Στη συνέχεια θα δούμε κάποια ενδιαφέροντα στατιστικά στοιχεία από τις αναμετρήσεις των δύο ομάδων, που τα τελευταία χρόνια είναι σε μόνιμη βάση, με το συγκεκριμένο ζευγάρι να αποτελεί ένα από τα πλέον … πολυθρύλητα του θεσμού!
Όμως προέχει η «ανάγνωση» των (κατά τα φαινόμενα) νέων παικτών των ερυθρόλευκων, των δύο R, Reed και Rochestie, τα αρχικά των οποίων ελπίζω να αντιπροσωπεύουν Restart και όχι Retreat!
Και κυρίως, το πως προβλέπεται να γίνει η ένταξη τους στην ομάδα και τι «αέρα αλλαγής» είναι ικανοί να φέρουν…
Τον πρώτο τον μελετήσαμε σε πρώτη φάση το καλοκαίρι σε αυτή τη σελίδα και πιο διεξοδικά στο πρόσφατο κείμενο μου στο Red White Basketball Diaries.
http://redwhitebasketballdiaries.blogspot.com/2019/10/willie-reed-in-depth.html?m=1
Σε γενικές γραμμές, η εικόνα που έχω είναι ότι πρόκειται για ένα σύγχρονο ψηλό, ο οποίος αν βρίσκεται σε καλή φυσική κατάσταση μετά την πολύμηνη αποχή του (οι αγώνες του στο Summer League δεν έδειξαν το αντίθετο), θα προσφέρει rim protection και ριμπάουντ αμυντικά, καθώς και pick ‘n’ roll και post game επιθετικά.
Αν θα έπρεπε να τον συγκρίνω με έναν και μόνο παίκτη, θα έλεγα ότι μοιάζει αρκετά στο στυλ με τον Vincent Poirier, δηλαδή είναι ένας αθλητικός 7-footer center.
Ο χαρακτήρας του και τα προβλήματα που αντιμετώπισε με τη Δικαιοσύνη στο παρελθόν, προφανώς και διογκώνουν το ρίσκο που ήδη παίρνει η ομάδα με κάποιον χωρίς Ευρωπαϊκή προϋπηρεσία, ωστόσο στην παρούσα φάση, δεν υπάρχουν πολλοί ψηλοί στην free agency, με τα προσόντα του Reed.
Στον αντίποδα, η επιλογή του guard είναι σε διαφορετικό πλαίσιο, καθώς όσον αφορά στο Rochestie, μιλάμε για ένα παίκτη με δεκαετή και βάλε εμπειρία από τα Ευρωπαϊκά γήπεδα, με ένα soft αθλητικό profile.
Αναμένεται να προσφέρει κυρίως δημιουργικά (μέσω συνεργασιών pick ‘n’ roll σε ένα ρόλο αντί-Σπαν, όταν ο αρχηγός θα βρίσκεται στον πάγκο), αλλά και μέσω instant scoring, ερχόμενος από τον πάγκο, χάρις στο καλό του σουτ μετά από τρίπλα (όπως είχε δείξει στη Νίζνι κυρίως τη σεζόν 2014 – 15 και στον Ερ. Αστέρα πρόπερσι)…
Τα ερωτηματικά, όσον αφορά στην περίπτωση του, εκτός της ηλικίας του και της ασυνεπούς αμυντικής συμπεριφοράς του (η οποία αναμένουμε να μακιγιαριστεί σε 5άδες με Baldwin ή Paul και Παπανικολάου στα φτερά και Reed ή Milutinov στη ρακέτα), είναι:
❓Κατά πόσο μετά από μία σεζόν στο όχι ανταγωνιστικό πρωτάθλημα της Κίνας, είναι έτοιμος να επανέλθει σε ρυθμό Euroleague και
❓Αν θα «δέσει» με το υπόλοιπο σύνολο του Ολυμπιακού, λαμβάνοντας υπόψιν ότι η τελευταία απόπειρα του σε μια ομάδα με προβλήματα συνοχής και κακό κλίμα, όπως η Μακάμπι της περιόδου 2015 – 16, στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία!
Προσπαθώντας να μεταφράσουμε τις δύο αυτές κινήσεις, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι όπως φάνηκε στις δηλώσεις των παικτών μετά το παιχνίδι με τη Βαλένθια, καθώς και στην τακτική του Kemzura στα δύο παιχνίδια που βρίσκεται στον πάγκο των ερυθρόλευκων, αυτό που επιχειρείται είναι η ομάδα να μπει ξανά στον «αυτόματο πιλότο», που είχε μάθει όλα τα προηγούμενα χρόνια στο αγωνιστικό κομμάτι.
Οι καινοτομίες του Blatt είτε δε βρήκαν πρόσφορο έδαφος να εφαρμοστούν, είτε τα ίδια τα υλικά δεν μπορούσαν να υπηρετήσουν την αλλαγή φιλοσοφίας, όπως ο ίδιος ήθελε. Σε κάθε περίπτωση αυτή είναι μια μεγάλη κουβέντα, την οποία έχουμε κάνει και θα την ξανακάνουμε στο μέλλον.
Φαίνεται ότι δεν επιλέγεται ένα σταδιακό χτίσιμο για την επόμενη περίοδο, αλλά υπάρχει πίστη ότι αυτό το ρόστερ, με δυο – τρεις πινελιές, μπορεί να επιτύχει το στόχο του και δίνεται άλλη μια ευκαιρία!
Η αλήθεια είναι ότι εφόσον (καλώς ή κακώς) πρωταγωνιστές εξακολουθούν να είναι οι Έλληνες και ο Milutinov (που καταλαμβάνουν και το μεγαλύτερο μέρος του budget), η λογική να αποκτηθούν ξένοι που θα συμπληρώνουν τα χαρακτηριστικά τους, είναι μονόδρομος.
Το αν αυτή η συνταγή επιτύχει φέτος, θα το δούμε τους επόμενους μήνες, ωστόσο η ηλικία των διόσκουρων Σπανούλη και Πρίντεζη, σε συνδυασμό με τον υψηλό βαθμό δυσκολίας της φετινής διοργάνωσης, δεν αφήνουν παράθυρο αισιοδοξίας.
Προς το παρόν, θα συνεχίσουμε με ρόστερ «μιας χρήσης» και ανάλογα της πορείας του στην Euroleague, θα χαραχθεί η στρατηγική της νέας χρονιάς, με πολλά συμβόλαια να λήγουν. Όμως ας επιστρέψουμε στο τώρα…
Ο Ολυμπιακός ξεκάθαρα, μετά τη Βιλερμπάν, χρειαζόταν ένα ηλεκτροσόκ, το οποίο ήρθε με την απομάκρυνση Blatt.
Παρά τη νίκη επί των Νυχτερίδων, η εικόνα με τη Ζενίτ, έφερε μεγάλο προβληματισμό και έτσι οι αλλαγές κρίθηκαν επιτακτικές.
Το ποιοι θα αποχωρήσουν δεν μπορώ να το γνωρίζω, καθώς είναι παράμετρος πολλών άλλων παραγόντων (όπως οι αποζημιώσεις κάθε παίκτη).
Το βέβαιο είναι ότι η ομάδα διψάει άμεσα για «ενέσεις» δημιουργικότητας στην περιφέρεια και αθλητικότητας στη front line και αυτές τις αστοχίες, έρχεται να καλύψει η πιθανή απόκτηση των Rochestie και Reed αντίστοιχα.
Λογικά θα δοθεί μια μικρή πίστωση χρόνου σε κάποιους παίκτες, που μπορούν να σταθούν δίπλα στα νέα αποκτήματα (π.χ. Baldwin ως off guard σε σχήματα με το Rochestie ή Rubit ως PF με Milutinov ή Reed στο 5).
Αν θέλετε τη δική μου εκτίμηση, δεν αποκλείω να υπάρχει μια μικρή δυσαρέσκεια και προς το πρόσωπο του Paul, ο οποίος δεν έχει βρει ρόλο και ως ένα από τα υψηλότερα συμβόλαια της ομάδας, υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις στο πρόσωπο του.
Δηλαδή μη σας παραξενέψει αν πληρώσει αυτός το «μάρμαρο» και η ομάδα μείνει με Rubit, Πρίντεζη, Vezenkov στο 4 και τους Παπανικολάου με Kuzminskas στο 3. Από την άλλη βέβαια σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο χάνεται σκληράδα από το ρόστερ και καλό μακρινό σουτ (που δεν το έχουμε δει ακόμα).
Θεωρώ ότι οι Cherry, Baldwin και Paul, ειδικά στον αυριανό αγώνα θα περάσουν ένα mini crash test (τόσο όσον αφορά στην απόδοση τους, όσο και στη διάθεση τους) και λογικά δύο εξ αυτών θα «χαιρετήσουν» αργότερα.
Στη γραμμή των ψηλών, η μάχη μεταξύ Rubit και Happ έχει και οικονομικές διαστάσεις (π.χ. ο Happ έχει χαμηλό συμβόλαιο και μπορεί να μείνει ως παγκίτης στην παρούσα φάση και project σε βάθος χρόνου).
Λογικά, οι όποιες εξελίξεις αναμένονται μετά τον αγώνα με την Μπασκόνια, τόσο σε επίπεδο αποχωρήσεων, όσο και σε επίπεδο νέων αποκτημάτων.
Πριν συνεχίσουμε, με κάποια ενδιαφέροντα στατιστικά στοιχεία από τα παιχνίδια μας με τη Βασκική ομάδα, θα κάνω ένα μικρό σχόλιο για την αυριανή αναμέτρηση.
Η Μπασκόνια παρά την εκτός έδρας νίκης της επί της Ζαλγκίρις (έχει ρεκόρ 1 – 2 και σήμερα κάνει πρεμιέρα στο γήπεδο της), φαίνεται ότι «ψάχνεται» ακόμα…
Ο τραυματισμός του Granger της στέρησε μια πολύτιμη λύση στην περιφέρεια και έτσι αυτή τη στιγμή το rotation στο back court, περιορίζεται στους Henry, Vildoza στον άσο και στους Splash Brothers της Ευρώπης Janning και Stauskas στο 2. Ο τελευταίος δεν έχει προσαρμοστεί ακόμα και ελπίζω να μην τον αναστήσουμε!
Στο 3 υπάρχουν ο Shields, που έχει μπει δυνατά στη σεζόν και ο Garino με έφεση στην άμυνα και μεταπτώσεις επιθετικά. Το μεγάλο αστέρι παραμένει ο Shengelia με βοήθειες από τον Polonara, ενώ στη front line, εκτός της παρουσίας του Eric, δεσπόζει ο πανύψηλος Fall…
Αυτούς τους παίκτες εμπιστεύεται πιο πολύ ο Perasovic, καθώς ο Diop έχει καθαρά βοηθητικό ρόλο.
Ο Rubit έχει τον όγκο να αντιμετωπίσει τον Eric, αρκεί να βρει την απαιτούμενη αυτοσυγκέντρωση, ενώ ο Milutinov θα πρέπει να αποδείξει γιατί θεωρείται dominant center, κερδίζοντας τις μάχες με το Fall.
Λογικά ο Kemzura θα ρισκάρει παίζοντας το Henry “under” στα screen, δίνοντας του το σουτ και ελπίζοντας να είναι άστοχος.
Πρόκειται για έναν αγώνα που πρέπει να πάει σε χαμηλό ρυθμό και σκορ, προκειμένου να έχει ελπίδες η ομάδα μας, συνεπώς θεωρώ ότι η αμυντική συμπεριφορά, ειδικά στην περιφέρεια, αποτελεί «κλειδί» για να μείνουμε μέσα στο παιχνίδι.
Και φυσικά εκτός των κλασικών πυλώνων επιθετικά (Σπανούλη, Punter, Milutinov, Πρίντεζη), πρέπει να γίνει step up, από δύο τουλάχιστον νεοφερμένους.
Η αναμέτρηση αυτή ταιριάζει στον Kuzminskas, ο οποίος γνωρίζει καλά την Μπασκόνια, από την πολυετή θητεία του στη Μάλαγα και περιμένω να βοηθήσει στο σκορ.
Από εκεί και πέρα, αν ο Rubit ούτε τώρα μπει στο κλίμα, κερδίζοντας μάχες στην άμυνα και «φθείροντας» τους αντιπάλους στην επίθεση, δύσκολα θα αντέξουν οι υπόλοιποι για πολλή ώρα απέναντι στα κορμιά των Βάσκων…
Συνεπώς με λίγα λόγια, αν το παιχνίδι κριθεί κοντά στους 75 πόντους και επιθετικά εκτός των συνήθων υπόπτων (sic), συνεισφέρουν και άλλοι με καλό μακρινό σουτ (Kuzminskas και Paul) και post game (Rubit), θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να διεκδικήσει τη νίκη!
Και όσο κλισέ και αν ακούγεται, δεν πρέπει να χαθούν αμυντικά ριμπάουντ, στο βαθμό που έγινε αυτό στο παιχνίδι με τη Ζενίτ. Για το φινάλε, θα μοιραστώ μαζί σας μια mini στατιστική ομαδική ανάλυση των 38 αγώνων, στους οποίους έχουν αναμετρηθεί Ολυμπιακός και Μπασκόνια!
🏀Οι ερυθρόλευκοι μετρούν συνολικά 23 νίκες, έναντι 15 των αντιπάλων τους. Το ρεκόρ αυτό είναι πολύ καλύτερο αν απομονώσουμε τα παιχνίδια μετά τη σεζόν 2008 – 09, καθώς σε αυτά τα 11 χρόνια ο Ολυμπιακός έχει 20 νίκες (!), ενώ η Μπασκόνια μόλις 6…
🏀Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά για την ομάδα μας εκτός έδρας, μετρώντας από τη σεζόν 2000 – 01, 7 νίκες και 12 ήττες. Και πάλι η κατάσταση είναι καλύτερη τα τελευταία χρόνια, με τον Ολυμπιακό να έχει πετύχει κάποια σπουδαία διπλά.
🏀Η μεγαλύτερη διαφορά με την οποία έχει επικρατήσει ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ είναι +30 (89 – 59 τη σεζόν 2013 – 14 και 92 – 62 την περίοδο 2016 – 17). Μέσα στη Φερνάντο Μπουέσα Αρένα, η μεγαλύτερη σε εύρος του νίκη είναι το 70 – 89 για το Top 16 του 2014.
🏀Από την άλλη, η μεγαλύτερη σε έκταση νίκη των Βάσκων επί των ερυθρόλευκων στο γήπεδο τους είναι το 86 – 54 (+32) πρόπερσι.
🏀Ωστόσο εκτός έδρας η Μπασκόνια τα «βρίσκει σκούρα», καθώς οι μεγαλύτερες νίκες της είναι δύο φορές με +6, το 2001 και το 2007 για τα play off της διοργάνωσης.
🏀Γενικά, η Μπασκόνια «πίνει θάλασσα» στον Πειραιά, μετρώντας μόλις 3 (!) νίκες, με την τελευταία να χρονολογείται το 2007…
🏀Έκτοτε, το σερί του Ολυμπιακού εντός έδρας είναι ένα μεγαλοπρεπές 14 – 0! Το αντίστοιχο σερί της Μπασκόνια στο γήπεδο της είναι ένα 6 – 0 την περίοδο 2001 – 08.
🏀Γενικά, το μεγαλύτερο σερί νικών το έχει η ομάδα μας, καθώς τη διετία 2015 – 17 «έτρεξε» ένα ρεκόρ 6 – 0 (4 νίκες εντός και 2 εκτός).
Αυτή ήταν μια μικρή προεπισκόπηση εν όψει του αυριανού αγώνα. Όσο δύσκολος και αν είναι, σε όσο κακή κατάσταση και αν βρίσκεται ο Ολυμπιακός, είναι απαραίτητο να υπάρξει αντίδραση και για ψυχολογικούς λόγους. Το αν αυτή φανεί αρκετή για να μας δώσει και τους 2 βαθμούς της νίκης, θα πρέπει να κάνουμε υπομονή για να το διαπιστώσουμε μέχρι αύριο το βράδυ…
Όμως προέχει η «ανάγνωση» των (κατά τα φαινόμενα) νέων παικτών των ερυθρόλευκων, των δύο R, Reed και Rochestie, τα αρχικά των οποίων ελπίζω να αντιπροσωπεύουν Restart και όχι Retreat!
Και κυρίως, το πως προβλέπεται να γίνει η ένταξη τους στην ομάδα και τι «αέρα αλλαγής» είναι ικανοί να φέρουν…
Τον πρώτο τον μελετήσαμε σε πρώτη φάση το καλοκαίρι σε αυτή τη σελίδα και πιο διεξοδικά στο πρόσφατο κείμενο μου στο Red White Basketball Diaries.
http://redwhitebasketballdiaries.blogspot.com/2019/10/willie-reed-in-depth.html?m=1
Σε γενικές γραμμές, η εικόνα που έχω είναι ότι πρόκειται για ένα σύγχρονο ψηλό, ο οποίος αν βρίσκεται σε καλή φυσική κατάσταση μετά την πολύμηνη αποχή του (οι αγώνες του στο Summer League δεν έδειξαν το αντίθετο), θα προσφέρει rim protection και ριμπάουντ αμυντικά, καθώς και pick ‘n’ roll και post game επιθετικά.
Αν θα έπρεπε να τον συγκρίνω με έναν και μόνο παίκτη, θα έλεγα ότι μοιάζει αρκετά στο στυλ με τον Vincent Poirier, δηλαδή είναι ένας αθλητικός 7-footer center.
Στον αντίποδα, η επιλογή του guard είναι σε διαφορετικό πλαίσιο, καθώς όσον αφορά στο Rochestie, μιλάμε για ένα παίκτη με δεκαετή και βάλε εμπειρία από τα Ευρωπαϊκά γήπεδα, με ένα soft αθλητικό profile.
Αναμένεται να προσφέρει κυρίως δημιουργικά (μέσω συνεργασιών pick ‘n’ roll σε ένα ρόλο αντί-Σπαν, όταν ο αρχηγός θα βρίσκεται στον πάγκο), αλλά και μέσω instant scoring, ερχόμενος από τον πάγκο, χάρις στο καλό του σουτ μετά από τρίπλα (όπως είχε δείξει στη Νίζνι κυρίως τη σεζόν 2014 – 15 και στον Ερ. Αστέρα πρόπερσι)…
Τα ερωτηματικά, όσον αφορά στην περίπτωση του, εκτός της ηλικίας του και της ασυνεπούς αμυντικής συμπεριφοράς του (η οποία αναμένουμε να μακιγιαριστεί σε 5άδες με Baldwin ή Paul και Παπανικολάου στα φτερά και Reed ή Milutinov στη ρακέτα), είναι:
❓Κατά πόσο μετά από μία σεζόν στο όχι ανταγωνιστικό πρωτάθλημα της Κίνας, είναι έτοιμος να επανέλθει σε ρυθμό Euroleague και
❓Αν θα «δέσει» με το υπόλοιπο σύνολο του Ολυμπιακού, λαμβάνοντας υπόψιν ότι η τελευταία απόπειρα του σε μια ομάδα με προβλήματα συνοχής και κακό κλίμα, όπως η Μακάμπι της περιόδου 2015 – 16, στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία!
Προσπαθώντας να μεταφράσουμε τις δύο αυτές κινήσεις, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι όπως φάνηκε στις δηλώσεις των παικτών μετά το παιχνίδι με τη Βαλένθια, καθώς και στην τακτική του Kemzura στα δύο παιχνίδια που βρίσκεται στον πάγκο των ερυθρόλευκων, αυτό που επιχειρείται είναι η ομάδα να μπει ξανά στον «αυτόματο πιλότο», που είχε μάθει όλα τα προηγούμενα χρόνια στο αγωνιστικό κομμάτι.
Πλέον, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σωθεί η χρονιά, το front office αποφάσισε να πορευτούμε με την πεπατημένη και ό,τι βγει.
Φαίνεται ότι δεν επιλέγεται ένα σταδιακό χτίσιμο για την επόμενη περίοδο, αλλά υπάρχει πίστη ότι αυτό το ρόστερ, με δυο – τρεις πινελιές, μπορεί να επιτύχει το στόχο του και δίνεται άλλη μια ευκαιρία!
Η αλήθεια είναι ότι εφόσον (καλώς ή κακώς) πρωταγωνιστές εξακολουθούν να είναι οι Έλληνες και ο Milutinov (που καταλαμβάνουν και το μεγαλύτερο μέρος του budget), η λογική να αποκτηθούν ξένοι που θα συμπληρώνουν τα χαρακτηριστικά τους, είναι μονόδρομος.
Το αν αυτή η συνταγή επιτύχει φέτος, θα το δούμε τους επόμενους μήνες, ωστόσο η ηλικία των διόσκουρων Σπανούλη και Πρίντεζη, σε συνδυασμό με τον υψηλό βαθμό δυσκολίας της φετινής διοργάνωσης, δεν αφήνουν παράθυρο αισιοδοξίας.
Προς το παρόν, θα συνεχίσουμε με ρόστερ «μιας χρήσης» και ανάλογα της πορείας του στην Euroleague, θα χαραχθεί η στρατηγική της νέας χρονιάς, με πολλά συμβόλαια να λήγουν. Όμως ας επιστρέψουμε στο τώρα…
Ο Ολυμπιακός ξεκάθαρα, μετά τη Βιλερμπάν, χρειαζόταν ένα ηλεκτροσόκ, το οποίο ήρθε με την απομάκρυνση Blatt.
Το βέβαιο είναι ότι η ομάδα διψάει άμεσα για «ενέσεις» δημιουργικότητας στην περιφέρεια και αθλητικότητας στη front line και αυτές τις αστοχίες, έρχεται να καλύψει η πιθανή απόκτηση των Rochestie και Reed αντίστοιχα.
Λογικά θα δοθεί μια μικρή πίστωση χρόνου σε κάποιους παίκτες, που μπορούν να σταθούν δίπλα στα νέα αποκτήματα (π.χ. Baldwin ως off guard σε σχήματα με το Rochestie ή Rubit ως PF με Milutinov ή Reed στο 5).
Αν θέλετε τη δική μου εκτίμηση, δεν αποκλείω να υπάρχει μια μικρή δυσαρέσκεια και προς το πρόσωπο του Paul, ο οποίος δεν έχει βρει ρόλο και ως ένα από τα υψηλότερα συμβόλαια της ομάδας, υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις στο πρόσωπο του.
Δηλαδή μη σας παραξενέψει αν πληρώσει αυτός το «μάρμαρο» και η ομάδα μείνει με Rubit, Πρίντεζη, Vezenkov στο 4 και τους Παπανικολάου με Kuzminskas στο 3. Από την άλλη βέβαια σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο χάνεται σκληράδα από το ρόστερ και καλό μακρινό σουτ (που δεν το έχουμε δει ακόμα).
Θεωρώ ότι οι Cherry, Baldwin και Paul, ειδικά στον αυριανό αγώνα θα περάσουν ένα mini crash test (τόσο όσον αφορά στην απόδοση τους, όσο και στη διάθεση τους) και λογικά δύο εξ αυτών θα «χαιρετήσουν» αργότερα.
Στη γραμμή των ψηλών, η μάχη μεταξύ Rubit και Happ έχει και οικονομικές διαστάσεις (π.χ. ο Happ έχει χαμηλό συμβόλαιο και μπορεί να μείνει ως παγκίτης στην παρούσα φάση και project σε βάθος χρόνου).
Λογικά, οι όποιες εξελίξεις αναμένονται μετά τον αγώνα με την Μπασκόνια, τόσο σε επίπεδο αποχωρήσεων, όσο και σε επίπεδο νέων αποκτημάτων.
Πριν συνεχίσουμε, με κάποια ενδιαφέροντα στατιστικά στοιχεία από τα παιχνίδια μας με τη Βασκική ομάδα, θα κάνω ένα μικρό σχόλιο για την αυριανή αναμέτρηση.
Ο τραυματισμός του Granger της στέρησε μια πολύτιμη λύση στην περιφέρεια και έτσι αυτή τη στιγμή το rotation στο back court, περιορίζεται στους Henry, Vildoza στον άσο και στους Splash Brothers της Ευρώπης Janning και Stauskas στο 2. Ο τελευταίος δεν έχει προσαρμοστεί ακόμα και ελπίζω να μην τον αναστήσουμε!
Στο 3 υπάρχουν ο Shields, που έχει μπει δυνατά στη σεζόν και ο Garino με έφεση στην άμυνα και μεταπτώσεις επιθετικά. Το μεγάλο αστέρι παραμένει ο Shengelia με βοήθειες από τον Polonara, ενώ στη front line, εκτός της παρουσίας του Eric, δεσπόζει ο πανύψηλος Fall…
Αυτούς τους παίκτες εμπιστεύεται πιο πολύ ο Perasovic, καθώς ο Diop έχει καθαρά βοηθητικό ρόλο.
Βλέποντας το ρόστερ, θεωρώ ότι η ομάδα μας «ταιριάζει» αγωνιστικά με την Μπασκόνια και θα «πουλήσει ακριβά το τομάρι της».
Ο Rubit έχει τον όγκο να αντιμετωπίσει τον Eric, αρκεί να βρει την απαιτούμενη αυτοσυγκέντρωση, ενώ ο Milutinov θα πρέπει να αποδείξει γιατί θεωρείται dominant center, κερδίζοντας τις μάχες με το Fall.
Λογικά ο Kemzura θα ρισκάρει παίζοντας το Henry “under” στα screen, δίνοντας του το σουτ και ελπίζοντας να είναι άστοχος.
Πρόκειται για έναν αγώνα που πρέπει να πάει σε χαμηλό ρυθμό και σκορ, προκειμένου να έχει ελπίδες η ομάδα μας, συνεπώς θεωρώ ότι η αμυντική συμπεριφορά, ειδικά στην περιφέρεια, αποτελεί «κλειδί» για να μείνουμε μέσα στο παιχνίδι.
Και φυσικά εκτός των κλασικών πυλώνων επιθετικά (Σπανούλη, Punter, Milutinov, Πρίντεζη), πρέπει να γίνει step up, από δύο τουλάχιστον νεοφερμένους.
Η αναμέτρηση αυτή ταιριάζει στον Kuzminskas, ο οποίος γνωρίζει καλά την Μπασκόνια, από την πολυετή θητεία του στη Μάλαγα και περιμένω να βοηθήσει στο σκορ.
Από εκεί και πέρα, αν ο Rubit ούτε τώρα μπει στο κλίμα, κερδίζοντας μάχες στην άμυνα και «φθείροντας» τους αντιπάλους στην επίθεση, δύσκολα θα αντέξουν οι υπόλοιποι για πολλή ώρα απέναντι στα κορμιά των Βάσκων…
Συνεπώς με λίγα λόγια, αν το παιχνίδι κριθεί κοντά στους 75 πόντους και επιθετικά εκτός των συνήθων υπόπτων (sic), συνεισφέρουν και άλλοι με καλό μακρινό σουτ (Kuzminskas και Paul) και post game (Rubit), θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να διεκδικήσει τη νίκη!
Και όσο κλισέ και αν ακούγεται, δεν πρέπει να χαθούν αμυντικά ριμπάουντ, στο βαθμό που έγινε αυτό στο παιχνίδι με τη Ζενίτ. Για το φινάλε, θα μοιραστώ μαζί σας μια mini στατιστική ομαδική ανάλυση των 38 αγώνων, στους οποίους έχουν αναμετρηθεί Ολυμπιακός και Μπασκόνια!
🏀Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά για την ομάδα μας εκτός έδρας, μετρώντας από τη σεζόν 2000 – 01, 7 νίκες και 12 ήττες. Και πάλι η κατάσταση είναι καλύτερη τα τελευταία χρόνια, με τον Ολυμπιακό να έχει πετύχει κάποια σπουδαία διπλά.
🏀Η μεγαλύτερη διαφορά με την οποία έχει επικρατήσει ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ είναι +30 (89 – 59 τη σεζόν 2013 – 14 και 92 – 62 την περίοδο 2016 – 17). Μέσα στη Φερνάντο Μπουέσα Αρένα, η μεγαλύτερη σε εύρος του νίκη είναι το 70 – 89 για το Top 16 του 2014.
🏀Από την άλλη, η μεγαλύτερη σε έκταση νίκη των Βάσκων επί των ερυθρόλευκων στο γήπεδο τους είναι το 86 – 54 (+32) πρόπερσι.
🏀Ωστόσο εκτός έδρας η Μπασκόνια τα «βρίσκει σκούρα», καθώς οι μεγαλύτερες νίκες της είναι δύο φορές με +6, το 2001 και το 2007 για τα play off της διοργάνωσης.
🏀Γενικά, η Μπασκόνια «πίνει θάλασσα» στον Πειραιά, μετρώντας μόλις 3 (!) νίκες, με την τελευταία να χρονολογείται το 2007…
🏀Έκτοτε, το σερί του Ολυμπιακού εντός έδρας είναι ένα μεγαλοπρεπές 14 – 0! Το αντίστοιχο σερί της Μπασκόνια στο γήπεδο της είναι ένα 6 – 0 την περίοδο 2001 – 08.
🏀Γενικά, το μεγαλύτερο σερί νικών το έχει η ομάδα μας, καθώς τη διετία 2015 – 17 «έτρεξε» ένα ρεκόρ 6 – 0 (4 νίκες εντός και 2 εκτός).
Αυτή ήταν μια μικρή προεπισκόπηση εν όψει του αυριανού αγώνα. Όσο δύσκολος και αν είναι, σε όσο κακή κατάσταση και αν βρίσκεται ο Ολυμπιακός, είναι απαραίτητο να υπάρξει αντίδραση και για ψυχολογικούς λόγους. Το αν αυτή φανεί αρκετή για να μας δώσει και τους 2 βαθμούς της νίκης, θα πρέπει να κάνουμε υπομονή για να το διαπιστώσουμε μέχρι αύριο το βράδυ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου