ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΑ ΚΥΠΕΛΛΑ ΕΥΡΩΠΗΣ: ΑΠΟ ΤΗ ΡΙΓΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΜΠΟΥΡΓΚΟΣ (PART III)

Τρίτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος του Χρήστου Λευκιμιώτη στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα, με ένα insight στις επιδόσεις κάθε ομάδας!

Οι “Εμφύλιοι”

Η κυριαρχία την Ιταλίας στα Ευρωπαϊκά κύπελλα αντικατοπτρίζεται και στο γεγονός ότι οκτώ φορές – τις περισσότερες από κάθε άλλη χώρα – το ζευγάρι του Ευρωπαϊκού τελικού ήταν μεταξύ Ιταλικών ομάδων. Η Pallacanestro Cantu και η Virtus Roma είναι οι ομάδες με τους περισσοτέρους Ευρωπαϊκούς εμφυλίους, από τρεις. 

Πότε?	Διοργάνωση	Ποιοι?	Νικητής
1978	Κύπελλο Κυπελλούχων	Gabetti Cantu – Sinudyne Bologna	Gabetti Cantu
1980	Κύπελλο Κυπελλούχων	Emerson Varese – Gabetti Cantu	Emerson Varese
1983	Κύπελλο Πρωταθλητριών	Ford Cantu – Billy Milano	Ford Cantu
1985	Κύπελλο Korac	Simac Milano – Ciaocrem Varese	Simac Milano
1986	Κύπελλο Korac	Banco di Roma – Mobilgirgi Caserta	Banco di Roma
1992	Κύπελλο Korac	Il Messaggero Roma – Scavolini Pesaro	Il Messaggero Roma
1993	Κύπελλο Korac	Phillips Milano – Virtus Roma	Phillips Milano
2018	FIBA Europe Cup	Umana Reyer Venezia – Sidigas Avellino	Umana Reyer Venezia

Οι Ιταλοί πολύ συχνά, ενίοτε και κάθε χρόνο, έβαζαν σπόνσορα μπροστά από το όνομα τους για αύξηση των εσόδων. Οι παραπάνω ομάδες είναι απλά η Cantu, το Milano και η Roma. Υπήρχαν περιπτώσεις που ένας σπόνσορας άλλαζε ομάδα πχ η επιπλοποιία Mobilgirgi το 1976 “βοήθησε” την Varese και το 1986 την Caserta. Οι Ελληνικές ομάδες το αντέγραψαν αυτό με ονόματα όπως: Chipita Panionios, Bravo PAOK, SATO ARIS κλπ. 

Οι Ισπανοί έχουν τρεις εμφυλίους:

Πότε?	Διοργάνωση	Ποιοι?	Νικητής
1999	Κύπελλο Korac	Barcelona - Estudiantes	Barcelona
2008	EuroCup	Badalona - Girona	Badalona
2017	EuroCup	Malaga - Valencia	Malaga

Οι Γάλλοι έχουν έναν μόνο εμφύλιο το 2017 για το FIBA Europe Cup μεταξύ Nanterre – Chalon με νικήτρια την Nanterre.

Η “πιο επιτυχημένη Ευρωπαϊκή ομάδα”

Ποια πιστεύετε ότι είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ; Δεν ξέρω την απάντηση σας, η δική μου όμως είναι Pallacanestro Cantu. Με ονόματα όπως Ford Cantu, Squib Cantu, Birra Forst Cantu κλπ. η ομάδα από το Κόμο, μεταξύ 1973 - 1991, πρωταγωνιστούσε στο Ιταλικό και όχι μόνο μπάσκετ κατακτώντας: δυο Scudetto (1975 & 1981), δέκα (10) Ευρωπαϊκούς τίτλους και δυο FIBA Intercontinental Cup (1975 & 1982). Οι δέκα Ευρωπαϊκοί τίτλοι κατατάσσουν την Cantu 2^η στη σχετική λίστα και πίσω μόνο από την Real Madrid των δεκαέξι τίτλων. 

Μεταξύ 1975 - 1983, το κύπελλο Ιταλίας δε διεξαγόταν και η 2^η θέση στο πρωτάθλημα έδινε το εισιτήριο για το Κύπελλο Κυπελλούχων της επομένης περιόδου. Η Cantu, τερματίζοντας 2^η πίσω από τη Varese στο πρωτάθλημα του 1975-76 απέκτησε το δικαίωμα συμμετοχής στο κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1976-77.

Η Pallacanestro Cantu αν έπαιζε ποδόσφαιρο θα έπαιζε ένα ωραιότατο Αγγλικό 4-4-2 αφού έχει:

·         4 κύπελλα Korac (1973, 1974, 1975 και 1991 έχοντας χάσει τον τελικό του 1989)

·         4 κύπελλα Κυπελλούχων (1977, 1978, 1979 και 1981 έχοντας χάσει τον τελικό του 1980)  

·         2 κύπελλα Πρωταθλητριών (1982 και 1983)

Από το 1973 μέχρι το 1991 η Cantu έχασε μόλις δυο Ευρωπαϊκούς τελικούς σε δώδεκα εμφανίσεις, συγκεκριμένα  το 1980 έχασε στον τελικό του Κυπελλούχων (Varese) και το 1989 έχασε στον τελικό του Korac (Partizan). Οι ήττες αυτές δεν εμπόδισαν την Cantu να πέτυχε 3peat!! Και στις δυο αυτές διοργανώσεις, πρώτα στο κύπελλο Korac από το 1973 μέχρι το 1975 και στην συνέχεια στο κύπελλο Κυπελλούχων από το 1977 μέχρι το 1979. 

Το 1982 όταν η Cantu στέφθηκε για πρώτη φόρα πρωταθλήτρια Ευρώπης, με αντίπαλο την Maccabi Tel Aviv στον τελικό της Κολωνίας σε ένα γήπεδο που θύμιζε παρκέ υπνοδωματίου, εξαιτίας των μεγάλων πλακιδίων, ήταν η πιο “έμπειρη” πρωτάρα πρωταθλήτρια Ευρώπης αφού είχε ήδη επτά (7) Ευρωπαϊκούς τίτλους. 

Pierluigi Marzorati και Antonello Riva μετά το πρώτο κύπελλο Πρωταθλητριών αυτό του 1982 με αντίπαλο τη Maccabi Tel Aviv

Η Pallacanestro Cantu έχει με ρεκόρ 8-2, την καλύτερη προϊστορία από όλες τις Ευρωπαϊκές ομάδες με αντίπαλο τη “βασίλισσα” της Ευρώπης Real Madrid. Το παλμαρέ της Cantu με τη Real περιλαμβάνει: 4-0 νίκες για το κύπελλο Korac, 3-1 νίκες στο κύπελλο Πρωταθλητριών και 1-1 νίκες για την Euroleague. 

O τελευταίος Ευρωπαϊκός “χορός” της Cantu, με όνομα Shampoo Clear Cantu, ήταν το 1991 με την κατάκτηση του κυπέλλου Korac και αντίπαλο φυσικά τη Real Madrid ... έξις Δευτέρα φύσις! Kαι με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Pace Mannion με 8/11 τρίποντα. 

Η Cantu επί χρόνια διατηρούσε τον ίδιο Ιταλικό κορμό, ενισχύοντας τον με αξιόλογους Αμερικάνους παίχτες που έκαναν ουσιαστική διαφορά όπως ο Tom Boswell, ο Bruce Flowers ή ο εκλιπών καταπληκτικός σουτέρ πρώην προπονητής του PAOK Jonny Neumann αλλά και πολλοί άλλοι.

Ο Carlo Recalcati (1962-1979), ο Fabrizio Dela Fiori (1967-1979), o Antonello Riva (1977-1989), o Renzo Bariviera (1978-1983), αλλά πρωτίστως ο θρύλος Pierluigi “Pierlo” Marzorati (1969-1991 & 2006) αποτελούσαν για πολλά χρόνια τον κορμό της Cantu. Ο θρυλικός Pierlo στα 22 χρόνια … συν μερικά δευτερόλεπτα της παρουσίας του στην Cantu, κατέκτησε: δυο Scudetto (1975 & 1981), δέκα Ευρωπαϊκούς και δυο Παγκόσμιους τίτλους (FIBA Intercontinental cup 1975 & 1982). Στις 6 Οκτωβρίου 2006 επ’ ευκαιρία της επετείου της συμπλήρωσης 70 ετών από την ίδρυση της Cantu, o Pierlo έγραψε ιστορία αφού σε ηλικία 54 ετών έπαιξε για 108’΄στον νικηφόρο αγώνα (70-69) της Cantu επί της Benneton Treviso στην πρεμιέρα του Ιταλικού Πρωταθλήματος της περιόδου 2006-07. 

Ο Pierluigi Marzorati σε ηλικία 54 ετών στον αγώνα με την Benneton Treviso και αντίπαλο τον Niko Zisis στις 06/10/2006

Οι κυρίαρχοι της ... “σπυριάρας”

Ώρα να δούμε τις επιδόσεις των πιο επιτυχημένων ομάδων στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Παρακάτω υπάρχουν δυο πίνακες, ο πρώτος δείχνει τις 20 ομάδες με τις περισσότερες κατακτήσεις τίτλων και ο δεύτερος τα αποτελέσματα στους τελικούς των 20 ομάδων με τις περισσότερες συμμέτοχες σε Ευρωπαϊκούς τελικούς (με γκρι οι διοργανώσεις που έχουν καταργηθεί).

Πρώτη είναι η Real Madrid με δεκαέξι (16) Ευρωπαϊκά τρόπαια, στη 2η δεύτερη θέση είναι η Cantu με δέκα (10), την 3η θέση μοιράζονται CSKA Moscow και Milano με οκτώ (8), στην 4η θέση είναι η Varese με επτά (7) και η 5-αδα κλείνει με Barcelona, Panathinaikos & Maccabi Tel Aviv που έχουν από έξι (6). Στο top 20 των ομάδων με τις περισσότερες κατακτήσεις υπάρχουν πέντε ομάδες από την Ιταλία, τέσσερις από την Ισπανία και την Ελλάδα, δυο από την Κροατία ενώ από μία ομάδα έχουν Ισραήλ, Σερβία, Ρωσία, Γαλλία και Λετονία  Από αυτές τις 20 ομάδες δυστυχώς η Virtus Roma το 2020 και η ASK Riga το 2009 διαλυθήκαν.

Δύο Ισπανικές (Real Madrid και Barcelona), δύο Ιταλικές (Cantu και Milano), μία Γαλλική (Limoges) και μια Κροατική (Cibona) έχουν κατακτήσει τουλάχιστον από μία φορά το κύπελλο Πρωταθλητριών, το κύπελλο Korac και το κύπελλο Κυπελλούχων. Πρώτη που το κατάφερε, αλλά και γρηγορότερα από κάθε άλλη, ήταν η Cantu και μέσα σε διάστημα δέκα ετών. Η Pallacanestro Cantu το 1973  κατέκτησε το πρώτο της κύπελλο Κυπελλούχων, το 1976 το πρώτο της κύπελλο Korac και το 1982 το πρώτο της κύπελλο Πρωταθλητριών. 

Το ΣΕΦ αποδείχθηκε ιδιαίτερα “γούρικο” για τρεις από τις έξι ομάδες της λίστας αφού στο Πειραϊκό γήπεδο κατάφεραν να ολοκλήρωσαν αυτόν τον απαιτητικό και ιδιαίτερο τιμητικό “μπασκετικό” άθλο. Η Cibona το 1985, η Real Madrid το 1989 και η Limoges το 1993, με τις νίκες στο παρκέ του ΣΕΦ κατάφεραν να τοποθετήσουν στην τροπαιοθήκη τους τουλάχιστον από μια φορά κάθε ένα από τα τρία Ευρωπαϊκά κύπελλα.

H Cibona, ως Locomotiva, το 1972 κατέκτησε το πρώτο της κύπελλο Korac στον τελικό με την OKK Beograd, ο οποίος ήταν άλλωστε και ο πρώτος τελικός για την νεότευκτη διοργάνωση του Korac, ενώ το 1982 κατέκτησε το πρώτο της κύπελλο Κυπελλούχων με αντίπαλο την Real Madrid και το 1985 στο ΣΕΦ κατέκτησε για πρώτη φορά το κύπελλο Πρωταθλητριών με αντίπαλο πάλι την Real Madrid. 

Η Real Madrid το 1964 κατέκτησε το πρώτο της κύπελλο Πρωταθλητριών με αντίπαλο την Spartak Brno, το 1988 κατέκτησε το πρώτο της κύπελλο Korac με αντίπαλο την Cibona και το 1989 στον εκπληκτικό τελικό του ΣΕΦ κατέκτησε για πρώτη φορά το κύπελλο Κυπελλούχων με αντίπαλο την Snaidero Caserta. 

Τέλος, η Limoges κατέκτησε το 1982 το πρώτο της κύπελλο Korac με αντίπαλο την Sibenka, το 1988 κατέκτησε το πρώτο της κύπελλο Κυπελλούχων με αντίπαλο την Badalona και το 1993 στον τελικό του πρώτου Final 4 που διεξήχθη στην Ελλάδα και στο ΣΕΦ, με αντίπαλο την Benetton Treviso, κατέκτησε για πρώτη φορά το κύπελλο Πρωταθλητριών.

     

Η Real Madrid, η Badalona και η Virtus Bologna είναι οι ομάδες που έχουν τουλάχιστον έναν τίτλο σε τέσσερις (4) παρακαλώ διαφορετικές Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο ARIS έχει κατακτήσει τον τίτλο σε τρείς διαφορετικές Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, τις περισσότερες από κάθε Ελληνική ομάδα.

Η Maccabi είναι η μονή ομάδα που έχει κατακτήσει και τις τρεις διαφορετικές μορφές της “Euroleague”, δηλαδή ως κύπελλο Πρωταθλητριών (1977, 1981), ως Euroleague (2001, 2004, 2005) αλλά και ως Suproleague (2000). Το αξιοσημείωτο όμως για τη Maccabi Tel Aviv είναι οι “μόλις” έξι κατακτήσεις (5 Euroleague + 1 Suproleague) μετά από δεκαπέντε (15) τελικούς. Η Barcelona έχει δυο κατακτήσεις σε επτά τελικούς της Euroleague και ο Olympiacos τρεις κατακτήσεις μετά από οκτώ προσπάθειες.

Maccabi Tel Aviv πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά το 1977

Ποιοι είναι όμως οι συχνότεροι αντίπαλοι μετά από 174 τελικούς; CSKA Moscow, Maccabi Tel Aviv, Olympiacos, Panathinaikos, Real Madrid και Varese έχουν περίοπτη θέση. 

Πότε?	Διοργάνωση	Ποιοι?	Σκορ αγώνων
1974, 1975, 1976, 1978	Κύπελλο Πρωταθλητριών	Varese – Real Madrid	2 - 2
1963, 1965, 1969	Κύπελλο Πρωταθλητριών	CSKA Moscow – Real Madrid	2 - 1
1970, 1971, 1973	Κύπελλο Πρωταθλητριών	Varese – CSKA Moscow	2 - 1
2000, 2001, 2011	Euroleague (2000, 2011) /Suproleague (2011)	Panathinaikos – Maccabi Tel Aviv	2 - 1
1995, 2013, 2015	Κύπελλο Πρωταθλητριών (1995) / Euroleague (2013, 2015)	Real Madrid – Olympiacos	2 -1

Οι τοπ-20 ομάδες σε συμμετοχές Ευρωπαϊκών τελικών μεταξύ 1958 – 2020 (τουλάχιστον πέντε συμμέτοχες)

Η  Real Madrid “προηγείται” με 28 τελικούς σε τέσσερις διαφορετικές διοργανώσεις με ποσοστό επιτυχίας 57%. Στη 2η θέση η Maccabi Tel Aviv με 16 τελικούς αλλά μόλις 38% ποσοστό επιτυχίας.

H μεγάλη ομάδα της Real Madrid με τους θρυλικούς Clifford Luyk (3ος από αριστερά) και Wayne Brabender (4ος από αριστερά)

Η Badalona έχει συμμετοχή σε τελικούς πέντε (5) διαφορετικών Ευρωπαϊκών διοργανώσεων με αποτέλεσμα 5 νίκες και 2 ήττες, ξεχωρίζει βέβαια η συμμετοχή της στον ιστορικό τελικό της Euroleague (1992) και η ήττα της από την Partizan στην εκπνοή του αγώνα δια χειρός Sasha Djordjevic. 

Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στη μεγάλη ομάδα από το Σπλίτ, γνωστή τότε ως Jugoplastika/POP’84 και τώρα ως KK Split με απολογισμό πέντε (5) νίκες σε επτά (7) τελικούς. Η ομάδα από τη Δαλματία είναι η μοναδική μέχρι σήμερα (2021) με τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις Final 4 της Euroleague (1989, 1990 και 1991). Το 3-peat της Jugoplastika είναι και το τελευταίο 3-peat για οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή ομάδα από το 1991 μέχρι σήμερα (2020). Οι άλλοι δυο τίτλοι της Jugoplastika είναι τα συνεχόμενα κύπελλα Korac (1976 & 1977).

H μεγάλη ομάδα από το Σπλίτ – Jugoplastika - το 1989 στο Μόναχο μετά την κατάκτηση του πρώτου από τα τρία συνεχόμενα κύπελλα Πρωταθλητριών στην σύγχρονη εποχή των Final 4

Όσον αφορά τα Ελληνικά πεπραγμένα, ο Olympiacos προηγείται με οκτώ (8) συμμετοχές σε Ευρωπαϊκούς τελικούς, όλοι για την Euroleague και τρεις (3) κατακτήσεις, οι δύο (2) εκ των οποίων συνεχόμενες (2012 & 2013), καθιστώντας τον τη μοναδική Ελληνική ομάδα μέχρι σήμερα (2020) που έχει καταφέρει back-to-back νίκες σε Ευρωπαϊκή διοργάνωση. Ο Panathinaikos ακολουθεί με επτά (7) συμμετοχές και έξι (6) κατακτήσεις, ομοίως όλες για την Euroleague. Τα έξι (6) Ευρωπαϊκά τρόπαια του Panathinaikos είναι τα περισσότερα που έχει κατακτήσει οποιαδήποτε Ελληνική ομάδα.

Στον αντίποδα των πετυχημένων ομάδων, υπάρχουν οι ομάδες των Pesaro, Lokomotiv Kuban και Crvena Zvezda με μόλις μια νίκη, η κάθε μια σε πέντε Ευρωπαϊκούς τελικούς ή μόλις 20% επιτυχίας έκαστη.  Η Τσεχική Spartak Brno και η Γαλλική Chalon είναι οι μοναδικές ομάδες, που έχουν μόνο ήττες και στους τρεις Ευρωπαϊκούς τελικούς που έχει παίξει η καθεμία. 

Υπάρχουν πολλά και πολύ ενδιαφέροντα στατιστικά που μπορούν να εξαχθούν όπως π.χ. οι δέκα (10) συνεχόμενοι τελικοί του κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης της Varese μεταξύ 1970 και 1979 με απολογισμό πέντε νίκες και πέντε ήττες.

Ο “dal professore”, o Σέρβος Alexandar Nikolic, o δημιουργός της μεγάλης Varese, μαζί με τον θρυλικό play-maker Aldo Ossola

Ή οι επτά (7) τίτλοι στο κύπελλο Πρωταθλητριών του Dino Meneghin, τέσσερις “συν ένας” με τη Varese και δυο (2) με το Milano σε δώδεκα (12) αγωνιστικές του συμμετοχές σε τελικούς κυπέλλου Πρωταθλητριών - απουσίασε από τον νικηφόρο τελικό της Varese του 1975, λόγω σπασίματος που υπέστη στο δεξί του χέρι μία εβδομάδα πριν τον τελικό της Αμβέρσας.

Η Philips Milano μόλις έχει κατακτήσει το πρώτο Final 4 της σύγχρονης εποχής (1988,  Γάνδη) και ο Dino Meneghin πανηγυρίζει τον έβδομο - και τελευταίο – τίτλο του στην διοργάνωση

Ή ακόμα οι πέντε χαμένοι τελικοί του κυπέλλου Korac από τον Bogdan Tanjevic σε πέντε προσπάθειες, οι τρεις εκ των οποίων συνεχόμενες.

Ο Bogdan Tanjevic ως προπονητής της Bosna Sarajevo τo  1978 “χάνοντας” το πρώτο του κύπελλο Korac

Ή οι επίσης τρεις χαμένοι τελικοί σε ισάριθμες απόπειρες του Drazen Petrovic στο κύπελλο Korac, oι δυο μάλιστα συνεχόμενοι με τη φανέλα της Sibenka και νικητή εις διπλούν τη Limoges. Η τρίτη απόπειρα είχε θύτη τη Real Madrid και αυτόν παίχτη της Cibona.

Ο Vlade Djurovic ως προπονητής της Sibenka παρηγορεί τον 19χρονο Drazen Petrovic μετά τον πρώτο του χαμένο τελικό για το κύπελλο Korac το 1982 από την Limoges. Η ιστορία με το ίδιο αποτέλεσμα θα επαναληφθεί άλλες δύο φορές για τον Petrovic

Ή ότι ο Zarko Paspalj είναι ο μοναδικός ηττημένος ΜVP σε Final 4 της Euroleague, ή ακόμα ότι οι Svetislav Pesic, Pablo Laso, Armenak Alachachian και Lolo Sainz είναι οι μόνοι που έχουν κατακτήσει Euroleague και ως παίχτες και ως προπονητές, αλλά αυτά όλα ίσως είναι υλικό για ένα άλλο κείμενο.

Το ταξίδι ξεκίνησε το 1958 από την Λετονική ASK Riga και 174 τίτλους μετά φτάνουμε στην Ισπανική Burgos, η οποία στο Final 8 που διεξήχθη τον Οκτώβριο του 2020 στο ΟΑΚΑ κέρδισε το FIBA Basketball Champions League (BCL). To BCL του 2020 δυστυχώς ήταν η μοναδική Ευρωπαϊκή διοργάνωση από τις τέσσερις που ολοκληρώθηκε μέσα στο 2020 ελέω COVID – 19. 

Στο Final 8 του ΟΑΚΑ, στην Ευρωπαϊκή έκδοση της “φούσκας του ΝΒΑ”, η Burgos ήταν εμφανώς η καλύτερη ομάδα του τουρνουά. Πρώτα και για την φάση των οκτώ ξεπέρασε εύκολα (92-65) την Ισραηλινή Hapoel Jerusalem των Oded Katash και Niko Pappa, στην συνέχεια στον ημιτελικό κέρδισε άνετα (81-69) την Γαλλική Dijon και ολοκλήρωσε τον θρίαμβο της με την νίκη της στον τελικό επί της AEK (85-74), καταφέρνοντας έτσι με την πρώτη της συμμετοχή σε Ευρωπαϊκό τελικό να κατακτήσει τον πρώτο της Ευρωπαϊκό τίτλο, ελάχιστα μόλις χρόνια μετά τη δημιουργία της. 

Η Club Baloncesto Miraflores S.A.D ή αλλιώς Herada San Pablo Burgos όπως είναι το πλήρες όνομα της Burgos, γεννήθηκε το 1994 στην ομώνυμη πόλη του Burgos της Βορείου Ισπανίας και πολύ σύντομα (2017) έφτασε να αγωνίζεται στην πρώτη κατηγορία της Ισπανίας και την ACB. Στο Final 8 της Αθήνας κάθε άλλο πάρα “άπειρη” εμφανίστηκε αφού οι: Omar Cook, Thad Mcfadden, Xavi Rabaseda και ο Alex Renfroe με την μεγάλη Ευρωπαϊκή τους εμπειρία βοήθησαν την Burgos να ανέβει στο πρώτο σκαλί του βάθρου με τον Thad Mcfadden στο τέλος να αναδεικνύεται MVP του Final 8. Το θαύμα της Burgos μέσα στο 2020 ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση του FIBA Intercontinental Cup με αντίπαλο την Quimsa από την Αργεντινή.

Οι παίχτες της Burgos πανηγυρίζουν με το κύπελλο BCL το 2020 στον τελικό που διεξήχθη στο ΟΑΚΑ

Στον τελικό του ΟΑΚΑ η Ισπανία κατέκτησε τον Ευρωπαϊκό τίτλο No 37, ενώ για το Ελληνικό μπάσκετ ήταν ο 13ος χαμένος Ευρωπαϊκός τελικός. Η ΑΕΚ έχασε το κύπελλο που είχε κατακτήσει το 2018 και πάλι στο ΟΑΚΑ.  

Το σίγουρο είναι ότι η μπασκετική Ευρώπη χρειάζεται ένα ισχυρό Ιταλικό μπάσκετ, το οποίο στα 70s, 80s & 90ς παρουσίασε την creme de la creme των παιχτών. Παίχτες εξ Αμερικής ορμώμενοι με ή χωρίς θητεία στο NBA (Bob Morse, Bob McAdoo, Mikael “Sugar” Ray Richardson, George “Iceman” Gervin, Joe English Kenneth Barlow κλπ.) μαζί με ταλαντούχους Γιουγκοσλάβους (Predrag Danilovic, Alexander Djordjevic, Dejan Bodiroga - o νεότερος ξένος στην ιστορία του Ιταλικού πρωταθλήματος σε ηλικία 19 χρονών κλπ.), αλλά και παίχτες από τον υπόλοιπο κόσμο (ο Μεξικανός Manuel Raga, o Βραζιλιάνος Oscar Schmidt, ο Αργεντίνος Manu Ginobili κλπ.) στην Ιταλία έδωσαν παραστάσεις κάνοντας την Ιταλία τοπ μπασκετικό προορισμό και ένα μπασκετικό “λίκνο”.

 

Το Ιταλικό μπάσκετ σίγουρα είχε και σπουδαίους γηγενείς παίχτες δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι πολλές από αυτές τις επιτυχίες ήρθαν επειδή το “χρήμα έρεε εν αφθονία”, όταν η κάνουλα στέρεψε βγήκαν τα προβλήματα του Ιταλικού μπάσκετ στην επιφάνεια και κυρίως η έλλειψη της παραγωγικής διαδικασίας που είχε και άμεσο αντίκτυπο και στην Εθνική ομάδα της Ιταλίας – το ίδιο ακριβώς έχει πάθει και το Ελληνικό μπάσκετ. Ας ελπίσουμε στην σύντομη ανάταση και ανάσταση.

 

Κλείνοντας θα ήθελα για άλλη μια φορά να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά το Manolo77 για τον χώρο και τον χρόνο που μου διέθεσε.