Μια νέα δεκαετία έχει ξημερώσει, τόσο διαφορετική από τις προηγούμενες που έχουμε ζήσει σε όλα τα επίπεδα!
Και αν σε “μπασκετικούς όρους”, από τα 90ς και μετά, έχουμε δει κατά σειρά την “ανάκαμψη” των αιωνίων και την είσοδο τους στο Ευρωπαϊκό πάνθεον, το σχίσμα στο … Millennium με τη διεξαγωγή δύο διαφορετικών διοργανώσεων και στη συνέχεια την εδραίωση της Euroleague, αλλά και πιο πρόσφατα την “ανάσταση” του Ολυμπιακού και τους back2back τίτλους, αυτή τη φορά, στην αυγή των 20ς, δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει…
Μπορεί η εισαγωγή να μοιάζει … ζοφερή και απαισιόδοξη, ωστόσο η απότομη διακοπή και η “παύλα” που μπήκε στην περασμένη σεζόν, σίγουρα δημιουργεί σκεπτικισμό για το τι μας περιμένει και φέτος.
Η Euroleague φαίνεται προετοιμασμένη για κάθε ενδεχόμενο και ας ελπίσουμε ότι η νέα αγωνιστική περίοδος θα ολοκληρωθεί, έστω και με διαφορετικό format, έστω και σε πιο compact μορφή!
Η προσμονή όλων μας είναι μεγάλη, καθώς η “στέρηση” έχει κρατήσει για μήνες και ευτυχώς που κοντοζυγώνει ο καιρός (1 Οκτωβρίου;), που η Euroleague θα ανοίξει την αυλαία της, σε μια σεζόν γεμάτη ιδιαιτερότητες, κατά την οποία είναι δύσκολο να γίνουν προβλέψεις, τόσο για την κατάσταση των ομάδων, μετά από τόσους μήνες αποχής, όσο και για την εξέλιξη της…
Παρόλα αυτά, θα επιχειρήσουμε, στα πρότυπα των περσινών αναρτήσεων, ένα preview της διοργάνωσης σε 3 μέρη, ανάλογα με την εκτιμώμενη δυναμικότητα των ομάδων.
Ξεκινάμε, λοιπόν, με την πρώτη ενότητα και τα 6 φαβορί “στα χαρτιά”… Αν έχουν κάτι ακόμη κοινό αυτές οι ομάδες, είναι ότι αφενός πλην της Ρεάλ και ίσως της Μακάμπι, μοιάζουν ενδυναμωμένες ή έστω στο ίδιο επίπεδο με πέρυσι και αφετέρου ότι οι 5 από τις 6 (εξαίρεση αποτελούν οι Blaugrana) διατήρησαν τον ίδιο προπονητή, άρα η χημεία τους θα είναι αρκετά ισχυρή.
ANADOLU EFES ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 2η – 4η θέση
Αν μια ομάδα νιώθει περισσότερο αδικημένη από την εξέλιξη της περσινής σεζόν και της απόφασης μη ολοκλήρωσης της, είναι αναμφισβήτητα η Εφές… Καταφέρνοντας να φθάσει στο peak της φόρμας της και με ένα πλήρες ρόστερ, που σκόρπαγε τρόμο σε κάθε έδρα, η Εφές έμοιαζε πιο κοντά από οποιαδήποτε άλλη στην κατάκτηση του τροπαίου.
Τι έχει αλλάξει φέτος; Σχεδόν τίποτα, όσον αφορά τη στελέχωση, καθώς η αποχώρηση του Peters θα καλυφθεί από την επιστροφή του Moerman, ο οποίος έχασε το μεγαλύτερο μέρος της αγωνιστικής δράσης πέρυσι. Κατά τα άλλα τα υπόλοιπα πρόσωπα είναι γνώριμα, με την επιτυχία να έγκειται στο ότι ο Αταμάν κράτησε αναλλοίωτο το βασικό κορμό, έστω και κατά ένα χρόνο μεγαλύτερο.
Τα μεγάλα ερωτηματικά, ωστόσο, παραμένουν κατά πόσο θα καταφέρει η Εφές να πιάσει τα περσινά στάνταρ απόδοσης της, δεδομένης της πολύμηνης αποχής και κυρίως αν η έλλειψη φρεσκάδας ή έστω μια ένεση ενίσχυσης, δεν αποβεί μοιραία. Δεν είναι εύκολο να κάνει για 3η σερί χρονιά πορεία πρωταθλητισμού υπό αυτές τις συνθήκες και χωρίς κανένα ουσιαστικά νέο πρόσωπο.
Στον αντίποδα, το “δέσιμο” των βασικών παικτών της, η ποιότητα που διαθέτει σε όλες τις γραμμές και η παρουσία του Αταμάν είναι τα εχέγγυα, που καθιστούν και φέτος την Εφές ένα από τα φαβορί για την 4άδα και για την τελική φάση της διοργάνωσης, σε όποια μορφή και αν αυτή διεξαχθεί…
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Το bonding μεταξύ των παικτών είναι δυνατό και η συνεργασία μεταξύ τους γίνεται με … κλειστά μάτια! Ουσιαστικά μιλάμε για ένα ρόστερ, το οποίο δε χρειάζεται χρόνο προσαρμογής. Όλες οι γραμμές ξεχειλίζουν από ποιότητα και υπάρχει πληθώρα λύσεων για κάθε στυλ παιχνιδιού. Οι Λάρκιν – Μίτσιτς συνθέτουν το καλύτερο και (ίσως) πιο ταιριαστό περιφερειακό δίδυμο σε όλη την Euroleague, ενώ και ο Singleton ήρθε πέρυσι να δώσει στη front line αυτό που έλειπε… Η παρουσία των Σίμον και Άντερσον δίνει έξτρα δημιουργία από τη θέση 3, κάτι πολύ σημαντικό για την επιθετική λειτουργία της ομάδας.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Βασικές μονάδες όπως οι Ντάνστον, Σίμον και Άντερσον βρίσκονται πια στη δύση της καριέρας τους. Χωρίς καμία προσθήκη στην off season, η Εφές θα παρουσιάσει την ίδια επιτυχημένη συνταγή μεν, ευελπιστώντας να μην αποδειχθεί προβλέψιμη δε.
KEY PLAYER: Όσο και αν ο Μίτσιτς θεωρείται από πολλούς το βαρόμετρο της ομάδας, όσο και αν ο ρόλος του Σίμον είναι κομβικός, όσο και αν ο Ντάνστον είναι ο “αμυντικός ογκόλιθος”, η εκτόξευση του Λάρκιν, είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για το “θαύμα της Εφές”!
MUST OR BUST: Ελλείψει μεταγραφικής ενίσχυσης, ένας παίκτης που θα κληθεί να σηκώσει μεγάλο βάρος στη θέση 4 (με το Singleton να παίρνει χρόνο και στο 5), μετά από πολύμηνη απουσία, είναι ο Μοερμάν. Αν καταφέρει να ανταποκριθεί, φθάνοντας σε προ τραυματισμού επίπεδα, τότε δε θα φανεί η απουσία του Peters. Σε διαφορετική περίπτωση, ίσως ο Αταμάν “ψαχτεί” για κάποια μεταγραφή, προκειμένου να θωρακίσει το front court.
BARCELONA ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 1η – 3η θέση
Το κατά πολλούς μεγάλο φαβορί της φετινής διοργάνωσης είναι η Μπάρτσα! Με τον Καλάθη να αναλαμβάνει τα ηνία της οργάνωσης, δίνοντας στην ομάδα τα elite playmaking skills, που έλειψαν πέρσι και υπό την καθοδήγηση του νέου προπονητή Γιασικεβίτσιους, οι Blaugrana ίσως είναι … έναν αθλητικό center μακριά από την ταμπέλα του πιο πλήρους ρόστερ σε όλη την Euroleague!
Το δίδυμο Ερτέλ – Καλάθη αλληλοσυμπληρώνεται ιδανικά στον άσο, ενώ πίσω τους υπάρχει και το next big thing του Ισπανικού μπάσκετ, ο Μπολμάρο. Η γραμμή των πλάγιων τρομάζει με την πληρότητα της, με παίκτες για όλα τα γούστα (Χίγκινς, Κούριτς, Αμπρίνες και Χάνγκα), ενώ στη front line δεσπόζουν οι φιγούρες των Μίροτιτς και Ντέιβις. Αν όντως αποκτηθεί ο Έισι ή κάποιος άλλος ψηλός της κλάσης του, δεν μπορώ να σκεφθώ, ποια άλλη ομάδα, υπό κανονικές συνθήκες, μπορεί να κοντράρει την Μπαρτσελόνα σε σειρά αγώνων.
Το μεγαλύτερο ερωτηματικό είναι αν ο Γιασικεβίτσιους καταφέρει να διαχειριστεί την πίεση ενός club, που έχει μάθει να ζει για τις επιτυχίες, φεύγοντας από το ασφαλές περιβάλλον της Ζαλγκίρις και κάτα πόσο η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα και ο άτυπος τίτλος του … grande φαβορί, θα επηρεάσει τους παίκτες σε Κ/Ο αγώνες, όπως φάνηκε και στον τελικό της Liga Endesa…
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Ο Γιασικεβίτσιους “τρίβει τα χέρια του” με το βάθος και την ποιότητα του ρόστερ. Τουλάχιστον δύο κορυφαίοι παίκτες άνα θέση (με εξαίρεση το 5) με χαρακτηριστικά αλληλοσυμπληρούμενα, δημιουργούν ένα σύνολο, το οποίο μπορεί να υπηρετήσει κάθε στυλ μπάσκετ. Η συνύπαρξη του Καλάθη με παίκτες όπως ο Χίγκινς, ο Κούριτς, ο Μίροτιτς και ο Ντέιβις αποτελεί εγγύηση για μια σπουδαία σεζόν!
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Αναζητείται … ισορροπιστής, καθώς με τόσους πρωτοκλασάτους παίκτες και μόνο 200’ να μοιραστούν ανά παιχνίδι, κάποιοι αναμενόμενα θα μένουν δυσαρεστημένοι με το χρόνο συμμετοχής τους. Αν δεν αποκτηθεί backup center και η Μπάρτσα πορευθεί με τους Οριόλα και Πούστοβι ως εναλλακτικές λύσεις στο 5, θα υπάρχει εμφανής έλλειψη ποιότητας σε σχέση με τους βασικούς ανταγωνιστές της.
KEY PLAYER: Η επάνοδος του Μίροτιτς στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ ήταν εντυπωσιακή, παρόλο που δε συνοδεύτηκε από την κατάκτηση του Ισπανικού Πρωταθλήματος. Φέτος, ο 29χρονος PF έχει την ευκαιρία να οδηγήσει την Μπαρτσελόνα στην κορυφή της Euroleague μετά από 11 χρόνια, αποτελώντας τον ηγέτη της, κάτι που δεν κατάφερε με τη Ρεάλ. Η πρόκληση είναι μεγάλη, το ίδιο και οι ευθύνες…
MUST OR BUST: Η σημασία της απόκτησης του Καλάθη σε ένα σύνολο, όπου πέρυσι έλειψε ένας κλασικός PG (με το Delaney κυρίως και το Hanga κατά συνθήκη να επωμίζονται αυτό το ρόλο) είναι must από μόνη της και δε νομίζω ότι μπορεί να αποδειχθεί bust, με τη στελέχωση να μοιάζει “κομμένη και ραμμένη” στα μέτρα του. Αρκεί και ο ίδιος να έχει βελτιώσει κάποιες από τις αδυναμίες του (ελεύθερες βολές) και τη συνολική του συμπεριφορά στην … crunch time!
CSKA MOSCOW ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 1η – 3η θέση
Άλλο ένα από τα μεγάλα φαβορί, για μια ακόμη χρονιά και η … δευτεραθλήτρια της φετινής off season (μετά την Αρμάνι), επανέρχεται δυναμικά με στόχο την κορυφή! Ο Ιτούδης φέτος προτίμησε την ποιότητα έναντι της ποσότητας, μετατοπίζοντας το μεταγραφικό ενδιαφέρον στη ρακέτα, καθώς επέλεξε τους Σενγκέλια και Μιλουτίνοφ για την ενίσχυση του ρόστερ. Οι Μπέικερ, Χάινς, Σαντ-Ρόος και Βοροντσέβιτς είδαν την πόρτα της εξόδου και τουλάχιστον στη “ζυγαριά” η Ρωσική ομάδα φαίνεται ενισχυμένη, αν συνυπολογίσουμε και την επιστροφή του Κλάιμπερν.
Σημαντική είδηση, επίσης, ήταν η παραμονή του Χίλιαρντ, ο οποίος θα δώσει λύσεις ως SG στο πλάι των Χάκετ ή Τζέιμς, αλλά και ως back up SF σε χαμηλά σχήματα. Γενικά, η “Αρκούδα” αρέσκεται να ψωνίζει από Ολυμπιακό και Μπασκόνια, με τη συνταγή να είναι επιτυχημένη μέχρι σήμερα, αν αναλογιστούμε ότι 6 παίκτες της προέρχονται από τις δυο αυτές ομάδες!
Εκτιμώ ότι οι μεγαλύτεροι γρίφοι που θα κληθεί να λύσει ο Έλληνας προπονητής, είναι η απουσία ενός pass first PG, ο οποίος θα … κρατάει τα γκέμια δίπλα στον Τζέιμς, καθώς και αν επιτέλους ο Μπολομπόι θα κάνει το step up, την 3η του χρονιά στην ομάδα, με δεδομένο ότι εκτός αυτού και του Φόιγκτμαν, δεν υπάρχει άλλος παίκτης για κάλυψη του Μιλουτίνοφ…
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Η επιστροφή του Κλάιμπερν σημαίνει ότι η ΤΣΣΚΑ βρίσκει και πάλι έναν από τους πιο κομβικούς παίκτες της, ένα σύγχρονο forward, που κάνει πολλές δουλειές μέσα στο παρκέ και λειτουργεί ως εξισορροπιστής στην 5άδα της. Οι βασικές επιλογές σε κάθε θέση είναι όλες “μία και μία”, με το πιθανό αρχικό line up της ΤΣΣΚΑ να είναι μάλλον το καλύτερο της διοργάνωσης. Ο Χάκετ δείχνει να έχει βρει τον εαυτό του στη Μόσχα και να εξελίσσεται ξανά στον παίκτη τον οποίο είχαμε θαυμάσει με τη Σιένα!
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Ο Τζέιμς είναι ο ηγέτης της ΤΣΣΚΑ και ένα από τα top guard της Euroleague, όμως μέχρι να κατακτήσει το τρόπαιο, δεν μπορεί να μπει στην κατηγορία των πραγματικά σπουδαίων… Ίσως ο Ιτούδης έπρεπε να στραφεί στην προσθήκη και ενός δημιουργικού guard στην περιφέρεια, ο οποίος θα αποσυμφορούσε τον Αμερικάνο. Το status του Στρέλνιεκς είναι άγνωστο και μέχρι πριν μερικές εβδομάδες φερόταν ως υποψήφιος προς αποχώρηση. Φέτος η Ρωσική ομάδα μοιάζει να έχει λιγότερο βάθος σε σχέση με προηγούμενες χρονιές, σε μια σεζόν, που λόγω του κορωνοϊού και των ειδικών συνθηκών που επικρατούν, ίσως χρειαζόταν μεγαλύτερη ποιότητα στην άκρη του πάγκου της. Χάθηκε το leadership και ο “αέρας” που έφερνε η φιγούρα του Χάινς στο παρκέ και στα αποδυτήρια.
KEY PLAYER: Ο Κλάιμπερν ήταν και παραμένει το βαρόμετρο της ΤΣΣΚΑ. Ο τραυματισμός του πέρυσι ανέδειξε αρκετά προβλήματα στην επιθετική και αμυντική λειτουργία της ομάδας, με το Σαντ-Ρόος να μην καταφέρνει να “μπει στα παπούτσια του”! Αν ο Αμερικάνος forward δε φανεί επηρεασμένος και επιστρέψει σύντομα στα γνωστά στάνταρ απόδοσης του, ο δρόμος της ΤΣΣΚΑ προς την κορυφή θα είναι λιγότερο δύσβατος…
MUST OR BUST: Δύο ήταν τα μεταγραφικά “μπαμ” της Ρωσικής ομάδας με τους δύο παίκτες να κατέχουν ξεχωριστή θέση στα πλάνα του Ιτούδη. Και όσο και αν θεωρώ τη μεταγραφή του Σενγκέλια την κορυφαία του καλοκαιριού, δεν μπορεί να μη μου γεννιούνται αμφιβολίες για το κατά πόσο θα αφομοιωθεί στο rotation του Ιτούδη, χωρίς να επηρεάσει τη συνοχή και τις ισορροπίες της ΤΣΣΚΑ. Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες!
REAL MADRID ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 3η – 5η θέση
Μια μεταβατική χρονιά για τη Βασίλισσα, λίγο πριν την αρχή του τέλους αυτής της γενιάς, ή δυναμικό comeback και διεκδίκηση του τίτλου; Δύσκολο να γίνουν προγνωστικά φέτος για τη Ρεάλ, τη στιγμή που φαίνεται να μην έχει ολοκληρωθεί ακόμη ο μεταγραφικός σχεδιασμός της.
Μπορεί ο Λάσο, όπως και ο Αταμάν, να διατήρησε τον κορμό της ομάδας αναλλοίωτο στο μεγαλύτερο μέρος του, ωστόσο η απώλεια του Μίκι και ειδικότερα του Καμπάτσο (;) δεν έχουν αναπληρωθεί. Και παρόλο που πρόσφατα βγήκαν δημοσιεύματα για πιθανή παραμονή του Αργεντίνου μέχρι την έναρξη της νέας σεζόν του ΝΒΑ, το μυαλό του θα ταξιδεύει αλλού και η Ρεάλ δε θα μπορεί να στηριχθεί πάνω του με αυτό το ιδιότυπο καθεστώς...
Ουσιαστικά μιλάμε για το περσινό ρόστερ, με μείον δύο σημαντικούς παίκτες και μοναδική μεταγραφή αυτή του Αμπάλδε. Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε και την ηλικία της πλειοψηφίας των παικτών, με αρκετούς να είναι στα +35, γίνεται κατανοητό ότι η τελευταία (;) ζαριά με αυτή τη σύνθεση δεν έχει τις καλύτερες πιθανότητες για … 6άρες!
Αν ο Λάσο έχει στα πλάνα του την τριπλέτα Γιουλ, Λαπροβίτολα και Αλοθέν στον άσο, θα πρέπει να περιμένει μεγάλη σεζόν από τον πρώτο και step up από τους υπόλοιπους, την ίδια στιγμή που και στη front line έχει να αξιοποιήσει το project Γκαρούμπα. Θα μπορέσουν να ανταποκριθούν όλοι αυτοί στις απαιτήσεις της νέας σεζόν; Η προϊστορία δείχνει ότι η Ρεάλ είναι ο ιδανικότερος οργανισμός για να αναπτυχθεί κάποιος ταλαντούχος, σε ένα πιο safe περιβάλλον, όμως, από το φετινό.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Η Ρεάλ δεν παύει να είναι μια πλήρης και ποιοτική ομάδα, από τις πιο έμπειρες του θεσμού, η οποία ξέρει πότε να πατήσει φρένο και πότε να φορμαριστεί, ενώ διαθέτει παίκτες με υψηλό μπασκετικό IQ και decision making. Οι Κοζέρ, Τέιλορ, Κάρολ και Ρούντι, παρά το προχωρημένο της ηλικίας τους, δεν παύουν κάθε χρονιά να μας εκπλήσσουν με την απόδοση τους. Σημαντική είναι και η προσθήκη του Αμπάλδε, που θα δώσει το απρόβλεπτο στη θέση 3 με την μπάλα στα χέρια, ως point forward. Από τα σύνολα με τη μεγαλύτερη συνοχή, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει στον αυτόματο πιλότο, ανεξαρτήτως προσώπων, χωρίς να ρίχνει την ποιότητα του.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Η αθλητικότητα του ρόστερ δεν είναι πια σε top επίπεδο και θα χρειαστεί η ενίσχυση με physical παίκτες στην περιφέρεια και στη γραμμή ψηλών. Στο back court είναι εμφανής η απουσία ενός top guard, που θα κουβαλήσει την ομάδα (εκτός αν ο Γιουλ έχει άλλη άποψη). Ερωτηματικό είναι επίσης η front line, καθώς η αποπομπή του Μεϊρί στέρησε την ομάδα από ένα αξιόπιστο backup του Ταβάρες, ενώ στο 4 υπάρχουν μόνο οι ευπαθείς σε τραυματισμούς Ράντολφ και Τόμπκινς…
KEY PLAYER: Στο πλέον πιθανό ενδεχόμενο αποχώρησης του Καμπάτσο, ο Γιουλ θα κληθεί να σηκώσει ξανά το μεγαλύτερο βάρος των ευθυνών. Η ηλικία και η καταπόνηση του από τους τραυματισμούς δεν είναι σύμμαχος του, όμως ποιος αμφισβητεί την κλάση του; Ειδικά μετά από αρκετούς μήνες ξεκούρασης, χωρίς υποχρεώσεις με την Εθνική ομάδα της χώρας του, ο Ισπανός guard είναι έτοιμος για ένα last dance!
MUST OR BUST: Πέρυσι στην αντίστοιχη ενότητα έγραφα ότι ο Λαπροβίτολα θα ερχόταν αντιμέτωπος με μια μοναδική ευκαιρία για να καθιερωθεί στο υψηλό επίπεδο, την οποία δεν εκμεταλλεύθηκε. Η μετάβαση του από leading guard στην Μπανταλόνα σε ένα δευτερεύοντα ρόλο στη Ρεάλ, δεν ήταν επιτυχημένη. Φέτος θα έχει άλλη μία, ίσως την τελευταία του, αυτή τη φορά με πιο αυξημένες αρμοδιότητες και χωρίς άλλες δικαιολογίες.
ARMANI MILAN ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 4η – 6η θέση
Πίσω από το big4, συναντάμε τη διψασμένη για επιτυχίες και full φιλόδοξη Αρμάνι! Πέρυσι, παρά το καλό ξεκίνημα, κάπου στα μισά της σεζόν, το καράβι του καπετάνιου Μεσίνα άρχισε να “μπάζει” νερά και τελικά η διακοπή ήρθε να σώσει την ομάδα από άλλη μια αποτυχία…
Ωστόσο, ο ιδιοκτήτης της, παρά τις αντίξοες συνθήκες συνεχίζει την επένδυση, μέχρις ότου δει έστω ένα final4! Οι μεταγραφές των Ντιλέινι, Πάντερ, Μορέτι, Ντατόμε, Σιλντς, Λεντέι και Χάινς είναι όλες από το “πάνω ράφι” και ενισχύουν σημαντικά την Αρμάνι τόσο ποιοτικά, όσο και ποσοτικά. Με πολλές λύσεις σε όλες τις θέσεις και μέχρι το βάθος του πάγκου, ο Ιταλός προπονητής καλείται να δημιουργήσει ένα σύνολο σχεδόν από το μηδέν με όπλο την επίθεση.
Συνήθως, όμως, ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός και παρόλο που το ρόστερ της Αρμάνι σφύζει από ταλέντο, λείπουν κάποια μικρά κομμάτια, κυρίως ρολίστες, που θα συμπληρώσουν τους stars. Παρόλα αυτά, το status της ομάδας από τη Λομβαρδία έχει ανέβει και φέτος απλά … δε γίνεται να μην μπει στην 8άδα, πιθανός αποκλεισμός της θα είναι “βόμβα μεγατόνων”.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Δίκαια έχουν δημιουργηθεί προσδοκίες, καθώς μια ματιά στο ρόστερ κάνει και τον πλέον απαισιόδοξο οπαδό της Αρμάνι να ονειρεύεται… Η μεταγραφή του Ντιλέινι έβαλε άλλον έναν top guard στη μηχανή της και η συνύπαρξη του με το Σέρχιο αναμένεται με ανυπομονησία, καθώς ελάχιστες ομάδες διαθέτουν παρόμοιο περιφερειακό firepower. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι κινήσεις των Ντατόμε και Χάινς, οι οποίες συν τοις άλλοις προσθέτουν εμπειρία και ηγετικά χαρακτηριστικά.
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Η φετινή στελέχωση επικεντρώθηκε μάλλον στην απόκτηση των καλύτερων διαθέσιμων παικτών και όχι των πιο ταιριαστών με το υπάρχον ρόστερ... Διακρίνεται μια ανισορροπία, με το Μεσίνα να έχει γεμίσει την ομάδα με παίκτες παρόμοιων αγωνιστικών στοιχείων και με έφεση κυρίως στην επίθεση. Πολλοί on ball παίκτες στην περιφέρεια και μόνο ο Ρολλ μπορεί να υπηρετήσει επιτυχώς ένα ρόλο off guard, όντας αποτελεσματικός και στην άμυνα. Ζητείται χημεία και μη σας ξεγελάει η εικόνα των αγώνων για το Ιταλικό Super Cup, η Euroleague θα είναι άλλη υπόθεση...
KEY PLAYER: Και φέτος ο Ροντρίγκεθ θα είναι ο ιθύνων νους της Αρμάνι εκείνος με την ευθύνη των αποφάσεων, είτε εκτελώντας ο ίδιος, είτε δημιουργώντας για τους συμπαίκτες τους. Με τη 2η πλέον σεζόν του στο Μιλάνο προ των πυλών, όλοι τον περιμένουν ακόμη πιο έτοιμο για να οδηγήσει την Ιταλική ομάδα σε επιτυχίες. Ίσως ο πιο κομβικός παίκτης για το σύνολο του Μεσίνα.
MUST OR BUST: Εξίσου κομβικός μπορεί να αποδειχθεί και ο Λεντέι. Ο παλιός μας γνώριμος ανέβασε τις μετοχές του μετά τη θετική παρουσία στη Ζαλγκίρις και ετοιμάζεται για τη νέα πρόκληση στην καριέρα του! Έχοντας βελτιωθεί στο κομμάτι της τακτικής και της αμυντικής του συμπεριφοράς, θα είναι ο παίκτης από τον οποίο θα εξαρτηθεί εν πολλοίς η λειτουργία της front line, ταιριάζοντας σε σχήματα με όλους τους υπόλοιπους ψηλούς.
MACCABI TEL AVIV ΕΚΤΙΜΗΣΗ RS: 5η – 7η θέση
Η 2η πιο αδικημένη ομάδα της περσινής Euroleague είναι ίσως η Μακάμπι, η οποία επίσης δεν κατάφερε να γευθεί τους καρπούς της επιτυχημένης πορείας της μέχρι τη διακοπή της Euroleague. Φέτος, με το Σφαιρόπουλο για άλλη μια χρονιά στο τιμόνι της, με ένα σύνολο, που παρά τη μείωση του μπάτζετ, παρέμεινε ανταγωνιστικό και σκληροτράχηλο, εμφανίζεται έτοιμη να συνεχίσει από εκεί που έμεινε…
Σημαντική ήταν η διατήρηση της περιφερειακής τριπλέτας Ουίλμπεκιν, Ντόρσει, Μπράιαντ, στην οποία μάλιστα ήρθε να προστεθεί ο Τζόουνς αντί του Τζάκσον, εξασφαλίζοντας ότι και τη νέα σεζόν το back court της ομάδας θα είναι από τα κορυφαία της διοργάνωσης. Από την άλλη, οι απώλειες των Αβντίγια και Έισι δεν έχουν καλυφθεί ακόμη, ενώ ο Ζίζιτς, παρά την αποτυχημένη του τριετία στο ΝΒΑ, εμφανίζεται έτοιμος για restart, αντικαθιστώντας επάξια τον Μπλακ.
Ο Σφαιρόπουλος, λάτρης της πειθαρχίας, αναμένεται να παρουσιάσει ένα καλοδουλεμένο σύνολο με αρχές στην άμυνα, το οποίο θα στηρίζεται στην προσωπική φάση στην επίθεση… Το ρόστερ είναι αρκετά “γεμάτο” και το μόνο κενό φαίνεται στις θέσεις των forwards, όπου παρά την επιστροφή του Κάσπι, οι άλλες ποιοτικές λύσεις είναι οι Καλοϊάρο και Ζουσμάν. Φαίνεται ότι είναι απαραίτητη η προσθήκη ενός PF ("ακούγεται" το όνομα του Γκιλ), ο οποίος θα ματσάρει καλά με αθλητικούς αντιπάλους.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: Διατήρηση του κορμού, ειδικά στην περιφέρεια, η οποία εγγυάται την ομαλή μετάβαση της ομάδας σε αγωνιστικούς ρυθμούς (μην ξεχνάτε ότι η Μακάμπι κατέκτησε και το πρωτάθλημα Ισραήλ, άρα θα εμφανιστεί έτοιμη). Οι Ντόρσει και Μπράιαντ στη δεύτερη τους χρονιά στο υψηλότερο επίπεδο, αναμένεται να εμφανιστούν πιο έτοιμοι, μεγαλώνοντας τους πονοκέφαλους για τους αντίπαλους προπονητές. Ο Κάσπι στην έναρξη της περσινής περιόδου, έδειξε μερικά δείγματα από το ταλέντο του, πριν παραμείνει στα πιτς για αρκετό καιρό. Αν έχει ξεπεράσει τον τραυματισμό του πλήρως, θα μιλάμε ουσιαστικά για μια ακόμη “μεταγραφή”…
ΤΑ ΚΑΚΑ ΝΕΑ: Υπάρχουν ελλείψεις ειδικά στις θέσεις 3 και 4, χωρίς να φαίνονται δείγματα για περαιτέρω μεταγραφική ενίσχυση. Σημαντική είναι η απώλεια του Αβντίγια, που στερεί την ομάδα από έναν έξτρα πόλο δημιουργίας, ενώ θα λείψουν σημαντικά και η σκληράδα / αθλητικότητα των Έισι και Ρέινολντς. Ερωτηματικό είναι και η κατάσταση του Ζίζιτς μετά από αρκετούς μήνες απραξίας και κάποιους τραυματισμούς, με το Χάντερ να αποτελεί τη μόνη σίγουρη λύση στο 5 (αποχώρησε και ο Κοέν).
KEY PLAYER: Ο πιο καθοριστικός παίκτης για τη Μακάμπι, αυτός που πάνω του στηρίζει τα περισσότερα επιθετικά πλάνα του ο Σφαιρόπουλος, είναι ο Ουιλμπέκιν! Ένας από τους πιο ταλαντούχους guards της Euroleague, με εμφανή βελτίωση σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού του τα τελευταία χρονιά και ειδικά στον τομέα των αποφάσεων.
MUST OR BUST: Η μεταγραφή του Ζίζιτς ήταν από τις κορυφαίες στη φετινή off season, μια κίνηση ουσίας και εντυπώσεων! Ο Κροάτης center είναι ένας ολοκληρωμένος ψηλός, με πλούσια προσόντα και επίδραση σε άμυνα και επίθεση. Όμως, έχει αρκετό καιρό μακριά από ανταγωνιστικά παιχνίδια και πρέπει να υπάρξει υπομονή ως προς την προσαρμογή του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου