Πλησιάζουν οι μέρες των Χριστουγέννων... Είναι αυτή η εποχή του χρόνου, που παραδοσιακά μας πιάνει νοσταλγία και γυρίζουμε το μυαλό μας πίσω στο παρελθόν, πατώντας rewind στις αναμνήσεις μας!
Μια χαρακτηριστική μου ανάμνηση από τα Χριστούγεννα, αποτελούν οι καθιερωμένες επισκέψεις στις κινηματογραφικές αίθουσες οικογενειακώς, που, τουλάχιστον στα 80ς, ήταν σαν τελετουργία για όλα τα παιδιά.
Έργα τα οποία είχα δει σε μικρή ηλικία, όπως τα Gremlins, Ghostbusters, ET και Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 ημέρες, με τον David Niven, έχουν αποτυπωθεί για τα καλά στο … σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μου, παρόλο που σε απόπειρες που έκανα μεγαλύτερος να τα ξαναδώ, περισσότερο με «κέντρισε» η μελαγχολία για το παρελθόν, την οποία απέπνεαν και λιγότερο, το ενδιαφέρον για τις ίδιες τις ταινίες…
Ακόμα και σήμερα, το cinema, παραμένει ένα αγαπημένο μου χόμπι, όπως θα διαπιστώνετε και από τα κείμενα μου, όπου υπάρχουν συχνά αναφορές και παραλληλισμοί καταστάσεων στον Ολυμπιακό, με σκηνές ταινιών!
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να «παντρέψω» τη μεγάλη μου αγάπη για το καλό cinema (κυρίως της περιόδου 70ς – 00ς), με το πάθος μου για τον Ολυμπιακό ειδικά και την Euroleague γενικά, σε ένα κείμενο, όπου διαλέγω ποια ταινία ταιριάζει καλύτερα στη μέχρι τώρα φετινή πορεία των 18 ομάδων.
Barcelona (For a few dollars more)
Ξεκινάμε με τα καυτά εξάσφαιρα της φετινής Euroleague, την ομάδα – τρένο Μπαρτσελόνα…
Και ο τίτλος της ταινίας αντιπροσωπευτικός, καθώς για παραπάνω δολάρια, παίκτες όπως ο Mirotic γύρισε από το NBA και ο Higgins άφησε το κρύο της Μόσχας, αλλά και γιατί ο Pesic ως άλλος Lee Van Cleef, θα πρέπει να επιβιώσει, «ρίχνοντας κάτω» τους εχθρούς του (Volonte), στο εσωτερικό και όχι μόνο, της ομάδας.
Το άχαστο δίδυμο Leone – Moricone, μας προσφέρει την αγαπημένη μου στιγμή σε σπαγγέτι – γουέστερν, την τελική μονομαχία μεταξύ των δύο πιστολέρο!
Efes (The man who would be king)
Ο Ataman, ο προπονητής με το μεγάλο στόμα και τις υψηλές φιλοδοξίες, κατάλληλος για το ρόλο του Sean Connery, ως τυχοδιώκτης που γίνεται για λίγο βασιλιάς σε μια μακρινή χώρα, παρέα με το Michael Caine συνοδοιπόρο του, ή αλλιώς το Shane Larkin!
Μια επική ταινία του John Houston, της δεκαετίας 70, η οποία αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό την προσπάθεια της Efes, με αυτούς τους δύο ως κεντρικά πρόσωπα, να φθάσει στην κορυφή.
Όσοι δεν έχετε δει το έργο, σας προτείνω να το κάνετε, για να ταξιδέψετε σε ένα διαφορετικό κόσμο και να διαπιστώσετε τι συμβαίνει στο finale. Άραγε οι σύγχρονοι μπασκετικοί ήρωες θα διαχειριστούν καλύτερα την "άνοδο" τους;
Real (Indiana Jones and the last crusade)
Ο παρεξηγημένος Λάσο, δικαιωματικά αξίζει το ρόλο του Indiana Jones, στην τελευταία του (;) σταυροφορία για το Άγιο Δισκοπότηρο με αυτή τη σύνθεση της «Βασίλισσας»!
Όπως κάθε χρόνο, θα περάσει μεταξύ ... Σκύλας και Χάρυβδης, για να καταφέρει να φθάσει στην επιτυχία.
Και αν παραμείνει ξανά ταπεινός και με πίστη στις αρχές της ομάδας του, τότε ίσως να διαλέξει το σωστό δρόμο και καταφέρει να δει το «μονοπάτι» στον ουρανό, για να βρει το πολύτιμο Δισκοπότηρο της Euroleague…
CSKA (Black Swan)
Η φετινή «μεταμόρφωση» της ΤΣΣΚΑ, με τις πολλές αλλαγές στο ρόστερ, θα αλλάξει και το χαρακτήρα της ομάδας, θα μετατραπεί από άσπρο σε … μαύρο κύκνο, όπως αποπειράθηκε η Natalie Portman, για να γνωρίσει τη δόξα;
Θα είναι η φετινή της παράσταση η κορυφαία, κερδίζοντας το χειροκρότημα στο finale, όπως έκανε και η πρωταγωνίστρια του έργου, ή θα είναι το κύκνειο άσμα της με αυτή τη μορφή;
Η απάντηση στις κινηματογραφικές αίθουσες … ε συγγνώμη, στο παρκέ!
Olympiacos (The wrestler)
Συνεχίζουμε την παρουσίαση, παρακάμπτοντας τη βαθμολογία, για να δούμε άλλο ένα έργο του Aronovski, το οποίο επέλεξα για τον Ολυμπιακό: “The Wrestler”, ένα συγκινητικό και «δυνατό» film, που νομίζω ότι ταιριάζει γάντι στη φετινή ομάδα.
Παρένθεση, για όσους απορούν, που δε διάλεξα το “The Grey”, το οποίο τόσες φορές έχω χρησιμοποιήσει ως σημείο αναφοράς, αλλά ένας καλός ... σκηνοθέτης δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι προβλέψιμος!
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, ως άλλος Mickey Rourke, βλέπει τις καλές του μέρες να έχουν περάσει, την κοινή γνώμη να του γυρίζει την πλάτη και την αίγλη του να "σβήνει"...
Όμως με πείσμα και έχοντας στο πλάι του τους πιστούς φίλους του, παραμένει ένας θρύλος του αθλήματος, βρίσκει μια ανεξήγητη δύναμη, παρά τα όποια λάθη του και είναι πάντα πρωταγωνιστής, παλεύοντας σε όλα τα γήπεδα!
PAO (Back to the future)
Προχωράμε στον αιώνιο αντίπαλο, τον Παναθηναϊκό και στην cult ταινία του Zemeckis. Θα περιμένατε κάτι σε Πειρατές της Καραϊβικής και Johnny Depp ή έστω Scarface αλλά και εδώ θα πάω «κόντρα στο ρεύμα»...
Ο Γιαννακόπουλος στο ρόλο του Michael J. Fox προσπαθεί να «φτιάξει» το μέλλον της ομάδας μέσα από το παρελθόν!
Πρόσληψη και απομάκρυνση του Πεδουλάκη, επανάκαμψη του Pitino ως Christopher Lloyd και ανακάλυψη της μηχανής του χρόνου, προκειμένου το τριφύλλι να ζήσει ξανά τις μεγάλες στιγμές του παρελθόντος. Είναι αυτή, ωστόσο, η συνταγή της επιτυχίας;
Maccabi (Face off)
Ο Σφαιρόπουλος, αλά Travolta, αλλάζει όχι το δικό του πρόσωπο, αλλά αυτό της Μακάμπι, μετατρέποντας την από soft ομάδα σε «badass», με έμφαση στην άμυνα και «γάζωμα» στην επίθεση, με τους πολλούς σκόρερ που διαθέτει.
Από αυτήν την εσωτερική μάχη διαμορφώνεται μια νέα φιλοσοφία, ένα σκληρό profile, το οποίο όπως και στο έργο, μένει να δούμε, αν θα έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα και στο παρκέ, για την Ομάδα του Λαού…
Γιατί μην ξεχνάτε, ότι στο τέλος ο Cage είναι αυτός, ο οποίος με το μυαλό και το σώμα του κανονικού … Travolta βγαίνει νικητής! Θα πετύχει η αλλαγή στο Τελ Αβίβ ή θα αποδειχθεί ένα κακοφτιαγμένο "face lifting" στο τέλος της σεζόν;
Armani (Matrimonio all’Italiana)
Για τη μοναδική εκπρόσωπο του Ιταλικού μπάσκετ, δε θα μπορούσα να μην επιλέξω ένα κλασικό έργο του Ευρωπαϊκού cinema, το «Γάμο αλά Ιταλικά».
Ο Giorgio Armani, ο «καρδιοκατακτητής» με τους πολλούς προπονητές στην ομάδα του στο παρελθόν, φαίνεται να βρίσκει το «λιμάνι» του στον Έτορε Μεσίνα, aka ... Σοφία Λόρεν!
Στην αρχή όλα κυλούν ωραία, αλλά όσο περνάει ο καιρός και η ομάδα δεν παίρνει αποτελέσματα, θα μπει στον πειρασμό να μην πάρει τηλέφωνο … κάποιον πρώην, όπως έκανε και με τον Πιανιτζάνι;
Δείτε μια από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές της ταινίας με τη Λόρεν να παριστάνει τη νεκρή, για να διαπιστώσουμε μέσα στη σεζόν αν η αντίδραση του Armani θα είναι ίδια με του Mastroianni!
Khimki (Demolition Man)
Όσα χρόνια και αν περάσουν, όσες αλλαγές και αν γίνουν, η Κίμκι θα είναι η ομάδα του Σβεντ. Σε αυτόν θα στηριχθεί στα δύσκολα για να αντιμετωπίσει τις αντιπάλους της, ο δικός της Demolition Man!
Baskonia (The Spanish prisoner)
Ένα υποτιμημένο και όχι προβεβλημένο έργο, του μεγάλου David Mamet, όπως και η ομάδα από τη Χώρα των Βάσκων, η οποία αθόρυβα κάθε χρόνο «τρυπώνει» στα play off.
Μια ιστορία προδοσίας, με καλά κρυμμένα χαρτιά στα μανίκια των πρωταγωνιστών και με ένα finale απροσδόκητο.
Κάτι σαν την Μπασκόνια δηλαδή όλα αυτά τα χρόνια, του δαιμόνιου Κερεχέτα, που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μας!
Μια πολύ ιδιαίτερη ταινία «χιτσκοκικής» τεχνοτροπίας, την οποία προτείνω ανεπιφύλακτα για τις γιορτές…
Fenerbahce (The remains of the day)
Όπως στην έπαυλη του Αμερικάνου πρέσβη, στο έργο εποχής του σπουδαίου Άιβορι, η παρακμή αφήνει σιγά, σιγά τα σημάδια της, έτσι και στη Φενέρ του Ομπράντοβιτς, τίποτα δε μοιάζει το ίδιο με τα προηγούμενα χρόνια, όπου όλα «κυλούσαν ρολόι»…
Παρόλο που μετά το περίφημο ”F*** you Gigi Datome”, η συμπεριφορά του Σέρβου προπονητή, θυμίζει κάτι από τη νηφαλιότητα του Anthony Hopkins, φθάνει αυτό για την ανάκαμψη της Τουρκικής ομάδας;
Bayern (The Producers)
Όσοι δεν έχετε δει την κλασική κωμωδία, του μετρ του είδους Mel Brooks, κάντε τα κουμάντα σας άμεσα!
Η προσπάθεια ενός θεατρικού παραγωγού, να ανεβάσει μια ξεχωριστή παράσταση εν μέσω ευτράπελων καταστάσεων, κάτι σαν τη φετινή Μπάγερν, όπου, αν μη τι άλλο, το front office τα έκανε λίγο «σαλάτα» με τη στελέχωση…
Villeurbanne (The French Connection)
Κανονικά, η ταινία που ήταν ταμάμ για τη Γαλλική ομάδα, είναι «Η Συμμορία της Λυών». Όμως, επειδή παρά τις παραινέσεις ενός φίλου μου, δεν έχω καταφέρει να τη δω ακόμη, πάω στην εναλλακτική μου πρόταση!
The French Connection, ένα κατασκοπευτικό έργο, με τον ελληνικό τίτλο «Ο άνθρωπος από τη Γαλλία» και με πρωταγωνιστή τον Gene Hackman, ο οποίος αν είχε μούσι νομίζω ότι «φέρνει» αρκετά στο Mitrovic, τον προπονητή της Villeurbanne…
Zalgiris (Gone with the wind)
Το καμάρι της Λιθουανίας, φέτος περνάει «δύσκολες στιγμές» αγωνιστικά, λες και ο άνεμος που πήρε τους καλούς της παίκτες πέρυσι (Westerman, Wolters, Davis, White), παρέσυρε και την «αύρα» που έβγαζε η Ζαλγκίρις!
Το μοναδικό της στήριγμα μοιάζει να είναι ο Σάρας και όλοι πλέον στο Κάουνας, ελπίζουν το καλοκαίρι να μη συμπεριφερθεί όπως ο Clark Gamble, στην περίφημη σκηνή του έργου, όπου αφήνοντας τη Scarlett O’Hara, ξεστόμισε την κλασική ατάκα “Frankly my dear, I don’t give a damn”…
Alba (No country for old men)
Ο Αΐτο Ρενέσες, μετά από μια πλούσια καριέρα, βρήκε την Ιθάκη του στο Βερολίνο, όπου δεν τον κυνηγάει πια, σαν άλλος Χαβιέρ Μπαρδέμ, η «κατάρα του Loser».
Έχει χτίσει ένα καλοκουρδισμένο σύνολο, που αποδίδει ελκυστικό μπάσκετ σε κάθε αγώνα, με μια μοντέρνα φιλοσοφία. Άρα, αυτός ο old man του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, ίσως βρήκε έστω και τώρα, την «πατρίδα» του…
Crvena Zvezda (Mission Impossible II)
Έτσι ξεκινάει η ταινία του John Woo, κάπως έτσι ξεκίνησε και η σεζόν για τον Ερ. Αστέρα, με τον Tomic «αποδιοπομπαίο τράγο», μαζί με τον Gist και νέους ήρωες το Lorenzo Brown και τον ταλαντούχο Borisa Simanic, στην προσπάθεια της Σερβικής ομάδας για μια διάκριση…
Valencia (Apocalypse now)
Η Βαλένθια σε άλλη μια συμμετοχή στην Euroleague, δε θέλει να είναι και πάλι κομπάρσος. Είναι η ώρα για τη δική της … Αποκάλυψη και ήδη τις τελευταίες αγωνιστικές δείχνει ότι μπορεί να διεκδικήσει κάτι καλύτερο από ένα τιμητικό πλασάρισμα!
Το κορυφαίο, κατά τη γνώμη μου, αντιπολεμικό έργο και ένα από τα καλύτερα του Κόπολα, μοιάζει «κομμένο και ραμμένο» στη μάχη της Ισπανικής ομάδας για μια «θέση στον ήλιο» της Euroleague…
Zenit (Das Boot)
Στο αυθεντικό "Das Boot" του Wolfgang Pedersen, μεταφέρεται άψογα η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα ενός υποβρυχίου, που ταξιδεύει σε επικίνδυνα νερά εν καιρώ πολέμου.
Σε παρόμοιο μοτίβο είναι και η φετινή πορεία της πρωτάρας Zenit, η οποία προσπαθεί να αποφύγει τις κακοτοπιές, έχοντας για "πυξίδα" τον έμπειρο καπετάνιο της, Joan Plaza...
Θα καταφέρει η μηχανή της Ρωσικής ομάδας να πάρει ξανά μπροστά, για να ανέβει στην επιφάνεια της "θάλασσας" της Euroleague;
Αυτό, λοιπόν, ήταν το ξεχωριστό αφιέρωμα της σελίδας ως ορεκτικό πριν τις γιορτές! Ούτε Καζαμίες, ούτε βραβεία, αλλά ένα ευχάριστο κινηματογραφικό διάλειμμα!
Έτσι και αλλιώς τι είναι η Euroleague; Ένα Ευρωπαϊκό μπασκετικό Hollywood, όπου όλες οι ομάδες αναζητούν το big W, τη μεγάλη νίκη, τον καλά κρυμμένο θησαυρό (Κύπελλο), όπως έκαναν οι ήρωες της αγαπημένης μου κωμωδίας, “It’s a mad, mad, mad, mad world".
Καλές γιορτές σε όλους!
Έργα τα οποία είχα δει σε μικρή ηλικία, όπως τα Gremlins, Ghostbusters, ET και Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 ημέρες, με τον David Niven, έχουν αποτυπωθεί για τα καλά στο … σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μου, παρόλο που σε απόπειρες που έκανα μεγαλύτερος να τα ξαναδώ, περισσότερο με «κέντρισε» η μελαγχολία για το παρελθόν, την οποία απέπνεαν και λιγότερο, το ενδιαφέρον για τις ίδιες τις ταινίες…
Ακόμα και σήμερα, το cinema, παραμένει ένα αγαπημένο μου χόμπι, όπως θα διαπιστώνετε και από τα κείμενα μου, όπου υπάρχουν συχνά αναφορές και παραλληλισμοί καταστάσεων στον Ολυμπιακό, με σκηνές ταινιών!
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να «παντρέψω» τη μεγάλη μου αγάπη για το καλό cinema (κυρίως της περιόδου 70ς – 00ς), με το πάθος μου για τον Ολυμπιακό ειδικά και την Euroleague γενικά, σε ένα κείμενο, όπου διαλέγω ποια ταινία ταιριάζει καλύτερα στη μέχρι τώρα φετινή πορεία των 18 ομάδων.
Lights on, camera, action!
Barcelona (For a few dollars more)
Ξεκινάμε με τα καυτά εξάσφαιρα της φετινής Euroleague, την ομάδα – τρένο Μπαρτσελόνα…
Και ο τίτλος της ταινίας αντιπροσωπευτικός, καθώς για παραπάνω δολάρια, παίκτες όπως ο Mirotic γύρισε από το NBA και ο Higgins άφησε το κρύο της Μόσχας, αλλά και γιατί ο Pesic ως άλλος Lee Van Cleef, θα πρέπει να επιβιώσει, «ρίχνοντας κάτω» τους εχθρούς του (Volonte), στο εσωτερικό και όχι μόνο, της ομάδας.
Efes (The man who would be king)
Ο Ataman, ο προπονητής με το μεγάλο στόμα και τις υψηλές φιλοδοξίες, κατάλληλος για το ρόλο του Sean Connery, ως τυχοδιώκτης που γίνεται για λίγο βασιλιάς σε μια μακρινή χώρα, παρέα με το Michael Caine συνοδοιπόρο του, ή αλλιώς το Shane Larkin!
Μια επική ταινία του John Houston, της δεκαετίας 70, η οποία αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό την προσπάθεια της Efes, με αυτούς τους δύο ως κεντρικά πρόσωπα, να φθάσει στην κορυφή.
Real (Indiana Jones and the last crusade)
Ο παρεξηγημένος Λάσο, δικαιωματικά αξίζει το ρόλο του Indiana Jones, στην τελευταία του (;) σταυροφορία για το Άγιο Δισκοπότηρο με αυτή τη σύνθεση της «Βασίλισσας»!
Όπως κάθε χρόνο, θα περάσει μεταξύ ... Σκύλας και Χάρυβδης, για να καταφέρει να φθάσει στην επιτυχία.
CSKA (Black Swan)
Η φετινή «μεταμόρφωση» της ΤΣΣΚΑ, με τις πολλές αλλαγές στο ρόστερ, θα αλλάξει και το χαρακτήρα της ομάδας, θα μετατραπεί από άσπρο σε … μαύρο κύκνο, όπως αποπειράθηκε η Natalie Portman, για να γνωρίσει τη δόξα;
Olympiacos (The wrestler)
Συνεχίζουμε την παρουσίαση, παρακάμπτοντας τη βαθμολογία, για να δούμε άλλο ένα έργο του Aronovski, το οποίο επέλεξα για τον Ολυμπιακό: “The Wrestler”, ένα συγκινητικό και «δυνατό» film, που νομίζω ότι ταιριάζει γάντι στη φετινή ομάδα.
Παρένθεση, για όσους απορούν, που δε διάλεξα το “The Grey”, το οποίο τόσες φορές έχω χρησιμοποιήσει ως σημείο αναφοράς, αλλά ένας καλός ... σκηνοθέτης δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι προβλέψιμος!
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, ως άλλος Mickey Rourke, βλέπει τις καλές του μέρες να έχουν περάσει, την κοινή γνώμη να του γυρίζει την πλάτη και την αίγλη του να "σβήνει"...
“But God Damn it, I am still standing here and I am The Ram”…
PAO (Back to the future)
Προχωράμε στον αιώνιο αντίπαλο, τον Παναθηναϊκό και στην cult ταινία του Zemeckis. Θα περιμένατε κάτι σε Πειρατές της Καραϊβικής και Johnny Depp ή έστω Scarface αλλά και εδώ θα πάω «κόντρα στο ρεύμα»...
Ο Γιαννακόπουλος στο ρόλο του Michael J. Fox προσπαθεί να «φτιάξει» το μέλλον της ομάδας μέσα από το παρελθόν!
Πρόσληψη και απομάκρυνση του Πεδουλάκη, επανάκαμψη του Pitino ως Christopher Lloyd και ανακάλυψη της μηχανής του χρόνου, προκειμένου το τριφύλλι να ζήσει ξανά τις μεγάλες στιγμές του παρελθόντος. Είναι αυτή, ωστόσο, η συνταγή της επιτυχίας;
Maccabi (Face off)
Ο Σφαιρόπουλος, αλά Travolta, αλλάζει όχι το δικό του πρόσωπο, αλλά αυτό της Μακάμπι, μετατρέποντας την από soft ομάδα σε «badass», με έμφαση στην άμυνα και «γάζωμα» στην επίθεση, με τους πολλούς σκόρερ που διαθέτει.
Από αυτήν την εσωτερική μάχη διαμορφώνεται μια νέα φιλοσοφία, ένα σκληρό profile, το οποίο όπως και στο έργο, μένει να δούμε, αν θα έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα και στο παρκέ, για την Ομάδα του Λαού…
Γιατί μην ξεχνάτε, ότι στο τέλος ο Cage είναι αυτός, ο οποίος με το μυαλό και το σώμα του κανονικού … Travolta βγαίνει νικητής! Θα πετύχει η αλλαγή στο Τελ Αβίβ ή θα αποδειχθεί ένα κακοφτιαγμένο "face lifting" στο τέλος της σεζόν;
Armani (Matrimonio all’Italiana)
Για τη μοναδική εκπρόσωπο του Ιταλικού μπάσκετ, δε θα μπορούσα να μην επιλέξω ένα κλασικό έργο του Ευρωπαϊκού cinema, το «Γάμο αλά Ιταλικά».
Ο Giorgio Armani, ο «καρδιοκατακτητής» με τους πολλούς προπονητές στην ομάδα του στο παρελθόν, φαίνεται να βρίσκει το «λιμάνι» του στον Έτορε Μεσίνα, aka ... Σοφία Λόρεν!
Στην αρχή όλα κυλούν ωραία, αλλά όσο περνάει ο καιρός και η ομάδα δεν παίρνει αποτελέσματα, θα μπει στον πειρασμό να μην πάρει τηλέφωνο … κάποιον πρώην, όπως έκανε και με τον Πιανιτζάνι;
Δείτε μια από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές της ταινίας με τη Λόρεν να παριστάνει τη νεκρή, για να διαπιστώσουμε μέσα στη σεζόν αν η αντίδραση του Armani θα είναι ίδια με του Mastroianni!
Όσα χρόνια και αν περάσουν, όσες αλλαγές και αν γίνουν, η Κίμκι θα είναι η ομάδα του Σβεντ. Σε αυτόν θα στηριχθεί στα δύσκολα για να αντιμετωπίσει τις αντιπάλους της, ο δικός της Demolition Man!
Baskonia (The Spanish prisoner)
Ένα υποτιμημένο και όχι προβεβλημένο έργο, του μεγάλου David Mamet, όπως και η ομάδα από τη Χώρα των Βάσκων, η οποία αθόρυβα κάθε χρόνο «τρυπώνει» στα play off.
Μια ιστορία προδοσίας, με καλά κρυμμένα χαρτιά στα μανίκια των πρωταγωνιστών και με ένα finale απροσδόκητο.
Fenerbahce (The remains of the day)
Όπως στην έπαυλη του Αμερικάνου πρέσβη, στο έργο εποχής του σπουδαίου Άιβορι, η παρακμή αφήνει σιγά, σιγά τα σημάδια της, έτσι και στη Φενέρ του Ομπράντοβιτς, τίποτα δε μοιάζει το ίδιο με τα προηγούμενα χρόνια, όπου όλα «κυλούσαν ρολόι»…
Παρόλο που μετά το περίφημο ”F*** you Gigi Datome”, η συμπεριφορά του Σέρβου προπονητή, θυμίζει κάτι από τη νηφαλιότητα του Anthony Hopkins, φθάνει αυτό για την ανάκαμψη της Τουρκικής ομάδας;
Bayern (The Producers)
Όσοι δεν έχετε δει την κλασική κωμωδία, του μετρ του είδους Mel Brooks, κάντε τα κουμάντα σας άμεσα!
Villeurbanne (The French Connection)
Κανονικά, η ταινία που ήταν ταμάμ για τη Γαλλική ομάδα, είναι «Η Συμμορία της Λυών». Όμως, επειδή παρά τις παραινέσεις ενός φίλου μου, δεν έχω καταφέρει να τη δω ακόμη, πάω στην εναλλακτική μου πρόταση!
The French Connection, ένα κατασκοπευτικό έργο, με τον ελληνικό τίτλο «Ο άνθρωπος από τη Γαλλία» και με πρωταγωνιστή τον Gene Hackman, ο οποίος αν είχε μούσι νομίζω ότι «φέρνει» αρκετά στο Mitrovic, τον προπονητή της Villeurbanne…
Zalgiris (Gone with the wind)
Το καμάρι της Λιθουανίας, φέτος περνάει «δύσκολες στιγμές» αγωνιστικά, λες και ο άνεμος που πήρε τους καλούς της παίκτες πέρυσι (Westerman, Wolters, Davis, White), παρέσυρε και την «αύρα» που έβγαζε η Ζαλγκίρις!
Το μοναδικό της στήριγμα μοιάζει να είναι ο Σάρας και όλοι πλέον στο Κάουνας, ελπίζουν το καλοκαίρι να μη συμπεριφερθεί όπως ο Clark Gamble, στην περίφημη σκηνή του έργου, όπου αφήνοντας τη Scarlett O’Hara, ξεστόμισε την κλασική ατάκα “Frankly my dear, I don’t give a damn”…
Ο Αΐτο Ρενέσες, μετά από μια πλούσια καριέρα, βρήκε την Ιθάκη του στο Βερολίνο, όπου δεν τον κυνηγάει πια, σαν άλλος Χαβιέρ Μπαρδέμ, η «κατάρα του Loser».
Έχει χτίσει ένα καλοκουρδισμένο σύνολο, που αποδίδει ελκυστικό μπάσκετ σε κάθε αγώνα, με μια μοντέρνα φιλοσοφία. Άρα, αυτός ο old man του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, ίσως βρήκε έστω και τώρα, την «πατρίδα» του…
Crvena Zvezda (Mission Impossible II)
“Every search for a hero must begin with something every hero requires, a villain”.
Valencia (Apocalypse now)
Η Βαλένθια σε άλλη μια συμμετοχή στην Euroleague, δε θέλει να είναι και πάλι κομπάρσος. Είναι η ώρα για τη δική της … Αποκάλυψη και ήδη τις τελευταίες αγωνιστικές δείχνει ότι μπορεί να διεκδικήσει κάτι καλύτερο από ένα τιμητικό πλασάρισμα!
Zenit (Das Boot)
Στο αυθεντικό "Das Boot" του Wolfgang Pedersen, μεταφέρεται άψογα η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα ενός υποβρυχίου, που ταξιδεύει σε επικίνδυνα νερά εν καιρώ πολέμου.
Σε παρόμοιο μοτίβο είναι και η φετινή πορεία της πρωτάρας Zenit, η οποία προσπαθεί να αποφύγει τις κακοτοπιές, έχοντας για "πυξίδα" τον έμπειρο καπετάνιο της, Joan Plaza...
Αυτό, λοιπόν, ήταν το ξεχωριστό αφιέρωμα της σελίδας ως ορεκτικό πριν τις γιορτές! Ούτε Καζαμίες, ούτε βραβεία, αλλά ένα ευχάριστο κινηματογραφικό διάλειμμα!
Καλές γιορτές σε όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου