Μιλάω φυσικά για το γνωστό στους περισσότερους, Πέιτον Σίβα, έναν play maker που έχει περάσει 4 χρόνια στην Ευρώπη (1 σεζόν στην Ιταλική Α2 με την ιστορική Καζέρτα και 3 στην Άλμπα Βερολίνου), «χτίζοντας» ένα πλούσιο βιογραφικό και δείχνοντας έτοιμος για το επόμενο βήμα, δηλαδή τη μεταγραφή σε μια top ομάδα και τη συμμετοχή στην Euroleague…
WHO IS WHO
Ο γεννημένος στο Σιάτλ, το 1990, Siva Jr., από Αμερικανίδα μητέρα και πατέρα από τη Σαμόα, πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, καθώς τόσο ο πατέρας του όσο και ο μεγαλύτερος αδερφός του, ακροβατούσαν μεταξύ ζωής και θανάτου, μπλεγμένοι σε συμμορίες, ναρκωτικά και αλκοόλ.
Ενδεικτικό δείγμα, ωστόσο, του δυνατού χαρακτήρα και της ωριμότητας του, ένα περιστατικό όταν ήταν 13 χρονών, όπου με τον πατέρα του αγνοούμενο για αρκετές μέρες, δε δίστασε να πάρει το οικογενειακό αυτοκίνητο και να τον ψάξει.
Αφού τον βρήκε με ένα όπλο ανά χείρας και σε κακή ψυχολογική κατάσταση, δε χρειάστηκε παρά λίγα μόνο λεπτά για να του μιλήσει και να του σώσει τη ζωή, υπενθυμίζοντας του την πραγματικότητα και θέτοντας τον προ των ευθυνών του…
Εφόσον λοιπόν ο ήρωας μας, κατάφερε να επαναφέρει την οικογενειακή ηρεμία, ήθελε και ο ίδιος μια διέξοδο, ένα δρόμο για ένα καλύτερο δικό του «αύριο». Και τι καλύτερο από την ενασχόληση με τον αθλητισμό;
Ξεκίνησε με American football, όπου όμως ήταν ελαφρύς για να μπορέσει να σταδιοδρομήσει. Ωστόσο η σύντομη αυτή εμπειρία του τον βοήθησε, εκτός από αύξηση της σωματικής του μάζας μέσω προπόνησης, να αποκτήσει και επιθετικότητα, ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει ακόμα και σήμερα, το μικρό το δέμας Σίβα…
Στη συνέχεια, αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με το μπάσκετ, όπου από την αρχή, στο γυμνάσιο Franklin του Σιάτλ, έδειξε το ταλέντο του, οδηγώντας το την 1η του χρονιά εκεί, στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος 4Α (περιφερειακό γυμνασιακό πρωτάθλημα).
Η συνέχεια ήταν ανάλογη, με το Σίβα εκτός από τους ομαδικούς τίτλους, να κερδίζει και αρκετές ατομικές διακρίσεις (μεταξύ των οποίων θέση στην Mc Donalds All American Team, δηλαδή μεταξύ των κορυφαίων παικτών των γυμνασίων σε όλες τις ΗΠΑ), όντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον prospect για πολλά κολλέγια!
Τελικά η μοίρα τον έφερε δίπλα στο Ρικ Πιτίνο, στους Louisville Cardinals, για 4 χρόνια. Ο Σίβα ξεκίνησε τη freshman σεζόν του, ως ο back up point guard, ωστόσο σιγά σιγά μετατράπηκε στον ηγέτη του κολλεγίου!
Ήδη τη sophomore χρονιά του, είδε τα λεπτά του συμμετοχής να εκτοξεύονται από 11 ανά μ.ο. σε 28, σκοράροντας 10 πόντους ανά παιχνίδι και δίνοντας 5,2 ασίστ.
Συν τοις άλλοις, από τότε ξεκίνησε να δημιουργεί το clutch προφίλ του, χαρίζοντας σε δύο περιπτώσεις τη νίκη στο Lousiville με 1 πόντο, ευστοχώντας σε lay up στο φινάλε των αγώνων.
Ωστόσο η κατάληξη της 2ης σεζόν, δεν ήταν ιδανική, καθώς παρά την ταμπέλα του φαβορί (νο 4 σε όλο το NCAA), το Louisville, αποκλείστηκε στο 2ο γύρο του Tournament της περιφέρειας Big East (εκ των δυσκολότερων) από το Morehead State…
Η junior χρονιά δεν άρχισε καλά για το Σίβα, ο οποίος σούταρε με λιγότερο από 25% στα τρίποντα, ενώ είχε και 4 λάθη κατά μ.ο.
Ο Πιτίνο, διέγνωσε ότι λόγω της ηγετικής του στόφας, ο Σίβα προσπαθούσε να εμπλέκεται σε όσο το δυνατόν περισσότερους τομείς της ομάδας και έτσι προσπάθησε να τον αποσυμφορήσει αγωνιστικά, τοποθετώντας δίπλα του το Ρας Σμιθ (με καριέρα στην Κίνα και ένα αποτυχημένο πέρασμα από τη Γαλατασαράι), ενώ παράλληλα τον συμβούλευσε να επικεντρωθεί στα μαθήματα και την προπόνηση, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα, σε αυτή τη φάση της ζωής του, τη μελλοντική σύζυγο του…
Η συζήτηση αυτή έφερε αποτελέσματα, καθώς ο Σίβα μεταμορφώθηκε στο δεύτερο μισό της σεζόν, οδηγώντας το Louisville μέχρι το Final 4 του NCAA (καταγράφοντας 13.8 πόντους και 5.8 ασίστ στο Big East Tournament), όπου όμως γνώρισε την ήττα στον ημιτελικό από τους μετέπειτα πρωταθλητές, Kentucky Wildcats (πρώην κολλέγιο του Πιτίνο).
Ο Σίβα είχε ήδη κερδίσει την αναγνώριση της κοινής γνώμης και των ειδικών, κερδίζοντας τον τίτλο του MVP του Big East Tournament.
Ώσπου έφτασε η χρονιά – ορόσημο 2012 – 13... Με το Louisville, να είναι φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, ο Σίβα υπήρξε καταλυτικός, με τα προγνωστικά να επιβεβαιώνονται και τους Cardinals να στέφονται πρωταθλητές!
Ένα ονειρικό κλείσιμο της κολλεγιακής του καριέρας, όπου εκτός των άλλων κατέκτησε για 2η σερί σεζόν τον τίτλο του MVP του Big East Tournament (ο δεύτερος μετά τον Pat Ewing με το Georgetown το 1984 και 1985), καθώς και το βραβείο του All American για τις ακαδημαϊκές του επιδόσεις.
Σίγουρα το σκάνδαλο τα επόμενα έτη στο κολλέγιο, έριξε σκιές πάνω από αυτό το κατόρθωμα (αφαιρέθηκε και ο τίτλος), ωστόσο αυτή η εξέλιξη χρεώνεται στο front office του Louisville και όχι στους παίκτες, συνεπώς δεν μπορεί να μετριάσει το επίτευγμα του Σίβα, ο οποίος αποτέλεσε υπόδειγμα αθλητή και φοιτητή σε όλη του την καριέρα.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ο Σίβα είχε μπει για τα καλά στο «μπλοκάκι» πολλών ομάδων του NBA, επιλέχθηκε χαμηλά στο draft (στο νο 56) από τους Ντιτρόιτ Πίστονς, πληρώνοντας το μικρό μέγεθος του (1.78) και τους ενδοιασμούς που συνήθως υπάρχουν για τέτοιου ύψους παίκτες.
Τη rookie του χρονιά, αγωνίστηκε κατά μ.ο. 9’ σε 24 παιχνίδια των Πίστονς, έχοντας 2.3 πόντους και 1.4 ασίστ, ενώ πέρασε και ένα διάστημα από την τότε D League με τη φανέλα των Fort Wayne Mad Ants.
Την επόμενη σεζόν, δεν κατάφερε να βρει συμβόλαιο στο ΝΒΑ και έτσι αναγκάστηκε να περιοριστεί στη συμμετοχή ξανά στην D League, αυτή τη φορά με τους Erie Bayhawks.
Το καλοκαίρι του 2015 πήρε την απόφαση να μετακομίσει στην Ευρώπη μεν, κάνοντας μια περίεργη (για το status του) επιλογή δε. Η νέα του ομάδα θα ήταν η Καζέρτα (του πάλαι ποτέ Αρειανού και ΠΑΟΚτσή Τσαρλς Σάκλφορντ / RIP) στην άγονη γραμμή της Ιταλικής Α2!
Ο Σίβα ανακηρύχθηκε κορυφαίος στις ασίστ με 6.5 κατά μ.ο. και για καλή του τύχη τον έπιασαν τα ραντάρ της (κορυφαίας στον τομέα scouting) Άλμπα Βερολίνου.
Το 2016 υπέγραψε διετές συμβόλαιο με τη Γερμανική ομάδα, καταφέρνοντας σε αυτό το διάστημα να εξελιχθεί στον ηγέτη των Άλμπατρος και παρά το ότι το περασμένο καλοκαίρι έμεινε ελεύθερος, καμία μεγάλη ομάδα δεν ασχολήθηκε σοβαρά με την περίπτωση του, με αποτέλεσμα να ανανεώσει για μια ακόμα χρονιά με την Άλμπα του Αΐτο Ρενέσες.
Μέχρι τώρα δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει κάποιο τίτλο (θα έχει την ευκαιρία του στα Γερμανικά play off φέτος), με τα highlights της καριέρας του να αποτελούν η συμμετοχή στους τελικούς της BBL πέρσι (ήττα από την Μπάγερν) και του Eurocup φέτος (ήττα από τη Βαλένθια)…
PROFILE
Αν θέλουμε να εστιάσουμε στα δυνατά σημεία του Σίβα, αυτά είναι:
• Ηγετική φυσιογνωμία / Δε φοβάται την ευθύνη
• Δημιουργική ικανότητα / Έφεση στο pick ‘n’ roll
• Ικανός στο ένας εναντίον ενός / Αποτελεσματικός σε drive και pull up jumpers
• Ταχύτητα και εκρηκτικότητα / Εξαιρετικός χειρισμός μπάλας
• Ταχύτητα και εκρηκτικότητα / Εξαιρετικός χειρισμός μπάλας
• Καλός «κλέφτης» / Γρήγορα πόδια στην άμυνα
Έχοντας δει το Σίβα σε πολλούς αγώνες (κυρίως του Eurocup) την τελευταία διετία, θεωρώ ότι έχω κατασταλαγμένη άποψη για τα παραπάνω χαρακτηριστικά του.
Στην Άλμπα υπήρξε όλα τα χρόνια ο ηγέτης της, παίρνοντας σε πολλές περιπτώσεις κρίσιμα σουτ, με επιτυχία, αποδεικνύοντας ότι είναι clutch παίκτης.
Όσον αφορά τον τομέα της δημιουργίας δεν τίθεται αμφιβολία για την ικανότητα του, με το μέσο όρο των ασίστ σε όλη την καριέρα του να είναι υψηλότατος.
Μπορεί να τρέξει σετ καταστάσεις στην επίθεση είτε με pick ‘n’ roll, είτε τελειώνοντας ο ίδιος με drive ή τζαμπ σουτ.
Παρόλο που δεν είναι ο κλασικός σουτέρ 3 πόντων, στην καλή του βραδιά μπορεί να «σκοτώσει» τις αντίπαλες άμυνες, κυρίως με side step σουτ μετά από τρίπλα και λιγότερο ως spot shooter.
Ωστόσο το μεγάλο του ατού είναι η ταχύτητα του (δε φαίνεται να επηρεάστηκε από το φετινό μακροχρόνιο τραυματισμό του) και η ικανότητα σε coast to coast, κάτι που έχει λείψει πολύ από τον Ολυμπιακό (Λο και Σλούκας οι τελευταίοι γρήγοροι μπουκαδόροι).
Τέλος στην άμυνα, παρά την έλλειψη ύψους κυνηγάει πολύ τα κλεψίματα (μαθητής Πιτίνο, άρα πιστός στο δόγμα deflections) και χάρις στα γρήγορα πόδια και το χαμηλό κέντρο βάρους του, είναι σε θέση να «ταλαιπωρήσει» ακόμα και ψηλότερα γκαρντ με ασφυκτική πίεση.
Εξάλλου η αμυντική προσπάθεια είναι στο μεγαλύτερο βαθμό θέμα θέλησης, από την οποία ο Σίβα διαθέτει σε υπερθετικό βαθμό!
Στον αντίποδα, οι αδυναμίες του συνοψίζονται στις εξής:
• Μέτριος σουτέρ / Εκβιάζει προσπάθειες ακόμα και στην κακή του βραδιά
• Ασταθής στην απόδοση του / Παρουσιάζει μεταπτώσεις ακόμα και στο ίδιο παιχνίδι
• Λόγω ύψους και έλλειψης μυϊκής δύναμης μπορεί να εκτεθεί στο low post από ψηλά γκαρντ / Συχνά στοχεύεται από τις αντίπαλες επιθέσεις
Όπως ειπώθηκε και πριν, ο Σίβα όχι μόνο δεν είναι κλασικός σουτέρ τριών πόντων, αλλά λόγω της αυτοπεποίθησης του, δε διστάζει πολλές φορές να πάρει και προσπάθειες εξεζητημένες, χωρίς να ψάξει την καλύτερη δυνατή επιλογή.
Σε πολλές περιπτώσεις χάνει το ρυθμό του και την ψυχολογία του και πρέπει να αποσυρθεί στον πάγκο για να ξαναβρεί καθαρό μυαλό. Γενικά η απόδοση του παρουσιάζει αστάθεια και χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από τον 2ο τελικό με τη Βαλένθια δεν υπάρχει, όπου σχεδόν όλους τους πόντους του, τους πέτυχε σε ένα δεκάλεπτο!
Στην άμυνα, παρά το effort που καταβάλει, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως top defender, ενώ αντιμετωπίζει προβλήματα με γρήγορα και δυνατά γκαρντ (όπως ο Γουοναμέικερ), που τους αρέσει να διεισδύουν στη ρακέτα. Επίσης στην ομαδική άμυνα, δείχνει να αντιμετωπίζει «κενά», καθώς ορισμένες φορές χάνεται στις αλλαγές και στις αλληλοκαλύψεις…
ΕΝΤΑΞΙΑΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Αν πέρσι το καλοκαίρι έγινε «έγκλημα» με το προσπέρασμα ενός τέτοιου παίκτη και την, ούτε καν ως σκέψη, πιθανότητα απόκτησης του, ας ελπίσουμε φέτος να διορθωθεί.
Ο ερχομός του Τσέρι στο φινάλε της φετινής σεζόν, ίσως δείχνει ότι ο Μπλατ του χρόνου, επιθυμεί έναν γκαρντ «σβούρα», που θα μπορεί να αλλάξει το ρυθμό, κάνοντας την επίθεση πιο γρήγορη.
Ο Σίβα είναι ο καταλληλότερος να υπηρετήσει μια fast pace επίθεση, είτε ερχόμενος από τον πάγκο, είτε ως βασικό γρανάζι μιας περιφέρειας πιο low budget (ιδανικός τέτοιου στυλ άσος θα ήταν ο Ντάριους Άνταμς)…
Ανεξαρτήτως της υπόθεσης παραμονής του Γουίλιαμς – Γκος, ο Σίβα θα έρθει να προσθέσει χαρακτηριστικά που λείπουν από την ομάδα (ένας εναντίον ενός, ταχύτητα, δημιουργία και σκορ) και θα μένει η απόκτηση ενός off guard με καλό σουτ για να συμπληρωθεί το παζλ του back court της ομάδας.
Βάζοντας κάτω τα οικονομικά δεδομένα (εκτός και αν δούμε την πολυαναμενόμενη επιστροφή Σλούκα), μια περιφέρεια αποτελούμενη από Γκος (Χάκετ/Χένρι), Σίβα, Κόνιαρη (Μάντζαρη), Σπανούλη και Κοπόνεν (Πολ/Τζάνινγκ) κρίνεται αξιοπρεπής.
Τη χρονιά που πέρασε ήταν εμφανής η έλλειψη ηγεσίας στα γκαρντ, η οποία διογκώθηκε μετά τον τραυματισμό του Σπανούλη. Ο Σίβα, ενταγμένος σε ένα σύνολο με αρχές, θα έχει τη δυνατότητα να πάρει την μπαγκέτα της επίθεσης στα χέρια του προσφέροντας δημιουργικά, αλλά και στο σκοράρισμα…
Επίσης σε μια πιο fast orientated επίθεση, η οποία θα επιζητάει τον αιφνιδιασμό μετά από αμυντικό ριμπάουντ (στυλ παιχνιδιού που περιμέναμε να δούμε από φέτος, αλλά δεν ταίριαζαν τα υλικά), μπορεί να αποτελέσει τον κύριο εκφραστή και τον παίκτη, που θα τελειώσει φάσεις, δίνοντας εύκολους πόντους και κερδίζοντας φάουλ.
Κλείνοντας, δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε τρεις ακόμη παραμέτρους, που τελικά φαίνεται ότι μπορεί να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο (όπως αποδείχθηκε με την περσινή σοδειά ξένων παικτών) σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός. Ο Σίβα, λοιπόν, διαθέτει α) πνεύμα νικητή, β) πλούσια Ευρωπαϊκή εμπειρία και γ) χαρακτήρα που δεν το βάζει κάτω σε δυσκολίες.
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Η σκέψη είναι προφανής, καθώς ήδη έχει το προσωνύμιο «Λάρκιν των φτωχών»! Το στυλ παιχνιδιού και η κοψιά μοιάζουν έντονα και μακάρι σύντομα να φθάσει στο στάτους του πυραυλοκίνητου Shane…
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΙΚΑ ΘΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Στο μυαλό μου τον βλέπω περισσότερο ως ένα υβρίδιο Έντνι και Μακάλεμπ, καθώς διαθέτει την ταχύτητα και την μπούκα τους χωρίς να είναι top shooter, όπως τύγχαναν οι συμπαθείς Tyus και Βο.
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΑΠΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ: Μακριά και αγαπημένα από τον Φιλ Πρέσει, ένα παίκτη της κλάσης του (απόφοιτος του 2013) και με παρόμοια χαρακτηριστικά, ο οποίος ωστόσο στα δύο περάσματα του στην Ευρώπη (Μπαρτσελόνα και Μπεσίκτας) έχει αποτύχει οικτρά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου