Ένα καλοκαίρι με πολλά ups and downs, τα οποία εν πολλοίς έχουμε εξαντλήσει όσον αφορά στο αγωνιστικό κομμάτι.
Είναι εμφανής η στροφή στην αθλητικότητα και την ενέργεια, με παίκτες στην περιφέρεια που μπορούν να πιέσουν στην μπάλα και να τρέξουν, καθώς και με δυναμικούς versatile ψηλούς, οι οποίοι έχουν την ικανότητα να προσφέρουν σε αρκετούς τομείς.
Βασικά συστατικά σε όσους επιλέχθηκαν είναι επίσης η δίψα για διάκριση και το μαχητικό αγωνιστικό τους profile.
Από την άλλη, εξίσου εμφανής είναι η έλλειψη ποιότητας και εμπειρίας των περισσότερων νέων παικτών.
Όπως λέει ο θυμόσοφος λαός ό,τι πληρώνεις παίρνεις και αφού δεν υπήρχε η δυνατότητα ή η θέληση για αγορές από το πάνω ράφι, τόσο μεγαλύτερα είναι τα στοιχήματα.
Την ίδια στιγμή, που οι περισσότερες ομάδες επενδύουν σε βαριά χαρτιά, οι ερυθρόλευκοι καλούνται να πορευθούν με αρκετά ρίσκα…
Απομένει ένα δίμηνο, σκληρής δουλειάς, για να αποκτήσει συνοχή αυτό το σύνολο και να δείξει στο γήπεδο τι μπορεί να πετύχει.
Όμως όσο και αν ο ρεαλιστικός στόχος φαίνεται να είναι η είσοδος στα play off, πόσο εύκολο είναι να συμβιβαστούμε με κάτι τέτοιο, να αποδεχθούμε ότι για άλλη μια χρονιά οι στόχοι του Ολυμπιακού θα έχουν «ταβάνι»; Για μια ομάδα, που οι τίτλοι είναι συνυφασμένοι με το DNA της;
Σε όλα αυτά, έρχονται να προστεθούν και άλλες ιδιαιτερότητες, οι οποίες απορρέουν αφενός από το #mexritelous, αφετέρου από τις αποτυχημένες, δίχως κανένα τίτλο, τελευταίες σεζόν, αυξάνοντας έτσι το βαθμό των απαιτήσεων από όλους.
Όπως και να έχει, για ακόμα μια φορά, αυτή η ομάδα κόντρα στους ανέμους, θα ακολουθήσει το μακρύ και δύσβατο δρόμο, αυτόν που στο παρελθόν οδήγησε στην πόρτα της επιτυχίας!
The long and winding road, that leads to your door will never disappear.
I've seen that road before, it always leads me here, lead me to your door.
Πλέον μπορεί αυτό το μονοπάτι να οδηγήσει ξανά στην κορυφή; Θα επαναληφθεί η ιστορία όπως στο παρελθόν, θριαμβευτικά, ή θα καταλήξει αυτή τη φορά σε μια τραγωδία;
Σε ένα déjà vu με το καλοκαίρι του 2011, με τους ερυθρόλευκους να προχωρούν σε μείωση του budget και σε κινήσεις παρόμοιες με εκείνης της off season (Happ από το NCAA, όπως ο Howard, Rubit από την Μπάμπεργκ, όπως ο Hines, Baldwin πρωτοεμφανιζόμενος με βασικό ρόλο, όπως ο Lucas, αλλά και πίστη στο σχέδιο του Blatt, παρά την πρώτη αποτυχημένη του σεζόν, όπως ο Duda), μένει να φανεί, όχι μόνο αν το αποτέλεσμα θα είναι ίδιο (θα μιλάμε για θαύμα με βάση το βαθμό δυσκολίας πλέον της Euroleague), αλλά κυρίως αν θα μπουν οι βάσεις για μια νέα αρχή, για τη δημιουργία μιας ομάδας, η οποία θα μπορέσει να διατηρηθεί στην αφρόκρεμα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ τα επόμενα χρόνια.
Οι συνθήκες πολύ διαφορετικές, καθώς οι ηγετικές φιγούρες των Σπανούλη και Πρίντεζη, αντιμετωπίζουν τώρα τον πανδαμάτορα χρόνο κατάματα.
Το «παιδομάζωμα» που είχε γίνει τότε και έφερε στον Πειραιά τα μεγαλύτερα ταλέντα των μικρών Εθνικών ομάδων και έδινε πνοή για το μέλλον, αποτελεί μακρινή ανάμνηση, δίχως ο Ολυμπιακός να έχει σήμερα έναν κορμό, μια γερή βάση για να χτίσει, με εξαίρεση το Milutinov (αν φυσικά καταφέρει να τον κρατήσει μετά από τη φετινή σεζόν), καθώς και την προοπτική δημιουργίας ενός ιδιόκτητου γηπέδου μακροπρόθεσμα…
Όμως πάνω από όλα, το #mexritelous, ο αγώνας που δίνει η ομάδα για το δίκιο της, αυτό που τόσα χρόνια της το έχουν στερήσει. Η μάχη με το κατεστημένο της ΕΟΚ για την ανατροπή του «άρρωστου» σκηνικού που επικρατεί στις εν Ελλάδι διοργανώσεις.
Χωρίς τη δυνατότητα να διεκδικήσει εγχώριους τίτλους, έστω να κάνει κάποιες νίκες που θα της δώσουν ψυχολογία και ρυθμό, σε μια απόφαση που μπορεί να φέρει τα πάνω – κάτω στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, ακόμα και εκεί ακολουθεί το δικό της δύσκολο δρόμο, που είναι στρωμένος με αγκάθια!
Ο δρόμος αυτός είναι πια μονόδρομος προς το άγνωστο, δεν μπορεί ο Ολυμπιακός να κάνει πίσω και ο ίδιος παίρνει το ρίσκο, χωρίς να ξέρει που θα τον βγάλει…
Θα αντέξει επικοινωνιακά αλλά και αγωνιστικά κυρίως, να ανταπεξέλθει απέναντι σε τόσα μέτωπα, που έχει ανοίξει; Τι θα συμβεί αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν καλά;
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα ήταν απλές, αν δεν υπήρχε η πίεση για αποτέλεσμα, η δίψα να «σβηστεί» και να ξεχαστεί η περσινή εφιαλτική χρονιά…
Πλέον η υπομονή μοιάζει με άγνωστη λέξη και ο κόσμος περιμένει κάτι για να χαρεί, ένα σημάδι ότι ο Ολυμπιακός, η ομάδα του moto “refuse to lose”, που μπροστά της υποκλίθηκε στο παρελθόν η μπασκετική Ευρώπη, δεν αποτελεί μια μακρινή ανάμνηση, αλλά είναι ακόμα εδώ, αναγεννημένη και έτοιμη για νέες περιπέτειες!
Εφόσον ο προπονητής και η Διοίκηση έκριναν ότι αυτό το ρόστερ, είναι ικανό να μας βάλει ξανά στο δρόμο της κορυφής, τότε η απόφαση βαραίνει αυτούς και είναι εκείνοι που έχουν την ευθύνη, απέναντι όχι μόνο στον κόσμο, αλλά κυρίως στην ιστορία της ομάδας.
Όπως στο παρελθόν έχουν οι ίδιοι γευτεί το νέκταρ της επιτυχίας, έτσι πρέπει να είναι προετοιμασμένοι και για το πικρό ποτήρι της αποτυχίας…
Πίστη υπάρχει ακόμη, όμως οι κόκκοι στην κλεψύδρα λιγοστεύουν, όπως και τα κουράγια όλων αυτών, που τόσα χρόνια κουβάλησαν στις πλάτες τους τον Ολυμπιακό.
Θα αντέξει άλλη μια χρονιά σε υψηλή ένταση, ο ερχόμενος από τραυματισμό Σπανούλης; Η θέληση και το κίνητρο του για νίκη, είναι βέβαιο ότι δεν έχουν μειωθεί στο ελάχιστο, αλλά το θέμα είναι αν μπορεί ακόμα μόνος του να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά».
Θα καταφέρουν οι υπόλοιποι παίκτες να είναι το supporting cast του, ή μήπως ήρθε η ώρα να «βγουν» αυτοί μπροστά; Και είναι έτοιμοι ή ώριμοι για κάτι τέτοιο; Είναι προετοιμασμένοι για τον «πόλεμο» που τους περιμένει;
Ένας πόλεμος απέναντι στους εξωτερικούς αντιπάλους, αλλά και κόντρα στους δαίμονες των ίδιων των ερυθρόλευκων, που αυτή τη φορά πρέπει να κερδηθεί για πολλούς λόγους!
Και αφού ο Ολυμπιακός δε διαθέτει τα μέσα άλλων ομάδων για να φτάσει στη νίκη, δεν έχει τα όπλα τους, ίσως ο μόνος τρόπος και αυτός που τελικά επελέγη να είναι ο κλεφτοπόλεμος, ένα αντάρτικο με commandos έτοιμους να πέσουν στη φωτιά, για το στρατηγό τους, το Βασίλη Σπανούλη, σε μια από τις τελευταίες ίσως παραστάσεις του…
Σε αυτή τη δύσκολη αποστολή, στη μίνι – Οδύσσεια, με αφετηρία στις αρχές του Οκτώβρη, δίπλα στην ομάδα θα είμαστε και εμείς, οι οπαδοί, που περιμένουμε να δούμε ξανά τη φλόγα στα μάτια των παικτών και το πάθος για τη νίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου