Willie Reed), ωστόσο είναι άπειρος σε αυτό το επίπεδο…
Παρόλα αυτά η στελέχωση της Ζαλγκίρις παίρνει καλό βαθμό, με τις απώλειες των Landale, Leday και Ulanovas να καλύπτονται σε ικανοποιητικό βαθμό από τους Lauvergne, Rubit και Garino αντίστοιχα, ενώ στη θέση του Rivers αποκτήθηκε ο διαφορετικού τύπου guard Steve Vasturia. Τα καλά νέα, ωστόσο, είναι η παραμονή του Walkup, ο οποίος πέρυσι παρουσίασε μεγάλη πρόοδο και κυρίως η επάνοδος του Grigonis, που στους φιλικούς αγώνες δείχνει ότι θα αποτελέσει τον ηγέτη της Λιθουανικής ομάδας!
Κατά τα άλλα ο κορμός παρέμεινε αμετάβλητος με τους Lekavicius, Milaknis, Jankunas και τον ταλαντούχο Geben να είναι έτοιμοι να προσφέρουν πολύτιμες λύσεις. Στα πρώτα φιλικά παιχνίδια η Ζαλγκίρις πραγματοποιεί θετικές εμφανίσεις και ετοιμάζεται να μπει φουριόζα με την έναρξη της Euroleague, απομένει να δούμε κατά πόσο θα επιδείξει σταθερότητα σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα και αν θα καταφέρει να διατηρηθεί σε τροχιά 8άδας μέχρι τέλους.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Το ρόστερ της Ζαλγκίρις διαθέτει πληθώρα λύσεων σε όλες τις θέσεις με ένα μίγμα έμπειρων αλλά και ταλαντούχων παικτών. Οι νέες προσθήκες φαίνεται ότι θα δώσουν στοιχεία που ταιριάζουν στην ψυχοσύνθεση της ομάδας (σκληράδα στην άμυνα και υψηλό μπασκετικό IQ στην επίθεση), βοηθώντας άμεσα. Οι Walkup και Grigonis συνθέτουν ένα δυνατό και αλληλοσυμπληρούμενο δίδυμο στο back court από το οποίο ο Schiller περιμένει πολλά.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Η front line, μετά το Jankunas, γέμισε με “αργά πόδια”, γεγονός που καθιστά την άμυνα της Ζαλγκίρις ευάλωτη. Ο Lauvergne προέρχεται από μια διετία κατά την οποία η καριέρα του έχει πάρει την κατιούσα και πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι “τελειωμένος”… Ο Hayes είναι ο μοναδικός ψηλός, που μπορεί να προσδώσει 3&D στοιχεία και θα πρέπει να παρουσιαστεί σαφώς καλύτερος από πέρυσι. Έλλειψη ποιοτικών λύσεων στο back court, με τους Dimsa και Jokubaitis να αναμένεται να παίρνουν χρόνο συμμετοχής και είναι άγνωστο σε τι βαθμό θα ανταπεξέλθουν. Ο Schiller ως ρούκι έχει να διαχειριστεί μια πρωτόγνωρη κατάσταση σε έναν οργανισμό, που τα τελευταία χρόνια είχε μάθει να λειτουργεί σε safety mode!
KEY PLAYER: Ο Grigonis, ο ταλαντούχος Λιθουανός swingman, είναι ένας παίκτης πάνω στον οποίο στηρίζονται πολλές από τις ελπίδες της Ζαλγκίρις. Η πολύμηνη απουσία του πέρυσι επέδρασε αρνητικά στην ομάδα και η επιστροφή του χαιρετίζεται με αισιοδοξία. Η ικανότητα του στο σουτ υπό κάθε συνθήκη και το γεγονός ότι μπορεί να απειλήσει με την μπάλα στα χέρια, τον καθιστά ως ένα σημαντικό επιθετικό όπλο.
MUST OR BUST: Ο Vasturia είναι “νεοσύλλεκτος” στην Eurolague, οπότε οι απαιτήσεις για αυτόν δεν είναι μεγάλες. Όμως ο Garino με 2ετή θητεία στην Baskonia, όπου δεν κατάφερε να δείξει το ταλέντο του (λόγω και τραυματισμών) καλείται επιτέλους να “βγει μπροστά”, σε μια ομάδα που τον έχει απόλυτη ανάγκη, μετά την αποχώρηση του Ulanovas. Ίσως αυτή είναι η τελευταία του ευκαιρία για να αποδείξει ότι έχει θέση σε αυτό το επίπεδο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου