Άλλο ένα guest κείμενο από το Χρήστο, aka Professor 7, που προσπαθεί να αναλύσει τα αίτια, τα οποία συνέβαλαν, ώστε για άλλη μια σεζόν η ομάδα να μη δικαιώσει τις προσδοκίες... Τον ευχαριστώ θερμά!
Έφτασε η μέρα που απευχόμασταν να έρθει και τη φετινή χρονιά. Η ημέρα του αποκλεισμού και με «τη βούλα» από τη συνέχεια της διοργάνωσης. Ίσως και η μέρα που θα βγουν μόνο οι φανέλες στο παρκέ και η ομάδα θα υποστεί μία ντροπιαστική ήττα από τον αιώνιο αντίπαλο. Να πω πως δεν το περίμενα; Θα φανώ ψεύτης. Για μία ακόμα χρονιά, όλοι είναι έτοιμοι να βγάλουν τα μπλοκάκια τους για το σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς, αυτή τη φορά από το Φλεβάρη. Μας έγινε συνήθεια η αποτυχία και ρουτίνα, ο προγραμματισμός μετά την αποτυχία. Δεν πρόκειται να μπω κι εγώ σε αυτή τη διαδικασία. Προσωπικά, έβλεπα την αποτυχία να έρχεται. Σε μία χρονιά που η ομάδα θα μπορούσε να δώσει τα μέγιστα και υπήρχαν αυξημένες προσδοκίες, δυστυχώς αποτύχαμε. Η ευθύνη βαραίνει όλες τις πλευρές.
Συνεχόμενοι χαμένοι «τελικοί»
Η ομάδα, σε μία από τις πιο απαιτητικές στροφές της διοργάνωσης, έχασε με κάθε τρόπο όλα τα κρίσιμα παιχνίδια που έδωσε. Λίγο να παρακολουθούσε κανείς, χωρίς να έχει ιδιαίτερες μπασκετικές γνώσεις, θα καταλάβαινε πως οι παίκτες έπαιζαν στον αυτόματο πιλότο, αφού οι λιγοστές παρεμβάσεις του προπονητή ήταν λανθασμένες. Η έλλειψη συγκέντρωσης από την πλευρά τους ήταν εμφανέστατη. Διαρκώς υπήρχε ένταση στον πάγκο, αλλά και από τους παίκτες στο παρκέ, άνευ λόγου και αιτίας. Βλέπαμε ένα σύνολο που δεν ενέπνεε καμία εμπιστοσύνη και σίγουρα δεν άξιζε να βρίσκεται στην επόμενη φάση. Αποκορύφωμα όλων, η πρόσφατη ήττα από τον ουραγό Παναθηναϊκό με κάτω τα χέρια. Άνευ όρων παράδοση, σε ένα ματς στο οποίο αδειάσαμε ψυχικά. Τι πραγματικά έφταιξε;
Αρχηγών απόντων (;)
Είναι αλήθεια πως με την υπογραφή του Σλούκα, σε μία ταραχώδη περίοδο, αναπτερώθηκε το ηθικό μας. Πιστέψαμε, μετά από καιρό, πως υπάρχει όραμα, όχι μόνο λόγω της δαπάνης ενός αρκετά σεβαστού ποσού, αλλά διότι δόθηκε η εντύπωση πως θα υπάρξει ποιοτική και ποσοτική στελέχωση του ρόστερ. Αντιθέτως, αποδείχθηκε πως η μεταγραφή ήταν η φωτοβολίδα της φετινής χρονιάς. Το ρόστερ έκρυβε παθογένειες που, αρχικά, δεν έγιναν διακριτές από την πλειοψηφία του κόσμου. Ποια ήταν η αντίδραση της διοίκησης όταν φανερώθηκαν αυτές οι παθογένειες και τα κενά στο ρόστερ; Τόσο στην γραμμή των ψηλών όσο και στα γκαρντ; Η απόλυτη αδράνεια, αυτή ήταν η στάση της διοίκησης. Σε μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, δε χωρούν δικαιολογίες του τύπου «δεν ήθελε ο προπονητής» ή/και «δεν ήθελε η διοίκηση». Η ευθύνη βαραίνει και τις δύο πλευρές!
Επί τη ευκαιρία, στάθηκε η διοίκηση στο ύψος των περιστάσεων μετά τον υποβιβασμό στην Α2 και τις επικείμενες αλλαγές στην ΕΟΚ; Αλήθεια, θα δοθεί απάντηση στο τι πήγε στραβά με την Αδριατική Λίγκα; Υπάρχει απάντηση στο ερώτημα αν φτιάχτηκαν ρόστερ ανόδου ή παραμονής της αναπτυξιακής ομάδας στην Α2; Τέλος, στηρίζουμε ανοιχτά κάποιον στις επερχόμενες εκλογές της ΕΟΚ; Ξέρω, μπορεί να μη σχετίζονται όλα αυτά με την αποτυχία στη φετινή Euroleague, αλλά στο δικό μου μυαλό αποδεικνύουν περίτρανα την κωλυσιεργία της διοίκησης σε πολλά κομβικά ζητήματα που χρήζουν εγρήγορσης και δραστικών λύσεων.
Κόουτς (δεν) το λύσαμε…
Η αλήθεια είναι πως με την επιστροφή του κόουτς μου έφυγε ένα τεράστιο βάρος. Πίστεψα πως θα γυρίσει πιο ασυμβίβαστος και πιο επαναστάτης από ποτέ. Νόμιζα πως στην άκρη του πάγκου θα έχω τον απόλυτο κυρίαρχο, έναν πραγματικό εμπνευστή για άπαντες στο τμήμα. Συν τοις άλλοις, θα είχα έναν γαύρο προπονητή, γνώστη του DNA και των ιδιαιτεροτήτων του τμήματος. Πίστεψα πως θα επέστρεφε ένας Γιώργος Μπαρτζώκας, ήρεμος και απαλλαγμένος από ότι τον καθιστούσε έως τώρα αυτοκαταστροφικό προπονητή. Μάλιστα, στην περσινή ημιτελή χρονιά, φάνηκε να είναι πράγματι ένας διαφορετικός κόουτς Μπαρτζώκας.
Αντί αυτών, φέτος, από το πρώτο κιόλας παιχνίδι, έδειξε να μην εμπνέει τους παίκτες με το αγωνιστικό πλάνο που παρουσίαζε. Οι παρεμβάσεις του κάθε άλλο παρά θετικές ήταν κατά τη διάρκεια των αγώνων, ακόμη και στις καλές μέρες της ομάδας. Δεν πήρε το 100% των παικτών και στο κομβικό θέμα της διαχείρισης του Σπανούλη «παίρνει κάτω από τη βάση». Επιπροσθέτως, οι αντιδράσεις του δεν αρμόζουν σε προπονητή κορυφαίου επιπέδου, διότι, πολλές φορές, έριχναν το ηθικό των παικτών και ζημίωναν την ομάδα. Βλέπω έναν Γιώργο παραδομένο στον κακό του εαυτό και ανήμπορο να αντιδράσει. Αδυνατώ να βρω τρόπο να παραμείνει στον Ολυμπιακό, έχοντας ξανά την εμπιστοσύνη των παικτών.
Τι άλλαξε; Τι
χάλασε;
Φέρουν μεγάλη ευθύνη και οι παίκτες και δεν υπάρχει δικαιολογία για την απόδοσή τους. Ελάχιστοι εξ’ αυτών έδειξαν πως αξίζουν να συνεχίσουν στον Ολυμπιακό και να στηριχτούν. Οι Μάρτιν και Μακκίσικ πρέπει να παραμείνουν και να τους δοθεί ο ρόλος που ανταποκρίνεται στις δυνατότητές τους. Οι υπόλοιποι νέοι παίκτες στάθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά και για την διοργάνωση εν γένει. Όσον αφορά τους γηγενείς παίκτες, Λαρεντζάκης και Βεζένκοφ απέδειξαν έμπρακτα πως αξίζουν να φοράνε τη φανέλα του Ολυμπιακού και πως έχουν αντιληφθεί το μέγεθος του συλλόγου. Οι Σπανούλης και Πρίντεζης μπέρδεψαν ακόμη περισσότερο τον Μπαρτζώκα και ειδικότερα ο αρχηγός έδειξε να μην αποδέχεται το ρόλο που του δόθηκε. Η διαχείρισή τους δεν έπαψε ποτέ να είναι η καυτή πατάτα στα χέρια του προπονητή. Ίσως μπαίνω κι εγώ λανθασμένα στη λογική του σχεδιασμού μετά την αποτυχία, αλλά θεωρώ αναγκαίο να διασωθούν κάποιοι από τη φετινή χρονιά.
Και ο κόσμος σου (δεν) τραγουδά…
Ο κόσμος του Ολυμπιακού στήριξε, στηρίζει και θα συνεχίσει να στηρίζει, όσες αποτυχίες και αν έρθουν. Η απουσία του την φετινή χρονιά ήταν κομβική και καταστροφική. Με τον κόσμο στο γήπεδο, ίσως ενεργοποιούνταν γρηγορότερα τα αντανακλαστικά της διοίκησης και του σταφ, τη στιγμή που η ομάδα χρειαζόταν μία σοβαρή ενίσχυση. Με την παρουσία του λαού του Ολυμπιακού, οι παίκτες θα αντιλαμβάνονταν το μέγεθος της ομάδας που αγωνίζονται και ενδεχομένως η πίεση αυτή να λειτουργούσε ευεργετικά στην απόδοσή τους. Δεν θεωρώ πως θα βλέπαμε δώδεκα ερυθρόλευκες και δοξασμένες φανέλες να περιφέρονται στο παρκέ όπως στο πρόσφατο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Ο κόσμος του Ολυμπιακού στήριξε τη διοίκηση στην ιστορική απόφαση του υποβιβασμού, τη μέρα του παιχνιδιού με τον Προμηθέα, μια μέρα που το ΣΕΦ έτρεμε… Οφείλουν να κατανοήσουν άπαντες πως ο λαός του Ολυμπιακού είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συνδέσμου και του DNA αυτού. Δεν αξίζει σε αυτόν τον κόσμο, σε όποια θέση και αν κάθεται στο γήπεδο, να βλέπει μία ομάδα διασπασμένη σε στρατόπεδα, αποδιοργανωμένη και χωρίς πάθος.
Κλείνοντας…Το ότι εγώ και πολλοί συνοπαδοί μου έχουμε σπασμένα φτερά και έκδηλη απογοήτευση δεν σημαίνει πως πρέπει να είναι και όλοι οι παράγοντες που απαρτίζουν το μπασκετικό τμήμα έτσι. Έχουν ιερά υποχρέωση απέναντι στην ιστορία του Ολυμπιακού να συνέλθουν, να διορθώσουν τα κακώς κείμενα και να βρεθεί ο Ολυμπιακός στη θέση που του αρμόζει, δηλαδή, στη θέση του πρωταγωνιστή, με πνεύμα μαχητή και νοοτροπία νικητή. Οφείλουμε να θυμηθούμε άμεσα ποιοι είμαστε και τι πρεσβεύουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου